Roland Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 Όνομα Συγγραφέα : Roland Είδος: Horror ( λιγάκι) Βία: Ναι Σεξ: Όχι Λέξεις: 2927 Αυτοτελής: Ναι Σχόλια: Πρώτη ιστορία που ανεβάζω στο site παιδιά και περιμένω κριτικές και τις προτιμώ καυστικές για να με βοηθήσουν αν μπορέσω να μάθω πέντε πράματα. Τελικά ήταν ωραία εδώ κάτω. Μπορεί να μύριζε λίγο και να είχε 24 ώρες νύχτα άλλα ήταν ωραία, έτσι και αλλιώς ποτέ δεν είχε συμπαθήσει το φως της μέρας, και το περιβάλλον στους υπονόμους του ταίριαζε γάντι. « Έλα Ντιν φέρε εδώ το τσουβάλι. Όχι αυτό ρε βλάκα, ξεκίνα με το από πάνω, αν τραβήξεις αυτό θα πέσουν τα άλλα και θα σε πλακώσουν.» Ο Ντιν μούγκρισε κάτι μέσα από τα δόντια του, που δεν είχαν και σχέσεις πάθους με τον οδοντίατρο, και τεντώθηκε για να πιάσει τις άκρες από το τσουβάλι που ήταν στην κορυφή. « Μπράβο αγόρι μου». Γρύλισε επιδοκιμαστικά ο Τόνυ και ο Ντιν γύρισε και του έριξε ένα φαρμακερό βλέμμα. Ο Τόνυ έπιασε το τσουβάλι από την κορυφή και έβγαλε από την τσέπη του ένα αστραφτερό μαχαίρι και ο Ντιν χάζευε την λάμα και πως αντανακλούσε τις λάμψεις από την λάμπα θυέλλης που χρησιμοποιούσαν για να βλέπουν. Ο Τόνυ άρχιζε να χειρίζεται το μαχαίρι σαν χειρούργος που κάνει μια προσεκτική τομή και σε λίγο το περιεχόμενο του τσουβαλιού έκανε την εμφάνιση μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Ντιν και στα όχι και τόσο έκπληκτα του Τόνυ. « Αφεντικό έκανε καλή μπάζα αυτήν την φορά ο Μάϊκ.» Είπε ο Ντιν. Ο Τόνυ δεν μίλησε παρά μόνο έβλεπε άπληστα το περιεχόμενο του τσουβαλιού. « Είμαι σίγουρος ότι τώρα θα πιάσουμε την καλή.» Συνέχισε μονολογώντας ο Ντιν. Ο Τόνυ και πάλι δεν μίλησε αλλά άρχισε να βγάζει από το τσουβάλι το περιεχόμενο και να το τοποθετεί με τάξη σε ένα στεγνό και επίπεδο μέρος του υπονόμου. Ήταν φορητοί προσωπικοί υπολογιστές και όπως υπολόγισε ο Τόνυ το κάθε τσουβάλι περιείχε 20 κομμάτια. « Τέλεια μπάζα.» Σκέφτηκε. « Αρκεί να γίνει σωστή προώθηση.» Ο εξωτερικός σύνδεσμος του Τόνυ, ο Μάϊκ, προχωρούσε μόνος του στον δρόμο. Είχε παραδώσει την μπάζα στο προσυμφωνημένο καπάκι υπονόμου και τώρα βιαζόταν να γυρίσει σπίτι και να βγάλει από πάνω του τα ρούχα του εργάτη του δήμου που φόραγε για να μην κινήσει την περιέργεια. Το φορτηγάκι του δήμου, που είχε κλέψει, το είχε εγκαταλείψει σε ένα υπόγειο παρκινγκ και τώρα γύριζε με τα πόδια στο σπίτι, όπως έκανε πάντα. Ο Μάϊκ σκεφτόταν τις καινούριες δουλειές που είχε ανοίξει με αυτόν τον τύπο. Ήταν έξυπνος ο Τόνυ και αυτό το σύστημα που είχε σκεφτεί στο να κρύβουν τα κλοπιμαία στους υπονόμους και να τα διακινούν από εκεί ήταν τρομερό. Μειωνόταν στο ελάχιστο ο κίνδυνος που είχαν για να μην τους πιάσει η αστυνομία και αυτό από μόνο του ήταν ένα τρομερό πλεονέκτημα. Το μόνο πρόβλημα που είχε ο Μάϊκ ήταν ότι δεν του άρεσε το μούτρο του Τόνυ. Βέβαια πώς να σου αρέσει το μούτρο κάποιου που ζει στους υπονόμους, έλεγε ο Μάϊκ προσπαθώντας να βρει μια δικαιολογία για να μην πάψει να εμπιστεύεται τον Τόνυ. Αλλά και πάλι το μούτρο του Τόνυ του φαινόταν τόσο αναξιόπιστο όσο και το μούτρο του Ρασπούτιν, του διαβολοκαλόγερου, που θυμόταν από μια φωτογραφία σε ένα βιβλίο ιστορίας. Ο Μάϊκ έφτασε στο σπίτι του και καθώς άνοιγε την πόρτα του διαμερίσματος του μια έκπληξη τον περίμενε εκεί. Ένας ντυμένος στα μαύρα κουκουλοφόρος άντρας στεκόταν στο κέντρο του