Guest old#2065 Posted September 18, 2011 Share Posted September 18, 2011 (edited) Είδος Ποίημα Συμμετοχή στον 1ο διαγωνισμό ποίησης με θέμα Μύθοι Συγγραφέας npaps Σχόλιο : Η ιστορία είναι μιά περιληπτική παραλλαγή του αρχαίου ελληνικού μύθου Έρωτας και Ψυχή. Η συγκεκριμένη προσπάθεια πραγματικά αδικεί τον υπέροχο μύθο και ας γίνει αιτία να διαβάσετε την πλήρη ιστορία με την καθόλου τυχαία χρήση των ονομάτων. Αρχείο: Έρωτας και Ψυχή.doc ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ Η κόρη η πανέμορφη, από γενιά μεγάλη Σαν έλουζε τη χρυσαφένια κόμη της, στην ιερή πηγή. Στη θέα της σταμάταγε να ανασαίνει η πλάση Και οι θεοί εθαύμαζαν την θεικιά θνητή. Έπεμψε η πιο όμορφη θεά, η Αφροδίτη Τις δούλες της να μάθουνε για αυτή, Κι αυτές εξιστορούνε, καταγωγή και σπίτι Και τ’όνομα αυτής πως ήτανε Ψυχή. «Εσένα σε ξεχάσανε, μόνο αυτή θαυμάζουν Θεοί μα και θνητοί, ακόμη και η πλάση» «Τη συμφορά θε να δεχτούν, θνητοί που δεν τρομάζουν» Είπε η θεά και χάθηκε στου Όλυμπου μες τα δάση. Ο νιούτσικος ο Έρωτας, ο γιός της Αφροδίτης, Σαν είδε νύχτα την Ψυχή, να λούζεται στην κρήνη Κι η γύμνια της παιάνας, στο φως του φεγγαριού Τον χτύπησε η σαϊτιά του αόρατου χεριού Που είχε μάθει μόνο αυτός στους άλλους να τη δίνει. Το γιό της στέλνει η θεά, για να την τιμωρήσει Μην ξέροντας ότι αυτός σε θλίψη είχε πέσει σαν έτυχε τα κάλλη της να έχει αντικρύσει. ο έρωτας τον Έρωτα σφιχτά πως είχε δέσει. Ο Έρωτας τότε διέταξε τον δροσερό αέρα Να οδηγήσει την Ψυχή σε κάστρο μαγικό Κι ο Ζέφυρος υπάκουα, ταξίδεψε παρέα με την Ψυχή στην αγκαλιά, στο νέο σπιτικό. Εκεί Ψυχή και Έρωτας σμίγανε στο σκοτάδι Και ζούσανε την ηδονή, ζωή παραμυθένια. Μα η θεά σαν έμαθε πως γίνανε ζευγάρι Στέλνει δυό δούλες έμπιστες τη Θλίψη και την Έγνοια. Και φέρουν μπρος της την Ψυχή, πισθάγκωνα δεμένη Ανήμπορη ν αντισταθεί, και καταδικασμένη. Την δέρναν και την πόναγαν, στ΄αλήθεια μαρτυρούσε Για οίκτο και για έλεος πικρά παρακαλούσε. Μα η Αφροδίτη έδειχνε το θεικό θυμό της Για τη θνητή που τόλμησε να ερωτευθεί το γιό της. Ο Δίας πρώτος θαυμαστής, και η Ήρα από σιμά του Λυπήθηκαν το άμοιρο, κι έλυσαν τα δεσμά του Ακούσανε εκεί ψηλά απ το χρυσό τους θρόνο .Και λευτερώσαν την Ψυχή και διώξανε τον πόνο. Καλόπιασαν όλοι μαζί, θεοί, θνητοί και πλάση Την Αφροδίτη κι έκαναν όλα να τα ξεχάσει. Και πέμψανε στον Έρωτα να ρθει αμέσως πάνω Σον Όλυμπο για να χαρεί με την Ψυχή το γάμο. Η Ήρα πρωτοστάτησε κι όλοι οι θεοί μαζί της Και πήραν συγκατάθεση κι αυτής της Αφροδίτης Αθανασία και στους δυό, ο Δίας να χαρίσει Να μην μπορεί ούτε ο θάνατος ποτέ να τους χωρίσει. Το γάμο αυτό και την χαρά κανείς δεν θα ξεχάσει Ζεύγος που πλέον δεν μπορεί τίποτε να διχάσει. Κι όταν μια κόρη απέκτησαν με λίγη προσμονή Για τ’ όνομα