Ελληνικά ή Αγγλικά;

[Sonya]

+1 στον κόμη από μένα.

[Cassandra Gotha]

Καταρχήν, να κάνω μερικές δηλώσεις, έτσι για εισαγωγή:

1) Φυσικά και ο καθένας είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ να γράφει σε όποια γλώσσα γουστάρει.

2) Δεν έχω αισθανθεί πάνω από λίγα δευτερόλεπτα, σε μετρημένες στιγμές της ζωής μου, υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα. Συνήθως ντροπή και απογοήτευση νιώθω. Τέλος πάντων, δεν είμαι καθόλου πατριώτισσα. Σήμερα κιόλας, αν μπορούσα, θα έφευγα.

3) Διαβάζω στα αγγλικά. Είμαι ευγνώμων για τα αγγλικά. Με έχουν φέρει σε επαφή με ένα εκατομμύριο καινούργια πράγματα (εννοείται πως χρειαζόμαστε μία διεθνή γλώσσα).

 

Αλλά:

Αυτό με την ομοιογενοποίηση έχει αρχίσει να με εκνευρίζει πάρα πολύ. Όταν βλέπω ταινίες που έχουν γυριστεί στην Ελλάδα, με Έλληνες ηθοποιούς να μιλάνε αγγλικά, μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελλο. Το ίδιο και όταν αυτό συμβαίνει με άλλες χώρες, Ισπανία, Ιταλία, Ρωσία, Γουατεμάλα, ξέρω 'γω; Όλες. (Το να μιλάς αγγλικά με την προφορά της εκάστοτε χώρας για να δώσεις χρώμα στην ταινία είναι μάλλον παιδικό). Αλλά είναι Χόλυγουντ, οπότε (προσπαθώ να) δείχνω κατανόηση.

 

Όταν είχα παέι (στην πρώτη Λυκείου; ) να δω την Μπλε Ταινία του Κισλόφσκι με μια φίλη μου, μόλις ξεκίνησε τι μου είπε; "Όχι, όχι, είναι γαλλική; Αν μου το έλεγες δεν θα ερχόμουν!" Φυσικά θα το θυμάμαι πάντα. Αυτή η αίσθηση της απόλυτης μοναξιάς... Ωραίο.

 

Όταν ακούω την κολλητή μου να λέει "αυθόρμητα" Shit κάθε φορά που της πέφτει κάτι από τα χέρια, μού 'ρχεται να ξεράσω. Γιατί να θέλουμε να μιλάμε αγγλικά στην Ελλάδα; Μεταξύ μας; Δεν είναι κομπλεξική συμπεριφορά; Δεν είναι βλαχιά, να το πω κι έτσι; Δεν νομίζω ένας Ούγγρος να το κάνει. Μόνο Αλβανούς έχω δει να το κάνουν, που οι άνθρωποι ντρέπονται για τη γλώσσα, για την καταγωγή τους, και έχουν πείσει τα παιδιά τους να μιλάνει μόνο ελληνικά. Και πάλι όμως, μιλάνε τη γλώσσα της χώρας που μένουν.

 

 

Έτσι κάπως νιώθω και όταν βλέπω κείμενα γραμμένα από Έλληνες που απευθύνονται σε Έλληνες να είναι γραμμένα στα αγγλικά. Το ότι εκφράζονται καλύτερα κάποια πράγματα σε αυτή τη γλώσσα, άρα απλά επιλέγεται το κατάλληλο εργαλείο για την πραγματοποίηση του έργου, δεν με πείθει. (Όπως επίσης δεν πιστεύω ότι ο πλούτος μιας γλώσσας αρχίζει και τελειώνει στο λεξιλόγιο. Γραμματική; Σύνταξη; Ο τρόπος που λες τα πράγματα, τέλος πάντων, είναι πολύ σημαντικός). Και στα Ισπανικά θα εκφράζονταν άλλα καλύτερα, και στα Ινδικά κάποια άλλα. Γιατί δεν (μαθαίνουμε και να) γράφουμε ΚΑΙ σε αυτές, αφού η κάθε γλώσσα έχει σίγουρα να δώσει κάτι ξεχωριστό.

[lizbeth_covenant]

Χαχα καλά το έχω παρατηρήσει πως όταν γίνεται συζήτηση για αγγλικά-ελληνικά, επικρατεί μια μικροαναστάτωση!! :Ρ

 

Εγώ πιστεύω η ελληνική γλώσσα δεν υστερεί σοβαρά σε τίποτε. Είναι στο χέρι του συγγραφέα σε κάθε περίπτωση να φτιάξει ένα ωραίο κείμενο και να χρησιμοποιήσει σωστά τη γλώσσα ώστε να κάνει θαύματα. Δεν το έχω ψάξει τόσο, όσο κάποιοι, για το πόσες λέξεις έχει η αγγλική γλώσσα, πόσες η ελληνική κτλ. αλλά νομίζω υπάρχουν τρόποι για να εμπλουτίσεις το λογοτεχνικό κείμενο, αρκεί να σ' αρέσει να ασχολείσαι και γενικότερα να σ'αρέσει και η ελληνική γλώσσα υποθέτω. Εγώ προσωπικά, γράφω στα ελληνικά και το απολαμβάνω.

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, αν κάποιος απολαμβάνει περισσότερο να γράφει στα αγγλικά, πιστεύω πως καλά κάνει! Γιατί η συγγραφή πάνω απο όλα είναι ευχαρίστηση!

 

Τώρα, για το παραπάνω σχόλιο της Κασσάνδρας, συμφωνώ πως το έχουμε παρακάνει πια στην Ελλάδα, με το να χρησιμοποιούμε αγγλικές λέξεις όταν μιλάμε... και με τα greeklish ακόμη περισσότερο, που είναι το ίδιο φαινόμενο ουσιαστικά με τα shit και τα fuck και όλα αυτά τα γνωστά...

 

Α! Και να συμπληρώσω ότι κι εγώ τα κάνω τα παραπάνω (εκτός απ'τα greeklish) και προσπαθώ να τα κόψω γιατί μου τη σπάει... Αλλά τι να κάνεις, κακές συνήθειες... Στην τελική, αξίζει μωρέ να βρίζεις στα ελληνικά είναι πιο χορταστικό! :Ρ

Edited August 22, 2011 by lizbeth_covenant

[mman]

Αν παραλείψουμε τα προφανή περί ελευθερίας, τεράστιων δυνατοτήτων και των δύο γλωσσών κλπ., και πάρουμε το βασικότερο επιχείρημα υπέρ τού να γράφει στα αγγλικά κάποιος που έχει μητρική γλώσσα τα ελληνικά, δηλαδή το ότι έτσι απευθύνεται σε πολλαπλάσιο κοινό, τότε υπάρχουν μερικά καλά σχετικά κριτήρια που μπορούν να εφαρμοστούν, όπως:

 

1) Η πτώση της ποιότητας με την απευθείας συγγραφή στα αγγλικά σε σχέση με το αν το έργο μεταφραζόταν.

