Jump to content

Πίτερ Στράουμπ (Peter Straub)


Nihilio
 Share

Recommended Posts

Ο Peter Straub (γεννημένος στις 2 Μαρτίου 1943) είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς Τρόμου και Μυστηρίου, έγινε γνωστός με το 5ο μυθιστόρημά του, Ghost Story (Ιστορία Φαντασμάτων, εκδόσεις Κέδρος) το 1979. Έχει πάρει το βραβείο World Fantasy Award για το Koko (Κοκο, εκδόσεις Οξύ), 4 Bram Stoker για τα μυθιστορήματα του The throat, Mr. X, Lost boy, lost girl (Χαμένο αγόρι, χαμένο κορίτσι, εκδόσεις Bell) και για τις ανθολογίες 5 Stories και Magic Terror, καθώς και το British Fiction Award για το Floating Dragon.

 

Έχει γράψει, σε συνεργασία με τον Stephen King τα βιβλία The Talisman (Το φυλακτό, εκδόσεις Bell) και τη συνέχειά του Black House (Το μαύρο Σπίτι, εκδόσεις Bell), ενώ αναμένεται και το τρίτο βιβλίο της τριλογίας.

Στα Ελληνικά έχουν κυκλοφορήσει επίσης και τα In the Night Room (Στο σκοτεινό δωμάτιο) και το A Dark Matter (Η νύχτα του κακού) και τα δύο από τα Bell.

 

Το στυλ γραφής του Straub είναι αρκετά βαρύ και literary, παίζοντας αρκετά με τη μεταλογοτεχνία και τους αναξιόπιστους αφηγητές.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Εχω διαβάσει το φυλακτο και το μαύρο σπίτι, και τώρα στις διακοπές πήρα μαζί μου την νυχτα του κακού.

Δεν έχω ακόμη ολοκληρωμένη άποψη γιατί αυτά που διάβασα ως τώρα είναι σε συνεργασία με τον Κινγκ, αλλά μου φαίνεται οτι είναι καλός συγγραφέας,αν και λίγο "βαρύς" στην γραφή του. Οριακά μέσα στο γούστο μου.

Link to comment
Share on other sites

H Νύχτα του Κακού είναι για εμένα ότι καλύτερο διάβασα φέτος, αλλά είδα πολλές κακές κριτικές στο Amazon, νομίζω από άτομα που ήθελαν να διαβάσουν κάτι σαν τον King ή τον Koontz.

Γενικά, αν περιμένεις να διαβάσεις κάτι σαν Stephen King μάλλον θα απογοητευτείς, το βιβλίο είναι η εξιστόρηση ενός περιστατικού από διαφορετικές οπτικές γωνίες, με στοιχεία να αποκαλύπτονται σταδιακά.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Αυτά που είπε ο Drake Ramore ισχύουν πάνω κάτω και για μένα. Το ''Φυλακτό'' και το ''Μαύρο Σπίτι'' καλούτσικα ήταν, αν και ολίγον τεράστια. Έχουν κάποιες λίγες αναφορές και στον Μαύρο Πύργο. Ωστόσο για να είμαι ειλικρινής αν δεν τα είχε γράψει σε συνεργασία με τον King, δεν ξέρω κατά πόσο θα τα διάβαζα. Σαφώς και θα προτιμούσα το Κόκο το οποίο το έχω και μου αρέσει περισσότερο σαν θέμα. Έχω διαβάσει επίσης μία ιστορία του που StephenKingφέρνει και υπάρχει στην Ανθολογία Στα όρια του Φόβου με τίτλο ''Το Αγριοκυπαρίσσι''. Καλή ήταν, είχε να κάνει

με ένα τύπο που βρέθηκε μόνος με ένα παιδί μέσα σ' έναν κινηματογράφο και άρχισε να το πασπατεύει.

