Ελληνικά ή Αγγλικά;

[Nihilio]

Συγνώμη αν σε προσέβαλα με κάποιον τρόπο

Δεν υπάρχει θέμα προσβολής

 

edit: Αλήθεια υπάρχει Αγγλική μετάφραση για τη λέξη φιλότιμο;

Θα γελάσεις, αλλά είναι sportsmanship.

[Oberon]

Tέλος, αν και διαφωνώ στο να μιλάμε Ελληναγγλικά στην καθομιλουμένη, αν πρέπει να μιλάμε μια πιο αμιγή Ελληνική, ώστε να μην μας "γυρίζουν τα άντερα", ίσως να πρέπει να γίνουν δύο πράγματα:

 

Nα μάθουμε στα Ελληνικά όλους τους όρους που χρησιμοποιούνται ευρέως στα Αγγλικά, όπως Internet, download, computer, sms κλπ, και

 

Να καταργήσουμε και τις χιλιάδες λέξεις που χρησιμοποιούμε χωρίς καν να τις σκεφτόμαστε και προέρχονται, κυρίως, από την Τουρκική.

 

Εκτός αν μας έρχεται αηδία μόνο στο άκουσμα της λέξης download και όχι στο "καυγάς", "μπακάλης", "γλέντι", "ντουλάπι" και πάει λέγοντας.

 

 

* * *

 

 

 

 

 

Δεν ξέρω τι έκανα και μου απαντάς έτσι. Η ειρωνία είναι φανερή στα λόγια σου. Δεν φταίω εγώ για όσους σε έχουν προσβάλλει κατά καιρούς επειδή γράφεις στα αγγλικά. Δεν μίλησα για αμιγή ελληνική, χωρίς ξένες λέξεις. Δεν μίλησα για την αντικατάσταση της λέξης zoom με τη λέξη προσέγγιση (αθάνατη Λούφα και Παραλλαγή). Δεν πιστεύω ότι τα εξηγώ αυτά τώρα, γι' αυτό σταματώ. Ας μην παίζουμε.

 

 

Γενικά, η κάθε γλώσσα κουβαλάει την κουλτούρα του λαού που τη χρησιμοποιεί. Για την εξάπλωση της αγγλικής/αμερικάνικης κουλτούρας μιλούσα. Με ενοχλεί αυτή η εξάπλωση, και αυτό τόλμησα να εκφράσω. Δεν έχω παραπονεθεί για τις ιστορίες που είναι γραμμένες στα αγγλικά εδώ, δεν έχω παραπονεθεί που επιτρέπεται, ούτε θα ήθελα να αλλάξει αυτό, και δεν πρόσβαλα κανέναν (τουλάχιστον δεν είχα αυτό το σκοπό).

 

Αν είναι για κάθε ποστ που κάνω να εξηγούμαι στο επόμενο, δικό σας το τόπικ. (Και σας παρακαλώ, μην αρπαχτείτε από αυτό το τελευταίο και πείτε "Δηλαδή δεν θέλεις να σου απαντάμε σε κάτι που λες;", γιατί δεν εννοούσα αυτό).

 

Καμμία ειρωνία. Μιλούσα πολύ σοβαρά και μάλιστα φιλικά. Εννοούσα ακριβώς αυτά που είπα, όπως τα είπα και δεν είχα ούτε ειρωνική, ούτε σαρκαστική, ούτε περιπαικτική διάθεση. Όπως πάνω κάτω υπονόησες και συ στην τελευταία σου φράση, το να ανταπαντήσει κάποιος σε όσα λες μέσα στο πλαίσιο της συζήτησης δεν θεωρείται οπωσδήποτε ότι στην "πέφτει" ή ότι είναι είρωνας κλπ. Δεν έχω κανένα λόγο να ειρωνευτώ κανέναν, και δη εσένα, και όταν το κάνω είναι αποκλειστικά στα πλαίσια σάτιρας. Εδώ δεν σατίριζα κανέναν. Απλά πρότεινα μια άλλη άποψη στην οποία τόνιζα το γεγονός πως χρησιμοποιούμε ήδη λέξεις από άλλες γλώσσες και αυτό συμβαίνει πάντα με κάθε γλώσσα που είναι ζωντανή. Λυπάμαι αν ένιωσες πως σε ειρωνευόμουν γιατί ειλικρινά ήταν το τελευταίο που είχα στο νου μου. Μήπως να χαλάρωνες λιγάκι;

 

Και κάτι ακόμα για να τελειώνουμε. Δεν με έχει προσβάλλει ποτέ κανείς επειδή γράφω στα Αγγλικά. ΟΚ?

Edited August 23, 2011 by Oberon

[wordsmith]

 

edit: Αλήθεια υπάρχει Αγγλική μετάφραση για τη λέξη φιλότιμο;

 

Όσο υπάρχει και στα ελληνικά μετάφραση για τη λέξη privacy. Και είπαμε να μην το πάμε εκεί, ποια γλώσσα είναι ανώτερη από τις άλλες, πλουσιότερη κλπ, γιατί κάτι τέτοια καταλήγουν σε καβγά παραγεμισμένο με εθνικιστικά κλισέ, όπως το παραπάνω.

Η γνώμη η δική μου είναι ότι ο καθένας πρέπει να διαλέγει τη γλώσσα στην οποία θα γράψει με κριτήριο ποια τον βολεύει τον ίδιο συγγραφικά, όχι σε ποια θα είναι πιο εύκολη η "διεθνής καριέρα" του έργου του. Αυτόν θα τον θεωρούσα κάπως ψώνιο. Ακριβώς όπως παθαίνω αλλεργία με διάφορα ελληνικά κείμενα επίτηδες γραμμένα με αγγλισμούς για να μεταφράζονται καλύτερα. Ακραίο παράδειγμα μια φράση από το "Ο μικρός αδελφός"της Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, για δυο παιδιά που έχουν χαθεί κάπου μέσα στον πρώτο παγκόσμιο και κάποια στιγμή βλέπουν κάπου "τη σημαία της χώρας τους" και χαίρονται. Δε μπορούσε να πει "της Ελλάδας" ή τουλάχιστον "της πατρίδας τους"; Τεσπα.

Εγώ λέω, προσπαθήστε πρώτα απ'όλα να γράψετε κάτι καλό και τα υπόλοιπα έρχονται μετά.