2) Ο επιπλέον κόπος να γράψει στα αγγλικά σε σχέση με τον κόπο του μεταφραστή και τον επιπλέον έλεγχο του συγγραφέα (και εγγυώμαι ότι αν κατέχεις αρκετά καλά τη γλώσσα ώστε να μπορείς να διαβάζεις λογοτεχνία σ' αυτήν, αυτό το δεύτερο δεν είναι καθόλου αμελητέο).

3) Το χρηματικό κόστος διόρθωσης και επιμέλειας των ελληνικών σε σχέση με το αντίστοιχο μετάφρασης, διόθρωσης και επιμέλειας των αγγλικών (γενικά τα ελληνικά ευνοούνται λόγω του ότι η μετάφραση θα πρέπει να είναι επαγγελματική και θα πληρωθεί από τον ίδιο τον συγγραφέα).

4) Το μέγεθος του αναμενόμενου κοινού σε κάθε γλώσσα (δηλ. το πόσο γνωστό θα γίνει το έργο και το πόσο θα ικανοποιηθεί ηθικά / ψυχολογικά ο συγγραφέας -γενικά τα αγγλικά ευνοούνται).

5) Η πιθανότητα έκδοσης σε κάθε γλώσσα (εδώ χωράει πολύ κουβέντα αλλά μη βιαστείτε να πείτε ότι λόγω εξοικίωσης με το είδος τα αγγλικά ευνοούνται, αφού εκεί ο ανταγωνισμός είναι λυσσαλέος).

6) Το ύψος των αναμενόμενων κερδών στην κάθε γλώσσα (τα αγγλικά ευνοούνται).

7) Άλλοι παράγοντες (π.χ. είσοδος του συγγραφεά σε μια συγκεκριμένη αγορά κλπ.).

 

Αν τα παραπάνω δεν δείχνουν όλα την ίδια γλώσσα (που σχεδόν πάντα έτσι θα είναι) τότε επαφίεται στο συγγραφέα να βγάλει μια (πολύ δύσκολη) σούμα και να κρίνει κατά περίπτωση τι τον συμφέρει να κάνει.

 

Απλώς να σημειώσω ότι για να έχει νόημα το δίλημμα θα πρέπει:

α) Το έργο να είναι αρκετά ανταγωνιστικό ώστε να έχει αξιοπρεπείς πιθανότητες να εκδοθεί και στις δύο γλώσσες. (Εξαιρούνται προσπάθειες που αποσκοπούν στην καλύτερη εκμάθηση συγγραφής στα αγγλικά.) Αλλιώς ο καθένας ας γράφει στη γλώσσα που διαβάζει ο περίγυρος από τον οποίο θα διαβαστεί το έργο.

β) Το κριτήριο (1) παραπάνω είναι με διαφορά το πιο σημαντικό απ' όλα: Αν δεν κατέχουμε πραγματικά καλά τα αγγλικά, τότε μια μετάφραση είναι πάντα προτιμότερη, αφού αλλιώς μηδενίζονται (αριθμητικώς: 0) οι πιθανότητες έκδοσης.

Edited August 22, 2011 by mman

[subdee]

Όσο και να διαβάζω τα σχόλια του θέματος, αδυνατώ να καταλάβω γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό το ζήτημα που το φτάσατε και στον εθνικισμό!

 

Έχει πραγματικά σημασία σε ποιά γλώσσα γράφεις αν σε αυτήν που γράφεις νιώθεις άνετα; Δεν έχω να πώ και παρα πολλά στο θέμα όντας πολύ νέος στο άθλημα της συγγραφής αλλά συνήθως γράφω στην Αγγλική (fantasy) γιατί δεν μου βγαίνει σωστά αυτό που θέλω να πώ, στα Ελληνικά. Κι ας είναι μητρική μου γλώσσα η Ελληνική, μπορώ και χειρίζομαι την Αγγλική εξίσου καλά. Άλλωστε, η μεγαλύτερη λογοτεχνική μου επιρροή είναι στα Αγγλικά.

 

Όλα τα άλλα περι εθνικιστικών ιδεών, περι επιθυμιών έκδοσης σε μεγαλύτερο κοινά κτλ μου φαίνονται ανούσια.

[northerain]

Μήπως ο καθένας γράφει σε όποια γλώσσα νιώθει πως θέλει να γράψει και δεν μας πέφτει λόγος?

[DinMacXanthi]

Μήπως ο καθένας γράφει σε όποια γλώσσα νιώθει πως θέλει να γράψει και δεν μας πέφτει λόγος?

What he s+1d.

 

Θα περιέγραφα πώς με έκανε να νιώσω ένα ποστ πριν 1,2 σελίδες αλλά δε νομίζω πως υπάρχει αυτολεξεί μετάφραση στα ελληνικά για το indignation. Κι αφου τα -1 δεν υπάρχουν πια...

[Cassandra Gotha]

Μήπως ο καθένας γράφει σε όποια γλώσσα νιώθει πως θέλει να γράψει και δεν μας πέφτει λόγος?

Φυσικά. Όπως και αν του αρέσουν τα βαμπίρια δεν μας πέφτει λόγος, αν διαβάζει ΕΦ, Φάντασυ ή Τρόμο δεν μας πέφτει λόγος, αν τσαλακώνει τη ράχη των βιβλίων του δεν μας πέφτει λόγος... Γιατί να κάνουμε κουβέντα για οτιδήποτε λοιπόν;

 

 

Θα περιέγραφα πώς με έκανε να νιώσω ένα ποστ πριν 1,2 σελίδες αλλά δε νομίζω πως υπάρχει αυτολεξεί μετάφραση στα ελληνικά για το indignation. Κι αφου τα -1 δεν υπάρχουν πια...

ΝτινΜακ, ευτυχώς που δεν υπάρχουν τα -1 πια, γιατί όποιος είχε διαφορετική γνώμη από τους πολλούς θα μάζευε κοκκινήλες νά 'χει. Ποτέ μου δεν το κατάλαβα αυτό το παιχνίδι με το reputation, και ξεκίνησα να παίζω μόνο όταν έφυγαν τα -1. Αλλά τώρα βγαίνω πολύ off και θα μου την πείτε.

[northerain]

Συζήτηση να γίνεται. Απλά δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχει να γίνεται ψυχανάλυση στον καθένα που επιλέγει να γράψει κάτι άλλο.