καθημερινού του και μόλις τον είδε σήκωσε το αριστερό του χέρι που κρατούσε ένα όπλο διόλου ευκαταφρόνητου μεγέθους και η κάννη του ήταν στολισμένη με έναν σιγαστήρα. « Μη.» Πρόλαβε να πει ο Μάϊκ όταν το όπλο εκπυρσοκρότησε και ένιωσε το στήθος του να βουλιάζει προς τα μέσα σαν να το έχουν χτυπήσει με βαριοπούλα. Αιμάτινα ρόδα άνθισαν στην φόρμα εργασίας του και τα μάτια του σκοτείνιασαν καθώς έπεφτε. Το τελευταίο πράγμα που αντίκρισε σε αυτήν την ζωή ήταν τα κατάμαυρα άρβυλα του άγνωστου δολοφόνου του που είχε σταθεί από πάνω του και μετά μια λάμψη πριν περάσει στο παρελθόν. Ο Ντιν τακτοποιούσε τα πράγματα στην κρυψώνα που είχε βρει για αυτούς ο Τόνυ. Πιο πριν ο Τόνυ είχε πει στον Ντιν ότι θα έβγαινε για μερικά λεπτά πάνω στην άσφαλτο για να κάνει ένα τηλεφώνημα. « ‘Ντάξει αφεντικό.» Είχε πει ο Ντιν και καθώς τον περίμενε άκουγε μουσική από το ipod που του είχε χαρίσει ο Τόνυ όταν τον είχε προσεγγίσει για να συνεργαστούνε. Ο Ντιν δεν ήταν χαζός. Καθόλου. Απλά άφηνε τους άλλους να σχηματίσουν αυτήν την εντύπωση για αυτόν. Τον βόλευε αυτό, μπορούσε μετά να τους κουμαντάρει πιο εύκολα. Με τον Τόνυ έκανε υπομονή ακόμη και ανεχόταν τις προσβολές του γιατί είχε καταλάβει ότι ο Τόνυ είχε πολλά μυστικά κρυμμένα κάτω στους υπονόμους. Τώρα που καθάριζε θυμότανε πως τον είχε προσεγγίσει ο Τόνυ, σε εκείνο το σκοτεινό κωλόμπαρο που είχε πάει για να δει κανέναν κώλο να λικνίζεται. Σίγουρα του είχε τραβήξει το ενδιαφέρον η κακόμοιρη και αγαθιάρικη εμφάνιση του, που σκόπιμα υιοθετούσε ο Ντιν όταν έβγαινε στην πιάτσα. Και με το που δέχτηκε την πρόταση για συνεργασία ο Ντιν άρχισε να ελέγχει ασταμάτητα το παρελθόν του συνεργάτη του. Το έκανε αυτό ρωτώντας τον, δήθεν αδιάφορα, για πιο παλιούς του συνεργάτες και κάθε απάντηση του Τόνυ αποτυπωνόταν βαθιά μέσα στο μυαλό του και έτσι σιγά σιγά άρχισε να υφαίνει το κουβάρι της ιστορίας του Τόνυ. Άρχισε να καταλαβαίνει ότι οι προηγούμενοι συνεργάτες του Τόνυ δεν έζησαν και πολύ για να χαρούν τα κέρδη τους από την καταπληκτική ιδέα αυτού του κοντού μελαχρινού που παρουσιαζόταν σαν Τόνυ. Και τότε ήταν που ο Ντιν άρχισε να σκαλίζει το κινητό του Τόνυ όσο αυτός κοιμόταν. Ανακάλυψε ενδιαφέροντα πράγματα μέσα εκεί και είδε με τα μάτια του τις εντολές του Τόνυ προς έναν άγνωστο παραλήπτη να προχωρήσει στην εκτέλεση του θύματος. Και σε όλη την λίστα με τις εντολές εκτέλεσης φιγούραραν τα ονόματα των πρώην συνεργατών του Τόνυ. Πριν μερικές μέρες ο Ντιν είχε δει στην λίστα και το όνομα του τωρινού τους συνδέσμου με τον έξω κόσμο, του Μάϊκ, και όταν ο Τόνυ του είπε ότι θα πάει να κάνει ένα τηλεφώνημα ο Ντιν είπε τα σιωπηρά του συλλυπητήρια στον Μάϊκ. Τώρα ο Τόνυ κοιμόταν σε ένα βρώμικο ράντσο σε μια γωνιά του υπονόμου και είχε αφήσει το κινητό του δίπλα του. Σπουδαία ευκαιρία εξερεύνησης για τον Ντιν. Άφησε κάτω την σκούπα μαλακά και πήγε με τις μύτες στο ράντσο για να πάρει το κινητό, μόλις έφτασε εκεί αντίκρισε το πρόσωπο του Τόνυ λουσμένο στον ιδρώτα αλλά να ανασαίνει βαριά. Σημάδι ότι κοιμόταν πολύ βαθιά. Ο Ντιν έσκυψε και έπιασε το κινητό και έσυρε με το βρώμικο δάχτυλο του την οθόνη υγρών κρυστάλλων του μικρού και κομψού Samsung και αυτό δεν έκανε τίποτα. Εκνευρισμένος ο Ντιν ανοιγόκλεισε την οθόνη αλλά και πάλι αυτήν παρέμενε σκοτεινή, μετά από ακόμη μια προσπάθεια, που δεν απέδωσε