lizbeth_covenant Posted September 7, 2011 Share Posted September 7, 2011 Όνομα Συγγραφέα: Λίνα Μήλιου Είδος: φαντασία Βία; Λίγη Σεξ; Ναι! Αριθμός Λέξεων: 5.271 χωρίς την εισαγωγή Αυτοτελής; Ναι Σχόλια:Έχω πολύ καιρό να ανεβάσω ιστορία μου στο φόρουμ, οπότε ελπίζω να σας αρέσει και να μου κάνετε σχόλια γιατί τα χρειάζομαι!! Ευχαριστούμε τον Ντίνο για την ωραία εισαγωγή!! Οι Κυράδες της Ερήμου.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
subdee Posted September 7, 2011 Share Posted September 7, 2011 Εμένα μου άρεσε πολύ η ιστορία, θα προτιμούσα λίγη περισσότερη περιγραφή του σκηνικού, αλλά δεν ήταν απαραίτητο για την ομαλή διεξαγωγή των γεγονότων. Αρκετά καλή! Θα ήθελα να μάθω λίγο περισσότερα για το ιστορικό των δύο αδερφών και το πώς κατέληξαν εχθροί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
niceguy0973 Posted September 7, 2011 Share Posted September 7, 2011 Λίνα πάρα πολύ ωραία η ιστορία σου! Ταξιδιάρικη, ατμοσφαιρική, συναισθηματική... Θα ήθελα λίγο παραπάνω δράση στην μάχη. Και έχω και μια απορία. Γιατί η τροφός στο τέλος θεώρησε τα χέρια του ανάξια; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted September 7, 2011 Share Posted September 7, 2011 (edited) Μου άρεσε η ιστορία σου και ο μύθος που έχτισες γύρω από την εισαγωγη. Οι κυρίες της ερήμου είναι πολύ ενδιαφέρουσες μορφές και θα ήθελα να ξέρω περισσότερα για τα κίνητρά τους και από που προήλθαν. Επίσης ήταν καλό twist ότι η κοπέλα είναι ανηψιά του άντρα που είναι ερωτευμένη. Θα ήθελα να σκιαγραφούσες λίγο περισσότερο και τον χαρακτήρα του πατέρα της γιατί έτσι πέφτει περισσότερο βάρος στον έναν απο τους δύο και δεν μας κοστίζει καθόλου που σκοτώνεται ο βασιλιάς. Η γραφή σου είναι πολύ ποιητική σε κάποια σημεία και αυτό μου αρέσει. Επίσης δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά το τέλος αλλά η κοπέλα πήρε την θέση του κακού πνευματος ώστε να χρησιμοποιηθεί και η ίδια σε κάτι ανάλογο στο μέλλον; Αν ναι γουστάρω πολύ! Καλή επιτυχία Edited September 7, 2011 by Eugenia Rose Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted September 10, 2011 Share Posted September 10, 2011 Λοιπόν, αυτή την ιστορία τη διάβασα μόλις είχε ανεβεί, αλλά δεν αποφάσιζα να σχολιάσω. Θα αρχίσω από το τέλος για να πω οτι ήταν τέλειο, (κι εγώ είχα καταλάβει αυτό που λέει η Ευγενία) Γενικά από εκεί που έρχονται οι κυράδες για να την τιμωρήσουν είναι πολύ ατμοσφαιρικό και το ποιηματάκι μου άρεσε πολύ. Τώρα, η αρχή, επειδή είναι αρκετά καλά γραμμένο και ο λόγος κυλάει, προχώρησε ευχάριστα και με ενδιαφέρον. Χμμ, νομίζω οτι θα δυσκολευτώ να επιλέξω στο διαγωνισμό, Πάντως, και αυτό που λέω ισχύει για μένα, το τέλος της Ευγενίας, αν και βρίσκω το δικό σου πιο έξυπνο, μου πέτυχε πιο πολύ αυτό το συναίσθημα μελαγχολίας που ζητάει ο διαγωνισμός, έζησα πιο έντονα τον πόνο της ηρωίδας. Δηλαδή, αν και νομίζω οτι η δικιά σου ιστορία έχει πιο καλή συνοχή