Ελεύθερη σε ένα Δωμάτιο

[DimitrisX]

Συγγραφέας: DimitrisX

Είδος: Επιστημονική Φαντασία

Βία: Ψήγματα

Σεξ: Όχι

Αριθμός Λέξεων: 2800 λέξεις (περίπου)

Αυτοτελής: Ναι

Σχόλια: Βαράτε αλύπητα. Αντέχω.

Ελεύθερη σε ένα Δωμάτιο (DimitrisX).doc

Edited August 11, 2011 by DimitrisX

[niceguy0973]

Φίλε και συναγωνιστή Δημήτρη... Μάλλον είμαι ο πρώτος που διάβασε την ιστορία σου και δίνει τα σχόλιά του. Θέλω να σου πως πως μου άρεσε πολύ. Η αμεσότητα του πρώτου προσώπου σε φέρνει σε απόσταση αναπνοής με την πρωταγωνίστρια... Μου άρεσε επίσης το πάθος της για την ελεθερία, με συνεπήρε! Όσο για αρνητικά σχόλια, το μόνο που μπορώ να πω είναι, πως διαβάζοντας την ιστορία σου, ένιωσα πως κάτι μου έλειπε. Δεν έχω καθορίσει ακόμα το τι... Μάλλον πρέπει να της κάνω ένα δεύτερο πέρασμα για να το εντοπίσω!

Καλή μας επιτυχία my friend!!!

[Mesmer]

Διάβασα την ιστορία με πολύ ενδιαφέρον. Αν και ήταν σχετικά «ήρεμη» υπήρχαν μικρά πραγματάκια και περιστατικά που μου κινούσαν την περιέργεια όλο και περισσότερο. Μου άρεσε η στάση της Χ απέναντι στη ζωή της και απέναντι στον Α.

 

Από αρνητικά, με κούρασε αρκετά η απουσία μορφοποίησης. Δεν υπήρχαν παράγραφοι και οι διάλογοι ήταν όλοι χωμένοι μέσα σε τεράστιες παραγράφους. Αυτό είναι κάτι εύκολο να γίνει.

Το τέλος δεν το κατάλαβα πολύ καλά, αλλά ίσως να μην ήθελε να πει πολλά περισσότερα από αυτά που έγιναν.

 

Καλή επιτυχία, Δημήτρη!

[subdee]

Η ιστορία κράτησε το ενδιαφέρον μου μέχρι το τέλος. Είχε μια καλή ροή και μπορούσα να την ακολουθήσω χωρίς μεγάλη προσπάθεια αλλά μερικά σημεία μου προκάλεσαν ερωτηματικά που μάλλον θα ήταν δύσκολο να απαντηθούν μέσα στις 3000 λέξεις ούτως ή άλλως. Ωραίο και το κλείσιμο της ιστορίας, περίμενα κάτι πιο δυσάρεστο να σου πώ την αλήθεια!

 

 

Πέραν απο κανα δυο ορθογραφικά, θα συμφωνήσω και στο ότι ίσως οι διαλόγοι θα έπρεπε να χωρίσουν λίγο απο το κείμενο για λόγους ευανάγνωσης.

 

Καλή επιτυχία Δημήτρη.

[DimitrisX]

Ευχαριστώ πολύ, παίδες.

Πράγματι, έπρεπε να χωρίσω το διήγημα σε παραγράφους και κυρίως να μορφοποιήσω κατάλληλα και πιο ξεκάθαρα τους διαλόγους.

Ας όψεται η βιασύνη, η οποία είναι πάντα κακή σύμβουλος και υποχρέωση του συγγραφέα να την αντιμετωπίσει σωστά.

[Lampros Mind]

Η διήγηση σε πρώτο πρόσωπο μ' άρεσε πάρα πολύ, είμαι σίγουρος ότι αν είχες το ελεύθερο να το αναπτύξεις και άλλο το διήγημα δε θα άφηνε κανένα κενό όσον αφορά την γρήγορη εξέλιξη των πραγμάτων.

 

Καλή επιτυχία Δημήτρη!

[Nirgal]

Η γραφή θέλει δουλειά. Η μορφή του κειμένου δυσκολεύει την ανάγνωση. Θέλει προσοχή με τα ερωτηματικά/θαυμαστικά, τα κεφαλαία (ρώτα και τον aScannerDarkly - μου είχε πει διάφορα στο λογοτεχνικό εργαστήριο της ΑΛΕΦ) και κάποιες εκφράσεις. Γενικά, όμως, η γλώσσα χρησιμοποιείται σωστά.