 

''Κόμπλεξ έχει, γι' αυτό γράφει Αγγλικά''

''Γράφει αγγλικά γιατί είναι ψωνάρα και νομίζει θα εκδοθεί στο εξωτερικό''

''Εδώ είναι φορουμ Ελληνικό και θέλουμε να διαβάζουμε Ελληνικά''.

 

Αυτά είναι τα καμένα της συζήτησης.

[Oberon]

H Cassandra Gotha είπε:

Έτσι κάπως νιώθω και όταν βλέπω κείμενα γραμμένα από Έλληνες που απευθύνονται σε Έλληνες να είναι γραμμένα στα αγγλικά. Το ότι εκφράζονται καλύτερα κάποια πράγματα σε αυτή τη γλώσσα, άρα απλά επιλέγεται το κατάλληλο εργαλείο για την πραγματοποίηση του έργου, δεν με πείθει. (Όπως επίσης δεν πιστεύω ότι ο πλούτος μιας γλώσσας αρχίζει και τελειώνει στο λεξιλόγιο. Γραμματική; Σύνταξη; Ο τρόπος που λες τα πράγματα, τέλος πάντων, είναι πολύ σημαντικός). Και στα Ισπανικά θα εκφράζονταν άλλα καλύτερα, και στα Ινδικά κάποια άλλα. Γιατί δεν (μαθαίνουμε και να) γράφουμε ΚΑΙ σε αυτές, αφού η κάθε γλώσσα έχει σίγουρα να δώσει κάτι ξεχωριστό.

 

Κάποιοι το κάνουν. Φυσικά δεν αρχίζουν και δεν τελειώνουν όλα με το λεξιλόγιο. Δεν είναι τόσο ανόητοι όσοι μπορούν να γράψουν σε άλλη γλώσσα ώστε να μην ξέρουν πως για να γράψεις σωστά στην όποια γλώσσα πρέπει να την παίζεις στα χέρια σου με κλειστά μάτια από κάθε άποψη. Το θέμα είναι πως και όσοι μιλούν και γράφουν άπταιστα στα Γαλλικά, ή Ισπανικά ή Ιταλικά απλά δεν θα βάλουν έργα τους στο δικό μας φόρουμ για να το διαβάσουμε.

 

Ναι, κάθε γλώσσα έχει τα δικά της υπέρ (για κατά δεν ξέρω) και ουδέποτε θα θεωρούσα πως μια γλώσσα είναι κατώτερη μιας άλλης αν και, ομολογουμένως, κάποιες γλώσσες ίσως είναι πιο άνετες για να γραφτεί συγκεκριμένος τύπος ιστοριών. Δεν είμαι δηλαδή βέβαιος κατά πόσο θα μπορούσε κάποιος να γράψει εύκολα σκληρή επιστημονική φαντασία στη γλώσσα των Cree χωρίς να δανειστεί όρους από άλλες γλώσσες. Από την άλλη πλευρά ο πλούτος των ιδεών στη γλώσσα των Native Αmerican Cree για πνευματικά θέματα που αφορούν τους σαμάνους τους και την όλη κουλτούρα τους, κάνει την Αγγλική να φαντάζει φτωχή.

 

Tέλος, αν και διαφωνώ στο να μιλάμε Ελληναγγλικά στην καθομιλουμένη, αν πρέπει να μιλάμε μια πιο αμιγή Ελληνική, ώστε να μην μας "γυρίζουν τα άντερα", ίσως να πρέπει να γίνουν δύο πράγματα:

 

Nα μάθουμε στα Ελληνικά όλους τους όρους που χρησιμοποιούνται ευρέως στα Αγγλικά, όπως Internet, download, computer, sms κλπ, και

 

Να καταργήσουμε και τις χιλιάδες λέξεις που χρησιμοποιούμε χωρίς καν να τις σκεφτόμαστε και προέρχονται, κυρίως, από την Τουρκική.

 

Εκτός αν μας έρχεται αηδία μόνο στο άκουσμα της λέξης download και όχι στο "καυγάς", "μπακάλης", "γλέντι", "ντουλάπι" και πάει λέγοντας.

 

 

* * *

 

Aπό κεί και πέρα κανείς δεν έθεσε το θέμα "εθνικιστικά" αλλά προσωπικά βγάζω σπυριά στην οποιαδήποτε ιδέα υπαινίσσεται πως έχω την οποιαδήποτε υποχρέωση να επιλέξω αν θα γράψω στα Ελληνικά ή στα Αγγλικά ή στα Γαλλικά ή στα Ιταλικά κ.ο.κ. επειδή "γεννήθηκα Έλληνας".

 

Συγχρόνως, σε ένα ανοιχτό φόρουμ όπως στο σφφ όπου επιτρέπεται η χρήση της Αγγλικής γλώσσας (και ευτυχώς δηλαδή) νομίζω πως τέτοιου είδους θέματα θα έπρεπε όχι μόνο να είναι ανύπαρκτα αλλά και όσοι γράφουν στα Αγγλικά και ανεβάζουν ιστορίες τους να δέχονται σχόλια πάνω στις ιστορίες τους (προφανώς από όσους μπορούν να κατανοήσουν την Αγγλική γλώσσα αρκετά καλά) και όχι να αποθαρρύνονται.

 

Το είχα πει και σε άλλο τόπικ παλιότερα για το ίδιο ακριβώς θέμα: Όσοι γράφουν πολύ καλά στα Αγγλικά, όλοι ανεξαιρέτως, γράφουν πολύ καλά και στα Ελληνικά. Οπότε ίσως είναι προτιμότερο οι ενέργειές μας να στρέφονται περισσότερο σε όσους από μας σκοτώνουμε τη δική μας γλώσσα παντοιοτρόπως (όπως με τη χρήση Greeklish, την έλλειψη τόνων, την καταφανή φτωχότητα στο σύνολο των λέξεων της καθομιλουμένης, τα συνεχή ορθογραφικά και γραμματικά λάθη - αναφέρομαι σ'αυτούς που δεν θεωρούν την ορθογραφία σημαντική, όχι σ'αυτούς που μπορεί για οποιοδήποτε λόγο να είναι ανορθόγραφοι - και την προσπάθεια να γίνει η γλώσσα μας ακόμα φτωχότερη καταργώντας κάθε κανόνα, κάθε ιδιαιτερότητα). Εκεί βρίσκεται το σημαντικότερο πρόβλημα σήμερα και όχι στο αν 7 άτομα γράφουν ιστορίες ΚΑΙ στα Αγγλικά.

