TheHunter-Writer Posted August 17, 2011 Share Posted August 17, 2011 Άσκηση;;;; Δεν διαφωνώ ότι η περιγραφή ενός βιασμού είναι δύσκολή, αλλά μου φαίνεται λίγο τραβηγμένο. Δύσκολα περιγράφονται και άλλες καταστάσεις/ πράξεις, θα κάνουμε ασκήσεις και με αυτές; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted August 17, 2011 Share Posted August 17, 2011 Νομίζω πως μπορώ να βοηθήσω ως εξής: Διαβάζεις 3,5,10 σκηνές βιασμών από ήδη υπάρχοντα βιβλία, βιβλία που τα έχουν καταφέρει στον συγκεκριμένο τομέα (δηλαδή να δημιουργήσουν στον αναγνώστη αυτό που θέλεις η ίδια να πετύχεις) και μετά, με τη συγγραφική εμπειρία σου, βλέπεις πώς το έκαναν: Βλέπεις τι κοινά έχουν, τι διαφορές έχουν, που πετυχαίνουν τελείως, και που αποτυγχάνουν. Και μετά εσύ, με βάση τα δεδομένα της δικής σου ιστορίας, ξεκινάς να γράψεις μέσα από τη δική σου πένα (προφανώς όχι αντιγράφοντας. Εσύ κυνηγάς το essence του πράγματος, όχι τις λέξεις). Να σημειώσω το εξής: Η δύναμη μιας σκηνής, (και δη, ΤΕΤΟΙΑΣ σκηνής) είναι οι χαρακτήρες της. Αν τους έχουμε γνωρίσει, κι ενδιαφερόμαστε γι'αυτούς, (το θύμα; το βιαστή; και τους δυο; και όλο τον κύκλο τους μαζί;) τότε μπορεί να δημιουργήσεις κάτι τόσο ισχυρό που να προκαλέσει τραύματα. Συμπληρώνοντας εδώ πως τα νερά στα οποία μπαίνεις είναι πολύ σκοτεινά και murky, ελπίζω να βοήθησα λίγο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 17, 2011 Share Posted August 17, 2011 Οκ, με πείσατε: έχω στην κατοχή μου αυτό το βιβλίο και αρχίζω να το διαβάζω πάραυτα, για να σας αναφέρω πώς αντιμετωπίζει η γνωστή αυτή συγγραφέας αστυνομικών το ζήτημα αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted August 18, 2011 Share Posted August 18, 2011 (edited) Θα πετάξω μερικές ιδέες που μου ήρθαν καθώς διάβαζα το τόπικ. Μπορεί να μην έχουν μεγάλη αξία, αφού η πείρα μου πάνω στο θέμα είναι πρακτικά μηδενική, αλλά μου φαίνονται ενδιαφέρουσες αναγνωστικά όπως τις σκέφτομαι και νομίζω ότι δουλεύουν για όλες τις οπτικές γωνίες: 0) Πρέπει να έχεις χτίσει καλά τους χαρακτήρες. Καμιά φορά ο/η βιαστής θα πεταχτεί από το πουθενά ή το θύμα θα είναι κάποιο τυχαίο στο δρόμο, οπότε ο ένας θα είναι αναγκαστικά άγνωστος στον αναγνώστη, αλλά ο χαρακτήρας-αφηγητής θα πρέπει να είναι καλά αναπτυγμένος. Εννοείται ότι στην περίπτωση αυτή έχεις μια εύκολη επιλογή ΟΓ. 1) Με την προϋπόθεση ότι τηρείς το 3 παρακάτω, επικεντρώσου στις λεπτομέρειες. Είναι οι πιο showing. Η λεπτομέρεια μίας στάσης (π.χ. η θέση ενός μέλους) το χρώμα ενός ρούχου, η χροιά ενός ήχου κλπ.). Για να δουλέψει αυτό καλύτερα, πρέπει να έχεις δημιουργήσει από πριν hooks για να μπορείς να κρεμάσεις πάνω τους payoffs στη διάρκεια της σκηνής σου. Π.χ. ο/η βιαστής φοράει ένα συγκεκριμένο κόσμημα / αξεσουάρ / ρούχο πού έχει αποκτήσει έναν συγκεκριμένο συμβολισμό σε προηγούμενη σκηνή ή ακούγεται ένα κομμάτι μουσικής που θυμίζει κάτι στον αφηγητή της σκηνής (δείτε την πολύ καλή ταινία Death and the Maiden με Kingsley και Weaver πάνω σ' αυτό). Γενικά, δημιούργησε συνειρμούς στο μυαλό των χαρακτήρων (και κυρίως του αφηγητή της σκηνής) με στόχο βεβαίως το μυαλό του αναγνώστη. 