Δεν πέρνω πάντως και όρκο γιατί πάει πολύς καιρός που την διάβασα. Τέλος κάπου είχα πετύχει το ''Ιστορίες Φαντασμάτων'' αλλά δεν το πήρα ο βλάκας, με αποτέλεσμα να χτυπάω τώρα το κεφάλι μου στον τοίχο.

Edited by Δημήτρης
Link to comment
Share on other sites

Αυτά που είπε ο Drake Ramore ισχύουν πάνω κάτω και για μένα. Το ''Φυλακτό'' και το ''Μαύρο Σπίτι'' καλούτσικα ήταν, αν και ολίγον τεράστια. Έχουν κάποιες λίγες αναφορές και στον Μαύρο Πύργο. Ωστόσο για να είμαι ειλικρινής αν δεν τα είχε γράψει σε συνεργασία με τον King, δεν ξέρω κατά πόσο θα τα διάβαζα. Σαφώς και θα προτιμούσα περισσότερο το Κόκο το οποίο το έχω και μου αρέσει περισσότερο σαν θέμα. Έχω διαβάσει επίσης μία ιστορία του που StephenKingφέρνει και υπάρχει στην Ανθολογία Στα όρια του Φόβου με τίτλο ''Το Αγριοκυπαρίσσι''. Καλή ήταν, είχε να κάνει

με ένα τύπο που βρέθηκε μόνος με ένα παιδί μέσα σ' έναν κινηματογράφο και άρχισε να το πασπατεύει.

Δεν πέρνω πάντως και όρκο γιατί πάει πολύς καιρός που την διάβασα. Τέλος κάπου είχα πετύχει το ''Ιστορίες Φαντασμάτων'' αλλά δεν το πήρα ο βλάκας, με αποτέλεσμα να χτυπάω τώρα το κεφάλι μου στον τοίχο.

Αν το θες στα Αγγλικά κανονίζεται.

Αλλά καλύτερη αρχή για κάποιον που θέλει να διαβάσει Straub είναι για εμένα το Koko. Αν ήμουν σίγουρος ότι έχει ακόμα διανομή θα το είχα προτείνει για horror book club

Link to comment
Share on other sites

Αυτά που είπε ο Drake Ramore ισχύουν πάνω κάτω και για μένα. Το ''Φυλακτό'' και το ''Μαύρο Σπίτι'' καλούτσικα ήταν, αν και ολίγον τεράστια. Έχουν κάποιες λίγες αναφορές και στον Μαύρο Πύργο. Ωστόσο για να είμαι ειλικρινής αν δεν τα είχε γράψει σε συνεργασία με τον King, δεν ξέρω κατά πόσο θα τα διάβαζα. Σαφώς και θα προτιμούσα περισσότερο το Κόκο το οποίο το έχω και μου αρέσει περισσότερο σαν θέμα. Έχω διαβάσει επίσης μία ιστορία του που StephenKingφέρνει και υπάρχει στην Ανθολογία Στα όρια του Φόβου με τίτλο ''Το Αγριοκυπαρίσσι''. Καλή ήταν, είχε να κάνει

με ένα τύπο που βρέθηκε μόνος με ένα παιδί μέσα σ' έναν κινηματογράφο και άρχισε να το πασπατεύει.

Δεν πέρνω πάντως και όρκο γιατί πάει πολύς καιρός που την διάβασα. Τέλος κάπου είχα πετύχει το ''Ιστορίες Φαντασμάτων'' αλλά δεν το πήρα ο βλάκας, με αποτέλεσμα να χτυπάω τώρα το κεφάλι μου στον τοίχο.

Αν το θες στα Αγγλικά κανονίζεται.

Αλλά καλύτερη αρχή για κάποιον που θέλει να διαβάσει Straub είναι για εμένα το Koko. Αν ήμουν σίγουρος ότι έχει ακόμα διανομή θα το είχα προτείνει για horror book club

 

Σ' ευχαριστώ Nihilio για την προσφορά εάν το ψάξω και δεν το βρω θα σ' ενημερώσω. Για το Κόκο έχω δει μερικά μέλη να αναφέρουν ότι το διάβασαν ή ότι το έχουν, οπότε ίσως θα μπορούσε να γίνει η δουλειά.

