Συμβουλές προς όσους φιλοδοξούν να εκδοθούν

[Electroscribe]

Λέγεται συχνά πως πρέπει να δώσεις στον υποψήφιο εκδότη μια σύντομη περιγραφή, μια παρουσίαση του έργου που να τον πείσει να ασχοληθεί σοβαρά μαζί του. Μια πολύ σύντομη σύνοψη. Τι αξίζει να τονιστεί; Τι είανι αυτό που θα πείσει έναν εκδότη; Και πώς θα γίνει χωρίς να φανείς καραψωνάρα του κερατά; ("Η χρήση της γλώσσας είναι καταπληκτική κι εύστοχη", "Τα νοήματα που κρύβονται ανάμεσα στις γραμμές είναι μεγαλειώδη", "Η πλοκή δε σου επιτρέπει να το αφήσεις από τα χέρια σου").

 

 

Αυτά είναι ζητήματα που νομίζω πως αφορούν τη συνοδευτική επιστολή, όχι τη σύνοψη. Στη σύνοψη κάνεις μαι περίληψη της δομής και του περιεχομένου του βιβλίου, χωρίς να λες τίποτα περί γραφής, ύφους κοκ.

 

Κι αυτά που αναφέρει ο Παρατηρητής στην επιστολή ανήκουν.

 

Επί της ουσίας, δε λες τι πέτυχες, λες τι προσπάθησες και πού έριξες βάρος (γλώσσα, υπόβαθρο, πλοκή κτλ.). Αν τα κατάφερες, θα το κρίνουν μόνοι τους με την ανάγνωση. Έτσι θα φανείς λιγότερο ψωνάρα, νομίζω.

 

Και εννοείται πως δεν τους λες κάτι σαν το "Τα νοήματα που κρύβονται ανάμεσα στις γραμμές είναι μεγαλειώδη", γιατί αυτό σημαίνει πως το βιβλίο σου απευθύνεται μόνο σε λίγους που θα το καταλάβουν (= έχει μικρό κοινό και θα πουλήσει λίγο). Πολύ καλύτερα είναι να πεις (αλλά μόνο αν ισχύει!) κάτι σε στυλ "το βιβλίο λειτουργεί σε πολλά επίπεδα. Για όλους τους αναγνώστες είναι μια ψυχαγωγική περιπέτεια και για όσους θέλουν να το δουν έτσι, είναι επίσης μια αλληγορία πάνω στον ηφαιστιωνισμό".

 

Και εννοείται πως (όσο κι αν σε ζορίζει η διαδικασία) αν δεν είσαι ικανός να γράψεις την επιστολή έτσι που να πεις αυτό που θες και χωρίς να φανείς ψωνάρα, μάλλον η γραφή σου δεν είναι ακόμη αρκετά δουλεμένη για να στέλνεις βιβλία σε εκδότες.

[aScannerDarkly]

Για όλους τους αναγνώστες είναι μια ψυχαγωγική περιπέτεια και για όσους θέλουν να το δουν έτσι, είναι επίσης μια αλληγορία πάνω στον ηφαιστιωνισμό

Καλό. Για να μην παρεξηγηθούν οι προθέσεις μας, πάντως, να τονίσω ότι το τόπικ δεν είναι "τι θα κάνει ο Ηφαιστίων για να βγάλει βιβλίο", είναι γενικές συμβουλές-κατευθύνσεις για όλους.

 

Απλά το επαναλαμβάνω. Συνεχίστε.

Edited September 6, 2011 by aScannerDarkly

[Electroscribe]

Εννοείται πως κι εγώ όταν χρησιμοποιώ το δεύτερο πρόσωπο ή λέω "εσύ", δεν εννοώ κάποιον συγκεκριμένο συνομιλητή εντός του τόπικ, αλλά τον καθένα μας (και τον εαυτό μου μαζί)

[aScannerDarkly]

Το ξέρω. Δεν αναφέρθηκα σε σένα. Απλώς πήγα να προλάβω πιθανές παρεξηγήσεις.

