Τα must read διηγήματα Ηρωικής Φαντασίας

[Nihilio]

Ένα τόπικ για το αγαπημένο σε πολλούς από εμάς είδος της ηρωικής φαντασίας (Sword and Sorcery στα Ελληνικά). Ποια είναι τα καλύτερα διηγήματα του είδους κατά τη γνώμη σας. Ποια θα προτείνατε στους υπόλοιπους αναγνώστες ως αντιπροσωπευτικά δείγματα του είδους;

 

Μερικές δικές μου προτάσεις:

The Bazaar of the Bizare του Fritz Lieber.

Εδώ έχουμε το αρχετυπικό δίδυμο των Grey Mouser και Fafhrd σε μία από τις πολλές εξωφρενικές τους περιπέτειες: οι μάγοι εργοδότες τους τους στέλνουν να αντιμετωπίσουν μια εξώκοσμη απειλή, ένα εξώκοσμο μαγαζί όπου τίποτα δεν είναι αυτό που δείχνει.

 

By this axe I rule του Robert E. Howard.

Ο Βασιλιάς Kull της Ατλαντίδας είναι ένας από τους αρκετά γνωστούς χαρακτήρες του Τεξανού συγγραφέα, με κύριο θέμα των ιστοριών του την σύγκρουση του ηγεμόνα με το εθιμικό δίκαιο της χώρας του. Σε μία από τις καλύτερες ιστορίες του είναι αναγκασμένος όχι μόνο να τα βάλει με τους συνωμότες που απειλούν τον θρόνο του, αλλά και με το νόμο που απαγορεύει σε έναν ευγενή να παντρευτεί τη σκλάβα του. Και αν αναρρωτιέστε γιατί επιλέγω αυτή την ιστορία και όχι κάτι από Κόναν, πολύ απλά, η τελική σκηνή του διηγήματος είναι άπιαστη και κλασικό δείγμα του είδους.

 

While the Gods Laugh - Michael Moorcock.

Αν υπάρχει ένα διήγημα που περιγράφει ικανοποιητικά την τραγικότητα του Έλρικ του Μενλιμπονέ, αυτό είναι μάλλον το συγκεκριμένο. Σε ένα έρημο νησί ο αλβίνος πρίγκιπας αναζητάει το Βιβλίο των Νεκρών Θεών. Και πάλι εδώ, το τέλος είναι που κάνει τη διαφορά.

[DinMacXanthi]

Συμπληρώνω τον Πύργο του Ελέφαντα (δεν ξέρω αν το ξέρεις Μιhalio ) του Howard, που έχει μείνει στο μυαλό μου όπως μένει στους rpgάδες το πρωτοδεύτερο από εκατοντάδες (Α)D&D sessions που έχουν παίξει.

Κλασικότατο, ατμοσφαιρικό, straightforward, επικά απλό κι απλά επικό διήγημα.

[Oberon]

John Carter by Edgar Rice Burroughs και πρακτικά οτιδήποτε έχει γράψει ο Burroughs, εκτός του Ταρζάν (κι αυτό γιατί δεν είναι sword and sorcery).

 

Επίσης, τις ιστορίες του Lin Carter στη σειρά "Callisto".

 

Eπίσης, τις Αρειανές ιστορίες της Leigh Brackett.

 

Eπίσης το Ship of Ishtar του Α. Μerritt αν και αυτό παίζει να είναι sword and sorcery.

 

 

[Δημήτρης]

Ωχ Nihilio τι φωτιά μου άναψες τώρα; Θα χρειαστεί να κατεβάσω κάτω σχεδόν την μισή βιβλιοθήκη μου και να κοιτάζω τα βιβλία ένα- ένα. Μπορούμε να αναφέρουμε μονάχα ένα διήγημα από κάθε συγγραφέα, ή μπορούμε να πούμε και πολλά;

 

Eπίσης, τις Αρειανές ιστορίες της Leigh Brackett.

 

Έχω διαβάσει μέχρι τώρα Oberon από Leigh Brackett τα ''Οι Τελευταίες Μέρες της Σαντακόρ'' και ''Τα Κτήνη του Άρη''. Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σ' αυτά συγκεκριμένα μιας και θα τα χαρακτήριζα περισσότερο ε.φ. διηγήματα, αλλά όπως και να έχει ήταν καταπληκτικά. Έχω και μία δική της συλλογή, θα πρέπει να την κοιτάξω κάποια στιγμή.

Edited August 1, 2011 by Δημήτρης

[Nihilio]

Συμπληρώνω τον Πύργο του Ελέφαντα (δεν ξέρω αν το ξέρεις Μιhalio ) του Howard

Δες άλλη μία την υπογραφή μου. Αν και από Κόναν θα προτιμήσω 3 άλλα διηγήματα, αλλά σε επόμενο ποστ.

 

Δημήτρη, βάλε όσα θες.

[DinMacXanthi]

Συμπληρώνω τον Πύργο του Ελέφαντα (δεν ξέρω αν το ξέρεις Μιhalio ) του Howard

Δες άλλη μία την υπογραφή μου. Αν και από Κόναν θα προτιμήσω 3 άλλα διηγήματα, αλλά σε επόμενο ποστ.

 

 

sigh... emoticons just can't convey irony anymore.

[Δημήτρης]

Συμπληρώνω τον Πύργο του Ελέφαντα (δεν ξέρω αν το ξέρεις Μιhalio ) του Howard

Δες άλλη μία την υπογραφή μου. Αν και από Κόναν θα προτιμήσω 3 άλλα διηγήματα, αλλά σε επόμενο ποστ.

