Sonya Posted October 11, 2011 Share Posted October 11, 2011 Κρ... Αργκμφ.... Λοιπόν. -Κάτι με χαλάει στο όλο κομπιουτερο/ηλεκτρομαγνητικοτέτοιο της γκόμενας. Χρειάζεται και κάτι άλλο. Δεν ξέρω τι, αλλά είμαι σίγουρη πως αν διάβαζε αυτή την ιστορία ο (επαγγελματίας δικτυάς και πορωμένος κομπιουτεράς) σύζυγος θα έβρισκε 666 αναληθοφάνειες -Σ' αυτό τον διαγωνισμό, τα μονόβραδα έχουν αποκτήσει τη δική τους αξία λατρείας κι έρωτα. Γιατί στη δική μου εμπερεία (κυρίως αν υπήρχε και μερική ή ολική απώλεια μνήμης), οι αντιδράσεις της επόμενης μέρας ήταν "ε... καφέ;" με ηλίθια και αμήχανα χαμόγελα τύπου "δεν-θυμάμαι-καν-πώς-σε-λένε-κι-είμαι-σίγουρη-ότι-ούτε-εσύ-θυμάσαι-πώς-λένε-εμένα-αλλά-περιμένουμε-κάποιος-να-κάνει-την-αρχή-με-τις-συστάσεις" κι επιθυμία να εξαφανιστεί το μονόβραδο τώρα που ξημέρωσε; Κάνει κάτι διαφορετικό η σημερινή νεολαία; :Ρ -Υπερβολές, υπερβολές, υπερβολές. α) την αφήνει να σφαδάζει στο πάτωμα, β) την αφήνει να πεθάνει, γ) (και βασικότερο για τους κομπιουτεράδες) ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΠΕΙΡΑΞΕΙ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΤΟΥ. Ποτέ. Θα είχε κληθεί ασθενοφόρο και τρελάδικο στα πέντε πρώτα λεπτά της κουβέντας, ακόμα κι αν θυμόταν το σεξ κι ήταν το καλύτερο που είχε κάνει στη ζωή του. Για το αντίθετο, πρέπει να υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι, που δε δίνονται. -Βάσει γνώσεων, ο τύπος είναι τουλάχιστον τριαντάρης. Παρομοίως, η γκόμενα, με τα πτυχία και τα διδακτορικά είναι τουλάχιστον εικοσιέξι,εικοσιεφτά. Ή διευκρίνισε την φανταστική του ευφυία να χακεύει τοιουτοτρόπως στα είκοσι, ή κάν'τον να συμπριφέρεται σαν τριάντα. Το αυτό και για την αυτή. +Μ' άρεσε η γραφή, μ' έβαλε μέσα στην ιστορία, στο χανγκόβερ (απ' το οποίο μ' έβγαλε όταν δεν πήρε ούτε ένα ντεπόν ο παίχτης), στο δωμάτιο, στις σκηνές. Μέχρι και στο σεξ που δεν ξέρουμε αν έγινε. +Έχει μια κάποια πρωτοτυπία το θέμα σου +Η χρήση της γλώσσας είναι πάρα πολύ καλή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Loch Moors Posted October 11, 2011 Share Posted October 11, 2011 Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη ότι κατάλαβα ποια ήταν ακριβώς η ικανότητα της κοπέλας, πώς την βοήθησε ο πρωταγωνιστής να την χρησιμοποιήσει και τι ήταν αυτό που παρήχθη στο τέλος... ίσως γιατί δεν τα πάω και πολύ καλά με την ορολογία των υπολογιστών ή τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουν τα δίκτυα, ασύρματα και μη. Οπότε δεν μπορώ να κρίνω κατά πόσο το τέλος ήταν κάτι ανατρεπτικό ή όχι... Νομίζω η ιστορία παίρνει αρκετές βελτιώσεις και στους διαλόγους, μερικοί από τους οποίους μου θύμισαν σκηνή από ταινία "- Είσαι στο FBI; - Είμαι στο FBI." αλλά και στην εξέλιξη της, καθώς έγιναν όλα με αρκετά μεγάλη ταχύτητα. Δηλαδή, ο τύπος βλέπει κάποια μυστηριώδη emails και μετά από λίγες γραμμές μαθαίνει ότι τα έχει στείλει η μυστηριώδης κοπέλα που είναι δίπλα του. Ή αργότερα, μιλήσανε, η κοπέλα του εξηγεί μερικά πράγματα κι αμέσως μπαίνουν στην εφαρμογή του σχεδίου. Αυτά σε γενικές γραμμές ήταν στοιχεία που με κράτησαν κάπως αποστασιοποιημένη από το να μπω μέσα στην ιστορία.