και πιο έξυπνο τέλος και την ευχαριστήθηκα, η άλλη, για μένα, πέτυχε πιο πολύ στο κλίμα του διαγωνισμού. Οκ, αυτά είχα να πω. Να δούμε και τι άλλες ιστορίες θα ανεβούνε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted September 13, 2011 Share Posted September 13, 2011 Νομίζω Λίνα ότι αυτή είναι η πιο προσεγμένη ιστορία σου. Το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον, ατμοσφαιρικό, όμορφο στην περιγραφή και οι ήρωες που εντάσεις, εμένα προσωπικά, με άγγιξαν πολύ. η ιστορία δεν είχε κενά, πράγμα πολύ καλό και μπορώ να πω ότι εξ' αρχής μέχρι τέλους δε δυσκολεύτηκα να την παρακολουθήσω και να την καταλάβω. Αυτό δε λέει κάτι για την γραφή σου, η οποία ήταν πολύ προσεγμένη κι ωραία κι αυτό το "ποιητικό" που είχε σε κάποια σημεία μου ταίριαζε πολύ με την όλη ιστορία και μου έφερνε κάτι σε χίλιες και μία νύχτες. Συμφωνώ με την Ευγενία για το λίγο παραπάνω στην προσωπικότητα του πατέρα, αλλά θεωρώ ότι το μέγεθος της ιστορίες επίτασσε να περιοριστεί και δε με ξενίζει και τόσο πια. Είχαν κακή σχέση, οκ τέλος! Ωραίες οι εικόνες απ' τις κυράδες της ερήμου και τα μαγικά που κάνανε καθώς και το όνειρο που ήταν πολύ ωραίο και ζωντανό στο μυαλό μου, χάρις την περιγραφή σου. Δύσκολος θα 'ναι ο διαγωνισμός! Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted September 15, 2011 Share Posted September 15, 2011 (edited) Ωραία ιστορία. Το φανταστικό στοιχείο δένει πολύ καλά με όλο το περιβάλλον, που σε ταδιδεύει χίλιες και μία νύχτες παλιότερα. Γενικά, ωραίες περιγραφές και ζωντανές εικόνες. Και είναι πολύ βασικό να βάζεις τους αναγνώστες σου μέσα στον κόσμο που ζουν οι ήρωές σου. Όσον αφορά το διαγωνισμό των Ερινυών, ήταν αρκετά δραματική, αλλά τα συναισθήματα που βγάζει θα μπορούσαν να είναι πιο έντονα. Χρησιμοποίησες τα στοιχεία της εισαγωγής αρκετά καλά. Πολύ ενδιαφέρων ο μύθος των Κυράδων, γι' αυτό θα ήθελα να μάθω λίγα περισσότερα γι' αυτές. Επίσης, γνωρίσαμε πολύ λίγο τον Ισανοβερών, που ήταν κι ένας από τους βασικούς χαρακτήρες της εισαγωγής. Κι ό,τι μάθαμε γι' αυτόν, το μάθαμε μέσω όσων είπαν οι άλλοι για εκείνον. Θα αναφέρω και κάποια πράγματα που είτε δεν κατάλαβα καλά, ή θα ήθελα να μάθω παραπάνω λεπτομέρειες: «Έχεις ένα χάρισμα, κορίτσι», της είπε μια απ’ τις Κυράδες. «Πάντα το ξέραμε. Μα ποτέ δεν ήταν αρκετό για να σου αξίζει μια ζωή μαζί μας. Ποτέ δεν ήταν αρκετό για να μεγαλώσεις κοντά μας. Μα τώρα η μοίρα σε καλεί στο δικό μας μονοπάτι»Τι χάρισμα; Γιατί δεν της άξιζε η ζωή μαζί τους; Ποια μοίρα; Τι ακριβώς θέλουν οι Κυράδες; «Αυτή είναι η προφητεία μας, κορίτσι. Ακόμα κι εμείς δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη μοίρα»Ποια προφητεία; Δεν μάθαμε καμιά προφητεία. Γενικά, ο σκοπός των Κυράδων δεν μου φάνηκε πολύ ξεκάθαρος και στο τέλος δεν κατάλαβα γιατί αντέδρασαν με αυτόν τον τρόπο. Αυτά κι από μένα. Edited September 15, 2011 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted September 15, 2011 Share Posted September 15, 2011 (edited) Ενώ είναι αρκετά καλογραμμένη ιστορία με μερικές εντυπωσιακές εικόνες και περιγραφές κι έναν πολύ ενδιαφέροντα μύθο (τις Κυράδες), δεν κατάφερα να ξεπεράσω τη σχέση θείου - ανιψιάς. Τι είδους έρωτας είναι αυτός; Πώς προέκυψε; Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο και αναγκάζομαι, χωρίς να το θέλω, να την κρίνω με αυτά που η δική μου κοινωνία (του αναγνώστη) "επιβάλλει-δέχεται" και να απορρίψω τον θείο-παιδεραστή και το άμυαλο κορίτσι που έπεσε θύμα του ως (μυθοπλαστικά) αδύναμους χαρακτήρες. Λείπουν, πιστεύω, σκηνές οι οποίες έπρεπε να υποστηρίξουν το παραπάνω και να δώσουν ζωή στους χαρακτήρες, ώστε να γίνουν πιστευτοί. Πλέον των αποριών του Mesmer, έχω και αυτήν, σχετικά με την ηρωίδα: είναι κορίτσι ή γυναίκα; Ξεκινάει ως κορίτσι. Οι φρουροί αναφέρονται σε αυτήν ως "γυναίκα". Οι κυράδες πάλι την αποκαλούν κορίτσι. Και μετά έρχεται και η σκηνή με το θείο και το κορίτσι (;) μεταμορφώνεται σε γυναίκα. Ομολογώ ότι μπερδεύτηκα. Γενικώς πρόβλημα στους χαρακτήρες βλέπω (μετράω και τις Κυράδες σαν χαρακτήρα) που αν ξεπεραστεί, πιστεύω ότι αυτή η ιστορία θα μεταμορφωθεί. Σε στεναχώρησα μάλλον Λίνα, οπότε έχε κι αυτό υπόψη σου: Μπορεί το κόλλημά μου να οφείλεται στο ότι είμαι πατέρας κόρης. (Πάλι καλά που δεν έχω αδελφό... ) Edited September 15, 2011 by Big Fat Pig Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted September 16, 2011 Share Posted September 16, 2011 (edited) Κι εγώ μάλλον θα σε στενοχωρήσω, αλλά το κείμενο είχε αδυναμίες που με εμπόδισαν να το νιώσω. 1) Οι χαρακτήρες δεν ήταν ολοκληρωμένοι (και οι Κυράδες, που δεν κατάλαβα ακριβώς τι ήθελαν από την Ελισάνρε, ούτε γιατί), και η πρωταγωνίστρια ειδικά δεν είχε ισορροπία. Σε μερικές σκηνές μοιάζει με ώριμη γυναίκα, πεπειραμένη και σκληραγωγημένη από τη ζωή. Αλλά είναι μία έφηβη, και όσο κι αν αυτό από μόνο του μπορεί να επιτρέψει μια ανισορροπία (ούτε γυναίκα ούτε κορίτσι), νομίζω πως το παρακάνεις. Προσοχή, μάθημα ανατομίας! 2) Και κάτι άλλο: οι ανατομικές ανακρίβειες πάντα με πετάνε έξω από το κείμενο (και μάλιστα, για πολλή ώρα. Απλά δεν μπορώ να συνέλθω). Τις βλέπω πολύ συχνά, ακόμα και από καταξιωμένους συγγραφείς της γενιάς μας, πράγμα που με λυπεί, και συνήθως (αν και όχι πάντα) αφορούν την περιοχή των γυναικείων γεννητικών οργάνων και την περίφημη/περιβόητη/κατακαημένη κλειτορίδα. Συγνώμη, αλλά με αυτό το θέμα γίνομαι μαμά και κάνω μάθημα. Λες: Μια απαλή κλειτορίδα έπρεπε ν’ ανθίζει ανάμεσα απ’ τα πόδια τους, Γλυκιά μου, μια κλειτορίδα δεν μπορεί να ανθίζει.( "Μπουμπούκιασε κι άνοιξε" που έχω συναντήσει σε βιβλίο ανθρώπου που έχει και εμμονή με το σεξ, τρομάρα του). Τα χείλη του κόλπου ναι, μπορούν. Η κλειτορίδα μπορεί να κάνει άλλα πράγματα. Και εδώ το μάθημα σταματά, αν και ανολοκλήρωτο. 