τίποτα, Ο Ντιν άφησε το κινητό έτσι όπως το βρήκε και απομακρύνθηκε από το ράντσο. « Μάλλον θα το έχει κλείσει ή θα έχει κλείσει αυτό από μόνο του επειδή θα εξαντλήθηκε η μπαταρία.» Σκέφτηκε ο Ντιν και αποφάσισε να πάει να εξερευνήσει λιγάκι τους υπόλοιπους υπονόμους τριγύρω. Εδώ και λίγη ώρα ο Ντιν προχωρούσε και χωνόταν όλο και πιο βαθιά στα δαιδαλώδη υπόγεια αποχετευτικά συστήματα της πόλης έχοντας για συντροφιά του το ipod και το φανάρι για να βλέπει. Από τα ακουστικά η μουσική ξεχυνόταν στα αυτιά του εκκωφαντική και δεν άκουγε τους περίεργους θορύβους και τους βρυχηθμούς που ακουγόταν από γύρω του όλο και πιο δυνατά καθώς συνέχιζε την κάθοδο του. Για μια στιγμή, ο Ντιν, σαν κάτι να διαισθάνθηκε και χαμήλωσε μια στάλα την μουσική καθώς προχώραγε και έπειτα την χαμήλωσε και άλλο και κοκάλωσε στην θέση του όταν στα αυτιά του έφτασαν ουρλιαχτά και βρυχηθμοί, απόμακροι βέβαια ακόμη, αλλά ήταν εκεί. Με το χέρι του να τρέμει έβγαλε τα ακουστικά από τα αυτιά του και η φασαρία που άκουγε ενισχύθηκε και άλλο. Πρώτη σκέψη του Ντιν ήταν να γυρίσει και να το βάλει στα πόδια αλλά η περιέργεια του ήταν ακόμη λίγο πιο δυνατή από τον φόβο του. Έτσι έβγαλε την μπλούζα που φορούσε και τύλιξε με αυτήν το φανάρι για να μην στέλνει την λάμψη του μακριά και τον προδώσει και άρχισε να προχωράει αργά έχοντας όλες τις αισθήσεις του σε επιφυλακή. Η κάθοδος του συνεχιζότανε και τώρα άκουγε πολύ πιο καθαρά τους βρυχηθμούς των ζώων. Τα σκεφτόταν σαν ζώα γιατί μόνο ζώα θα μπορούσαν να βγάλουν τέτοιους ήχους. Όσο ο Ντιν κατέβαινε τόσο πιο πολύ άρχισε να φοβάται και αποφάσισε, ότι αν στην επόμενη στροφή δεν εμφανιζόταν κάτι, να γυρίσει πίσω. Με το που έφτασε όμως στην επόμενη στροφή το φανάρι κόντεψε να του φύγει από τα χέρια, το στόμα του άνοιξε και το σαγόνι του κρέμασε σαν χαλασμένη πόρτα παπουτσοθήκης. Τα γόνατα του λύθηκαν και μια μικρή κραυγή βγήκε από τον λαιμό του. Μπροστά του απλωνόταν μια τεράστια κυκλική αίθουσα που εκεί κατάληγαν όλα τα λύματα της πόλης και από ότι έβλεπε τώρα ο Ντιν όχι μόνο τα λύματα. Περιμετρικά γύρω από την αίθουσα υπήρχαν αγωγοί που άδειαζαν τα σκατά των κατοίκων της πόλης μαζί με άλλες ακαθαρσίες στην λίμνη που υπήρχε στο κέντρο της αίθουσας και μέσα στην λίμνη ο Ντιν αντίκρισε διάφορα εκφυλισμένα ζώα που κάποτε θα μπορούσαν να ανήκουν κάλλιστα στο ζωικό βασίλειο. Είδε κροκόδειλους που από την πλάτη τους ξεφύτρωναν μάζες φιδιών που δάγκωναν το ένα το άλλο, είδε ιγκουάνα με μέγεθος πέρα από κάθε φαντασία να τινάζουν την ουρά τους, που ήταν καλυμμένη με αγκάθια, και να κόβουν στην μέση άλλες αρρωστημένες μορφές ζώων και είδε και φίδια να ξεπερνάν σε μέγεθος ένα αστικό λεωφορείο και να είναι κουλουριασμένα σε διάφορα σημεία δημιουργώντας, με τον όγκο του κορμιού τους και τις κουλούρες που σχηματίζανε, ολόκληρες κολώνες από φολιδωτή σάρκα που ανάπνεε. Ο Ντιν τα είδε όλα αυτά και η αναπνοή του είχε σκαλώσει στο λαιμό του. Πισωπάτησε βιαστικά και άρχισε να παίρνει τον δρόμο της επιστροφής προς το κρησφύγετο του Τόνυ. Το μυαλό του Ντιν δεν μπορούσε να χωνέψει όσα είδε στην αίθουσα και πάλευε να σκέφτεται άλλα πράγματα εκτός από αυτά. Στη επιστροφή του για το κρησφύγετο, πάνω στην ταραχή του, έχασε το δρόμο του αρκετές φορές και όταν έφτασε πια ιδρωμένος και βρωμοκοπώντας βρήκε τον Τόνυ να τον περιμένει καθισμένος