2) Όλες οι αισθήσεις μέσα! Must! Ο βιασμός δεν είναι μία ακόμα σκηνή. Είναι μια από τις πιο δυνατές σου, οπότε τίποτα δεν πρέπει να μετριάσει τη συμμετοχή του αναγνώστη. Μην ξεχάσεις την όσφρηση, που συνήθως παραμελούμε και στην πραγματική ζωή δημιουργεί τους πιο ισχύρους και μακροχρόνιους συνειρμούς. (Και εννοείται ότι πρέπει να συμπεριλάβεις όλες τις βασικές εκφάνσεις της αφής: υφή, πίεση, θερμοκρασία, πόνος.) 3) Προσπάθησε ν' αποφύγεις τις "κακές", περιγραφικές λεξούλες. (Αυτό το έχω κάνει μία φορά και νομίζω ότι δούλεψε καλά, αν και δεν ήταν ακριβώς βιασμός γιατί υπήρχε ένα είδος συναίνεσης.) Όχι γιατί ο αναγνώστης θα σου ρίξει πιπέρι στο πληκτρολόγιο αν διαβάσει καμιά απ' αυτές, αλλά γιατί όταν το κάνεις φαίνεται σαν να κλέβεις από το showing δημιουργώντας έτοιμη την εικόνα. Δώσε τις βασικές χωροταξικές πληροφορίες (π.χ. ήρθε πίσω του/της) και άσε τον αναγνώστη να συμπληρώσει μόνος του τα κενά -μην ανησυχείς ξέρει να το κάνει μια χαρά. Η ιδέα είναι το μυαλό του αναγνώστη να κάνει την κυρίως δουλειά για σένα βοηθώντας σε στη δημιουργία του συναισθήματος που θέλεις. 4) Μην βιάζεσαι. Για να χτίσεις την κατάλληλη ατμόσφαιρα τρόμου / φόβου / ντροπής / εξευτελισμού / απαξίωσης κλπ. χρειάζεσαι συγγραφικό χρόνο και έκταση. Πρόχειρη εκτίμηση: Η εισαγωγή της σκηνής που προετοιμάζει τον αναγνώστη να διαρκεί περίπου όσο και η ίδια η σκηνή του βιασμού. 5) Το ποια ΟΓ θα χρησιμοποιήσεις εξαρτάται φυσικά από πολλούς άλλους παράγοντες, αλλά νομίζω ότι ξέρω ποια ΟΓ δεν πρέπει (με εξαιρέσεις φυσικά) να χρησιμοποιήσεις: του τριτοπρόσωπου εξωτερικού οπτικοακουστικού παρατηρητή ("μύγα στον τοίχο"). Χάνεις πολλά με το να μην είσαι μέσα σε τουλάχιστον ένα χαρακτήρα. Υ.Γ. 1: Νομίζω ότι υπάρχουν καλοί βιαστές χαρακτήρες. Είναι αυτοί που ο αναγνώστης έχει μάθει να τους συμπαθεί ή να συμπάσχει μαζί τους για άλλους λόγους. Μπορεί να έχουν έντιμα κίνητρα σε άλλους τομείς της ζωής τους. Μπορεί να εξαναγκάζονται να το κάνουν (Blade Runner, αν και δεν το έδειξε live). Μπορεί να είναι οι "καλοί" του έργου! Νομίζω ότι αυτές είναι, για ευνόηοτους λόγους, πολύ ενδιαφέρουσες περιπτώσεις λογοτεχνικών βιασμών. Υ.Γ. 2: Κέλλυ, έχω διαβάσει τον "Βιαστή" Rendel. Συστήνεται. Υ.Γ. 3: Εννοείται ότι υπάρχουν συγγραφικά υπέροχες εξαιρέσεις σε όλα τα παραπάνω. Edited August 18, 2011 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted August 18, 2011 Share Posted August 18, 2011 (edited) Ειχε πολυ καιρο να μου κανει τοση εντυπωση ενα θεμα συζητησης, ωστε να κατσω να διαβασω αναλυτικα ολα τα σχολια! Νομιζω πως εχει πολυ ζουμι η κουβεντα, τοσο που συμφωνω πως θα ηταν οντως εξαιρετικη ιδεα η ασκηση. Αν οργανωθει θα ηθελα να παρω μερος. Μου αρεσε πολυ η γνωμη της the sea is burned πως θα ηταν να παρουσιαζεται