 

Drake, με αυτό που λες με τους ιδιωματισμούς, αν κατάλαβα καλά, εννοείς ότι, για κάποια νέα τεχνολογία βγαίνει πιο εύκολα ή πιο γρήγορα το αγγλικό της όνομα, παρά το ελληνικό. Συμφωνώ βεβαίως, αλλά δοκίμασε να διαβάσεις το Θνητοί Θεοί, στα ελληνικά, όπου ο μεν συγγραφέας τοποθετεί την ιστορία σε ένα μέλλον γεμάτο νέες τεχνολογίες και τις αντίστοιχες νέες ονομασίες, ο δε μεταφραστής δημιουργεί ένα σωρό πολύ πετυχημένες λέξεις για να τα μεταγράψει όλα αυτά. Μεταφράζει ακόμα και αγγλικές λέξεις που έχουν περάσει στα ελληνικά με την αγγλική τους μορφή, π.χ. "γραμμοκώδικας" για το barcode. (Και είναι και εξαιρετικό βιβλίο πέρα απ' αυτό)

[odesseo]

Απλά θελω όταν φτασω στην πόρτα του εκδότη να είμαι όσο το δυνατόν καλύτερος.

Αν δεν έχει κάποιος τι να πει, Drake, ούτε τα αγγλικά ούτε τα ελληνικά θα τον σώσουν. Γι' αυτό:

 

Να διαβάζεις στη γλώσσα που σε κάνει να κλαις, να μιλάς στη γλώσσα των ανθρώπων που αγαπάς και να γράφεις στη γλώσσα που ονειρεύεσαι.

Edited August 23, 2011 by odesseo

[Drake Ramore]

Γραμμοκώδικας για το barcode?

Και τηλεομοιότυπος για το φαξ να υποθέσω; Αλλά βλέπεις τι γίνετα τώρα; Χρησιμοποιούμε την λέξη φαξ σε αυτά που γράφουμε, πολύ απλά γιατί είναι η καθημερινή του ονομασία. Δεν λέμε τηλεομοιότυπος.

 

Όπως και τον ποζερά δεν τον λέμε δήθεν. Κάποτε πριν απο 20-30 χρόνια, ο δήθεν του τότε θα ήταν ο ποζεράς του σήμερα. Αλλά οι λέξεις αλλάζουν και τα δάνεια είναι όλο και περισσότερα απο τα Αγγλικά προς τα Ελληνικά παρά το αντθετο.

 

τρέντυ->Τρεντης

ρηλάξ->ρηλαξάρω

cool-> κουλ, κουλάρω, κουλάρισε

surf-> σερφάρω

 

και πολλές ακόμη.

 

Απλά θελω όταν φτασω στην πόρτα του εκδότη να είμαι όσο το δυνατόν καλύτερος.

Αν δεν έχει κάποιος τι να πει, Drake, ούτε τα αγγλικά ούτε τα ελληνικά θα τον σώσουν. Γι' αυτό:

 

Να διαβάζεις στη γλώσσα που σε κάνει να κλαις, να μιλάς στη γλώσσα των ανθρώπων που αγαπάς και να γράφεις στη γλώσσα που ονειρεύεσαι.

 

Να' σαι καλά Παναγιώτη, θα το έχω υπόψιν μου.

Edited August 23, 2011 by Drake Ramore

[mman]

τρέντυ->Τρεντης

ρηλάξ->ρηλαξάρω

cool-> κουλ, κουλάρω, κουλάρισε

surf-> σερφάρω

Προσοχή στη διαφορά μετάξυ προφορικής και γραπτής γλώσσας. Ενώ θα σε καταλάβω μια χαρά αν μου τα πετάξεις αυτά πάνω από δυο μπύρες (και, προσωπικά, θα μου αρέσει κιόλας το υφάκι σου), αν τα δω γραμμένα σε έργο σου, θα σου βγάλω κίτρινη κάρτα γιατί είναι εκφράσεις που είτε δεν έχουν ακόμα καθιερωθεί, είτε έχουν καθιερωθεί αλλά δεν έχουν περάσει ακόμα το τεστ του χρόνου, ώστε να αποδείξουν ότι ήρθαν για να μείνουν. Όταν γράφουμε (λογοτεχνία, όχι σε στήλη περιοδικού), καλό είναι να σκεφτόμαστε και τον αναγνώστη της επόμενης τριακονταετίας (για να μην πω παραπάνω) που δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Το '60 ο "cool τύπος" ήταν "φίνος" αλλά αυτό βεβαία σήμερα ακούγεται τρομερά παλιομοδίτικο, σχεδόν γελοίο. Ακόμα και το "σερφάρω" δεν είναι αρκετά παλιό για να θεωρηθεί λέξη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ένα λογοτεχνικό έργο που φιλοδοξεί να σέβεται τον εαυτό του.

 

Υ.Γ.: Το "Θνητοί Θεοί" είναι όντως (εκτός από ένα υπέροχο βιβλίο) πολύ καλό και σ' αυτόν τον τομέα.

 

O.T.	privacy = ιδιωτικότητα, no?

[Drake Ramore]

Δεν το δικαιολογώ Μιχάλη, το καταγράφω ως πραγματικότητα.

Τα έχω δει.

[Count Baltar]

τρέντυ->Τρεντης

ρηλάξ->ρηλαξάρω

cool-> κουλ, κουλάρω, κουλάρισε

surf-> σερφάρω

Προσοχή στη διαφορά μετάξυ προφορικής και γραπτής γλώσσας. Ενώ θα σε καταλάβω μια χαρά αν μου τα πετάξεις αυτά πάνω από δυο μπύρες (και, προσωπικά, θα μου αρέσει κιόλας το υφάκι σου), αν τα δω γραμμένα σε έργο σου, θα σου βγάλω κίτρινη κάρτα γιατί είναι εκφράσεις που είτε δεν έχουν ακόμα καθιερωθεί, είτε έχουν καθιερωθεί αλλά δεν έχουν περάσει ακόμα το τεστ του χρόνου, ώστε να αποδείξουν ότι ήρθαν για να μείνουν. Όταν γράφουμε (λογοτεχνία, όχι σε στήλη περιοδικού), καλό είναι να σκεφτόμαστε και τον αναγνώστη της επόμενης τριακονταετίας (για να μην πω παραπάνω) που δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Το '60 ο "cool τύπος" ήταν "φίνος" αλλά αυτό βεβαία σήμερα ακούγεται τρομερά παλιομοδίτικο, σχεδόν γελοίο. Ακόμα και το "σερφάρω" δεν είναι αρκετά παλιό για να θεωρηθεί λέξη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ένα λογοτεχνικό έργο που φιλοδοξεί να σέβεται τον εαυτό του.

 

 

Ωστόσο, όταν μιλάνε οι χαρακτήρες σου, μπορούν να πουν ό,τι θέλουν, σωστά;

 

π.χ.

"Κούλαρε, ρε άτομο", είπε ο Μητσάρας στον αγχωμένο κολλητό του, τον Γιάννη, καθώς έπιναν τη φραπεδιά τους στο Ρεμέτζο, στην πλατεία του χωριού.

Εκείνη τη στιγμή πέρασε από μπροστά τους ο κύριος Παπάρογλου. Ψιλοξεπεσμένος σήμερα, αλλά από τα άτομα που θεωρούνταν "φίνα" στην εποχή τους.