στο ράντσο του. « Που γυρνούσες ρε ηλίθιε; Υποτίθεται ότι θα τακτοποιούσες τα πράγματα όση ώρα κοιμόμουνα.» « Έλα ρε Τόνυ μην φωνάζεις. Βγήκα λίγο από την κρυψώνα για να κάνω το χοντρό μου και προχώρησα λίγο μέχρι που χάθηκα και δεν μπορούσα να γυρίσω. Πανικοβλήθηκα γιατί νόμιζα θα πεθάνω εδώ κάτω.» Ο Τόνυ παρατηρούσε την τρομαγμένη όψη του Ντιν και αποφάσισε πως λέει την αλήθεια. « Είσαι τόσο βλάκας που είναι θαύμα που κατάφερες να βρεις ξανά τον δρόμο για να γυρίσεις.» Είπε ο Τόνυ και γέλασε δυνατά ενώ το μυαλό του Ντιν σχεδίαζε αρρωστημένα σενάρια για τον συνεργάτη του. « Τέλος πάντων,» είπε ο Τόνυ, « έκανες μια μαλακία αλλά διορθώνεται. Σου έχω μια δουλειά να κάνεις βλακόμουτρο Ντιν.» Ο Ντιν άρχισε να μπαίνει σε εγρήγορση. « Τι δουλειά Τόνυ;» Ρώτησε. « Θα βγεις πάνω σήμερα και θα πας σε μια διεύθυνση που θα σου δώσω. Εκεί θα σε περιμένει ένας φίλος και θα σου δώσει κάτι πολύτιμο για μας που είμαστε κάτω εδώ.» « Εντάξει Τόνυ.» Είπε ο Ντιν αλλά από μέσα του σκεφτόταν πως θα γινόταν να ελέγξει το κινητό του Τόνυ για να δει αν πρόκειται για παγίδα και αυτήν η ευκαιρία δεν άργησε να του δοθεί. « Ντιν πριν φύγεις περίμενε λίγο να πάω μια στιγμή να χέσω.» Είπε ο Τόνυ. « Ναι αφεντικό εννοείται.» Είπε ο Ντιν και ήδη σκεφτόταν ότι ο Τόνυ θα άφηνε εδώ το κινητό του όπως και έκανε. Μόλις απομακρύνθηκε ο Τόνυ ο Ντιν πήγε προς το κρεβάτι και βρήκε το κινητό. Γλίστρησε το πορτάκι προς τα πάνω και αυτό έβγαλε την έντονη λάμψη του. Ο Ντιν δεν έχασε χρόνο και έψαξε να βρει την λίστα με τα ονόματα των θυμάτων του Τόνυ και όταν την βρήκε στην κορυφή βρισκόταν το δικό του όνομα με σκούρα μαύρα γράμματα. Καθυστέρησε μια στιγμή για να ελέγξει και τα μηνύματα και στα απεσταλμένα βρήκε το όνομα του και δίπλα την λέξη ‘’Ξέκανε τον’’ σταλμένο προς τον άγνωστο παραλήπτη που ο Ντιν γνώριζε πια ήταν η δουλειά του. Με μια απότομη κίνηση έκλεισε το τηλέφωνο και άρχισε να τρίζει άγρια τα δόντια του. Ήδη είχε σκεφτεί πως θα τιμωρούσε τον Τόνυ για αυτήν την προδοσία του. Με μια άγρια λάμψη στα μάτια του έσκυψε και ξήλωσε το πόδι από το ράντσο και περίμενε τον Τόνυ να γυρίσει. Μετά από πέντε λεπτά άκουσε βήματα να πλησιάζουν και έσφιξε στο χέρι του το αυτοσχέδιο ρόπαλο. Ο Τόνυ μπήκε βρίζοντας στην κρυψώνα αλλά σταμάτησε γιατί δεν είδε κανέναν. « Τον βλάκα αφού του είπα να περιμένει.» Ήταν τα λόγια που πρόλαβε να πει πριν το σίδερο χτυπήσει στο πίσω μέρος του κεφαλιού του και ο Τόνυ σωριαστεί σαν νεκρός. Ο Ντιν έπιασε τον αναίσθητο συνεργάτη του από τις μασχάλες και το έσυρε προς έναν σωλήνα που ξεφύτρωνε από το έδαφος και εκεί με γρήγορες κινήσεις τον έδεσε γερά με τα σκοινιά που είχαν για να κατεβάζουν τα τσουβάλια κάτω στους υπόνομους. Ο Ντιν είχε μια δουλειά ακόμη να τελειώσει. Όταν ο Ντιν επέστρεψε ο Τόνυ ήταν ακόμη αναίσθητος και ο Ντιν αποφάσισε ότι έπρεπε να τον κατουρήσει για να ξυπνήσει. Μόλις σκέφτηκε αυτήν την ιδέα ένιωσε την κύστη του να συμφωνεί μαζί του και ένας πίδακας από καυτά ούρα προσγειώθηκε στο πρόσωπο του Τόνυ. Αυτός φάνηκε να ξυπνάει και άρχισε να βήχει πνιγμένος από τα κάτουρα. Όταν συνειδητοποίησε τι συμβαίνει άρχισε να ουρλιάζει και τραβούσε τα χέρια του με μανία προσπαθώντας να τα κουνήσει αλλά ήταν δεμένα πολύ γερά. Ο Ντιν ήταν από πάνω του και γέλαγε καθώς τίναζε το πουλί του και το έκρυβε μέσα στο βρωμερό