Shit Happens...

[hombre]

Όνομα Συγγραφέα: Δημήτρης Σπυρίδωνος

Είδος: Επιστημονική Φαντασία

Βία; Επιδιωκόμενη, αλλά αποφεύχθηκε λόγω περιστάσεων.

Σεξ; Αν και ο ευαίσθητος ήρωας ήθελε ως προϋπόθεση "ατμόσφαιρα", δε νομίζω να το γλίτωσε.

Αριθμός Λέξεων: 2988

Αυτοτελής; ΝΑΙ

Σχόλια: Μελετήστε τη μέθοδο διαχείρησης υγρών αποβλήτων!

 

«Από το “SS Freddy Krueger”, σας ομιλεί ο Κάιτελ Γιόντλ, Όμπερ – Στούρμπανφύρερ του στολίσκου υποστήριξης της ειρήνης. Σε λίγο θα αφήσουμε σε παράταξη μάχης την γήινη τροχιά. Αγαπητό πλήρωμα του θρυλικού σκάφους «Στέλιος Καζαντζίδης», είστε η συμμετοχή της Ελλάδος, κατά την πρώην εθνολογική διαίρεση, στην ειρηνευτική αποστολή του Συμφώνου της Βόρειας Γαλαξιακής Σπείρας, με κωδικό όνομα “Ειρήνη ή θάνατος (στους Γκόγκλινς)”. Είμαστε περήφανοι που ο στολίσκος υποστήριξης περιλαμβάνει το ιστορικό αυτό σκάφος, το παλαιότερο ολόκληρου του στόλου, θαυμάζοντας (και απορώντας) που πετάει ακόμα. Θέλω να τονίσω το σημαντικό όσο και κρίσιμο ρόλο που θα παίξει αυτό το σκάφος παρά την παρουσία στο στόλο θωρηκτών βαρυτικής κατάρρευσης. Όλοι γνωρίζετε περίπου τον κεντρικό στόχο της αποστολής, επιτρέψτε μου όμως δυο λόγια. Οι άθλιοι Γκόγκλινς εμποδίζουν το ελεύθερο εμπόριο και δη την εξάπλωση του γήινου πολιτισμού, επιμένοντας να παρακρατούν παράνομα κομβικά σημεία κβαντικών αλμάτων και εμποδίζοντας τα σκάφη της γήινης συμμαχίας αλλά και τη διάδοση προϊόντων που θα ανακούφιζαν ανάγκες μη τεχνολογικά προηγμένων πολιτισμών. Οι εξωγήινες κατσαρίδες δε δέχτηκαν να αποχωρήσουν ειρηνικά. Θα επιβάλουμε λοιπόν την ειρήνη. Θα κάνουμε αυτό που κάνει πάντα τόσο καλά η συμμαχία. Θα πολεμήσουμε για έναν ευγενή σκοπό, θα πολεμήσουμε για την ειρήνη. Και (σας προειδοποιώ έχω επιστροφή ήχου...) θέλω να ακούσω τον ενθουσιασμό σας,... “Ειρηνεύστε τους κι αφήστε τους”.»

 

Πάνδημο το πλήρωμα απάντησε με ουρανομήκεις ζητωκραυγές «Ούγκα, ούγκα, ούγκα (τρις)», σύνθημα τον space seals, αλλά απάντησε επίσης ταυτοχρόνως (μια και υπήρχε μόνο ηχητική επιστροφή) με το συγχρονισμένο σήκωμα του δεξιού βραχίονα, ενίοτε και του αριστερού, αλλά με τις παλάμες απλωμένες προς την κατεύθυνση κάθε ηχείου του σκάφους που αναπαρήγαγε τη φωνή.

 

Ο Όμπερ-Στούρμπαν κατέληξε: «Περαιτέρω οδηγίες θα σας δοθούν στο σημείο συγκέντρωσης μετά το κβαντικό άλμα προσέγγισης του εχθρού. Και μη ξεχνάτε, όλη η πολιτισμένη ανθρωπότης και όχι μόνο έχει στραμμένα τα βλέμματα πάνω μας».

Η ομιλία έληξε με νέο καταιγισμό ηχητικών και ιδιωματικών κινησιολογικών εκδηλώσεων ενθουσιασμού.

 

