Jump to content

Συμβουλές προς όσους φιλοδοξούν να εκδοθούν


aScannerDarkly

Recommended Posts

Έχω να κάνω 3 σχόλια:

 

1. Για αυτούς που υποστηρίζουν ότι, για λόγους αρχής, ο συγγραφέας δεν πρέπει να συνεισφέρει καθόλου οικονομικά, ή με κάποιο άλλο τρόπο, στην έκδοση του βιβλίου του: Αυτό φυσικά είναι το ιδανικό για τον καθένα! Ξέρετε όμως κάποιον ελληνικό εκδοτικό οίκο που θα ρίσκαρε και να αναλάμβανε όλα τα έξοδα για την έκδοση ενός άγνωστου συγγραφέα αφήνοντας του μάλιστα και τα πνευματικά δικαιώματα; Όποιος γνωρίζει μια τέτοια περίπτωση παρακαλώ να την αναφέρει! Η συνεισφορά του άγνωστου συγγραφέα (είτε οικονομική, είτε παραχωρώντας πνευματικά δικαιώματα) είναι, δυστυχώς, μονόδρομος!

 

 

2. Το πλεονέκτημα της έκδοσης σε ένα εκδοτικό οίκο έναντι της αυτοέκδοσης είναι ότι ο εκδοτικός οίκος είναι ένα σημείο αναφοράς για αυτούς που, ίσως, θελήσουν να αναζητήσουν το βιβλίο σου. Αν πάει π.χ. κάποιος και ζητήσει ένα βιβλίο από ένα βιβλιοπωλείο το οποίο δεν υπάρχει στα ράφια του, τότε ο βιβλιοπώλης θα μπει στη biblionet, θα βρει τον εκδότη και τον προμηθευτή και ίσως το βάλει στην επόμενη παραγγελία που θα κάνει. Αν το βιβλίο δεν υπάρχει καν στη biblionet, ή, αν σαν προμηθευτής αναφέρεται ο ίδιος ο συγγραφέας που κατοικεί στη Άνω Κωλοπετινίτσα, το πιθανότερο είναι, ο βιβλιοπώλης, να μην ασχοληθεί… Επίσης, οι εκδότες έχουν το δικό τους δίκτυο ανάμεσα στα βιβλιοπωλεία και πολύ πιο εύκολα θα τοποθετήσουν εκεί ένα βιβλίο απ’ ότι ένας ιδιώτης μόνος του…

 

3. Το τρέξιμο από τον ίδιο τον συγγραφέα για την προώθηση του βιβλίου του είναι δεδομένο σε κάθε περίπτωση! Και ο εκδοτικός οίκος χρειάζεται σπρώξιμο για να σπρώξει (καλύτερα) το βιβλίο του κάθε συγγραφέα…

 

 

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 348
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • Άστροφιλ

    21

  • Arachnida

    18

  • georgezerv76

    17

  • odesseo

    16

Έχω να κάνω 3 σχόλια:

 

1. Για αυτούς που υποστηρίζουν ότι, για λόγους αρχής, ο συγγραφέας δεν πρέπει να συνεισφέρει καθόλου οικονομικά, ή με κάποιο άλλο τρόπο, στην έκδοση του βιβλίου του: Αυτό φυσικά είναι το ιδανικό για τον καθένα! Ξέρετε όμως κάποιον ελληνικό εκδοτικό οίκο που θα ρίσκαρε και να αναλάμβανε όλα τα έξοδα για την έκδοση ενός άγνωστου συγγραφέα αφήνοντας του μάλιστα και τα πνευματικά δικαιώματα; Όποιος γνωρίζει μια τέτοια περίπτωση παρακαλώ να την αναφέρει! Η συνεισφορά του άγνωστου συγγραφέα (είτε οικονομική, είτε παραχωρώντας πνευματικά δικαιώματα) είναι, δυστυχώς, μονόδρομος!

 

 

Μιας και εγώ είμαι αυτός που υποστηρίζει την άποψη 1 με θέρμη, νομίζω πρέπει να απαντήσω.

 

Δεν χρειάζεται να γράψουμε περιπτώσεις ονομαστικά γιατί θα τελειώναμε αύριο.

Ειδικά σε μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους αυτός είναι ο κανόνας. Ο άγνωστος και πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας πηγαίνει το βιβλίο του, αν τους αρέσει (σύμφωνα με το εκδοτικό πλάνο που έχουν στο μυαλό τους) τότε ο εκδοτικός αναλαμβάνει ΟΛΑ τα έξοδα και ο συγγραφέας αμείβεται με ένα ποσοστό από όσα βιβλία του πουληθούν. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι δύσκολο να το πιστέψει αυτό κάποιος. Έτσι πρέπει να γίνεται, αυτή είναι η σωστή, επαγγελματική διαδικασία.