Edited by Δημήτρης
Link to comment
Share on other sites

Η Νύχτα του Κακού είναι αρκετά καλό βιβλίο και διαφορετικό από τα πιο πολλά τρομοαναγνώσματα που παίζουν. Η γραφή δε αψεγάδιαστη αν και κάπως βαριά. Αυτό που με κούρασε ήταν το Σκοτεινό Δωμάτιο.

Link to comment
Share on other sites

To σκοτεινό δωμάτιο ναι, ήταν κάπως περίεργο, ειδικά αν δεν είχες διαβάσει το "Χαμένο αγόρι, χαμένο κορίτσι" του οποίου ήταν συνέχεια.

Link to comment
Share on other sites

Το είχα διαβάσει Νιχ, αλλά και πάλι μου φάνηκε κάπως το Δωμάτιο...

Link to comment
Share on other sites

Είμαι κάπου στην 150 σελίδα της νύχτας του κακού και αναρωτιέμαι...

Γιατί στο καλό συνεχίζω και διαβάζω αυτό το χωρίς ειρμό ανάγνωσμαdazzled.gif

 

Θα του δώσω άλλες 50 σελίδες να με κερδίσει...

Link to comment
Share on other sites

Καποτε ο Stephen King ειχε κανει την εξης δηλωση: "Οταν ο Peter Straub ανάβει όλες του τις μηχανές, κανένας συγγραφέας μυθιστορηματων τρομου και φαντασιας δεν μπορει να τον φτασει."

Εχω διαβασει απο Straub το Χαμενο αγορι Χαμενο κοριτσι, τα δυο βιβλια που εχει γραψει σε συνεργασια με τον Κινγκ, το Σκοτεινο Δωματιο και το Κοκο. Θα συμφωνησω με τον Νιχιλιο οτι η γραφη του ειναι λίγο βαρια αλλα ισως αυτο κανει και τα βιβλια του μοναδικα. Εχει εναν καταπληκτικο τρόπο να παρουσιαζει τα γεγονοτα και ισως στα βιβλια του υπαρχουν μερικες απο τις πιο καλογραμμενες σκηνες που εχω διαβασει ποτε. Προσφατα αποκτησα και την νυχτα του κακου αλλα δεν εχω αξιωθει ακομη να την διαβασω. Σημειο αναφορας παντως αποτελει το Κοκο το οποιο διαπραγματευεται μια παρεα βετερανων του Βιετναμ οι οποιοι στην Αμερικη καταδιωκονται απο εναν φονια της Απω Ανατολης..Ενα βιβλιο με καταπληκτικα δοσμενες σκηνες και ενα τελος που κοβει την ανασα. Το εχω διαβασει πριν απο αρκετα χρονια και αν δεν κανω λαθος ο κεντρικος ηρωας του Κοκο, Τιμοθι Αντερχιλ, ειναι ο ιδιος και στα βιβλια Στο σκοτεινο Δωματιο και Χαμενο Αγορι Χαμενο Κοριτσι που και αυτα τα δυο ειναι απολαυστικα αναγνωσματα αν και ειναι παρα πολυ μπερδεμενα.. Οσο για τις φημες που κυκλοφορουν περι συνεχειας του Μαυρου Σπιτιου κραταω μια επιφυλαξη για τον αν πραγματοποιηθει..Ιδωμεν.

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Ανάμεσα στο Κόκο και το Χαμένο Αγόρι, Χαμένο Κορίτσι υπάρχει και το βιβλίο The Throat με ήρωα τον Underhill καθώς και το Blue Rose που είναι το τρίτο τηε ομώνυμης τριλογίας. Επίσης νομίζω ο Underhill αναφέρεται και στη "Νύχτα του Κακού" ως καμεό.