Ο Βαγγέλης Γκαντέμης, διοικητής του σκάφους που μαζί με άλλα αποτελούσε την Ελληνική (κατά την παλαιά εθνολογική διάκριση) συμμετοχή στον γήινο ομοσπονδιακό στόλο και στο Σύμφωνο Β.Γ.Σ., έφερε το βαθμό του Ανθυποπλοιάρχου, και όχι του Υποδρουγκάριου των Πλωτών όπως θα ταίριαζε στην 25χρονη λαμπρή, αλλά, με άτυχες στιγμές καριέρα. Ήταν και οι απίστευτες ιστορίες συμπτώσεων, (όπου κι αν υπηρετούσε θα τύχαιναν οι πιο απίθανες, δύσκολες και καταδικασμένες σε αποτυχία αποστολές), που δημιούργησαν κάποια μικρής έκτασης φήμη γι’ αυτόν, ότι δήθεν ένας αέρας κακοτυχίας πλανάται σε ότι σχετίζεται μ’ αυτόν. Και τώρα που γενικώς ήταν ήσυχα τα πράγματα και είχε βρει αρκετά χρόνια ως κυβερνήτης του γέρικου σκάφους την δημοσιοϋπαλληλική του γαλήνη κάτι ύποπτο εξυφαινόταν. Το υποψιάστηκε όταν τα λαμόγια που υπηρετούσαν στο σκάφος, πήραν μαζικά μετάθεση και αντικαταστάθηκαν από άτομα εμφανώς εκτός συστήματος και χωρίς μπάρμπα στην Κορώνη. Έγινε δε γνωστό ότι στο πλήρωμα αποσπάται μια αρχαιολόγος, και αμέσως μετά ήρθε η διαταγή συμμετοχής του σκάφους σε πολεμική (ειρηνική) αποστολή και μετά, εκτός από το φόρτο μάχης στο σκάφος φορτώθηκε κάποιο άγνωστο οπλικό σύστημα εντός κιβωτίων ασφαλείας. Οι μόνιμοι αξιωματικοί που αποτελούσαν το έμπειρο μικτό πλήρωμα του σκάφους δε φάνηκαν να χαίρονται καθόλου (ίσως λόγω της εμπειρίας τους), και υπήρχαν μικρής έκτασης γκρίνιες, αναφορές σε κακοτυχία και κάποιοι μικροί αφορισμοί του τύπου: «γαμώ την ατυχία μου, πάνω που θα έπαιρνα σύνταξη» κτλ. Όμως όλοι είχαν εμπιστοσύνη στη μαχητική ικανότητα του συνδυασμού σκάφους και πληρώματος, και ήταν σίγουροι για την επιτυχή και ευτυχή έκβαση της αποστολής. Και αυτό το έδειχναν με διάφορους τρόπους, όπως με σύνταξη της διαθήκης τους, εσπευσμένη λήψη δανείου με απεχθείς όρους και άλλες ενέργειες που φανέρωναν το αρραγές αγωνιστικό πνεύμα και το μεγαλείο της φυλής.

 

Το κβαντικό άλμα έγινε με απόλυτη ακρίβεια και επιτυχία. Το υπέργηρο σκάφος είχε κατασκευαστεί με προδιαγραφές 25 κβαντικών αλμάτων και επειδή το συντελεσθέν ήταν το 63ο του, εύλογο το συμπέρασμα ότι δεν κατασκευάζουν πια τέτοια σκάφη!

 

Ο Όμπερ Στούρμπαν του στολίσκου κάλεσε σε οπτικοακουστική τηλεσυνδιάσκεψη ολόκληρο το πλήρωμα και όχι πλοίαρχο και αξιωματικό επιχειρήσεων σύμφωνα με τον κανονισμό. Όπως πάντα πομπώδης, άρχισε τον ξύλινο λόγο του:

«Αγαπητό πλήρωμα, μόλις απέστειλα λεπτομέρειες της αποστολής προς τον πλοίαρχο στον υπολογιστή του σκάφους. Όλοι οι πολιτισμένοι κόσμοι προσδοκούν με αγωνία την επιτυχία της επιχείρησης που σημαίνει πολλά για τη σωτηρία του πολιτισμού. Εν ολίγοις, επειδή το σκάφος σας είναι το μοναδικό του στόλου που δεν είναι κατασκευασμένο από προηγμένους νανοσωλήνες φουλερενίων, είναι πρακτικά μη ανιχνεύσιμο από τα ραντάρ εντοπισμού των Γκόγκλινς. Αυτό και επειδή βέβαια θεωρείστε το πλέον κατάλληλο (αναλώσιμο) πλήρωμα, μας έπεισε να σας αναθέσουμε την καταδρομική επιχείρηση που θα σας αναλύσω και που η επιτυχία της θα δώσει τέλος στον πόλεμο προτού καν αυτός αρχίσει. Δηλαδή, θα συμβάλει στη διατήρηση της ειρήνης. Ο μητρικός πλανήτης των Γκόνκλινς, λίκνο της βαρβαρότητας που αυτοί αποκαλούν πολιτισμό, πλανήτης με ευνοϊκή για ζωή θερμοκρασία, επιτάχυνση βαρύτητας 1,2 g και διάρκεια περιστροφής γύρω από το άστρο του συστήματος 8,5 γήινα έτη, αποτελείται κυρίως από ξηρά και οι ωκεανοί του είναι απλώς μεγάλες λίμνες. Η ατμόσφαιρα αν και αναπνεύσιμη, με 10% Οξυγόνο, 85% άζωτο και 5% υγρασία, άλλα αέρια και ενώσεις, απαιτεί αναπνευστήρα εξαιτίας του λίγου οξυγόνου και για αποφυγή εισπνοής ενδεχομένως παθογόνων μικροοργανισμών. Δε χρειάζεται αεροστεγής στολή αφού η μέση ατμοσφαιρική πίεση είναι 0,9 ατμόσφαιρες. Γεωλογικά χωρίζεται σε δύο μέρη, το δυτικό και το ανατολικό ημισφαίριο. Το εξαιρετικά πυκνοκατοικημένο δυτικό ημισφαίριο φιλοξενεί και την γιγαντιαία μεγάπολη Ουρούκ - Ουρούκ των Γκόγκλινς ενώ το ανατολικό είναι ερημικό και κατά το μάλλον ήττον ακατοίκητο. Ο κρυφός κατασκοπευτικός δορυφόρος μας έχει εντοπίσει πολύ μεγάλες και εκτεταμένες υπόγειες σήραγγες και σχηματισμούς, ενδεχομένως τεχνητούς και μάλλον αρχαιότατους, στο ερημικό μέρος του ανατολικού ημισφαιρίου. Εκεί υπάρχει μικρή ηφαιστειακή δραστηριότητα κυρίως μέσω εκπομπής μικροποσοτήτων ατμού. Το χαρακτηριστικό που μας ενδιαφέρει είναι ότι στο συγκεκριμένο σημείο ο στερεός φλοιός είναι πολύ λεπτός. Με την κατάλληλη τοποθέτηση ικανού αριθμού πολεμικών κεφαλών κουάρκς (έχετε τρεις γήινες μέρες γι’ αυτό) και συνδυασμένη εκπυρσοκρότησή τους, ο φλοιός θα καταρρεύσει με αποτέλεσμα την έκρηξη ενός υπερηφαιστείου με πλανητική επίδραση που θα στείλει όσους Γκόγκλινς επιζήσουν, πίσω στην εποχή των σπηλαίων».