Edited August 22, 2011 by Oberon

[DinMacXanthi]

Off-topic, το -1 δε θα έπρεπε να σημαδεύει μια απλώς διαφορετική προσωπική σεβαστη γνωμη. Δε μιλάω για κάτι τέτοιο. Αλλά απο την άλλη, αυτη θα ήταν η χρήση του, οπότε οκ, συμφωνώ μαζί σου Αννα. (αγανάκτηση ίσως; Μάλλον όχι)

[Nihilio]

Μήπως ο καθένας γράφει σε όποια γλώσσα νιώθει πως θέλει να γράψει και δεν μας πέφτει λόγος?

Αυτό πρέπει να είναι το αυτονόητο και υπήρξαν αρκετά ποστ που το στήριξαν πολύ ωραία (μπορώ να σκεφτώ τώρα αυτά του mman και του Count Baltar).

Το θέμα είναι να γίνεται κουβέντα μέσα σε πολιτισμένα πλαίσια βέβαια.

 

Θα περιέγραφα πώς με έκανε να νιώσω ένα ποστ πριν 1,2 σελίδες αλλά δε νομίζω πως υπάρχει αυτολεξεί μετάφραση στα ελληνικά για το indignation.

Αυτολεξεί μετάφραση είναι η λέξη αγανάκτηση.

Αλλά το ποστ αυτό είναι εξαιρετικό επιχείρημα, δε νομίζεις;

 

ΥΓ-edit: Εγώ από σήμερα θα αρχίσω να γράφω διηγήματα μόνο σε Java. Γλώσσα είναι κι αυτή.

Edited August 22, 2011 by Nihilio

[Drake Ramore]

Ισως δεν ηταν ξεκάθαρο το τι αφορούσε το ποστ. Σίγουρα δεν αναρτήθηκε για να δημιουργήσει διαμάχες, αλλά για να απαντήσει σε ερωτήματα που μάλλον πρέπει να τεθούν περισσότερο συγκεκριμένα.

 

Το βασικό θέμα είναι οι συμβάσεις της κάθε γλώσσας, και πως μπορούν να χρησιμοποιηθούν ωστε να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Οχι το ποια γλώσσα είναι καλύτερη ή χειρότερη. Μιλάμε φυσικά πάντα για κάποιον που μπορεί να χειριστεί εξίσου καλά και τις δυο γλώσσες (ή τις οποιες δυο γλώσσες, εκ των οποίων η μια είναι τα Αγγλικα).

 

 

Τα γραπτά δεν είναι μονο οι ιστορίες που διηγούνται, αλλά και η μελωδικότητα της κάθε πρότασης που απαρτίζει την ιστορία. Κάθε πρόταση δίνει τον δικό της ρυθμό στο κείμενο.

 

Γράψε για πράγματα που ξέρεις, λένε. Συμφωνω. Ποια είναι όμως τα πράγματα που ξέρουμε πραγματικά;

Αν πάρω για παραδειγμα τον εαυτό μου, ξέρω πιο πολλά ας πούμε για τα αστυνομικά τμήματα των ΗΠΑ (εστω και παραμορφωμένα μέσα απο την τηλεόραση και τα μυθιστορήματα) απο όσα ξέρω για τα αστυνομικά τμήματα της Ελλάδας. Ξέρω πιο πολλά για τα αεροδρόμια των ΗΠΑ στις μικρές κωμοπόλεις απο ότι για το Ελ.Βενιζέλος, ή κάποιο άλλο της Ελλάδας. Ξέρω πολλά περισσότερα για τους τρομακτικούς μύθους των Κελτών, των Ιρλαδών, παρά για το Ελληνικό φολκλόρ. Γραφω όμως στα Ελληνικά, και όταν έρχεται η στιγμή που κάποιος ήρωας μου χρειάζεται να μιλήσει με την χαρακτηριστική προφορά του Μιζούρι ή σε κάποια διάλεκτο της Νότιας Αγγλίας κολλάω. Εχω τον ήρωα, τον ακούω σχεδόν να λέει τις λέξεις και η μετάφραση στα Ελληνικά μπορεί να μην βγάζει νόημα, ή στην καλύτερη να είναι πολύ πιο αδύναμη απο αυτό που έχω στο μυαλό μου.

 

Επίσης το σκηνικό των έργων που σκέφτομαι είναι, δυστυχώς ή ευτυχώς, σχεδόν πάντα τοποθετημένο στο εξωτερικό. Αν σκεφτώ έναν αγρότη θα τον δω να βγαίνει απο το Ντοτζ του και να κατευθύνεται στο πλησιέστερο μπαρ να παίξει μπιλιάρδο με τους κολλητούς.

 

Ισως φταίει οτι σκέφτομαι στα Αγγλικά, αλλά δυστυχώς η Ελλάδα μου χαλάει το σέττινγκ των ιδεών μου. Αν σκεφτώ έναν Έλληνα αγρότη έχω χάσει την μισή ιστορία. Η εικόνα που έχω, είναι κάποιου που ανοίγει την πομώνα, ποτίζει και μετά πάει στο καφενείο να παίξει πρέφα. Οι εικόνες που έχω, σχηματίζουν τους διαλόγους που θέλω να φτιάξω, την προσωπικότητα του χαρακτήρα και τέλος την ίδια την ιστορία. Οι εικόνες που έχω όμως μιλάνε Αγγλικά. Κλισαρισμένα Αγγλικά, συμφωνω. Προσπαθώ να αποφύγω τα κλισέ, αλλά πραγματικά τα χρειάζομαι για να συνεχίσω. Τα αναγνωρίζω για να τα αποφύγω, αλλά χρησιμοποιώ την αίσθηση που μου αφήνουν.

 

Όσο έγραφα διηγηματα μόνο δεν προβληματιζόμουν. Η αναφορά μιας λέξης εδω, και μιας πόλης εκει, έδινε στο κείμενο, γιατί απλώς όλο το υπόλοιπο έργο ήταν άχρονο, μη τοποθετημένο γεωγραφικά- πέραν της χώρας. Οι χαρακτήρες ζούσαν για όσο χρειαζόταν το διήγημα και μετα δεν τους ξαναέβλεπα. Δεν χρειαζόταν να μιλήσω για το παρελθόν τους, παρα μόνο επιγραμματικά και αόριστα. Τα διηγηματα έχουν αυτό το πλεονέκτημα. Οταν χρειάστηκε όμως να γραψω κάτι παραπάνω απο ένα διήγημα των 3000 λέξεων τα βρήκα μπαστούνια.

