odesseo Posted September 11, 2011 Share Posted September 11, 2011 Τον Αχιλλέα Κυριακίδη τον γνώρισα από την εξαιρετική του μετάφραση των Απάντων Πεζών του Borges. Αλλά, διαβάζοντας πρόσφατα τις Διεστραμμένες Ιστορίες, διαπίστωσα δύο πράγματα: Πρώτον (κάτι που γνώριζα εδώ και καιρό), ότι τα καλά βιβλία επιζούν χάρη στις εγγενείς τους αρετές, χωρίς την ανάγκη ενός πολύπλοκου εξω-λογοτεχνικού μηχανισμού να τα προωθεί. Δεύτερον, ότι η λογοτεχνία του φανταστικού στην Ελλάδα έχει έναν εξαιρετικό μάστορα του λόγου (τόσο για το πρωτότυπο, όσο και για το μεταφραστικό του έργο). Το βιβλίο δημοσιεύτηκε το 1988 από τη σειρά Υψικάμινος (επιμέλεια Δημ. Καλοκύρη) των εκδόσεων Ύψιλον. Περιλαμβάνει 19 "διεστραμμένες" ιστορίες, οι οποίες συνιστούν αναπλάσεις 19 γνωστών ιστοριών. Ο συγγραφέας διατηρεί όλα τα στοιχεία των ιστοριών (τόπο, χρόνο, σκηνικό), αλλά αντιστρέφει την έκβασή τους ή παρουσιάζει μια αθέατη προοπτική τους. Επειδή πιστεύω ότι για ένα καλό βιβλίο κανείς δεν μπορεί να μιλήσει καλύτερα από το ίδιο το βιβλίο, παραθέτω μία από τις ιστορίες, την ιβ΄. Και αφού είχαν φάει όλα τα ποντίκια και δεν είχε μείνει ίχνος από πεθαμένο φίλο ή συγγενή, κι αφού δεν είχαν στάλα πια νερό και δεν τους είχε μείνει σάλιο να ξεγελαστούν, κι αφού δεν είχαν πια φωνή ούτε για δεήσεις στους θεούς ούτε ακόμα και για να καταραστούν την ξένη, όπως το συνήθιζαν τον παλιό καιρό, όλοι μαζί πριν ξεκινήσει ο δείπνος ή όταν δεν έπιανε παιδί μια παντρεμένη ή όταν κοιλοπόναγαν τα ζωντανά, κι αφού οι άλλοι έξω κάτι θα σκαρφίζονταν, δεν πήγαινε άλλο πια αυτή η πολιορκία, τις νύχτες βλέπαν απ’ τις πολεμίστρες τις πυρές τους, κι ο νους τους βέβαια πήγαινε σε αίγες οφτές και αγριογούρουνα, αν δεν ετύχαινε καμιά φορά να ’ρχονται μες στο κάστρο οι μυρουδιές, όπως όταν φυσούσε ο δυτικός κι έφερνε πεντακάθαρος τους ήχους απ’ το ποδοβολητό των πυρριχείων, απ’ το λαούτο ή απ’ τους στεναγμούς της μοναξιάς, κι αφού το σκέφτηκαν και είδαν πως δεν έπαιρνε άλλο, μαζεύτηκαν και με το βλέμμα ψήφισαν την έξοδο, όπως άνοιξαν τις πόρτες και χυμήξαν έξω, τους πιάσαν στο βαθύ τον ύπνο και τους λιάνισαν, κι εξόν από ένα γέροντα τυφλό, ξεμωραμένο που παραληρούσε, δεν χαριστήκαν σε κανέναν, ζώο ή άνθρωπο, μήτε και σ’ ένα μισοτελειωμένο και θεόρατο ξύλινο άλογο, που ετοίμαζαν οι Αχαιοί να τους το στείλουνε πεσκέσι, ποιος ξέρει γιατί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted September 11, 2011 Share Posted September 11, 2011 Δεν τον ξέρω τον κύριο, αλλά μια χαρά καλός φαίνεται στο απόσπασμα. Θα την ψάξω τη συλλογή! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted September 11, 2011 Share Posted September 11, 2011 Και αφού είχαν φάει όλα τα ποντίκια και δεν είχε μείνει ίχνος από πεθαμένο φίλο ή συγγενή, κι αφού δεν είχαν στάλα πια νερό και δεν τους είχε μείνει σάλιο να ξεγελαστούν, κι αφού δεν είχαν πια φωνή ούτε για δεήσεις στους θεούς ούτε ακόμα και για να καταραστούν την ξένη, όπως το συνήθιζαν τον παλιό καιρό, όλοι μαζί πριν ξεκινήσει ο δείπνος ή όταν δεν έπιανε παιδί μια παντρεμένη ή όταν κοιλοπόναγαν τα ζωντανά, κι αφού οι άλλοι