Η τελευταία φράση του ήταν τονισμένη και τραβηγμένη σαν η αβανταδόρικη κατάληξη λόγου παλιού πολιτικού.

 

Έπειτα ο Ομπερ Στούρμπαν έμεινε για λίγο σιωπηλός και απορημένος. «Δεν βλέπω ενθουσιασμό, γιατί δεν ξεσπάσατε σε αυθόρμητο χειροκρότημα και ζωηρότατες ζητωκραυγές;»

Ο χαζός του σκάφους, φέρων το βαθμό του μούτσου, με τον αθώο αυθορμητισμό του (υποτιθέμενου) βλάκα εκπροσώπησε το πλήρωμα και ρώτησε διευκρινιστικά:

«Οι Γκόγκλινς είναι κακοί;»

«Μα φυσικά», απάντησε με σιγουριά ο Κάιτελ Γιοντλ, «αφού είναι προκλητικοί, δε δέχονται τους όρους μας…, το διάλογο εννοώ και έπειτα, είναι άσχημοι!»

 

Το τελευταίο συντριπτικά ακλόνητο επιχείρημα έκαμψε κάθε αντίσταση και έθεσε και τις τελευταίες ηθικές αντιρρήσεις στο περιθώριο. Η σύμπνοια και η ενότητα της ομάδας δεν καλλιεργείται με πολυπλοκότητες και αμφιβολίες, η διχοτόμηση του Κόσμου σε καλούς και κακούς όπου πάντα κακοί (και άσχημοι) είναι οι «άλλοι», ήταν ότι χρειαζόταν για να σμιλευτεί το αρραγές μαχητικό πνεύμα. Και προς επίρρωση της πολιτισμικής υπεροχής των γήινων επισκεπτών, ο Κάιτελ Γιόντλ ανέλυσε την αποστολή της αρχαιολόγου η οποία έγκειτο στην καταγραφή και πρόχειρη μελέτη του πιθανότατα αρχαίου δικτύου σηράγγων ως ένδειξη σεβασμού για την ενδεχόμενη (πενιχρή) εισφορά των βαρβάρων στην ιστορία του πνεύματος.

 

 

Το χαλκέντερο σκάφος ολοκλήρωσε επιτυχώς ακόμη ένα κβαντικό άλμα. Αυτή τη φορά ένα απίθανο και πρωτοφανές άλμα, όχι στο διάστημα όπως συνηθιζόταν αλλά εντός κοιλότητας στερεού αντικειμένου όπως ένας πετρώδης πλανήτης. Το Στέλιος Καζαντζίδης, «υλοποιήθηκε» περίπου στο κέντρο του υπόγειου δικτύου, εντός μιας αίθουσας η οποία ήταν η αρχή διακλάδωσης δύο σηράγγων του πελώριου δίκτυο της συγκεκριμένης τοποθεσίας του πλανήτη των Γκόγκλινς. Αφού βεβαιώθηκαν για τη σταθερότητα του εδάφους σχεδόν άπαντες (πλην μαγείρου και φρουρών) βγήκαν να θαυμάσουν το εξωγήινο τοπίο. Από ότι έβλεπαν από τα εξωτερικά φώτα του σκάφους και τους ατομικούς τους φανούς, βρίσκονταν εντός μιας ακανόνιστης κυλινδρικής σήραγγας με διάμετρο όπως υπολόγιζαν άνω των 30 μέτρων και που συνέχιζε σε μήκος μη ορατό με τις υπάρχουσες συνθήκες φωτισμού. Τα τοιχώματα δεν ήταν από κάποιο τεχνητό υλικό αλλά ήταν αρκετά λεία σαν υαλοποιημένα, όμως, δεν άστραφταν στο τεχνητό φως διότι ήταν καλυμμένα από άλατα ενώ το δάπεδο της σήραγγας είχε πιο σκούρο χρώμα και έμοιαζε να αποτελείται από το να αποτελείται από κάποιο αποξεραμένο – στερεοποιημένο ίζημα.

