Kafka Posted August 20, 2011 Share Posted August 20, 2011 Όνομα Συγγραφέα: Χαλκόπουλος Κυριάκος Είδος: Τρόμου Βία: Ναι Σεξ: Όχι Αριθμός Λέξεων: 623 Αυτοτελής: Ναι Σχόλια: Νομίζω οτι αυτό είναι το μικρότερο κείμενο που έχω ανεβάσει. Έχει τη σημασία του για εμένα, είναι συμβολικό αλλά δε χρειάζεται κανείς να πάει πίσω απο τα σύμβολα για να το διαβάσει. Θα αναμένω με αδημονία να δω πώς σας φάνηκε... Η προσπάθεια Την ίδια την πτώση δε τη θυμόμουν. Θα πρέπει να είχα πέσει, τούτο ήταν λογικό, αφού βρισκόμουν σε ένα σκοτεινό χώρο, ξαπλωμένος, το σώμα μου πονούσε, και ψηλά, πολύ ψηλά, φαινόταν ένα φωτεινό άνοιγμα. Αφού σηκώθηκα, διαπιστώνοντας ότι ευτυχώς δεν είχα υποστεί, όσο μπορούσα να το διακρίνω αγγίζοντας όλο μου το σώμα, κάποιο σοβαρό τραυματισμό, κοίταξα πάνω, το άνοιγμα, αλλά και έπειτα μπροστά μου, εκεί όπου αμυδρά φωτιζόταν μία μεταλλική, κάθετη σκάλα. Ήταν στην πραγματικότητα απλώς δύο δοκοί, που κατά κανονικά διαστήματα τις έτεμναν μπάρες, στο ίδιο πάχος με τις δοκούς. Σκέφτηκα πως θα έπρεπε βέβαια εκεί να ανεβώ, προς το φως, καθώς όπως βεβαιώθηκα σύντομα δεν υπήρχε κάποια συνέχεια στον στενό χώρο όπου βρισκόμουν, παρόλο που βρισκόταν μία πόρτα εκεί, στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από τη σκάλα, όμως ήταν κλειδωμένη. Έτσι ξεκίνησα να ανεβαίνω. Αρχικά μου έμοιαζε εύκολο, παρόλο που κάθε φορά που σήκωνα το δεξί μου πόδι αισθανόμουν και έναν κοφτό πόνο στο πλευρό. Ωστόσο δε με δυσκόλευε αυτή η ανάβαση. Κάθε λίγο κοιτούσα πάνω, όμως εκεί το άνοιγμα δε φαινόταν ποτέ να μεγαλώνει. Σκαρφάλωνα για ώρα, όταν, κάποια στιγμή, απλώνοντας το χέρι μου για να βρω την επόμενη μπάρα, εκεί συνάντησα το κενό. Είχα ήδη την υποψία μου, τη φρικτή αυτή υποψία, όμως δεν ήθελα να την αποδεχτώ ως σωστή, γι αυτό και πάτησα πιο ψηλά, όσο πιο ψηλά μπορούσα, και τέντωσα το χέρι μου ακολούθως προς τα πάνω. Όμως ούτε και τότε έπιασα κάτι. Φαινόταν ότι είχα βρει μία ασυνέχεια σε αυτή τη σκάλα. Ίσως μία δοκός να είχε κοπεί. Φαντάστηκα, δίχως να καταλαβαίνω γιατί, πως την γκρέμισα εγώ, πέφτοντας, πως την έβγαλα από τη θέση της, κάτι που όμως πρέπει να ανέκοψε και την ισχύ της πτώσης μου, σώζοντάς μου τη ζωή. Αυτή η σκέψη, ότι η ζωή μου είχε σωθεί, ότι δεν μελλόταν για εμένα να μείνω για πάντα σε εκείνο το σκοτεινό δωμάτιο, από το ίδιο γεγονός που τώρα, πραγματοποιώντας την αντίστροφη πορεία, σήμαινε ένα σημαντικό εμπόδιο στο δρόμο μου, με γέμισε με έναν παράξενο θαυμασμό για αυτό το χώρο και τους μυστικούς του νόμους. Από εκείνη την ώρα, πριν από έναν ίσως πολύ μεγάλο χρόνο, παραμένω σε αυτό το σημείο στη σκάλα. Κάθε λίγο επιχειρώ να τεντώσω περισσότερο το χέρι μου, κάθε λίγο επιχειρώ να πατήσω στην τελευταία δοκό ακόμα περισσότερο στις μύτες των ποδιών