 

Δύο δρόμοι μου φάνηκαν οι σωστότεροι. Ή θα έγραφα στα Ελληνικά σκεπτόμενος Αγγλικά, ή απευθείας στα Αγγλικά. Δυστυχώς το επίπεδο των Αγγλικών μου δεν φτάνει. Μπορώ να γράψω ιστορίες στα Αγγλικά και θα είναι ωραίες σε γενικές γραμμές, αλλά θα τους λείπουν πολλά. Θα είναι σαν να γραφτηκαν απο κάποιον 15χρονο Αμερικάνο. Αφου κάπου εκεί φτάνει και το λεξιλόγιο μου, αλλά και η σωστή χρήση της γλώσσας. Η ιδέα θα είναι καλή, η συνταξη πιθανόν θα είναι ανεκτή και θα έχει λίγα τυπογραφικά λάθη. Αλλά με κάτι τέτοιο δεν προχωράς. Ετσι ήρθε και το ερώτημα στην αρχή του ποστ μπας και πάρω κάποια απάντηση που δεν σκέφτηκα.

 

Απο εκεί και πέρα φυσικά υπάρχουν και άλλοι προβληματισμοί σχετικά με την χρήση της μιας ή της άλλης γλώσσας.Στην ποίηση π.χ που ο ρυθμός και το μέτρο παίζουν 100 φορές μεγαλύτερο ρόλο απο ότι σε κάποιο πεζό.

 

Γράφοντας στην μια γλώσσα με την προοπτική να μεταφραστεί κάποιο ποίημα στα Αγγλικά, ξέρεις εκ των προτέρων οτι το αποτέλεσμα θα είναι πολύ φτωχότερο. Οι ομοιοκαταληξίες θα χαθούν σίγουρα, και πιθανόν και μέρος του νοήματος.

 

Όλα καταλήγουν στο που απευθύνεσαι. Και εκεί είναι και το ερώτημα. Το έθεσα γιατί θέλω να απευθυνθώ σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό. Όχι δεν γράφω για την πλάκα μου. Δεν με νοιάζει αν είμαι καλός ή κακός σε αυτό, αλλά θέλω να το προσπαθήσω σοβαρά.Και το σοβαρά συνεπάγεται μια μεγαλύτερη αγορά. Συνεπάγεται επίσης και μια αγορά στην οποία το είδος στο οποίο γράφω χαίρει μιας κάποιας εκτίμησης. Δεν είναι ουτε παραλογοτεχνία ούτε "παιδικό". Ναι, ο ανταγωνισμος εκει έξω είναι 1000 φορές μεγαλύτερος, αλλά καλύτερα να τσακιστώ στην θάλασσα παρά να σκουριάσω στο λιμάνι.

 

Άρα καταλήγοντας, ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να προσπαθήσω για τον στόχο μου; Να ανεβάσω το επίπεδο των Αγγλικών μου και να γραψω κατευθείαν εκει; Να γράψω Ελληνικα και να ελπίζω σε έκδοση (και μετά βλέπουμε); Τίποτα απο τα δύο;

Edited August 22, 2011 by Drake Ramore

[northerain]

Αν θες να γράψεις Αγγλικά, γίνε καλύτερος στα Αγγλικά.

[Nihilio]

Άρα καταλήγοντας, ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να προσπαθήσω για τον στόχο μου; Να ανεβάσω το επίπεδο των Αγγλικών μου και να γραψω κατευθείαν εκει; Να γράψω Ελληνικα και να ελπίζω σε έκδοση (και μετά βλέπουμε); Τίποτα απο τα δύο;

Είναι λίγο απάντηση Πυθίας, αλλά εσύ τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις;

 

Επίσης, η προσωπική μου εμπειρία λέει ότι αν δεν έχεις ζήσει σε χώρα που μιλάνε μια ξένη γλώσσα έχεις ένα τεράστιο μειονέκτημα. Πριν πάω Βρετανία ήξερα μεν πολύ καλά Αγγλικά (το 2002 είχα πάρει proficiency με Α, δεν παράτησα τη γλώσσα αλλά συνέχισα να διαβάζω/γράφω σε αυτά, πριν φύγω έκατσα και έκανα κάποιο τεστ γλωσσομάθειας, νομίζω όχι το TOEFL αλλά το άλλο που δε θυμάμαι πως λέγεται με ελάχιστη προετοιμασία και σκορ 116/120, οι πιο πολλοί Βρετανοί που τους μίλαγα μου έλεγαν πόσο καλά Αγγλικά μίλαγα - και όχι, όλα αυτά δεν τα λέω για να περιφανεύομαι αλλά ως δεδομένα της κουβέντας) αλλά και μόνο η συμβίωση με native speakers μου επέτρεψε μία μικρή αλλά αισθητή βελτίωση στη γραφή μου.

Όση τηλεόραση κι αν δεις, όσα βιβλία κι αν διαβάσεις, το να ζήσεις λίγο όλα αυτά τα κλισέ είναι ένα τεράστιο βοήθημα.

 

Επίσης, αν ξέρεις να γράφεις πολύ καλά σε μία γλώσσα τότε, μαθαίνοντας μία άλλη γλώσσα μπορείς να γράψεις πολύ καλά και σε αυτή. Δουλεύοντας τη γραφή σου στα Ελληνικά κερδίζεις περισσότερα από το να δουλέψεις τα Αγγλικά σου μόνο.

 

Τέλος, επειδή έλεγες για τα κλισέ των Αμερικάνων: μπορούν να μεταφερθούν άνετα και στα Ελληνικά δεδομένα, απλά χρειάζεται δημιουργική σκέψη. Πχ ο αγρότης στο Μέην από το βιβλίο του Stephen King δε θα είναι ο ίδιος με τον αγρότη από τα lowlands του James Herbert ούτε και με τον δικό σου αγρότη από την Καρδίτσα. Όμως υπάρχει και στους τρεις ένας πυρήνας, μιά ιδέα που κάνει το κλισέ να λειτουργεί (χειρωνακτική εργασία, ύπαιθρο, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, μικρή κοινωνία). Άπαξ και ο πυρήνας αυτός μπει σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, τότε μπορεί να δουλέψει άνετα.

[mman]

[...] Δυστυχώς το επίπεδο των Αγγλικών μου δεν φτάνει. Μπορώ να γράψω ιστορίες στα Αγγλικά και θα είναι ωραίες σε γενικές γραμμές, αλλά θα τους λείπουν πολλά. Θα είναι σαν να γραφτηκαν απο κάποιον 15χρονο Αμερικάνο. Αφου κάπου εκεί φτάνει και το λεξιλόγιο μου, αλλά και η σωστή χρήση της γλώσσας. Η ιδέα θα είναι καλή, η συνταξη πιθανόν θα είναι ανεκτή και θα έχει λίγα τυπογραφικά λάθη. Αλλά με κάτι τέτοιο δεν προχωράς. [...]

