jjohn Posted October 24, 2011 Share Posted October 24, 2011 (edited) ΕΙΔΟΣ : fantasy/mystery ΒΙΑ: just a little bit ΣΕΞ:μπαααααα ΛΕΞΕΙΣ:7390(! σαν να λέμε δύο διηγήματα μαζί ) σχόλια: θα κάνω κάτι που δεν έχω ξανακάνει.Θ βάλω μέσα πηγες έμπνευσης σε σπόιλερ 1.Ο Τσε αυτοκτόνησε του Πέτρου Μάρκαρη απ'όπου δανείστηκα την ιδέα των αυτοκτονιών(σε κάποια φάση μάλιστα το διήγημα είχε τον τίτλο Ο Διάβολος Αυτοκτόνησε) 2.Jim Butcher && την σειρά Μέρλιν που μου υπενθύμισε τα faeries και ειδικότερα το concept του channeling 3.ενα quest στο Arcanum που είχε να κάνει με γεννετικά πειράματα. έτσι ώστε να δείτε πως εύκολα συνδιάζοντας πολλά κοινότυπα στοιχεία μπορείς να γράψεις κάτι που δεν είναι αυτομάτως κοινότυτο(κοινώς δεν είναι κλειστό ως προς την πρόσθεση αν το θυμάμαι καλα από τα μαθηματικά ) και τρεις μικρές επουλώσεις τρυπών που δεν εξηγούνται στο κείμενο 1.Το φίλτρο του Τζακ που αποτελεί χρήσιμο κομμάτι για την λύση του μυστήριου φαίνεται πως φτιάχτηκε απλά για να πάει ο νους του Κνιλλ εκεί πέρα. Ο Τζακ δεν είναι χαζός και ίσως τις μέρες που ο Κνιλλ έλειπε σκέφτηκε πως ένας αόρατος άνθρωπος θα μπορούσε να κάνει ένα τέτοιο έγκλημα και έτσι προσπάθησε να φτιάξει κι εκείνος το δικό του 2.Γιατί ο Τζιμν αποχαιρέτησε τα παιδιά του.Για μένα ο Κρομ όταν έλεγε την εγχή του στο Σιάλχαλα έχωντας λίγη τσίπα απάνω του ,είπε πριν αυτοκτονήσει ο Τζιμν ας αποχαιρετήσει τα παιδιά του 3.Όταν τα ξωτικά του είπαν πως ο Κρομ έπρεπε να τους σκοτώσει όλους μόνος του εννούσαν να μην π.χ στείλει δέκα νίντζας να τους φάνε αλλά ούτε και να στείλει τους δέκα νίντζας να τους αιχμαλωτήσουν και έπειτα εκείνος να τους σκοτώσει.Ίσως είναι το μόνο από τα τρία κομμάτια που έπρεπε να εξηγείται καλύτερα αλλά δεν μπορούσα να το χωρέσω με την έννοια ότι ο Νορθμς δεν ήταν το λυσάρι της υπόθεσης αλλά εχθρός ΕΙΔΟΣ : fantasy/mystery ΒΙΑ:απειροελάχιστη(όσοι βλέπετε How I Met Your Mother φανταστείτε την Dr Sonya να λέει "just a little bit " ) ΣΕΞ:μπαααααα ΛΕΞΕΙΣ:7390(! σαν να λέμε δύο διηγήματα μαζί ) σχόλια: θα κάνω κάτι που δεν έχω ξανακάνει.Θ βάλω μέσα πηγες έμπνευσης σε σπόιλερ 1.Ο Τσε αυτοκτόνησε του Πέτρου Μάρκαρη απ'όπου δανείστηκα την ιδέα των αυτοκτονιών(σε κάποια φάση μάλιστα το διήγημα είχε τον τίτλο Ο Διάβολος Αυτοκτόνησε) 2.Jim Butcher && την σειρά Μέρλιν που μου υπενθύμισε τα faeries και ειδικότερα το concept του channeling 3.ενα quest στο Arcanum που είχε να κάνει με γεννετικά πειράματα. έτσι ώστε να δείτε πως εύκολα συνδιάζοντας πολλά κοινότυπα στοιχεία μπορείς να γράψεις κάτι που δεν είναι αυτομάτως κοινότυτο(κοινώς δεν είναι κλειστό ως προς την πρόσθεση αν το θυμάμαι καλα από τα μαθηματικά ) και τρεις μικρές επουλώσεις τρυπών που δεν εξηγούνται στο κείμενο 1.