3) Ο μύθος των Κυράδων, αν και λίγο ασαφής, μου τράβηξε το ενδιαφέρον και είχε πολύ ωραίες εικόνες σε συνδυασμό με την έρημο. Φτιάχνομαι τρελά με κάτι τέτοια. Αν μπορούσες να μου γράψεις μια μεγαλύτερη ιστορία (όχι μια άλλη, την ίδια! ) όπου θα μπορούσα να απολαύσω κι άλλες τέτοιες σκηνές, τι καλύτερο! Θα έμπαινα και καλύτερα στο νόημα. Δώσε και άλλο από Κυράδες. 4) Συμφωνώ 1000% με τον Big Fat Pig στο πρόβλημα με την συγγένεια του ζευγαριού. Κάνει απολύτως αδύνατο να τους συμπονέσεις. Ήθελε πάρα πολλή στήριξη αυτό το οικοδόμημα, γιατί ήταν βαρύ και κατέρευσε όταν μάθαμε την αλήθεια. Αυτά από 'μένα. Πάρε μπυρίτσα -> Edited September 16, 2011 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 16, 2011 Share Posted September 16, 2011 Προσοχή, μάθημα ανατομίας! 2) Και κάτι άλλο: οι ανατομικές ανακρίβειες πάντα με πετάνε έξω από το κείμενο (και μάλιστα, για πολλή ώρα. Απλά δεν μπορώ να συνέλθω). Τις βλέπω πολύ συχνά, ακόμα και από καταξιωμένους συγγραφείς της γενιάς μας, πράγμα που με λυπεί, και συνήθως (αν και όχι πάντα) αφορούν την περιοχή των γυναικείων γεννητικών οργάνων και την περίφημη/περιβόητη/κατακαημένη κλειτορίδα. Συγνώμη, αλλά με αυτό το θέμα γίνομαι μαμά και κάνω μάθημα. Λες: Μια απαλή κλειτορίδα έπρεπε ν’ ανθίζει ανάμεσα απ’ τα πόδια τους, Γλυκιά μου, μια κλειτορίδα δεν μπορεί να ανθίζει.( "Μπουμπούκιασε κι άνοιξε" που έχω συναντήσει σε βιβλίο ανθρώπου που έχει και εμμονή με το σεξ, τρομάρα του). Τα χείλη του κόλπου ναι, μπορούν. Η κλειτορίδα μπορεί να κάνει άλλα πράγματα. Και εδώ το μάθημα σταματά, αν και ανολοκλήρωτο. Ω, Άννα. Όταν με κάνεις και κοκκινίζω, λιώνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted September 16, 2011 Author Share Posted September 16, 2011 Προσοχή, μάθημα ανατομίας! 2) Και κάτι άλλο: οι ανατομικές ανακρίβειες πάντα με πετάνε έξω από το κείμενο (και μάλιστα, για πολλή ώρα. Απλά δεν μπορώ να συνέλθω). Τις βλέπω πολύ συχνά, ακόμα και από καταξιωμένους συγγραφείς της γενιάς μας, πράγμα που με λυπεί, και συνήθως (αν και όχι πάντα) αφορούν την περιοχή των γυναικείων γεννητικών οργάνων και την περίφημη/περιβόητη/κατακαημένη κλειτορίδα. Συγνώμη, αλλά με αυτό το θέμα γίνομαι μαμά και κάνω μάθημα. Λες: Μια απαλή κλειτορίδα έπρεπε ν’ ανθίζει ανάμεσα απ’ τα πόδια τους, Γλυκιά μου, μια κλειτορίδα δεν μπορεί να ανθίζει.( "Μπουμπούκιασε κι άνοιξε" που έχω συναντήσει σε βιβλίο ανθρώπου που έχει και εμμονή με το σεξ, τρομάρα του). Τα χείλη του κόλπου ναι, μπορούν. Η κλειτορίδα μπορεί να κάνει άλλα πράγματα. Και εδώ το μάθημα σταματά, αν και ανολοκλήρωτο. Χαχα κοίτα εκεί τι πρόσεξε! Κοίταξε να δεις, αυτή η φράση μου άρεσε, την έγραψα αυθόρμητα και μου άρεσε πολύ είναι αλήθεια! Το ανθίζει είναι μια λέξη που τη χρησιμοποίησα "ποιητικά", για να το πω έτσι... και δεν ήθελα να δείξω κάτι ανατομικά! Με τίποτα δεν το πήγα στην ανατομία. Μεγαλώνοντας μια κοπέλα, η κλειτορίδα "ανθίζει" και με άλλους τρόπους... εε δεν ξέρω αν με πιάνεις, δεν μπορώ να μιλήσω και