[Man_from_Earth]

Αναφέρθηκε κάτι ενδιαφέρον νωρίτερα, οτι μπορεί κάποιος να εκδόσει το βιβλίο του ίσως πιο εύκολα αν συμμετέχει σε κάποιο ποσοστό των εξόδων. Αν εξαιρέσουμε το οικονομικό που προφανώς είναι θέμα, έχετε υπόψη σας κάποιο άλλο μειονέκτημα για αυτή την κατάσταση;Ισως είναι καλή ιδέα για το ξεκίνημα και αν όντως το έργο είναι κάτι καλό, η μικρή προώθηση που θα προσφέρει η "ιδιο-έκδοση" θα είναι αρκετή για μια συνέχεια υπο άλλους όρους..

[Arachnida]

Αναφέρθηκε κάτι ενδιαφέρον νωρίτερα, οτι μπορεί κάποιος να εκδόσει το βιβλίο του ίσως πιο εύκολα αν συμμετέχει σε κάποιο ποσοστό των εξόδων. Αν εξαιρέσουμε το οικονομικό που προφανώς είναι θέμα, έχετε υπόψη σας κάποιο άλλο μειονέκτημα για αυτή την κατάσταση;Ισως είναι καλή ιδέα για το ξεκίνημα και αν όντως το έργο είναι κάτι καλό, η μικρή προώθηση που θα προσφέρει η "ιδιο-έκδοση" θα είναι αρκετή για μια συνέχεια υπο άλλους όρους..

 

Πάγια θέση μου σε αυτό το ζήτημα: ποτέ μην δώσετε προίκα για το γραπτό σας. Μην πληρώσετε χρήματα σε κάποιον εκδοτικό οίκο για να πάρει τη "γενναία απόφαση" να κυκλοφορήσει το έργο σας.

Το μειονέκτημα για αυτή την κατάσταση είναι ότι ο εκδοτικός οίκος που ακολουθεί τέτοιου είδους πρακτικές δεν θα ενδιαφερθεί να προωθήσει το βιβλίο, δεν θα ενδιαφερθεί να είναι άρτια η έκδοση.

Το σημαντικότερο είναι ότι ο εκδοτικός ήδη θα έχει ήδη άσχημη εικόνα στο αναγνωστικό κοινό.

 

Αν πιστεύετε τόσο πολύ σε ένα βιβλίο σας που κανένας εκδοτικός δεν εγκρίνει, είναι καλύτερο να προχωρήσετε σε έκδοση μόνοι σας, χωρίς να βάλετε νταβατζή στη δουλειά σας.

[odesseo]

Το μειονέκτημα για αυτή την κατάσταση είναι ότι ο εκδοτικός οίκος που ακολουθεί τέτοιου είδους πρακτικές δεν θα ενδιαφερθεί να προωθήσει το βιβλίο, δεν θα ενδιαφερθεί να είναι άρτια η έκδοση.

 

Από προσωπική πείρα: οι εκδοτικοί οίκοι σπάνια κάνουν προώθηση σε βιβλία πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων. Στην καλύτερη περίπτωση θα κάνουν σχετικά ευρεία διανομή (που θα πει, σε περισσότερα του ενός κεντρικά βιβλιοπωλεία σε δυο-τρεις μεγάλες πόλεις). Αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε, από τη στιγμή που κανείς δεν μπορεί να αναγκάσει τα βιβλιοπωλεία να γεμίσουν τις βιτρίνες τους με ένα τέτοιο βιβλίο. Και το να υπάρχει το βιβλίο σου χαμένο στα ράφια δέκα βιβλιοπωλείων σε όλη την Ελλάδα ΔΕΝ σημαίνει τίποτε.

Σχετικά με την ποιότητα της έκδοσης: εάν πληρώσεις για να βγάλεις το βιβλίο σου σε κάποιον γνωστό εκδοτικό οίκο, θα έχεις την αρτιότητα των εκδόσεων για την οποία επέλεξες τον συγκεκριμένο οίκο. Έτσι κι αλλιώς, αυτό που θα πληρώσεις στην ουσία είναι η προστιθέμενη αξία που δίνει ο εν λόγω οίκος στο βιβλίο σου. Είναι σαν να σου λέει: Πλήρωσέ με για να βάλεις το όνομά μου στο βιβλίο σου.

