Electroscribe Posted November 24, 2010 Author Share Posted November 24, 2010 (edited) Κι ένας κανόνας για τον heiron: Κανόνας 4α: Τι/τι και η/ή - Η λέξη ‘τι’ δεν τονίζεται ΠΟΤΕ. Ούτε στην αρχή μιας ερώτησης, ούτε σε καμιά άλλη περίπτωση. - Η λέξη ‘η’ τονίζεται όταν δεν είναι άρθρο αλλά εισάγει δυο εναλλακτικές περιπτώσεις. π.χ. Ποια γραβάτα πάει μ’ αυτό το πουκάμισο; Η μπλε ή η κόκκινη; Ή αυτό ή εκείνο, όχι και τα δύο. Edited November 24, 2010 by Electroscribe Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted November 24, 2010 Share Posted November 24, 2010 Κανόνας 14: βάλω/βάλλω Κανόνας 15: παρ(αγ)άγω/προ(αγ)άγω Κανόνας 16: Μετοχές: κρυμένος ή κρυμμένος; Πολύ (πολλή) καλή φάση, ειδικά τα 14,16 τα ξεφτυλίζω στα λάθη χωρίς διορθωτή κειμένου. Ρισπέκτ για τη βοήθεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted November 24, 2010 Share Posted November 24, 2010 Να επισημάνουμε κι ένα πολύ συχνό λάθος, που το βλέπω παντού: το σωστό είναι καμένος και όχι καμμένος. Επίσης, στις μετοχές σε -όμενος δεν ισχύει ο κανόνας των 2 μ. Δηλαδή, είναι π.χ αναγραφόμενος και όχι αναγραφόμμενος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted December 26, 2010 Share Posted December 26, 2010 Μια ερώτηση, στον διάλογο στο να αναγράψεις μια συνομιλία χρησιμοποιείς εισαγωγικά ,παράδειγμα <<Τη κάνης >> <<μια χαρά εσύ>> Η?? και παύλες ? παράδειγμα - Τη κάνης - Μια χαρά εσύ Έχει διάφορα στην έκφραση, Η??είναι το ιδιο, η παύλες είναι λάθος η χρησιμοποιούνται προς άλλο σκοπό Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μάρβιν ΑΑΠ Posted December 26, 2010 Share Posted December 26, 2010 Μια αρκετά εκτενής σχετική συζήτηση είχε γίνει παλιότερα εδώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted December 28, 2010 Share Posted December 28, 2010 Μια αρκετά εκτενής σχετική συζήτηση είχε γίνει παλιότερα εδώ. ευχαριστώ πολύ φίλος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 28, 2011 Share Posted August 28, 2011 Αναρρωτιέμαι γιατί δεν είχα κάνει τόσο καιρό αυτό το πολύ χρήσιμο θέμα pinned. Όπως και να έχει, πλέον είναι πάνω πάνω για να το βρίσκετε εύκολα όταν ψάχνετε για κάποιον ορθογραφικό κανόνα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted August 31, 2011 Share Posted August 31, 2011 Έχω την εξής απορία: Οι απόστροφοι σ' ένα λογοτεχνικό κείμενο καθώς κι οι συντμήσεις (πχ "για 'κείνη" αντί του "για εκείνη") είναι θεμιτές σ' ένα λογοτεχνικό κείμενο ή θεωρούνται informal κατά κάποιον τρόπο; Επίσης αν θέλω να πω "Από το όνειρο", είναι ορθό να γραφτεί: Απ' τ' όνειρο; Αισθητικά δε μ' άρεσαν ποτέ αυτές οι συνεχόμενες απόστροφοι, αλλά δεν είναι λογικό;; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted August 31, 2011 Share Posted August 31, 2011 Έχω την εξής απορία: Οι απόστροφοι σ' ένα λογοτεχνικό κείμενο καθώς κι οι συντμήσεις (πχ "για 'κείνη" αντί του "για εκείνη") είναι θεμιτές σ' ένα λογοτεχνικό κείμενο ή θεωρούνται informal κατά κάποιον τρόπο; Επίσης αν θέλω να πω "Από το όνειρο", είναι ορθό να γραφτεί: Απ' τ' όνειρο; Αισθητικά δε μ' άρεσαν ποτέ αυτές οι συνεχόμενες απόστροφοι, αλλά δεν είναι λογικό;; Προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα να δω πλήθη συντμήσεων σε λογοτεχνικό κείμενο. Ένα πονηρό κόλπο είναι η μοιρασιά: ο "αφηγητής" μιλάει χωρίς συντμήσεις, οι χαρακτήρες μιλάνε. (Εκτός αν βγάζει λόγο ο Μέγας Μάγιστρος, π.