συμφώνησαν πως θάναι Ηδονή. Edited September 20, 2011 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted October 15, 2011 Share Posted October 15, 2011 Καλη συμμετοχη. Βρισκω αρκετους στιχους που ισως θα ηθελαν διορθωση και αλλους που ειναι πολυ καλοι. Η αδυναμια του συγκεκριμενου ποιηματος ως συμμετοχη, κατα την γνωμη μου, ειναι πως δεν ειναι ενας δικος σου μυθος, αλλα η αναβιωση ενος ηδη υπαρχοντος. Εγω τουλαχιστον θα προτιμουσα πρωτοτυπες ιδεες μυθοπλασιας και γι αυτο εβαλα και αυτο το θεμα για τον διαγωνισμο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αιθεροβάμων Posted October 16, 2011 Share Posted October 16, 2011 Είναι καλό, ναι είναι καλό. Βρήκα μέσα του φράσεις που είναι πανέμορφες. Σαν ιστορία δεν είναι απο τις αγαπημένες μου, αλλά εδώ δε βαθμολογούμε τα δικά μου γούστα μα την συμμετοχή σου στον διαγωνισμό. Το θέμα σίγουρα το άγγιξες και αυτό ηταν και το ζητούμενο νομίζω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted October 18, 2011 Share Posted October 18, 2011 Μια αξιόλογη προσπάθεια για να αποδόσεις με δεκαπεντασύλλαβο έναν όμορφο μύθο της αλεξανδρινής εποχής. Η Άγγελος γίνεται αγαπημένη του Ερώτα αλλά οι έγνοιες των θνητών την εμποδίζουν να περιμένει στην αιωνιότητα την δικαίωση της. Το εγχείρημα σου θέλει επιμέλεια, έκανα μια πρόχειρη, στίξη, συλλαβισμό, προτάσεις για διόρθωση. Γνώμη μου είναι να το διαβάσει δυνατά και ρυθμικά ώστε να βρεις κι άλλες διορθώσεις. Ακόμα πρέπει να συμπληρώσεις την στροφή που έχεις αφήσει ημιτελή. Και φέρουν μπρος της την Ψυχή, πισθάγκωνα δεμένη(15) Ανήμπορη ν αντισταθεί, και καταδικασμένη.(15) Θυμήσου τα πάθη που κάνουν την ψυχή να θρηνεί και να σκίζει τα μάγουλα της. Σε μερικά σημεία αλλάζεις το στυλ και αυτό μπερδεύει το ρυθμό. Δηλαδή ενώ μερικά σημεία έχουν συνέπεια στη γλώσσα μερικά ξεφεύγουν από τον απλό καθημερινό λόγο που έχει το υπόλοιπο ποίημα. Ανέτρεξε σε πηγές για να βρεις την έκφραση που σου λείπει, όπως δημοτικά τραγούδια. Δεν είναι λάθος να πάρεις έναν τύπο έκφρασης που έχει γίνει αποδεκτός από την παράδοση. Μπράβο πολύ καλή δουλειά. Η συνέπεια στην ρίμα και στο μέτρο είναι δύσκολη υπόθεση. Η κόρη η πανέμορφη, από γενιά μεγάλη, (15) [σαν] {έλουζε} τη χρυσαφένια κώμη έλουζε [της στην] σ’ ιερή πηγή(18)(15) στη θέα της σταμάταγε ν’ ανασαίνει η πλάση (15) [κι] και οι θεοί εθαυμάζανε την θεϊκιά θνητή.(15) Έπεμψε η πιο όμορφη θεά, η Αφροδίτη,(15) τις δούλες [της] τις πιστές της να μάθουνε για αυτή (11)(15) κι αυτές εξιστορούνε, καταγωγή και σπίτι(15) και τ’όνομα αυτής μυστικά πως ήτανε Ψυχή.(12)(15) «Εσένα σε ξεχάσανε, μόνο αυτή θαυμάζουν,(15) αθάνατοι Θεοί, [μα και] θνητοί, ακόμη και η πλάση».(13)(15) «Τη συμφορά θε να δεχτούν, θνητοί που δεν τρομάζουν»,(15) Είπε η θεά και χάθηκε στ’ Όλυμπου [μες] τα δάση.