εντελώς ξεκάθαρα εδώ πέρα! Ελπίζω να έγινα κατανοητή! Απο κει και πέρα, οκ μπορώ να καταλάβω αν δε σου άρεσε! Γενικά, παιδιά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για τα σχόλια!!! Κανείς δε με στεναχωρεί, χαίρομαι που έχω σχόλια!! Τις απορίες σας θα σας τις απαντήσω μετα το τέλος του διαγωνισμού(δεν ξέρω και ποτε θα είναι αυτό). Ελπίζω να μη βαρεθώ! Αλλά για να πω την αλήθεια, δε θα πω τίποτα παραπάνω απ' αυτά που έχω γράψει μέσα στην ιστορία μου!!! Α, όσο για τον θείο και την ανιψιά... δε με πείραξε που το πήρατε έτσι! Άλλωστε δεν ειχα ποτέ πρόθεση να συμπονέσετε ντε και καλά την Ελισάνρε, πολύ περισσότερο τον Ινοντούρ! Γενικά, προσπάθησα να κάνω κατανοητά τα πάντα, χωρίς να απλωθώ πολύ σε λέξεις! Άντε μπύρες για όλους! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted September 24, 2011 Share Posted September 24, 2011 Σποιλερ: Υπάρχει έντονη η τραγικότητα στις ζωές και του Ινοντουρ και της Ελισάνρε γιατί και οι δύο φαίνεται να συνειδητοποιούν τι σημαίνει ο έρωτάς τους. Ο μεν Ινοντουρ γιατί από τις φράσεις του Ινοντούρ: («Μίλα μου, κυρά μου», της είπε. «Τι σου έκανε ο πατέρας σου; Κατάφερες και ξέφυγες μακριά του ή σε άφησε εκείνος, ελεύθερη; Μίλα μου, γιατί χάνω το μυαλό μου». «Έμαθε για μας; Σου φέρθηκε άσχημα;», τη ρώτησε και πάλι ο πρίγκιπας Ινοντούρ. «Το ήξερα πως έλεγε ψέματα για την εξαφάνισή σου! Αποφάσισε να σε αφήσει ελεύθερη ή κατάφερες να δραπετεύσεις;».) Δείχνει άνθρωπο που ξέρει ότι η κατάσταση είναι λογικό να προκαλέσει τον αδερφό του και να θέλει να τους χωρίσει και πως θα τους φέρει αντιμέτωπους και εξαιτίας αυτών οι τύψεις, η έγνοια και ο φόβος τον ζώνουν. Από την μεριά της Ελισάνρε: («Φτάνει, καλέ μου», του είπε αδύναμα. «Δεν είμαι πια το ξέγνοιαστο κορίτσι που θυμάσαι απ’ τα παλιά. Εκείνες οι μέρες χάθηκαν». «Πάψε, Ινοντούρ. Μιλάω απ’ την καρδιά μου», του απάντησε εκείνη κι έκανε το βλέμμα του άντρα να χαμηλώσει στα σκονισμένα πέδιλά της. «Ναι, ο πατέρας μου είναι αθώος για όσα τον κατηγορείς», συνέχισε η Ελισάνρε. «Η αγαπημένη σου χάθηκε στην έρημο κι είχε για συντροφιά της τις Κυράδες της Ερήμου». ) Καταλαβαίνω ότι δεν είναι μια σχέση εκμετάλλευσης ή οτιδήποτε από τον Ινοντουρ προς την Ελισάνρε. Ξεκαθαρίζεις ότι εκείνη θεωρεί τον εαυτό της ώριμο αρκετά και συνειδητοποιημένο για τις πράξεις της και τα επακόλουθα. Κανένας από τους δύο δεν θέλει να δείξει αδυναμία, ούτε εθελοτυφλούν για τη ρήξη που προκάλεσαν αλλά και οι δύο είναι έρμαια αυτού του πάθους και η συνεύρεση τους και μόνο το αποδεικνύει. Μου αρέσει που παρουσίασες της κυράδες σαν να έχουν μια θεϊκή υπόσταση, που είναι υπεράνω των ανθρώπινων αδυναμιών και είναι αδέκαστες και δίκαιες και παρεμβαίνουν όχι όποτε είναι απαραίτητο από την μεριά μας αλλά όταν πρέπει. Οι κυράδες θεωρούσαν ανάξια την Ελισάνρε να είναι μαζί τους επειδή έβλεπαν ότι ήταν αδύναμη ψυχικά να αντισταθεί στο πάθος της και αδύναμη να επιλέξει