παντελόνι του και μετά πιο μέσα στο ακόμη πιο βρώμικο εσώρουχο του. « Σάρεσε το μπανάκι καριόλη;» Είπε μέσα από τα δόντια του ο Ντιν. « Τι κάνεις ρε βλαμμένε;» Ούρλιαξε ο Τόνυ. « Λύσε με γιατί θα λυθώ και μετά θα σου γαμήσω όλες τις τρύπες σου.» « Δεν είσαι σε θέση να απειλείς Τόνυ, και αφού θέλεις τόσο πολύ να σε λύσω θα το κάνω και μετά θα πάμε και μια βολτούλα για να σου δείξω τα αξιοθέατα των υπονόμων.» Είπε ο Ντιν και έδειξε με το χέρι του μια αναπηρική πολυθρόνα, από αυτές που διπλώνουν, να στέκεται λίγο πιο πέρα. « Έχεις τρελαθεί τελείως ρε βλάκα; Τι είναι αυτά που κάνεις.» Είπε ο Τόνυ. « Θα σε πληρώσω με το ίδιο νόμισμα που θα με πλήρωνες και εσύ για τις υπηρεσίες μου. Μόνο που το δικό μου νόμισμα δεν το βρίσκεις εύκολα στα χρηματιστήρια.» Είπε ο Ντιν και από το λαρύγγι του ξεπήδησε ένα γέλιο που έκοψε τα πόδια του Τόνυ. Μετά από αυτό ο Ντιν έλυσε το ένα σχοινί που κρατούσε τον Τόνυ με τον σωλήνα και τον έπιασε και τον μετέφερε στο καροτσάκι και αφού τον χτύπησε πρώτα για να καθίσει ήσυχος τον έδεσε πάνω εκεί και ξεκίνησαν την βόλτα τους. Όση ώρα ήταν αναίσθητος ο Τόνυ, ο Ντιν είχε ανέβει στο δρόμο και είχε ληστέψει ένα κατάστημα με είδη για ανάπηρους, και τώρα χρησιμοποιούσε την πολυθρόνα. « Που θα με πας;» Έγρουξε μετά από λίγο ο Τόνυ και ο Ντιν άκουσε στην φωνή του ένα ικετευτικό τόνο. Δεν σταμάτησε να τσουλάει το καροτσάκι. Ο Τόνυ σταμάτησε για λίγο να μιλάει και μετά συνέχισε με πιο δυνατή φωνή. « Που με πας Ντιν; Πες μου σε παρακαλώ; Θα σαφήσω ήσυχο, δεν θα σε ξαναενοχλήσω, σε παρακαλώ.» Ο Ντιν δεν μιλούσε, παρά μόνο έσπρωχνε το καροτσάκι και περίμενε την στιγμή που θα έσπαγε ο Τόνυ. Για λίγη ώρα δεν ξαναμίλησε ο Τόνυ και καθώς κατέβαιναν πιο βαθιά στους υπονόμους άρχισαν να ακούγονται οι γόγγροι και οι βρυχηθμοί των τεράτων. Κρύος ιδρώτας τότε έλουσε τον Τόνυ. « Τι ήταν αυτό Ντιν, το άκουσες;» Είπε ο Τόνυ και πριν προλάβει να πει κάτι άλλο οι βρυχηθμοί ακούστηκαν πιο έντονοι. Τότε ο Ντιν μίλησε για πρώτη φορά. « Εσύ θα μου πεις τι είναι Τόνυ, γιατί εσύ θα τα δεις από κοντά.» Είπε γελώντας ο Ντιν και πριν προλάβει ο Τόνυ να πει κάτι άλλο ο Ντιν πήρε την τελευταία στροφή με το καροτσάκι και τα μάτια του Τόνυ αντίκρισαν την φρίκη. Το βρώμικο νερό, κάτω στο κέντρο της αίθουσας κόχλαζε και διάφορες φρικαλέες παρουσίες ήταν εκεί. Ο Τόνυ είδε έναν βάτραχο τριών μέτρων τουλάχιστον να εκτοξεύει την γλώσσα του και αυτήν να κολλάει στο λαιμό από μια μεταλλαγμένη σαύρα και καθώς μαζευόταν πίσω ξεκόλλησε και ένα μεγάλο κομμάτι κρέας από τον λαιμό της σαύρας. Τότε ο Τόνυ άρχισε να ουρλιάζει σκίζοντας τις χορδές στον λαιμό του και ματώνοντας τα χείλη του από τις δαγκωματιές που έκανε ο ίδιος στον εαυτό του. Ο Ντιν γέλαγε μανιασμένα στο άκουσμα των κραυγών του Τόνυ και το πρόσωπο του έλαμπε με την λάμψη που χαρίζει η τρέλα. Και στο αποκορύφωμα των κραυγών του Τόνυ ο Ντιν έσπρωξε το καροτσάκι στον βάραθρο με τα τέρατα. Αυτό έπεσε στο νερό και άρχισε να βουλιάζει αμέσως με το Τόνυ κολλημένο πάνω του αλλά αυτό το βύθισμα δεν κράτησε για πολύ καθώς ένας αλιγάτορας που από την πλάτη του εξείχαν διάφορα ενδιαφέροντα πράματα άρπαξε τον Τόνυ και την πολυθρόνα μαζί και άρχισε να στριφογυρίζει το κορμί του παρασέρνοντας τους σε αυτό τον θανατηφόρο χορό. Ο Ντιν έβλεπε με αγαλλίαση το κορμί του πρώην συνεργάτη του να διαλύεται