Ο οικονομικότερος και αποτελεσματικότερος πλέον τρόπος να προωθήσει ένας πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας το βιβλίο του, εφόσον δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με κάποιον εκδοτικό, είναι μέσω των κοινωνικών του δικτύων (διαδικτυακών και μη).

[Nihilio]

Το μειονέκτημα για αυτή την κατάσταση είναι ότι ο εκδοτικός οίκος που ακολουθεί τέτοιου είδους πρακτικές δεν θα ενδιαφερθεί να προωθήσει το βιβλίο, δεν θα ενδιαφερθεί να είναι άρτια η έκδοση.

 

Από προσωπική πείρα: οι εκδοτικοί οίκοι σπάνια κάνουν προώθηση σε βιβλία πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων. Στην καλύτερη περίπτωση θα κάνουν σχετικά ευρεία διανομή (που θα πει, σε περισσότερα του ενός κεντρικά βιβλιοπωλεία σε δυο-τρεις μεγάλες πόλεις). Αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε, από τη στιγμή που κανείς δεν μπορεί να αναγκάσει τα βιβλιοπωλεία να γεμίσουν τις βιτρίνες τους με ένα τέτοιο βιβλίο. Και το να υπάρχει το βιβλίο σου χαμένο στα ράφια δέκα βιβλιοπωλείων σε όλη την Ελλάδα ΔΕΝ σημαίνει τίποτε.

Ανάλογα τον οίκο. Ο Πατάκης πχ μια χαρά προώθησε το "Κοράκι σε Άλικο Φόντο" και ο Λιβάνης το "Βασίλειο της Αράχνης" (τουλάχιστον το πρώτο βιβλίο) για να πάρουμε παραδείγματα από μέλη του φόρουμ. Είναι νομίζω θέμα πολιτικής και μέσων που διαθέτει ο εκδοτικός οίκος.

 

Και μιλάμε πάντα, ειδικά για μεγάλους εκδοτικούς, ότι η προώθηση θα είναι για τη σαιζόν του, μετά ότι πουλήσει το βιβλίο θα το πουλήσει από word of mouth.

[Count Baltar]

Από την επαφή μου πάντως με ξένους ατζέντηδες ακούω ένα και μόνο πράγμα (που φυσικά ισχύει για το εξωτερικό - εδώ, τι να πω;): σε κάθε περίπτωση πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα το πρώτο του βιβλίο έχει συντριπτικά περισσότερες πιθανότητες να πάει καλά απ' ό,τι το δεύτερο.

[Nihilio]

Από την επαφή μου πάντως με ξένους ατζέντηδες ακούω ένα και μόνο πράγμα (που φυσικά ισχύει για το εξωτερικό - εδώ, τι να πω;): σε κάθε περίπτωση πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα το πρώτο του βιβλίο έχει συντριπτικά περισσότερες πιθανότητες να πάει καλά απ' ό,τι το δεύτερο.

Λογικό, στο πρώτο βιβλίο γίνεται κοσκίνισμα. Πολλοί θα πάρουν το βιβλίο κάποιου που δεν ξέρουν, αλλά όχι ένα βιβλίο κάποιου που το άλλο βιβλίο του που διάβασαν δεν ήταν του γούστου τους.

 

Ελλάδα πάλι, σύμφωνα με πολλούς κριτικούς, το δεύτερο βιβλίο τείνει να είναι χειρότερο από το πρώτο, επειδή πολλοί συγγραφείς έβαλαν δουλειά χρόνων στο πρώτο και είπαν σε μεγάλο βαθμό αυτά που είχαν να πουν...

Edited September 7, 2011 by Nihilio

[odesseo]

Το μειονέκτημα για αυτή την κατάσταση είναι ότι ο εκδοτικός οίκος που ακολουθεί τέτοιου είδους πρακτικές δεν θα ενδιαφερθεί να προωθήσει το βιβλίο, δεν θα ενδιαφερθεί να είναι άρτια η έκδοση.