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted October 14, 2011 Share Posted October 14, 2011 (edited) Δεν ξέρω, αυτή η ιστορία δεν με κέρδισε. Το θέμα της συνήθως μου αρέσει, αλλά αυτή εδώ δεν είχε αυτό το κάτι που θα με ρουφήξει μέσα στην ψηφιακή της πραγματικότητα. Σίγουρα δεν είμαι η κατάλληλη να σου πει για τα επιστημονικά θέματα, αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο (ενώ είμαι άσχετη) δεν κατάφερες να με πείσεις. Συγνώμη αλλά δεν έχω να προσφέρω κάτι χρήσιμο. Μερικά ψιλά μόνο: Μια λευκή σελίδα ήταν πρόχειρα κολλημένη πάνω της, (στην πόρτα), στην οποία ήταν γραμμένη με μαύρο μαρκαδόρο Απλά περίμενα να διαβάσω τη λέξη σελοτέιπ. Αυτές οι φράσεις κάνουν το κείμενο άψυχο, και στο δικό σου δεν ταιριάζουν καθόλου. Τόλμα να πεις τα πράγματα με το όνομά τους (και ούτε "κολλητική ταινία", ποιος το λέει ποτέ αυτό; ) και θα το δεις να ζωντανεύει εντυπωσιακά. (Θαύμασα τον Μμαν που είπε τιρμπουσόν, που είναι και κακόηχη λέξη, και όχι ανοιχτήρι. Ε, μα, αφού το κείμενο το ζήταγε). «Τι εννοείς; Ποια είσαι;» Νομίζω ότι μετά από αυτό που του πέταξε η τύπισσα δεν είναι πιστευτό να της λέει τι εννείς, ποια είσαι. Πιο πιστευτό θα ήταν αν τον βλέπαμε να την κοιτάζει σαν ηλίθιος χωρίς να πει τίποτα, περιμένοντάς την να τα κάνει λιανά. Όλα όσα του είχαν φανεί απίστευτα την ώρα που την άκουγε να του μιλάει, είχαν αποκτήσει υπόσταση μ’ έναν ακόμη πιο απίστευτο τρόπο Όχι, δεν με έπεισες με αυτή τη φράση. Κακή, πολύ κακή. Ίσα-ίσα που μου υπενθύμισες ότι δεν πρέπει (δεν έχω κανένα λόγο) να σε πιστέψω. Το όμορφο πρόσωπό της είχε παραμορφωθεί μ’ ένα φρικτό τρόπο Ό,τι δεν χρειάζεται βαραίνει ανούσια το κείμενο. Γιατί, γίνεται να παραμορφωθεί κανείς με υπέροχο τρόπο; Ήταν ένα πλάσμα μοναδικό, πανέμορφο, μ’ ένα υπέροχο σχέδιο. Κι εκείνος την είχε αφήσει να πεθάνει. Ήταν ασυγχώρητος. Κι εδώ νομίζω ότι ολόκληρη η φράση θα ήταν καλύτερα αν έλειπε. Δεν χρειάζεσαι δικαιολογία για να κλαις όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει μπροστά στα μάτια σου (στα χέρια σου! ). Πόσο μάλλον όταν δεν έπεσες μόλις πάνω του περπατώντας στο δρόμο, αλλά έχεις περάσει κάποιες ώρες μαζί του. Edited October 14, 2011 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted October 15, 2011 Share Posted October 15, 2011 Η ιδέα σου δεν είναι κακή αλλά απέτυχε να με ''πείσει'' σε πολλά σημεία. Το πόσο νοιάζεται ο τύπος για την κοπέλα, πόσο γρήγορα την πιστεύει και οι τεχνικές λεπτομέρειες γενικά δεν με έπεισαν. Ίσως να ήθελε λίγο research