 

Δημήτρη, βάλε όσα θες.

 

ok ευχαριστώ, θα αρχίσω σιγά- σιγά να βάζω τα αγαπημένα μου

[Oberon]

Ωχ Nihilio τι φωτιά μου άναψες τώρα; Θα χρειαστεί να κατεβάσω κάτω σχεδόν την μισή βιβλιοθήκη μου και να κοιτάζω τα βιβλία ένα- ένα. Μπορούμε να αναφέρουμε μονάχα ένα διήγημα από κάθε συγγραφέα, ή μπορούμε να πούμε και πολλά;

 

Eπίσης, τις Αρειανές ιστορίες της Leigh Brackett.

 

Έχω διαβάσει μέχρι τώρα Oberon από Leigh Brackett τα ''Οι Τελευταίες Μέρες της Σαντακόρ'' και ''Τα Κτήνη του Άρη''. Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σ' αυτά συγκεκριμένα μιας και θα τα χαρακτήριζα περισσότερο ε.φ. διηγήματα, αλλά όπως και να έχει ήταν καταπληκτικά. Έχω και μία δική της συλλογή, θα πρέπει να την κοιτάξω κάποια στιγμή.

 

Ναι, δεν είναι αυστηρά "sword and sorcery" αλλά και "sword and planet". Πάντως αξίζουν οι ιστορίες και επειδή σ'αυτές η Brackett είχε επηρεαστεί πολύ από τις ιστορίες του Burroughs κάποιοι τις θεωρούν σαν "Barsoom's future". Κυρίως όμως τις έβαλα γιατί ενώ δεν υπάρχει ακριβώς μαγεία, υπάρχουν psionics που όμως αντιμετωπίζονται σαν μαγεία, και μια που το όλο στήσιμο του Άρη της Brackett θυμίζει πολύ αισθητά fantasy setting με swordplay και γενικά fantasy sensibilities (αν και υπάρχουν βέβαια και στοιχεία ε.φ. όπως υπάρχουν και στις Αρειανές ιστορίες του Burroughs) είναι μέσα στα πλαίσια του sword and sorcery, νομίζω.

 

 

 

[Naroualis]

Σε κατάλληλη στιγμή με βρίσκεις. Στρώνω τη βιβλιοθήκη και λέω να τακτοποιήσω τις Ωρόρες μου. Για να δούμε τι θα ψαρέψω.

[Nihilio]

Συμπληρώνω τον Πύργο του Ελέφαντα (δεν ξέρω αν το ξέρεις Μιhalio ) του Howard

Δες άλλη μία την υπογραφή μου. Αν και από Κόναν θα προτιμήσω 3 άλλα διηγήματα, αλλά σε επόμενο ποστ.

 

 

sigh... emoticons just can't convey irony anymore.

Next time throw in an amvil

[Δημήτρης]

Robert Howard:

 

- Μία Μάγισσα θα Γεννηθεί: Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται καλύτερα κρύο, και ο Κόναν την ''προσφέρει'' με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Θα το διαπιστώσει αυτό από πρώτο χέρι ο Κωνστάντιους ο οποίος είχε την ατυχία να βρεθεί στον δρόμο του. Το τέλος της ιστορίας είναι με μία λέξη συγκλονιστικό.

 

- Η Βασίλισσα της Μαύρης Ακτής: Ο Κόναν σ' ένα πλιάτσικο συναντά έναν πολεμιστή ισάξιο του. Είναι η Μπελίτ, η βασίλισσα των πειρατών η οποία μάλιστα θα θυσιάσει την ζωή της για να σώσει την δική του. Η πρώτη ιστορία Κόναν που διάβασα.

 

- Το Σκιερό Βασίλειο: Ο Ατλάντειος βασιλιάς Καλ βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν τρομερό κίνδυνο που απειλεί τον θρόνο του, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Λαμβάνοντας απρόσμενη βοήθεια από έναν ορκισμένο εχθρό, βρίσκεται στα ίχνη μίας πανάρχαιας και διαβολικής ράτσας ερπετών που έχουν την δυνατότητα να πέρνουν την μορφή αυτών που σκοτώνουν. Φτάνουν μία ανάσα από το να επιτύχουν, το τσεκούρι του Καλ όμως έχει άλλη άποψη.

 

- Ο Ναός της Φρίκης: Μία από τις πιο κθουλικές ιστορίες του μεγάλου συγγραφέα, με ήρωα έναν από τους λιγότερο γνωστούς χαρακτήρες που έπλασε. Ο Κέλτης Κόρμακ Μακ Αρτ σε μία από τις περιπλανήσεις του στα εδάφη των Σαξόνων, θα βρεθεί αντιμέτωπος με μία ορδή δαιμόνων σ' έναν αρχαίο ναό. Πολύ δυνατή ιστορία.

 

- Η Κοιλάδα του Σκώληκα: Μία από τις πιο πεζές και συγχρόνως πιο συγκλονιστικές ιστορίες του Robert Howard. Ένα δαιμονικό πλάσμα κατασφάζει την φυλή ενός πολεμιστή, ο οποίος σπεύδει προς εκδίκηση. Ανώτερη από πολλά Κόναν είναι μέσα στο top ten που έχω διαβάσει ποτέ μου.

 

Συμφωνώ για ''Ο Πύργος του Ελέφαντα'' και ''Με Αυτό το Τσεκούρι Κυβερνώ!'' και να προσθέσω επίσης και τα: ''Η Γλιστερή Σκιά'', ''Τα Όντα του Μαύρου Κύκλου'', και ''Κόκκινα Νύχια''.