και η αποψη του βιαστη. Ειναι η αλλη οπτικη γωνια οσο απεχθης και αν ειναι. Η δυνατοτερη περιγραφη ομως ειναι παντα του θυματος, αν και παραμενει πολυειπωμενη και οχι παντα πετυχημενη. Ειναι απο τα δυσκολοτερα πραγματα να μπορεσεις να περιγραψεις πειστικα εναν βιασμο σε ολα τα επιπεδα, αν δεν το εχεις ζησει. Και οσοι-οσες το εχουν ζησει, δεν θελουν με τιποτα να το ξαναζησουν, εστω και περιγραφωντας το. Και μαζι ο θυτης μπορει να εχει υπαρξει θυμα καποιου αλλου(καποιος μπορει να ασελγουσε επανω του οταν ηταν παιδι) και το θυμα θυτης του εαυτου του (οπως εχουν νιωσει οσες γυναικες ισως ηταν προκλητικα ντυμενες και θεωρησαν λανθασμενα πως εφταιγαν η ενω ενιωθαν παραξενα δεν ακουσαν το ενστικτο τους και δεν εφυγαν ενω ειχαν χρονο) η θυτης καποιου αλλου. Η ακομα οταν ενα θυμα αποφασιζει να γινει θυτης και πρατει χειροτερα απο οτι επαθε. Εκει αρχιζουν τα ορια αναμεσα στον θυτη και το θυμα να μην ειναι τοσο ευδιακριτα και ο αναγνωστης δεν ξερει πως να νιωσει η τι ακριβως να σκεφτει. Εκτος αυτου ενας βιασμος μπορει να ειναι ψυχολογικος, σωματικος, πνευματικος, αν και εγω πιστευω πως τελικα ειναι παντα σε ολα τα επιπεδα με καποιο τροπο. Ακομα και η πιθανοτητα ενος βιασμου αφηνει ανεξιτηλα σημαδια στον ψυχισμο του ατομου. Ενας βιασμος μπορει να συμβαινει ακομα και περα απο εναν ανθρωπο, ενα ζωο, μιαν οντοτητα οπως κλασικα την αντιλαμβανομαστε. Τι να νιωθει ο πλανητης γη για τον κατα συρροην βιασμο που υφισταται απο τους ανθρωπους? Για εμας ομως τους ανθρωπους, ο πιο συγκονιστικος βιασμος ειναι αυτος που συμβαινει σε εναν αλλο ανθρωπο, γιατι μπορουμε να ταυτιστουμε ευκολοτερα. Για τον ιδιο λογο που μια γυναικα σοκαρεται ευκολοτερα απο εναν ανδρα συνηθως. Πιστευω πως κανεις δεν μπορει να γραψει με πληρη επιτυχια εναν αληθοφανη βιασμο. Οσο για τους τροπους που μπορεις να το καταφερεις αυτο? Δεν νομιζω πως ειναι οτι καλυτερο να διαβασεις κειμενα που να περιεχουν βιασμους.Μπορει να ειναι κλασικη λυση να ανατρεχεις στην βιβλιογραφια, αλλα ετσι επηρεαζεσαι θελωντας και μη απο οτι διαβασεις και τεινεις να μιμηθεις. Λεξιλογιο, τροπο παρουσιασης, στησιμο σκηνης κτλ. Πιστευω πως η σωστοτερη προσεγγιση ειναι να σκεφτεις τι εσυ προσωπικα θα ενιωθες (θυτης η θυμα), να προσπαθησεις να μπεις στο πετσι του ρολου που λενε. Ισως να δεις ταινιες γιατι η δυνατοτερη αισθηση του ανθρωπου ειναι η οραση και απο εκει εκλαμβανει το μεγαλυτερο ποσοστο ερεθισματων. Αν και θα ειναι πολυ ψυχοφθορο ουτως η αλλως. Δεν ξερω αν συμφωνω να χτισεις πολυ καλα τους χαρακτηρες. Εγω πιστευω πως το ζητουμενο ειναι η πετυχημενη αποτυπωση της σκηνης του βιασμου. Δεν θεωρω πως πρεπει να εχεις αναλυσει σε βαθος τους χαρακτηρες για να το πετυχεις αυτο. Απο την αλλη να προετοιμαζεις το εδαφος με στοιχεια και περιγραφες πριν το γεγονος ειναι σωστο ως στησιμο. Γιατι με αυτο τον τροπο δημιουργεις χιτσοκικη ατμοσφαιρα, σταδιακα κορυφωνεις την παρουσιαση σε σημειο που ο αναγνωστης φανταζεται ακομα