 

Από προσωπική πείρα: οι εκδοτικοί οίκοι σπάνια κάνουν προώθηση σε βιβλία πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων. Στην καλύτερη περίπτωση θα κάνουν σχετικά ευρεία διανομή (που θα πει, σε περισσότερα του ενός κεντρικά βιβλιοπωλεία σε δυο-τρεις μεγάλες πόλεις). Αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε, από τη στιγμή που κανείς δεν μπορεί να αναγκάσει τα βιβλιοπωλεία να γεμίσουν τις βιτρίνες τους με ένα τέτοιο βιβλίο. Και το να υπάρχει το βιβλίο σου χαμένο στα ράφια δέκα βιβλιοπωλείων σε όλη την Ελλάδα ΔΕΝ σημαίνει τίποτε.

Ανάλογα τον οίκο. Ο Πατάκης πχ μια χαρά προώθησε το "Κοράκι σε Άλικο Φόντο" και ο Λιβάνης το "Βασίλειο της Αράχνης" (τουλάχιστον το πρώτο βιβλίο) για να πάρουμε παραδείγματα από μέλη του φόρουμ. Είναι νομίζω θέμα πολιτικής και μέσων που διαθέτει ο εκδοτικός οίκος.

 

Και μιλάμε πάντα, ειδικά για μεγάλους εκδοτικούς, ότι η προώθηση θα είναι για τη σαιζόν του, μετά ότι πουλήσει το βιβλίο θα το πουλήσει από word of mouth.

 

Είπα "σπάνια κάνουν προώθηση", Μιχάλη. Και τα δύο βιβλία που φέρνεις ως παράδειγμα, ανάμεσα σε μερικές εκατοντάδες που έχουν γραφτεί και σταλεί σε εκδοτικούς από μέλη του φόρουμ, σημαίνει ακριβώς αυτό: "σπάνια".

[Man_from_Earth]

Αν πιστεύετε τόσο πολύ σε ένα βιβλίο σας που κανένας εκδοτικός δεν εγκρίνει, είναι καλύτερο να προχωρήσετε σε έκδοση μόνοι σας, χωρίς να βάλετε νταβατζή στη δουλειά σας.

 

την ανατύπωση,αντε πες οτι την καταφέρνω μόνος.Συνεργάζομαι με κάποιο τυπογραφείο και παίρνω κάποιες εκατοντάδες κομμάτια. Τη συννενόηση με τα βιβλιοπωλεία, τη διανομή;

 

Επειτα ίσως χρειάζεται να ιδρύσω εκδοτικό οίκο για να προχωρήσω σε μαζική έκδοση με σκοπό τη μεταπώληση σε βιβλιοπωλεία κλπ κλπ (εφοριακό ζήτημα και δεν το γνωρίζω). It gets ugly

 

Γιαυτό υπάρχουν οι εκδοτικοί οίκοι.Αν ήταν ύκολο να το κάνεις μόνος κανείς δε θα διάλεγε το "νταβατζή"..

[Count Baltar]

Ελλάδα πάλι, σύμφωνα με πολλούς κριτικούς, το δεύτερο βιβλίο τείνει να είναι χειρότερο από το πρώτο, επειδή πολλοί συγγραφείς έβαλαν δουλειά χρόνων στο πρώτο και είπαν σε μεγάλο βαθμό αυτά που είχαν να πουν...

 

Και αυτό ισχύει και έξω.

[Nihilio]

Ελλάδα πάλι, σύμφωνα με πολλούς κριτικούς, το δεύτερο βιβλίο τείνει να είναι χειρότερο από το πρώτο, επειδή πολλοί συγγραφείς έβαλαν δουλειά χρόνων στο πρώτο και είπαν σε μεγάλο βαθμό αυτά που είχαν να πουν...

 

Και αυτό ισχύει και έξω.

Υποθέτω ότι ναι.

[Arachnida]

Αν πιστεύετε τόσο πολύ σε ένα βιβλίο σας που κανένας εκδοτικός δεν εγκρίνει, είναι καλύτερο να προχωρήσετε σε έκδοση μόνοι σας, χωρίς να βάλετε νταβατζή στη δουλειά σας.