 

Karl Edward Wagner:

 

- Ένας πραγματικά εκπληκτικός συγγραφέας που πολύ άδικα είναι άγνωστος στο Ελληνικό κοινό. Αν δεν κάνω λάθος μέσα από το forum έχω δει μονάχα τους D'Ailleurs, Naroualis και Electroscribe να αναφέρουν ότι τον έχουν διαβάσει. Και εγώ μόνο τα δύο που παρουσιάζω έχω διαβάσει, συν τα ''Υπόγεια Ρεύματα'' και ''Κορακοφωλιά'' των οποίων δεν θυμάμαι την υπόθεση.

 

- Δύο Ήλιοι Δύουν: Ο Κέιν ο χαρακτήρας που έπλασε ο Wagner, είναι μία πιο φιλοσοφημένη εκδοχή του Κόναν. Ενώ σ' ένα πλιάτσικο ο Κόναν θα έκαιγε τα χειρόγραφα του μάγου, ο Κέιν θα τα κρατούσε να τα μελετήσει. Εδώ ταξιδεύει μ' έναν γίγαντα προς αναζήτηση ενός μυθικού θησαυρού που ψάχνει ο τελευταίος. Ο διάλογος που έχουν μεταξύ τους προτού ξεκινήσουν, είναι πραγματικά άλλο πράμα.

 

- Άφεση: Ο Κέιν στέλνεται από μία μία ύπουλη γυναίκα σε μία αποστολή από την οποία ελπίζει ότι εκείνος δεν θα γυρίσει ζωντανός. Έχει τους λόγους της να θέλει και την επιτυχία της αποστολής που του ανέθεσε, αλλά και τον θάνατο του. Αυτός -φυσικά- θα πετύχει, αλλά το ωραίο είναι τι γίνεται όταν επιστρέψει για να πάρει την αμοιβή του.

 

Fritz Leiber:

 

- Το ''Το Παζάρι του Παράδοξου'' που ανέφερε ο φίλτατος Nihilio και το ''Κακό Συναπάντημα στο Λάνκμαρ'': Είναι η ιστορία όπου συναντιούνται ο Φαφρντ με τον Γκρίζο Γάτο. Ανταγωνιστές στο ''επάγγελμα'' τους, θα βρουν πολλά κοινά σημεία μεταξύ τους και θα γίνουν φίλοι. Θα γνωρίσουν ο ένας στον άλλον τις γυναίκες τους οι οποίες για τους δικούς τους λόγους η καθεμία, θα τους στείλουν σε αποστολή σε μία από τις κακόφημες συνοικίες της πόλης. Ο θιγμένος τους εγωισμός θα τους κάνει να δεχτούν, με τραγικά για όλους αποτέλεσματα.

 

Lord Dunsany:

 

- Το Σπαθί του Βέλεραν: Μονάχα αυτή την ιστορία να είχε γράψει ο Ντάνσανυ και τίποτα άλλο, θα ήταν αρκετή για την φήμη που έχει. Χωρίς Κόρη του Βασιλιά, χωρίς Δον Ροντρίγκεθ, χωρίς Πεγκάνα και χωρίς τίποτα. Μία σπουδαία πόλη απειλείται από εξωτερικούς εχθρούς. Οι αρχαίοι ήρωες της όντας νεκροί, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα ενάντια στην απειλή. Θα βρουν λοιπόν έναν πρωτότυπο τρόπο για να βοηθήσουν. Άντε για να μην λέτε ότι διαβάζω μονάχα barbaric epic

 

Αυτά μέχρι στιγμής. Το θέμα έχει πολύ ψωμί ακόμη και θα προσθέτω και άλλες ιστορίες όποτε μπορώ. Σκέφτομαι την Naroualis να κατεβάζει τις Ωρόρες από τα ράφια και με πιάνουν τα γέλια. Και εγώ θα χρειαστεί να κάνω το ίδιο

 

Υ.Σ: Είπα να βάλω spoilers αλλά μετά σκέφτηκα ότι όσοι ποστάρουν εδώ θα τις έχουν λίγο- πολύ διαβάσει.

Edited August 1, 2011 by Δημήτρης

[Oberon]

Karl Edward Wagner:

 

- Ένας πραγματικά εκπληκτικός συγγραφέας που πολύ άδικα είναι άγνωστος στο Ελληνικό κοινό. Αν δεν κάνω λάθος μέσα από το forum έχω δει μονάχα τους D'Ailleurs, Naroualis και Electroscribe να αναφέρουν ότι τον έχουν διαβάσει. Και εγώ μόνο τα δύο που παρουσιάζω έχω διαβάσει, συν τα ''Υπόγεια Ρεύματα'' και ''Κορακοφωλιά'' των οποίων δεν θυμάμαι την υπόθεση.

 

- Δύο Ήλιοι Δύουν: Ο Κέιν ο χαρακτήρας που έπλασε ο Wagner, είναι μία πιο φιλοσοφημένη εκδοχή του Κόναν. Ενώ σ' ένα πλιάτσικο ο Κόναν θα έκαιγε τα χειρόγραφα του μάγου, ο Κέιν θα τα κρατούσε να τα μελετήσει. Εδώ ταξιδεύει μ' έναν γίγαντα προς αναζήτηση ενός μυθικού θησαυρού που ψάχνει ο τελευταίος. Ο διάλογος που έχουν μεταξύ τους προτού ξεκινήσουν, είναι πραγματικά άλλο πράμα.

