Lady Nina Posted August 14, 2011 Share Posted August 14, 2011 Με αφορμή το θέμα του 7ου Flash Fiction Live (το χαμόγελο) θυμήθηκα ένα αρκετά παλιό ποίημα που είχα γράψει, τότε που ακόμα έγραφα με ομοιοκαταληξίες μονάχα... Εύχομαι να σας αρέσει! Ένα απλό χαμόγελο by Lady Nina Μια ιστορία θα σας πω που έγινε σε μια πόλη. Σούρουπο ήτανε, θαρρώ· μέσα κλεισμένοι όλοι στα σπίτια τους, γιατί έξω σκοτάδι είχε πέσει, που μ’όλα τα κακά το έχουμε συνδέσει. Έξω στο δρόμο ήτανε μονάχος ένας γέρος, που τα σκουπίδια μάζευε, χειμώνα είτε θέρος. Οδοκαθαριστής, λοιπόν, ήτανε η δουλειά του, όμως κανείς δεν ήξερε πώς ήταν η λαλιά του. Κάποια στιγμή στο σκηνικό μπήκε και μια κοπέλα, ανάλαφρη και δροσερή, γλυκιά σαν καραμέλα. Στα χείλη της χαμόγελο ήτανε χαραγμένο, ακόμα κι όταν είδε το γέρο τον καημένο. Το φωτεινό χαμόγελο ο γέρος μόλις είδε, στα μάτια του δεν πίστευε, γι’αυτό λοιπόν της είπε: «Το ωραίο σας χαμόγελο εμένα είχε στόχο; Ρωτώ γιατί ποτέ κανείς δε σκέφτηκε πως το’χω καημό που δεν κατάφερα να φτιάξω τη ζωή μου, καρδιά πως έχω και εγώ και νιώθω στην ψυχή μου.» Αυτά τα λόγια πριν να πει, περπάτησε κοντά της και η κοπέλα τρόμαξε, σφίχτηκε η καρδιά της. Την ψυχραιμία φρόντισε όμως να την κρατήσει και το χαμόγελο έμεινε, δεν το άφησε να σβήσει. Τον πόνο του σαν άκουσε συγκίνηση την πήρε, μα όταν του απάντησε σχεδόν τον αποπήρε: «Άνθρωπος είσαι και εσύ! Ή με γελούν τα αυτιά μου, τα μάτια κι οι αισθήσεις μου; Για έλα πιο κοντά μου! Ο κάθε άνθρωπος μπορεί και πρέπει να το νιώθει πως όλοι ίσοι είμαστε κι ας έχουμε άλλη γνώση. Καταβολές ή επάγγελμα δεν πρέπει να μετρούν, χαμόγελα ν’ανθίζουν στο δρόμο σαν βρεθούν. Κι ας είναι δύο άγνωστοι, σε όλα κι αν διαφέρουν, στο στόμα ένα χαμόγελο μπορούνε να το φέρουν.» Τις σκέψεις της σαν είπε, συνέχισε το δρόμο, μα τα λεγόμενά της τού απάλυναν τον πόνο. Και φθάνοντας στο τέλος της αυτή η ιστορία, το ένα το χαμόγελο έγινε ξάφνου τρία. Το πρώτο αυτό του κοριτσιού, το δεύτερο του γέρου, το τρίτο και το τυχερό είναι αυτών που ξέρουν πως ένα απλό χαμόγελο τη μέρα μας τη φτιάχνει, κι ας προσπαθεί η λύπη τα ηνία της να αδράχνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted August 15, 2011 Share Posted August 15, 2011 Με αφορμή το θέμα του 7ου Flash Fiction Live (το χαμόγελο) θυμήθηκα ένα αρκετά παλιό ποίημα που είχα γράψει, τότε που ακόμα έγραφα με ομοιοκαταληξίες μονάχα... Εύχομαι να σας αρέσει! Ένα απλό χαμόγελο by Lady Nina Μια ιστορία θα σας πω που έγινε σε μια πόλη. Σούρουπο ήτανε, θαρρώ· μέσα κλεισμένοι όλοι στα σπίτια τους, γιατί έξω σκοτάδι είχε πέσει, που μ’όλα τα κακά το έχουμε συνδέσει. Έξω στο δρόμο ήτανε μονάχος ένας γέρος, που τα σκουπίδια μάζευε, χειμώνα είτε θέρος. Οδοκαθαριστής, λοιπόν, ήτανε η δουλειά του, όμως κανείς δεν ήξερε πώς ήταν η λαλιά του. Κάποια στιγμή στο σκηνικό μπήκε και μια κοπέλα, ανάλαφρη και δροσερή, γλυκιά σαν