πραγματικά; Τουλάχιστον εγώ αυτό αποκόμισα. Ωραίο το θέμα με το Εμ Ον Εκ και πως δίνει την κατάληξη. Ένα πικρό τέλος που είναι ταιριαστό και το περιμένεις σχεδόν το επιζητάς και δεν σε ξαφνιάζει γιατί και οι δύο ήρωές σου στα μάτια μου φαντάζουν αντιήρωες που ποτέ δεν αποφασίζουν να ξεπεράσουν τα πάθη τους και να τα υπερνικήσουν αλλά πέφτουν μέσα σε αυτά για να παρασυρθούν και περιμένουν ανεξέλεγκτα τον χαμό τους. Αυτό έχει και την ομορφιά του αλλά έδωσε ένα τέλος που το επιζητούσα όπως είπα ήθελα να αποδοθεί δικαιοσύνη. Φάνηκε σαν μια συνωμοσία η αγάπη τους ενάντια στο βασιλιά, μία αγκίδα που ξεκίνησε πόλεμο. Ήταν κάτι σα να λέμε τους άξιζε! Είναι δύσκολο να φτιάξεις αντιήρωες και δεν ξέρω αν αυτό ήταν που ήθελες να πετύχεις ή απλά αν σου βγήκε ή αν αυτό είναι που εγώ ήθελα να δω… Το μεγάλο μείον είναι ότι ήταν λίγο μονόπλευρο. Δεν είδα καθόλου τον άλλο βασιλιά. Ήταν μια μικρή παθητική εμφάνιση που ενισχύει την υπόθεσή μου περί αντιηρώων, αφού περίμενα να δω μάχη και ο βασιλιάς να νικάει να φανταστείς … Η ιστορία σου με έχει προβληματίσει μέρες τώρα αλλά αυτό είναι δικό μου θέμα. Συγνώμη για τις σκόρπιες σκέψεις αλλά είναι βιαστικές σημειώσεις ενώ διάβαζα. Σου εύχομαι καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted September 26, 2011 Author Share Posted September 26, 2011 @ anysias: Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο σου!!! Μ' αρέσει ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα και αναλύεις τις ιστορίες!! Χάρηκα για τον τρόπο που αντιμετώπισες τους ήρωές μου! Μετά το τέλος του διαγωνισμού θα μπορέσω να πω περισσότερα για όλα αυτά που αναλύεις! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 Για σένα: - Έχεις δύο μύθους εδώ ενωμένους και δεμένους όμορφα σε έναν τρίτο: Τις κυράδες (εκπληκτικό κόνσεπτ) και το πατέρας, κόρη, θείος περίεργο τρίγωνο. Κι ενώ, τον τρίτο μύθο, τον δεμένο, τον αναπτύσσεις όμορφα (αρχή μέση τέλος, δράμα, κορύφωση, από όλα) τους δύο που τον αποτελούν δεν τους έχεις υποστηρίξει όσο θα μπορούσες. Για τον μεν πρώτο, αυτόν με τις κυράδες είναι κρίμα. Κάντο κάποια στιγμή γιατί τους αξίζει. Ο δεύτερος έχει το εξής πρόβλημα: είναι πάρα πολύ δύσκολος. Και για να τον φτάσεις στο σημείο που θα μπορούσαμε να τον δεχτούμε, να τον νιώσουμε, να μας βάλεις να αμφιβάλουμε για τους εαυτούς μας ρε παιδί μου, ήθελε πολύ πολύ περισσότερη δουλειά. Όμως πιστεύω πως κι αυτός θα ήταν και ο μόνος τρόπος να τον υποστηρίξεις, να την κάνεις αυτή τη δουλειά και να μας βάλεις να κοιτάμε ένα θείο και μια ανιψιά να κάνουνε σεξ και να τρίβουμε τα μάτια μας που θα θέλαμε να το ζούμε. - Η γλώσσα. Έλεγα πως δε θα πω σε καμιά σας τίποτα για τα της γλώσσας, σύνταξης, ύφους. Εσένα όμως εδώ είναι ένα πολύ όμορφο κεντήδι. Δεν ξεχωρίζει τίποτα. Αν πάρεις τις φράσεις μόνες, μια μια, δε μπορείς να κρίνεις, αν πάρεις παράγραφο παράγραφο και πάλι όχι, αν πάρεις το σύνολο, αν το δεις καθαρά σαν ύφος δηλαδή, τη γεύση που σου αφήνει η γλώσσα μαζί με τη σύνταξη και τον ειρμό, έχεις κάτι πολύ ιδιαίτερο εδώ. Για τις ερινύες: Σεξ: Σεξ; Ναι!