Sonya Posted October 10, 2011 Share Posted October 10, 2011 Στα παγωμένα χέρια της κρατάει ένα μπουκάλι Στα γυμνά της πόδια παραταγμένα σα στρατός Ένας φελλός, αναμμένο κερί και βουλοκέρι Κλωστή, βελόνα, θυμιατό. Μπροστά της ανοιχτό το τεράστιο Βιβλίο με τα ξόρκια Το πήρε από τα Ξωτικά Τους έδωσε γι αντάλλαγμα το μαύρο της κοράκι Τη μνήμη. Στην τσέπη της ποδιάς της ένα δίχτυ τόσο δα Το πήρε απ’ τις Γοργόνες, που πλέξαν μέσα του τα μαλλιά τους Τους έδωσε γι αντάλλαγμα τη λευκή της κουκουβάγια Τη σκέψη. Και τώρα στέκει μόνη, χωρίς τις φωνές τους Που σ’ όλη την ζωή της την προστάτευαν Μα έχει γύρω της όλα όσα θέλει για το ξόρκι Να ζαλίσει το Φάντασμα με το θυμιατό Να το παγιδεύσει στο δίχτυ Να το ράψει γερά Να το σφηνώσει στο μπουκάλι Να το κλείσει με το φελλό Να το σφραγίσει με το βουλοκέρι Να το νανουρίσει με το ξόρκι Να μη βγει έξω ποτέ ποτέ ξανά Ποτέ ξανά να μη στοιχειώσει. Βήμα βήμα, με μάτια σφαλιστά Με χέρια και φωνή που τρέμουν Το ξόρκι ακολουθεί Σα να ‘ταν έρμος ναυτικός Παγιδευμένος απ’ τα μάγια της σειρήνας Κι όταν κάποτε τα μάτια της ανοίγει Το Φάντασμα έχει πάψει πια να τραγουδάει. Μα δεν μπορεί εκείνη να γελάσει πια Ούτε να κλάψει καταφέρνει Ένα παγωμένο δάχτυλο μόνο Μουδιάζει τα σωθικά της. Το βλέμμα της, γυάλινο σαν διαμάντι Χαϊδεύει το μπουκάλι. Ναι, το Φάντασμα είναι εκεί Για πάντα παγιδευμένο Μες στης γοργόνας τα μαλλιά. Μα πήρε μαζί του κι αυτό που στοίχειωνε. Την καρδιά της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted October 10, 2011 Share Posted October 10, 2011 Από ποίηση δεν κατέχω για να πω τίποτα χρήσιμο περί των τεχνικών. Αυτό εδώ όμως μου άρεσε. Και κανατοητό και λιτό και πλήρες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted October 10, 2011 Share Posted October 10, 2011 Μάισσα, μας μάγεψες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted October 11, 2011 Share Posted October 11, 2011 Σαν εξιστορηση μου αρεσε πολυ! Μια πληρης ιστορια σαν παραμυθι η τραγικος μυθος (γιατι δεν το εβαλες αραγε στον διαγωνισμο? ) καλογραμμενη χωρις λογικα κενα. Ειναι ομορφο. Αν κατι λιγο με ενοχλησε ειναι πως δεν εχει σταθερη ροη ξεκινα πιο αργα και σκληρα και μετα στην τεταρτη ομαδα στιχων εχει εντονη πολλη γρηγορη ροη σχεδον ενιωθα να βιαζεται να τα κανει ολα για να μην ξεφυγει το φαντασμα απο το ξορκι της και μετα παλι χανει την ροη παει παλι αργα. Και μια τελευταια λεπτομερεια (ειναι σχεδον ανεπαισθητη) λες στην αρχη πως το διχτυ το πηρε απο γοργονες και στο τελος λες μες στης γοργονας τα μαλλια, θα μου αρεσε να πεις και στην αρχη πως το διχτυ το εδωσε η γοργονα για να ταιριαζει με το τελος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted October 11, 2011 Author Share Posted October 11, 2011 (edited) Για να πω την αλήθεια, για το διαγωνισμό το έγραψα, αλλά, όταν το διάβασα μετά, μου φάνηκε πως δεν ήταν μέσα στοθέμα, οπότε δεν το ανέβασα... Μαλακία μου, αλλά ο γέγονε, γένονε τώρα. :Ρ Νομίζω, πάντως, ότι εδώ: Στην τσέπη της ποδιάς της ένα δίχτυ τόσο δα Το πήρε απ’ τις Γοργόνες, που πλέξαν μέσα του τα μαλλιά τους Τους έδωσε γι αντάλλαγμα τη λευκή της κουκουβάγια Τη σκέψη. λέω πως της το έδωσαν οι Γοργόνες με αντάλλαγμα την κουκουβάγια. Εκτός αν δε λέω κάτι καλά (πράγμα πολύ πιθανό :Ρ) Edited October 11, 2011 by Sonya Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted October 12, 2011 Share Posted October 12, 2011 Αντε ρε συ! Κριμααα! Για τον διαγωνισμο ειναι γαντι! Οχι μια χαρα λες οτι λες... απλα εγω λεω πως αναφερεις πως πολλες γοργονες της εδωσαν το διχτυ και στο τελος λες μεσα στης γοργονας τα μαλλια οχι μεσα στων γοργονων τα μαλλια και εγω που ειμαι λιγο του ψειρισματος ειπα σαν ανεπαισθητη λεπτομερεια πως θα προτιμουσα να διορθωθει ο πρωτος στιχος πως το διχτυ το δινει μια γοργονα. Σιγα το πραγμα ειναι τοσο αμελητεο που δεν ειναι καν για παραπανω συζητηση απλα για να ειναι τελειο το ειπα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αιθεροβάμων Posted October 14, 2011 Share Posted October 14, 2011 (edited) Όμορφο. Και όταν απ' τα στοιχειά δεν ησυχάζουμε ποτέ είναι πράγματι πιο ρεαλιστικό, πιο πειστικό και πιο εμπνεύστηκα καρποφόρο. Φωτεινά μονοπάτια και αλώβητες καταστάσεις περιορίζουν έστω τη δική μου όραση. Edited October 14, 2011 by Αιθεροβάμων Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.