(17)(15) Ο νιούτσικος ο Έρωτας, ο γιός της Αφροδίτης,(15) σαν είδε νύχτα την Ψυχή να λούζεται στην κρήνη(15) κι ήταν [κι] η γύμνια της παιάνας στο φως του φεγγαριού,(13)(15) τον λάβωσε, γλυκά, σαΐτα αόρατου χεριού (15) {τον χτύπησε η σαϊτιά του’ αόρατου χεριού}(15) που [εί]’ χε μάθει μόνο αυτός στους άλλους να τη δίνει.(16)(15) Το γιό της στέλνει η θεά για να την τιμωρήσει(15) μην ξέροντας ότι αυτός σε θλίψη είχε πέσει, (15) σαν έτυχε τα κάλλη της να έχει αντικρύσει,(15) ο έρωτας τον Έρωτα σφιχτά πως είχε δέσει.(15) [Ο Έρωτας τότε διέταξε τον δροσερό αέρα](17) Διέταξε ο Έρωτας τον δροσερό αέρα (15) να οδηγήσει την Ψυχή σε ΄να κάστρο μαγικό(14)(15) κι ο Ζέφυρος υπάκουα ταξίδεψε παρέα(15) με την Ψυχή στην αγκαλιά του στο νέο σπιτικό.(14)(15) Εκεί Ψυχή και Έρωτας σμίγανε στο σκοτάδι(15) στην ευτυχία ζούσανε ζωή παραμυθένια. (15) [και ζούσανε την ηδονή, ζωή παραμυθένια.](15) Μα η θεά σαν έμαθε πως γίνανε ζευγάρι(15) στέλνει [δυό] δούλες έμπιστες, τη Θλίψη και την Έγνοια.(16)(15) Και φέρουν μπρος της την Ψυχή, πισθάγκωνα δεμένη(15) Ανήμπορη ν αντισταθεί, και καταδικασμένη.(15) Την δέρναν και την πόναγαν, στ΄αλήθεια μαρτυρούσε(15) για οίκτο και για έλεος πικρά παρακαλούσε.(15) [Μα] η Αφροδίτη έδειχνε το θεικό θυμό της(16)(15) για τη θνητή που τόλμησε [να] νάρωτευτεί το γιό της.(16)(15) Ο Δίας πρώτος θαυμαστής [και] κι η Ήρα ‘πό σιμά του (17) (15) λυπήθηκαν το άμοιρο κι έλυσαν τα δεσμά του.(15) Ακούσανε εκεί ψηλά απ’ το χρυσό τους θρόνο(15) και λευτερώσαν την Ψυχή και διώξανε τον πόνο.(15) Καλόπιασαν όλοι μαζί, θεοί, θνητοί και πλάση(15) την Αφροδίτη κι έκαναν όλα να τα ξεχάσει.(15) Και πέμψανε στον Έρωτα να ‘ ρθεί αμέσως πάνω(15) Στον Όλυμπο για να χαρεί με την Ψυχή το γάμο.(15) Η Ήρα πρωτοστάτησε κι όλοι οι θεοί μαζί της(16) και πήραν συγκατάθεση κι αυτής της Αφροδίτης,(15) αθανασία και στους δυό ο Δίας να χαρίσει(15) να μην μπορεί ούτ’ [ε] ο θάνατος ποτέ να τους χωρίσει.(17)(16) Το γάμο αυτό και την χαρά κανείς δεν θα ξεχάσει (16) ζεύγος που πλέον δεν μπορεί τίποτε να διχάσει.(15) Κι όταν μια κόρη απέκτησαν με λίγη προσμονή(15) για τ’ όνομα συμφώνησαν πως θάναι Ηδονή.(14) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 27, 2011 Share Posted October 27, 2011 Συνήθως όταν το θέμα είναι αρχαιοελληνικό, παρόλο που αγαπάω τους μύθους και τους θρύλους μας, μου δημιουργείται μια απέχθεια. Περιμένω τις συνήθεις φανφάρες (κατά τον ποιητή Φανφάρα ), τις μεγαλεπήβολες λέξεις, το στόλισμα μέχρι αηδίας, τις ελιτίστικες ιδέες κτλ Νομίζω το πιάνεις το νόημα. Εσύ εδώ, όχι μόνο κατάφερες να σχίσεις την απέχθειά μου και να την πετάξεις στα σκουπίδια, αλλά με έβαλες και να αναρωτιέμαι μήπως τόσα χρόνια που τα αποφεύγω έχω χάσει κι άλλα