και τα θηρία να σκοτώνονται μεταξύ τους για το ποιο θα φάει το καλύτερο κομμάτι του. Όταν πια είχαν τελειώσει όλα ο Ντιν πήρε το δρόμο της επιστροφής, σκεφτόμενος τι θα έκανε τώρα με τα κλοπιμαία, καθώς βάδιζε άκουσε βαριά βήματα να πλησιάζουν προς το μέρος του, πάγωσε στην θέση του όταν από την απέναντι μεριά του υπονόμου άρχισε να φαίνεται η πελώρια σκιά από ένα πλάσμα που φαινόταν να έχει κεφάλι σαύρας αλλά εντελώς παράδοξα βάδιζε στα δύο πόδια… « Σαν άνθρωπος.» Σκέφτηκε ο Ντιν πριν τον καταπιεί το σκοτάδι. Τέλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 Η ιστορία αυτή ήταν από τις πρώτες που διάβασα στα πλαίσια του διαγωνισμού, αλλά δε με κέρδισε. Όμως, στα θετικά, βλέπω μία πένα που έχει δυνατότητες απλά της λείπει η εξάσκηση. Η ιστορία, αν και πρωτόλεια, μπορεί να σταθεί με αρκετές διορθώσεις. Στα αρνητικά τώρα: Γενικά, στη φανταστική λογοτεχνία (και όχι μόνο) υπάρχει μία άτυπη συνενόηση μεταξύ συγγραφέα και αναγνώστη: ο αναγνώστης ξέρει ότι ο συγγραφέας τον παραμυθιάζει, αλλά θέλει να του πει το παραμύθι πετυχημένα για να το πιστέψει. Και τον κανόνα αυτόν τον σπάει η ιστορία σου από πολύ νωρίς με μια σειρά από αναληθοφάνειες. Έχουμε λοιπόν το τσιράκι που είναι γάτα αλλά το παίζει χαζός και το αφεντικό του που κανονίζει δολοφονίες με SMS (που δε σβήνει, αλλά αφήνει και το κινητό να το διαβάζει το τσιράκι) και βάζεις και κάτι τέρατα για τον τρόμο της υπόθεσης. Σε καθαρά τεχνικά θέματα, γράφεις τεράστιες παραγράφους σε σημεία με κατεβατά κειμένου, αντί να τις σπας σε μικρότερες παραγράφους για ευκολότερο διάβασμα. Ο γενικός κανόνας είναι ότι, όταν αλλάζεις θέμα αλλάζεις και παράγραφο. Για παράδειγμα: Εδώ και λίγη ώρα ο Ντιν προχωρούσε και χωνόταν όλο και πιο βαθιά στα δαιδαλώδη υπόγεια αποχετευτικά συστήματα της πόλης έχοντας για συντροφιά του το ipod και το φανάρι για να βλέπει. Από τα ακουστικά η μουσική ξεχυνόταν στα αυτιά του εκκωφαντική και δεν άκουγε τους περίεργους θορύβους και τους βρυχηθμούς που ακουγόταν από γύρω του όλο και πιο δυνατά καθώς συνέχιζε την κάθοδο του. Για μια στιγμή, ο Ντιν, σαν κάτι να διαισθάνθηκε και χαμήλωσε μια στάλα την μουσική καθώς προχώραγε και έπειτα την χαμήλωσε και άλλο και κοκάλωσε στην θέση του όταν στα αυτιά του έφτασαν ουρλιαχτά και βρυχηθμοί, απόμακροι βέβαια ακόμη, αλλά ήταν εκεί. Με το χέρι του να τρέμει έβγαλε τα ακουστικά από τα αυτιά του και η φασαρία που άκουγε ενισχύθηκε και άλλο. Πρώτη σκέψη του Ντιν ήταν να γυρίσει και να το βάλει στα πόδια αλλά η περιέργεια του ήταν ακόμη λίγο πιο δυνατή από τον φόβο του. Έτσι έβγαλε την μπλούζα που φορούσε και τύλιξε με αυτήν το φανάρι για να μην στέλνει την λάμψη του μακριά και τον προδώσει και άρχισε να προχωράει αργά έχοντας όλες τις αισθήσεις του σε επιφυλακή. Η κάθοδος του συνεχιζότανε και τώρα άκουγε πολύ πιο καθαρά τους βρυχηθμούς των ζώων. Τα σκεφτόταν σαν ζώα γιατί μόνο ζώα θα μπορούσαν να βγάλουν τέτοιους ήχους. Όσο ο Ντιν κατέβαινε τόσο πιο πολύ άρχισε να φοβάται και αποφάσισε, ότι αν στην επόμενη στροφή δεν εμφανιζόταν κάτι, να γυρίσει πίσω. Με το που έφτασε όμως στην επόμενη στροφή το φανάρι κόντεψε να του φύγει από τα χέρια, το στόμα του άνοιξε και το σαγόνι του κρέμασε σαν χαλασμένη πόρτα παπουτσοθήκης. Τα γόνατα του λύθηκαν και μια μικρή κραυγή βγήκε από τον λαιμό του. Μπροστά του απλωνόταν μια