Όπως το παρουσιάζεις, μάλλον η βολικότερη λύση είναι να γράφεις κανονικά στα ελληνικά. Θα χάνεις από τη μετάφραση, αλλά όχι και τόσο πολύ με έναν καλό μεταφραστή και σίγουρα θα χάνεις πολύ λιγότερο απ' ό,τι αν το έγραφες εσύ στα αγγλικά. Επίσης, εφόσον έχεις στο νού σου μερικά πράγματα στα αγγλικά, όπως συγκεκριμένους διαλόγους, τότε θα είσαι σε θέση να περάσεις, όταν θα έρθει η ώρα, το δικό σου αρχικό πνεύμα στον μεταφραστή, βοηθώντας τον .

Μπορείς φυσικά να αρχίσεις να εξασκείσαι γράφοντας στα αγγλικά, αλλά νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα και η ενέργεια που θα επενδύσεις τώρα να μην αξίζει τον κόπο. Στη θέση σου θα χρησιμοποιούσα τον χρόνο μου για να γίνω καλός σε μία μόνο γλώσσα, κι αυτή στην περίπτωσή σου είναι σίγουρα τα ελληνικά.

[Drake Ramore]

Μιχάλη, ποια διαδικασία ακολούθησες για την Αίθρα;

[mman]

Μιχάλη, ποια διαδικασία ακολούθησες για την Αίθρα;

Γράφτηκε στα ελληνικά και το έδωσα σε επαγγελματία (Θάλεια Μπίστικα). Το μετέφρασε και μετά από μερικά πήγαιν' - έλα ανάμεσά μας για το απαραίτητο χτένισμα, ήταν έτοιμο.

[Drake Ramore]

Χρήσιμη πληροφορία!

 

Προφανώς πίστευες σε αυτό σου το διήγημα και δικαιώθηκες, έτσι; Εννοώ δεν έχεις μεταφράσει όλα όσα έχεις γράψει. Επέλεξες δύο; Τρία διηγήματα;

 

Πισευεις οτι είναι κάτι που αξίζει να δοκιμαστεί; Το κόστος ήταν μεγάλο;

[mman]

1) Προφανώς πίστευες σε αυτό σου το διήγημα και δικαιώθηκες, έτσι; Εννοώ δεν έχεις μεταφράσει όλα όσα έχεις γράψει. Επέλεξες δύο; Τρία διηγήματα;

 

2) Πιστεύεις οτι είναι κάτι που αξίζει να δοκιμαστεί; Το κόστος ήταν μεγάλο;

 

1) Για να μην τα ξαναγράφω, κοίτα την Ερώτηση 9.

 

2) Είμαι ακόμα στην αρχή (και πολύ πιαθνόν να παραμείνω για πάντα εδώ), οπότε δεν μπορώ ν' απαντήσω. Το σίγουρο είναι ότι στη αγγλική αγορά υπάρχει ένας ωκεανός πολύ ανταγωνιστικών έργων υποψήφιων για έκδοση / δημοσίευση. Αν εδώ είναι δύσκολα, εκεί σίγουρα δεν είναι εύκολα. Πιθανόν να είναι ακόμα πιο σκληρά τα πράγματα. Το αν αξίζει, εξαρτάται από το τι έχει να δείξει κανείς. Το πρόβλημά μας εδώ είναι ότι οι δικοί μας εκδότες σπάνια είναι διαβασμένοι στο Φανταστικό. Το πρόβλημα εκεί είναι ότι είναι υπερβολικά διαβασμένοι. Τα έχουν δει και τα έχουν διαβάσει όλα. Αναπόφευκτα, στα μάτια τους συγκρίνεσαι με τον Resnick, τον Ketchum, τον Martin.

Επιπλέον υπάρχει πάντα μια (μικρή θέλω να ελπίζω) πιθανότητα να έχεις και άλλο μειονέκτημα εκτός από τη μετάφραση: Είσαι ξένος και προσπαθείς να γράψεις τη "δική τους" λογοτεχνία. Πόσο εύκολα θα παραδεχόμασταν ότι ένας Αμερικανός π.χ. γράφει καλύτερες μαντινάδες από τους Κρητικούς ή φτιάχνει καλύτερα τζατζικοσούβλακα από τον κυρ-Γιάννη στην πλατεία; Αλλά το έβαλα σε spoiler, γιατί δεν έχω καμία τέτοια ένδειξη και πραγματικά δεν νομίζω ότι μπορεί να παίζει μεγάλο ρόλο: Είναι όλοι τους επαγγελματίες (αντίθετα με πολλούς σ' αυτή τη χώρα) και αν δουν κάτι καλό, δεν θα διστάσουν να το αγοράσουν.

Οπότε για να κλείσω, το αν αξίζει τον κόπο είναι κάτι που μόνο εσύ μπορείς να το κρίνεις.

[Domenico]

Δεν νομίζω ότι αυτό που αναφέρεις στο spoiler ισχύει. Όπως λες και ο ίδιος, είναι περισσότερο επαγγελματίες. Γενικά, δεν ξέρω αν έτσι είναι τα πράγματα, αλλά έχω την εντύπωση ότι οι ξένοι δεν σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο. Αν κάτι φαίνεται να έχει κέρδος, λογικά θα το προωθήσουν, άσχετα με το αν το έγραψε Έλληνας, Κονγκολέζος ή Άγγλος. Το δύσκολο είναι να φτάσεις σε εκείνο το σημείο, να θέλουν δηλαδή να σε προωθήσουν. Γιατί δεν μπορείς να τους πας κάτι του οποίου το επίπεδο των αγγλικών είναι χαμηλό. Πέρα από αυτό δεν νομίζω να έχουν θέμα. Εξάλλου δεν είναι και τόσο δύσκολο να γίνεις Βρετανός πολίτης. Η Ε.Ε σου επιτρέπει να πας και να μείνεις και να εργασθείς εκεί για όσο θέλεις. Στα 5(3 αν είσαι παντρεμένος/η με Βρετανό/ή πολίτη) χρόνια έχεις δικαίωμα να κάνεις αίτηση και αν θυμάμαι καλά, 6 μήνες μετά από κάποια τεστ που σου κάνουν(σχετικά με την γνώση της αγγλικής και της ζωής στην Αγγλία) έρχεται η απάντηση στην αίτηση σου. Η υπηκοότητα είναι κάτι που ξεπερνιέται πολύ εύκολα όταν μιλάμε για Ε.Ε. Τώρα αν κάποιος θέλει να πάει να γίνει Αμερικανός πολίτης, εκεί έχει άλλα ντράβαλα.

 

Να αναφέρω και δυο άσχετα:

 

1. πραγματικά πιστεύω ότι υπερεκτιμάτε τον πλούτο του λεξιλογίου του μέσου 15χρονου Αμερικάνου και ταυτόχρονα υποτιμάτε το δικό σας. Τα Αμερικανάκια είναι ζήτημα αν ξέρουν 1000 λέξεις στα20, πόσο μάλλον στα 15(οκ, δεν το λέω σοβαρά, αλλά ότι το μέσο αμερικανάκι δεν ξέρει που παν τα τέσσερα ισχύει...διάβαζα κάτι έρευνες προχτές και κλάφτα Barack ήταν η κατάσταση).