χ., οπότε υποτίθεται ότι μιλάει επισημότατα. Παιδιά, όχι επισημότητες στη λογοτεχνία, πληζ!!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted August 31, 2011 Share Posted August 31, 2011 Έχω την εξής απορία: Οι απόστροφοι σ' ένα λογοτεχνικό κείμενο καθώς κι οι συντμήσεις (πχ "για 'κείνη" αντί του "για εκείνη") είναι θεμιτές σ' ένα λογοτεχνικό κείμενο ή θεωρούνται informal κατά κάποιον τρόπο; Επίσης αν θέλω να πω "Από το όνειρο", είναι ορθό να γραφτεί: Απ' τ' όνειρο; Αισθητικά δε μ' άρεσαν ποτέ αυτές οι συνεχόμενες απόστροφοι, αλλά δεν είναι λογικό;; Νομίζω ότι εδώ ακολουθούμε την μουσική μέσα μας και μετά τον χαρακτήρα που περιγράφουμε. Πολλές φορές υπάρχει ανίθεση , γιατί θέλουμε να χώσουμε και κάτι που έχουμε στο κεφάλι μας. άρα σταματάμε και ξαναδιαβιάζουμε την προτάση και βρήσκουμε τη λύση. (προσθέτουμε για χάρη της μουσικής στον αφηγητή και κόβουμε στον χρακτήρα για χάρη της πλοκής) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted September 1, 2011 Author Share Posted September 1, 2011 Έχω την εξής απορία: Οι απόστροφοι σ' ένα λογοτεχνικό κείμενο καθώς κι οι συντμήσεις (πχ "για 'κείνη" αντί του "για εκείνη") είναι θεμιτές σ' ένα λογοτεχνικό κείμενο ή θεωρούνται informal κατά κάποιον τρόπο; Επίσης αν θέλω να πω "Από το όνειρο", είναι ορθό να γραφτεί: Απ' τ' όνειρο; Αισθητικά δε μ' άρεσαν ποτέ αυτές οι συνεχόμενες απόστροφοι, αλλά δεν είναι λογικό;; Αυτό δεν είναι θέμα γραμματικής ή συντακτικού, ούτε καν λογοτεχνικής σύμβασης (όπως το ότι αποφεύγουμε να γράφουμε αριθμητικά ψηφία μέσα σε ένα λογοτεχνικό κείμενο). Είναι καθαρά θέμα υφολογικό. Αν μιλάει χαρακτήρας, μπορεί να κόψει λέξεις, να τις προφέρει λάθος κι ότι άλλο έχεις ακούσει ποτέ να λέγεται από κάποιον. Το ίδιο ισχύει κι αν έχεις αφηγητή (σε πρώτο πρόσωπο). Αν γράφεις σε τρίτο πρόσωπο και πάλι όλα είναι θεμιτά, αλλά απαιτείται συνοχή και συνέπεια. Αν γενικά το ύφος σου είναι "επίσημο", δε βάζεις πολλές συντμήσεις, αν είναι πιο χαλαρό, βάζεις όσες θες. Γενικά, κάνεις μια επιλογή και την τηρείς. Και πάλι, αν διαβάζοντας το κείμενό σου στις διορθώσεις σού φαίνεται πως κάπου σκοντάφτει η ανάγνωση, βάζεις τη σύντμηση που σου φαίνεται απαραίτητη για τη συγκεκριμένη πρόταση. Για το συγκεκριμένο παράδειγμα που δίνεις, οι πολλαπλές συνεχόμενες συντμήσεις είναι χαρακτηριστικό του ποιητικού και του προφορικού λόγου, ενώ δεν έχουν και τόση θέση σε μια τριτοπρόσωπη αφήγηση (ενώ το "απ' το όνειρο" δε θα χτυπούσε τόσο, το "απ' τ' όνειρο" και το "από τ' όνειρο" μοιάζουν περισσότερο σαν να μετράς συλλαβές για να σου βγει ο στίχος) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted September 1, 2011 