τεράστια κυκλική αίθουσα που εκεί κατάληγαν όλα τα λύματα της πόλης και από ότι έβλεπε τώρα ο Ντιν όχι μόνο τα λύματα. Περιμετρικά γύρω από την αίθουσα υπήρχαν αγωγοί που άδειαζαν τα σκατά των κατοίκων της πόλης μαζί με άλλες ακαθαρσίες στην λίμνη που υπήρχε στο κέντρο της αίθουσας και μέσα στην λίμνη ο Ντιν αντίκρισε διάφορα εκφυλισμένα ζώα που κάποτε θα μπορούσαν να ανήκουν κάλλιστα στο ζωικό βασίλειο. Είδε κροκόδειλους που από την πλάτη τους ξεφύτρωναν μάζες φιδιών που δάγκωναν το ένα το άλλο, είδε ιγκουάνα με μέγεθος πέρα από κάθε φαντασία να τινάζουν την ουρά τους, που ήταν καλυμμένη με αγκάθια, και να κόβουν στην μέση άλλες αρρωστημένες μορφές ζώων και είδε και φίδια να ξεπερνάν σε μέγεθος ένα αστικό λεωφορείο και να είναι κουλουριασμένα σε διάφορα σημεία δημιουργώντας, με τον όγκο του κορμιού τους και τις κουλούρες που σχηματίζανε, ολόκληρες κολώνες από φολιδωτή σάρκα που ανάπνεε. Ο Ντιν τα είδε όλα αυτά και η αναπνοή του είχε σκαλώσει στο λαιμό του. Πισωπάτησε βιαστικά και άρχισε να παίρνει τον δρόμο της επιστροφής προς το κρησφύγετο του Τόνυ. Το μυαλό του Ντιν δεν μπορούσε να χωνέψει όσα είδε στην αίθουσα και πάλευε να σκέφτεται άλλα πράγματα εκτός από αυτά. Αυτά τα καυστικά από εμένα και εύχομαι η επόμενη ιστορία σου να είναι καλύτερη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Μα κι εσύ βρε παιδί μου, σε ανώνυμο διαγωνσιμό ανέβασες την πρώτη σου ιστορία; Να πέσεις στα σκληρά με τη μία; Το σχόλιό μου: Οι παράγραφοί σου είναι απίστευτα μεγάλες κάποιες φορές. Απίστευτα και πολύ κουραστικά μεγάλες. Ενδιαφέρουσα η υποψία χιούμορ που έχεις διάσπαρτη εδώ κι εκεί, θα δούλευε λίγο καλύτερα, αν ήταν ομοιόμορφα κατανεμημένη. Μέχρι τη στιγμή που ο Ντιν επιστρέφει από το παράξενο μέρος το κείμενο είναι καλό και ρέει ευχάριστα, αλλά μετά αρχίζει να γίνεται κάπως βιαστικό και άτεχνο. Κόβεις από την ατμόσφαιρά σου, κάνοντας εκπτώσεις που δε βοηθούν. Το τέλος, μετά τα όσα συμβαίνουν στον Τόνι, είναι μάλλον ακαταλαβίστικο. Τι έγινε με το Ντιν δηλαδή; Και επίσης, η αίσθηση του τρόμου δεν είναι αρκετά δυνατή ώστε να μπορώ να το κατατάξω στις ιστορίες τρόμου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 φίλε νίκο όπως είπα και στο νήμα του διαγωνισμού βρήκα την ιστορία σου καλή "η ιστορία ήταν καλή με πιο θετικό στοιχείο τον ομόρφο τρόπο γραφής που ταιριάζει γάντι με το κειμενάκι και το ύφος της υπόθεσης. αλλά σαν διήγημα θα μου άφηνε πολύ καλύτερη εντύπωση εάν δεν το είχες μεγαλώσει τόσο πολύ. Νομίζω πως η ιδέα του διηγήματος σου δεν έφτανε για να γεμίσει 3.000 λέξεις." σου εύχομαι καλή συνέχεια στην δική μου βαθμολογία είχες πολύ καλυτερη θέση και στον επόμενο διαγωνισμό να τα πας καλύτερα και να πάρεις την θέση που σου έβαλα εγώ ή γιατί όχι και κάποια καλύτερη ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Και στην δική μου κατάταξη πήρες πολύ ψηλότερη θέση. Αυτά ήταν και τα σχόλιά μου (αν θες να επικεντρωθείς στα θετικά ): Εδώ έχουμε μία πολύ ευχάριστη ( ! ) ιστορία, που διαβάζεται νεράκι αλλά δεν ξεχνιέται το ίδιο εύκολα. Έχει καλή κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, όχι τίποτα αβάσταχτο, αλλά είναι εκεί. Έχει καλό ρυθμό και οι εικόνες έρχονται και φεύγουν, εξυπηρετώντας το σκοπό τους, χωρίς να στεκόμαστε παραπάνω από ό,τι χρειάζεται στην κάθε μία. Δεν βρήκα κάτι αρνητικό, αλήθεια. Δεν με ξετρέλανε, αλλά με ικανοποίησε ως μία ολοκληρωμένη ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Roland Posted August 1, 2011 Author Share Posted August 1, 2011 Καλημέρα παιδια και σας ευχαριστω για τα καλα σας λογια. Καταρχας Κασσανδρα συγχαρητηρια για την πρωτια..