Lady Nina Posted October 18, 2011 Share Posted October 18, 2011 Όνομα Συγγραφέα: Είδος: Επιστημονική Φαντασία, ευελπιστώ Βία; Υπονοείται Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 1123 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Μια μείξη του τελευταίου διαγωνισμού ε.φ. με το θέμα του τελευταίου flash fiction live. Η έμπνευση για την ιστοριούλα αυτή προήλθε από το παρακάτω σχόλιο (ανοίξτε το spoiler, αφού τη διαβάσετε): Μάγος Ολεγόμαχ - Lady Nina Αν σχεδίαζε τον κοντόχοντρο μάγο Υρκάδ θα τον έκανα με ένα κώνο στο κεφάλι να μοιάζει με δάκρυ και τον Ολεγόμαχ να γέρνει στο ένα πλάι παράξενα σαν μεγάλο και πλατύ χαμόγελο. Αρχείο: Πάντα το κάτω χείλος.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted October 18, 2011 Share Posted October 18, 2011 (edited) Εσύ τώρα η Cassandra πριν. Χαίρομαι παιδιά να σας εμπνέω! ΕΔΙΤ: Μόλις το διάβασα. Ναι είναι Ε.Φ. και ναι μου άρεσε πάρα πολύ! Πολύ καλή ιδέα! Αν και μένει λίγο θολό γιατί χρειάζονταν οι εθελοντές και δεν έφταναν μόνο τα κύματα διάθεσης. Υποθέτω ότι ήταν μια μορφή υπνωτισμού να κοιτούν επί μια ώρα ένα ανθρώπινο χαμόγελο (φτιαγμένο από ανθρώπους). Πολύ καλή γραφή, δεν βρήκα κάτι περιττό. Ένα πολύ καλό φλασάκι. Έτσι και το είχες γράψει τότε πιστεύω θα έσκιζε. Edited October 18, 2011 by Eugenia Rose Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted October 18, 2011 Share Posted October 18, 2011 (edited) Ήταν πολύ ωραία γραμμένο. Μου άρεσε και η ιδέα του. Συμφωνώ κι εγώ οτι δεν κατάλαβα ακριβώς γιατί έπρεπε να φτιαχτεί το χαμόγελο από ανθρώπους. Δεν μπορούσαν να βάλουν κάποιους να γελάνε επι σκηνής για παράδειγμα; Αφού είδαμε οτι το κλάμα της κοπέλας μεταδόθηκε με αυτό τον τρόπο. Το όλο σκηνικό δίνει μια θεατρικότητα όμως. Καλό Φλασάκι. Edit: Ναι κι εγώ νομίζω οτι είναι ΕΦ. Edited October 18, 2011 by Mindtwisted Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted October 18, 2011 Share Posted October 18, 2011 Ενθουσιάζομαι όταν βλέπω πόσο πολύ έχει βελτιωθεί η γραφή σου, Έλενα, από 'κεινη την πρώτη ιστορία σου που είχα διαβάσει, αυτό το παραμυθάκι με το ρολόι! Συγχαρητήρια από μένα γι' αυτό και μόνο. Ένα πολύ καλογραμμένο και σχεδιασμένο διήγημα για μένα. Κάνει ελάχιστη κοιλίτσα εκεί που δίνεις κάτι εξηγήσεις για τους λόγους που γίνονται όλα αυτά, αλλά όχι τίποτα το τραγικό. Ίσως να έπρεπε να ενταχθεί κάπως, άπλά, στο ήδη ύφος του κειμένου, γιατί στα μάτια μου έμοιαζε λίγο ξένο. Συμφωνώ με τα άλλα δύο παιδιά για το ρόλο των ηθοποιών, αλλά εγώ κατάλαβα ότι ήθελες μάλλον να μιλήσεις εντελώς λυρικά, ότι δε σε αφορούσε το κυριολεκτικό, αυτό που φαίνεται, αλλά πράγματα που υπονοούνται απ' αυτή την επιλογή. Κάποια στιγμή θα ήθελα την εξήγησή σου (αν υπάρχει) σε αυτό! Μικρό αλλά όχι λίγο, χαριτωμένο και χορταστικό