 

Προφανώς δεν υποστηρίζω ότι τηρείται από όλους. Αλλά σίγουρα τηρείται από πολλούς.

 

Δεν θέλω να γίνει καμία παρεξήγηση, αλλά δεν θέλω και όσοι είναι πιο νέοι στο χώρο να έχουν στο μυαλό τους εντελώς λανθασμένες απόψεις και προσδοκίες.

Link to comment
Share on other sites

Δεν χρειάζεται να γράψουμε περιπτώσεις ονομαστικά γιατί θα τελειώναμε αύριο.

Ειδικά σε μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους αυτός είναι ο κανόνας. Ο άγνωστος και πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας πηγαίνει το βιβλίο του, αν τους αρέσει (σύμφωνα με το εκδοτικό πλάνο που έχουν στο μυαλό τους) τότε ο εκδοτικός αναλαμβάνει ΟΛΑ τα έξοδα και ο συγγραφέας αμείβεται με ένα ποσοστό από όσα βιβλία του πουληθούν. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι δύσκολο να το πιστέψει αυτό κάποιος. Έτσι πρέπει να γίνεται, αυτή είναι η σωστή, επαγγελματική διαδικασία.

 

+1 στο Γιάννη για την άμεση και ξεκάθαρη τοποθέτησή του παραπάνω.

Και προκαταβολικά +1000 για την άποψή του σχετικά με το τι προτείνει στους χιλιάδες δόκιμους ή κατά φαντασίαν συγγραφείς που έχουν γράψει ένα βιβλίο κι έχουν μαζέψει τουλάχιστον δέκα απορρίψεις από εκδοτικούς οίκους.

Link to comment
Share on other sites

Guest old#2065

Έχω να κάνω 3 σχόλια:

 

1. Για αυτούς που υποστηρίζουν ότι, για λόγους αρχής, ο συγγραφέας δεν πρέπει να συνεισφέρει καθόλου οικονομικά, ή με κάποιο άλλο τρόπο, στην έκδοση του βιβλίου του: Αυτό φυσικά είναι το ιδανικό για τον καθένα! Ξέρετε όμως κάποιον ελληνικό εκδοτικό οίκο που θα ρίσκαρε και να αναλάμβανε όλα τα έξοδα για την έκδοση ενός άγνωστου συγγραφέα αφήνοντας του μάλιστα και τα πνευματικά δικαιώματα; Όποιος γνωρίζει μια τέτοια περίπτωση παρακαλώ να την αναφέρει! Η συνεισφορά του άγνωστου συγγραφέα (είτε οικονομική, είτε παραχωρώντας πνευματικά δικαιώματα) είναι, δυστυχώς, μονόδρομος!

 

 

Μιας και εγώ είμαι αυτός που υποστηρίζει την άποψη 1 με θέρμη, νομίζω πρέπει να απαντήσω.

 

Δεν χρειάζεται να γράψουμε περιπτώσεις ονομαστικά γιατί θα τελειώναμε αύριο.

Ειδικά σε μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους αυτός είναι ο κανόνας. Ο άγνωστος και πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας πηγαίνει το βιβλίο του, αν τους αρέσει (σύμφωνα με το εκδοτικό πλάνο που έχουν στο μυαλό τους) τότε ο εκδοτικός αναλαμβάνει ΟΛΑ τα έξοδα και ο συγγραφέας αμείβεται με ένα ποσοστό από όσα βιβλία του πουληθούν. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι δύσκολο να το πιστέψει αυτό κάποιος. Έτσι πρέπει να γίνεται, αυτή είναι η σωστή, επαγγελματική διαδικασία.

 

Προφανώς δεν υποστηρίζω ότι τηρείται από όλους. Αλλά σίγουρα τηρείται από πολλούς.

 

Δεν θέλω να γίνει καμία παρεξήγηση, αλλά δεν θέλω και όσοι είναι πιο νέοι στο χώρο να έχουν στο μυαλό τους εντελώς λανθασμένες απόψεις και προσδοκίες.

Εγω δύο βιβλία που έβγαλα, εκδόθηκαν με τους ανωτέρω όρους. Ο πρώτος εκδοτικός οίκος ήταν ο ΤΑΛΩΣ Φ. και ο δεύτερος ο ΔΙΑΥΛΟΣ. Στο συμβόλαιο βέβαια με τα ποσοστά μου αναφέρεται ότι σε περίπτωση έκδοσης σε μετάφραση, μεταφορά σε κινηματογράφο, θέατρο η τηλεόραση, συμμετέχει και ο εκδοτικός οίκος στα δικαιώματα. Όσο για την προώθηση, εκεί τα πράγματα είναι πραγματικά δύσκολα.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ θεωρώ ότι η έκδοση βιβλίων προχωράει περίπου όπως και η σταδιοδρομία στον επαγγελματικό κλάδο.