μου. Και, τελικά, παρόλο που αυτή η προσπάθεια για καιρό μου έμοιαζε να μη φέρνει κανένα αποτέλεσμα, τώρα εκτιμώ ότι αρχίζει να φαίνεται πως αντίθετα έχει κάποιο: νομίζω, όλο και περισσότερο το νομίζω αυτό, πως εκεί, στην άκρη, λίγο μόνο πιο πάνω από εκεί που φτάνω, υπάρχει η επόμενη μπάρα. Αρκεί ίσως ένα άλμα για να τη φτάσω, αρκεί ένα άλμα αν δεν αρκεί απλώς ένα τέντωμα. Και, όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο βεβαιώνομαι ότι αυτό το άλμα είναι και η δοκιμασία μου εδώ, αυτή την ώρα, με την υπερνίκηση του φόβου πως από αυτό τα χέρια μου που θα κινηθούν ταυτόχρονα σε χίλιες θέσεις για να γραπωθώ, δε θα βρουν πουθενά ένα κράτημα, και ακόμα και ότι επιστρέφοντας πίσω στις μπάρες θα γκρεμιστώ κάτω, για άλλη μια φορά, και αυτή τη φορά ίσως με θανάσιμο αποτέλεσμα, είτε από την πτώση, είτε από το άνοιγμα εκείνης της κλειδωμένης πόρτας που θα σημαίνει την απελευθέρωση κάποιου τρομερού κινδύνου! Αλλά, από την άλλη, πλέον παίρνω δύναμη από τη γνώση πως εκεί όπου άλλοτε ήμουν, πλέον δεν είμαι, και άρα και εκεί όπου προορίζομαι να φτάσω θα βρεθούν άλλες ικανοποιητικές εξασφαλίσεις από μελλοντικές τέτοιες πτώσεις. Κάποτε ίσως να θυμάμαι απλώς σαν ένα όνειρο αυτή την τωρινή μου κατάσταση, και, με τη σκέψη αυτή, δε μπορώ να μη χαμογελάσω, και τότε, σε μια στιγμή, λυγίζω τα πόδια μου, έτοιμος αυτή τη φορά για την μοναδική, εκείνη που θα εξασφαλίσει το θρίαμβο, προσπάθεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted August 21, 2011 Share Posted August 21, 2011 Τον βασικό χαρακτηρισμό μας τον δίνεις ο ίδιος στην περιγραφή. Το κείμενο σου είναι καθαρά παράδειγμα συμβολισμού. Γλωσσικά κρατάς τον ιδιαίτερο τόνο σου-αυτόν τουλάχιστον που με κάνει πλέον να ξεχωρίζω κάτι δικό σου. Οπότε, δεν έχω να σχολιάσω κάτι πάνω σ αυτόν τον τομέα. Προσωπικά, το έλαβα σαν μια προσπάθεια να φτάσεις έναν στόχο πολύ μακρινό. Συγκεκριμένα, το φως θα μπορούσε να είναι ένα όνειρο του κεντρικού σου ήρωα και αφηγητή. Αυτή η αίσθηση που μας δημιούργησες, ότι δηλαδή όσο και να ανέβει δε το φτάνει μου θυμίζει κάτι από εφιάλτη. Ξέρεις, το κλασσικό όνειρο που θέλεις να τρέξεις και δε μπορείς, που θέλεις να ουρλιάξεις και βγαίνουν ψίθυροι... Κάπως έτσι και εδώ με πιο συγκροτημένο τρόπο βέβαια. Και πιο ρεαλιστικό. Αυτό που ξεχώρισα και μου άρεσε ήταν ο αισιόδοξος τόνος που έδωσες. Όσο κι αν ξεμακραίνει, εγώ θα το φτάσω. Και βασικά αυτό κρατάω και για μένα από την ιστορία σου... Ο,τι καλύτερο εύχομαι ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted August 21, 2011 Author Share Posted August 21, 2011 Ευχαριστώ πολύ Oceanborn, χάρηκα που σου άρεσε Ναι, βρήκες ακριβώς τί είναι. Είναι η απεικόνιση μιας δυσκολίας στην πραγματοποίηση ενός στόχου, αλλά με την αισιοδοξία οτι κάποτε θα επιτευχθεί αυτός. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted August 23, 2011 Author Share Posted August 23, 2011 Έχει κανείς άλλος να μοιραστεί τη γνώμη του; Δεν πειράζει αν δεν είναι θετική, προσωπικά έχω αρκετά καλή γνώμη για αυτό το κείμενο αν και δεν το στέλνω σε οίκους... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted August 23, 2011 Share Posted August 23, 2011 Δεν πειράζει αν δεν είναι θετική, προσωπικά έχω αρκετά καλή γνώμη για αυτό το κείμενο αν και δεν το στέλνω σε οίκους... Τι εννοείς; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted August 23, 2011 Author Share Posted August 23, 2011 Γεια, Εννοώ οτι δε το συμπεριλαμβάνω στη συλλογή που στέλνω σε εκδοτικούς οίκους, διότι δεν πολυταιριάζει με τα υπόλοιπα κείμενά της... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted August 23, 2011 Share Posted August 23, 2011 Εννοώ οτι δε το συμπεριλαμβάνω στη συλλογή που στέλνω σε εκδοτικούς οίκους, διότι δεν πολυταιριάζει με τα υπόλοιπα κείμενά της... Πριν περάσουμε στο κείμενο, για πες μου, αν θες: ποια ήταν η τύχη της συλλογής μέχρι τώρα; Και πάμε στο κείμενο. Το γεγονός ότι έχεις "αρκετά καλή γνώμη" για αυτό, θα ήταν μια καλή αφορμή για να ξεκινήσουμε την κουβέντα - εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους έχεις καλή γνώμη. Θα είναι και μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία να μάθουμε το πώς ο συγγραφέας κρίνει ως αναγνώστης ένα κείμενό του. Το βρήκα αρκετά καλογραμμένο, με λόγο ύπαρξης, αλλά έχω την αίσθηση ότι πνίγεται μέσα στον συμβολισμό του. Και σίγουρα δεν τρόμαξα. Αλλά αυτά θα τα συζητήσουμε στη συνέχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted August 23, 2011 Author Share Posted August 23, 2011 Εννοώ οτι δε το συμπεριλαμβάνω στη συλλογή που στέλνω σε εκδοτικούς οίκους, διότι δεν πολυταιριάζει με τα υπόλοιπα κείμενά της... Πριν περάσουμε στο κείμενο, για πες μου, αν θες: ποια ήταν η τύχη της συλλογής μέχρι τώρα; Και πάμε στο κείμενο. Το γεγονός ότι έχεις "αρκετά καλή γνώμη" για αυτό, θα ήταν μια καλή αφορμή για να ξεκινήσουμε την κουβέντα - εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους έχεις καλή γνώμη. Θα είναι και μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία να μάθουμε το πώς ο συγγραφέας κρίνει ως αναγνώστης ένα κείμενό του. Το βρήκα αρκετά καλογραμμένο, με λόγο ύπαρξης, αλλά έχω την αίσθηση ότι πνίγεται μέσα στον συμβολισμό του. Και σίγουρα δεν τρόμαξα. Αλλά αυτά θα τα συζητήσουμε στη συνέχεια. Παρόλο που δεν κατάφερα ως τώρα να βρω εκδότη για το σύνολο του έργου, τρία κομμάτια έγιναν δεκτά απο περιοδικά, δύο του INTERNET και ένα έντυπο. Εγώ έχω καλή γνώμη για το κείμενο διότι περιγράφει μια δύσκολη στιγμή και μία αργή πορεία προς καλυτέρευση