Sonya Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Όνομα συγγραφέα: Σόνια Είδος: φαντασία Βία: ναι Σεξ: ναι Αυτοτελής: ναι Λέξεις: 6.543 (μαζί με την εισαγωγή) Σχόλια: μου έβγαλε την πίστη κι έγινε η δική μου Ερινύα Άρωμα λωτού.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted September 30, 2011 Author Share Posted September 30, 2011 Λέγω, κυρίες και κύριοι πως, λόγω μαλ απροσεξίας μου, το αρχείο που είναι απάνω (και το οποίο πρόκειται μόλις ν' αντικαταστήσω) έχει μια παράγραφο που περισσεύει και την οποία ξέσαχα να σβήσω. Τουτουνό εδώ κάτω να κατεβάζετε, λέγω! Αλλιώς, θα έχετε μια παραπανίσια κι άχρηστη (και τελλ) παράγραφο στη σελίδα 11. :Ρ Άρωμα λωτού.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Λέγω, κυρίες και κύριοι πως, λόγω μαλ απροσεξίας μου, το αρχείο που είναι απάνω (και το οποίο πρόκειται μόλις ν' αντικαταστήσω) έχει μια παράγραφο που περισσεύει και την οποία ξέσαχα να σβήσω. Τουτουνό εδώ κάτω να κατεβάζετε, λέγω! Αλλιώς, θα έχετε μια παραπανίσια κι άχρηστη (και τελλ) παράγραφο στη σελίδα 11. :Ρ Άρωμα λωτού.doc διάβασε ο mman ενώ βρισκόταν δύο γραμμές πριν το τέλος της σελίδας 11... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted September 30, 2011 Author Share Posted September 30, 2011 Είναι ένα απ' τα πολλά κομμάτια που με παίδευαν από πού να το πιάσω, πώς να το πω, ποια ΟΓ είναι καλύτερη. Αυτή η παράγραφος ήταν πειραματκή (και ατυχής) σημείωση. :Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Ούτε εμένα με πρόλαβες,. Καλά έκανες νομίζω που την έβγαλες γιατί μου είχε φανεί σφήνα. Δεν με ενόχλησε, αλλά έκανε ένα κλικ ο εγκέφαλός μου οτι κάπως δεν κόλλησε. Τώρα για την ιστορία, είναι πολύ ωραία γραμμένη, με ενδιαφέρουσα μυθολογία και κυλάει. Λογικά κενά δε βρήκα, όμως δεν ξέρω αν είμαι και πολύ ικανός στο να τα εντοπίζω. Μου κίνησε από την αρχή το ενδιαφέρον και περίμενα πώς θα καταλήξει. Στα θετικά βάζω οτι χρησιμοποίησες αρκετά και τους δύο πρίγκηπες, κάτι που δεν έγινε σε όλες τις ιστορίες. Επίσης μου πέτυχε το ερινυακό συναίσθημα, αν και όχι τόσο πολύ όσο της Ευγενίας. Γενικά πολύ καλή. ΥΓ: Πάω τώρα να σχολιάσω τη Νίενορ και μετά να ψηφίσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Καλά, μια φορά έκανα κι εγώ πρώτη download και ήταν λάθος το αρχείο! Ευτυχώς, δεν έχω διαβάσει κανένα ακόμα, οπότε, άντε χαλάλι σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Ρε συ, έχει κουκούτσι ο λωτός; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted September 30, 2011 Author Share Posted September 30, 2011 Νομίζω πως έχει... αν δεν έχει, τότε έφτυσα κάτι πολύ λάθος την τελευταία φορά που έφαγα λωτό. Αλλά είναι κι η φύση του τέτοια που δεν θυμάμαι τι ήταν... :Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Ρε