Electroscribe Posted September 5, 2011 Share Posted September 5, 2011 (edited) Κι αφού έπιασα τα διηγήματα που ανήκουν σε σειρές (ίδιον του sword & sorcery, αντίθετα με τα άλλα είδη φάνταζυ που έχουν σειρές μυθιστορημάτων), τώρα πιάνω τα μεμονωμένα έργα, ανά συγγραφέα Lord Dunsany Ο Λόρδος ειδικευόταν σε πιο εξευγενισμένα, πιο "literary" είδη φάνταζυ. Με το sword & sorcery καταπιανόταν κυρίως για να το ανατρέψει. Αξίζει πάντως να δείτε τα τμήματα της δουλειάς του που δεν είναι ξεπερασμένα, αλλά γεμάτα οργιώδεις εικόνες και μυθολογικές αναφορές (μου θυμίζουν πίνακες του Μπος) The Fortress Unvanquishable Save for Sacnoth - Το άπαρτο κάστρο The Sword of Welleran - Το Σπαθί του Βέλεραν The Hoard of the Gibbelins - Ο Θησαυρός των Γκίμπελιν(ς) Και τα τρία αυτά διηγήματα ακολουθούν το ίδιο τέχνασμα, την αντιπαραβολή του επικού με το καταθλιπτικά ρεαλιστικό. Το πρώτο και το δεύτερο είναι πιο περιπετειώδη, το τρίτο είναι σύντομο και σκληρό, σχεδόν Τρόμου. Roger Zelazny ο Ζελάζνυ είναι από τους μεγάλους συγγραφείς ΕΦ και φάνταζυ, αλλά όχι τόσο γνωστό ως διηγηματογράφος. Quest's End - Το τέλος της αναζήτησης Φλασάκι το οποίο μάλλον το εμπνεύστηκε από τα quest fantay που γίνονταν μόδα την εποχή του. Κατάφερε να χωρέσει σε δυο σελίδες περισσότερες εικόνες και ιδέες απ' ότι ορισμένοι σε ν-λογίες. Τι θέλουν οι ήρωες, το ξέρουμε. Τι θέλει ο Μαύρος Άρχοντας, το ξέρουμε. Τι θέλουν οι υπηρέτες του; Jack Vance Αν και πολύ λιγότερο γνωστός από τους άλλους δύο, είναι ο τρίτος πόλος του κλασικού φάνταζυ, μετά τον Howard και τον Tolkien, το πρότυπο που δε μιμήθηκαν τόσοι πολλοί. Mazirian the Magician - Ο μάγος Μαζιριέν/Μαζιριάν καλώς ή κακώς, από αυτό εδώ το διήγημα έλκει το Dungeons & Dragons το σύστημα μαγείας του (ο δημιουργός του παιχνιδιού θαύμαζε τον Vance και τον Leiber περισσότερο από κάθε άλλον συγγραφέα). Και είναι υπόδειγμα κειμένου που στήνει έναν ολόκληρο φανταστικό κόσμο και τις περιπλοκές του με μόλις τρία πρόσωπα. Clark Ashton Smith Ο Σμιθ είναι από τους λίγους συγγραφείς φάνταζυ που δε φοβούνται να γράψουν διηγήματα με ήρωα μάγο. Χαρακτηριστικά του, πέρα από την υψηλή ποιότητα της γραφής, είναι η λεπτή ειρωνεία, η έλλειψη ελέους για τους πρωταγωνιστές και η δυσπιστία απέναντι στους βάρβαρος ήρωες The Charnel God - O Θεός των Νεκρών Θαυμάσια αντιπαραβολή ενός επιστημονικλού φαινομένου (νεκροφάνεια), με τις δεισιδαιμονίες γύρω από αυτό, αλλά και με τη μαγική εκδοχή του (νεκρανάσταση) Necromancy in Naat - Νεκρομαντεία στο Ναατ Τι σκέφτεται ένας νεκροζώντανος υποδουλωμένος από μάγο; Πώς θα τον αντιμετώπιζε ένας γνωστός του που δε θα είχε τη δική μας γνώση γύρω από τους νεκροζώντανους; The Maze of Maal Dweb (The Maze of the Enchanter) - Ο Λαβύρινθος του Μάαλ Ντούεμπ Υπάρχουν δυο εκδοχές (η μια με περικοπές). Το θέμα είναι ένας βάρβαρος (ΠΟΛΥ βάρβαρος, που θεωρεί πως ένα δόρυ κι ένα σκοινί είναι εξοπλισμός), ο οποίος πάει να σώσει