[Cassandra Gotha]

@Oberon

O.T.

Καμμία ειρωνία. Εντάξει, σε πιστεύω και λυπάμαι για την παρεξήγηση. Μου φάνηκε ότι αρπάχτηκες λιγάκι. Και αυτό γιατί ήταν το ίδιο το νόημα αυτών που είπες ειρωνικό, και όχι ο τόνος σου. Δηλαδή δεν μπορεί να μου λες αυτά που λες χωρίς να είσαι λίγο αρπαγμένος, καταλαβαίνεις; Αλλά αφού λες ότι δεν είχες σκοπό να ειρωνευτείς, σε πιστεύω. Μήπως να χαλάρωνες λιγάκι; Ήμουν απόλυτα χαλαρή όταν έγραφα το ποστ. Και κάτι ακόμα για να τελειώνουμε. Δεν με έχει προσβάλλει ποτέ κανείς επειδή γράφω στα Αγγλικά. ΟΚ? Εεε, ακόμη ένα λάθος μου, αλλά νόμιζα πως είπες κάτι τέτοιο στην αρχή του τόπικ (δεν μπορώ να ψάχνω τις σελίδες τώρα, αν ήξερες τι σύνδεση έχω θα καταλάβαινες). Δεν το χρησιμοποίησα για κάποιο σκοπό, απλά το θεώρησα φυσικό να το πω. "Αφού συνέβη, να εξηγηθούμε: δεν είμαι μια από αυτούς".   Και κάτι άλλο: μου αρέσει η συζήτηση. Μου αρέσει ο αντίλογος. Αλλά όχι η επιθετικότητα και η πόρωση (εκτός και αν μιλάμε πια για τόσο σοβαρά θέματα που δεν γίνεται να μην αρπαχτούμε). Ριλάξ, πίπολ, άι ντοντ ιτ χιούμανς. Τώρα βέβαια δεν χρειάζεται να σε πείσω, απλά το επισημαίνω, γιατί ήταν και το θέμα της παρεξήγησης.   Θα ήθελα τη γνώμη σου σε κάτι σε παρακαλώ: Εσύ βρίσκεις ότι έκανες κάποιο λάθος σε αυτή τη συζήτηση, ή μόνο εγώ ευθύνομαι για την παρεξήγηση;

 

 

Επειδή το θέμα ήταν γιατί να γράφουμε στην αγγλική ή στην ελληνική, (και ΟΧΙ ποια είναι η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου - δεν υπάρχει αυτό το πράγμα), να πω και κάτι ακόμα: δεν μπορώ να πιστέψω ότι αλλόφωνος μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της οποιασδήποτε γλώσσας, ακόμη και αν έχει μεταπτυχιακά σε αυτήν. Ακόμη και αν έχει ζήσει καμιά δεκαπενταριά χρονάκια στην εν λόγω χώρα. Πάντα το επίπεδό του θα είναι κατώτερο από του μέσου ντόπιου. Και αυτό γιατί θα έχει δήθεν άνεση. Ποτέ την άνεση που έχει αυτός που μίλησε, μεγάλωσε, πήγε σχολείο με αυτή τη γλώσσα. Είμαι της πεποίθησης ότι τα πρώτα ερεθίσματα (και τα γλωσσικά) στη ζωή μας είναι καθοριστικά για την μετέπειτα πορεία μας.

 

Και, τελειώνοντας, να κάνω την πραγματικά ειλικρινή μου δήλωση: δεν με ενδιαφέρει σε τι γλώσσα γράφει ο καθένας, δεν πά να γράφει και σουαχίλι, καλός άνθρωπος να είναι.

 

Ευχαριστώ για την ανεκτικότητα. Ευχαριστούμε Γιατρέ για το ενδιαφέρον τόπικ. Peace.

[DinMacXanthi]

να πω και κάτι ακόμα: δεν μπορώ να πιστέψω ότι αλλόφωνος μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της οποιασδήποτε γλώσσας, ακόμη και αν έχει μεταπτυχιακά σε αυτήν. Ακόμη και αν έχει ζήσει καμιά δεκαπενταριά χρονάκια στην εν λόγω χώρα. Πάντα το επίπεδό του θα είναι κατώτερο από του μέσου ντόπιου. Και αυτό γιατί θα έχει δήθεν άνεση. Ποτέ την άνεση που έχει αυτός που μίλησε, μεγάλωσε, πήγε σχολείο με αυτή τη γλώσσα. Είμαι της πεποίθησης ότι τα πρώτα ερεθίσματα (και τα γλωσσικά) στη ζωή μας είναι καθοριστικά για την μετέπειτα πορεία μας.

 

Δε συμφωνώ. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αλλά θα δώσω ένα, ίσως όχι τόσο γνωστό στους Έλληνες.

 

Theodor Kalifatidis. Με κόκκινο οι ημερομηνίες και τα "σημαντικά" (το παρακάτω από την Αγγλική wikipedia)

 

Kallifatides was born in the village Molaoi, in Laconia, Greece in 1938. His father was Dimitrios Kallifatides, a teacher originated from Pontus and his mother was Antonia Kyriazakou from Molaoi. In 1946 he and his family moved to Athens where he finished high school and studied in the Karolos Koun's theatrical school. He emigrated to Sweden in 1964 and has lived in the country ever since. He studied philosophy, and has worked as a lecturer at Stockholm University between 1969 and 1972 and then as chief of Bonniers literary magazine between 1972 and 1976. Kallifatides made his literary debut in 1969 with a poetry book, but gained recognition mainly through his subsequently published novels. He has published novels, poetry collections, travel essays and plays. He has written film scripts and has directed a film.

 

Kallifatides has received numerous awards for his works which usually revolve around his experience of Greece and of being Greek in foreign domains, and almost all his works have been translated and published in more than twenty languages.

 

Και το παρακάτω από τη Σουηδική wikipedia (η βιβλιογραφία του)

 

 

.