 

την ανατύπωση,αντε πες οτι την καταφέρνω μόνος.Συνεργάζομαι με κάποιο τυπογραφείο και παίρνω κάποιες εκατοντάδες κομμάτια. Τη συννενόηση με τα βιβλιοπωλεία, τη διανομή;

 

Επειτα ίσως χρειάζεται να ιδρύσω εκδοτικό οίκο για να προχωρήσω σε μαζική έκδοση με σκοπό τη μεταπώληση σε βιβλιοπωλεία κλπ κλπ (εφοριακό ζήτημα και δεν το γνωρίζω). It gets ugly

 

Γιαυτό υπάρχουν οι εκδοτικοί οίκοι.Αν ήταν ύκολο να το κάνεις μόνος κανείς δε θα διάλεγε το "νταβατζή"..

 

Το νόημα αυτού που έγραψα: αν πιστεύετε τόσο πολύ σε ένα βιβλίο, αλλά κανένας επαγγελματίας του χώρου όχι, τότε κατά πάσα πιθανότητα και το ευρύ αναγνωστικό κοινό δεν θα δείξει ενδιαφέρον.

Άρα θα στηριχτείτε κυρίως σε γνωστούς, άρα μπορείτε απλά να διακινήσετε εκατό-διακόσια αντίτυπα χέρι με χέρι.

 

Σχετικά με το άλλο θέμα, η δική μου εντύπωση είναι ότι οι εκδοτικοί γενικά προωθούν τις δουλειές πρωτοεμφανιζόμενων. (θα υπάρχουν και παραδείγματα για την αντίθετη άποψη, αλλά μιλάω για την πλειονότητα των βιβλίων)

[Domenico]

Αν πιστεύετε τόσο πολύ σε ένα βιβλίο σας που κανένας εκδοτικός δεν εγκρίνει, είναι καλύτερο να προχωρήσετε σε έκδοση μόνοι σας, χωρίς να βάλετε νταβατζή στη δουλειά σας.

 

την ανατύπωση,αντε πες οτι την καταφέρνω μόνος.Συνεργάζομαι με κάποιο τυπογραφείο και παίρνω κάποιες εκατοντάδες κομμάτια. Τη συννενόηση με τα βιβλιοπωλεία, τη διανομή;

 

Επειτα ίσως χρειάζεται να ιδρύσω εκδοτικό οίκο για να προχωρήσω σε μαζική έκδοση με σκοπό τη μεταπώληση σε βιβλιοπωλεία κλπ κλπ (εφοριακό ζήτημα και δεν το γνωρίζω). It gets ugly

 

Γιαυτό υπάρχουν οι εκδοτικοί οίκοι.Αν ήταν ύκολο να το κάνεις μόνος κανείς δε θα διάλεγε το "νταβατζή"..

 

Το νόημα αυτού που έγραψα: αν πιστεύετε τόσο πολύ σε ένα βιβλίο, αλλά κανένας επαγγελματίας του χώρου όχι, τότε κατά πάσα πιθανότητα και το ευρύ αναγνωστικό κοινό δεν θα δείξει ενδιαφέρον.

Άρα θα στηριχτείτε κυρίως σε γνωστούς, άρα μπορείτε απλά να διακινήσετε εκατό-διακόσια αντίτυπα χέρι με χέρι.

 

Σχετικά με το άλλο θέμα, η δική μου εντύπωση είναι ότι οι εκδοτικοί γενικά προωθούν τις δουλειές πρωτοεμφανιζόμενων. (θα υπάρχουν και παραδείγματα για την αντίθετη άποψη, αλλά μιλάω για την πλειονότητα των βιβλίων)

 

Συμφωνώ με αυτό που λες ότι αν κανένας εκδοτικός δεν δέχεται να εκδώσει το έργο κάποιου και εφόσον αυτός πιστεύει στο έργο του, να το εκδώσει μόνος του και να διακινήσει ότι μπορεί (έτσι ξεκίνησε αν δεν κάνω λάθος ο Paolini- με τη βοήθεια των γονιών του, γιατί ήταν και 15 τότε).