την αγαπημένη του από τον παντοδύναμο μάγο The Seven Geases - Τα Επτά Γκης Ένας άνθρωπος με πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του πέφτει στα χέρια ενός πανίσχυρου και εντελώς εξωανθρώπινου πλάσματος. Τι χρησιμότητα θα μπορούσε να του βρει αυτό; The Last Incantation - Το Τελευταίο Ξόρκι Ένας δαίμονας πείθει τον ισχυρότερο μάγο του κόσμου να κάνει ένα φαινομενικά αθώο κι ακίνδυνο ξόρκι που θα τον τέρψει The Death of Malygris - Ο Θάνατος του Μαλίγκρις Τι γίνεται όταν πεθαίνει ο μεγαλύτερος μάγος του κόσμου; The Black Abbot of Puthuum Από τα μέτρια διηγήματά του, αλλά το φινάλε καίει τον εγκέφαλο, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι είναι κείμενο του 1936 The Master of the Crabs - δε θυμάμαι ελληνικό τίτλο Μάγος εναντίον μάγου, αφηγητής ο μαθητευόμενος του ενός Andre Norton Φεμινίστρια συγγραφέας, με την πολύ καλή έννοια. Όχι φανατισμός για το τίποτα, χωρίς λογική και συνοχή The Toads of Grimmerdale - Οι Φρύνοι του Γκρίμμερντεηλ Εξαιρετική εισαγωγή στον κόσμο που διαδραματίζονται σσχεδόν όλα τα έργα της, τον Witch World. Και πρότυπο για το πώς μια γυναίκα μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στον πολεμιστή (από δραματουργικής άποψης), χωρίς η ίδια να διαθέτει μαγικές ικανότητες, υψηλό αξίωμα ή πολεμική εκπαίδευση Charles Saunders Μαύρος συγγραφέας που βασίστηκε στην αφρικάνικη μυθολογία για να στήσει τον κόσμο του. Ο ήρωάς του, ο Ιμάρο, είναι γνωστός ως "ο Μαύρος Κόναν", που μάλλον τον αδικεί Death in Jukun - Θάνατος στο Τζουκούν Όχι και η πιο πρωτότυπη πλοκή του κόσμου, αλλά σαφώς με ιδιαίτερο χρώμα. Οπωσδήποτε αξίζει να το δει κανείς σαν εναλλακτική GRR Martin Πολύ πριν γίνει πρώτο όνομα με τη γνωστή σειρά βιβλίων, είχε γράψει μερικά πολύ αξιόλογα διηγήματα. The Lonely Songs of Laren Dorr - Τα Μοναχικά Τραγούδια του Λάρεν Ντορ Ένα στιγμιότυπο από μια αναζήτηση που κρατάει χρόνια και διασχίζει εκατοντάδες κόσμους, αρκετό για να κάνει τον αναγνώστη να φανταστεί όλα τα υπόλοιπα. Και για την ηρωίδα, μια δοκιμασία αλλιώτικη από κάθε άλλη. Poul Anderson Άλλο ένα πολύ μεγάλο όνομα σε ΕΦ και φάνταζυ, έστω κι αν δεν έχουν μεταφραστεί τα κλασικά έργα του στα ελληνικά. Operation Afreet - Επιχείρηση Αφριτ Φάνταζυ στο δικό μας κόσμο. Πώς θα ήταν ο πόλεμος αν ξαφνικά άρχιζε να λειτουργεί (ξανά) η μαγεία; Ποιοι θα υπηρετούσαν στις ειδικές δυνάμεις και τι όπλα θα χρησιμοποιούσαν; Larry Niven Συγγραφέας σκληρής ΕΦ που έγραψε ένα φλασάκι φάνταζυ για να σατιρίσει το είδος. Του άρεσε, όμως κι ακολούθησαν συνέχειες, η κάθε μια μεγαλύτερη και σκοτεινότερη. What Good Is a Glass Dagger? - Σε τι Χρησιμεύει Ένα Γυάλινο Στιλέτο/Τι ωφελεί ένα γυάλινο μαχαίρι Αν η μαγεία λειτουργούσε με ορθολογικούς κανόνες κι όχι με λογοτεχνικές συμβάσεις, οι φανταστικοί κόσμοι θα αντιμετώπιζαν διάφορα προβλήματα, σαν την ενεργειακή κρίση. Θα είχαμε όμως και μποντιμπιλνταράδες μάγους (αν αλλάζουν τον κόσμο, γιατί δεν αλλάζουν και τον εαυτό τους;) Λουκάς Καβακόπουλος Κάποιοι θα γκρινιάξουν βλέποντας έναν Έλληνα δίπλα στα παγκόσμια μεγαθήρια του φάνταζυ, αλλά βρείτε μου καλύτερο διήγημα για τη μαγεία των ψευδαισθήσεων κι εγώ το βγάζω αυτό εδώ από τις προτάσεις μου. Η Ψευδαίσθηση του Ιππότη Θωμάς Μαστακούρης Ο Μαστακούρης είναι λίγο του ύψους και του βάθους, ακόμα και με΄σα στο ίδιο διήγημα. Και τείνει να ελληνοποιεί γνώριμα πρότυπα που ήδη έχουν καλυφθεί από αγγλόφωνους συγγραφείς (μεγάλη συζήτηση, αν αυτό τελικά είναι απαραίτητο και θα έπρεπε να έχει γίνει σε μεγαλύτερη κλίμακα). Όπως και να 'χει, υπάρχουν και κάποιες δυνατές στιγμές στο έργο του Μαστακούρη. Η Γκρίζα Χώρα Σαν ιστορία με Βίκινγκς, μπορεί να την πει κανείς και αποτυχημένη. Σαν ιστορία φάνταζυ με ελληνική θεώρηση του κόσμου, της ζωής και του θανάτου με εξαιρετικά συγκινητικό φινάλε, είναι απαράμιλλη. Tim Waggoner Δεν έχω ιδέα ποιος είναι αυτός και τι άλλο έχει γράψει The Last Warrior - Ο Τελευταίος Πολεμιστής Ο κόσμος της Σκανδιναβικής μυθολογίας είναι πιο δίκαιος από το δικό μας. Ακόμη και το πιο ταπεινό ξωτικό είναι πιο γενναίο από έναν υπαλληλάκο. Σοβαρά; Edited September 5, 2011 by Electroscribe 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 5, 2011 Author Share Posted September 5, 2011 Poul Anderson Άλλο ένα πολύ μεγάλο όνομα σε ΕΦ και φάνταζυ, έστω κι αν δεν έχουν μεταφραστεί τα κλασικά έργα του στα ελληνικά. Operation Afreet - Επιχείρηση Αφριτ Φάνταζυ στο δικό μας κόσμο. Πώς θα ήταν ο πόλεμος αν ξαφνικά άρχιζε να λειτουργεί (ξανά) η μαγεία; Ποιοι θα υπηρετούσαν στις ειδικές δυνάμεις και τι όπλα θα χρησιμοποιούσαν; Αυτό το είχα διαβάσει σε μία συλλογή της Ωρόρα (58 - Ιστορίες με Λυκανθρώπους/2) και, αν και δε θα το έλεγα S&S ακριβώς είναι εξαιρετικό διήγημα μοντέρνου Φάνταζυ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted September 5, 2011 Share Posted September 5, 2011 Αυτό το είχα διαβάσει σε μία συλλογή της Ωρόρα (58 - Ιστορίες με Λυκανθρώπους/2) και, αν και δε θα το έλεγα S&S ακριβώς είναι εξαιρετικό διήγημα μοντέρνου Φάνταζυ. Όπως το πάρει κανείς. Με τον αυθεντικό ορισμό του Leiber "This accurately describes the points of culture-level and supernatural element and also immediately distinguishes it from the cloak-and-sword (historical adventure) story", δηλαδή το "sword" υπονοεί το επίπεδο της τεχνολογίας και το διήγημα που συζητάμε δεν είναι S&S Με άλλους ορισμούς, S&S είναι οποιοδήποτε φάνταζυ με έμφαση στη δράση, το στενό χρονικό πλαίσιο και το προσωπικό επίπεδο. Συνήθως διήγημα-novelette με κάποια χαλαρότητα στην κοσμοπλασία και το ύφος. Εγώ τείνω προς τη δεύτερη σχολή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted September 5, 2011 Share Posted September 5, 2011 Λευτέρη, καταπληκτικό ποστ, λίγα από τα παραπάνω έχω διαβάσει. Ευκαιρία για εμάς που αγαπάμε τα διηγήματα να το ψάξουμε λίγο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 5, 2011 Author Share Posted September 5, 2011 Με άλλους ορισμούς, S&S είναι οποιοδήποτε φάνταζυ με έμφαση στη δράση, το στενό χρονικό πλαίσιο και το προσωπικό επίπεδο. Συνήθως διήγημα-novelette με κάποια χαλαρότητα στην κοσμοπλασία και το ύφος. Ναι. Και εξάλλου ο τίτλος μιλάει για "Ηρωική Φαντασία" όχι S&S (αν και οι δύο όροι είναι σχεδόν ταυτόσημοι). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted November 17, 2011 Share Posted November 17, 2011 Σε γενικές γραμμές συντάσσομαι με την λίστα του Electroscribe. Όσοι/όσες δεν έχετε διαβάσει Karl Edward Wagner κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και ψάξτε τα διηγήματα του που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά. Πρόκειται για σκοτεινό fantasy με βαριά, γοτθική ατμόσφαιρα και την δαιμονική φιγούρα του Κέην να τα ρημάζει όλα σαν οδοστρωτήρας! Δεν προτείνω συγκεκριμένο διήγημα, όλα είναι φοβερά. Επίσης, τρομερό το νοσηρό fantasy του Shea στα: Come Then, Mortal, We Will Seek Her Soul The Fishing of the Demon Sea αλλά και στο The pearls of the vampire queen http://www.altfactor...es/orora36.html Από Robert Howard απαραίτητα θεωρώ τα: Tower of the elephant : καρακλασικούρα, εξαιρετική και η μεταφορά του στο κόμιξ Conan the barbarian από τον Barry W. Smith Shadow kingdom: η συντριβή των ερπετανθρώπων - ka nama kaa lajerama! Wings in the night: για μένα η καλύτερη ιστορία του Σόλομον Κέην Valley of the worm: πρωτόγονο και βαρβαρικό People of the dark: η πρώτη ιστορία του Howard που διάβασα, στο μοτίβο της ανάκλησης στην μνήμη παλαιότερων ζωών Τέλος, κλασικές είναι και οι ιστορίες που έγραψε ο Henry Kuttner με ήρωα τον Έλακ. Θυμάμαι ειδικά το Spawn of Dagon που είχε και αναφορές στην Μυθολογία Κθούλου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted November 17, 2011 Share Posted November 17, 2011 Συγνώμη, αλλά οι Ωρόρες μου είναι στην Ελλάδα και δεν μπορώ να ανατρέξω. Πάντως στις Ιστορίες από Παράξενους Κόσμους, το νο 18 νομίζω, υπήρχε το διήγημα που με έκανε να ερωτευτώ το φάνταζυ για πάντα και να πω "ναι, εγώ γι' αυτό γεννήθηκα" (υπερβολές, αλλά λέμε τώρα): Το Ενάντια στους Θεούς της υπερλατρεμένης μου Τανίθ Λη. Σε κάποιο άλλο τεύχος υπάρχει επίσης ένα πολύ αγαπημένο της Αντρέ Νόρτον, ένα με κάποιους φρύνους, κι εκείνο με είχε εντυπωσιάσει πολύ στα νιάτα μου. Επίσης θέλω να θυμάμαι έναν κάποιον Ελφλάντσον και το Πράξη Πίστης του, σκαντινάβια και τα μυαλά στα κάγκελα. Στα υπόλοιπα που αναφέρθηκαν δεν έχω να προσθέσω τίποτα, εκτός από τον Ση, που δεν τον γνωρίζω, για όλα τα άλλα συμφωνώ και επαυξάνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