 

Για διευκόλυνση της εξερεύνησης, άπαντες στο πλήρωμα είχαν περασμένο στο φορητό τους επικοινωνιακό – υπολογιστικό σύστημα έναν χάρτη του υπόγειου δικτύου που έγινε από στοιχεία που συνέλεξε ο γήινος κατασκοπευτικός δορυφόρος. Από ότι φαινόταν στον χάρτη υπήρχε ένα σύστημα στοών και σηράγγων που εκτεινόταν σε έκταση 40 χιλιομέτρων περίπου σε μήκος και 25 χιλιομέτρων σε πλάτος. Το δίκτυο στοών, καλά στηριγμένο και χωρίς καταπτώσεις, ξεκινούσε βόρεια από μια πελώρια αίθουσα με διάμετρο σχεδόν ένα χιλιόμετρο. Από εκεί ξεκινούσε ένα υπερμέγεθες τούνελ το οποίο μετά από 2 σχεδόν χιλιόμετρα διακλαδιζόταν σε δύο μικρότερα σε διάμετρο, καθένα από τα οποία διακλαδιζόταν επίσης σε δύο μικρότερα και το απλό αυτό μοτίβο του δέντρου συνεχιζόταν μέχρι την τελική απόληξή του σε 64 μικρότερα τούνελ που σταματούσαν απότομα μετά από κάποιο μήκος.

 

Το πλήρωμα χωρισμένο σε ομάδες προέβη πρώτα σε μια αρκετά εμπεριστατωμένη εξερεύνηση του έρημου δικτύου, καθορίστηκαν και σημειώθηκαν τα σημεία που έπρεπε να τοποθετηθούν οι κεφαλές του οπλικού συστήματος κουάρκς και αμέσως άρχισε η μεταφορά των κεφαλών και η διασύνδεσή τους με την κεντρική κονσόλα πυροδότησης του σκάφους. Στην απόληξη των τούνελ υπήρχαν ακανόνιστες οπές – χάσματα στο έδαφος που κατέβαιναν σε άγνωστο βάθος στο έδαφος. Δεν υπήρχε λόγος για την επικίνδυνη εξερεύνηση των οπών, άλλωστε μέχρι στιγμής τα είχαν πάει απίστευτα καλά, δεν έγινε το παραμικρό ατύχημα, ο παραμικρός τραυματισμός, δε χάθηκε κανείς και το κυριότερο κανένα φανταχτερό εξωγήινο τέρας, δράκος, καταραμένος όφις δεν ξεπρόβαλε από τα σκοτεινά ανήλιαγα βάθη του εχθρικού πλανήτη και φυσικά ζητάμε συγγνώμη από τους αναγνώστες που απογοητεύσαμε για τη συγκεκριμένη προσδοκία τους.

 

Ο πλοίαρχος Γκαντέμης συμμετείχε στις ομάδες εξερεύνησης συνοδεύοντας την ελληνο-γερμανίδα (παλιά εθνολογική διαίρεση) αρχαιολόγο Γκούντρουν Κολλημένου. Ήταν μαζί της όταν έφτασαν στο σημείο εκκίνησης του δικτύου στοών στη μεγάλη αίθουσα στα βόρεια. Θαύμασαν το μεγαλειώδες κατασκεύασμα ενώ υπήρχαν διαφωνίες ως προς την προέλευσή και τη χρήση του. Η κατασκευή της αίθουσας κατά τον πλοίαρχο δε φαινόταν να έγινε πολύ παλιά καθώς έλλειπαν οι καταπτώσεις ενώ τα τοιχώματα έδειχναν υαλοποιημένα, γεγονός που μάλλον αποδείκνυε την τεχνητή τους κατασκευή από κάποια σχετικά σύγχρονη συσκευή διάνοιξης μέσω τήξης των πετρωμάτων. Επίσης, στην άκρη της αίθουσας υπήρχαν κατασκευές που κατά τον καπετάνιο θύμιζαν χοντροκομμένα και πολυχρησιμοποιημένα πρώιμα μηχανήματα κβαντικής μεταφοράς, κάτι που προκάλεσε το αυθόρμητο γέλιο της αρχαιολόγου. Το γέλιο ήχησε αστείο μέσα από το φίλτρο του αναπνευστήρα και μετά τρομακτικό, ενισχυμένο και αλλοιωμένο από τις ανακλάσεις της γιγαντιαίας αίθουσας.

 

Η αρχαιολόγος συνέχισε στην ενδοεπικοινωνία: «Πλοίαρχε Γκαντέμη, ενδιαφέρουσες οι απόψεις σας, όμως, η εμπειρία μου είναι μακρά έχοντας μελετήσει τις υπόγειες στοές της Βοστώνης και την υπόγεια πόλη κάτω από τη Νάπολη. Τα έστω αχνά και ίσως ασαφή ιδεογραφήματα είναι σαφώς επαναλαμβανόμενα. Οι σήραγγες, λοιπόν, είναι πολύ παλιές και σκαλίστηκαν με πρωτόγονα μέσα για εμφανώς τελετουργικούς λόγους και τα υποτιθέμενα μηχανήματα κβαντικής μεταφοράς είναι κάποιου είδους βωμός ενός ναού αρχαίας λατρείας».

Τελικά όλοι οι αρχαιολόγοι είναι κολλημένοι σκέφτηκε ο Γκαντέμης και χωρίς να εμείνει για προφανείς λόγους συμφέροντος στην κλισέ φράση «όνομα και πράγμα» προσπάθησε να συνεχίσει: «Δεσποινίς Κολλημένου…, η μήπως κυρία;»

«Όλες κυρίες είμαστε Πλοίαρχε κύριε Γκαντέμη, πάντως δεν είμαι παντρεμένη αν σας ενδιαφέρει αυτό».