Link to comment
Share on other sites

Καποτε ο Stephen King ειχε κανει την εξης δηλωση: "Οταν ο Peter Straub ανάβει όλες του τις μηχανές, κανένας συγγραφέας μυθιστορηματων τρομου και φαντασιας δεν μπορει να τον φτασει."

 

 

 

 

Όλες οι γεύσεις δεν ταιριάζουν σε όλους τους ανθρώπους.

Εχω φτάσει 100 σελίδες πριν το τέλος. Οκ, καλό βιβλίο φαίνεται, αλλά με κούρασε όλο αυτό το μπρος-πίσω και οι εμβόλημες σκέψεις και αναμνήσεις και υποθέσεις και οι παραθέσεις διαφορετικών οπτικών γωνιών.

Το βιβλίο είναι καλό, αλλά ο αφηγητης δεν είναι του γούστου μου. Η ιστορία είναι ωραία, αλλά θα προτιμούσα να μου την έλεγε κάποιος άλλος. Ετσι απλά.

Link to comment
Share on other sites

Νιχιλιο αυτα τα δυο που λες υπαρχουν σε ελληνικη μεταφραση?

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Νιχιλιο αυτα τα δυο που λες υπαρχουν σε ελληνικη μεταφραση?

Από όσο γνωρίζω όχι.

Link to comment
Share on other sites

Η πρώτη και μόνη επαφή που έχω μέχρι τώρα με τον Peter Straub είναι με το βιβλίο του "Η Νύχτα του Κακού".

 

Το τέλειωσα πριν από μερικές μέρες και μπορώ να πω πως άργησα αρκετά να το τελειώσω (σύμφωνα πάντα με τα δεδομένα μου). Μπήκαν και διακοπές στη μέση, αλλά αυτό που έφταιξε περισσότερο, πιστεύω, ήταν ο ειρμός του βιβλίου -όχι πολύ λογικός, όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως. Παρ'όλα αυτά η ιστορία μού άρεσε και ο τρόπος γραφής του ήταν άμεσος, λες και όντως τα ζούσε αυτά που έλεγε. Σε αυτό βοήθησε και το πρώτο πρόσωπο, βέβαια. Από εκεί και ύστερα, κάποιες φορές, οι χαρακτήρες μου φάνηκαν κάπως επίπεδοι ή μάλλον, για να το θέσω καλύτερα, κάπως εκτός πραγματικότητας. Τύποι που δεν έχεις πολλές πιθανότητες να γνωρίσεις. Το μεγάλο του συν πάντως είναι το ότι φαίνεται στην πράξη πόσο πολύ μπορεί να διαφέρουν οι οπτικές γωνίες ενός μόνο συμβάντος. Μου άρεσε πολύ αυτή η απόδοση όλων των οπτικών γωνιών. Βέβαια, για να θυμηθώ και να κατανοήσω όσα είχαν αναφερθεί στο πρώτο μισό του βιβλίου, θα πρέπει να το ξαναδιαβάσω, κι αυτό δεν είναι τόσο καλό για ένα τόσο μεγάλο βιβλίο. Τέλος, το φινάλε μού φάνηκε ωραίο και ταιριαστό με την ιστορία και αποτελούσε για μένα την κορύφωσή της.

 

All in all, ένα βιβλίο που για μένα αξίζει και ευχαριστώ το Νιχ, που μου το σύστησε. Θα το βαθμολογούσα με 7.5 στα 10 περίπου.

Link to comment
Share on other sites

Πάντως σε amazon και goodreads παίρνει εξαιρετικά μέτριες κριτικές, και εδώ έχω ακούσει κάποια αντιφατικά σχόλια. Από Στράουμπ έχω διαβάσει το Κόκο, το οποίο ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ, αλλά δεν ξέρω γι'αυτό το βιβλίο...

Link to comment
Share on other sites

Εγώ δεν θα πρότεινα την νυχτα του κακού σε κάποιον πάντως, ούτε θα μπορούσα να δώσω βαθμολογία πάνω απο 5/10 (και αυτό κυρίως λόγο της ιστορίας, και όχι της γραφής).