 

Ι'm mucho intrigued. Τον έχω ακουστά από αναφορές σε διάφορα άρθρα που έχω διαβάσει κατά καιρούς αλλά δεν έτυχε ποτέ να διαβάσω κάτι δικό του. Αναρωτιέμαι αν έχω τίποτα σε κάποια συλλογή . . .

 

 

[Naroualis]

Διονύση, dig in. Για την ακρίβεια, sink your teeth in. Είναι λίγο σκληρός, αλλά είναι επικός.

 

Το κατέβασμα των Ωρωρών (!) από το ράφι, πέρνει αναβολή ως την Τετάρτη. Απόψε έχω μια υποχρέωση.

[Nihilio]

Θειος Μπομπ, η συνέχεια.

 

Ας ξεκινήσουμε με Κόναν. Τρεις ιστορίες θα ξεχωρίσω:

Rogues in the House: Ο Κιμμέριος βάρβαρος εισβάλει σε σπίτι μάγου για να τον κλέψει, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει ένα τέρας με πορφυρό μανδύα και έναν άλλον κλέφτη σε μία ιστορία μάλλον εμπνευσμένη από τους "Φόνους στην Οδό Μοργκ" του Πόε.

 

Beyond the Black River: Ένα υβοριανό γουέστερν, με ήρωες μια ομάδα από μισθοφόρους που πολεμούν τους Πίκτες στα σύνορα με την Ακουιλονία. Όλη η δράση είναι μέσα από τα μάτια ενός άλλου χαρακτήρα, κάτι που κάνει τον Κόναν να φαίνεται ακόμα πιο υπεράνθρωπος ενώ η φράση-κατακλείδα κλείνει άψογα και την ιστορία αλλά και περνάει το πνεύμα των ιστοριών του Κιμμέριου.

 

A Witch shall be born: Είναι τυχαίο που και στις δύο ταινίες που έχουν γυριστεί από βιβλία του Howard (Conan the Barbarian, Solomon Kane) υπήρχε η σκηνή της σταύρωσης από αυτήν εδώ την ιστορία; Δε το νομίζω...

 

Επίσης:

Wings in the Night: Εδώ έχουμε μια ιστορία με τον Solomon Kane, τον πουριτανό ξιφομάχο που αναλαμβάνει να προστατέψει ένα μικρό αφρικάνικο χωριό από ιπτάμενα τέρατα. Δένοντας το μυθολογικό με τον υπερφυσικό τρόμο ο Χάουαρντ εδώ χτίζει μια από τις πιο δυνατές του ιστορίες.

[Naroualis]

Όλα όσα έχουν αναφερθεί είναι κείμενα που τα θυμάμαι. Εκείνο όμως που ακόμη κι η αναφορά του με κάνει ν΄ανατριχιάζω είναι το Wings In The Night. Όταν το είχαν διαβάσει ένιωσα, πώς να το πω, μια γλυκειά ταραχή, μια αίσθηση δικαίου πάνω από οποιαδήποτε ανθρώπινη βλακεία. Δεν είναι η μόνη, αλλά είναι η πιο χαρακτηριστική ιστορία που καταρίπτει το μύθο του ρατσιστή Χάουαρντ. Εφόσονο πουριτανός Σόλομον Κέιν γίνεται αδελφοποιτός (με την αιματηρή τελετή) ενός μαύρου μάγου-γιατρού, τότε για ποιον ρατσισμό μιλάμε; Κι ύστερα είναι κι αυτός ο Ν'γιασσούν στη μέση... εκπληκτική ιδεά, πραγματικά εκπληκτική. Δεν την σποιλεριάζω, αλλά όποιος τη διαβάσει, ας γράψει ένα σχόλιο σχετικά.

 

 

[Δημήτρης]

Karl Edward Wagner:

 

- Ένας πραγματικά εκπληκτικός συγγραφέας που πολύ άδικα είναι άγνωστος στο Ελληνικό κοινό. Αν δεν κάνω λάθος μέσα από το forum έχω δει μονάχα τους D'Ailleurs, Naroualis και Electroscribe να αναφέρουν ότι τον έχουν διαβάσει. Και εγώ μόνο τα δύο που παρουσιάζω έχω διαβάσει, συν τα ''Υπόγεια Ρεύματα'' και ''Κορακοφωλιά'' των οποίων δεν θυμάμαι την υπόθεση.

 

- Δύο Ήλιοι Δύουν: Ο Κέιν ο χαρακτήρας που έπλασε ο Wagner, είναι μία πιο φιλοσοφημένη εκδοχή του Κόναν. Ενώ σ' ένα πλιάτσικο ο Κόναν θα έκαιγε τα χειρόγραφα του μάγου, ο Κέιν θα τα κρατούσε να τα μελετήσει. Εδώ ταξιδεύει μ' έναν γίγαντα προς αναζήτηση ενός μυθικού θησαυρού που ψάχνει ο τελευταίος. Ο διάλογος που έχουν μεταξύ τους προτού ξεκινήσουν, είναι πραγματικά άλλο πράμα.

 

Ι'm mucho intrigued. Τον έχω ακουστά από αναφορές σε διάφορα άρθρα που έχω διαβάσει κατά καιρούς αλλά δεν έτυχε ποτέ να διαβάσω κάτι δικό του. Αναρωτιέμαι αν έχω τίποτα σε κάποια συλλογή . . .