Ωχ φεμινίστρια; Δεν πειράζει. Ο καπετάνιος δεν πτοήθηκε: «Κυρία Κολλημένου με συγχωρείτε δεν αμφισβητώ την επιστημονικής σας εγκυρότητα, αλλά, …αλλά… μπορείτε να με αποκαλείται καπετάν – Βαγγέλη, ή απλώς Βαγγέλη».

«Και συ να με λες Γκούντρουν», ακούστηκε από την ενδοσυνεννόηση χωρίς όμως δυνατότητα καταγραφής τρυφερού τόνου ή να φανεί πίσω από τη μάσκα κάποιος μορφασμός επιδοκιμασίας. Πάντως και η εκφορά δύο τόσο σέξυ και εύηχων ονομάτων (Βαγγέλης – Γκούντρουν) δημιουργούσε άμεσους ερωτικούς συνειρμούς. Το κάλεσμα για την αποφυγή τυπικοτήτων ήταν αμοιβαίο, αλλά η Γκούντρουν ήταν εκείνη που φάνηκε να επιδεικνύει αξιοσημείωτη προσαρμοστικότητα και υπερβάλλοντα ζήλο στο ξεπέρασμα της ανούσιας τυπολατρίας και την υπέρβαση συμπεριφορών εθιμοτυπίας.

 

Ενώ ο Βαγγέλης έλεγχε την πολεμική κεφαλή που είχαν εγκαταστήσει νωρίτερα οι ναύτες του διασυνδεδεμένη με ραδιοκύματα με τις άλλες επιλεγμένα τοποθετημένες κεφαλές, εν είδει ακαριαίου φυτιλιού των παλιών φουρνελατζήδων, η αρχαιολόγος τον πλησίασε και τον αγκάλιασε φοβισμένη ψελίζοντας κάτι περί ψιθύρων αρχαίων θεών. Πράγματι, ένας άμορφος, διογκούμενος ψίθυρος προφανώς από τις ομιλίες του πληρώματος κατέκλυζε την αίθουσα ενισχυόμενος από αναρίθμητες ανακλάσεις, οπότε σκέφτηκε ο καπετάνιος δικαιολογημένα δημιουργήθηκε ασυναίσθητος φόβος στην ψυχή της ευαίσθητης νέας.

Νέας; «Πόσων χρονών είσαι Γκούντρουν;»

«Είναι επίκαιρη αυτή η ερώτηση; Κανονικά θα θύμωνα, αλλά, πονηρούλη προφανώς έμαθες ότι έχω σήμερα γενέθλια, οπότε θα σου πω: γεννήθηκα σαν σήμερα το 2150».

Ήταν η λανθασμένη εικασία της Γκούντρουν που δεν άφησε το αφελέστατο της ερώτησης να χαλάσει την ατμόσφαιρα.

«Ωωω, χρόνια πολλά Γκούντρουν. Και να ξέρεις, η ζωή αρχίζει μετά τα 40».

«Το ελπίζω», απάντησε με κάποια πικρία.

«Ας γιορτάσουμε τα γενέθλιά σου! Έλα μετά στην καμπίνα μου να σε κεράσω ένα ποτήρι σπάνιο και πολύτιμο Pappy Van Winkle».

Η πρόσκληση ήταν τολμηρή, δεδομένου ότι ο καπετάνιος είχε το προνόμιο να κατέχει τη μοναδική μοναχική καμπίνα στο σκάφος και μάλιστα με ατομικό μπάνιο.

 

Η 40χρονη αρχαιολόγος, ίσως και λόγω του τρομακτικού περιβάλλοντος που αυξάνει γενικώς την ερωτική διάθεση των γυναικών, φάνηκε πιο τολμηρή απέναντι στον κάπως αργόστροφο σε τέτοια ζητήματα Βαγγέλη. Έτσι κι αλλιώς, τώρα άρχιζε η ζωή.

«Εγώ λέω να σε κεράσω εδώ…».

«Πώς…; Τι;»

«Μμμ, κεράσι…. Έχω γλυκό κερασάκι… έτσι μου έχουν πει».

Η μάλλον σε ερωτική ευωχία Γκούντρουν, συνδύασε το λόγο της με μια χαριτωμένη πίεση στους ώμους του «κάπταιν-Στούμπιγκ» που τον ανάγκασε να γονατίσει έμπροσθέν της.

 

Οκ, λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα ηλικίας του διαστημο-θαλασσόλυκου, την αυξημένη βαρύτητα και το άβολο περιβάλλον, ήταν προφανές ότι «δει δη προκαταρκτικών, και άνευ τούτων ουδέν εστι γενέσθαι των δεόντων», αλλά, ο Βαγγέλης θα επιθυμούσε τα προκαταρκτικά προς το παθητικό τους αντίστοιχο. Η ονειρευόμενη ανασκαφές αρχαιολόγος, ήδη του είχε αφαιρέσει τον αναπνευστήρα.

«Έλα, δε θα σε πειράξει η ατμόσφαιρα για λιγάκι».