2. Παρόμοια μέθοδο μετάφρασης σκέφτομαι να ακολουθήσω και γω, όταν έρθει η ώρα. Φυσικά και το επίπεδο ενός απλού ανθρώπου δεν μπορεί να είναι το ίδιο με ενός που έχει σπουδάσει την αγγλική, όπως ένας που έχει πάθος με την ιστορία δεν μπορεί να έχει ίδιο επίπεδο και εύρος γνώσεων με έναν ιστορικό κλπ.

 

ελπίζω να μην σας κούρασα...

[Nihilio]

Επιπλέον υπάρχει πάντα μια (μικρή θέλω να ελπίζω) πιθανότητα να έχεις και άλλο μειονέκτημα εκτός από τη μετάφραση: Είσαι ξένος και προσπαθείς να γράψεις τη "δική τους" λογοτεχνία. Πόσο εύκολα θα παραδεχόμασταν ότι ένας Αμερικανός π.χ. γράφει καλύτερες μαντινάδες από τους Κρητικούς ή φτιάχνει καλύτερα τζατζικοσούβλακα από τον κυρ-Γιάννη στην πλατεία; Αλλά το έβαλα σε spoiler, γιατί δεν έχω καμία τέτοια ένδειξη και πραγματικά δεν νομίζω ότι μπορεί να παίζει μεγάλο ρόλο: Είναι όλοι τους επαγγελματίες (αντίθετα με πολλούς σ' αυτή τη χώρα) και αν δουν κάτι καλό, δεν θα διστάσουν να το αγοράσουν.

Εγώ πιστεύω ότι δεν έχεις ελπίδα αν πας να μαϊμουδίσεις στο ύφος τους. Ο πίτα-γύρο-απόλα Στήβεν Κινγκ μάλλον θα φανεί αστείος στον Αμερικάνο. Όπως θα φανεί αστείο στον Έλληνα ο Αμερικάνος που γράφει για Ελλάδα χωρίς να έχει πατήσει το πόδι του εδώ*, και σου βάζει καταδιώξεις σε αρχαία, ομοφιλοφυλικά όργια και ζορμπάδες παντού.

 

* Βέβαια με φιλέλληνες εκεί έξω όπως ο Κέτσαμ διαβάζεις ξένο να γράφει καλύτερο sff στο Ελλάδα και από ντόπιους.

[DinMacXanthi]

Δεν είμαι σίγουρος γι'αυτό Μιχάλη. Στη Σκωτία μου έχουν αναφέρει πως μπορεί να έχουμε και πλεονέκτημα, μιας και γράφουμε για μέρη και κόσμο και συνήθειες και έθιμα, διαφορετικά απο αυτά που γνωρίζουν,(Ελλάδα) στη γλώσσα που ήδη καταλαβαίνουν. Προσωπικό παράδειγμα: στο lights out, (που δεν είχε τοποθετηθεί σε κάποια χώρα όταν το παρουσίασα στο εργαστήριο,) όλοι είχαν να μου λένε πόσο δουλεύει με την ατμόσφαιρα το ελληνικό setting (το ποιό; σκεφτόμουν εγώ απο μέσα μου). Για άλλη ιστορία, με το στοιχειωμένο σπίτι στη Θεσσαλονίκη, τα ίδια.

Ακόμη και για το long hog που φάνηκε σαν αμερικανιά σε μερικά εκλεκτά μέλη, άκουσα διθυράμβους για την «ελληνικότητα» της ατμόσφαιρας, με τους γύρους, την σκαμμένη Θεσσαλονίκη, τους μπάτσους που διαβάζουν Σπορ του Βορρά (αθλητική εφημερίδα τελοσπάντων) μέσα στο τμήμα, την απεργία των σκουπιδιάρηδων κλπ...

Αυτό που λέω ειναι πως εμείς βλέπουμε το καθημερινό ελληνικό τρόπο ζωής και αρνούμαστε πως κάτι τόσο πεζό και... απλό μπορεί να δουλέψει. Ο ξένος που δεν τα έχει δει όμως, έχει το καταραμένο suspension of disbelief για να τον ταξιδέψεις.

 

ΥΓ: αν έβαζα την ιστορία του ffl σε ελληνικό νησι, με έλληνα χαρακτήρα, θα πήγαινε εξίσου καλά; Δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Τώρα που θα το μεταφράσω όμως για να το στείλω έξω, θα μου είναι πιο εύκολο ο Έλιοτ να γινει... Όθωνας ξερωγω.

 

ΥΓ2: οι φαντασάδες γράφετε για ξωτικά και ορκς, γιατί αν γράψετε για κένταυρους και μαντεία και δρυάδες και κύκλωπες... Τι; Θα σας πούνε Λιακοπουλικούς; Οι ξένοι δε θα ήθελαν φρέσκο φάντασυ βασισμένο στο δικό μας αρχαίο «πλούτο»; Ο Ηρακλής κι η Ζήνα έσκισαν έξω κι εμεις τα θεωρούσαμε απο βλακεία ως guilty pleasure. Τόσο μυαλό κουβαλάμε.

[Stanley]

Δεν είμαι σίγουρος γι'αυτό Μιχάλη. Στη Σκωτία μου έχουν αναφέρει πως μπορεί να έχουμε και πλεονέκτημα, μιας και γράφουμε για μέρη και κόσμο και συνήθειες και έθιμα, διαφορετικά απο αυτά που γνωρίζουν,(Ελλάδα) στη γλώσσα που ήδη καταλαβαίνουν. Προσωπικό παράδειγμα: στο lights out, (που δεν είχε τοποθετηθεί σε κάποια χώρα όταν το παρουσίασα στο εργαστήριο,) όλοι είχαν να μου λένε πόσο δουλεύει με την ατμόσφαιρα το ελληνικό setting (το ποιό; σκεφτόμουν εγώ απο μέσα μου). Για άλλη ιστορία, με το στοιχειωμένο σπίτι στη Θεσσαλονίκη, τα ίδια.

Ακόμη και για το long hog που φάνηκε σαν αμερικανιά σε μερικά εκλεκτά μέλη, άκουσα διθυράμβους για την «ελληνικότητα» της ατμόσφαιρας, με τους γύρους, την σκαμμένη Θεσσαλονίκη, τους μπάτσους που διαβάζουν Σπορ του Βορρά (αθλητική εφημερίδα τελοσπάντων) μέσα στο τμήμα, την απεργία των σκουπιδιάρηδων κλπ...