και περισσοτερα απο οσα γραψεις. Αυτο για εμενα ειναι μεγαλη επιτυχια να δημιουργησεις τετοια ενταση στον αλλο. Ο βιασμος οπως εγω το αντιλαμβανομαι ειναι επιβολη εξουσιας. Οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι παιχνιδι εξουσιας. Θα επρεπε να ειναι παιχνιδι αγαπης, αλλα συχνα ειναι εξουσιας, καθως οι ανθρωποι ξεχνουν την αγαπη. Φευγουν μακρια και τοτε για να νιωσουν και παλι γεματοι ζητουν δυναμη-εξουσια-επιβολη ωστε να ειναι καποιοι και αρα σημαντικοι στα ματια τα δικα τους και των αλλων. Αρχιζουν να αποζητουν τον φοβο των αλλων, εναν διαστρεβλωμενο τροπο αποδοχης και αυτο μεταφερεται και στην εκφραση της σεξουαλικοτητας, που ειναι το εντονοτερο ανθρωπινο ενστικτο μετα εκεινου της επιβιωσης. Ο βιασμος ειναι υβρις εναντια στην ελευθερια του ανθρωπου ανεξαρτητως φυλου, χρωματος, κοινωνικου επιπεδου κτλ Ισως σωστοτερο ειναι να ψαξουμε για ψυχολογικα προφιλ βιαστων απο μελετες ψυχιατρων. Σιγουρα θα υπαρχουν βαρβατες μελετες με πολυ υλικο. Edited August 18, 2011 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 18, 2011 Share Posted August 18, 2011 Νομίζω πως μπορώ να βοηθήσω ως εξής: Διαβάζεις 3,5,10 σκηνές βιασμών από ήδη υπάρχοντα βιβλία, βιβλία που τα έχουν καταφέρει στον συγκεκριμένο τομέα (δηλαδή να δημιουργήσουν στον αναγνώστη αυτό που θέλεις η ίδια να πετύχεις) και μετά, με τη συγγραφική εμπειρία σου, βλέπεις πώς το έκαναν: Βλέπεις τι κοινά έχουν, τι διαφορές έχουν, που πετυχαίνουν τελείως, και που αποτυγχάνουν. Και μετά εσύ, με βάση τα δεδομένα της δικής σου ιστορίας, ξεκινάς να γράψεις μέσα από τη δική σου πένα (προφανώς όχι αντιγράφοντας. Εσύ κυνηγάς το essence του πράγματος, όχι τις λέξεις). Να σημειώσω το εξής: Η δύναμη μιας σκηνής, (και δη, ΤΕΤΟΙΑΣ σκηνής) είναι οι χαρακτήρες της. Αν τους έχουμε γνωρίσει, κι ενδιαφερόμαστε γι'αυτούς, (το θύμα; το βιαστή; και τους δυο; και όλο τον κύκλο τους μαζί;) τότε μπορεί να δημιουργήσεις κάτι τόσο ισχυρό που να προκαλέσει τραύματα. Συμπληρώνοντας εδώ πως τα νερά στα οποία μπαίνεις είναι πολύ σκοτεινά και murky, ελπίζω να βοήθησα λίγο. Καλύτερη συμβουλή δε θα μπορούσα να δώσω. Επίσης, για συναίσθημα στην παρουσίαση σκληρής βίας προτείνεται ο Jack Ketchum, ειδικά στα The Girl next door και the lost. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted August 18, 2011 Share Posted August 18, 2011 Πολύ καλή σκηνή βιασμού, στο να περάσει το συναίσθημα της απελπισίας και εγκλωβισμού στον Δαιμονιστή του Κορτώ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted August 18, 2011 Share Posted August 18, 2011 Θα συμφωνούσα κι εγώ σε μια πρόταση για άσκηση. Δεν ξέρω, όμως, κατά πόσο είναι εφικτό να γίνει ανοιχτά στο φόρουμ (λόγω και του γεγονότος ότι υπάρχουν και ανήλικα μέλη και, παρ' όλη την ωριμότητά τους και την συγγραφική τους ικανότητα, δε νομίζω ο Στέφανος να ήθελε ν' αντιμετωπίσει τυχόν νομικά θέματα με τους γονείς τους). Ας μας ενημερώσει η διοίκηση, παρακαλώ. :Ρ Υπάρχουν και ιστορίες που ήδη έχουν δημοσιευτεί στο forum και περιγράφουν τέτοιου είδους σκηνές. Ίσως θα έπρεπε να αρχίζαμε τη συζήτηση από αυτές, με τη συνεισφορά και των συγγραφέων φυσικά… Μια τέτοια ιστορία που μου έρχετε στο μυαλό είναι «Το Δείπνο» του Αντώνη Κατσαρού (Deus Miseriatur) - http://community.sff.gr/topic/13255-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b5%ce%af%cf%80%ce%bd%ce%bf/ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 18, 2011 Share Posted August 18, 2011 (edited) Quote-άρω από άλλο τόπικ: Υπάρχει μεγάλη διαφορά στην περιγραφή ενός βιασμού σε βιβλία που έχουν γράψει γυναίκες οι οποίες έχουν βιώσει αυτή τη φρίκη και γράφουν τις εμπειρίες τους για να περάσουν κάποια μηνύματα, και σε βιβλία τρόμου γραμμένα από άντρες όπου, ακόμα και με την πρόφαση ενός μηνύματος, ουσιαστικά οι σκηνές αυτές βρίσκονται εκεί σαν plot mechanisms και για shock value. Δεν λέω πως όλοι το κάνουν αυτό με αυτά τα κίνητρα, αλλά συμβαίνει πολύ συχνά να είναι έτσι. Υποθέτουμε ότι μιλάμε για balls to the wall τρόμο τώρα, ε; Αν ναι, τις πιο συγκλονιστικές σκηνές σεξουαλικής κακοποίησης γυναίκας τις έχω διαβάσει σε βιβλίο άντρα συγγραφέα (μαντέψτε σε ποιο). Μετά, στο genre υπάρχουν τρία modes. Ο feel-good Βιασμός, ή αλλιώς "με λένε Richard Laymon και είμαι καλά". Γενικά, το impact δεν είναι τόσο έντονο και το φαινόμενο ίσως περισσότερο συχνό από ότι θα έπρεπε. Πχ στο The Cellar (που είναι από τα καλά βιβλία που έχουμε αυτό το φαινόμενο) βιάζονται αν θυμάμαι καλά 4 χαρακτήρες, ανάμεσα στους οποίους και ένας από τους ήρωες στα παιδικά του χρόνια. Ο Βιασμός για το σοκ, ή αλλιώς "ο Άρχοντας του Ψεύδους". Εδώ έχουμε σεξουαλική κακοποίηση για το shock value. Ίσως μάλιστα και η πράξη του βιασμού να είναι το λιγότερο που θα πάθουν οι χαρακτήρες (θυμάται κανείς το γατάκι ή το λοστό - ξέρετε από ποια βιβλία, ε; ) Ο Βιασμός γιατί πρέπει να μπει. Ίσως η χειρότερη από τις τρεις κατηγορίες, που ο συγγραφέας θα αναφέρει κάτι τέτοιο γιατί πρέπει (είτε λόγω πλοκής είτε λόγω τον conventions του genre). Εδώ πχ θα έβαζα άνετα το "Sunglasses after dark" της Nancy Collins (ναι, γυναίκα) Επίσης να αναφέρω ότι ούτε και οι άντρες τη γλυτώνουν πάντα. Πέρα από το Beast House που ανέφερα, υπάρχει πχ και το Ζόμπι της Caroll Oates (με έναν ψυχοπαθή που λοβοτομεί έφηβους για να φτιάξει τον ιδανικό ερωτικό σύντροφο) η "Ζακλύν Ες, η διαθήκη της" του Clive Barker όπου, αν θυμάμαι καλά η πρωταγωνίστρια αν όχι βιάζει σίγουρα κακοποιεί σεξουαλικά άντρες και νομίζω έχει και μια άλλη ιστορία στα Βιβλία του Αίματος όπου ο πρωταγωνιστής σχεδόν βιάζεται από τρεις δαιμονικές γυναίκες, αλλά δε θυμάμαι τώρα. Και δεν τολμάω να πάω πχ σε καμία Poppy Z. Brite... Αλλά μιλάμε για σκληρό τρόμο τώρα. Edited August 18, 2011 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted August 18, 2011 Share Posted August 18, 2011 Παναγιτσα μου... αυτα τα βιβλια ακουγονται φριχτα ρε συ μιχαλη! Ασε που δεν τα ξερω και δεν νομιζω πως θελω να τα μαθω...