που είναι σαν και τούτο, απλά, με γλυκές λεξούλες, αντιμετωπισμένα καθαρά, σαν να σου διηγείται την ιστορία ένας λόγιος παππούς σε χωριό προσπαθώντας να την κάνει λιγάααακι μονάχα πικάντικη, ίσα ίσα γιατί έχει και μικρά αγόρια, για να μη βαρεθούν και τα χάσει. Από ότι κατάλαβες το πόνημά σου μου άρεσε πολύ. Δε μου δημιούργησε δεύτερες σκέψεις, αλλά μου είπε μια ιστορία που ήξερα ήδη με τρόπο τέτοιο που να θέλω να την ακούσω ξανά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted October 27, 2011 Share Posted October 27, 2011 (edited) Συνήθως όταν το θέμα είναι αρχαιοελληνικό, παρόλο που αγαπάω τους μύθους και τους θρύλους μας, μου δημιουργείται μια απέχθεια. Περιμένω τις συνήθεις φανφάρες (κατά τον ποιητή Φανφάρα ), τις μεγαλεπήβολες λέξεις, το στόλισμα μέχρι αηδίας, τις ελιτίστικες ιδέες κτλ Νομίζω το πιάνεις το νόημα. Εσύ εδώ, όχι μόνο κατάφερες να σχίσεις την απέχθειά μου και να την πετάξεις στα σκουπίδια, αλλά με έβαλες και να αναρωτιέμαι μήπως τόσα χρόνια που τα αποφεύγω έχω χάσει κι άλλα που είναι σαν και τούτο, απλά, με γλυκές λεξούλες, αντιμετωπισμένα καθαρά, σαν να σου διηγείται την ιστορία ένας λόγιος παππούς σε χωριό προσπαθώντας να την κάνει λιγάααακι μονάχα πικάντικη, ίσα ίσα γιατί έχει και μικρά αγόρια, για να μη βαρεθούν και τα χάσει. Από ότι κατάλαβες το πόνημά σου μου άρεσε πολύ. Δε μου δημιούργησε δεύτερες σκέψεις, αλλά μου είπε μια ιστορία που ήξερα ήδη με τρόπο τέτοιο που να θέλω να την ακούσω ξανά. Ε ναι λοιπόν τώρα θα το πω. Η Κιάρα έίναι η αγαπημένη μου Ερινύα. Edited October 27, 2011 by npaps Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 27, 2011 Share Posted October 27, 2011 Συνήθως όταν το θέμα είναι αρχαιοελληνικό, παρόλο που αγαπάω τους μύθους και τους θρύλους μας, μου δημιουργείται μια απέχθεια. Περιμένω τις συνήθεις φανφάρες (κατά τον ποιητή Φανφάρα ), τις μεγαλεπήβολες λέξεις, το στόλισμα μέχρι αηδίας, τις ελιτίστικες ιδέες κτλ Νομίζω το πιάνεις το νόημα. Εσύ εδώ, όχι μόνο κατάφερες να σχίσεις την απέχθειά μου και να την πετάξεις στα σκουπίδια, αλλά με έβαλες και να αναρωτιέμαι μήπως τόσα χρόνια που τα αποφεύγω έχω χάσει κι άλλα που είναι σαν και τούτο, απλά, με γλυκές λεξούλες, αντιμετωπισμένα καθαρά, σαν να σου διηγείται την ιστορία ένας λόγιος παππούς σε χωριό προσπαθώντας να την κάνει λιγάααακι μονάχα πικάντικη, ίσα ίσα γιατί έχει και μικρά αγόρια, για να μη βαρεθούν και τα χάσει. Από ότι κατάλαβες το πόνημά σου μου άρεσε πολύ. Δε μου δημιούργησε δεύτερες σκέψεις, αλλά μου είπε μια ιστορία που ήξερα ήδη με τρόπο τέτοιο που να θέλω να την ακούσω ξανά. Ε ναι λοιπόν τώρα θα το πω. Η Κιάρα έίναι η αγαπημένη μου Ερινύα. Έχεις μπερδέψει τους διαγωνισμούς Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.