Το φίλτρο του Τζακ που αποτελεί χρήσιμο κομμάτι για την λύση του μυστήριου φαίνεται πως φτιάχτηκε απλά για να πάει ο νους του Κνιλλ εκεί πέρα. Ο Τζακ δεν είναι χαζός και ίσως τις μέρες που ο Κνιλλ έλειπε σκέφτηκε πως ένας αόρατος άνθρωπος θα μπορούσε να κάνει ένα τέτοιο έγκλημα και έτσι προσπάθησε να φτιάξει κι εκείνος το δικό του 2.Γιατί ο Τζιμν αποχαιρέτησε τα παιδιά του.Για μένα ο Κρομ όταν έλεγε την εγχή του στο Σιάλχαλα έχωντας λίγη τσίπα απάνω του ,είπε πριν αυτοκτονήσει ο Τζιμν ας αποχαιρετήσει τα παιδιά του 3.Όταν τα ξωτικά του είπαν πως ο Κρομ έπρεπε να τους σκοτώσει όλους μόνος του εννούσαν να μην π.χ στείλει δέκα νίντζας να τους φάνε αλλά ούτε και να στείλει τους δέκα νίντζας να τους αιχμαλωτήσουν και έπειτα εκείνος να τους σκοτώσει.Ίσως είναι το μόνο από τα τρία κομμάτια που έπρεπε να εξηγείται καλύτερα αλλά δεν μπορούσα να το χωρέσω με την έννοια ότι ο Νορθμς δεν ήταν το λυσάρι της υπόθεσης αλλά εχθρός Το μυστήριο με τις Αυτοκτονίες Συμπλήρωσε άλλη μία κόλλα χαρτί. Την άφησε μαζί με τις υπόλοιπες .Έκανε την διαδικασία σχεδόν μηχανικά. Το μυαλό του δεν ήταν εκεί και είχε σκίσει αρκετές κόλλες λόγω μικρών λαθών που είχε κάνει .Το μυαλό του ήταν στον αδικοχαμένο φίλο του που είχε αυτοκτονήσει πριν από μία βδομάδα. Δεν μπορούσε ακόμη να το πιστεύει. Γνώριζε τον Γουάλας από μικρό παιδί και παρ’ όλες τις κακουχίες που του είχαν συμβεί, εκείνος το πάλευε. Ακόμη και η ζημιά που θα προέκυπτε από την καταραμένη φωτιά στα χωράφια θα ήταν μηδαμινή μπροστά στα κέρδη που θα έβγαζαν από όλες τις άλλες ασχολίες τους. Γιατί ; Η κοιλιά του άρχισε να γουργουρίζει. Πήγε στην κουζίνα του για να φάει. Όταν γύρισε στο γραφείο του, παρατήρησε πως ήταν κάπως πιο κρύο απ’ ότι συνήθως. Ίσως να είχε ξεχάσει κάποιο παράθυρο ανοιχτό. Δεν θυμόταν να είχε κάνει κάτι τέτοιο αλλά δεν ήταν σίγουρος πως μπορούσε να εμπιστευτεί το μυαλό του εκείνες τις μέρες. Έλεγξε τα δύο παράθυρα αλλά είδε πως ήταν κλειστά. Περίεργο σκέφτηκε και κάθισε στην καρέκλα για να συνεχίσει την βαρετή του διαδικασία. Μπήκε στο δωμάτιο των δύο του παιδιών. Τα ξύπνησε γλυκά και άρχισε να τους τραγουδά το αγαπημένο τους τραγουδάκι. Εκείνα απόρησαν όταν είδα πως στην τσέπη του πατέρα τους φαινόταν η λαβή ενός μαχαιριού αλλά δεν ρώτησαν. Αντ’ αυτού ανταπέδωσαν το φιλί που τους έδωσε στο μάγουλο. Κάθισε για λίγη ώρα μαζί τους και τους είπε πως έπρεπε να φύγει. Έσβησε το καντήλι και βγήκε από το δωμάτιο. Δεν πρέπει να είχαν περάσει ούτε τρία δευτερόλεπτα, όταν τα καημένα τα παιδιά άκουσαν την κραυγή. Τρεις Μέρες Αργότερα Θεωρητικά αυτό ήταν