Share Posted September 1, 2011 Α μάλιστα... Ευχαριστώ για τις απαντήσεις, τις λαμβάνω υπ' όψιν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted September 20, 2011 Share Posted September 20, 2011 Δεν ξέρω αν ποστάρω σωστά εδώ, αλλά επειδή θυμάμαι ότι το έχουμε θίξει το θέμα των θαυμαστικών, το αναφέρω. Διαβάζω το "Ταξίδι στην Άκρη της Νύχτας" του Σελίν. Για να μην τα πολυλογώ, είναι ένα βιβλίο κι ένας συγγραφέας που σε κάνε να ντρέπεσαι που αποκαλείς κι εσύ τον εαυτό σου συγγραφέα. Αυτός, λοιπόν, μέσα σε μια παράγραφο όπου μιλάει ο πρωταγωνιστής του ή κάποιος άλλος, μπορεί να σου πετάξει 20 θαυμαστικά κι άλλα τόσα (...), σε μια σελίδα, δε, κάντε την αναλογία. Δεν παίρνω θέση αν η κατάχρηση των θαυμαστικών ή των σημείων στίξης γενικότερα είναι μεμπτή ή όχι, απλώς το καταθέτω σαν ένα στοιχείο που μου έκανε εντύπωση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted September 20, 2011 Share Posted September 20, 2011 (edited) Stanely, σίγουρα δεν οφείλεται στα πολλά θαυμαστικά το ότι ο Σελίν θεωρείται ένας συγγραφέας που σε κάνε να ντρέπεσαι που αποκαλείς κι εσύ τον εαυτό σου συγγραφέα. Edited September 20, 2011 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted September 20, 2011 Share Posted September 20, 2011 Stanely, σίγουρα δεν οφείλεται στα πολλά θαυμαστικά το ότι ο Σελίν θεωρείται ένας συγγραφέας που σε κάνε να ντρέπεσαι που αποκαλείς κι εσύ τον εαυτό σου συγγραφέα. Προφανώς. Αυτό δεν λέει κάτι πάνω σε αυτό που έθιξα εγώ, όμως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted September 20, 2011 Share Posted September 20, 2011 Προφανώς. Αυτό δεν λέει κάτι πάνω σε αυτό που έθιξα εγώ, όμως. Δεν είμαι σίγουρος γιαυτό. Τι ακριβώς έθιξες; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted September 20, 2011 Share Posted September 20, 2011 Προφανώς. Αυτό δεν λέει κάτι πάνω σε αυτό που έθιξα εγώ, όμως. Δεν είμαι σίγουρος γιαυτό. Τι ακριβώς έθιξες; Εγώ είπα ότι ένας ανυπέρβλητος συγγραφέας, κάνει κάτι που εδώ, εμείς, έχουμε θίξει ως "λάθος". Σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει αυτό ότι ο συγγραφέας είναι ανυπέρβλητος επειδή....βάζει θαυμαστικά και τελίτσες. Είναι αυτονόητο, νομίζω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted September 20, 2011 Share Posted September 20, 2011 (edited) Εγώ είπα ότι ένας ανυπέρβλητος συγγραφέας, κάνει κάτι που εδώ, εμείς, έχουμε θίξει ως "λάθος". Σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει αυτό ότι ο συγγραφέας είναι ανυπέρβλητος επειδή....βάζει θαυμαστικά και τελίτσες. Είναι αυτονόητο, νομίζω. Δεν σε κάνει, επομένως, να αναρωτιέσαι, για την ορθότητα της έκφρασης "λάθος" και τις συνθήκες υπό τις οποίες νομιμοποιείται η έκφραση αυτή; Η απόφανση "Αυτό είναι λάθος" έχει νόημα μόνο μέσα στο πλαίσιο αναφοράς της - και κάθε τέτοιο πλαίσιο είναι συμβατικό. Π.