 

Όπως είναι εξαιρετικά δύσκολο (έως αδύνατον) να προσληφθείς για πρώτη φορά με τον μισθό που θέλεις και τις συνθήκες δουλειάς που επιθυμείς, έτσι είναι εξαιρετικά δύσκολο (έως ακατόρθωτο) να εκδώσεις το πρώτο σου βιβλίο με τους όρους και την αμοιβή που θέλεις. Πρέπει να χτίσεις πάνω στην δουλειά σου ώστε η κάθε προηγούμενη δουλειά να θέτει τα στάνταρ για το πως (και πόσο) θα πληρωθείς την επόμενη. Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που κάποιος αμείφθηκε από το πρώτο του βιβλίο με κάποιο συμβόλαιο στα μέτρα που επιθυμούσε. Ειδικά σήμερα που το πρώτο μέλημα του συγγραφέα είναι να εκδοθεί κάτω από την σκέπη ενός μεγάλου (ή μικρότερου) εκδοτικού οίκου, με τις όποιες παραχωρήσεις θα κάνει ως πρωτοεμφανιζόμενος. Στο χώρο του Ελληνικού φανταστικού δε, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.

 

Κατα τα άλλα συμφωνώ με Arachida.

Link to comment
Share on other sites

Μιας και εγώ είμαι αυτός που υποστηρίζει την άποψη 1 με θέρμη, νομίζω πρέπει να απαντήσω.

 

Δεν χρειάζεται να γράψουμε περιπτώσεις ονομαστικά γιατί θα τελειώναμε αύριο.

Ειδικά σε μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους αυτός είναι ο κανόνας. Ο άγνωστος και πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας πηγαίνει το βιβλίο του, αν τους αρέσει (σύμφωνα με το εκδοτικό πλάνο που έχουν στο μυαλό τους) τότε ο εκδοτικός αναλαμβάνει ΟΛΑ τα έξοδα και ο συγγραφέας αμείβεται με ένα ποσοστό από όσα βιβλία του πουληθούν. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι δύσκολο να το πιστέψει αυτό κάποιος. Έτσι πρέπει να γίνεται, αυτή είναι η σωστή, επαγγελματική διαδικασία.

 

Προφανώς δεν υποστηρίζω ότι τηρείται από όλους. Αλλά σίγουρα τηρείται από πολλούς.

 

Δεν θέλω να γίνει καμία παρεξήγηση, αλλά δεν θέλω και όσοι είναι πιο νέοι στο χώρο να έχουν στο μυαλό τους εντελώς λανθασμένες απόψεις και προσδοκίες.

 

Γιάννη, δεν αμφισβητώ αυτό που λες. Στις περιπτώσεις, όμως, που ο εκδοτικός οίκος αναλάβει ΟΛΑ τα έξοδα, συνήθως δεν αρκείτε στο ποσοστό επί των πωλήσεων αλλά (συνήθως) επιδιώκει να πάρει όλα ή μέρος των πνευματικών δικαιωμάτων. Σωστά;

 

 

Link to comment
Share on other sites

 

Γιάννη, δεν αμφισβητώ αυτό που λες. Στις περιπτώσεις, όμως, που ο εκδοτικός οίκος αναλάβει ΟΛΑ τα έξοδα, συνήθως δεν αρκείτε στο ποσοστό επί των πωλήσεων αλλά (συνήθως) επιδιώκει να πάρει όλα ή μέρος των πνευματικών δικαιωμάτων. Σωστά;

 

 

Συνήθως στα συμβόλαια αναφέρεται τι ποσοστό εισπράττει η κάθε πλευρά, ανάλογα με την περίπτωση που προκύψουν έσοδα. Για παράδειγμα από τις πωλήσεις ο συγγραφέας θα εισπράττει 10% και αν κάποιος ζητήσει το έργο του για μετάφραση θα εισπράξει το 50% από το εφάπαξ ποσό που θα καταβάλουν οι ξένοι.

Και αυτή θα είναι μια συμφωνία που θα ισχύει, για παράδειγμα, για τέσσερα χρόνια.

Δεν ξέρω αν εννοείς αυτό για το ότι ο εκδοτικός παίρνει ένα μέρος των δικαιωμάτων.

Πάντως από τη στιγμή που ένας συγγραφέας υπογράφει, πλέον τα δικαιώματα τού έργου του τα συνδιαχειρίζεται με τον εκδοτικό. Αν ο εκδοτικός δεν έπαιρνε ένα μέρος των δικαιωμάτων, τότε ο συγγραφέας θα μπορούσε ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του να πάει και να το βγάλει και σε έναν ακόμα εκδοτικό και μετά από έναν μήνα σε ακόμα έναν κλπ.