συνάμα! Μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted October 18, 2011 Share Posted October 18, 2011 Μου άρεσε πολύ η ιδέα. Οι άνθρωποι καταδικασμένοι στη δυστυχία και οι παραστάσεις που τους βοηθάνε να γελάνε! Ήταν πολύ καλό! Δεν ξέρω γιατί επέλεξες να το γράψεις σε πρώτο πρόσωπο και μάλιστα σε ενεστώτα. Ίσως για να το κάνεις πιο άμεσο; Δεν ένιωσα ότι μου πρόσφερε κάτι, ίσως ο ενεστώτας να με κούρασε κιόλας λίγο. Κάνω αυτό, κάνω εκείνο, τώρα βλέπω αυτό, βλέπω εκείνο. Και θα έλεγα ότι περιορίστηκες αρκετά στο τι βλέπει και τι κινήσεις κάνει ο ήρωας. Έτσι ένιωσα ότι αυτό ήταν που με κούρασε. Προσωπικά προτιμώ το τρίτο πρόσωπο. Μπορούμε να δούμε πολλά περισσότερα πράγματα. Ίσως να ήταν και δυνατότερο συναισθηματικά αν ήταν γραμμένο σε τρίτο πρόσωπο. Μου άρεσε η επιλογή του ήρωα και η εξέλιξη να σηκωθεί και να πάρει την παλιά του θέση. Το τέλος ήταν πολύ δυνατό, εκεί που τα λεπτά μετράνε αντίστροφα. Αλλά εκεί με την κοπέλα, δεν κατάλαβα τι έγινε. Είναι πολύ ασαφές! Που κολλάει η κοπέλα που βλέπουμε στην αρχή; Γιατί; Σε τι εξυπηρετεί αυτό; Κρίμα που είναι τόσο θολό, γιατί θα μπορούσες να βγάλεις πολύ συναίσθημα σε αυτό το σημείο. Αλλά εγώ χάθηκα εκεί. Το σημείο που αυτός κλείνει τα αυτιά κι εκεί δίνεις εσύ τις εξηγήσεις για το τι έγινε στο παρελθόν, είναι άκομψο! Και στην πραγματικότητα, δεν ξέρω, αυτή η εξήγηση χρειάζεται να δοθεί; Ίσως να είναι και περιττή, πάντως νομιζω πως πρέπει να μπει αλλού και με άλλο τρόπο. Ήταν καλή έμπνευση, Έλενα! Και καλή προσπάθεια! Θα μου άρεσε να το μεγαλώσεις και λίγο. Γιατί όχι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted October 18, 2011 Author Share Posted October 18, 2011 Ευγενία, Κωνσταντίνε, Γιώργο, Λίνα, σας ευχαριστώ όλους πολύ για τα καλά σας λόγια, τις προτάσεις αλλά και για τις απορίες σας! Χαίρομαι διπλά, πρώτον γιατί επιβεβαιώθηκε το πρώτο καθαρά ε.φ. διήγημά μου και δεύτερον για τη διαφορά στη γραφή μου που παρατήρησες, Γιώργο. Θα σας διηγηθώ την ιστορία της γέννησης της ιστορίας, αν και δεν μπορώ να πω ακόμα πως έχει ξεφύγει απ'τα σπάργανά της. Λίγες, ελάχιστες μέρες μετά τον τελευταίο flash fiction live, μου εντυπώθηκε η εξής εικόνα στο μυαλό: ένα τεράστιο πρόσωπο με ανθρώπους στις θέσεις των ματιών, της μύτης και του στόματος. Δημιουργήθηκε κυρίως από τη φράση που υπογραμμίζω στο spoiler του αρχικού ποστ και καρφώθηκε εκεί πέρα. Οπότε έπρεπε να τη γράψω. Κι έτσι, σιγά-σιγά, ή μάλλον αρκετά γρήγορα, χτίστηκε και όλη η υπόλοιπη ιστορία, την οποία ολοκλήρωσα μια μέρα πριν χαλάσει ο υπολογιστής μου, back in summer. Ο υπολογιστής φτιάχτηκε τελικά, μόλις το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Έτσι, χωρίς να έχω ιδιαίτερα πολύ χρόνο για ρετουσάρισμα, μια και την Παρασκευή ξεκινώ εξεταστική, θέλησα να τη μοιραστώ μαζί