Αυτό που λέω ειναι πως εμείς βλέπουμε το καθημερινό ελληνικό τρόπο ζωής και αρνούμαστε πως κάτι τόσο πεζό και... απλό μπορεί να δουλέψει. Ο ξένος που δεν τα έχει δει όμως, έχει το καταραμένο suspension of disbelief για να τον ταξιδέψεις.

 

 

+1

 

Ο δημοφιλέστερος Έλληνας συγγραφέας στο εξωτερικό είναι ο Καζαντζάκης, που οκ, ήταν και ο καλύτερος γενικότερα, αλλά και καταπιανόταν με την ελληνική( και ακόμα περισσότερο, την κριτική) κουλτούρα, ντοπιολαλιά, ήθη έθιμα κλπ. Οι ξένοι ψοφάνε για έθνικ( =κάτι διαφορετικό ).

 

Εγώ το μυθιστόρημά μου το έχω γράψει να διαδραματίζεται στην Αγγλία, γιατί εκεί μου κόλλησε η ατμόσφαιρα και πήγε μόνο του, χωρίς να το σκεφτώ. Τώρα που το ξαναγυαλίζω, βρήκα αρκετά σημεία όπου η γλώσσα ήταν τέτοια που έμοιαζε με μετάφραση, γιατί οι φράσεις ήταν πολύ ελληνικά "λαϊκές", και τα πέταξα. Δεν είμαι σίγουρος αν, τελικά, το απέφυγα τελείως, αλλά ήταν κάτι που δεν είχα λάβει υπόψιν μου από την αρχή.

[Drake Ramore]

Δεν είμαι σίγουρος γι'αυτό Μιχάλη. Στη Σκωτία μου έχουν αναφέρει πως μπορεί να έχουμε και πλεονέκτημα, μιας και γράφουμε για μέρη και κόσμο και συνήθειες και έθιμα, διαφορετικά απο αυτά που γνωρίζουν,(Ελλάδα) στη γλώσσα που ήδη καταλαβαίνουν. Προσωπικό παράδειγμα: στο lights out, (που δεν είχε τοποθετηθεί σε κάποια χώρα όταν το παρουσίασα στο εργαστήριο,) όλοι είχαν να μου λένε πόσο δουλεύει με την ατμόσφαιρα το ελληνικό setting (το ποιό; σκεφτόμουν εγώ απο μέσα μου). Για άλλη ιστορία, με το στοιχειωμένο σπίτι στη Θεσσαλονίκη, τα ίδια.

Ακόμη και για το long hog που φάνηκε σαν αμερικανιά σε μερικά εκλεκτά μέλη, άκουσα διθυράμβους για την «ελληνικότητα» της ατμόσφαιρας, με τους γύρους, την σκαμμένη Θεσσαλονίκη, τους μπάτσους που διαβάζουν Σπορ του Βορρά (αθλητική εφημερίδα τελοσπάντων) μέσα στο τμήμα, την απεργία των σκουπιδιάρηδων κλπ...

Αυτό που λέω ειναι πως εμείς βλέπουμε το καθημερινό ελληνικό τρόπο ζωής και αρνούμαστε πως κάτι τόσο πεζό και... απλό μπορεί να δουλέψει. Ο ξένος που δεν τα έχει δει όμως, έχει το καταραμένο suspension of disbelief για να τον ταξιδέψεις.

 

ΥΓ: αν έβαζα την ιστορία του ffl σε ελληνικό νησι, με έλληνα χαρακτήρα, θα πήγαινε εξίσου καλά; Δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Τώρα που θα το μεταφράσω όμως για να το στείλω έξω, θα μου είναι πιο εύκολο ο Έλιοτ να γινει... Όθωνας ξερωγω.

 

ΥΓ2: οι φαντασάδες γράφετε για ξωτικά και ορκς, γιατί αν γράψετε για κένταυρους και μαντεία και δρυάδες και κύκλωπες... Τι; Θα σας πούνε Λιακοπουλικούς; Οι ξένοι δε θα ήθελαν φρέσκο φάντασυ βασισμένο στο δικό μας αρχαίο «πλούτο»; Ο Ηρακλής κι η Ζήνα έσκισαν έξω κι εμεις τα θεωρούσαμε απο βλακεία ως guilty pleasure. Τόσο μυαλό κουβαλάμε.

 

Αν ήταν ο Ελιοτ Όθωνας, και το νησί η Χίος,δεν θα πήγαινε τόσο καλά.Στον διαγωνισμό εννοώ. Στο εξωτερικό πιθανόν να έσκιζε.

 

Αυτό το θέμα χωράει τεράστια συζήτηση όμως. Και κολλάει στο παρόν θέμα αλλά μονο επιδερμικά. Είναι ενδεικτικό το παράδειγμα με την Ζήνα και τον Ηρακλή που πήραν οι ξένοι την Ελληνική μυθολογία και την έβαλαν στο μπλέντερ κάνοντας επιτυχία. Εδω ξέρεις τι θα γινόταν; Θα μιλούσαν οι περισσότεροι για ιεροσυλία, και ξέσκισμα της Ελληνικής μυθολογίας. Σαν Ελληνικό εργο που απευθύνεται σε Ελληνικό κοινό θα πήγαινε άπατο. Φανταζομαι μονο τα σχόλια που θα γίνονταν απο Ελληνες αναγνώστες για τετοιες στρεβλώσεις της ιστορίας μας. Τώρα τα βλέπουμε ακόμη και εμείς συμπαθητικά γιατί βάζουμε μέσα τον παράγοντα "εχ μωρε, Χόλιγουντ είναι! Τόσα ξέρουν, τόσα κάνουν!). Δυστυχώς την δική μας μυθολογία και ιστορία τα θεωρούμε ιερά κειμήλια, και δυστυχώς θεωρούμε την καθημερινότητα μας πολύ συνηθισμένη για να μας την πέσει ένας δαίμονας μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο πχ. Αυτά γίνονται αλλού, όχι εδώ.

 

Στο τρόμο τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά φυσικά. Οπως φάνηκε απο το παράδειγμα σου είναι εύκολο να δώσεις τοπικό χρώμα με έναν γύρο με τζατζίκι και τα σπορ του Βορρά. Η αθλητική εφημερίδα εδώ είναι το αντίστοιχο των ντόνατς των Αμερικάνων. Ενα τοπικό κλισέ, που επειδή όμως δεν έχει χρησιμοποιηθεί στην παγκόσμια σκηνη κάνει εντύπωση.

 

Αυτα που γραφεις (ο τρόπος δηλαδή που βλέπουν οι ξένοι Ελληνικά σέττινγκ) δίνει πολλή τροφή για σκέψη.

Edited August 23, 2011 by Drake Ramore