Δεν είναι οτι η γραφή είναι κακή, αλλά είναι δυσκοίλια. Σκαλώνεις στις λέξεις. Δεν είναι η καθημερινή προφορική γραφή του Κινγκ ας πούμε, ούτε η ιδιαίτερη γραφή του Μπάρκερ, είναι πιο...λόγια να το πω; Επιτηδευμένη ίσως. Σίγουρα not my cup of tea, που λέμε στο χωριό μου.

 

Επίσης οι αλλαγές στις οπτικές γωνίες και τα μπρος πίσω στον χρόνο για εμένα δεν δούλεψαν. Πολύ μπάχαλο για το τίποτα στην ουσία, μιας και το τέλος είναι αδύναμο(προσωπική εκτίμηση).

 

Στα συν κάποιες περιγραφές του "γεγονότος" απο δυο διαφορετικές γωνίες (δεν λέω ποιες) που έδειχναν πολλά υποσχόμενες ως την στιγμή που κοβόταν η αφήγηση και ο χαρακτήρας έλεγε οτι αυτά είχε δει. Θα μπορούσε να παίξει πολύ με τις σκηνές αυτές ο Στράουμπ και να μας συστήσει έναν διαφορετικό πολύ τρομακτικό κόσμο, αλλά δεν το έκανε.

 

Τεσπά,μετρια πράγματα. Ακόμη και μέσα στο sff έχω διαβασει καλύτερες ιστορίες που δεν χρειαζόντουσαν 500 σελίδες και είχαν περισσότερο αντικτυπο πάνω μου.

Ισως επειδή διαβαζω κυρίως τρόμο, οι απαιτήσεις μου είναι διαφορετικές. Ισως.

 

Επίσης νομίζω ο Underhill αναφέρεται και στη "Νύχτα του Κακού" ως καμεό.

 

Σωστά.

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Η τελευταία απόψη με βρίσκει και εμένα σύμφωνο - αλλά το ότι μπορεί κανείς να έχει διαμετρικά αντίθετη γνώμη δείχνει για μένα το εντυπωσιακό γεγονός της διαμετρικά διαφορετικής πρόσληψης μεταξύ διαφορετικών αναγνωστών του ίδιου βιβλίου.

 

Η ''Νύχτα του Κακού'' με άφησε με την εντύπωση : να γιατί ο Stephen King ξεχωρίζει τόσο πολύ, να γιατί δεν είναι τόσο εύκολο να πετύχει κανείς την απλότητα, την ακρίβεια, και την γοητεία που χρειάζεται ώστε να κερδίσει και να καθηλώσει τον αναγνώστη. Και μάλιστα όταν, νομίζω, υπάρχουν σαφή σημεία επιρροής από King - το καθυστερημένο με τις ιδιαίτερες ικανότητες, που αποτελεί το κέντρο της παρέας των νεαρών, που βιώνουν μια συγκλονιστική εμπειρία η οποία θα αλλάξει την ζωή τους, είναι μια τυπική King-ιδέα...

Link to comment
Share on other sites

Καλα,δε θα το πίστεψετε.

Κοιταζα τα Μπελ στο χωριο με την ελπιδα να βρω κανα καλο Κινγκ κτλ.Βλεπω Peter Straub λεω "να κι ενας γνωστος" και συγκρατω τον τιτλο για να ερθω να ρωτησω στο φορουμ αν αξιζει το βιβλιο.Οπως καταλαβαινετε ηταν το Η νυχτα του κακου.Αμα ειναι βαρυ παντως δε λεει για παραλια.Βεβαια μετα την πραγματεια για φαλαινες και φαλαινοθηρια που κυκλοφορει ως μυθιστορημα νομιζω θα ειναι πιο αναλαφρο.:mf_sherlock:Παντως το βαζω στη λιστα μου...