Link to comment
Share on other sites

Μια απορία που μου προκύπτει από τα παραπάνω: η έκδοση ενός βιβλίου από οίκο, σε έντυπη μορφή, αποκλείει π.χ την έκδοση σε e-book? Λογικά ο οίκος θα δεσμεύει τον συγγραφέα και θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία. Το ρωτάω αυτό για άμα μπορεί να γίνει, μπορείς και να εκδοθείς "κανονικά" και να σε διαβάσουν περισσότεροι ( το οποίο είναι μια παραχώρηση χάριν της υπόθεσης, έστω ότι ισχύει ότι από e-book θα σε διαβάσουν περισσότεροι).

Link to comment
Share on other sites

Μια απορία που μου προκύπτει από τα παραπάνω: η έκδοση ενός βιβλίου από οίκο, σε έντυπη μορφή, αποκλείει π.χ την έκδοση σε e-book? Λογικά ο οίκος θα δεσμεύει τον συγγραφέα και θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία. Το ρωτάω αυτό για άμα μπορεί να γίνει, μπορείς και να εκδοθείς "κανονικά" και να σε διαβάσουν περισσότεροι ( το οποίο είναι μια παραχώρηση χάριν της υπόθεσης, έστω ότι ισχύει ότι από e-book θα σε διαβάσουν περισσότεροι).

 

Συνήθως, όταν υπογράφεις συμβόλαιο, υπογράφεις για τη συνολική εκμετάλλευση του έργου σου από τον εκδοτικό οίκο. Δηλαδή για έντυπο, για ηλεκτρονικό βιβλίο, για μετάφραση, για μεταφορά στον κινηματογράφο, για επιτραπέζιο παιχνίδι, για κουκλάκια που θα βγουν με τη μορφή των ηρώων σου, για οτιδήποτε.

 

Το αν θα κυκλοφορήσει ηλεκτρονικά το βιβλίο σου, εξαρτάται από το αν ο συγκεκριμένος εκδότης ασχολείται με το ζήτημα (δεν το κάνουν όλοι στην Ελλάδα).

Link to comment
Share on other sites

Εγώ το μόνο που έχω να προσθέσω στην όλη συζήτηση και πρόκειται για καθαρά προσωπική μου άποψη είναι ότι ο συγγραφέας είναι ιδιοκτήτης του έργου του-και ο κάθε καλλιτέχνης-και έχει το δικαίωμα να το διαχειριστεί, όπως επιθυμεί.

 

Μπορεί να το χαρίσει, να το εκδώσει με δικά του έξοδα ή να παραχωρήσει τα πνευματικά δικαιώματα σε κάποιον εκδοτικό οίκο με αντάλλαγμα την έκδοση αυτού.

 

Θα φέρω κι ένα παράδειγμα για να καταστήσω την άποψη μου πιο κατανοητή. Ο εφευρέτης μιας πατέντας δικαιούται, αν έχει το απαιτούμενο κεφάλαιο, να προχωρήσει στην παραγωγή και εκμετάλλευση της εφεύρεσης του παρακάμπτοντας τις εταιρίες του χώρου. Αν δεν διαθέτει το κεφάλαιο, μπορεί να διαπραγματευθεί με οποιαδήποτε εταιρία το επιθυμεί την συνεκμετάλλευση της εφεύρεσης του. Το ίδιο και ο συγγραφέας.

 

Αυτά από μένα.

 

Χαίρεται.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Μια άλλη λύση είναι φυσικά να δημοσιευτείς ηλεκτρονικά (που είναι δωρεάν), θέλοντας να δείξεις και τις ικανότητές σου και να δεις κατά πόσο ΠΙΑΝΕΙ η ιδέα και το χέρι σου (ποτέ δεν πιάνει αρκετά, φυσικά, το σιχαίνεσαι, γιατί ποτέ δε σου αρέσει ό,τι έγραψες. Γιατί δεν έγινες ηλεκτρολόγος όπως σου λεγε ο πατέρας σου; Ω θεέ μου, σπατάλησες της ζωή σου!).

 

Ύστερα, με την προοπτική ότι είσαι ικανοποιημένος και ότι θεωρείς ότι έχεις πίσω σου αρκετό κοινό, μπορείς φυσικά να προχωρήσεις στην έκδοση.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...
  • 3 weeks later...

Καλησπέρα,

 

θα ήθελα να τοποθετηθώ επί του θέματος και πιο εξειδικευμένα στο ερώτημα αυτοέκδοση ή διαμέσω εκδοτικού οίκου.