γαμώτι μου, βλαμμένα και τα δυο τα Σουηδέζικα μωρά του φόρουμ, ρωτάει η μία δεν είναι σίγουρη η άλλη. ΝΑΙ, έχει κουκούτσι ο λωτός! Το διάβασα πριν κάνα δύωρο Χριστίνα, αλλά τα σχόλια αύριο. Για τώρα, να σου πω ότι μου άρεσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 - Μικρές σκηνίκες ασάφειες, ειδικά στην τελευταία κρίσιμη σκηνή. - Αναληθοφανές ότι θα άφηναν τον σημαδ'εμένο (που δεν θυμάμαι τ' όνομά του, ξεκόλλα πια από τις αποστρόφους!) να πάρει μέρος στην τελετή. - Δεν έπιασα το κίνητρο της παίχ'τριας για να πεθάνει. - Δεν κατάλαβα τι έπαιζε με τους λωτούς. Διάβαζα απρόσεχτα; - Δανείσου καμιά απόστροφο από τα ονόματα και βάλτες στα "γι'. - Νομίζω ότι, μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης με τη συγγραφή, είναι μια καλή στιγμή να αφιερώσεις δύο (άντε πέντε) λεπτά και να μάθεις πού μπαίνουν τα τελικά ν. + Αληθινά καλοί διάλογοι. Με διαφορά το δυνατότερο χαρακτηριστικό της ιστορίας. + Μου φαίνεται ότι η βελτίωσή σου έχει πάψει να είναι τυχαία. Φοβάμαι ότι είναι μόνιμη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 (edited) Κι εγώ διάβασα την έξτρα παράγραφο, οπότε ας την σχολιάσω. Φαίνεται σαν μια περίεργη σφήνα, σ' εκείνο το σημείο. Σαν να ήθελες να πεις κάτι, αλλά δεν ήταν πολύ ξεκάθαρο. Αλλά μου άρεσε η αναφορά στους στρατιώτες της άμμου, αν και ήταν πολύ μικρή. Η ιστορία είχε πολλή προϊστορία. Αυτό από τη μία είναι καλό, επειδή της δίνει βάθος, σε βάζει περισσότερο μέσα στον κόσμο της και γενικά την κάνει πιο πλούσια και ενδιαφέρουσα. Από την άλλη, ο τρόπος που δόθηκαν οι πληροφορίες αυτές, μέσα από τους διαλόγους με τους πρίγκιπες, μου φάνηκε σαν να μακρηγορούσαν κάπως. Κι επειδή και τα ονόματα ήταν λιγάκι περίεργα (), σαν να με μπέρδεψαν λίγο. Μου άρεσε το πώς χρησιμοποίησες τους δύο πρίγκιπες. Και οι δύο έπαιξαν το ρόλο τους, και οι δύο είχαν πολύ καλά σκιαγραφημένους χαρακτήρες. Μ' άρεσε επίσης η χρήση των αντικειμένων και η δύναμη που έκρυβε το καθένα. Αυτά όσον αφορά την αξιοποίηση της εισαγωγής, που για μένα τα κατάφερες πάρα πολύ καλά, αν και χάθηκε η τροφός, που ήταν μια ωραία φιγούρα. Ένα σημείο δεν μου έκατσε πολύ καλά. «Απλά για να καταλάβω, έχω το δικαίωμα να χύσω το αίμα του θεού απ’ όποιο σημείο του σώματος επιλέξω, ναι; Χωρίς μετά να μου χρεώσει κανένας, ας πούμε, φόνο;» Πιστεύω ότι αυτό ήταν κάτι που θα έπρεπε να το γνωρίζει ο πρίγκιπας ή οι πιστοί του θεού. Μου φάνηκε δηλαδή σαν ένα σημαντικό κομμάτι της θρησκείας για να το έχει απορία ο πρίγκιπας. Γι' αυτό και ο τρόπος που θέτει την ερώτηση, είναι σαν να θέλεις εσύ να το πεις κι όχι ο ήρωάς σου. Το τέλος με ταλαιπώρησε. Δεν μπορώ να καταλάβω ποιο ήταν το σχέδιο της κοπέλας. Εφόσον ήξερε πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί το εγχειρίδιο, γιατί