• Minnet i exil: dikter (1969)
• Utlänningar (1970)
• Tiden är inte oskyldig: dikter (1971)
• Bönder och herrar (1973)
• Plogen och svärdet (1975)
• Den sena hemkomsten. Skisser från Grekland (1976)
• Den grymma freden (1977)
• Kärleken (1978)
• Mitt Aten (tills. med Henrik Tikkanen) (1978)
• En fallen ängel (1981)
• Brännvin och rosor (1983)
• Människor, skolböcker, minnen (1986)
• Lustarnas herre (1986)
• En lång dag i Athen (1989)
• Sidospår (1991)
• Vem var Gabriella Orlova? (1992)
• Cypern: en resa till den heliga ön (1992)
• Ett liv bland människor (1994)
• Svenska texter (1994)
• Det sista ljuset (1995)
• Afrodites tårar: om gamla gudar och eviga människor (1996)
• De sju timmarna i paradiset (1998)
• För en kvinnas röst: en kärleksdikt (1999)
• Ett enkelt brott: kriminalroman (2000)
• Ett nytt land utanför mitt fönster (2001)
• Den sjätte passageraren: kriminalroman (2002)
• En kvinna att älska (2003)
• I hennes blick: kriminalroman (2004)
• Herakles (2006)
• Mödrar och söner (2007)
• Slump: kollektiv roman (2008)
• Det gångna är inte en dröm (2010)\

<

 

Κοινώς, ο Καλιφατίδης έφυγε για Σουηδία στα 26 του (στη δικιά μου ηλικία to put it in perspective), έμεινε εκεί, έμαθε τη γλώσσα κι έγινε ένας από τους τοπ best seller συγγραφείς της Σουηδίας ever. Και τί έγραφε; Ρίξτε άλλη μια ματιά στα κόκκινα επάνω. Σόνια, όταν πας στο ΙΚΕΑ, τσέκαρε τον χώρο που έχουν τα faux διαμερίσματα (με καναπέδες κρεβάτια κουζίνες κλπ) και τσέκαρε τις βιβλιοθήκες που έχουν βιβλία. Θα δεις πως σχεδόν σε όλες, υπάρχουν βιβλία του.

 

Είναι καθαρά ζήτημα άνεσης σε ποιά γλώσσα γράφει ο καθένας.

Γουστάρω να γράφω Ελληνικά. Μου βγαίνει εύκολα. Τώρα τα περισσότερα γραπτά μου είναι Ελληνικά. Αλλά παλιότερα έγραφα πολύ στα Αγγλικά. Ειδικά όσο ήμουν στη Σκωτία. Ασταμάτητα. Το nanowrimo του Νοέμβρη 09 το έγραψα εκεί, και μου πήρε 3 βδομάδες. Αγγλικό βιβλίο. Έφτασα τους τελευταίους μήνες (πέρσι τέτοιο καιρό) να μπορώ να γράψω λογοτεχνικό κείμενο, όσο εύκολα μου έβγαινε στα ελληνικά, πολλές φορές και πιο εύκολα. Κι αυτό μετά από ένα μόλις χρόνο σε μια χώρα της οποίας τη γλώσσα λάτρευα και λατρεύω και επίσης μου δίνει ψωμί (Φροντιστήριο Αγγλικών). Βρήκα την αγγλική φωνή μου εκεί πάνω, το ίδιο φαντάζομαι κι ο Nihilio και ο Χατζηγιώ κάποτε όταν ήταν στις ΗΠΑ και άλλοι. ΑΝ μέναμε και παραπάνω, είναι απολύτως σίγουρο πως θα δυνάμωνε η γραφή μας.

Προφανώς, τώρα που είμαι εδώ και ένα χρόνο τριβής με τα Ελληνικά, εκείνη η φωνή δέθηκε πάλι. Μπορώ να μεταφράζω τα κείμενα μου στα Αγγλικά, μου βγαίνουν και αρκετά εύκολα - και είναι κι ένας από τους λόγους που τα μεταφράζω: δε θέλω να χάσω την επαφή - αλλά όταν θα θέλω να γράψω κάτι καινούργιο, θα το κάνω πρώτα στα Ελληνικά.

Edited August 24, 2011 by DinMacXanthi

[Count Baltar]

 

δεν μπορώ να πιστέψω ότι αλλόφωνος μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της οποιασδήποτε γλώσσας, ακόμη και αν έχει μεταπτυχιακά σε αυτήν. Ακόμη και αν έχει ζήσει καμιά δεκαπενταριά χρονάκια στην εν λόγω χώρα. Πάντα το επίπεδό του θα είναι κατώτερο από του μέσου ντόπιου. Και αυτό γιατί θα έχει δήθεν άνεση. Ποτέ την άνεση που έχει αυτός που μίλησε, μεγάλωσε, πήγε σχολείο με αυτή τη γλώσσα. Είμαι της πεποίθησης ότι τα πρώτα ερεθίσματα (και τα γλωσσικά) στη ζωή μας είναι καθοριστικά για την μετέπειτα πορεία μας.

 

 

Γουστάρω να γράφω Ελληνικά. Μου βγαίνει εύκολα. Τώρα τα περισσότερα γραπτά μου είναι Ελληνικά. Αλλά παλιότερα έγραφα πολύ στα Αγγλικά. Ειδικά όσο ήμουν στη Σκωτία. Ασταμάτητα.

 

Η αλήθεια, νομίζω, είναι κάπου στη μέση. Το περιβάλλον λειτουργεί καταλυτικά σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα έκφρασης σε μια γλώσσα. Π.χ. δεν είμαι ο μόνος που η προφορά του στα αγγλικά βελτιώνεται θεαματικότατα όταν περνάει μεγάλο χρονικό διάστημα ανάμεσα σε αγγλόφωνους (όχι απαραίτητα στην Αγγλία ή όπου αλλού) -- διάολε, μετά από τρεις μέρες στο χωριό της μάνας μου στην Ήπειρο μιλάω με την εκεί προφορά (και την εκεί διάλεκτο).

[Guest old#2065]

Τα καταφέρατε τελικά, με τόσες αντικρουόμενες θέσεις, να έχετε σχεδόν όλοι δίκιο. Οι Oberon, Count, odesseo, mman, Nihilio, Din mac, Drake, έχουν δίκιο για την γενική αντιμετώπιση του θέματος. Δίκιο έχει όμως και η Cassandra και κάποια άλλα παιδιά στις επι μέρους επισημάνσεις τους.

Εγώ θα βάλω μερικές δικές μου παρατηρήσεις.

Ο καθένας γράφει σε όποια γλώσσα του προκύπτει καλύτερα. Αρκεί να κατέχει τη γλώσσα από μέσα και οχι ακαδημαικά.

Υπάρχουν κείμενα που είναι πολύ καλύτερα να γραφτούν στα Αγγλικά πχ ιστορίες ε.φ.

Υπάρχουν κείμενα που είναι τελείως άλλο πράγμα αν μεταφραστούν πχ Τα παιδιά της πιάτσας του Τσιφόρου.

Τα ποιήματα χάνουν υποχρεωτικά όλα τα ατου που έχουν να κάνουν με τον ήχο οταν μεταφράζονται και αν γραφτουν απέυθείας σε άλλη γλώσσα είναι απλά άλλο ποίημα. Παρηχήσεις,μέτρο ρυθμός αναγκάζονται να υποχωρήσουν μπροστά στην υποχρέωση να υπηρετηθεί η εννοιολογική απόδωση του έργου.