και το εννοεί η ποιήτρια, δεν το λέει για χαβαλέ Δράμα: Ε, ναι. Κι εδώ από τα μεγαλύτερα. Και πολύπλοκο δράμα, άσχετως εκτέλεσης, βαρύ. Κλάμα: Μπα, αλλά ένας κόμπος μου ανέβηκε εδώ από το άδικο του τέλους. Σωστή η συνταγή φινάλε Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted October 6, 2011 Share Posted October 6, 2011 (edited) Ατμοσφαιρική και ολοκληρωμένη η ιστορία. Εκμεταλλεύεται καλά την εισαγωγή, αξιοποιεί έξυπνα τα δυο αντικείμενα και έχει τη μαγεία που θα περίμενε κανείς από ένα τέτοιο περιβάλλον. Δεν θα πρωτοτυπήσω, λέγοντας ότι κι εγώ θέλω να δω περισσότερα για τις κυράδες της ερήμου. Ο μύθος τους ανοίγει την όρεξη για πολύ μεγαλύτερη ιστορία. Μου άρεσε αυτό που υπέθεσα, διαβάζοντάς την ότι δηλαδή πήρε εκείνη στο τέλος τη θέση του πνεύματος στην κασετίνα. Βλέπω τώρα στα σχόλια ότι αυτό κατάλαβαν και οι άλλοι, οπότε μάλλον κατάλαβα σωστά. Μου αρέσει να υπάρχει μια τέτοια κυκλικότητα/συμμετρία, οπότε το βάζω στα δυνατα σημεία. Και μια που τελειώσα με τα καλά, πάμε και στις απορίες και τις παρατηρήσεις. Οι κυράδες της ερήμου φέρονται κάπως παράξενα ή εγώ ερμηνεύω διαφορετικά την κατάσταση; Απαγάγουν την Ελισάνρε, για να τερματίσει τον πόλεμο, αλλά ουσιαστικά μ' αυτή την πράξη εξωθούν την προϋπάρχουσα έχθρα σε ανοιχτή μάχη. Φαίνεται να ξέρουν ότι θα προδώσει, οπότε τι ακριβώς της εμπιστεύονται να κάνει; Κάπου με μπερδεύει ο στόχος και το ζητούμενο. Η σχέση των δυο ηρώων με ξάφνιασε λιγάκι. Δυσκολεύτηκα να τη δω με καλό μάτι, αλλά 'Έρως ανίκατε μάχαν' και το δέχομαι. Edited October 6, 2011 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted October 7, 2011 Share Posted October 7, 2011 Μ' άρεσε, πάρα πολύ όμως. Δε θα δίσταζα να τη χαρακτηρίσω "γαμάτη". Ούτε για τις Κυράδες χρειάζομαι να ακούσω περισσότερα, ούτε για τον αδελφό του σημαδεμένου (δε θυμάμαι το όνομα), νομίζω ότι τα στοιχεία που δίνεις είναι αρκετά γα να συμπληρώσουμε τα κενά μόνοι μας. Για τη σχέση του ζεύγους: όντως, εξαιρετικό τουίστ, όπως είπε κάποιος. Βρίσκω το γιατί κάνουν ό,τι κάνουν, απόλυτα δικαιολογημένο μέσα από το κείμενο, σύμφωνα με την ηλικία και την κοινωνική θέση του καθένα. Άλλωστε το λέει, "δε διάλεξα με σοφία"! Μπράβο μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 21, 2011 Share Posted October 21, 2011 Το διήγημα σου ήταν καταπληκτικό και τίμησε δεόντως την εισαγωγή μου. Θέλω να ξέρεις ότι άσχετα με την ψήφο μου, εσύ είσαι η αγαπημένη μου Ερινύα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted October 27, 2011 Share Posted October 27, 2011 Λίνα, υποκλίνομαι. Σε αρμονία και ισορροπία, έρωτας, διαστροφή, μαγεία, δράμα. Έχεις κάτι τύπο, αλλά τίποτα σημαντικό. Δεν έχω άλλες παρατηρήσεις. Και να είχα, δε θα τις έκανα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted October 28, 2011 Share Posted October 28, 2011 Μου άφησε κάποιες απορίες δε το κρύβω αλλά νομίζω στο τέλος μου άρεσε το αποτέλεσμα σα σύνολο. Η ιδέα των "κυράδων" ήταν εξαιρετική και η ιστορία σου καταφέρνει και μεταφέρει πάρα πολλά συναισθήματα στον αναγνώστη σου. Πολύ προσεγμένη και μπράβο σου γι αυτό. Καλή επιτυχία εύχομαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted October 28, 2011 Author Share Posted October 28, 2011 Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα σχόλια! Θα τα πω πιο αναλυτικά μετά το τέλος του διαγωνισμού! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Raven Posted October 28, 2011 Share Posted October 28, 2011 Λοιπόν, έχω να πω ότι συγκινήθηκα με το τέλος. Μου άρεσε πολύ η ιδέα με την κασετίνα, που τελικά τιμωρήθηκε και αντικατέστησε το πνεύμα μέσα. Επίσης, μου άρεσε πάρα πολύ η μαγική υπόσταση των Κυράδων! Και τέλος: το όνειρο! Ήταν μια πολύ ζωντανή και όμορφη σκηνή, που με έκανε να τη φαντάζομαι με κάθε λεπτομέρεια και σχεδόν να τη ζω! Αλλά: ο θείος με την ανηψιά του; Μου φάνηκε ενδιαφέρον σαν ιδέα, αλλά παραδέχομαι ότι επίσης μου φάνηκε και λίγο περίεργο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted October 31, 2011 Share Posted October 31, 2011 Τι είδα και μου άρεσε πολύ: Είδα λίγους χαρακτήρες (για την ακρίβεια ιδανικά λίγους για το μέγεθος του κειμένου), καλά ανεπτυγμένους, γραμμένους χωρίς συγγραφικές αναστολές και με πεποίθηση. Ήταν θείος κι ανηψιά, ε, και; Θεωρώ μεγαλύτερη τη δραματική ένταση της ερωτικής σκηνής γνωρίζοντας αυτό. Σου επιβάλει να τους αποδεχτείς σα ζευγάρι, να τους καταλάβεις, τον έρωτα που νιώθουν πέρα από τα στεγανά. Θεωρώ επίσης εξαιρετική σύλληψη τις Κυράδες. Όχι εξαιρετικά πρωτότυπη, αλλά εξαιρετική σαν σύλληψη. Οι ελάχιστες σκηνές καθημερινότητάς τους ήταν πραγματικά πολύ όμορφες. Τώρα, τι δε μου πολυάρεσε; Χμ. (όλο χμ λέω τελευταία...) Ως ένα σημείο υπάρχει μια κάποια προβλεψιμότητα, αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο εδώ. Ίσως το πιο αδύναμο σημείο του κειμένου είναι (και παίρνω μια βαθιά ανάσα) ο ήρωάς σου. Για την ακρίβεια τον ψιλολυπήθηκα, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί είναι όλη την ώρα στα γόνατα και κλαίει και παρακαλάει και τέτοια... Ακόμη και το ένα πράγμα που θα έκανε μόνος του και που θα τον αναδείκνυε ως ήρωα κι ως πολεμιστή κι ως άντρα, η Ελισάνρε του το κάνει παιχνιδάκι. Πού είναι η αξία του, η παλικαριά του, από πού το καταλαβαίνουμε αυτό; Δε μου κάνει για άνθρωπος που θα σήκωνε ένα σωρό στρατό για ένα κορίτσι. Μάλλον θα καθόταν σε μια μεριά να κλαίει που την έχασε. Ελπίζω να μη σε στεναχωρώ, αλλά με την προοπτική μιας πολύ δυναμικής ηρωίδας, ο ήρωάς σου είναι εκτός από άχρωμος και εντελώς αδύναμος. Ή βάλε του λίγο πιπεράκι ή κάντον εντελώς μαμάκια. Θα δικαιολογούσε πολλά πράγματα που τώρα είναι στο μεταίχμιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.