το έδωσε στον πρίγκιπα; Και στο τέλος γιατί αυτοκτόνησε; Για να μην καταλήξει μαζί με τον Καρ'Σαρέν;Ο Καρ'Ερντάν γιατί αυτοκτονεί; Επειδή έχασε την Σελ'Ορίντ; Μου έπεσαν λίγο μαζεμένα και κάπως βεβιασμένα. Ίσως είναι κι αυτός ο λόγος που στο τέλος δεν μου έβγαλε το ερινυακό στοιχείο που περίμενα. Η γραφή σου πολύ καλή και ζωντανή. Διαβάστηκε πολύ εύκολα. Καλή επιτυχία. Edited September 30, 2011 by Mesmer μικρό τυπογραφικό Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 Εγώ δεν ντρέπομαι να πω ότι στο τέλος δεν κατάλαβα πολύ καλά τι έγινε. Νομίζω ότι κατάλαβα, αλλά κάπου χάνω κάτι, είμαι σίγουρη. Πολύ μπερδεμένα μας τά 'πες. Παρά αυτό το μπέρδεμα, τα ασαφή κίνητρα των ηρώων για τις πράξεις τους, τα ονόματα (), το διήγημα μου άρεσε και με πήρε απ' το χεράκι χωρίς να με αφήσει ως το τέλος. Οι διάλογοι ήταν ολοζώντανοι, οι σκηνές είχαν την απαραίτητη ένταση, και η τελική σκηνή μου έφερε ένα ρίγος, μια πλακωμάρα, ένα κάτι τέλος πάντων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 (edited) Τώρα να ρωτήσω εγώ αν έχει κουκούτσι η μπανάνα; Λοιπόν αρχίζουμε. Το διήγημα είχε πολύ ζωντάνια και στις περιγραφές και στους διαλόγους. Τα ονόματα ήταν λίγο δύσκολα, ίσως γιατί εγώ διαβάζω δυνατά και στραμπουλίχτηκε η γλώσσα μου. Μου άρεσε η ιστορία πίσω από τα γεγονότα και ότι ο ένας αδερφός έπανέλαβε την πράξη του δύο φορές. Δίνει μια ειρωνία στην ιστορία και μια αληθοφάνεια στον χαρακτήρα. Αυτό που είναι κάπως ασαφές για μένα είναι με τι σκοπό είχε ξεκινήσει η Σελ 'Ορίντ. Να τους σκοτώσει και τους δυο αλλά είδε οτι την συμφέρει καλύτερα να παντρευτεί κάποιον; Να παντρευτεί από την αρχή έναν από τους δύο και τελικά κατέληξε στον δεύτερο; Επίσης γιατί είναι η μικρή νεκρή πριγκίπησσα; Ποιός δοκίμασε να την σκοτώσει και δεν τα κατάφερε; Για μένα μόνο αυτό το σημείο είναι ασαφές και όχι το τέλος.Πιστεύω πως ο πιο ολοκληρωμένος χαρακτήρας του διηγήματος και ο πιο τρισδιάστατος είναι ο δευτερος πρίγκιπας (μην ζητάς ονόματα) ο ανάπηρος. Δείχνεις πως ξεκινάει να είναι δηλαδή να εμπνέει φόβο, ενώ τελικά δεν είναι κακός αλλά πικραμένος και παρεξηγημένος. Μετά ανακαλύπτει έναν νέο γι αυτόν κόσμο και η φαινομενική κακία εξαφανίζεται και κάνει σαν παιδί. Καλά κάνεις λοιπόν και κλείνεις με αυτόν ακόμα και αν η τελευταία σκηνή έρχεται κάπως απότομα. Μην σου πω ότι εγω αυτόν βλέπω σαν κεντρικό χαρακτήρα από ένα σημείο και μετά. Σαν να αλλάζεις οπτική γωνία. Και αυτό το βρίσκω επίσης πρωτότυπο και μου αρέσει πολύ. Να εστιάζει τελικά η κάμερα αλλού και όχι στην κοπέλα. Θα προτιμούσα μεγαλύτερο τέλος. Να περιέγραφες περισσότερο τα συναισθήματα και τι κάνει τον πρίγκιπα να αυτοκτονεί και ας έφτανες 7.000. Εκεί θα τα χαλάσουμε τώρα; Τέλος αυτό με τους λωτούς είναι ομιχλώδες και για