Ο χώρος sff προσφέρεται για γράψιμο στα Αγγλικά, η και για μετάφραση, για πολλούς λόγους. Πολύ μεγαλύτερο αναγνωστικό κοινό. Διαχείρηση λέξεων, χώρων, εννοιών που έχουν προηγούμενο στην Αγγλική γλώσσα ενω αντίθετα γράφοντας στα Ελληνικά "μεταφράζεις" υποσυνείδητα λέξεις και στερεότυπα (κυρίως στην ε.φ. λιγότερο στο φάνταζυ και σχεδόν καθόλου στον τρόμο).

Επειδή το sff δεν είναι συνήθως ενα πολυδιάστατο έργο, δηλ περιγράφει κάτι και έστω να έχει μια δεύτερη ψυχολογική η ηθική ανάγνωση απο πίσω, δεν χρειάζεται να κατέχεις την υπόγεια επικοινωνία των λέξεων με τις έννοιες, όπως κάποιος που βιωματικά και όχι ακαδημαικά κατέχει μια γλώσσα.

Με εξαίρεση περιπτώσεις όπως του mman που επέλεξε εξαιρετική μεταφράστρια οτιδήποτε μπορεί να παέι φούντο η έστω να μην είναι ιδιο με το αρχικό απο μιά πολύ πιθανή κακή μετάφραση .

Το θέμα αυτό είναι τελείως άλλο όμως σε σχέση με την ξενομανία, που έθιξε η Cassandra και στο οποίο είμαι κάθετος, αλλά όχι και κολημένος. Οχι στα γκρήκλις, όχι στην αντικατάσταση υπαρχόντων και δόκιμων ελληνικών όρων απο αγγλικούς λογω ευκολίας. Αποδοχή νέων όρων στην ελληνοποιημένη μορφή (μαιηλ, ιντερνετ, σαιτ) και αναμονή για το αν η γλώσσα θα τα αφομοιώσει η θα τα αποβάλλει.

Edited August 24, 2011 by npaps

[Oberon]

@Oberon

O.T.

Καμμία ειρωνία. Εντάξει, σε πιστεύω και λυπάμαι για την παρεξήγηση. Μου φάνηκε ότι αρπάχτηκες λιγάκι. Και αυτό γιατί ήταν το ίδιο το νόημα αυτών που είπες ειρωνικό, και όχι ο τόνος σου. Δηλαδή δεν μπορεί να μου λες αυτά που λες χωρίς να είσαι λίγο αρπαγμένος, καταλαβαίνεις; Αλλά αφού λες ότι δεν είχες σκοπό να ειρωνευτείς, σε πιστεύω. Μήπως να χαλάρωνες λιγάκι; Ήμουν απόλυτα χαλαρή όταν έγραφα το ποστ. Και κάτι ακόμα για να τελειώνουμε. Δεν με έχει προσβάλλει ποτέ κανείς επειδή γράφω στα Αγγλικά. ΟΚ? Εεε, ακόμη ένα λάθος μου, αλλά νόμιζα πως είπες κάτι τέτοιο στην αρχή του τόπικ (δεν μπορώ να ψάχνω τις σελίδες τώρα, αν ήξερες τι σύνδεση έχω θα καταλάβαινες). Δεν το χρησιμοποίησα για κάποιο σκοπό, απλά το θεώρησα φυσικό να το πω. "Αφού συνέβη, να εξηγηθούμε: δεν είμαι μια από αυτούς".   Και κάτι άλλο: μου αρέσει η συζήτηση. Μου αρέσει ο αντίλογος. Αλλά όχι η επιθετικότητα και η πόρωση (εκτός και αν μιλάμε πια για τόσο σοβαρά θέματα που δεν γίνεται να μην αρπαχτούμε). Ριλάξ, πίπολ, άι ντοντ ιτ χιούμανς. Τώρα βέβαια δεν χρειάζεται να σε πείσω, απλά το επισημαίνω, γιατί ήταν και το θέμα της παρεξήγησης.   Θα ήθελα τη γνώμη σου σε κάτι σε παρακαλώ: Εσύ βρίσκεις ότι έκανες κάποιο λάθος σε αυτή τη συζήτηση, ή μόνο εγώ ευθύνομαι για την παρεξήγηση;

 

 

Επειδή το θέμα ήταν γιατί να γράφουμε στην αγγλική ή στην ελληνική, (και ΟΧΙ ποια είναι η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου - δεν υπάρχει αυτό το πράγμα), να πω και κάτι ακόμα: δεν μπορώ να πιστέψω ότι αλλόφωνος μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της οποιασδήποτε γλώσσας, ακόμη και αν έχει μεταπτυχιακά σε αυτήν. Ακόμη και αν έχει ζήσει καμιά δεκαπενταριά χρονάκια στην εν λόγω χώρα. Πάντα το επίπεδό του θα είναι κατώτερο από του μέσου ντόπιου. Και αυτό γιατί θα έχει δήθεν άνεση. Ποτέ την άνεση που έχει αυτός που μίλησε, μεγάλωσε, πήγε σχολείο με αυτή τη γλώσσα. Είμαι της πεποίθησης ότι τα πρώτα ερεθίσματα (και τα γλωσσικά) στη ζωή μας είναι καθοριστικά για την μετέπειτα πορεία μας.

 

Και, τελειώνοντας, να κάνω την πραγματικά ειλικρινή μου δήλωση: δεν με ενδιαφέρει σε τι γλώσσα γράφει ο καθένας, δεν πά να γράφει και σουαχίλι, καλός άνθρωπος να είναι.

 

Ευχαριστώ για την ανεκτικότητα. Ευχαριστούμε Γιατρέ για το ενδιαφέρον τόπικ. Peace.

 

Για να απαντήσω μόνο στο ερώτημα αν βρίσκω να έκανα κάποιο λάθος ή αν ευθύνεσαι μόνο εσύ, όπως το έθεσες. Δεν ευθύνεται κανένας για τίποτα. Μερικές φορές, και το έχουμε πει πολλάκις αυτό, η επικοινωνία μέσω του Διαδικτύου μπορεί να αλλοιώσει τον τόνο με τον οποίο μιλάμε ή μιλά ο συνομιλητής μας. Γι'αυτό υπάρχουν και τα emoticons και γι'αυτό έβαλα το μετά από τις δύο προτάσεις που έκανα (περί χρήσης Ελληνικών Διαδικτυακών όρων αντί για των Αγγλικών και, ειδικά, γι'αυτό που έλεγα για τις Τουρκικές λέξεις). Αυτό σημαίνει πως στο σημείο αυτό μιλούσα μισοαστεία μισοσοβαρά. Μετά, χώρισα τις παραγράφους με *** ώστε να φαίνεται πως το υπόλοιπο ποστ μου δεν απευθυνόταν σε σένα. Αν σου φάνηκα απότομος, συγγνώμη, αλλά σίγουρα δεν είχα ούτε ειρωνική, ούτε περιπαικτική διάθεση απέναντί σου σε κανένα σημείο.