 

Καταρχάς, θεωρώ ότι αδικήθηκε λίγο το πρώτο (αυτοέκδοση). Κατανοώ ότι οι επιφυλάξεις βασίζονται στο γεγονός, κυρίως, των ποιοτικών κριτηρίων αλλά... θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι αυτή η μέθοδος είναι το μέλλον των εκδόσεων.

 

Τα πλεονεκτήματα αναλύθηκαν τόσο σε επίπεδο κερδών όσο και δικαιομάτων οπότε δε χρειάζεται να το "σκαλίσω" κι άλλο. Ωστόσο, αυτό που θα ήθελα να τονίσω είναι η αμεσότητα που σου δίδει να παρουσιάσεις τη δουλειά σου του χωρίς πολλές διαδικασίες. Κριτής δεν είναι κάποιος/κάποιοι κύριοι εκδοτικού αλλά απευθείας το αγοραστικό κοινό. Το πόσο γρήγορα θα φτάσει σε αυτό καθορίζεται απ'τον ίδιο τον συγγραφέα και το promotion που θα εφαρμόσει. Οι δυνατότητες που του δίδονται είναι τεράστιες ελέω Internet marketing.

 

Επιπλέον, στην αυτοέκδοση τις περισσότερες φορές παρέχεται στο συγγραφέα η δυνατότητα παράλληλης διάθεσης σε e-book μορφή. Εξαιρετικά σημαντικό εάν αναλογιστεί κανείς πως οι πωλήσεις αυτής της μεθόδους είναι ανθηρές (πιο φτηνές) κι έχουν αναδείξει τόσο νέες τεχνολογίες όσο και συγγραφείς. Κάθε χρόνο βγαίνουν πολλές συσκεύες αποκλειστικά για e-reading που ταυτόχρονα επιτρέπουν και το άκουσμα μουσικής! Χώρια από αυτό όλες οι σύχρονες τεχνολογικές συσκευες υποστηρίζουν τα .pdfs. Xαρακτηριστικό παράδειγμα συγγραφέα που αναδείχθηκε με αυτό τον τρόπο, η Amanda Hocking. Εκτός από πολύ διάσημη, έγινε κι αρκετά πλούσια. Δείτε εδώ ένα κείμενο στην Guardian : http://www.guardian....self-publishing

 

Άλλο παράδειγμα είναι ο Ρώσος Dmitry Glukhovsky με το Metro 2033 : http://en.wikipedia....itry_Glukhovsky

Εδώ τα πράγματα είναι πιο ονειρικά. ΤΟι περισσότεροι εκδότες τον απέρριψαν αλλά χάρις την πίστη στο post-apocalyptic έργο του όχι μόνο έγινε εμπορικό βιβλίο αλλά και video-game! Σα να μην έφτανε αυτό, τα δικαιώματά του αγοράστηκαν για να μεταφερθεί σε ταινία.

 

Μεταφέροντας το όλο ζήτημα στα Ελληνικά σύνορα... παραδόξως παρουσιάζονται αρκετά προβλήματα...

 

Η τεχνοφοβία μας σα λαός καθώς και η εκνευριστικά μεγάλη επιμονή μας για το παραδοσιακό που φαίνεται σε όλα τα επίπεδα (από πολιτικές εμμονές μας μέχρι τρόπους διασκέδασης), δημιουργούν τεχνητά εμπόδια στο εγχείρημα. Εξηγούμαι.

 

Ο Έλληνας φοβάται το ίντερνετ ~κυρίως μεγαλύτερες ηλικίες~, φοβάται να παραγγείλει για τον χ/ψ λόγο, φοβάται να ασχοληθεί γενικότερα. Αυτό αμέσως οδηγεί στις παραδοσιακές μεθόδους αντιμετώπισης των πάντων.

Κάπως έτσι λειτουργούν και τα βιβλιοπωλεία. Συνεργάζονται με εκδοτικούς οίκους, παραγγέλνουν από εκεί αλλά εάν τους ζητήσει κάτι που είναι εκτός των αναφερόμενων ορίων, θα παρουσιάσουν αδυναμία εξυπηρέτησης. Αυτό δε συμβαίνει στο εξωτερικό που εν τέλει κάποιοι έχουν και δικά τους μηχανήματα εκτύπωσης (για όσους επιθυμούν e-books ~free license~ σε έντυπη μορφή).

 

Καταλήγω στο γεγονός πως η Ελληνική αγορά δεν είναι ακόμη έτοιμη γι'αυτή την εξέλιξη αλλά αργά ή γρήγορα θα την εφαρμόσει.

 

Για εμένα όποιος Έλληνας επιλέξειτελικά να αυτοεκδόσει το βιβλίο του, θα πρέπει να το μεταφράσει στα Αγγλικά γιατί πολύ απλά έτσι θα μεγαλώσει το targeting group/απευθύνεται σε μεγαλύτερο κοινό.