 

Πλοκή: Με κράτησε σε ενδιαφέρον. Είχε μυστήριο και από την αρχή μπήκα στο παιχνίδι της αναζήτησης απαντήσεων. Κρατιέται καλά μέχρι το τέλος και αν και δεν απαντώνται όλα τα ερωτήματα που δημιουργούνται, το τέλος δεν με ξένισε. Σαν αναγνώστης συμφώνησα με την αντίδραση της "φυλακισμένης" να δραπετεύσει. Το τέλος θα μπορούσε να "αργήσει" λίγο, δίνοντας επιπλέον σκέψεις της πρωταγωνίστριας πριν την τελική της απόφαση.

 

Πλοτς: Τηρείται σε μεγάλο βαθμό. Δεν δραπετεύει τυχαία, αλλά την αφήνουν ελεύθερη. Κατά τα άλλα νομίζω ότι ακολουθεί το σχεδιάγραμμα πολύ καλά και προσωπικά μου άρεσε το δίλημμά της.

 

 

Το Matrix έχει σίγουρα αφήσει το στίγμα του σε πάρα πολλούς από εμάς.

 

[DimitrisX]

Η γραφή θέλει δουλειά. Η μορφή του κειμένου δυσκολεύει την ανάγνωση. Θέλει προσοχή με τα ερωτηματικά/θαυμαστικά, τα κεφαλαία (ρώτα και τον aScannerDarkly - μου είχε πει διάφορα στο λογοτεχνικό εργαστήριο της ΑΛΕΦ) και κάποιες εκφράσεις. Γενικά, όμως, η γλώσσα χρησιμοποιείται σωστά.

 

Πλοκή: Με κράτησε σε ενδιαφέρον. Είχε μυστήριο και από την αρχή μπήκα στο παιχνίδι της αναζήτησης απαντήσεων. Κρατιέται καλά μέχρι το τέλος και αν και δεν απαντώνται όλα τα ερωτήματα που δημιουργούνται, το τέλος δεν με ξένισε. Σαν αναγνώστης συμφώνησα με την αντίδραση της "φυλακισμένης" να δραπετεύσει. Το τέλος θα μπορούσε να "αργήσει" λίγο, δίνοντας επιπλέον σκέψεις της πρωταγωνίστριας πριν την τελική της απόφαση.

 

Πλοτς: Τηρείται σε μεγάλο βαθμό. Δεν δραπετεύει τυχαία, αλλά την αφήνουν ελεύθερη. Κατά τα άλλα νομίζω ότι ακολουθεί το σχεδιάγραμμα πολύ καλά και προσωπικά μου άρεσε το δίλημμά της.

 

 

Το Matrix έχει σίγουρα αφήσει το στίγμα του σε πάρα πολλούς από εμάς.

 

 

Να ΄σαι καλά, Σταμάτη.

Ήδη τις πρώτες διορθώσεις στην στίξη τις είχα από τη γυναίκα μου, αλλά σίγουρα κι ο Scanner θα μπορέσει να με καθοδηγήσει κατάλληλα.

 

Όπως και η "Ζώνη του Λυκόφωτος" και κυρίως τα "Εξώτερα Σύνορα".

 

[jjohn]

ουφ συγγνώμη που άργησα τόσο να διαβάσω την ιστορία σου Δημήτρη

 

να πω ότι οι μεγάλες παραγράφοι με κούρασαν και μένα

αλλά η ιστορία ήταν καλή και ενδιαφέρουσα έστω και εάν δεν εξηγούνται όλα

και η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο ενεστώτα πετυχημένη και είναι κάτι που δεν είναι και τόσο εύκολο να γίνει σωστά

το μόνο αρνητικό που μπορούσα να εντοπίσω είναι ορισμένες λάθος επιλογές λέξεων

 

καλή συνέχεια !

[Cassandra Gotha]

Ήταν ωραίο, το ευχαριστήθηκα, αλλα ήθελα και καμιά εξήγηση-λύση του μυστηρίου. Έστω μισόλογα. Εσύ δεν μας δίνεις τίποτα, το αφήνεις τελείως φλου, σε σημείο που μοιάζει σαν αρχή και όχι ένα ολοκληρωμένο έργο.

 

Ο τρόπος που το έγραψες μου άρεσε πάρα πολύ. Απέριττος, γρήγορος αλλά όχι λαχανιαστός. Δεν αφαιρέθηκα ούτε στιγμή.

[Big Fat Pig]

Διαβάζοντάς το, θυμήθηκα έντονα αυτήν εδώ την ταινία: Closet Land.

 

Σε αντίθεση με τον Κόϊο, εδώ έχεις ένα διήγημα και μια ενδιαφέρουσα ιστορία να αφηγηθείς.

