Crusade of Blood

[Rikochet]

Ορίστε ένα ποίημα, γραμμένο απο εμένα και ένα καλό μου φίλο. Αφορά τον πόλεμο, και είναι μέσα απο τα μάτια ενός κακόμοιρου στρατιώτη.

 

Crusade of Blood

 

They told us to join

They told us 'twas good

We would get money and food...

 

A Crusade of Blood,

A path of Horror,

Which I tread anxious and full of fear.

 

They gave us guns,

They ordered us to kill

Children, women, men, no distinction

 

Pushed by Malevolence,

Motivated by horror.

Hallowed be my disgust…

 

When I asked

"Whom should I kill?"

They answered

"Everybody's blood is red

they're one and the same"

 

I try to kill,

But my gun seems to maim me.

Each drawback,

Another wound.

My very core is being pierced through.

 

I try to aim

I try to be steady

The blood is pouring

From unknown wounds

I live

An earthly Hell...

 

I want my life,

I despise loss,

I'm not sure what I am killing for.

And before the end I shall remember...

 

I've left behind

My family, my life

I kill for Them

And I'll die for an

unknown cause...

 

Dictators,

Who cower behind their walls.

Protectors,

Justify their actions.

I have grown sick of all this.

 

My gut is empty

I can smell my own vomit

I cut my way through human bodies

Shooting, killing, showing

No

Remorse

 

I wish they will kill me.

I wish I will die.

There is no place for me.

I no longer try,

To stop my blood from spilling.

Alone I will cry...

 

The end has come swiftly

In this path I used to tread

Now I'll walk no more

For a bullet I have

A bullet in my head…

[Nihilio]

Να σου πω την αλήθεια δεν μου άρεσε. Πολλές εικόνες που τις έχουμε ξαναδεί χιλιάδες φορές ριγμένες χύμα, χωρίς ρίμα και ρυθμό.

Μπορείς και καλύτερα.

[King_Volsung]

Κοίτα... όπως και το προηγούμενό σου ποίημα, είναι πολύ πεζό και μιλάει πολύ άμεσα γι' αυτά που θες να πεις. Εμένα μου αρέσουν ποιήματα που περνάνε πλαγίως αυτά που θέλει να πει ο ποιητής και όχι ξεκάρφωτα νοήματα.

Δοκίμασε να το ξαναγράψεις, ακριβώς όπως είναι, σαν διήγημα όμως... εμένα μου αρέσουν κιόλας τέτοιου είδους διηγήματα -κοφτές προτάσεις και όλο σκέψεις, σχεδόν καθόλου αφήγηση. Πρέπει να βγει καλό.

 

 

Τώρα σαν νόημα, να σου πω κι εγώ την αλήθεια, είναι χιλιοειπωμένα πράματα (προσωπικά έχω διαβάσει 5 ιστορικά μυθιστορήματα σχετικά με σταυροφορίες και ιππότες και έχω δει και τόσες ταινίες που λένε αυτό το πράμα... πόσο άσχημος είναι ο πόλεμος) και δεν μου κάνουν τόση εντύπωση πλέον.

Πάντως μην σε αποθαρρύνει καθόλου αυτό... δεν είναι όλοι σαν εμένα.

Πέρα από αυτό, ήταν καλό. Όπως λέει και ο Nihilio όμως, έχω δει και καλύτερα από σένα.