Ο σαφής χρονικός προσδιορισμός αναπτέρωσε το ηθικό του γονατιστού αξιωματικού. Με τις πρώτες ανάσες χωρίς αναπνευστήρα μια διάχυτη δυσάρεστη μυρωδιά γέμισε τα ρουθούνια του. Όχι, αναγνώστη. Μη πάει ο νους σου στις αναγκαστικά πλημμελείς συνθήκες ατομικής υγιεινής στον έτσι κι αλλιώς δύσκολο χώρο ενδιαίτησης ενός διαστημικού σκάφους. Η μυρωδιά ερχόταν από τον χώρο και θύμισε στον πλοίαρχο υπονόμους…!

 

**

 

Όλα ήταν έτοιμα. Άπαντες στο σκάφος περίμεναν τη διαδικασία που θα έβαζε εμπρός το χρονοδιακόπτη για τη συνδυασμένη εκτόνωση των κεφαλών. Κανονικά αυτή ήταν δουλειά του Αξιωματικού Επιχειρήσεων όμως ο Γκαντέμης δε θα άφηνε κάποιον άλλο να αναλάβει το απίστευτο άχθος μιας τέτοιας κλίμακας γενοκτονίας. Αυτή είναι η ουσία της στρατιωτικής ιεραρχίας – η ψευδαίσθηση μετάθεσης της ευθύνης – της ενοχής εν τέλει με το σόφισμα ότι απλώς κάποιος εκτελεί διαταγές.

 

Ιδού λοιπόν εμπρός στην έσχατη από πλευράς συνεπειών πράξη του… Απομόνωσε το μυαλό του και με όχι μόνο φαινομενική ψυχραιμία, πάτησε το κόκκινο κουμπί. Η αντίστροφη μέτρηση των 10 λεπτών ξεκίνησε. Ίσως μια ανώτερη ηθική δύναμη να τον συγχωρούσε κάποτε αν και θα ήταν προτιμότερη η έγκαιρη παρέμβαση του από μηχανής θεού να τον λυτρώσει από το βάρος των ευθυνών του.

«Έτοιμοι;»

«Μάλιστα καπετάνιε!»

Ποιος ζει στη θάλασσα σε ανανά;

Έδωσε διαταγή για κβαντική μεταφορά στο διάστημα, μακριά από τον καταραμένο πλανήτη. Το σκάφος άρχισε να τρεμοσβήνει στο χώρο. Θα λέγαμε σαν μια χιονονιφάδα που μοιάζει να εξαφανίζεται σε ριπή ανέμου, αν αυτό δεν ακουγόταν τόσο «γκέυ» για ένα περήφανο πολεμικό σκάφος. Τελικά το σκάφος παρέμεινε στη θέση του. Καταραμένη κβαντική μηχανή! Ας όψονται αυτές οι ελλείψεις ανταλλακτικών λόγω λιτότητας.

 

Και η αντίστροφη μέτρηση συνεχιζόταν… Η αγωνία στο πλήρωμα ήταν εμφανής, πλην κάποιων παλιών που αντιμετώπιζαν την κατάσταση κάπως έτσι: «Φυσικά…, με πλοίαρχο τον γκαντέμη…» (Δεν υπάρχει ανορθογραφία στην τελευταία λέξη).

Την τραγική περίσταση ήρθε να ενισχύσει ένας απερίγραπτος ορυμαγδός που ακουγόταν έξω από το σκάφος και που φαινόταν να πλησιάζει. Αν μπορούσαν να δουν οι γήινοι, θα έβλεπαν την μεγάλη αίθουσα του υπόγειου δικτύου να γεμίζει ακαριαία από τεράστιες ποσότητες θολού νερού και να εκτονώνεται καταιγιστικά δια μέσου του δικτύου σηράγγων. Αυτό που δεν ήξεραν ήταν το εξής: Κάθε 8,5 χρόνια στην κατοικήσιμη πλευρά του πλανήτη των Γκονγκλινς ήταν η εποχή των μουσώνων έπειτα από ισόχρονη λειψυδρία. Οι βάρβαροι γιόρταζαν το γεγονός με μια πολυήμερη γιορτή σαν το ραμαζάνι, με κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων τροφής και ποτών που καταπονούσε το πεπτικό και απεκκριτικό τους σύστημα. Ομοίως καταπονείτο αθροιστικά και το σύστημα υπονόμων της μεγάπολης. Η λύση ήταν να ξεφορτωθούν τα λύματα. Κάθε 8,5 χρόνια μέσω κβαντικής μεταφοράς οδηγείται ανεπεξέργαστη η μεγαλύτερη ποσότητα αποβλήτων στο ειδικά κατασκευασμένο υπόγειο δίκτυο του ανατολικού ημισφαιρίου. Ο απίθανος χρονικός συντονισμός συμπτώσεων ήταν αυτός που πυροδοτούσε συνεχώς τις άδικες φήμες που συνόδευαν τον πλοίαρχο Γκαντέμη. Ο στα πρόθυρα σύνταξης μηχανικός, με επιδεξιότητα, έκανε ότι περνούσε από το χέρι του (μάλλον το πόδι): κλώτσησε τον κβαντικό κινητήρα και αυτός πήρε μπρος με μια χαρούμενη ζωηράδα.