 

Το ότι όμως και το ευρύ αναγνωστικό δεν θα δείξει ενδιαφέρον δεν νομίζω ότι ισχύει(τουλάχιστον όχι απόλυτα). Το Twilight απορρίφθηκε 14 φορές, το Harry Potter 12, αυτή που έγραψε τα princess diaries έχει πει πως κράτησε μια σακούλα γεμάτη απορρίψεις(άσχετα που σήμερα η σειρά έχει πουλήσει 20 μύρια), το A wrinkle in Time 26, Το ημερολόγιο της Άννας Φράνκ 15 και το θρυλικό Gone with the Wind(30 μύρια σε πωλήσεις plus ένα pulitzer και κινηματογραφική μεταφορά με 11 όσκαρ) απορρίφθηκε το σύνολο 38(!) φορές....

[Παρατηρητής]

Μόνο που κανείς από αυτούς που αναφέρεις δεν είναι/ήταν Έλληνας, που σημαίνει πως:

α) δεν χτύπησε μόνος του τις πόρτες των εκδοτικών αλλά ο ατζέντης του

β) ακόμα και μόνος να τις χτυπούσε, είχε να επιλέξει μεταξύ εκατοντάδων εκδοτικών και όχι λίγων εκ των οποίων ελάχιστοι είναι επαγγελμαστίες.

γ) δεν χρειαζόταν να ενταχθεί σε κάποιον πολιτικό κύκλο ώστε ναβρει εκδότη και έτοιμο κοινό

δ) δεν έγραψε σε μια γλώσσα που την καταλαβαίνουν μοναχά 11.000.000 εκ των οποίων διαβάζουν με το ζόρι οι 1.000.000 και δεν είναι και όλοι φαν της λογοτεχνίας

ε) δεν έζησε σε μια χώρα που οι πιθανότητες για επιτυχία και καταξίωση στη συγγραφή είναι ελάχιστες έως μηδαμινές

στ)έζησε σε μια χώρα όπου τα περισσότερα βιβλία μεταφέρονται στον κινηματογράφο και γίνονται υπερπαραγωγές, και όχι σε μια χώρα που γυρίζει μόνο σαχλά σήριαλ.

ζ)δεν άκουγε συνεχώς αυτό το ενοχλητικό "ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ" ούτε και το "ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΩ ΕΛΛΗΝΕΣ"

[Man_from_Earth]

Είναι μια ιδέα να διακινήσεις χέρι με χέρι αλλά μιλώντας αυστηρά με όρους αγοράς είναι αδιέξοδη κίνηση, γιατί:

 

α.Δεν θα βελτιώσει τις πιθανότητες συνεργασίας με εκδοτικό οίκο που στην τελική είναι το ζητούμενο.

β.Το είδος της ΕΦ έχει σχετικά με άλλα είδη λίγους οπαδούς που σημαίνει οτι ο κύκλος του καθενός απο εμάς δεν μπορεί να έχει πολλά άτομα που να ενδιαφέρονται.

γ.Καις τους άσσους που κρύβεις στο μανίκι σου σα συγγραφέας. Δηλαδή οτι λογοτεχνικό τέχνασμα,twist στην πλοκή, που είναι δικές σου πρωτότυπες ιδέες

μπορεί πλέον να εμπνεύσει άλλους συγγραφείς.(Δε μιλάω για κλεψιά,μιλάω για την καλώς εννοούμενη επιρροή που αναπόφευκτα ασκεί κάθε βιβλίο που διαβάζουμε στο δικό μας γράψιμο.) Οπότε συντομεύεις τη διάρκεια ζωής του χαρακτηρισμού "πρωτότυπη" δίπλα στην ιδέα σου.Προφανώς το ίδιο θα συμβεί αν συνεργαστείς με εκδοτικό οίκο και τυπώσεις πιο μαζικά και πιο οργανωμένα με τη διαφορά οτι τότε εσύ θα αναγνωρισθείς ως ο πρώτος εμπνευστής.

 

γιατί lets face it. Όλοι όσοι γράφουμε κάτι φαντασιωνόμαστε αναγνώριση.