το σπίτι του. Αλλά στην πραγματικότητα δεν έμοιαζε και πολύ με το σπίτι που εκείνος είχε αφήσει πριν μία βδομάδα , όταν έφευγε για το συμβούλιο των μάγων στο Κατζιμ. «ΤΖΑΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚ» φώναξε Δύο λεπτά αργότερα ο νεαρός μαθητευόμενος του Κνιλλ βγήκε από ένα διπλανό σπίτι κρατώντας μία ασπίδα. «ε γεια σου Κνιλλ » του είπε διστακτικά και ύστερα κρύφτηκε πίσω από την ασπίδα «γιατί το σπίτι μου δεν έχει πόρτες ,παράθυρα και κυρίως τοίχους ;» είπε και επικαλέστηκε την δύναμη του αέρα προκειμένου να απομακρύνει την ασπίδα από τον Τζακ, με ολέθρια αποτελέσματα βέβαια μιας και εκείνη προσγειώθηκε επάνω στο κεφάλι ενός αθώου περαστικού. Ο φουκαράς φοβούμενος πως είχε εκνευρίσει τον μάγο άρχισε να τρέχει. «ουπς. Πίσω στα δικά μας τώρα όμως. Για λέγε…» αποκρίθηκε ο Κνιλλ «ε δεν φταίω εγώ Κνιλλ. Το μόνο που προσπάθησα να κάνω ήταν να φτιάξω ένα φίλτρο για να γίνω αόρατος» «ναι και από τι βλέπω τα κατάφερες περίφημα. Έκανες το δικό μου σπίτι αόρατο» Ο Τζακ έψαξε μέσα του να βρει το ψυχική σθένος να συγκρατηθεί και να μην γελάει αλλά δεν τα κατάφερε. «Σου φαίνεται αστείο ; Τα βιβλία μου τουλάχιστον σώθηκαν ;» «Α ναι. Το μαγικό ξόρκι προστασίας που τους έκανες λειτούργησε μία χαρά . Τα έχω δίπλα στο σπίτι της κυρίας Κλειον» «Πάλι καλά. Λοιπόν εγώ είμαι ψόφιος. Πάω να κοιμηθώ στο πανδοχείο του Λου . Εσύ φώναξε κανέναν μάστορα» είπε και άρχισε να περπατάει μακριά. «ααα μισό » είπε ο Τζακ «ξέχασα. Ο κύριος Χαντ πέρασε πριν από δύο-τρεις μέρες και μου είπε πως αυτοκτόνησε και κάποιος άλλος. Μου είπε το όνομα αλλά δεν μπορώ να το θυμηθώ. Ήταν κάπως περίεργο» «Σκατά. Πάω να δω τι έχει συμβεί» Ο νους του Κνιλλ ανέτρεξε στον Γουάλας Κρομ που μία βδομάδα πριν είχε βρεθεί νεκρός με κομμένες τις φλέβες του. Ο Γουάλας Κρομ παρά τον άφθονο πλούτο του , ήταν ένας άνθρωπος που η ζωή του είχε φερθεί σκληρά. Μπορούσε να περπατήσει μονάχα με ραβδί μιας και το δεξί του πόδι βασανιζόταν χρόνια από κάποιο πρόβλημα για το οποίο οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν κάποια θεραπεία .Ο δε μοναχογιός του είχε γεννηθεί με νοητική υστέρηση πριν από περίπου δεκαοχτώ χρόνια και ζούσε μαζί με άλλους σε ένα ειδικό σπίτι υπό την συνεχή φροντίδα γιατρών. Μία νύχτα η γυναίκα του μην αντέχοντας άλλο ,αυτοκτόνησε παίρνοντας δηλητήριο. Ως εκ τούτου δεν του φάνηκε και ιδιαίτερα περίεργο που ένας άνθρωπος που είχε τραβήξει τόσα πολλά ,θα αποφάσιζε να δώσει ένα τέλος στην ζωή του, ένα τέλος σε όλα του τα προβλήματα. Μην βρίσκοντας κάποια αύρα η ίχνη μαγείας όπως και όλες τις εισόδους/εξόδους κλειστές , δεν δυσκολεύτηκε να βγάλει ως συμπέρασμα πως ο