χ. η κατάχρηση των θαυμαστικών είναι λάθος όταν γράφεις έκθεση, όπου καλείσαι, μεταξύ άλλων, να αποδείξεις ότι κάνεις συνετή και εύλογη χρήση της στίξης. Φαντάσου τι έπαθαν κάποιοι φιλόλογοι όταν διαπίστωσαν ότι ο Ελύτης έγραφε "από ανέκαθεν". Εdit: Συμπληρώνω ότι ένας από τους λόγους που ένας συγγραφέας θεωρείται σπουδαίος είναι και το ότι μας επιτρέπει να ξαναδούμε τη γλώσσα πέρα από το σωστό και το λάθος. Edited September 20, 2011 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted September 20, 2011 Share Posted September 20, 2011 Εγώ είπα ότι ένας ανυπέρβλητος συγγραφέας, κάνει κάτι που εδώ, εμείς, έχουμε θίξει ως "λάθος". Σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει αυτό ότι ο συγγραφέας είναι ανυπέρβλητος επειδή....βάζει θαυμαστικά και τελίτσες. Είναι αυτονόητο, νομίζω. Δεν σε κάνει, επομένως, να αναρωτιέσαι, για την ορθότητα της έκφρασης "λάθος" και τις συνθήκες υπό τις οποίες νομιμοποιείται η έκφραση αυτή; Η απόφανση "Αυτό είναι λάθος" έχει νόημα μόνο μέσα στο πλαίσιο αναφοράς της - και κάθε τέτοιο πλαίσιο είναι συμβατικό. Π.χ. η κατάχρηση των θαυμαστικών είναι λάθος όταν γράφεις έκθεση, όπου καλείσαι, μεταξύ άλλων, να αποδείξεις ότι κάνεις συνετή και εύλογη χρήση της στίξης. Φαντάσου τι έπαθαν κάποιοι φιλόλογοι όταν διαπίστωσαν ότι ο Ελύτης έγραφε "από ανέκαθεν". Εdit: Συμπληρώνω ότι ένας από τους λόγους που ένας συγγραφέας θεωρείται σπουδαίος είναι και το ότι μας επιτρέπει να ξαναδούμε τη γλώσσα πέρα από το σωστό και το λάθος. Μα αυτό ακριβώς είπα. Για αυτό το κατέθεσα, για να προβληματιστούμε γύρω από αυτό που αναφέρεις εδώ. Κι επίσης, για αυτό και είπα "λάθος" κι όχι λάθος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted September 20, 2011 Share Posted September 20, 2011 Το πρόβλημα με τα θαυμαστικά είναι ότι έχει μια χροιά "εκβιαστική", δίνει υπερβολικό χρώμα σε μια φράση, το οποίο πρέπει να βγαίνει από τη χροιά των ίδιων των λέξεων. Τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ. Από κει και πέρα, κατ' αρχάς όταν γνωρίζεις πολύ καλά τους κανόνες, τότε μπορείς να τους σπάσεις αποτελεσματικά. Κατά δεύτερο, οι παλιότεροι συγγραφείς, που συνήθως χρησιμοποιούσαν πιο φορτωμένη γλώσσα, ίσως κι επιτηδευμένη κάποιες φορές, χρησιμοποιούσαν κατά κόρον το θαυμαστικό. Το Moby Dick για παράδειγμα είναι τίγκα. Χωρίς αυτό να μειώνει σε τίποτα την αξία του. Είναι όλο το ύφος της γραφής τέτοιο, που η στίξη πρέπει να είναι εξίσου φορτωμένη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 20, 2011 Share Posted September 20, 2011 Δεν ξέρω αν ποστάρω σωστά εδώ, αλλά επειδή θυμάμαι ότι το έχουμε θίξει το θέμα των θαυμαστικών, το αναφέρω. Διαβάζω το "Ταξίδι στην Άκρη της Νύχτας" του Σελίν. Για να μην τα πολυλογώ, είναι ένα βιβλίο κι ένας συγγραφέας που σε κάνε να ντρέπεσαι που αποκαλείς κι εσύ τον εαυτό σου συγγραφέα. Αυτός, λοιπόν, μέσα σε μια παράγραφο όπου μιλάει ο πρωταγωνιστής του ή κάποιος άλλος, μπορεί να σου πετάξει 20 θαυμαστικά κι άλλα τόσα (...), σε μια σελίδα, δε, κάντε την αναλογία. Δεν παίρνω θέση αν η κατάχρηση των θαυμαστικών ή των σημείων στίξης γενικότερα είναι μεμπτή ή όχι, απλώς το καταθέτω σαν ένα στοιχείο που μου έκανε εντύπωση. Παντού