έξω κάτι θα σκαρφίζονταν, δεν πήγαινε άλλο πια αυτή η πολιορκία, τις νύχτες βλέπαν απ’ τις πολεμίστρες τις πυρές τους, κι ο νους τους βέβαια πήγαινε σε αίγες οφτές και αγριογούρουνα, αν δεν ετύχαινε καμιά φορά να ’ρχονται μες στο κάστρο οι μυρουδιές, όπως όταν φυσούσε ο δυτικός κι έφερνε πεντακάθαρος τους ήχους απ’ το ποδοβολητό των πυρριχείων, απ’ το λαούτο ή απ’ τους στεναγμούς της μοναξιάς, κι αφού το σκέφτηκαν και είδαν πως δεν έπαιρνε άλλο, μαζεύτηκαν και με το βλέμμα ψήφισαν την έξοδο, όπως άνοιξαν τις πόρτες και χυμήξαν έξω, τους πιάσαν στο βαθύ τον ύπνο και τους λιάνισαν, κι εξόν από ένα γέροντα τυφλό, ξεμωραμένο που παραληρούσε, δεν χαριστήκαν σε κανέναν, ζώο ή άνθρωπο, μήτε και σ’ ένα μισοτελειωμένο και θεόρατο ξύλινο άλογο, που ετοίμαζαν οι Αχαιοί να τους το στείλουνε πεσκέσι, ποιος ξέρει γιατί. Πρόταση/Παράγραφος! Ωραίο, αλλά κουραστικό στο διάβασμα. Υπάρχουν και τελείες στα σημεία στίξης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 11, 2011 Share Posted September 11, 2011 (edited) Εμένα το κείμενο μου φάνηκε πολύ καλό, και η έλλειψη τελείας δεν με πείραξε καθόλου. Περιττό να πω ότι ο Κυριακίδης μετέφρασε εξαιρετικά το Εννέα Ιστορίες του Σάλιντζερ. Edited September 11, 2011 by BladeRunner Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted September 11, 2011 Share Posted September 11, 2011 Που να διαβάσεις και Κορτάσαρ Απόστολε... Πρόταση/ Σελίδα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted September 11, 2011 Author Share Posted September 11, 2011 Μιας και μιλάμε για τον Κυριακίδη, δεν είναι όλα τα έργα του έτσι. Τα κείμενα της συγκεκριμένης συλλογής είναι ασκήσεις ύφους (μιας και στη συγγραφή, πέρα από τις πωλήσεις, υπάρχουν και πράγματα που αφορούν την ίδια τη λογοτεχνία - όπως οι ασκήσεις ύφους). Αλλά έχεις δίκιο, Adicto. Ακόμη κι ο Σαραμάγκου έχει ολόκληρα κατεβατά χωρίς τελείες - κι εκεί μάλιστα συμβαίνει συχνά να είναι και διάλογος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 11, 2011 Share Posted September 11, 2011 Που να διαβάσεις και Κορτάσαρ Απόστολε... Πρόταση/ Σελίδα! Νομίζω ο Οδυσσέας του Τζόυς δεν ξεπερνιέται εύκολα στο θέμα αυτό. Μία περίοδος είναι είκοσι σελίδες νομίζω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted September 11, 2011 Author Share Posted September 11, 2011 Νομίζω ο Οδυσσέας του Τζόυς δεν ξεπερνιέται εύκολα στο θέμα αυτό. Μία περίοδος είναι είκοσι σελίδες νομίζω. Όντως Μιχάλη. Κι αν πας και στο Finnegans Wake, εκεί μιλάμε για τη Βίβλο του stream of consciousness. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted September 12, 2011 Share Posted September 12, 2011 Άσχετο, αλλά για μένα ο Τζόυς είναι (σχετικά) υπερεκτιμημένος στα ζητήματα της πρωτοπορίας. Βρίσκω τον Laurence Sterne πολύ πιο επαναστατικό σε θέματα στίξης και stream of consciousness με το “Η ζωή και οι απόψεις του Τρίστραμ Σάντι κυρίου από σόι” (εκδόσεις Gutenberg) κι ας μη ξεχνάμε ότι το έγραψε (τους πρώτους δύο τόμους) στα 1749! Χώρια που είναι πολύ πιο διασκεδαστικός να τον διαβάζεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.