Κρομ είχε αυτοκτονήσει. Και ήταν μία θεωρεία που ταίριαζε τέλεια μέχρι εκείνην την στιγμή . Αυτή η δεύτερη αυτοκτονία άλλαζε πολλά. Ήταν όντως τυχαία ή του είχε ξεφύγει κάτι στον πρώτο τόπο του εγκλήματος. Έπρεπε να μάθει * « Ωπ Κνιλλ καλωσόρισες . Φαντάζομαι πως σε ειδοποίησε ο Τζακ ε ; » είπε ο Τομ «Μην μου θυμίζεις τον Τζακ τώρα γιατί και εγώ δεν ξέρω πως κρατήθηκα πριν και δεν του έσπασα το κεφάλι αλλά ναι. Ποιος αυτοκτόνησε ;» «ο Ρορυ Τζιμν. Είχε μαζί με τον Κρομ εκείνα τα χωράφια που κάηκαν τον προηγούμενο μήνα.» «Χμμ. Για τον Κρομ να το δεχτώ πως θα ήθελε να αυτοκτονήσει. Αλλά ο Τζιμν από όσο ξέρω τουλάχιστον δεν αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα. Γιατί να αυτοκτονήσει ;» «Δεν ξέρω .Και μένα δύο αυτοκτονίες σε τόσο σύντομο διάστημα δεν μου κάθονται καλά. Λες να κρύβεται τίποτα από πίσω ;» «Τι να σου πω Τομ. Στου Κρομ δεν βρήκα τίποτα περίεργο και δεν ασχολήθηκα παραπάνω» «Πάμε λοιπόν στο σπίτι» * « Τομ σίγουρα δεν πειράξατε τίποτα στον χώρο έτσι ;» «ναι ναι Κιλλ. Όλα είναι όπως τα βρήκαμε και εμείς» Ο Κνιλλ έκανε το σύνηθες ξόρκι για να εντοπίσει κάποια μαγική αύρα αλλά οι μόνες αύρες που ανίχνευσε ήταν αυτές του θύματος και των παιδιών του. «Τζίφος και εδώ δεν βρίσκω τίποτα» « Λες τελικά να αυτοκτόνησε από την στεναχώρια του για τον χαμό του φίλου του ;» «Μάλλον. Αλλά στο γραφείο του υπάρχουν πολλά συμπληρωμένα χαρτιά. Γιατί ο Τζιμν εφόσον είχε σκοπό να αυτοκτονήσει , συμπλήρωσε τόσες πολλές φόρμες ; Εάν εγώ ήθελα να αυτοκτονήσω για να γλυτώσω από τις έγνοιες μου , σίγουρα δεν θα βασάνιζα τον εαυτό μου για τόσες πολλές ώρες. Και εδώ όλα ήταν κλειδωμένα ;» «Αυτό με τα χαρτιά το είχαμε προσέξει και εμείς. Ναι , τα παιδία του μας είπαν πως ξεκλείδωσαν μόνο την μπροστινή πόρτα για να φωνάξουν τους γείτονες. Και εμείς όταν ψάξαμε ,βρήκαμε πως μόνο εκείνη ήταν ξεκλείδωτη. Όλες οι άλλες πόρτες και τα παράθυρα ήταν κλειδωμένα από μέσα» «και είπες πως τα παιδιά πέρα από την κραυγή του πατέρα τους δεν άκουσαν τίποτα άλλο ; Κανέναν άλλον θόρυβο ;» «Ναι » «Ας σκεφτούμε λογικά . Ακόμη και εάν ο δολοφόνος κατάφερνε να αποκρύψει την αύρα του από εμάς θα έπρεπε να και με κάποιον τρόπο να καταφέρει να εξαφανιστεί από το σπίτι κάτι που φαινομενικά είναι αδύνατο. Με ποιον τρόπο θα μπορούσε να το καταφέρει αυτό ; » Χαμογέλασε καθώς σκέφτηκε τον Τζακ και το φίλτρο που είχε προσπαθήσει ανεπιτυχώς να φτιάξει. « Πως δεν το είχα σκεφτεί πιο πριν ; Ο δολοφόνος θα μπορούσε να πιει κάποιο φίλτρο για να γίνει αόρατος» «Σωστά. Ο δολοφόνος θα μπορούσε να μπει στο σπίτι όταν θα έμπαινε είτε ο Ρόρυ είτε κάποιο από τα παιδιά του, να σκοτώσει τον Ρόρυ και ύστερα