 

 

 

[Nihilio]

Βρήκα την αγγλική φωνή μου εκεί πάνω, το ίδιο φαντάζομαι κι ο Nihilio και ο Χατζηγιώ κάποτε όταν ήταν στις ΗΠΑ και άλλοι. ΑΝ μέναμε και παραπάνω, είναι απολύτως σίγουρο πως θα δυνάμωνε η γραφή μας.

Ναι. Και διαφορά είδα στα δικά μου κείμενα φεύγοντας και του Χατζηγιώργη τα Αγγλικά κάνουν μπαμ ότι έχει ζήσει έξω.

 

Πίσω σε ένα άλλο θέμα που πιάσαμε, αυτό των Αμερικάνικων καταστάσεων που γράφονται από Έλληνες: πριν 2-3 μήνες διάβαζα το "Ο-Ντέι, το φετίχ της Καρδιάς". Είναι βιβλίο τρόμου από Έλληνα συγγραφέα, μόνο που επαναλαμβάνει με θρησκευτική ευλάβια όλα εκείνα τα κλισέ των θρίλερ των Μπελλ. Επιτυχημένος δικηγόρος, αλκοολικός, τον στοιχείωνουν οι ένοχοι που έχει αθωώσει και ο θάνατος του αδερφού του, ένα ινδιάνικο φυλλακτό μπλαμπλαμπλα. Αλλά στιγμή δεν με έπεισε ότι όλα αυτά που γράφει τα ξέρει, ίσως επειδή ήταν τόσο textbook Αμερική που έλειπαν οι μικρές λεπτομέρειες που θα με έπειθαν. Αντίθετα πχ με το "Ασήμι που ουρλιάζει" του Κάουα που παρουσιάζει ένα Λονδίνο που ο συγγραφέας γνωρίζει και στο οποίο μεταφέρει πετυχημένα δεκάδες Αμερικάνικα κλισέ.

 

Και μόνο το να γνωρίζεις ένα μέρος ή έναν τρόπο ζωής επιρεάζει πολύ τη γραφή σου, σου δίνει το μικρό edge που χρειάζεσαι. Και η Ελλάδα προσφέρεται για φάνταζυ και τρόμο: πλούσια μυθολογία, μία προτεύουσα εφιαλτικά αστικοποιημένη με μικρές νησίδες ιστορίας μέσα της, πολλά νησία, πολλές ερημιές, χωριουδάκια που τα μυστικά ξέρουν να κρύβονται, ο παραλογισμός της γραφειοκρατείας και του Ε.Σ. (πόσα και πόσα διηγήματα για σκοπιές έχουμε διαβάσει), όλα αυτά είναι πρώτης τάξεως υλικό για να βγει έξω.

[DinMacXanthi]

τρέντυ->Τρεντης

ρηλάξ->ρηλαξάρω

cool-> κουλ, κουλάρω, κουλάρισε

surf-> σερφάρω

Προσοχή στη διαφορά μετάξυ προφορικής και γραπτής γλώσσας. Ενώ θα σε καταλάβω μια χαρά αν μου τα πετάξεις αυτά πάνω από δυο μπύρες (και, προσωπικά, θα μου αρέσει κιόλας το υφάκι σου), αν τα δω γραμμένα σε έργο σου, θα σου βγάλω κίτρινη κάρτα γιατί είναι εκφράσεις που είτε δεν έχουν ακόμα καθιερωθεί, είτε έχουν καθιερωθεί αλλά δεν έχουν περάσει ακόμα το τεστ του χρόνου, ώστε να αποδείξουν ότι ήρθαν για να μείνουν. Όταν γράφουμε (λογοτεχνία, όχι σε στήλη περιοδικού), καλό είναι να σκεφτόμαστε και τον αναγνώστη της επόμενης τριακονταετίας (για να μην πω παραπάνω) που δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Το '60 ο "cool τύπος" ήταν "φίνος" αλλά αυτό βεβαία σήμερα ακούγεται τρομερά παλιομοδίτικο, σχεδόν γελοίο. Ακόμα και το "σερφάρω" δεν είναι αρκετά παλιό για να θεωρηθεί λέξη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ένα λογοτεχνικό έργο που φιλοδοξεί να σέβεται τον εαυτό του.

 

 

Ωστόσο, όταν μιλάνε οι χαρακτήρες σου, μπορούν να πουν ό,τι θέλουν, σωστά;

 

π.χ.

"Κούλαρε, ρε άτομο", είπε ο Μητσάρας στον αγχωμένο κολλητό του, τον Γιάννη, καθώς έπιναν τη φραπεδιά τους στο Ρεμέτζο, στην πλατεία του χωριού.

Εκείνη τη στιγμή πέρασε από μπροστά τους ο κύριος Παπάρογλου. Ψιλοξεπεσμένος σήμερα, αλλά από τα άτομα που θεωρούνταν "φίνα" στην εποχή τους.

 

Ε, ναι, το ποστ του Ντρέηκ με πήγε κατευθείαν στο "Οι Γυναίκες με τα Μαύρα" του Λη. Μπορεί και δουλεύει.

[mman]

τρέντυ->Τρεντης

ρηλάξ->ρηλαξάρω

cool-> κουλ, κουλάρω, κουλάρισε

surf-> σερφάρω

Προσοχή στη διαφορά μετάξυ προφορικής και γραπτής γλώσσας. Ενώ θα σε καταλάβω μια χαρά αν μου τα πετάξεις αυτά πάνω από δυο μπύρες (και, προσωπικά, θα μου αρέσει κιόλας το υφάκι σου), αν τα δω γραμμένα σε έργο σου, θα σου βγάλω κίτρινη κάρτα γιατί είναι εκφράσεις που είτε δεν έχουν ακόμα καθιερωθεί, είτε έχουν καθιερωθεί αλλά δεν έχουν περάσει ακόμα το τεστ του χρόνου, ώστε να αποδείξουν ότι ήρθαν για να μείνουν. Όταν γράφουμε (λογοτεχνία, όχι σε στήλη περιοδικού), καλό είναι να σκεφτόμαστε και τον αναγνώστη της επόμενης τριακονταετίας (για να μην πω παραπάνω) που δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Το '60 ο "cool τύπος" ήταν "φίνος" αλλά αυτό βεβαία σήμερα ακούγεται τρομερά παλιομοδίτικο, σχεδόν γελοίο. Ακόμα και το "σερφάρω" δεν είναι αρκετά παλιό για να θεωρηθεί λέξη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ένα λογοτεχνικό έργο που φιλοδοξεί να σέβεται τον εαυτό του.

 

 

Ωστόσο, όταν μιλάνε οι χαρακτήρες σου, μπορούν να πουν ό,τι θέλουν, σωστά;

 

π.χ.

"Κούλαρε, ρε άτομο", είπε ο Μητσάρας στον αγχωμένο κολλητό του, τον Γιάννη, καθώς έπιναν τη φραπεδιά τους στο Ρεμέτζο, στην πλατεία του χωριού.