 

Συγνώμη για την έκταση του μηνύματος

 

ΥΣ - Όχι, δεν έχω εκδόσει κάτι :) . Εάν το έκανα πάντως θα έδινα πολύ βαρύτητα στο self-publishing.

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ ότι στο μέλλον θα υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για αυτοέκδοση μέσω του ίντερνετ.

Αλλά τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα ακόμα και στο εξωτερικό, όπου για κάθε επιτυχημένη ιστορία υπάρχουν πολλές δεκάδες χιλιάδες αποτυχημένων.

Πρόσφατα πάντως διάβασα δυο-τρεις αυτοεκδόσεις του Amazon οι οποίες πούλησαν πολύ και ήταν αρκετά καλά βιβλία (σε αυτό συνέβαλε και η εξαιρετικά χαμηλή τιμή τους).

 

Δύο άρθρα που αξίζουν ιδιαίτερα την προσοχή σας, ενώ οι εξελίξεις τρέχουν. Ένα σε ελληνικό blog και ένα σε μεγάλη εφημερίδα της Αμερικής.

Link to comment
Share on other sites

Εύκολη οδός για την καταξίωση προφανώς δεν υπάρχει αλλά το "δικαίωμα στο όνειρο" που παρέχει η συγκεκριμένη μέθοδος με κάνει να τη βλέπω πολύ θετικά σαν κίνηση και γενικότερα, θετική για τους wanna be συγγραφείς.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Έχω μια απορία, την οποία προσπάθησα να συζητήσω εχθές στο chat, αλλά με παρέπεμψαν εδώ τα παιδιά.

 

Είναι προτιμότερο να γράφεις μεγάλες παραγράφους σε ένα κείμενο ή κάθε μια-δυο προτάσεις να είναι παράγραφοι; (βλ. Sue Monk Kidd - The Secret Life of Bees)

Link to comment
Share on other sites

Αυτό βέβαια δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με τον τίτλο του τόπικ, αλλά στα πιο σύγχρονα κείμενα οι παράγραφοι είναι πιο μικρές, αντί για τις τεράστιες παραγράφους του παρελθόντος, που έπιαναν μια-δυο σελίδες. Αλλά πέρα από αυτή τη γενική τάση, το πόσ μεγάλες οι μικρές θα είναι εξαρτάται από το ρυθμό που θέλεις να δώσεις στο κείμενό σου.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 months later...

Kαλησπέρα σας. Είμαι καινούργιος εδώ. Θα ήθελα να κάνω κάποιες ερωτήσεις, τις οποίες θα γνωρίζουν μάλλον άτομα που έχουν κάνει κάποιες εκδόσεις. Σε λίγους μήνες φιλοδοξώ να επικοινωνήσω με εκδοτικούς οίκους για να εκδώσω το πρώτο μου δημιούργημα.

Ας πάρουμε ως δεδομένο ότι το δημιούργημα αυτό, γίνεται αρκετά μεγάλη επιτυχία. Θα ήθελα να γνωρίζω τα εξής:

 

1. Ο δημιουργός παίρνει συνήθως το 10% των κερδών;

2. Πώς διαπιστώνει ο δημιουργός τον αριθμό των αντιτύπων που πουλάει;

3. Για να εκδωθεί η δουλειά στο εξωτερικό, πρέπει να ενδιαφερθούν οι ξένοι ή μπορεί να πάρει την προτωβουλία ο εκδοτικός σου οίκος να το προτείνει;

4. Πόσο πληρώνεται ένας μεταφραστής για τη μετάφραση ενός βιβλίου μεσαίου μεγέθους; Απαιτεί και πνευματικά δικαιώματα μετά από αυτό;

5. Πώς διαμοιράζονται τα ποσοστά των κερδών, μετά την κυκλοφορία στο εξωτερικό, ανάμεσα σε δημιουργό, ελληνικό εκδοτικό οίκο και ξένο;

6. Επιτρέπεται να αναφέρεις μέσα στο βιβλίο σου επώνυμους-διάσημους ανθρώπους και να τους καυτηριάσεις/σατυρίσεις;

 

 

Θα ήμουν ευγνώμων σε όποιον απαντούσε. Δεν έχω φυσικά την απαίτηση να τα γνωρίζετε όλα.

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα Κωστή. Όλα τα παραπάνω θα εξαρτώνται από το συμβόλαιο που θα υπογράψεις με τον εκδοτικό οίκο. Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, αλλά σύμφωνα με την εμπειρία μου, ένας μέσος όρος είναι ο εξής:

 

1) Ένας πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας εισπράττει 10% επί των πωλήσεων του βιβλίου, αλλά συνήθως από το χιλιοστό αντίτυπο που θα πουληθεί.