των πραγμάτων. Φυσικά είναι απόλυτα συμβολικό, αλλά δεν είναι αυτό μειονέκτημα απο μόνο του νομίζω διότι ο συμβολισμός του είναι αρκετά προφανής. Ναι, ούτε εγώ το θεωρώ ακριβώς τρόμου, αλλά δεν ανήκει ούτε στα διάφορα κείμενα κατά τη γνώμη μου. Χάρηκα που το βρήκες καλογραμμένο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted August 23, 2011 Share Posted August 23, 2011 Παρόλο που δεν κατάφερα ως τώρα να βρω εκδότη για το σύνολο του έργου, τρία κομμάτια έγιναν δεκτά απο περιοδικά, δύο του INTERNET και ένα έντυπο. Ωραία. Συνέχισε να στέλνεις παντού, κυρίως σε περιοδικά - και καλή επιτυχία. Φυσικά είναι απόλυτα συμβολικό, αλλά δεν είναι αυτό μειονέκτημα απο μόνο του νομίζω διότι ο συμβολισμός του είναι αρκετά προφανής. Σε αυτήν ακριβώς την προφάνεια του συμβολισμού βρίσκω την αδυναμία. Με το να είναι τόσο προφανής ο συμβολισμός, το ενδιαφέρον και οι προσδοκίες μετατίθενται στο "κυριολεκτικό" επίπεδο του κειμένου. Όμως εκεί, από τη μέση κι έπειτα, δεν συμβαίνει τίποτα, παρά μόνο διαπιστώσεις και ενατενίσεις, οι οποίες, παράλληλα με τη χρήση του πρώτου προσώπου, απονευρώνουν τον συμβολισμό. Σχετικά με την επιλογή του πρώτου προσώπου: με το να αναλαμβάνεις το ρόλο του ήρωα της ιστορίας σου, εύκολα και αυθόρμητα μπαίνεις στον πειρασμό να περιγράψεις το πώς νιώθεις. Αλλά αυτό στερεί από μένα, ως αναγνώστη, την ευκαιρία να ταυτιστώ με τον ήρωά σου, γιατί εκτός του ότι τον ταυτίζεις με σένα (οπότε μένω να διαβάζω κάτι σαν ημερολόγιο), με τροφοδοτείς με σκέψεις άλλες από αυτές που ενδεχομένως θα έκανα, αποκλείοντας τη μέθεξή μου στην ατμόσφαιρα και τον συμβολικό χαρακτήρα του αφηγήματός σου. Πιο πρακτικά: Δοκίμασε να το γράψεις σε τρίτο πρόσωπο, χωρίς να προσθέσεις την παραμικρή φιλοσοφική ενατένιση ή περιγραφή συναισθημάτων. Δες πώς λειτουργεί και, κυρίως, δες πού θα σε πάει. Φιλικά, πάντα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted August 23, 2011 Author Share Posted August 23, 2011 Αρχικά έγραφα σε τρίτο πρόσωπο, όμως και τότε εμβάθυνα στον ψυχισμό του κύριου χαρακτήρα μόνο, σα να ήταν σε πρώτο. Αυτή είναι μια συνηθισμένη τακτική αρκετών συγγραφέων. Νομίζω οτι το πρώτο πρόσωπο ταιριάζει περισσότερο στο έργο μου. 'Εχεις δίκιο οτι είναι δύσκολο να ταυτιστεί κανείς με τους κύριους χαρακτήρες μου, διότι συνήθως αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα ή έχουν καταφανώς διαστρεβλωμένες απόψεις που τους οδηγούν σε επιθετικότητα απέναντι σε άλλους ή τον εαυτό τους. Όμως γενικά θεωρώ οτι τα κείμενά μου αν κάνουν καλή εντύπωση σε κάποιους την κάνουν ακριβώς λόγω του βάθους που προσπαθώ να παρουσιάσω. Αυτό τουλάχιστον μου έχουν πει. Και πάλι ευχαριστώ για τα ευπρόσδεκτα σχόλια σου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.