 

 

 

Oberon καλά τα είπε η Naroualis. Εγώ να προσθέσω ότι μπορείς να διαβάσεις μονάχα μία ιστορία του δοκιμαστικά για να δεις αν θα σου αρέσει. Αν και αν γίνει αυτό, δύσκολα δεν θα προχωρήσεις παραπέρα. Ιστορίες του υπάρχουν στα Ελληνικά και σε αξιολογότατες μεταφράσεις στα νούμερα 18, 43, 77 της Ωρόρα, και στην ανθολογία ''Ιστορίες Ηρωικής Φαντασίας'' της Anubis. Όμως αν έχεις στο πρωτότυπο, τότε ακόμη καλύτερα μιας και δεν έχεις πρόβλημα να διαβάσεις.

 

C. L. Moore:

 

- Χέλσγκαρντ: Η Τζάιρελ του Τζόιρυ πρωταγωνιστεί σ' αυτό το διήγημα που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από άλλα ανδρών ''συναδέλφων'' της. Θύμα εκβιασμού, η Τζάιρελ του Τζόιρυ στέλνεται σ' ένα μέρος με πολύ κακή φήμη για να βρει έναν θησαυρό που φημολογείται ότι υπάρχει εκεί. Το αντάλλαγμα στην επιτυχία της αποστολής της, θα είναι η ελευθερία των αιχμάλωτων πολεμιστών της. Δεν θα είναι όμως η μόνη. Μία παρέα ρεμαλιών βρίσκεται επίσης εκεί, με τα δικά τους κίνητρα. Φοβερή ατμόσφαιρα καθ' όλη την διάρκεια της ιστορίας.

[Naroualis]

Λοιπόν, το πρόβλημα έχει ως εξής: Ξεφυλλίζοντας τις Ωρόρες μου (όπου επιβεβαίωσα γι' άλλη μια φορά, ως γνήσια υστερικό άτομο ότι τις έχω όλες, όλες, my prec- χμ-χμ, σόρρυ, τι έλεγα;- ανακάλυψα ότι δε θέλω να προτείνω τα καλύτερα διηγήματα ηρωικής φαντασίας, αλλά θέλω να τα ξαναδιαβάσω. Τα ξεδιάλεξα λοιπόν, τα έκανα μια στοίβα, κομψή-κομψή και μόλις τελειώσω το Ορλάντο που με έχει ελαφρώς ιντριγκάρει αυτές τις μέρες, θα τα πιάσω και θα τα ξεκοκκαλίσω τα άτιμα!

[Δημήτρης]

Λοιπόν, το πρόβλημα έχει ως εξής: Ξεφυλλίζοντας τις Ωρόρες μου (όπου επιβεβαίωσα γι' άλλη μια φορά, ως γνήσια υστερικό άτομο ότι τις έχω όλες, όλες, my prec- χμ-χμ, σόρρυ, τι έλεγα;- ανακάλυψα ότι δε θέλω να προτείνω τα καλύτερα διηγήματα ηρωικής φαντασίας, αλλά θέλω να τα ξαναδιαβάσω. Τα ξεδιάλεξα λοιπόν, τα έκανα μια στοίβα, κομψή-κομψή και μόλις τελειώσω το Ορλάντο που με έχει ελαφρώς ιντριγκάρει αυτές τις μέρες, θα τα πιάσω και θα τα ξεκοκκαλίσω τα άτιμα!

 

Χαχα καλά κάνεις. Και εγώ και μόνο που τα αναφέρω, θέλω να κάτσω και να τα διαβάσω. Θα ήθελα πάντως όποτε μπορέσεις την γνώμη σου για την ''Κοιλάδα του Σκώληκα''.

[wordsmith]

Την "Άφεση" την έχω διαβάσει κι εγώ, σε μια από τις ανθολογίες Anubis, στο "Ιστορίες Ηρωικής Φαντασίας". Καλή, αν και εγώ θα τη μίκραινα λίγο, δε χρειάζεται να αφιερώνει τόση έκταση στο τετ-α-τετ του Κάιν με τον καθένα από τα αδέλφια. Αλλά το τέλος κορυφαίο! Η τελευταία φράση κουμπώνει τέλεια με την αρχή: "πριν φύγει, ο Τζοσιν ήρθε να με βρει και κάναμε μια συμφωνία..."

Αλλά το διήγημα με το οποίο ξετρελάθηκα, από το ίδιο βιβλίο, είναι το "The Bully and the Beast", του Orson Scott Card. Και πλάκα έχει, και χαρακτήρες, και με παραμύθι μοιάζει. Αργότερα διάβασα ότι θεωρείται "for young adults", αλλά τέλος πάντων.

Για πείτε από Ωρόρες τι προτείνετε, έχω κι εγώ μερικές αδιάβαστες ακόμη. Και γενικώς δώστε κανένα στοιχείο, πού βρίσκονται όλα αυτά τα διηγήματα.