θα ακούσεις να αποφεύγονται τα θαυμαστικά. Ακόμα και από ανθρώπους που βάζουν ένα θαυμαστικό σε κάθε δύο περιόδους στα γραπτά τους (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο φίλος σου ο Lovecraft). Σε κάποιες περιπτώσεις βοηθάει το κείμενο να έχει πολλά θαυμαστικά. Απλά σκέψου ότι, όταν διαβάζεις ένα κείμενο, όπου υπάρχει θαυμαστικό πρέπει να φωνάζεις την πρόταση που προηγείται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted September 20, 2011 Share Posted September 20, 2011 Από κει και πέρα, κατ' αρχάς όταν γνωρίζεις πολύ καλά τους κανόνες, τότε μπορείς να τους σπάσεις αποτελεσματικά. Ισχύει παντού αυτό. Και οι διάλογοι πρέπει να μπαίνουν σε εισαγωγικά, αλλά ο Σαραμάγκου μπορεί να κάνει τα δικά του γιατί είναι ο Σαραμάγκου και σε καθηλώνει. Η γνώμη μου είναι ότι τα θαυμαστικά πρέπει να αποφεύγονται, εκτός αν υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted September 20, 2011 Share Posted September 20, 2011 (edited) Η γνώμη μου είναι ότι τα θαυμαστικά πρέπει να αποφεύγονται, εκτός αν υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος. Σωστό - αλλά (όπως συμβαίνει με κάθε τι που μπαίνει στη λογική σωστό/λάθος) δεν μας είναι καθόλου σαφές ούτε το γιατί πρέπει να αποφεύγονται, ούτε το τι συνιστά σοβαρό λόγο. Το σίγουρο είναι ότι τα παραπανίσια θαυμαστικά δεν προσφέρουν τίποτα σε ένα μέτριο ή κακό γραπτό και δεν αφαιρούν τίποτα από ένα εξαιρετικό γραπτό. Edit: Και το "πρέπει" στη φράση "οι διάλογοι πρέπει να μπαίνουν σε εισαγωγικά" είναι μια λογική αυθαιρεσία με πολύ ισχυρές ψυχολογικές βάσεις. Edited September 20, 2011 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 20, 2011 Share Posted September 20, 2011 Μισώ τα θαυμαστικά, αλλά αυτή τη στιγμή κρατάω στα χέρια μυ ένα ανάγνωσμα που δεν έχει ούτε ένα και μου την έδωσε. Άμα το τελειώσω θα του φτιάξω τόπικ, για να δούμε και αυτήν την άποψη, ότι δηλαδή η φοβία του θαυμαστικού κάποιες στιγμές είναι χειρότερη κι από την λατρεία αυτού. Πάντως σ' αυτό που ρωτάς Odesseo (σχετικά με το γιατί πρέπει να αποφεύγονται ή γιατί είναι σοβαρό λάθος να χρησιμοποιούνται), μπορώ να το σκεφτώ ως εξής: όταν μέσα στην αφήγηση βλέπω ένα θαυμαστικό, είναι σα να γυρίζει ο παραμυθάς πάνω στην πιο ατμοσφαιρική του στιγμή, να με κοιτάει στα μάτια και να μου λέει "ε; ε; καλό; ε; τι λες; καλό;" Δείχνει τουλάχιστον έλλειψη αυτοπεποίθησης. 'Όταν βλέπω θαυμαστικό σε διάλογο, σε σταθερή βάση (πχ. ανά δεύτερη γραμμή του διαλόγου), τότε θεωρώ ότι ο χαρακτήρας δεν έχει πάρει το πτυχίο του παιδικού σταθμού και ουρλιάζει για να επιβάλει τη γνώμη του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted September 21, 2011 Author Share Posted September 21, 2011 Δεν είστε ακριβώς στο σωστό τόπικ. Από άποψης γραμματικής-συντακτικού, ακόμα κι ένα ολόκληρο βιβλίο που χρησιμοποιεί μόνο θαυμαστικά ή ερωτηματικά ή άνω τελείες είναι σωστό. Το θέμα που θίγετε είναι υφολογικό και ουδεμία σχέση έχει με τους κανόνες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.