μένα. Μια ωράια ιστορία με έπληξη ως προς τον κεντρικό χαρακτήρα. Edited October 1, 2011 by Eugenia Rose Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted October 1, 2011 Author Share Posted October 1, 2011 Μάλλον θα τ' ακούσω απ' την Κέλλυ ότι αρχίζω να γράφω ακατανόητα σαν τον Μιχάλη... Αλλά, αλήθεια, όχι, δεν φταίει εκείνος, αλήθεια... :Ρ Απλά ήθελα ν' αφήσω κάποια πράγματα για πολύ προσεκτική ανάγνωση και μάλλον έμειναν μέσα στο κεφάλι μου (πάλι :Ρ) Σε σπόιλερ και συνίσταται να τα διαβάζουν όσοι έχουν ήδη ψηφίσει (αν και μετά από τόσες παρατηρήσεις ακαταλαβισιάς, νομίζω ότι θα πρέπει να ξαναγράψω κάποια κομμάτια για χάρη της σαφήνειας έτσι κι αλλιώς) α) για το άρωμα του λωτού Το άρωμα του λωτού νόμιζα ότι θα ήταν σαφές, αλήθεια. Ο σημαδεμένος (οκ, το 'πιασα το υπονοούμενο και για τα ονόματα :Ρ), πριν την βιάσει έχει φάει έναν λωτό κι η μυρωδιά του την πνίγει όταν της κλείνει το στόμα. Κι αυτό το λέω, κατάρα, οπότε μάλλον δεν το λέω καλά, για να του δώσω τόση σημασία όση έχει. Υπάρχει κανείς που να το κατάλαβε;;; β) για το σχέδιο της Σελ'Ορίντ το σχέδιο ήταν απλό: ο σημαδεμένος θα σκότωνε τον ανάπηρο στην σπονδή (που πήγε να το κάνει κιόλας, αλλά του την έκανε ο αίλουρος) και μετά αυτή θα σκότωνε τον σημαδεμένο δίνοντάς του τον δηλητηριασμένο λωτό. Πού φαίνεται αυτό; Πουθενά. :Ρ Γιατί δεν το ξέρει κανείς εκτός απ' την ίδια την Σελ'Ορίντ που δεν το λέει γ) για το τέλος η Σελ'Ορίντ δεν αυτοκτονεί. Ο σημαδεμένος συνεχίζει να κρατάει το εγχειρίδιο κι όταν βλέπει ότι ο αδερφός του την έκανε, σκοτώνει την πριγκίπισσα. Αυτή του το ανταποδίδει με το δηλητήριο κι ο σακάτης που νομίζει ότι η Σελ'Ορίντ είχε άγνοια για όλο αυτό το σχέδιο (πού να 'ξερε ο φουκαράς) και ξαφνικά κάποια πράγματα έχουν μεγαλύτερη σημασία απ' την θρόνο, αυτοκτονεί με το ίδιο δηλητήριο Ναι, έβγαλα την πειραματική παράγραφο (και την συνέχειά της και μια ακόμα σκηνή) που θα εξηγούσε πώς βρέθηκε ο σημαδεμένος στο στρατόπεδο. Στο ρετούς αυτό το κομμάτι (γύρω στο χιλιάρικο) θα μπει γιατί μάλλον είναι απαραίτητο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 (edited) α) για το άρωμα του λωτού Το άρωμα του λωτού νόμιζα ότι θα ήταν σαφές, αλήθεια. Ο σημαδεμένος (οκ, το 'πιασα το υπονοούμενο και για τα ονόματα :Ρ), πριν την βιάσει έχει φάει έναν λωτό κι η μυρωδιά του την πνίγει όταν της κλείνει το στόμα. Κι αυτό το λέω, κατάρα, οπότε μάλλον δεν το λέω καλά, για να του δώσω τόση σημασία όση έχει. Υπάρχει κανείς που να το κατάλαβε;;; Όχι, εγώ δεν το κατάλαβα β) για το σχέδιο της Σελ'Ορίντ το σχέδιο ήταν απλό: ο σημαδεμένος θα σκότωνε τον ανάπηρο στην σπονδή (που πήγε να το κάνει κιόλας, αλλά του την έκανε ο αίλουρος) και μετά αυτή θα σκότωνε τον σημαδεμένο δίνοντάς του τον δηλητηριασμένο λωτό. Πού