[Domenico]

Μόνο που κανείς από αυτούς που αναφέρεις δεν είναι/ήταν Έλληνας, που σημαίνει πως:

α) δεν χτύπησε μόνος του τις πόρτες των εκδοτικών αλλά ο ατζέντης του

β) ακόμα και μόνος να τις χτυπούσε, είχε να επιλέξει μεταξύ εκατοντάδων εκδοτικών και όχι λίγων εκ των οποίων ελάχιστοι είναι επαγγελμαστίες.

γ) δεν χρειαζόταν να ενταχθεί σε κάποιον πολιτικό κύκλο ώστε ναβρει εκδότη και έτοιμο κοινό

δ) δεν έγραψε σε μια γλώσσα που την καταλαβαίνουν μοναχά 11.000.000 εκ των οποίων διαβάζουν με το ζόρι οι 1.000.000 και δεν είναι και όλοι φαν της λογοτεχνίας

ε) δεν έζησε σε μια χώρα που οι πιθανότητες για επιτυχία και καταξίωση στη συγγραφή είναι ελάχιστες έως μηδαμινές

στ)έζησε σε μια χώρα όπου τα περισσότερα βιβλία μεταφέρονται στον κινηματογράφο και γίνονται υπερπαραγωγές, και όχι σε μια χώρα που γυρίζει μόνο σαχλά σήριαλ.

ζ)δεν άκουγε συνεχώς αυτό το ενοχλητικό "ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ" ούτε και το "ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΩ ΕΛΛΗΝΕΣ"

 

Ξέχασες και το "ΔΕΝ ΕΚΔΙΔΩ ΕΛΛΗΝΕΣ" και αυτό νομίζω ακούγεται συχνά.

Ναι, συμφωνώ με όσα λες. Εγώ απλώς είπα κάτι που ισχύει σε προσωπικό επίπεδο(δηλαδή αν δεν σε θέλουν οι εκδοτικοί δεν σημαίνει ότι το έργο σου είναι χάλια και δεν πρέπει να το βάζεις κάτω).

[Solonor]

Γιώργο, υπερβάλεις στο δ.

Νομίζω πως το νούμερο είναι το πολύ πενταψήφιο.

 

 

 

[WILLIAM]

Αν πιστεύετε τόσο πολύ σε ένα βιβλίο σας που κανένας εκδοτικός δεν εγκρίνει, είναι καλύτερο να προχωρήσετε σε έκδοση μόνοι σας, χωρίς να βάλετε νταβατζή στη δουλειά σας.

 

την ανατύπωση,αντε πες οτι την καταφέρνω μόνος.Συνεργάζομαι με κάποιο τυπογραφείο και παίρνω κάποιες εκατοντάδες κομμάτια. Τη συννενόηση με τα βιβλιοπωλεία, τη διανομή;

 

Επειτα ίσως χρειάζεται να ιδρύσω εκδοτικό οίκο για να προχωρήσω σε μαζική έκδοση με σκοπό τη μεταπώληση σε βιβλιοπωλεία κλπ κλπ (εφοριακό ζήτημα και δεν το γνωρίζω). It gets ugly

 

Γιαυτό υπάρχουν οι εκδοτικοί οίκοι.Αν ήταν ύκολο να το κάνεις μόνος κανείς δε θα διάλεγε το "νταβατζή"..

 

Ναι χρειάζεται να ξεκινήσεις επιχείρηση. Δεν απαιτείται νομική μορφή, αρκεί η ατομική επιχείρηση οπότε κόβεις τιμολόγια σε βιβλιοπωλεία όπου πουλάς και λαμβάνεις αντίστοιχα εξόδων από τυπογραφία κλπ. Το μείον, πέρα από το οικονομικό ρίσκο είναι ότι μπλέκεις με εφορία, ΦΠΑ και όλα τα καλά.

[Arachnida]

Αν πιστεύετε τόσο πολύ σε ένα βιβλίο σας που κανένας εκδοτικός δεν εγκρίνει, είναι καλύτερο να προχωρήσετε σε έκδοση μόνοι σας, χωρίς να βάλετε νταβατζή στη δουλειά σας.