2) Δυστυχώς, ο συγγραφέας βασίζεται στο λόγο του εκδότη. Δεν υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να γνωρίζει τι ακριβώς έχει πουλήσει.

3) Η άποψή μου είναι ότι το να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό δουλειά Έλληνα συγγραφέα είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. (με κάποιες ιδιάζουσες εξαιρέσεις). Μία υποθετική διαδικασία θα ήταν να έχεις έτοιμη εσύ προσωπικά τη μετάφραση, να επικοινωνήσεις με agents και κάποιος από αυτούς να δεχθεί να σε αναλάβει. Μετά ο agent θα προσπαθήσει να πουλήσει το έργο σε κάποιον ξένο εκδοτικό οίκο.

4) Για να γίνει επαγγελματική μετάφραση ενός βιβλίου από τα ελληνικά προς τα αγγλικά, η τιμή μπορεί να είναι και στα 4.000 ευρώ.

5) Αν έχεις κρατήσει εσύ τα δικαιώματα για το εξωτερικό, τότε παίρνεις εσύ όλα τα λεφτά (μείον την αμοιβή του agent). Αν έχεις δώσει τα δικαιώματα στον εκδοτικό και εκείνος καταφέρει να πουλήσει το βιβλίο, τότε θα προβλέπεται στο συμβόλαιο το ποσοστό που σου αναλογεί. Συνήθως ένα 30 με 50%.

6) Φαντάζομαι επιτρέπεται, αρκεί οι αναφορές να κινούνται στα όρια της σάτιρας (που δεν είναι πάντα απολύτως διακριτά).

Link to comment
Share on other sites

Φίλε Κωστή, αν και είμαι σίγουρος ότι αν ψάξεις μέσα στο Forum θα βρεις τις απαντήσεις στα ερωτήματα που ζητάς σου απαντώ με βάση τη δική μου γνώση και τη δική μου εμπειρία:

 

1. Ο δημιουργός παίρνει το ποσοστό που θα συμφωνηθεί με τον εκδότη. Αυτό θα εξαρτηθεί από το συμβόλαιο και από τις πρόνοιες του (αν θα έχει οποιαδήποτε οικονομική συνεισφορά ο συγγραφέας, τι θα γίνει με τη διακίνηση του βιβλίου κτλ). Φυσικά παίζει ρόλο και κατά πόσο ο συγγραφέας είναι γνωστός! Θα έλεγα ότι (συνήθως) τα ποσοστά του συγγραφέα κυμαίνονται μεταξύ 10-25%.

 

2. Ο δημιουργός μπορεί να ζητήσει από τον εκδότη να του δώσει λεπτομερή κατάσταση με τις πωλήσεις του βιβλίου. Ο συγγραφέας μπορεί, αν θέλει από μόνος του, να κάνει κάποιους ελέγχους. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ελέγξει πλήρως αν ο εκδότης του λέει αλήθεια. Είναι υποχρεωμένος να δείξει εμπιστοσύνη στον εκδότη του!

 

3. Για να εκδοθεί η δουλειά στο εξωτερικά θα πρέπει: α) είτε το έργο να κάνει τόσο μεγάλο πάταγο ώστε να το προσέξουν στο εξωτερικό, β) είτε να το προτείνει κάποιος (ο εκδότης ή ο συγγραφέας) σε ξένους εκδοτικούς οίκους.

 

4. Οι τιμές για μεταφράσεις ποικίλουν! Το ίδιο και η προσφερόμενη ποιότητα των μεταφράσεων! Καλό είναι να κάνει ο συγγραφέας μια έρευνα αγοράς. Αν ο συγγραφέας πάει μέσω εκδοτικού οίκου, τότε θα του πει ο κάθε εκδοτικός οίκος πόσο χρεώνει τις μεταφράσεις.

 

5. Ο διαμοιρασμός των κερδών είναι πάλι θέμα που προνοείται στο συμβόλαιο που θα υπογράψει ο συγγραφέας με τον εκδοτικό οίκο! Σίγουρα όλοι παίρνουν κάποια ποσοστά τα οποία χρήζουν διαπραγμάτευσης. Διαφορετική είναι η περίπτωση της αυτοέκδοσης όπου τα δικαιώματα όλα ανήκουν στον συγγραφέα ή στην περίπτωση που ο συγγραφέας πληρώνει μέρος των εξόδων της έκδοσης…

 

6. Φυσικά και επιτρέπεται να αναφέρεις στο έργο σου επώνυμους! Μπορείς να τους κριτικάρεις και να τους σατιρίσεις φτάνει να μην ξεπεράσεις κάποια όρια και φτάσεις σε αυτό που θα ισχυριστούν όταν θα σε μηνύσουν, δηλαδή στο λίβελο!