herco Posted November 20, 2011 Share Posted November 20, 2011 Εχετε ποσταρει πολυ ωραια πραγματα σε αυτο το thread ! Να συμφωνησω με τον Oberon - σχετικα με τον John Carter - και πιο πολυ για το απιστευτο "Καραβι της Ασταρτης" το οποιο "ειναι" αρκετα περισσοτερα πραγματα απο epic fantasy ή και sword & sorcery. Και μιας και ο Howard ειναι ιδιαιτερα αγαπητος στο ειδος αυτο - να προσθεσω ενα απο τα καλυτερα του - τον "Αλμουρικ" (για τους Ωροραμανεις ειναι το νο7). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted November 20, 2011 Share Posted November 20, 2011 Και μιας και ο Howard ειναι ιδιαιτερα αγαπητος στο ειδος αυτο - να προσθεσω ενα απο τα καλυτερα του - τον "Αλμουρικ" (για τους Ωροραμανεις ειναι το νο7). Καλώς ήρθες, Ηρακλή. Ναι, ωραίο το Άλμουρικ, αν και εκεί που όλοι οι άντρες είναι τριχωτοί γορίλες και όλες οι γυναίκες άτριχες θεογκόμενες το παρακάνει λίγο. Αλλά δεν το λες και διήγημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
herco Posted November 20, 2011 Share Posted November 20, 2011 Σε ευχαριστω για το καλωσορισμα Μπαμπη. Η αληθεια ειναι οτι στον Αλμουρικ ο Χαουαρντ φαινεται να ξεσπαει γραφωντας πραγματα που θα ηθελε να ειχε πει στον Κοναν ισως αλλα που τελικα μιας που δεν τα οριοθετησε απο την αρχη, δεν μπορουσε να το κανει πια. Γινεται υπερβολικος σε πολλα σημεια πραγματι - αλλα μου αρεσε τοσο πολυ που δεν με πειραξαν. Αληθεια, γιατι "δεν το λες και διηγημα" ? Εχει αφηγηματικη γραφη, μηπως εννοεις λογω μεγεθους ? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted November 20, 2011 Share Posted November 20, 2011 Ναι, λόγω μεγέθους. Καλά, και το Ενάντια στους Θεούς που ανέφερα πριν δεν το λες ηρωική φαντασία, τέσπα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 28, 2012 Author Share Posted January 28, 2012 Τον Andrzej Sapkwoski λίγοι εκτός Πολωνίας τον γνώριζαν, παρά την εγχώρια επιτυχία των ιστοριών και μυθιστορημάτων του (μέχρι και σειρά/ταινία είχε γίνει το Wiedzmin/Hexer το 2002/1) μέχρι που το 2007 η σειρά Wiedzmin/The Witcher μεταφέρθηκε εξαιρετικά σε ηλεκτρονικό παιχνίδι. Ήρωας της σειράς είναι ο Geralt από τη Rivia, ένας Witcher, μεταλλαγμένοι μάγοι-πολεμιστές που κυνηγούν τέρατα σε έναν ψευδομεσαιωνικό κόσμο που θυμίζει κεντρική Ευρώπη (με ξωτικά, νάνους και έντονο το παραμυθικό στοιχείο). Ο Sapkwoski έχει γράψει 2 συλλογές με σύντομες ιστορίες και 5 μυθιστορηματα, στα οποία ο Geralt κάνει τα πάντα εκτός από το να κυνηγάει τέρατα. Στα Αγγλικά έχουν μεταφραστεί η συλλογή The Last Wish και το μυθιστόρημα Blood of the Elves. Χαρακτηριστικά του οι πολλοί διάλογοι, το αναχρονιστικό χιούμορ που θυμίζει λίγο Αστερίξ καθώς και το αντι-ηρωικό ύφος των ιστοριών και η γκρίζα ηθική. Από το Last Wish θα ξεχωρίσω 2 διηγήματα που πιστεύω ταιριάζουν εδώ. Το πρώτο είναι και το ομώνυμο The Witcher, που μας συστήνει τον ήρωα. Ο Geralt έχει αναλάβει να λύσει μία κατάρα που δένει μία πριγκίπισσα και για αυτό πρέπει να περάσει μία νύχτα μαζί της. Δυστυχώς όμως για αυτόν η πριγκίπισσα (προϊον αιμομιξίας) γεννήθηκε πεθαμένη και είναι μία αιμοβόρρα Στρίγγα... Η ιστορία είναι εξαιρετική, όχι μόνο για την μανιασμένη πάλη του Geralt με τη Στρίγγα, όσο για τη δολοπλοκία και τους διαλόγους που προηγούνται της νύχτας αυτής. Στο The Lesser Evil πάλι βρίσκουμε τον Geralt να έχει μόλις σκοτώσει ένα τέρας στο βάλτο και να ψάχνει να πληρωθεί. Μόνο πώς αγοραστή δε βρίσκει και καταλήγει ανάμεσα στη βεντέτα ενός μάγου και μίας πριγκίπισσας που κάποτε είχε κατηγορηθεί για μεταλλαγμένη και τώρα γυρεύει την εκδίκησή της. Και κάπου ενδιάμεσα σκάει μία από τις πιο ωραίες σκηνές ξιφομαχίας που έχω διαβάσει. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted April 13, 2012 Share Posted April 13, 2012 Προτείνω το Tower of Babylon του Ted Chiang, το οποίο ο συγγραφέας του ίσως να το θεωρεί εφ, αλλά εγώ νομίζω ότι είναι φάντασυ, επειδή διαδραματίζεται σε έναν κόσμο όπου ισχύουν άλλοι φυσικοί νόμοι από αυτούς που ξέρουμε, παρόλο που αυτό φαίνεται μόνο στο τέλος. Στη Βαβυλώνα χτίζουν έναν πύργο με σκοπό να φτάσει στον ουρανό, τον οποίο τον φαντάζονται σαν ταβάνι. Επί αιώνες συνεχίζεται το χτίσιμο και γενιές ολόκληρες ανθρώπων έχουν περάσει όλη τους τη ζωή εκεί, καλλιεργώντας λαχανικά σε ξύλινα μπαλκονάκια που φτιάχνουν στα πλάγια του πύργου και τα γεμίζουν με χώμα. Μήνες θέλει κάποιος να τον ανέβει και γι'αυτό αν κάποιου του πέσει το εργαλείο σκαψίματος κάτω, ζει σε βάρος των άλλων μέχρι να του ανεβάσουν άλλο. Πολύ ωραία γραμμένο και διαβάζεται εύκολα, αν και μεγάλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 19, 2012 Author Share Posted August 19, 2012 Λουκάς Καβακόπουλος Κάποιοι θα γκρινιάξουν βλέποντας έναν Έλληνα δίπλα στα παγκόσμια μεγαθήρια του φάνταζυ, αλλά βρείτε μου καλύτερο διήγημα για τη μαγεία των ψευδαισθήσεων κι εγώ το βγάζω αυτό εδώ από τις προτάσεις μου. Η Ψευδαίσθηση του Ιππότη ; Έχοντας διαβάσει την ιστορία, θα συμφωνήσω. Από τις καλύτερες στιγμές του εγχώριου φάνταζυ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted December 20, 2016 Share Posted December 20, 2016 Προτείνω το Tower of Babylon του Ted Chiang, το οποίο ο συγγραφέας του ίσως να το θεωρεί εφ, αλλά εγώ νομίζω ότι είναι φάντασυ, επειδή διαδραματίζεται σε έναν κόσμο όπου ισχύουν άλλοι φυσικοί νόμοι από αυτούς που ξέρουμε, παρόλο που αυτό φαίνεται μόνο στο τέλος. Στη Βαβυλώνα χτίζουν έναν πύργο με σκοπό να φτάσει στον ουρανό, τον οποίο τον φαντάζονται σαν ταβάνι. Επί αιώνες συνεχίζεται το χτίσιμο και γενιές ολόκληρες ανθρώπων έχουν περάσει όλη τους τη ζωή εκεί, καλλιεργώντας λαχανικά σε ξύλινα μπαλκονάκια που φτιάχνουν στα πλάγια του πύργου και τα γεμίζουν με χώμα. Μήνες θέλει κάποιος να τον ανέβει και γι'αυτό αν κάποιου του πέσει το εργαλείο σκαψίματος κάτω, ζει σε βάρος των άλλων μέχρι να του ανεβάσουν άλλο. Πολύ ωραία γραμμένο και διαβάζεται εύκολα, αν και μεγάλο. Ε οκ δεν ζει εις βάρος άλλων αυτό ήτανε ένα αστείο που είπανε στην αρχή οι μεταφορείς αλλά οι φυσικοί νόμοι φαίνεται από τη μέση ήδη ότι είναι διαφορετικοί αφού ανεβαίνουνε πιο ψηλά και από φεγγάρι/ήλιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.