αν ομως κανονιστει ασκηση θα πρεπει να εχω μια ιδεα μιας και ολοι απο οτι βλεπω εχετε διαβασει η θα διαβασετε βιασμους απο αλλους συγγραφεις. Δεν πολυσυμφωνω με αυτη την πρακτικη αλλα δεν θελω να μεινω και πισω, οποτε προτεινε μου κανενα αλλα χαλαρο μην μου ερθει και κανενας κολπος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 18, 2011 Share Posted August 18, 2011 Παναγιτσα μου... αυτα τα βιβλια ακουγονται φριχτα ρε συ μιχαλη! Ασε που δεν τα ξερω και δεν νομιζω πως θελω να τα μαθω...αν ομως κανονιστει ασκηση θα πρεπει να εχω μια ιδεα μιας και ολοι απο οτι βλεπω εχετε διαβασει η θα διαβασετε βιασμους απο αλλους συγγραφεις. Δεν πολυσυμφωνω με αυτη την πρακτικη αλλα δεν θελω να μεινω και πισω, οποτε προτεινε μου κανενα αλλα χαλαρο μην μου ερθει και κανενας κολπος. Μίλαγα για σκληρό τρόμο, φυσικά και τα βιβλία αυτά θα ήταν φριχτά. Υπάρχει πάντα η σειρά του Song of Ice and Fire για όσους δεν θέλουν τρόμο. Απλά δε θυμάμαι τι περιγραφές παίζουν εκεί μέσα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
niceguy0973 Posted August 20, 2011 Share Posted August 20, 2011 Εγώ πάντως την άσκησή μου την έκανα... Αν θέλετε ρίξτε μια ματιά και πείτε μου σχόλια... Δώρο βροχής Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted August 24, 2011 Share Posted August 24, 2011 Ευχαριστω μιχαλη Νice guy θα διαβασω το κειμενακι σου και θα το σχολιασω απλα δεν εχω προλαβει ακομα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted April 27, 2013 Share Posted April 27, 2013 (edited) Bump εδώ γιατί βρήκα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Αυτός που το γράφει είναι ειδικός και στα δύο: βιασμό και συγγραφή. Jim C. Hines is the author of seven fantasy novels and more than forty short stories. He worked as the male outreach coordinator for a domestic violence shelter, and was a sexual assault counselor and community speaker at his local crisis center. You can find him online at www.jimchines.com where he continues to write about sexual violence and harassment, as well as lighter topics ranging from LEGO chainsaws to book reviews to zombie-themed Christmas carols. http://www.apex-magazine.com/writing-about-rape/ Edited April 27, 2013 by Eugenia Rose 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted April 28, 2013 Share Posted April 28, 2013 (edited) Αν και δεν τον εκτιμώ καθόλου ως συγγραφέα (έχω διαβάσει την εκπληκτικής βαρεμάρας τριλογία του με τα Γκόμπλιν), έχει κάνει μια σειρά από ερασιτεχνικές φωτογραφήσεις στις οποίες παίρνει πόζα σαν γυναίκα σε εξώφυλλο βιβλίου/κόμικ για να δείξει ακριβώς αυτό, την κλισέ αντιμετώπιση των γυναικών (και των αντρών κάποιες φορές) από τη βιομηχανία των εκδόσεων. Το άρθρο είναι πολλή κατατοπιστικό και δίνει πολύ τροφή για σκέψη. Έντιτ: ορθογραφικούλι Edited April 28, 2013 by Naroualis 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.