πάνω στο hacking για να είναι πιο πιστευτό, τώρα ήταν πολύ movie logic. Πέρα απ' αυτό μου άρεσε η γραφή γενικότερα και όπως είπα η βασική ιδέα είναι ενδιαφέρουσα. Το διήγημα γίνεται πιο ενδιαφέρον στο τέλος πάντως. Μικρολεπτομέρειες: Καλά ποια κοιμάται με το σουτιέν μισοφορεμένο? Είτε θα το έχει βγάλει είτε όχι. Καταλαβαίνω γιατί το έβαλες εκεί, αλλά δεν στέκει. Nerd nitpick: Σε δωμάτιο 3χ3 χωρίς παράθυρα ελπίζω να έχει καλό εξαερισμό γιατί βλέπω να έχει τροπικό κλίμα κει μέσα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted October 15, 2011 Share Posted October 15, 2011 Νομίζω ότι η ιστορία θα δούλευε καλύτερα αν γινόταν η αφήγηση της παράξενης γνωριμίας του πρωταγωνιστή με τη συγκεκριμένη γυναίκα μέσα σε κάποιο βάθος χρόνου (Του τύπου "Η πρώτη φορά που αντίκρισα την Τάδε ήταν τότε... Μου έκανε εντύπωση... κτλ), ώστε να μπορέσει να χτιστεί η σχέση ανάμεσα στους δύο - η οποία θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει καν σεξ (καλά μη βαράτε) - και να μπορεί να δικαιολογηθεί στα μάτια μας η εμπιστοσύνη που της δείχνει ο πρωταγωνιστής, μα ταυτόχρονα και η αφοσίωσή του στο στόχο της, παρόλο που τη βλέπει να πεθαίνει. Παράλληλα, θα μπορούσαν να ξετυλιχτούν σιγά - σιγά οι ιδιαιτερότητες της γυναίκας, χωρίς να τη βάλεις να μας τα πει όλα μια κι έξω, ενώ αναρωτιόμαστε γιατί ο πρωταγωνιστής πείστηκε τόσο εύκολα. Έτσι όπως είναι τώρα, έχεις ένα υπερβολικά μεγάλο πρώτο μέρος, που περιγράφεις το ξύπνημα, και το μόνο πράγμα που δένει τον κεντρικό χαρακτήρα με την γυναίκα είναι ότι έχει ωραίο οπίσθιο μέρος. (Αφού ούτε καν πως έκαναν σεξ δε θυμούνται). Τα κίνητρά της για να κάνει αυτό το ό,τι είναι που κάνει είναι από αδύναμα έως ανύπαρκτα. Αυτό που μένει περισσότερο είναι η αρκετά καλή χρήση της γλώσσας, αλλά κι αυτή πλατιάζει τόσο πολύ σε σημεία, που κουράζει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted October 15, 2011 Share Posted October 15, 2011 Για την ιδέα: Ενδιαφέρουσα και εντός θέματος η ιδέα της εξέλιξης με τη γέννηση της ψηφιακής ζωής. Θεωρώ ότι αυτό ήταν το εξελικτικό κομμάτι και όχι οι υπερφυσικές ικανότητες της κοπέλας. Γενικά: Μ’ αρέσουν τα θέματα με υπολογιστές. Ξυπνάνε την παροπλισμένη κομπιουτερού μέσα μου. Ωστόσο, θεωρώ ότι παρόλο που το ξεκίνημα με την άγνωστη κοπέλα στο κρεβάτι και όλα τα σχετικά «έγινε-δεν έγινε-κι αν έγινε τι έγινε;» είναι δυνατό και πιασάδικο, η ιστορία μετά ξεφεύγει κάπως και έχουμε μια μεγάλη και κάπως μη αληθοφανή διαδικασία όπου αυτός πείθεται να λάβει μέρος σ’ ένα τέτοιο παράξενο πείραμα. Έχει μια κάπως παράξενα στείρα και μηχανιστική ατμόσφαιρα, που του προσδίδει το δικό του χρώμα τελικά! Στο πρώτο πέρασμα νόμισα ότι ο θάνατος ήταν ατύχημα, ότι κάτι άλλο έπρεπε να γίνει και πήγε στραβά. Στο επόμενο άρχισα να σκέφτομαι ότι μάλλον έγινε το ζητούμενο και ότι αυτή