φαίνεται αυτό; Πουθενά. :Ρ Γιατί δεν το ξέρει κανείς εκτός απ' την ίδια την Σελ'Ορίντ που δεν το λέει Αφού ήταν η νόμιμη διάδοχος, γιατί ήθελε να τους σκοτώσει και τους δύο. Τους φοβόταν; Για κάτι που έχει να κάνει με το παρελθόν; γ) για το τέλος η Σελ'Ορίντ δεν αυτοκτονεί. Ο σημαδεμένος συνεχίζει να κρατάει το εγχειρίδιο κι όταν βλέπει ότι ο αδερφός του την έκανε, σκοτώνει την πριγκίπισσα. Αυτή του το ανταποδίδει με το δηλητήριο κι ο σακάτης που νομίζει ότι η Σελ'Ορίντ είχε άγνοια για όλο αυτό το σχέδιο (πού να 'ξερε ο φουκαράς) και ξαφνικά κάποια πράγματα έχουν μεγαλύτερη σημασία απ' την θρόνο, αυτοκτονεί με το ίδιο δηλητήριο Εδώ παρασύρθηκα από το πώς πέθανε ο Ερντάν και αναφέρθηκα στην αυτοκτονία. Σωστή η παρατήρηση. Edited October 1, 2011 by Mesmer spoiler Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 α) για το άρωμα του λωτού Αυτό τό πιασα. β) για το σχέδιο της Σελ'Ορίντ Αυτό το υποψιαζόμουν αλλά δεν ήμουν σίγουρη και το τελευταίο με τον λωτό δεν το κατάλαβα καθόλου. γ) για το τέλος Αυτό το κατάλαβα σε μεγάλο ποσοστό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 Ό,τι είπε η Ευγενία. Ακριβώς. (Κάπως έχουμε κουρδιστεί εμείς τελευταία, και σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 Για σένα: - Για τις ερωτήσεις σου, εγώ δεν είχα πρόβλημα κατανόησης πουθενά: α) Όχι μόνο το κατάλαβα αλλά μου άρεσε και πάρα πολύ. Το βρίσκω εκπληκτικό σαν στήσιμο, το να έχει τρεις φύσεις, το ίδιο φρούτο, με το ίδιο άρωμα, την ίδια γεύση, να σημαίνει διαφορετικά πράγματα για τον καθένα και τελικά διαφορετικό και για μας. β) Κι αυτό το έπιασα, αλλά στο τέλος. Ξέρεις ότι γενικά θεωρώ τους γυναικείους χαρακτήρες σου όχι μόνο του γούστου μου, αλλά οικείους ρε παιδί μου, δικούς μου ανθρώπους. Εδώ με ξενέρωσε λίγο το ότι επέμεινε στο σχέδιο της. Μέχρι πριν το τέλος είχα πιστέψει τα εξής: ότι το εγχειρήδιο έμεινε εκεί επειδή δε μπόρεσε να πάρει (σκεφτόμουν ακόμα ότι ίσως το άφησε επίτηδες αλλά μετά είχε αλλάξει γνώμη για αυτό γιατί διάλεξε το μεγάλο). Θα ήθελα λίγο συναίσθημα κι από αυτήν ρε παιδί μου, θα ήθελα να αλλάξει μέσα από αυτά που έζησε στις λέξεις σου, έστω και λίγο. γ) Κανένα θέμα, δε χρειαζόμουν την επεξήγηση. Νομίζω πως αυτό το οποίο ενδεχομένως να είναι μπερδευτικό να είναι το ότι τα ονόματα μοιάζουν και δεν είσαι πολύ σίγουρος γα τον ποιον φιλάει πρώτο. Σε φάση το ξαναδιάβασα για να σιγουρευτώ, αλλά ήταν για μια στιγμή μόνο γιατί είχα βρει τρόπο να τα συνδέσω εξαρχής για να μην ψάχνομαι. - Ο μύθος σου είναι υπέροχος. Στημένος με ψήγματα φανταστικού που όμως χωρίς αυτά δε θα μπορούσε να φτιαχτεί. Πολιτισμικό Φάντασυ θα το έλεγα, στηριγμένο σε έθιμα, στην κουλτούρα. Για τις ερινύες: Σεξ: Αχέμ... ναι δεν το είχα ακριβώς τοιουτοτρόπως στο μυαλό μου, αλλά