Εκείνη τη στιγμή πέρασε από μπροστά τους ο κύριος Παπάρογλου. Ψιλοξεπεσμένος σήμερα, αλλά από τα άτομα που θεωρούνταν "φίνα" στην εποχή τους.

 

Υπό συνθήκες, ναι. Αλλά και πάλι θέλει προσοχή. Δεν θα έτρεχα να πετάξω τέτοιους νεολογισμούς ακόμα και σε διαλόγους. Είναι σαν να μεταφέρεις την ευθύνη ενώ την απόφαση για την αναφορά μιας συγκεκριμένης λέξης την έχεις πάρει εσύ. Στο παράδειγμα που δίνεις, δεν θα έγραφα το "κούλαρε", θα έγραφα τον "κολλητό" (φαίνεται να έχει επικρατήσει αρκετά), δεν ξέρω τι θα έκαν με την "φραπεδιά" (μάλλον ναι) και σίγουρα θα έγραφα τον "φίνο" γιατί γίνεται η σωστή αναφορά στην εποχή του.

[odesseo]

μαιηλ, ιντερνετ, σαιτ

Αυτά τι είναι; Ήνγκλις;

 

Πέρα από την πλάκα, νομίζω ότι το δίλημμα δεν είναι σε καμιά περίπτωση γλωσσικό. Έχουμε να κάνουμε με την αγωνία ενός ανθρώπου να βρει ανταπόκριση σε αυτά που γράφει (=ευρύ αναγνωστικό κοινό). Θεωρώντας δεδομένη την πρωτοτυπία του περιεχομένου των έργων του και την αρτιότητα της γραφής του, εξετάζει πλέον σε ποια γλώσσα είναι προτιμότερο να γράφει, προκειμένου να εξασφαλίσει την πολυπόθητη ανταπόκριση. Μπαίνει, δηλαδή, στη σφαίρα του μάρκετινγκ, ψάχνοντας τρόπους να ανοιχτεί στη μεγάλη αγορά. Κι επειδή είναι γνωστό ποια γλώσσα μιλάει η μεγάλη αγορά, τίθεται το ερώτημα. Ελληνικά ή αγγλικά; Αλλά ας δούμε γιατί τα αγγλικά. Πρώτον, και αυτός είναι ίσως ο λιγότερο σημαντικός λόγος, επειδή είναι η γλώσσα της ε.φ και του fantasy. Δεύτερον, επειδή είναι η γλώσσα της αγοράς (και δη της συγκεκριμένης). Και τρίτον, επειδή οι περισσότεροι από εμάς έχουμε την τύχη να γνωρίζουμε, λίγο ή πολύ, αυτήν τη γλώσσα. Θέμα ανωτερότητας της μιας ή της άλλης γλώσσας δεν μπορεί να τεθεί, όταν οι παράγοντες που διαμορφώνουν τόσο το δίλημμα, όσο και την επιλογή της μιας ή της άλλης γλώσσας, είναι είτε υποκειμενικοί, είτε ψυχολογικοί, είτε προϊόντα άγνοιας. Ωστόσο, εύλογα μπορεί να τεθεί θέμα καταλληλότητας: Έχοντας, επαναλαμβάνω, κατακτήσει την πρωτοτυπία του περιεχομένου και την αρτιότητα στη γραφή, σκέφτεται κανείς σε ποια γλώσσα να επενδύσει. Αλλά για μια στιγμή! Σε ποια γλώσσα κατέκτησε την αρτιότητα της γραφής; Στα ελληνικά ή στα αγγλικά; Εδώ κάποιος μπορεί να απαντήσει ότι ΘΑ κατακτήσει την αρτιότητα ΑΦΟΥ πρώτα επιλέξει σε ποια γλώσσα θα γράφει. Ή ότι το θέμα της καταλληλότητας της μιας ή της άλλης γλώσσας καθορίζεται μόνο από την αγορά, και όχι από τον δημιουργό (υπαινισσόμενος ότι Ιταλοί, Γερμανοί και Γάλλοι πρέπει να γράφουν στα αγγλικά, αν θέλουν να έχουν κάποια τύχη). Εδώ σταματώ. Κάθε απάντηση ευπρόσδεκτη.

 

Έχουμε την ατυχία να αποτελούμε μικρή αγορά. Αλλά η μεγαλύτερη ατυχία μας είναι το ότι είμαστε μικρόψυχοι - και ταυτόχρονα μεγαλομανείς.

Edited August 24, 2011 by odesseo

[Count Baltar]

Υπό συνθήκες, ναι. Αλλά και πάλι θέλει προσοχή. Δεν θα έτρεχα να πετάξω τέτοιους νεολογισμούς ακόμα και σε διαλόγους. Είναι σαν να μεταφέρεις την ευθύνη ενώ την απόφαση για την αναφορά μιας συγκεκριμένης λέξης την έχεις πάρει εσύ. Στο παράδειγμα που δίνεις, δεν θα έγραφα το "κούλαρε", θα έγραφα τον "κολλητό" (φαίνεται να έχει επικρατήσει αρκετά), δεν ξέρω τι θα έκαν με την "φραπεδιά" (μάλλον ναι) και σίγουρα θα έγραφα τον "φίνο" γιατί γίνεται η σωστή αναφορά στην εποχή του.

 

Εκπλήσσομαι με αυτό που γράφεις, το ομολογώ. Είναι σαν να μου λες ότι αναλαμβάνεις ρόλο "εξαγνιστή" της γλώσσας, και περιμένεις να πολιτογραφηθούν κάποιες λέξεις επισήμως για να τις χρησιμοποιήσεις. Δηλαδή αν ακούσεις έναν διάλογο ατόμων που χρησιμοποιούν τέτοιες λέξεις και θελήσεις να τον μεταφέρεις, δεν θα τον μεταφέρεις αυτούσιο; Εσείς που γράφετε, αυτό δεν υποτίθεται ότι κάνετε σε ένα σημείο; Χώρια που, προσωπικά τουλάχιστον, το "κούλαρε" το θεωρώ κάργα πολιτογραφημένη στα ελληνικά λέξη. (Καλά, για το σερφάρω δεν μιλάμε).

 

Μια παρατήρησή μου εδώ: το πρόβλημα δεν είναι να χρησιμοποιούνται στη γραφή μας ξενικές λέξεις, εφόσον υπακούν στους κανόνες της ελληνικής. Εξηγούμαι: η λέξη κουλάρω μπορεί να προέρχεται από το κουλ, αλλά μετατρέπεται σε ελληνοπρεπέστατο ρήμα. Η λέξη τανκς, από την άλλη, είναι άκλιτη και παίρνει χάριν ευφωνίας αυτό το "ς" στο τέλος, σε ενικό και πληθυντικό --το τανκς, τα τανκς- όπως επιτάσσουν οι κανόνες της γλώσσας μας (παρομοίως και το σορτς, ή το κόμικς). Το σφάλμα είναι να εισάγονται ξενικοί κανόνες στα ελληνικά (ήτοι, το τανκ, τα τανκς ή, ακόμα χειρότερα θεός φυλάξει, το φόρουμ, τα φόρα).