 

την ανατύπωση,αντε πες οτι την καταφέρνω μόνος.Συνεργάζομαι με κάποιο τυπογραφείο και παίρνω κάποιες εκατοντάδες κομμάτια. Τη συννενόηση με τα βιβλιοπωλεία, τη διανομή;

 

Επειτα ίσως χρειάζεται να ιδρύσω εκδοτικό οίκο για να προχωρήσω σε μαζική έκδοση με σκοπό τη μεταπώληση σε βιβλιοπωλεία κλπ κλπ (εφοριακό ζήτημα και δεν το γνωρίζω). It gets ugly

 

Γιαυτό υπάρχουν οι εκδοτικοί οίκοι.Αν ήταν ύκολο να το κάνεις μόνος κανείς δε θα διάλεγε το "νταβατζή"..

 

Ναι χρειάζεται να ξεκινήσεις επιχείρηση. Δεν απαιτείται νομική μορφή, αρκεί η ατομική επιχείρηση οπότε κόβεις τιμολόγια σε βιβλιοπωλεία όπου πουλάς και λαμβάνεις αντίστοιχα εξόδων από τυπογραφία κλπ. Το μείον, πέρα από το οικονομικό ρίσκο είναι ότι μπλέκεις με εφορία, ΦΠΑ και όλα τα καλά.

 

 

Νομίζω το είχα πει και παραπάνω, αυτό που εννοούσα δεν ήταν να ιδρύσεις εκδοτικό οίκο. Ήταν να καταφύγεις σε λύση ανεξάρτητη, να το τυπώσεις και να το δώσεις χέρι με χέρι, εκτός εμπορίου. Guerilla Publishing.

[Andkand]

Για να γίνει επιτυχία ένα βιβλίο πρέπει, δυστυχώς, να καταφέρει να μπει στα κυκλώματα διακίνησης των μεγάλων βιβλιοπωλείων.

 

Υποθέστε ότι κάποιος κατάφερε να γράψει το καλύτερο λογοτεχνικά βιβλίο της χρονιάς και το εκδίδει μόνος του ή μέσω ενός μικρού εκδοτικού οίκου που δεν έχει πρόσβαση στα μεγάλα βιβλιοπωλεία της χώρας.

 

ΕΡ: Ποίος θα το βρει για να το διαβάσει;

 

ΑΠ: Ελάχιστοι και αυτοί μόνο τυχαία θα πέσουν πάνω του.

 

ΕΡ: Μπορεί το συγκεκριμένο βιβλίο και ο συγκεκριμένος συγγραφέας να αναγνωριστούν;

 

ΑΠ: Πολύ δύσκολο, σχεδόν απίθανο.

 

Αντίθετα, σκαφτείτε ένα μέτριο βιβλίο (αντικειμενικά υποδεέστερο του προηγούμενου) το οποίο εκδίδεται από ένα μεγάλο εκδοτικό οίκο και γεμίζει τις βιτρίνες όλων των βιβλιοπωλείων της χώρας…

 

 

 

Κάτι ανάλογο ισχύει και με τα ελληνικά βιβλία σε σχέση με τα βιβλία άλλων γλωσσών λόγω του περιορισμένου κοινού στο οποίο απευθύνονται. Με λίγα λόγια ο καλύτερος Έλληνας συγγραφέας έχει απείρως μικρότερες πιθανότητες να γίνει παγκόσμια γνωστός από ένα μέτριο Άγγλο ή Ισπανό (έστω και αν ο Έλληνας είναι πολύ καλύτερος σε σχέση με αυτούς).

 

 

[odesseo]

"...ένα μέτριο βιβλίο αντικειμενικά υποδεέστερο του προηγούμενου": βλέπεις, andlib, πόσο ακατανόητη μπορεί να γίνει μια πρόταση, ακόμη κι όταν όλα τα μέρη της είναι απολύτως κατανοητά;

Edited September 30, 2011 by odesseo

[Andkand]

"...ένα μέτριο βιβλίο αντικειμενικά υποδεέστερο του προηγούμενου": βλέπεις, andlib, πόσο ακατανόητη μπορεί να γίνει μια πρόταση, ακόμη κι όταν όλα τα μέρη της είναι απολύτως κατανοητά;

 

 

Κράτησε την να τη συζητήσουμε στο Εργαστήρι