εξυπηρετεί ακριβώς τους σκοπούς για τους οποίους γράφτηκε επομένως πλήρης εδώ. Δράμα: Έχει, αλλά από λάθος άνθρωπο Αν κι εγώ βασικά αυτόν τον καημένο το γαλανομάτη συμπάθησα εξαρχής, οπότε μου κάνει. Κλάμα: Πολύ κοντά, είχα κόμπο. Με στεναχώρησες πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 2, 2011 Share Posted October 2, 2011 Έξοχο το διήγημα σου Χριστίνα. Σε ευχαριστώ πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted October 2, 2011 Share Posted October 2, 2011 (edited) Η ιστορια σου εχει μεγαλο βαθος ειδικα στην αναλυση των χαρακτηρων και επισης μεγαλη ιντριγκα. Κατι που μου αρεσε, γιατι παντα σε θεματα εξουσιας με βασιλιαδες και πριγκηπες και θρονους η ιντριγκα που εχουμε κατα καιρους διαβασει ιστορικα ειναι παντα μεγαλυτερη απο οση εχουμε δει σε φαντασυ. Και η ιστορια με την μητερα και τον πατερα της ηταν καταπληκτικη-μου αρεσε η σκεψη του κατ επαναληψη βιασμου απο τον σημαδεμενο, μιας και οντως ο βιασμος ειναι καθαρα θεμα εξουσιας και οχι σεξουαλικοτητας οπως πολλοι νομιζουν. Βρισκω την συνδεση εξαιρετικη. Η κοπελα εκδικειται οχι μονο για εκεινη αλλα και για τον θανατο του πατερα της και τον βιασμο της μητερας της. Ειναι εν τελει αληθοφανες. Μου αρεσει που η πριγκιπισσα ειναι ανελεητη. Η γυναικεια φυση ειναι παραδοσιακα συναισθηματικη, αλλα δεν αποκλειει την υπαρξη γυναικων που εχουν αλλιως δομημενο χαρακτηρα. Μην ξεχναμε πως η κοπελα εχει εκπαιδευτει απο μια ιερεια ενος απο οτι καταλαβα ανελεητου θεου...γιατι οχι λοιπον? Την κανει πολυ ιδιαιτερη ηρωιδα σκληρη και αμειλικτη ακομα και μετα απο βιασμο παραμενει σχεδον ψυχραιμη... ειναι αυτο που λεμε για ανθρωπους αλλων εποχων μεγαλωναν και ζουσαν αλλιως δεν θα αντιδρουσαν σαν εμας σε καποια θεματα. Τα ονοματα με μπερδεψαν και εμενα... χρειαστηκε να επανερχομαι πιο πριν για να βλεπω ποιος ειναι ποιος. Ισως το εκανες για να δειξεις πως στα ματια της πριγκηπισσας ηταν σχεδον ιδιοι? Αν ειχες διαλεξει αλλα ονοματα θα ηταν πολυ ευκολοτερο στον αναγνωστη (το ξερω στο ειπαν και αλλοι) και οσο για την ερωτηση του σημαδεμενου πως μπορει να χτυπησει οποιοδηποτε τμημα του σωματος νομιζω πως δεν το ρωταει απο αγνοια αλλα για να προκαλεσει ακομα μεγαλυτερο φοβο... Το τελος δεν το πολυκαταλαβα στο κειμενο παρα μονο στις μετεπειτα επεξηγησεις σου... οποτε μαλλον πρεπει να προσθεσεις μια παραγραφο η κατι τετοιο. Η ιστορια δεν εχει λογικα κενα η καποιο τετοιο προβλημα( αν εξαιρεσεις το τελος) και πιστευω πως ειναι πραγματικα πολλη καλη! Οσο για τον τιτλο δεν με συγκλονισε ως προς την σχεση με τους λωτους αλλα οκ δεν ειναι κακος. Edited October 2, 2011 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted October 2, 2011 Share Posted October 2, 2011 Sonya αυτό που λάτρεψα στην ιστορία σου ήταν οι διάλογοι