 

Εκτός από το ζήτημα της μορφοποίησης του κειμένου (παράγραφοι, διάλογοι κλπ) και τα λοιπά "τεχνικά", το "πρόβλημα" για μένα είναι ότι η ιστορία ενώ είναι πολύ μικρού μεγέθους καταπιάνεται ταυτόχρονα με κάμποσα πράγματα με αποτέλεσμα να μοιράζει το ενδιαφέρον σε πολλά θέματα ταυτόχρονα: πραγματικότητα/εικονική, σωφρονισμό/τιμωρία/επανένταξη, μνήμη, ελευθερία και τέλος την σχέση δεσμοφύλακα-κρατούμενου (χρησιμοποιώ πολύ ελαστικά τον χαρακτηρισμό αυτό για το πρωταγωνιστικό δίδυμο - δεν εννοώ ότι ο Α είναι ο παραδοσιακός δεσμοφύλακας). OK ξέρω ότι έπρεπε να ακολουθήσεις πολύ συγκεκριμένες οδηγίες στα της πλοκής αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό.

 

Και μιας και πρόκειται για ΕΦ. Ο τρόπος της τιμωρίας/σωφρονισμού είναι ικανός για να δικαιολογηθεί το ΕΦ στοιχείο. Κι επειδή έχεις λίγο χώρο και λίγες λέξεις στην διάθεσή σου νομίζω ότι χάνεις χρόνο στήνοντας ένα high-tech σκηνικό ενώ θα μπορούσες (ίσως) να το παρακάμψεις και να μπεις πιο γρήγορα και πιο βίαια στο ζουμί της ιστορίας και να εστιάσεις ακόμα πιο κοντά στην πρωταγωνίστρια προκειμένου να βιώσω ως αναγνώστης πιο άμεσα αυτά που της συμβαίνουν. Έτσι όπως είναι στημένο με άφησε αδιάφορο για την τύχη της.

 

Επίσης οι αντιδράσεις των τρίτων μου φάνηκαν κάπως υπερβολικές. Στον κόσμο σου δεν είναι η συνήθης πρακτική αυτή που εξιστορείς; Δεν θα ΄πρεπε να είναι πιο ήπιες οι αντιδράσεις των ανθρώπων; Έτσι όπως είναι τώρα, γεννιέται (σχετικά έντονα) ένα ερώτημα (Μα τι έκανε επιτέλους και τη μισούν όλοι τόσο πολύ;) στο οποίο όμως δεν έχεις (σωστά) καμία πρόθεση να απαντήσεις.

 

Ακόμα

 

 

δεν είμαι σίγουρος, αν όλα ήταν μέρος εικονικής πραγματικότητας ή όχι.

Πριν προλάβω να αρθρώσω λέξη - θα τα κατάφερνα άραγε; - όλα έλαμψαν για μια στιγμή και την επόμενη που άνοιξα τα μάτια μου βρέθηκα σε ένα κήπο όμοιο με αυτόν που ονειρευόμουν.

 

 

Από την άλλη βέβαια το high-tech για το οποίο σε "κατηγόρησα" έχτισε μια ατμόσφαιρα κι αυτό είναι καλό. Και παρά τα μη-συναισθήματά μου για την ηρωίδα (και τον σκόπελο της μορφοποίησης) διάβασα άνετα το διήγημα μέχρι τέλους.

 

ΟΚ, βάρεσα!

[DimitrisX]

Χαίρε, Ιωάννη και εννοείται ότι έπρεπε να βαρέσεις.

 

Το "Closet Land" αποτελεί εξαιρετική ταινία και χαίρομαι που σου βγάζει μια τέτοια ατμόσφαιρα, αλλά δεν την είχα καθόλου υπόψη μου, όταν έγραφα την ιστορία.

Αυτό που ευχόμουν να πετύχω -και μάλλον κάτι κατάφερα- είναι να μην είναι ξεκάθαρο αν η ιστορία διαδραματίζεται στην πραγματικότητα ή στο μυαλό της Χ.

 

 

Τα περί "λάμψης" αναφέρονται στην τεχνική της διακτίνησης, όπως θα την αντιλαμβανόταν η Χ, η οποία δεν ήταν καθόλου εξοικειωμένη με την τεχνολογία. Ο,τιδήποτε της συνέβαινε, την ξάφνιαζε.

 

 

Είναι αλήθεια ότι μου είναι ευκολότερο να περιγράψω ένα ΕΦ-σκηνικό παρά να ασχοληθώ με χαρακτήρες, διότι ακόμα δεν ξέρω να το κάνω (αλλά πού θα μου πάει;).

 

Αναφορικά με τη μορφοποίηση του κειμένου, έμαθα πολλά από τις παρατηρήσεις κι άλλων μελών. Στην πράξη θα φανεί αν τις κατάλαβα.