να φύγει όταν τα παιδιά θα άνοιγαν την πόρτα για να φωνάξουν τους γείτονες τους.» «Ναι. Και σκέφτομαι πως ίσως ο δολοφόνος να ανάγκασε τον Τζιμν να δει τα παιδιά του με το μαχαίρι κρυμμένο στην τσέπη έτσι ώστε μετέπειτα εκείνα να μας το πουν και να πιστέψουμε εμείς πως αυτοκτόνησε ή επειδή ήθελε να φύγει και δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι το πρωί που θα ξυπνούσαν τα παιδιά.» «Καλό ακούγεται. Υπάρχει τρόπος να σιγουρευτείς εάν όντως έγινε έτσι ;» «δυστυχώς νομίζω πως ναι» «δυστυχώς ;» «Μπορώ να φτιάξω ένα μαγικό φίλτρο να το δώσω σε κάποιο από τα δύο παιδιά και ύστερα να το “υποχρεώσω” να ξαναζήσει την στιγμή που μπήκε ο πατέρας τους στο δωμάτιο και να δω εάν μπορώ να εντοπίσω την σκιά » «Όταν λες να εντοπίσεις την σκιά τι ακριβώς εννοείς ;» «Ένα ξόρκι αορατότητας δεν σου εξαφανίζει το σώμα, μιας και σε τέτοια περίπτωση θα γινόσουν άυλος. Και αν ο δολοφόνος μας ήταν άυλος δεν νομίζω να έμπαινε σε τόσο κόπο. Θα περνούσε στο σπίτι μέσα από τους τοίχους ,θα τον σκότωνε και θα ξαναέφευγε. Δεν θα χρειαζόταν να τον βάλει να μπει μέσα στο δωμάτιο των παιδιών του. Αυτό που κάνει το φίλτρο είναι να “ξεγελάει” το μάτι και να το κάνει να μην μπορεί να εντοπίσει το σώμα. Αλλά το φίλτρο αυτό δεν μπορεί να ξεγελάσει το φως και έτσι δημιουργείται κανονικά η σκιά. Οπότε αναπάντεχα εάν υπάρχει αόρατος άνδρας ,θα τον εντοπίσουμε μέσω της σκιάς στο δωμάτιο» «Μάλιστα. Και πως είσαι σίγουρος ότι ο αόρατος άνδρας θα έχει μπει στο δωμάτιο ;» «Εγώ πάντως στην θέση του αυτό θα έκανα. Σκέψου ότι εάν δεν έμπαινε στο δωμάτιο πως θα ήξερε ότι ο Τζιμν δεν θα έλεγε στα παιδιά του την αλήθεια έτσι ώστε να είμαστε σίγουροι εμείς πως κάποιος τον σκότωσε ; Εάν ακόμη ο Τζιμν έμπαινε στο δωμάτιο χωρίς να μπει και ο αόρατος άνδρας μαζί γιατί να ξαναβγει και να μην κλειστεί εκεί μέσα όπου θα ήταν ασφαλής ; Δεν είμαι σίγουρος αλλά νομίζω πως πρέπει να δοκιμάσουμε» « Κνιλλ εσύ δεν είσαι πατέρας αλλά εγώ που είμαι , μπορώ να σου πω ότι ο Τζιμν δεν θα έλεγε ποτέ στα παιδιά του κάτι που ενδεχομένως να έθετε την ζωή τους σε κίνδυνο. Και εγώ πάντως συμφωνώ πως πρέπει να το κάνεις αυτό το ξόρκι, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορούμε να μάθουμε » του απάντησε ο Τομ * Ο Κνιλλ κοιτούσε τα δύο παιδιά. Και τα δύο με κόκκινα από το κλάμα μάτια. Και για κάποιο από αυτά , ο εφιάλτης δυστυχώς δεν είχε τελειώσει ακόμη «ποιο από τα δύο ; » ρώτησε ο Τομ «δεν ξέρω Τομ. Δεν μπορώ να διαλέξω. Μπορείς να διαλέξεις εσύ για μένα σε παρακαλώ;» «νομίζεις πως και για μένα είναι καθόλου εύκολο ;» είπε ξεφυσώντας. Ύστερα έκλεισε τα μάτια του και στην τύχη επέλεξε το αγοράκι. «Γεια σου. Θα ήθελες να μας βοηθήσεις να βρούμε τι πραγματικά συνέβη στον πατέρα σου ;» Το αγόρι με έγνευσε καταφατικά. Ο Κνιλλ έδωσε στο αγόρι κάτι να πιει και ύστερα έπιασε τα χέρια του. Ο Κνιλλ σιγοψυθίρισε κάποια αρχαία λόγια και τότε Βρέθηκε στο δωμάτιο και είδε τον Τζιμν να τραγουδάει ένα πολύ όμορφο τραγούδι .