 

Οκ. Πάμε πάλι. To γερασμένο σκάφος, σαν συνομήλικη χορεύτρια στερούμενη δυναμισμού, αλλά όχι χάρης και νωχέλειας, πλήρες αντιβαρύτητας, τάνυσε τα αγκυλωμένα σκέλη (προσγείωσης) με την καλαισθητική ασχήμια τεχνουργήματος και με τριγμούς καθόλου τυχαίους αποχαιρέτησε την απολύτως κατάλληλη στιγμή και οριακά εγκαίρως τον ποταπό χώρο, ενώ οι επιβάτες βίωναν ενθουσιασμένοι το νενομισμένο για κβαντικό άλμα ιριδισμό των αισθήσεων, την πλαναισθησία της αλλοίωσης της μορφής και σχημάτων και τον μέχρι λιποθυμίας ιλλιγιώδη αποπροσανατολισμό και ναυτία.

 

Η αντίστροφη μέτρηση έληξε ενώ ο ακριβής (και ακριβός) ηλεκτρονικός μηχανισμός, καμάρι της Γοτθικής τεχνουργίας, επηρεασμένος ίσως, αρχικά ίσως από την περιρέουσα υγρασία και εν τέλει από τον κατακλυσμιαίο συγκλονισμό του «κρουστικού» τσουνάμι υγρών διαλυμάτων και αραιωμάτων περιττωμάτων, εκρίσεων και άλλων αηδιαστικών και αναξίων αναφοράς ουσιών, αδρανοποιήθηκε. Τα εντελλόμενα ηλεκτρόνια δεν κατάφεραν τελικά να διανύσουν το καθορισμένο μονοπάτι του πολέμου. Ως εκ τούτου καμία έκρηξη δεν έγινε. Ο άθλιος κόσμος έχασε την ευκαιρία να κάνει τη βιομηχανία κινηματογραφικών οπτικών εφέ να ωχριά μπροστά στο ασύλληπτο θέαμα που θα πρόσφερε. Τα εκρηκτικά συμπυκνωμένα στοιχεία, παρόμοια των στοιχειωδών συστατικών που εμφανίστηκαν στα πρώτα χρονικά κλάσματα τoυ Big Bang δεν εκτονώθηκαν παραμένοντας ασφυκτικά περιορισμένα στις ισχυρότατων μαγνητικών πεδίων φυλακές τους. Και ο άσχημος πλανήτης παρέμεινε παγερά (κυριολεκτικά) αδιάφορος και ανιαρά αμετάβλητος πλην της αξιοσημείωτης ακαριαίας μεταφοράς οργανικού υλικού ειδικής φύσεως. Ενός υλικού, ευτελούς συνεκδοχής, περίττωμα ή έκκριμα, ό,τι δηλαδή αποβάλλει το σώμα στον κύκλο της φυσιολογίας του, δεν είναι το μιαρό που εξοβελίστηκε από την κοινωνική αιδημοσύνη και αυτασφάλιση, αλλά η πύκνωση –η έσχατη δραματική έκφραση– της ανθρώπινης έκπτωσης.

[Cassandra Gotha]

Για να είμαι δίκαιη, θα βάλω εδώ και το σχόλιο για αυτή την ιστορία, αν και δεν θέλω καθόλου.

 

" Δυσκολεύτηκα πολύ να το διαβάσω, μου φάνηκε ατέλειωτο και άνευ ουσίας. Δεν ξέρω πώς και τι μπορείς να γράψεις, αυτό όμως δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου καλό. Δεν έχω χρήσιμο σχόλιο."

 

 

[jjohn]

Δημήτρη η κριτική μου για την ιστορία σου

 

" Γέλασα με το κείμενο αλλά με άφησε με μία αίσθηση πως το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι καλύτερο εάν δεν ήταν τόσο καφρικό σε σημεία. Ακόμη το κειμενάκι σου είναι κάπως μεγάλο και θα μπορούσες να είτε να κόψεις κάποιες λέξεις είτε δεδομένου ότι στο κείμενο θίγονται κάποια ηθικά διλήμματα θα μπορούσες να αφήσεις το χιουμοράκι στην άκρη για λίγο(οκ πόσο δύσκολο παίζει να ναι αυτό όταν μιλάμε για Έλληνες αστροναύτες) και να ασχολιόσουν λίγο και με αυτά."

 

σε έβαλα σε αρκετά καλή θέση γιατί όπως είπα με έκανες να γελάσω και αυτό για μένα ήταν αρκετό

καλή συνέχεια

Edited August 2, 2011 by joidv

[DinoHajiyorgi]

Για να είμαι δίκαιη, θα βάλω εδώ και το σχόλιο για αυτή την ιστορία, αν και δεν θέλω καθόλου.

 

" Δυσκολεύτηκα πολύ να το διαβάσω, μου φάνηκε ατέλειωτο και άνευ ουσίας. Δεν ξέρω πώς και τι μπορείς να γράψεις, αυτό όμως δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου καλό. Δεν έχω χρήσιμο σχόλιο."

Θα πας στα Γιάννενα να ασπαστείς τρεις φορές τη χείρα του Λογιώτατου, θρασυτάτη κορασίδα.

Edited August 2, 2011 by DinoHajiyorgi

[aScannerDarkly]

Η σάτιρα είναι υπερβολικά προφανής και τετριμμένη και πλησιάζει επικίνδυνα την επιθεώρηση. Το προφανές και απλουστευτικό όμως της θεματολογίας σώζει η πολύ έξυπνη χρήση λόγιας, "επίσημης" γλώσσας, που δίνει στο κείμενο ένα διάχυτο ειρωνικό τόνο.

 

Κατά τα άλλα, καταστάσεις τραβηγμένες από τα μαλλιά και φαρσικές, αλλά η όμορφη γραφή του το κάνει ένα ευχάριστο και ανάλαφρο ανάγνωσμα. Όχι όμως κάτι περισσότερο.

