Ο Κύριος Μίμος

[Loch Moors]

Το κείμενο υποστηρίζει με αρκετά καλό τρόπο την ιδέα της ιστορίας. Απλώς νομίζω πως αδικείται από μερικά πράγματα. Για παράδειγμα, υπάρχουν στιγμές που το κείμενο εξελίσσεται με την αθωότητα του παιδιού, τα συναισθήματα του καθηγητή, ακόμα και μέσα απ' τα μάτια των πλασμάτων κινούμαστε για λίγο. Το να αλλάζεις οπτικές γωνίες φυσικά και δεν είναι κάτι κακό, απλώς νομίζω πως εδώ γίνονται με κάπως απότομο τρόπο που κάνει το κείμενο ασυνεχές... Ξεκινάει με την αφέλεια του παιδιού και καταλήγει ακόμα και με στοιχεία θρίλερ, κάπου αυτή η μετάβαση πάσχει όμως.

 

Μπορεί να βελτιωθεί πολύ κυρίως γιατί οι δύο βασικοί χαρακτήρες (παιδι-καθηγητής) είναι αρκετά ιδιαίτεροι, οπότε αν αποκτούσαν μεγαλύτερη βαρύτητα μέσα στο κείμενο θα προσέθεταν μεγάλο ενδιαφέρον! Στα σημεία που τους διαχειρίζεσαι εξάλλου το κάνεις με πολύ ωραίο και σωστό τρόπο και γράψιμο.

 

Μπράβο και σε σένα λοιπόν και καλή συνέχεια!!

[Sonya]

Έγωτα, έγωτα... η βελτίωση γραφής είναι καταφανής, όπως και το ότι δεν το βιάστηκες. Εντούτοις:

 

-πρέπει να υπάρχει κάποιος (επιστημονικός) λόγος για την τόσο ταχύρρυμθη εξέλιξη. Δώσ' τον

-ο πεντάρης επιστήμων έχει ωριμότητα νηπιαγωγείου :Ρ

-ο τρόπος που γράφουν (επίσημα) στις επιστημονικές κοινότητες είναι πολύ πιο σιλβουπλέ

-δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο δε θα είχε πάρει γραμμή κανείς πια ένα καινούργιο είδος!!!

-το τέλος είναι κλισέ και χάνει δύναμη

-θα ήθελα να μπω περισσότερο στον κόσμο των κυρίων Μίμων

 

+περιγραφές που σπάνε κόκαλα, ο κύριος Μίμος είναι εξαιρετικός!

+εξέλιξη/μετάλλαξη που οφείλεται στη μόλυνση! Πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα!

+ο πιτσιρίκος είναι πολύ καλά σκιαγραφημένος

[Tiessa]

Για την ιδέα:

Ναι, αυτή ήταν μια ιδέα που μου άρεσε. Ήθελα πολύ να δω ένα είδος που να εξελίσσεται γρήγορα και απειλητικά έναντι του ανθρώπου.

 

Γενικά:

Ξέρω ότι η εξέλιξη αυτής της ιστορίας πέρασε και επέζησε από πολλές καταστροφές. Χαίρομαι που όντως επέζησε και έφτασε μέχρι τις οθόνες μας, γιατί εμένα μου άρεσε και πιστεύω ότι αν είχες περισσότερη άνεση, θα μπορούσες να μας είχες δώσει μια ακόμα καλύτερη ιστορία.

Επίσης καλύτερα να το είχες ανεβάσει (και) σε αρχείο, επειδή μου εμφάνιζε πάρα πολλές κενές γραμμές και κάπως με αποσυντόνιζε.

Μου άρεσαν οι περιγραφές του πλάσματος και η εξήγηση της ταχύτατης μετάλλαξης με τον συμβιωτικό οργανισμό και τη μόλυνση. Με χάλασε λίγο το τραύμα του καθηγητή που όσο πάει γίνεται και χειρότερο. Αισθάνθηκα ότι το έχω δει one time too many.