καραμέλα. Στα χείλη της χαμόγελο ήτανε χαραγμένο, ακόμα κι όταν είδε το γέρο τον καημένο. Το φωτεινό χαμόγελο ο γέρος μόλις είδε, στα μάτια του δεν πίστευε, γι’αυτό λοιπόν της είπε: «Το ωραίο σας χαμόγελο εμένα είχε στόχο; Ρωτώ γιατί ποτέ κανείς δε σκέφτηκε πως το’χω καημό που δεν κατάφερα να φτιάξω τη ζωή μου, καρδιά πως έχω και εγώ και νιώθω στην ψυχή μου.» Αυτά τα λόγια πριν να πει, περπάτησε κοντά της και η κοπέλα τρόμαξε, σφίχτηκε η καρδιά της. Την ψυχραιμία φρόντισε όμως να την κρατήσει και το χαμόγελο έμεινε, δεν το άφησε να σβήσει. Τον πόνο του σαν άκουσε συγκίνηση την πήρε, μα όταν του απάντησε σχεδόν τον αποπήρε: «Άνθρωπος είσαι και εσύ! Ή με γελούν τα αυτιά μου, τα μάτια κι οι αισθήσεις μου; Για έλα πιο κοντά μου! Ο κάθε άνθρωπος μπορεί και πρέπει να το νιώθει πως όλοι ίσοι είμαστε κι ας έχουμε άλλη γνώση. Καταβολές ή επάγγελμα δεν πρέπει να μετρούν, χαμόγελα ν’ανθίζουν στο δρόμο σαν βρεθούν. Κι ας είναι δύο άγνωστοι, σε όλα κι αν διαφέρουν, στο στόμα ένα χαμόγελο μπορούνε να το φέρουν.» Τις σκέψεις της σαν είπε, συνέχισε το δρόμο, μα τα λεγόμενά της τού απάλυναν τον πόνο. Και φθάνοντας στο τέλος της αυτή η ιστορία, το ένα το χαμόγελο έγινε ξάφνου τρία. Το πρώτο αυτό του κοριτσιού, το δεύτερο του γέρου, το τρίτο και το τυχερό είναι αυτών που ξέρουν πως ένα απλό χαμόγελο τη μέρα μας τη φτιάχνει, κι ας προσπαθεί η λύπη τα ηνία της να αδράχνει. Έλενα, επειδή είναι πολύ όμορφο εννοιολογικά το ποίημά σου, και επειδή κάποια πράγματα στην ποίηση είναι απλά τεχνική, αν δεν βαριέσαι ρίξε μια ματιά σε ένα επιβοηθητικό σχετικό κείμενο που σου βρήκα. http://paroutsas.jmc.gr/verses.htm Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted August 15, 2011 Share Posted August 15, 2011 M'άρεσε το ποίημά σου. Δεν ξέρω από τεχνική, αλλά η ιστορία που περιγράφει είναι όμορφη, συγκινητική, και από αυτές που πραγματικά σ'αφήνουν με ένα χαμόγελο στο τέλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted August 15, 2011 Author Share Posted August 15, 2011 Έλενα, επειδή είναι πολύ όμορφο εννοιολογικά το ποίημά σου, και επειδή κάποια πράγματα στην ποίηση είναι απλά τεχνική, αν δεν βαριέσαι ρίξε μια ματιά σε ένα επιβοηθητικό σχετικό κείμενο που σου βρήκα. http://paroutsas.jmc.gr/verses.htm Αχ, Νίκο, σ'ευχαριστώ πολύ! Πραγματικά, κάποια πράγματα που έχει μέσα, τα έψαχνα καιρό τώρα. Να'σαι καλά! M'άρεσε το ποίημά σου. Δεν ξέρω από τεχνική, αλλά η ιστορία που περιγράφει είναι όμορφη, συγκινητική, και από αυτές που πραγματικά σ'αφήνουν με ένα χαμόγελο στο τέλος. ... Και τώρα τα χαμόγελα εγίναν τέσσερα... Ευχαριστώ πολύ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted August 18, 2011 Share Posted August 18, 2011 Δεν μπορω να πω πως τρελαθηκα ... εχει ομως ωραιο αισιοδοξο νοημα που μου αρεσε. Εχω βαρεθει τις μιζεριες και την κατιφια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.