σας, έστω σε μια πρώιμη μορφή. Και χαίρομαι που το έκανα, γιατί έλαβα πραγματικά χρήσιμα σχόλια. Σχετικά με τις διάφορες απορίες: Γιατί δεν έφταναν μόνο τα κύματα διάθεσης; Φανταστείτε το σύστημα σαν την αγγειοπλαστική. Αν οι άνθρωποι είναι σαν την άργιλο, τότε τα κύματα διάθεσης είναι σαν το νερό, που κάνει τον πηλό εύπλαστο. Όμως, για να πάρει σχήμα ο πηλός, χρειάζεται και κάποιο καλούπι. Το ρόλο του καλουπιού, λοιπόν, τον παίρνει η Πλατφόρμα Γέλιου. Γιατί η Πλατφόρμα Γέλιου και όχι κάποιοι απλοί εθελοντές επί σκηνής; Αυτό είναι σχεδόν καθαρά θέμα εφέ, αλλά και η αρχική ιδέα, που πάνω της χτίστηκε η ιστορία. Ωστόσο, υπάρχουν και τρεις ακόμα επιπλέον λόγοι που συντελούν σ'αυτό. Πρώτον, ήθελα να δώσω έμφαση στην ομαδικότητα του εγχειρήματος, πως για να πετύχει κάτι μια κοινωνία χρειάζεται ενότητα. Δεύτερον, ακόμα κι αν κάποιος εθελοντής δεν έβρισκε τη δύναμη να γελάσει, δε θα χρειαζόταν να φαίνεται το πρόσωπό του, καθώς όλη τη δουλειά την κάνει το σώμα κι όχι το πρόσωπο. Τρίτον, όσο πιο μεγάλο το πρόσωπο, τόσο μεγαλύτερο αντίκτυπο είχε στο πλήθος. Τότε γιατί τους επηρέασε τόσο πολύ η διάθεση της κοπέλας; Εξηγείται μέσα στο κείμενο ότι κόντευε να εξαντληθεί η επιρροή της προηγούμενης δόσης. Αυτό τους έκανε πιο ευάλωτους στη φυσική ροή των πραγμάτων, που ήταν η κατήφεια και η μελαγχολία. Πέρα από αυτό, το περιστατικό αυτό αναδεικνύει την ένταση του πόνου που περνούσε η κοπέλα. Τι δουλειά έχει η κοπέλα της αρχής να φωνάζει τον πρωταγωνιστή "πατέρα" στο τέλος; Εδώ γίνεται ένα μπέρδεμα των χρόνων. Δεν ξέρουμε αν όλα όσα συμβαίνουν, διαδραματίζονται την ίδια στιγμή ή είναι μια μείξη διάφορων περιστατικών. Είναι σαν να ξαναζεί ο πρωτογωνιστής/αφηγητής την τελευταία ώρα της ζωής του. Γιατί ενεστωτική γραφή; Μια και ο πρωταγωνιστής στο τέλος πεθαίνει, δε θα μπορούσα να αποδώσω την ιστορία σε άλλο χρόνο, χωρίς να δημιουργηθεί ύστερα η απορία πώς μπορεί να μας τη διηγείται. Επιπλέον, προσωπική μου άποψη είναι πως δίνει ζωντάνια στο κείμενο. Γιατί πρωτοπρόσωπη γραφή; Το ομιχλώδες της ιστορίας (το μπέρδεμα των χρόνων, που είπαμε παραπάνω) νομίζω πως σηκώνει περισσότερο την πρωτοπρόσωπη γραφή, παρά την οπτική ενός τρίτου παντογνώστη (ή μη). Σχετικά με τις διάφορες παρατηρήσεις: Οι περισσότεροι αναφέρατε πως η εμβόλιμη αναφορά στο παρελθόν δεν ήταν πολύ πετυχημένη. Σ'αυτό θα συμφωνήσω, καθώς ούτε και σε μένα χτυπούσε πολύ καλά. Θα το ψάξω, λοιπόν, και στην επόμενη διόρθωση κάτι θα κάνω. Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας! Περιμένω με ανυπομονησία και άλλα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 18, 2011 Share Posted October 18, 2011 Ωραία ιδέα, με μια ζωηρή και απολαυστική υλοποίηση. Πολύ καλή η γραφή, διαβάζεται εύκολα και δημιουργεί εικόνες που τις βλέπεις μπροστά σου. Κόλλησα κι εγώ λίγο με τους ανθρώπους που σχημάτιζαν το χαμόγελο. Η ιστορία καταπιάνεται με κάτι που έχουμε δει σε αρκετά βιβλία: την έλλειψη συναισθημάτων και το πώς επηρεάζει αυτή τους ανθρώπους. Κι εσύ, μέσα σε λίγο χώρο, προσπαθείς να φτιάξεις έναν ολόκληρο κόσμο πάνω σ' αυτήν την ιδέα. Οπότε είναι λογικό να υπάρχουν αρκετά κενά. Γι' αυτό επιλέγω να δω το συμβολισμό πίσω από αυτό. Πως ακόμη και μέσα σε όλη τη δυστυχία, εμείς οι ίδιοι είμαστε αυτοί που θα πρέπει να φέρουμε τη χαρά και τα χαμόγελα στα πρόσωπά μας. Κι αν δούμε πως κάποιον τον παίρνει από κάτω, να σταθούμε πλάι του και να δώσουμε κουράγιο με όσα μπορούμε. Ξεκινάς την ιστορία σου σε πρώτο πληθυντικό και μετά γυρνάς σε πρώτο ενικό. Φράσεις όπως το «Όλοι στο κοινό περιμένουμε σαν υπνωτισμένοι[...]», το «Δεν αργούμε να εντοπίσουμε[...]» και το «Όλοι αναγνωρίζουμε[...]», δείχνουν ότι μιλάς εκ μέρους μιας ομάδας, ενώ αμέσως μετά γυρνάς στην οπτική γωνία ενός προσώπου. Ίσως θα ήταν καλύτερες, ως προς την συνέπεια, φράσεις όπως: «Στα πρόσωπα γύρω μου βλέπω ζωγραφισμένη την ανυπομονησία», «Από τα μουρμουρητά που απλώνονται στην αίθουσα καταλαβαίνω πως όλοι την αναγνώρισαν». Επίσης, σε αυτό το σημείο: «Ομαδική αυτοκτονία είναι το λιγότερο που μπορεί να συμβεί», νομίζω πως είναι λίγο υπερβολική η τραγικότητα. Αν αυτό είναι το λιγότερο, δεν μπορώ να φανταστώ πιο θα είναι το λίγο περισσότερο. Αυτά κι από μένα, Έλενα. Ήταν μια πολύ καλή προσπάθεια. Ελπίζω να βοήθησα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted October 18, 2011 Author Share Posted October 18, 2011 Εύστοχες οι παρατηρήσεις σου, Άγγελε! Πράγματι βοήθησες. Αυτό με τον ενικό και τον πληθυντικό θα το κοιτάξω, σαν να έχεις δίκιο. Ωστόσο, το διήγημα δεν αναφέρεται στην έλλειψη συναισθημάτων. Ίσα-ίσα! Αρκετές φορές μέσα στη διήγηση υπονοούνται ακραίες αντιδράσεις, που οφείλονται σε εξ'ίσου έντονα συναισθήματα. Εν ολίγοις, το διήγημα μιλάει κυρίως για τη ροπή που έχουμε, ως άνθρωποι, να μας παίρνει από κάτω. Ειδικά στις μέρες μας, με την κρίση, τις απολύσεις, τις δυσάρεστες ειδήσεις που μας κατακλύζουν καθημερινά, νομίζω πως βρίσκει -ως ένα βαθμό- αντιστοιχία. Επομένως, ο συμβολισμός μπορεί να είναι για τον κάθε άνθρωπο κάτι διαφορετικό. Για κάποιον, μπορεί η Πλατφόρμα Γέλιου να είναι ένα πρόσωπο, για άλλον το διάβασμα, για έναν τρίτο η γυμναστική. Το θέμα είναι να βρει ο καθένας από εμάς τη δική του Πλατφόρμα Γέλιου, το δικό του Πρόγραμμα Σμάιλ, ώστε να καταφέρουμε να ανταπεξέλθουμε στους καιρούς που διανύουμε. Η οπτική του συμβολισμού που έδωσες εσύ είναι επίσης πετυχημένη. Εξ'άλλου, ο καθένας 'διαβάζει' μέσα σε μια ιστορία κάτι που απορρέει από τα δικά του βιώματα και σκέψεις. χαχαχα Αυτό με την αυτοκτονία, όλα τα λεφτά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.