Στα δυνατά σημεία της ιστορίας θα τοποθετήσω οπωσδήποτε και την ανατροπή και το τέλος. Περίμενα μια πιο καλή σχέση ανάμεσα στον κύριο Μίμο και το αγόρι. Πραγματικά με ξάφνιασε η τροπή που πήραν τα πράγματα. Ήταν ζόρικη, και όσο για το τέλος…

Συμφωνώ με τον RedAlf:

 

 

Καλύτερα να μη μάθουμε…

 

 

[aScannerDarkly]

Μα γιατί το έγραψες όλο σε bold;

Επίσης, χιλιετηρίδα είναι η επέτειος της χιλιετίας. Καθόλου ασυνήθιστο λάθος, αλλά το πρόσεξα και είπα να το αναφέρω.

 

Στα πιο σημαντικά, τώρα. Οι σκηνές του παιδιού είναι πετυχημένες και ο χαρακτήρας του αρκετά αληθοφανής. Ο καθηγητής από την άλλη θέλει πολλή δουλειά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ξαφνικά αποφασίζει να στείλει την επιστολή χωρίς φωτογραφίες. Θα μπορούσε πχ να πάει στη λίμνη με τη μηχανή του και να περιμένει να πετύχει τα πλάσματα.

 

Το γιατί το παιδί ονόμασε το πλάσμα κύριο Μίμο, δεν το κατάλαβα. Ξέρω γιατί θα του ταίριαζε ένα τέτοιο όνομα, αλλά το παιδί δε νομίζω πως το γνώριζε αυτό.

 

Τα πήγαινε-έλα στις σκέψεις του καθηγητή μάλλον πετούσαν τον αναγνώστη έξω, παρά υποστήριζαν το χαρακτήρα του.

Η απάντηση του τύπου από το Ινστιτούτο είναι τουλάχιστον υπερβολική. Εντάξει, τους έστειλε μια επιστολή που δεν έπειθε κανέναν, αλλά δεν τους έκανε και κανένα κακό. Η παράθεση της παραγράφου από την επιστολή του καθηγητή είναι υπερβολικά βολική.

 

Δεν είμαι σίγουρος αν παρατηρώντας έναν εγκέφαλο είναι τόσο εύκολο να συμπεράνεις την ευφυία του πλάσματος.

 

Το τέλος, αν πω ότι δεν ήμουν σίγουρος ότι θα γίνει έτσι, ε, θα πω ψέμματα.

 

Με όλα τα παραπάνω όμως, μια ιστορία ευκολοδιάβαστη, που διαβάστηκε εξαιρετικά ευχάριστα.

[Eugenia Rose]

Γενικά:

Ξέρω ότι η εξέλιξη αυτής της ιστορίας πέρασε και επέζησε από πολλές καταστροφές. Χαίρομαι που όντως επέζησε και έφτασε μέχρι τις οθόνες μας, γιατί εμένα μου άρεσε και πιστεύω ότι αν είχες περισσότερη άνεση, θα μπορούσες να μας είχες δώσει μια ακόμα καλύτερη ιστορία.

 

Τελικά αυτή η ιστορία είναι πιο κοντά στην Εξέλιξη απ' ότι πίστευα στην αρχή. Αυτό γιατί αυτή είναι η μορφή της που επέζησε της φυσικής επιλογής και των αντίξοων συνθηκών των φλασακίων και των υπολογιστών.

Edited October 15, 2011 by Eugenia Rose

[DimitrisX]

Πολύ καλές περιγραφές. Η εισαγωγή θυμίζει παιδική ταινία για το "Τέρας του Λοχ Νες", αλλά και το ενήλικο "Surface".

Μου φάνηκε κάπως βιαστική η επίθεση των όντων στον επιστήμονα, αλλά αυτό εξηγείται από τον περιορισμό των λέξεων.

Όσο προχωρά, γίνεται πολύ ενδιαφέρον, αλλά οι αποκαλύψεις παρουσιάζονται χωρίς ειρμό (λίγο περισσότερη προσοχή στη δομή).

Πολύ ενδιαφέρον το τέλος.

[Eugenia Rose]

Τι έγινε βρε παιδιά; Ποιο διαγωνισμό έχουμε τώρα;

[DimitrisX]

Τι έγινε βρε παιδιά; Ποιο διαγωνισμό έχουμε τώρα;

 

Ηλικία, βλέπεις.

Φαντάσου να ξεκινήσω να σχολιάζω επί της ουσίας και όχι απλώς να καταθέτω (ειλικρινείς ) εντυπώσεις. Καμμιά δεκαετία θα κάνω για να τις δημοσιεύσω.