 

Ελπίζω να βοήθησα

Edited by andlib
Link to comment
Share on other sites

Eυχαριστώ για τις απαντήσεις. Με βοήθησαν πολύ.

 

Θεωρώ βέβαια απαράδεκτο το ότι δεν έχει βρεθεί ακόμη ένας τρόπος να μαθαίνει ο δημιουργός τις πωλήσεις του και να αρκείται σε μπακαλοσυνενοήσεις. Ίσως θα έπρεπε να γίνει κάτι γι' αυτό.

 

 

4) Για να γίνει επαγγελματική μετάφραση ενός βιβλίου από τα ελληνικά προς τα αγγλικά, η τιμή μπορεί να είναι και στα 4.000 ευρώ.

Ο Χριστός και η Παναγιά! Η αμοιβή θα έπρεπε να είναι υποπολλαπλάσια της αμοιβής του συγγραφέα.

 

Υ.Γ Θα επανέλθω, σχολιάζοντας κάποια ποστ προηγούμενων χρηστών, παραθέτωντας την προσωπική μου άποψη για κάποια θέματα.

Link to comment
Share on other sites

4) Για να γίνει επαγγελματική μετάφραση ενός βιβλίου από τα ελληνικά προς τα αγγλικά, η τιμή μπορεί να είναι και στα 4.000 ευρώ.

Ο Χριστός και η Παναγιά! Η αμοιβή θα έπρεπε να είναι υποπολλαπλάσια της αμοιβής του συγγραφέα.

 

 

Καλώς ήρθες, Rearden Steel!

Γιατί θα έπρεπε να είναι υποπολλαπλάσια η αμοιβή της μετάφρασης, καλέ; Είναι κι αυτή εξαιρετικά χρονοβόρα και απαιτητική πνευματική δουλειά, αν πρόκειται να υπάρξει κάποιο αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Δεν καταλαβαίνω γιατί να γίνεται αυτή η σύγκριση. Ο καθείς έχει τη δική του, εξίσου απαραίτητη συνεισφορά για να γίνει γνωστή η φωνή του συγγραφέα στα πέρατα του κόσμου :)

 

Για τα πνευματικά δικαιώματα που ρωτάς, κανονικά ναι, ο μεταφραστής παίρνει πνευματικά δικαιώματα. Ωστόσο, απ' ό,τι φαίνεται αυτό εφαρμόζεται σε ελάχιστες περιπτώσεις.

Επίσης, θυμάμαι εκείνο που γραφόταν παλιά στα βιβλία «Κάθε γνήσιο αντίτυπο φέρει την υπογραφή του συγγραφέα». Δεν ξέρω τι σόι εξασφάλιση ήταν και αν εφαρμόζεται πια στον εκδοτικό χώρο, πάντως σίγουρα έτσι μπορεί υποθετικά να ελεγχθεί η ύπαρξη κλεψίτυπων.

Link to comment
Share on other sites

  • Management

Αν δεν κάνω λάθος ο συγγραφέας έχει δικαίωμα όταν ο εκδότης τυπώνει βιβλία να τα ελέγχει πριν πάρουν το δρόμο του βιβλιοπωλείου αλλά αυτό είναι κάτι που πρακτικά είναι αδύνατο και προσωπικά το βρίσκω ανούσιο.

 

Γενικά όλο το μυστικό είναι να έχεις πραγματικά καλή σχέση μαζί με τον εκδότη σου.

Link to comment
Share on other sites

Μάρβιν, όντως η υπογραφή έμπαινε για αυτόν το λόγο στην πρώτη σελίδα, για να διασφαλιστεί ο συγγραφέας. Ο συγγραφέας έχει ακόμα δικαίωμα να το κάνει, αλλά τα τελευταία χρόνια πρέπει να ακολουθεί την πρακτική ο ένας στους πέντε χιλιάδες.

 

Μια διευκρίνηση: πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας, για κανονική έκδοση βιβλίου, είναι πολύ δύσκολο να ξεπεράσει το 10% από άποψη δικαιωμάτων.

 

Το 25% που έγραψε ο Andlib πηγαίνει σε περιπτώσεις συνέκδοσης. (Το ανέφερε στο post του, απλά θέλω να το διευκρινίσω.)

Link to comment
Share on other sites

Ένας άλλος τρόπος ελέγχου των πωλήσεων είναι η αρίθμηση των αντιτύπων (με μοναδικό αύξοντα αριθμό).

Όμως σπάνια εφαρμόζεται πλέον και αυτή η μέθοδος…

Το πιο σημαντικό από όλα, όπως λέχθηκε και πιο πάνω, είναι να εκδίδεις σε άτομα και εκδοτικούς οίκους που εμπιστεύεσαι!

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..