[Δημήτρης]

Για 'μένα πάντως η ''Άφεση'' ήταν τόσο καλή, όσο θα μπορούσε να είναι. Ή μάλλον όχι. Μακάρι να υπήρχαν άλλα πέντε- έξι αδέρφια για να έχουμε να διαβάζουμε παραπάνω Και ναι, ήταν καλή και η ιστορία του Card που υπήρχε στον τόμο. Μου άρεσαν πολύ τα λόγια που έλεγε ο ''φίλος'' του κεντρικού χαρακτήρα γι' αυτόν στον κόμη και γενικά που σ' όλη την ιστορία του έσκαβε τον λάκο. Για τις πηγές των διηγημάτων, θα πω μονάχα για εκείνα που ανέφερα εγώ. Θα παραθέσω και τους τίτλους πρωτοτύπου, σε περίπτωση που κάποιος θελήσει να τα διαβάσει στα Αγγλικά. Από τις ανθολογίες τις Ωρόρα προτείνω πάνω- κάτω αυτές που αναφέρω. Αν έπρεπε όμως να προτείνω μονάχα έναν τόμο, αυτός θα ήταν το ν. 18. Είναι πραγματικά ένα απίστευτο βιβλίο και όλα τα διηγήματα που υπάρχουν εκεί πέρα είναι αριστουργήματα με άλφα κεφαλαίο.

 

Robert Howard:

 

Μία Μάγισσα θα Γεννηθεί/ A Witch Shall be Born: Ωρόρα ν. 69 ''Ιστορίες από το Περιοδικό Weird Tales 2'' και Terra Nova ''Ηρωική Φαντασία και Μαγεία''. Η Βασίλισσα της Μαύρης Ακτής/ Queen of the Black Coast: Ωρόρα ν. 49 ''Ιστορίες Αίματος και Πάθους'' και Αίολος ν. 2 στη σειρά του Κόναν ''Η Βασίλισσα της Μαύρης Ακτής''. Το Σκιερό Βασίλειο/ The Shadow Kingdom: Η Άγνωστη Καντάθ ''Οι Θεοί της Μπαλ- Σαγκόθ και Άλλες Ιστορίες της Μυθολογίας Κθούλου'' και Locus 7 ''Καλλ ο Βασιλιάς''. Υπάρχει αν δεν κάνω λάθος και σε μία έκδοση του Πατάκη αλλά είναι εξαντλημένη. Ο Ναός της Φρίκης/ The Temple of Abomination: Ωρόρα ν. 43 ''Ιστορίες με Βάρβαρους Ήρωες'' και μόνο του σε επίσης εξαντλημένη έκδοση της Alien με τίτλο ''Το Άντρο της Φρίκης''. Η Κοιλάδα του Σκώληκα/ The Valley of the Worm: Ωρόρα ν. 20 ''Ιστορίες από Βελούδο και Ατσάλι''.

 

Karl Edward Wagner:

 

Δύο Ήλιοι Δύουν/ Two Suns Setting: Ωρόρα ν. 18 ''Ιστορίες από Παράξενους Τόπους''

 

Fritz Leiber:

 

Το Παζάρι του Παράδοξου/ Bazaar of the Bizarre: Ωρόρα ν. 24 ''Ιστορίες με Μαγικά Σπαθιά'' και Αρχέτυπο ''Λάνκμαρ''. Κακό Συναπάντημα στο Λάνκμαρ/ Ill Met in Lankhmar: Αρχέτυπο ''Λάνκμαρ'' και Terra Nova ''Ξίφη και Μάγοι''

 

Lord Dunsany:

 

Το Σπαθί του Βέλεραν/ The Sword of Welleran: Ωρόρα ν. 24 ''Ιστορίες με Μαγικά Σπαθιά''

 

C. L. Moore:

 

- Χέλσγκαρντ/ Hellsgarde: Ωρόρα ν. 12 ''Ιστορίες Ηρωικής Φαντασίας''. Και επίσης:

 

Mercedes Lackey:

 

- Οργανοπαίχτες στο Πανηγύρι: Anubis ''Ιστορίες Μαγείας και Φαντασίας''. Τίτλο πρωτοτύπου δεν γνωρίζω ν' αναφέρω αλλά αν κρίνω από το συγκεκριμένο διήγημα, θα ήθελα να δω περισσότερη Lackey να βγαίνει στα Ελληνικά. Μία έφηβη θέλει να πάρει μέρος σ' έναν διαγωνισμό τραγουδιού ο οποίος όμως είναι μόνο για άντρες. Μεταμφιέζεται λοιπόν σε άντρα για να μπορέσει να συμμετάσχει. Μαγεύει με το τραγούδι της, αλλά η απάτη της ανακαλύπτεται. Διώχνεται λοιπόν κακήν κακώς και το τραγούδι της ξαφνικά παύει να αρέσει. Θα λάβει όμως μία απρόσμενη βοήθεια. Υπέροχη ιστορία που μ' έκανε να μετανιώσω που χάρησα το συγκεκριμένο βιβλίο.

Edited August 4, 2011 by Δημήτρης

[Ginawa]

Λοιπόν, εγώ ταξίδεψα για πρώτη φορά στον κόσμο της ηρωικής φαντασίας όταν ήμουν 8, με το «Hour of The Dragon» του R.E.Howard, το οποίο ανακάλυψα τυχαία στο ράφι με τα pulp, viper και Bell του μπαμπάκα μου, και από τότε κόλλησα με το φάντασυ. Και για μένα είναι από τις καλύτερες ιστορίες του Conan αλλά και γενικότερα του ηρωικού φάντασυ.

 

 

[Naroualis]

Λοιπόν, θυμήθηκα δύο, αλλά θέλω τόσο πολύ να τα ξαναδιαβάσω... "Το Τίμημα για τη Λινόρτις" και το "Πες Ένα Τελευταίο Τραγούδι Για τη Βαλντεζί". Νομίζω είναι και τα δύο του Βάγκνερ, νο;

[Δημήτρης]

Λοιπόν, εγώ ταξίδεψα για πρώτη φορά στον κόσμο της ηρωικής φαντασίας όταν ήμουν 8, με το «Hour of The Dragon» του R.E.Howard, το οποίο ανακάλυψα τυχαία στο ράφι με τα pulp, viper και Bell του μπαμπάκα μου, και από τότε κόλλησα με το φάντασυ. Και για μένα είναι από τις καλύτερες ιστορίες του Conan αλλά και γενικότερα του ηρωικού φάντασυ.