Link to comment
Share on other sites

Για παραλία συστήνω Joe Hill και John Conolly απο εκδόσεις Bell. Πολύ καλοί και οι δύο.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Kόκο – Peter Straub

 

Γενικά, δεν πολυασχολούμαι συνήθως με βιβλία/ταινίες με θέμα το Βιετνάμ. Ο βασικός λόγος είναι ότι (δυστυχώς) δεν μπορώ να ταυτιστώ καθόλου με τους ήρωες. Δεν μπορώ να τους λυπηθώ για όλα αυτά που τους συμβαίνουν και συνήθως θεωρώ ότι είναι άξιοι της τύχης τους. Φυσικά, με θέμα το Βιετνάμ έχουν γυριστεί πολλές αξιόλογες ταινίες, και πολλοί αμερικανοί συγγραφείς έχουν γράψει φοβερά βιβλία για τον πόλεμο, αλλά και την επιστροφή των “ηρώων” στα σπίτια τους.

 

Η ιστορία ξεκινά με τέσσερις πρώην συμπολεμιστές που συναντιούνται στην Ουάσιγκτον. Σε πρώτη φάση δείχνουν να έχουν προχωρήσει λίγο πολύ με τη ζωή τους, μέχρι που αποφασίζουν να προσπαθήσουν να βοηθήσουν έναν πρώην συμπολεμιστή που πιστεύουν ότι είναι ο δράστης κάποιων δολοφονιών στην Ασία, στις οποίες τα θύματα βρίσκονται με κομμένα αυτιά, βγαλμένα μάτια και ένα τραπουλόχαρτο με το όνομα Κόκο γραμμένο πάνω του. Οι τρεις από αυτούς ταξιδεύουν στη Σιγκαπούρη, τη Μπαγκόγκ και τη Σαϊγκόν αναζητώντας τον, και μέσα σε όλα αυτά τα πηγαινέλα ο αναγνώστης καταλαβαίνει ότι δεν είναι τα πράγματα όπως του φάνηκαν στην αρχή. Οι ζωές των ηρώων του είναι τελείως κατεστραμμένες, βασανίζονται από τύψεις, ενώ οι σχέσεις μεταξύ τους είναι ιδιαίτερα πολύπλοκες. Αρχίζουν να προβληματίζονται για την ταυτότητα του δολοφόνου και τα κίνητρά του.

 

Το βιβλίο έχει αρκετές ανατροπές, που λίγο πολύ τις έχεις καταλάβει νωρίτερα, αλλά αυτό δε χαλάει την απόλαυση του διαβάσματος, που κυλάει για 615 σελίδες χωρίς να το να πάρεις χαμπάρι.

 

Πρώτη επαφή με τον Straub και νομίζω ότι έγινε μια πάρα πολύ καλή αρχή στη σχέση μας.

Edited by melkiades
  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

Από τα πλέον αγαπημένα μου βιβλία! Και μένα ήταν η πρώτη και μέχρι στιγμής η μοναδική επαφή με τον Στράουμπ.

Link to comment
Share on other sites

  • 8 months later...

Έχοντας διαβάσει μόνο τα βιβλία που έγραψε με King, πήρα το "Η νύχτα του κακού" πέρσι το καλοκαίρι...Στο τοπ-5 χειρότερων βιβλίων που έχω διαβάσει.Βαρετό εντελώς και ενώ κλιμακώνεται η ιστορία, λες κάτι θα γίνει στο τέλος, δεν μπορεί...Και δεν γίνεται τίποτα.Ύπνος...

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Έχοντας διαβάσει μόνο τα βιβλία που έγραψε με King, πήρα το "Η νύχτα του κακού" πέρσι το καλοκαίρι...Στο τοπ-5 χειρότερων βιβλίων που έχω διαβάσει.Βαρετό εντελώς και ενώ κλιμακώνεται η ιστορία, λες κάτι θα γίνει στο τέλος, δεν μπορεί...Και δεν γίνεται τίποτα.Ύπνος...

Μάλλον μόνο εγώ το λάτρεψα το βιβλίο αυτό...

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Πίτερ Στράουμπ (Peter Straub)

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

  • Upcoming Events

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..