ήταν η εξέλιξη που αναζητούσαμε. Το θέμα που μου μένει αναπάντητο είναι τι θα γίνει από κει και μετά. Κι αυτό εδώ μετά τα σχόλια των άλλων: Ναι, θα συμφωνήσω με τους άλλους ότι η απουσία ονομάτων και λοιπής σύνδεσης με τον εξωτερικό κόσμο, ήταν και για μένα ένα αρνητικό. Μάλλον με βοηθάει να καταλάβω γιατί δεν ταυτίστηκα όσο θα ήθελα παρά το ενδιαφέρον του θέματος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 16, 2011 Author Share Posted October 16, 2011 Να ευχαριστήσω κι από εδώ όσους διάβασαν και σχολίασαν την ιστορία μου. Όπως πάντα τα σχόλιά σας ήταν πολύ σημαντικά και μου έδειξαν πώς θα έπρεπε να είναι στημένη από την αρχή η ιστορία και ποια σημεία ήθελαν προσοχή και διαφορετική αντιμετώπιση. Συμφωνώ με όσους παρατήρησαν πως ο άντρας πείθεται πολύ εύκολα από την κοπέλα και πως η όλη εξήγηση-και-βουρ-στο-πείραμα γίνονται κάπως γρήγορα. Ήταν απλά συγγραφική οικονομία για να αποταμιεύσω λίγο παραπάνω χώρο. Κάτι που δεν έγινε πολύ αντιληπτό (μόνο η Tiessa το ανέφερε) είναι πως αυτό που δημιουργήθηκε στο τέλος μέσα στον υπολογιστή, δεν ήταν τεχνητή νοημοσύνη, ούτε η ψηφιοποίηση της συνείδησης της κοπέλας. Ήταν ζωή. Όπως οι άνθρωποι, απλά φτιαγμένη από διαφορετικό «υλικό». Κι εδώ υπάρχει η κύρια μορφή της εξέλιξης στο διήγημα, εκτός από την εξέλιξη-ικανότητα της κοπέλας. Το πρώτο μήνυμα που εμφανίζεται στον υπολογιστή δείχνει πως υπάρχει κάτι εκεί, αλλά είναι άγριο, άλογο, και προσπαθεί να απομακρύνει τον άντρα με ένα «γρύλισμα», λες και είναι κάποιο ζώο. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, αυτό που υπήρχε μέσα στον υπολογιστή εξελίχθηκε σε κάτι που είχε συνείδηση και μπορούσε να επικοινωνήσει με τον έξω κόσμο (που και πάλι φοβόταν. Γι' αυτό προσπάθησε ξανά να απομακρύνει τον άντρα). Η εξέλιξη αυτή συνέβη πολύ γρήγορα, λόγω των πολύ μεγαλύτερων ταχυτήτων που λειτουργεί ο ψηφιακός κόσμος, όπως είχε πει και η κοπέλα. Οπότε, μετά το τέλος, δεν ξέρουμε πόσο γρήγορα και σε τι θα μπορούσε να εξελιχτεί εκείνη η ψηφιακή συνείδηση. Γιατί η κοπέλα ρίσκαρε να συμμετέχει σε αυτό το εγχείρημα, που τελικά την σκότωσε; Ήταν ένα πιο πρωτόγονο ένστικτο. Όπως σε κάποια είδη εντόμων, που ένας από τους δύο γονείς θυσιάζεται για να έρθει στη ζωή η νέα γενιά. Γι' αυτό και δεν την ένοιαζε ποια κατάληξη θα είχε η ίδια. Ήταν και κάτι, που όπως φάνηκε, αν μπορούσε θα το έκανε και μόνη της, αλλά χρειαζόταν βοήθεια. Αυτά τα λίγα για την ιστορία. Ξανά ευχαριστώ για το χρόνο και τις παρατηρήσεις σας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DimitrisX Posted January 2, 2012 Share Posted January 2, 2012 Κάπου στη "Ζώνη του Λυκόφωτος" και τα "Εξώτερα Σύνορα" έχουμε παρακολουθήσει μια παρόμοια ιστορία, η οποία είναι γραμμένη πολύ καλά και παρακολουθείται με αμείωτο ενδιαφέρον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.