 

 

 

Συμφωνώ ότι το συγκεκριμένο βιβλίο είναι υπέροχο, είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ μου. Αλλά οχτώ χρονών όμως; Εγώ σ' αυτή την ηλικία δεν είχα ξεκινήσει ακόμα να διαβάζω ούτε Βερν. Κάτι βιβλία με πάνινα ζωάκια διάβαζα μόνο, που μου είχε δωρίσει η νουνά μου. Πάλι καλά που δεν έπιασες κάνα ''Κάλεσμα του Κθούλου'' για συνέχεια

[Alucard]

Μια που αναφέρθηκε το όνομα του Karl Edward Wagner, όπως είπαν και οι προηγούμενοι, τρομερός συγγραφέας, θυμήθηκα το Lynortis Reprise, το οποίο βρίσκεται σε κάποιο τεύχος της Ωρόρα. Δυστυχώς, η βιβλιοθήκη μου είναι μακριά και δεν θυμάμαι παραπάνω (ελληνικό τίτλο, νούμερο τεύχους κτλ). Δε σας φοβάμαι, όλο και κάποιος θα με συμπληρώσει! Πάντως ήταν το πρώτο διήγημα του εν λόγω συγγραφέα που διάβασα και πραγματικά το λάτρεψα! Και αυτόν μαζί!

[Electroscribe]

Δεν καταλαβαίνω γιατί κάθεστε κι ασχολείστε με τη "μάστιγα των διηγημάτων". Αλλά αφού το κάνετε, ας βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου.

 

Ότι δε δείτε σ' αυτή τη λίστα, είτε:

 

α) Δεν είναι διήγημα, αλλά κάτι μεγαλύτερο (π.χ. Hour of the Dragon)

β) Δεν είναι sword & sorcery, αλλά κάτι άλλο με επίφαση s&s (π.χ. το Sing a Last Song of Valdese είναι τρόμος παρά το ψευδομεσαιωνικό υπόβαθρο)

γ) Είναι (πιθανώς) κατά τη γνώμη μου καλό, αλλά όχι must που ζητάει το τόπικ (π.χ. τα Κτήνη του Άρη)

δ) δεν το έχω διαβάσει ή δε θυμάμαι να το έχω διαβάσει (π.χ. John Carter)

 

Σημειωτέον ότι έχω λίγο περισσότερο κατά νου τα απαραίτητα αναγνώσματα για έναν συγγραφέα παρά για έναν αναγνώστη. Για

 

όσα ξέρω ότι έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά, αναφέρω την ύπαρξη μεταφρασμένου τίτλου. Το πού θα τα βρείτε μεταφρασμένα, μπορείτε να το ψάξετε εδώ

 

(το δεύτερο μέρος της λίστας μου όταν επιστρέψω από άδεια)

 

 

 

Conan - RE Hοward

Η επιτομή του Sword & Sorcery, το σημείο από το οποίο πρέπει να ξεκινήσει κανείς

 

The Tower of the Elephant - Ο πύργος του ελέφαντα

Η πρώτη επαφή του Κόναν με τον πολιτισμό και υπόδειγμα ιστορίας στην οποία ο πρωταγωνιστής είναι ο καταλύτης της λύσης κι όχι η ίδια η λύση

Iron Shadows in the Moon - Σκιές στο Φεγγαρόφωτο

Και μόνο η πρώτη σκηνής της σφαγής (δεν τη λες και μονομαχία) αρκεί για να το προτείνω

Queen of the Black Coast - Η βασίλισσα της Μαύρης Ακτής

Μεταξύ πολλών άλλων αρετών, είναι η ιστορία στην οποία ο Κόναν σκιαγραφείται αρτιότερα από κάθε άλλη, με τα ίδια του τα λόγια

Man-Eaters of Zamboula - δεν ξέρω τον ελληνικό τίτλο

Ενδιαφέρουσες ανατροπές κι ένας αντίπαλος πιο χειροδύναμος από τον Κόναν (ο οποίος είναι φυσιολογικότατος άνθρωπος)

The Frost Giant's Daughter — Η Κόρη του Γίγαντα των Πάγων

Ο Howard πάντα τόνιζε την ακραία αντοχή κι όχι τόσο πολύ τη ρώμη του Κόναν. Εδώ το άκρον άωτον σε μια κάφρικη (με την καλή έννοια) βινιέτα

 

Kull - RE HOward

Ένας βάρβαρος πρώην μισθοφόρος που έχει γίνει βασιλιάς σε πολιτισμένη χώρα και στενάζει με τα ήθη και τα έθιμα των υπηκόων του

 

By This Axe, I Rule - Μ' ετούτο το τσεκούρι κυβερνώ

Το ίδιο θεαματικό και βαρβαρικό όπως ο τίτλος του

 

 

Solomon Kane - RE Hοward

Sword & Sorcery στον δικό μας κόσμο, εποχής

 

Hills of the Dead - Οι λόφοι των νεκρών

Φοβερό heroic stand και το πιο έξυπνο ξόρκι για νεκροζώντανους έβερ (που το συνοψίζει σε μια πανέξυπνη φράση)

Wings in the Night - Φτερούγες στη Νύχτα

Φινάλε κατακλυσμιαίου πάθους και μια ενδιαφέρουσα χρήση της μυθολογίας

 

 

Kane - KE Wagner

Σώμα Κόναν, τεράστιες μαγικές ικανότητες και είναι και κακός. Όχι αντιήρωας και τέτοιες φλωριές. Κυριολεκτικά κακός.