Το εχει η μοιρα μου να πεφτω κατευθειαν στα βαθια Ναρουαλις..Κα;; Ισως δεν ξερω.. Θα συμφωνησω μαζι σου και μαζι με τον Νιχιλιο για τις μεγάλες παραγραφους, απλα μερικες φορες παρασυρομαι απο την γραφη και μετα το αφηνω ετσι χωρις επιμελεια. Πολυ κακως. Σε επομενα κειμενα μου θα προσπαθησω να το διορθωσω. Να εχετε ολοι μια υπεροχη μερα μιας ομορφης εβδομαδας και ενος ακομη πιο ομορφου μηνα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Νίκο ούτε που μου πέρασε από το μυαλό ότι είχες γράψει αυτή την ιστορία. Ήταν έκπληξη πραγματικά. Μου άρεσε σαν ιδέα και είχε πολύ καλό ρυθμό και είχε και χαρακτήρες που είχαν ενδιαφέρον. Υπήρχε και μυστήριο. Η ατμόσφαιρα ήταν καλή για τρόμο πιστεύω αλλά νομίζω ότι το edit που πρέπει να έριξες στο τέλος αφαίρεσε αρκετά. Ήταν πολύ απότομο και αναγκαστικά συγκρατημένο το στοιχείο του τρόμου. Το σχόλιο του Nihilio τα λέει όλα. Ήταν μια αξιόλογη ιστορία με δομή και πατούσε στο θέμα και την διάβασες εύκολα. Την είχα κατατάξει ψηλότερα. Μπράβο Νίκο ανυπομονώ να διαβάσω την επόμενη ιστορία σου κύριε. Το σχόλιο που σου έδωσα είναι: ‘’Η ιστορία είναι καλογραμμένη. Έχει ωραίες περιγραφές και μπορείς να ταυτιστείς με τον ήρωα. Μου άρεσε η όλη ιδέα των κλεπταποδόχων που κρύβουν τα κλοπιμαία στους υπονόμους και το μούτρο τον Τόνυ που εξαπατούσε ακόμα και τους συνεργάτες του. Ο φαινομενικά χαζός Ντιν φέρθηκε ξύπνια αλλά στο τέλος, λέει η παροιμία, το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται. Το στοιχείο του τρόμου όμως δεν ήταν δυνατό. ‘’ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted August 2, 2011 Share Posted August 2, 2011 Βλέποντας πως είναι η πρώτη ιστορία που ανεβάζεις, πρέπει να πω πως είναι αρκετά καλή σε τεχνικό επίπεδο. Σε θέμα ιστορίας δε μου άρεσε, θεώρησα κάπως ανούσια την επιχείρησή τους και ακόμα περισσότερο αυτοκαταστροφική την συμπεριφορά του Τόνυ. Στο τέλος κάπως άσκοπες πολλές περιγραφές. Δε με κέρδισε καθαρά και μόνο λόγω σεναρίου. Γράφεις πολύ καλά κατά τα άλλα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted August 9, 2011 Share Posted August 9, 2011 Αυτό ήταν το σχόλιό μου: "Μια ιστορία που δυστυχώς υποκύπτει σε αρκετά κι ετερόκλητα κλισέ. Το μεγαλύτερο είναι ίσως ότι οι επαγγελματίες εγκληματίες μιλούν μεταξύ τους σε μια αργκό που βρίθει αλληλοπροσβολών. Όσον αφορά το τρομαχτικό μέρος της ιστορίας, εφόσον τα πλάσματα που ζουν στον υπόνομο δεν κατάφεραν να τρομάξουν αρκετά τον πρωταγωνιστή ώστε να μην ξαναπατήσει το πόδι του εκεί, δεν τρόμαξα κι εγώ. Άνιση ιστορία που είχε πάντως στρωτή πλοκή." Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Roland Posted August 9, 2011 Author Share Posted August 9, 2011 Cyrano συμφωνω μαζι σου οτι το στοιχειο του τρόμου δεν ηταν δυνατο αλλα οσον αφορα το σχολιο για την γλωσσα των κακοποιων νομιζω ότι δεν θα μπορουσα να χρησιμοποιησω κατι πιο κόσμιο..Μιλαμε για κακοποιους,χαμινια, δεν θα ταιριαζε στα χειλη τους να μιλανε όμορφα.. Ετσι νομιζω τουλαχιστον εγω.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.