που δείχνουν ήρωες ενεργητικούς, με μια ιστορία να κουβαλάνε . Ιστορίες με κρυμμένα πάθη, σκοπούς και πολύ ενδιαφέρον! Ξεδίπλωσες με αυτόν τον τρόπο τον συναισθηματικό τους κόσμο, τους γείωσες με τέτοιο τρόπο που τους έκανες πολύ ανθρώπινους πιστευτούς και άνετα ταυτίζεσαι μαζί τους . Μέγα συν οι διάλογοι και ο τρόπος που περιέγραφες τα πάντα. Με μάγεψαν οι χαρακτήρες σου περισσότερο από κάθε άλλη ιστορία μπορώ να δηλώσω με ευκολία. Μου άρεσε που οι αντιδράσεις του ενός έτρεφαν και πυροδοτούσαν τον άλλο χαρακτήρα . Η περιγραφή της ασέλγειας πάνω στην Σελ ήταν πολύ δυνατή. Χρησιμοποίησες με τον καλύτερο τρόπο την εισαγωγή ως προς το κομμάτι της οργής και της ελπίδας. Είδα εξίσου τους δύο αδελφούς και την ηρωίδα. Με τους λωτούς τι έγινε δεν το έπιασα; Είχε δηλητηριάσει κάποιο λωτό; Ήπιε κάποιο δηλητήριο και σκότωσε τον σημαδεμένο; Αν είχε πιει δηλητήριο πότε το έκανε; Της έμεινε πάντως η μυρωδιά όταν ασελγούσε πάνω της και ήθελε να του την φέρει έτσι. Ο πιο τραγικός χαρακτήρας ήταν ο Σακάτης πάντως για εμένα που στο τέλος κατάλαβε ότι παρά το ότι απέκτησε πάλι την αρτιότητά του και το βασίλειο δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς εκείνη! Αυτό που με νευρίασε τόοοοοοοοσο πολύ είναι το πώς πέθανε η κοπέλα. Δεν το κατάλαβα και δεν έπιασα και το κίνητρό της ως προς το σχέδιο της αυτό. Αυτό το μπέρδεμα στο τέλος…. γκρρρρρρρρρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted October 12, 2011 Share Posted October 12, 2011 Μεγάλο και πλούσιο. Το δράμα (και δεν εννοώ μόνο το κλάμα) ξεχειλίζει γενικώς από παντού. Από εικόνες, από περιγραφές, από διαλόγους. Τώρα, δεν ξέρω κιόλας, αλλά νομίζω ότι εκεί στους διαλόγους, ίσως να το μάζευες λιγουλάκι το δράμα; Όχι; Καλά. Πολύ καλή χρήση των αντικειμένων της εισαγωγής. Η τροφός, παρατήρησα ότι έκανε φτερά. Μετά τις δύο μεγάλες σκηνές με τον σημαδεμένο και τον σακάτη αντίστοιχα, μ' έπιασε ίλιγγος. Μέχρι εκεί πήγαινες ωραία, με το πάσο σου. Μετά άρχισες το τρεχαλητό. Για πότε την ερωτεύτηκε ο σακάτης (που πολύ τον ζαχάρωνες πάντως) ούτε που το κατάλαβα. Μετά ήρθε και η τελετή, γρήγορα-γρήγορα, έσκασε μύτη κι ο σημαδεμένος απ' το πουθενά. Κόντεψες να με χάσεις εκεί. Η σκηνή του βιασμού ήταν πιο άτολμη απ' όσο θα έπρεπε να είναι. Στον αντίποδα τώρα, της αφιερώνεις πολύ χώρο και καθώς δεν παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής με άφησε με ανάμικτα συναισθήματα. Πολύ καλό το εύρημα με το λωτό αλλά η σκηνή ήταν πιο δυνατή απ' το εύρημα: πίστεψα ότι κάτι θα σημάνει στην ιστορία, ενώ η οσμή του λωτού ήταν πολύ δύσκολα ανιχνεύσιμο στοιχείο. Πρόσεξε: καλό το καμουφλάρισμα των στοιχείων, ψαλίδισμα, όπως θες πέστο, αλλά εδώ, η γραφή σου, οι εικόνες και οι διάλογοι, τείνουν προς το βαρυφορτωμένο (με