iraklisv Posted August 10, 2011 Share Posted August 10, 2011 (edited) Αύγουστος πάλι Έπαψα πια να τους μετρώ Δεν έχει σημασία πόσοι ήταν η θα είναι ακόμη Μόνο τα μάτια μου να γιομίζω με την ομορφιά τους σαν γυμνός ξαναγεννιέμαι μέσα τους τρυγώντας θάλασσα και ήχους κοσμικών τραγουδιστών που νωχελικά γαντζώνονται στα σώματα των θαυμάσιων όντων που αποκαλούμε δένδρα Στη θερμή μήτρα του Αυγούστου θα γεννήσω τη σιωπή μου Γυμνός Ναι γυμνός Χωρίς ρούχα και στολίδια Χωρίς σκέψεις ατέρμονες Χωρίς όνομα καν Μόνο ένα φλύαρο βότσαλο στο χέρι σαν αρχαίος παραμυθάς να μου εξιστορεί τη γέννηση του κόσμου Έτσι θα εξατμίζομαι ώσπου να μείνω άδειος Άδειος μα όχι κενός Μια καρδιά μου είναι αρκετή Edited August 11, 2011 by iraklisv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
niceguy0973 Posted August 10, 2011 Share Posted August 10, 2011 Πολύ τέλειο φίλε μου! Γεμάτο συναίσθημα, εικόνες και βάθος ψυχής... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted August 18, 2011 Share Posted August 18, 2011 Καποιοι στιχοι ειναι πραγματικα ομορφοι π.χ. "στην θερμη μητρα του αυγουστου θα γεννησω την σιωπη μου" Οπως και το κομματι με το βοτσαλο ειναι ωραιο. Αλλα κατα τ αλλα... δεν ξερω τι να πω... θεωρω πως εχει ενδιαμεσα κενα σαν στησιμο,εικονες που μου λειπουν για να κανουν την συνδεση. Μου δινει την εντυπωση κολαζ, εικονες που γεμιζουν μια μεγαλυτερη εικονα ενα μεγαλυτερο θεμα, αλλα εχω την αισθηση πως βιαστηκες να το κλεισεις μετα το βοτσαλο. Δεν με γεμισε δεν ενιωσα να ρουφαω κατι. Εκει που κατι πηγαινε να γινει το ποιημα τελειωσε και με αφησε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.