[anysias]

Hombre το σχόλιο μου ήταν:

 

‘’Θεϊκός τίτλος και προμηνύει ότι η ιστορία θα είναι λίγο παρωδία. Τα ονόματα πρωτότυπα και εξυπηρετούν το ύφος που ήθελες να δώσεις μέσα στην ιστορία. Είναι αρκετά καλά γραμμένη η ιστορία και ευτυχώς γιατί αυτό το θέμα με τους αριθμούς… Αυτό με πέταξε κάποιες στιγμές εκτός και με κούρασε λίγο. Μου άρεσε το ύφος που ήθελες να προσδώσεις στον ήρωα σου, με την περίεργη γραφή και τον λόγο που φαινόταν λίγο στημένος. Εγώ το κατάλαβα και το εκτίμησα. Υπήρχε όμως μια υπερβολή σε κάποια πράγματα. Σε γενικές γραμμές ήταν καλή αλλά όχι πολύ καλή όπως άλλες που διάβασα στο διαγωνισμό. ‘‘

 

 

[Cyrano]

Το σχόλιό μου για την ιστορία σου:

 

"Η ιστορία αυτή χρειάζεται σοβαρό editing. Οι περιγραφές του εξωγήινου κόσμου, όχι μόνο διακόπτουν την κωμική ατμόσφαιρα, αλλά εν τέλει έμεινα με την απορία σε τι χρειάζονται. Τι νόημα έχει να χτίζεις ένα περιβάλλον όταν η ιστορία σου δεν το αξιοποιεί πουθενά; Το χιούμορ επίσης είναι προβληματικό, όχι απαραιτήτως επειδή είναι κακό (αυτό είναι θέμα γούστου), αλλά επειδή δεν πατά πάνω σε κάποιο θέμα. Είναι σα να έχουμε μια συρραφή από αστεία που απλά προκύπτουν στην πορεία ή, ακόμη χειρότερα, 'φυτεύονται' οδηγώντας την πλοκή. Η γραφή σου έχει πολλές δυνατότητες αλλά χρειάζεται σχεδιασμό πριν και διορθώσεις μετά."

Edited August 2, 2011 by Cyrano

[hombre]

Σ' ευχαριστώ, (όπως και όλους τους άλλους φίλους) για την κριτική.

 

Όσον αφορά τις περιγραφές του εξωγήινου κόσμου , τις θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ αφού είμαι φαν της σκληρής επιστημονικής φαντασίας. Το δε χτίσιμο ενός πειστικού περιβάλλοντος το οποίο συνάδει με πραγματικά επιστημονικά δεδομένα είναι προσωπική εμμονή. Να φανταστείς ότι λόγω του περιορισμού των λέξεων αναγκάστηκα να αφαιρέσω μία μεγάλη παράγραφο που εξηγούσε γεωλογικά τη στατική επάρκεια του δικτύου στοών (πράγμα επίσης άσχετο με την κεντρική ιστορία).

Ένα άλλο στοιχείο του προσωπικού μου ύφους που ξενίζει πολλούς αναγνώστες είναι η ισορροπία χιούμορ - πικρίας. Πάντα αρεσκόμουν στην υπονόμευση του κλίματος του κειμένου διακόπτοντας - εναλλάσσοντας την κωμική με την καταθλιπτική ατμόσφαιρα.

[Naroualis]

Ερασμιότατε Λογιώτατε, λυπούμαι που τελικά το σχόλιό μου είναι μόνο αυτό:

 

 

 

 

Ξεκινάει δυσκοίλια (και λυπάμαι για το λογοπαίγνιο, αλλά δεν ξέρω πώς να το πω αλλιώς). Συνεχίζει βαριά, με τεράστιες παραγράφους και λίιιγο τραβηγμένο χιούμορ. Και καταλήγει επίσης βαριά κι ίσως κι αδιάφορα. Δυστυχώς την ξέχασα αμέσως με του που τελείωσε.

 

 

[Mesmer]

Η ιδέα της ιστορίας είναι αρκετά καλή και έξυπνη. Επίσης, είναι πολύ πετυχημένο το χιούμορ που δίνεται με μικρές δόσεις σαρκασμού και ειρωνείας. Υπάρχουν, όμως, μερικά πραγματάκια που με εμπόδισαν να την απολαύσω όσο θα ήθελα.

 

Πάρα πολύ καλός ο τρόπος γραφής, αλλά αυτή η «επίσημη» γλώσσα δεν ταίριαζε και τόσο πολύ στο ύφος του κειμένου. Θα προτιμούσα κάτι πιο απλό. Μεγάλες παράγραφοι που κουράζουν και δυσκολεύουν την ανάγνωση. Σε κάποια σημεία υπάρχουν παραπάνω λεπτομέρειες από όσες χρειάζονται και που δεν φαίνεται να έχουν σχέση με την ιστορία, κάτι που αποσπά την προσοχή.

 

Αυτά κι από μένα.

Καλή συνέχεια.

[Ροη]

Συγγραφικός χαμός(κάτι σαν τρικυμία εν κρανίω), που για μένα δούλεψε μια χαρά! Πολύ γέλιο, μου θύμισε και το καρακατακάλτ starship troopers... Πήρε πολύ καλή θέση στη λίστα μου.