την καλή έννοια). Οπότε το στοιχείο θέλει μάλλον κι αυτό να δυναμώσει. Στο κάτω κάτω, δράμα επιδιώκεις, δώστου να καταλάβει! Ήταν πάντως απ' τα δυνατά σου σημεία (ο βιασμός), μαζί με το τέλος. Που ήταν πολύ καλό και νομίζω απόλυτα ταιριαστό. Με ένα καλό πέρασμα, λίγο καλύτερη προοικονομία, λίγο γέμισμα στο δεύτερο μέρος (δείχτονα τον μπαγάσα να ερωτεύεται), εξάλειψη μερικών ασαφειών και κάποιων (λίγων) δυσνόητων διαλόγων, η καλή αυτή ιστορία, θα γίνει ακόμα καλύτερη. Αυτά είχα να πω κυρία πρόεδρος. Βοήθειά σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted October 15, 2011 Share Posted October 15, 2011 Πολύ καλή ιστορία, μου άρεσε πολύ! Αξιοποίησες ικανοποιητικά τα στοιχεία της εισαγωγής, κυρίως τους δύο πρίγκιπες! Μου άρεσε τρομερά ο σακάτης! Τα ονόματα ήταν κάτι που με μπέρδεψε κι εμένα σίγουρα (το διάβαζα και δυνατά και ήταν γλωσσοδέτης- πέρα απ' το μπέρδεμα ποιος είναι ποιος). Μου άρεσε που οι ήρωες είχαν έντονο παρελθόν και μας έδωσες ένα πολύ δυνατό τέλος. Απλά, πιστεύω, επειδή ήταν αρκετά πολύπλοκη η πλοκή, έμεναν κάποια κενά ή καλύτερα κάποιες ασάφειες. Αυτές δε με άφησαν να χαρώ το δραματικό τέλος όσο θα ήθελα! Πάντως ήταν πολύ έξυπνο το σημειο που ο σακάτης, στο τέλος, φέρεται έξυπνα και τη γλιτώνει απ' τον αδερφό του. Εκεί δίνεις την ελπίδα πως όλα θα πάνε καλά και τελικά, η τραγική ανατροπή έρχεται και σε τσακίζει! Μου αρέσει πάρα πολύ όταν μου το κάνουν αυτό στις ιστορίες! Αν δεν είχα κι εκείνο το μπλέξιμο, ποιος κάνει τι, στο τέλος και γιατί το ένα γιατί το άλλο, θα ήταν άψογο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted October 16, 2011 Share Posted October 16, 2011 Ωραία η ατμόσφαιρα της ιστορίας. Δυνατή και πλούσια η πλοκή. Και αν δεν σε ήξερα κι αν δεν ήξερα για ποιο σκοπό ήταν γραμμένο το διήγημα, θα έφτανα μεσα στην καλή χαρά στο τέλος κι εκεί θα έτρωγα το χαστούκι μου. Ευτυχώς, ήμουνα σίγουρη ότι κάτι πολύ κακό θα γίνει και είχα προκαταβολικά σφιγμένα τα δόντια τις τελευταίες παραγράφους. Νομίζω ότι ήταν η ιστορία που εκμεταλλεύτηκε καλύτερα απ' όλες τα περισσότερα στοιχεία της εισαγωγής. Για το άρωμα μού ήταν σαφές τι έγινε και γιατί την ενοχλούσε. Το σχέδιο ούτε με σφαίρες δεν το είχα καταλάβει. Τώρα λίγο με το δηλητήριο ζορίστηκα. Κατάλαβα ότι βρισκόταν μέσα στο λωτό που έλιωσε, ότι το πέρασε στα χείλη της και σκότωσε έτσι τον δολοφόνο πρίγκιπα. Αυτή αντίστοιχα δεν παρουσίασε κανένα σύμπτωμα επειδή ήδη πέθαινε από το ξίφος του και δεν πρόλαβε να δράσει και πάνω της το δηλητήριο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted October 17, 2011 Author Share Posted October 17, 2011 Ε, ναι, αφού τον φιλάει, γέρνει πίσω και τέλος, πέθανε. Την πρόλαβε το εγχειρίδιο. :Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.