 

Undertow - Υπόγεια ρεύματα

Αντίθετα από τους κλασικούς μυώδεις ήρωες, δεν τον ερωτεύονται όλες όσες τον ενδιαφέρουν. Αλλά τον πτοεί αυτό;

Lynortis Reprise - Το τίμημα για τη Λινόρτις

Ο Κέην επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος μετά δεκαετίες και βρίσκει τους παλιούς του συντρόφους και εχθρούς γερασμένους. Δίνει τη λύση σε όλες τις εκκρεμότητες που είχαν μείνει

Reflections for the Winter of My Soul

Κάτι σαν slasher film με σύγκρουση δύο τεράτων που το ένα ζητά τη λύτρωση (και είναι ο Κέην)

Cold Light

Ο Κέην έχει κατάθλιψη κι αοπσύρεται σε μια πόλη-φάντασμα για να συνέρθει. Αλλά μια ομάδα ιπποτών με συμπεριφορά SS αποφάσιζει να τον κυνηγήσει

 

 

Fafhrd and the Gray Mouser - Fritz Leiber (δεν έχω διαβάσει ολόκληρο το τελευταίο βιβλίο)

Το αρχετυπικό ζευγάρι μεγαλόσωμος-μικρόσωμος, δυνατός-γρήγορος, ιδεαλιστής-πραγματιστής. Ταυτόχρονα παρωδία sword & sorcery, αλλά και κανονική περιπέτεια

 

Ill Met in Lankhmar - Δυσάρεστη Συνάντηση στη Λανκμαρ

Πραγματική τραγωδία, με την αρχαιοελληνική έννοια. Οι τελειότερες αναπόφευκτες τύψεις που έχω βρει σε οποιοδήποτε λογοτεχνικό κείμενο. Αν και στέκει μόνο του, είναι συνέχεια των The Snow Women & The Unholy Grail και αποκτά έξτρα βάθος αν έχεις κανείς διαβάσει αυτά πρώτα. Αλλά είναι κουραστικά. Τους τίτλους δεν τους ξέρω στα ελληνικά.

Thieves' House - Το Σπίτι των Κλεφτών

Σήκουελ στο προηγούμενο. Οι δυο ήρωες συνεχίζουν να μην είναι γραμμένοι στη Συντεχνία των Κλεφτών (όρος που εφηύρε ο Leiber) και να έχουν προσωπικά μαζί της

Bazaar of the Bizarre - Το Παζάρι των Παραδόξων/του Παραδόξου

Ευφάνταστη σάτιρα του καταναλωτισμού (και τρελή πλάκα με την ιδέα του μάγου που αναθέτει αποστολές στον πρωταγωνιστή)

Lean Times in Lankhmar - νομίζω έχει βγει και στα ελληνικά

Μια από τις πιο πρωτότυπες και βαθιές ιστορίες φάνταζυ που έχουν γραφτεί

The Two Best Thieves in Lankhmar - Οι Δύο Καλύτεροι Κλέφτες στη Λάνκμαρ

Είναι οι ήρωές μας;

The Sadness of the Executioner - Η μελαγχολία του εκτελεστή

ο ίδιος θεωρούσε από τα καλύτερα διηγήματά του το ίδιας λογικής The Cloud of Hate - Το Σύννεφο του Μίσους [δε λέω τίποτε άλλο, γιατί θα το χαλάσω]

Under the Thumbs of the Gods - δεν θυμάμαι τον ελληνικό τίτλο

Πώς περνάνε οι θεοί την ώρα τους και γιατί (δε) λαμβάνουμε το όνομά τους επί ματαίω

 

 

Nifft the Lean - Michael Shea

Ένας από τους συγγραφείς που με έχουν κάνει να νιώσω λίγος. Η πλοκή είναι υποτυπώδης στις ιστορίες του, αφορμή για να εξπαολύσει τις ατέλειωτες εικόνες της οργιώδους φαντασίας του

 

Come Then, Mortal, We Will Seek Her Soul

Βόλτα στον κάτω κόσμο

The Fishing of the Demon Sea

Βόλτα στην κόλαση

 

 

Elric - Michael Moorcock (έχω διαβάσει μόνο όσα έχουν γραφτεί πριν το 2000)

Ο ορίτζιναλ αντιήρωας, εσκεμμένη αντιστροφή όλων των δεδομένων του είδους ως τότε και αναβάθμιση του αισθητικού τομέα (χωρίς ιδφαίτερη σημασία στη συνοχή και τη συνέπεια).

While the Gods Laugh - Ενώ οι θεοί γελούν

Ή το The Jade Man's Eyes - Τα μάτια του αλαβάστρινου ανθρώπου (έχουν ακριβώς την ίδια λογική και δομή)]

The Sleeping Sorceress - Η Κοιμισμένη Μάγισσα

Ή το To Snare the Pale Prince - Η Πόλη των Ζητιάνων (ομοίως)

The Stealer of Souls - Ο Αρπαγας των Ψυχών

Δεν το θεωρώ καλό διήγημα, αλλά σε όσους αρέσει αυτό θα λατρέψουν και όλο τον υπόλοιπο Έλρικ