[Drake Ramore]

μαιηλ, ιντερνετ, σαιτ

Αυτά τι είναι; Ήνγκλις;

 

Πέρα από την πλάκα, νομίζω ότι το δίλημμα δεν είναι σε καμιά περίπτωση γλωσσικό. Έχουμε να κάνουμε με την αγωνία ενός ανθρώπου να βρει ανταπόκριση σε αυτά που γράφει (=ευρύ αναγνωστικό κοινό). Θεωρώντας δεδομένη την πρωτοτυπία του περιεχομένου των έργων του και την αρτιότητα της γραφής του, εξετάζει πλέον σε ποια γλώσσα είναι προτιμότερο να γράφει, προκειμένου να εξασφαλίσει την πολυπόθητη ανταπόκριση. Μπαίνει, δηλαδή, στη σφαίρα του μάρκετινγκ, ψάχνοντας τρόπους να ανοιχτεί στη μεγάλη αγορά. Κι επειδή είναι γνωστό ποια γλώσσα μιλάει η μεγάλη αγορά, τίθεται το ερώτημα. Ελληνικά ή αγγλικά; Αλλά ας δούμε γιατί τα αγγλικά. Πρώτον, και αυτός είναι ίσως ο λιγότερο σημαντικός λόγος, επειδή είναι η γλώσσα της ε.φ και του fantasy. Δεύτερον, επειδή είναι η γλώσσα της αγοράς (και δη της συγκεκριμένης). Και τρίτον, επειδή οι περισσότεροι από εμάς έχουμε την τύχη να γνωρίζουμε, λίγο ή πολύ, αυτήν τη γλώσσα. Θέμα ανωτερότητας της μιας ή της άλλης γλώσσας δεν μπορεί να τεθεί, όταν οι παράγοντες που διαμορφώνουν τόσο το δίλημμα, όσο και την επιλογή της μιας ή της άλλης γλώσσας, είναι είτε υποκειμενικοί, είτε ψυχολογικοί, είτε προϊόντα άγνοιας. Ωστόσο, εύλογα μπορεί να τεθεί θέμα καταλληλότητας: Έχοντας, επαναλαμβάνω, κατακτήσει την πρωτοτυπία του περιεχομένου και την αρτιότητα στη γραφή, σκέφτεται κανείς σε ποια γλώσσα να επενδύσει. Αλλά για μια στιγμή! Σε ποια γλώσσα κατέκτησε την αρτιότητα της γραφής; Στα ελληνικά ή στα αγγλικά; Εδώ κάποιος μπορεί να απαντήσει ότι ΘΑ κατακτήσει την αρτιότητα ΑΦΟΥ πρώτα επιλέξει σε ποια γλώσσα θα γράφει. Ή ότι το θέμα της καταλληλότητας της μιας ή της άλλης γλώσσας καθορίζεται μόνο από την αγορά, και όχι από τον δημιουργό (υπαινισσόμενος ότι Ιταλοί, Γερμανοί και Γάλλοι πρέπει να γράφουν στα αγγλικά, αν θέλουν να έχουν κάποια τύχη). Εδώ σταματώ. Κάθε απάντηση ευπρόσδεκτη.

 

Έχουμε την ατυχία να αποτελούμε μικρή αγορά. Αλλά η μεγαλύτερη ατυχία μας είναι το ότι είμαστε μικρόψυχοι - και ταυτόχρονα μεγαλομανείς.

 

 

Διακρίνω μια υφέρπουσα ειρωνεία ή είναι ιδέα μου;

 

 

[odesseo]

Διακρίνω μια υφέρπουσα ειρωνεία ή είναι ιδέα μου;

 

Κάθε άλλο, Drake. Για το φαινόμενο συζητώ, πέρα από πρόσωπα. Αν, εν τούτοις, διακρίνεις ειρωνεία, ελπίζω τουλάχιστον να μην είναι το μόνο που διακρίνεις.

[Drake Ramore]

Διακρίνω μια υφέρπουσα ειρωνεία ή είναι ιδέα μου;

 

Κάθε άλλο, Drake. Για το φαινόμενο συζητώ, πέρα από πρόσωπα. Αν, εν τούτοις, διακρίνεις ειρωνεία, ελπίζω τουλάχιστον να μην είναι το μόνο που διακρίνεις.

 

Ok, just checking.

[Guest old#2065]

μαιηλ, ιντερνετ, σαιτ

Αυτά τι είναι; Ήνγκλις;

 

Άν μελετούσες Ομπεράνθη θα γνώριζες ότι αυτά είναι Ήνγκρηκς!

[Stanley]

Ρε παιδιά, τι σκάτε; Γράψτε το αριστούργημά σας στα ελληνικά και, αναπόφευκτα, αυτό θα μεταφραστεί και σε σουαχίλι.

[Guest old#2065]

Διακρίνω μια υφέρπουσα ειρωνεία ή είναι ιδέα μου;

 

Κάθε άλλο, Drake. Για το φαινόμενο συζητώ, πέρα από πρόσωπα. Αν, εν τούτοις, διακρίνεις ειρωνεία, ελπίζω τουλάχιστον να μην είναι το μόνο που διακρίνεις.

 

Ok, just checking.

Με την πάσα που δίνει ο Drake για μεταφράστε μου την υπέροχη σε λεπτότητα προσδιορισμού λέξη "υφέρπουσα", στα αγγλικά πληζ.

Και εφόσον δεν περιορίζετε τη συζήτηση στην ε.φ. όπου υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι να τίθεται το θέμα, αλλά γενικεύετε , θα ήθελα να μου πεί κάποιος, το παρακάτω σατυρικό τετράστιχο μου που προοριζόταν για μελοποίηση, αν θα μπορούσε να σταθεί στα αγγλικά.

 

Αι αδελφαί αι δύο

με το ηδύ αιδοίο,

εσπούδασαν κι οι δύο

φλάουτο στο Ωδείο.

[Stanley]

Διακρίνω μια υφέρπουσα ειρωνεία ή είναι ιδέα μου;

 

Κάθε άλλο, Drake. Για το φαινόμενο συζητώ, πέρα από πρόσωπα. Αν, εν τούτοις, διακρίνεις ειρωνεία, ελπίζω τουλάχιστον να μην είναι το μόνο που διακρίνεις.

 

Ok, just checking.

 

Αι αδελφαί αι δύο

με το ηδύ αιδοίο,

εσπούδασαν κι οι δύο

φλάουτο στο Ωδείο.

 

 

Το φλαούτο εδώ έχει κυριολεκτική έννοια;