Είδε την Κλόη και τον Λανς να τραγουδάνε χαρούμενα μαζί του. Να τον φιλάνε .Δίπλα του την σκηνή παρατηρούσε και ο Λανς .Ο Κνιλλ έψαχνε τον χώρο για να εντοπίσει κάποια σκιά ενώ ο Λανς προσπαθούσε να αγκαλιάσει τον πατέρα του χωρίς όμως να τα καταφέρνει. Δεν υπήρχε κάποια σκιά. Αυτό σήμαινε πως ο Τζιμν είχε μπει μόνος του στο δωμάτιο. Αυτό σήμαινε πως κατά πάσα πιθανότητα δεν υπήρχε κανένας αόρατος άνθρωπος και πως ο Ρόρυ Τζιμν είχε αυτοκτονήσει από μόνος του. Αυτό σήμαινε πως το αβάσταχτο μαρτύριο που περνούσε ο Λανς εκείνη τη στιγμή ήταν αχρείαστο. Κοίταξε τον Λανς. Ήταν πάλι δίπλα στον πατέρα του και έκλαιγε. Τότε ο Κνιλλ πρόσεξε κάτι στο βλέμμα του Τζιμν. Πλησίασε και εστίασε πάνω στα μάτια του. Πράγματι υπήρχε μία μικρή κόκκινη σκιά ,που παρά το μικρό της μέγεθος είχε τεράστια σημασία για τον Κνιλλ Απεδείκνυε πως ο Τζιμν ήταν υπό την κατοχή κάποιου όντος. Απεδείκνυε πως ο Τζιμν είχε δολοφονηθεί. Το υπόλοιπο όραμα ήταν για τον Κνιλλ μία τυπική διαδικασία καθώς γνώριζε πλέον πως δεν υπήρχε μέσα στο σπίτι κάποιος άλλος άνθρωπος, αλλά ένα ατέλειωτο βασανιστήριο για τον μικρό Λανς. Όταν το όραμα τελείωσε, ο Κνιλλ το ν αγκάλιασε Λυπάμαι που έχασες τον πατέρα σου μα πάνω από όλα λυπάμαι που σε ανάγκασα να το ξαναζήσεις. Ήταν τα λόγια που ήθελε να του πει. Ένα σκέτο λυπάμαι ήταν αυτό που τελικά είπε. Ίσως να ήταν καλύτερα έτσι… Γύρισε προς την μεριά του Τομ «Τομ δεν νομίζω πως υπάρχει αόρατος άνθρωπος . Ωστόσο πλέον είμαι σίγουρος πως κάτι κρύβεται από πίσω. Ο Τζιμν ήταν υπό την κατοχή κάποιου μαγικού πλάσματος. Δεν ξέρω τι ον ακριβώς αλλά θα ψάξω για να το βρω στα βιβλία μου » * Πέρασε αρκετές ώρες στην βιβλιοθήκη , διαβάζοντας βιβλία και κρατώντας σημειώσεις για διάφορα όντα που ήταν ικανά για τέτοιες πράξεις. Γνώριζε δεκάδες όντα που μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο με την προϋπόθεση όμως πως θα άφηναν πίσω τους κάποιο μαγικό ίχνος. Είχε βρει τέσσερα μαγικά πλάσματα που θα μπορούσαν να κρυβόταν πίσω από τις δύο αυτοκτονίες. Ξανάνοιξε το τεράστιο βιβλίο στην σελίδα που είχε τσακίσει. Σιάλχαλα Τα Σιάλχαλα είναι θεότητες των πειρατών, οι οποίες κατέχουν την μαγική δυνατότητα να πραγματοποιούν τις επιθυμίες κάποιου ανθρώπου. Η προέλευση τους είναι άγνωστη αλλά εικάζεται πως είναι πλάσματα των παλιών Θεών. Η ύπαρξη τους δεν μπορεί να ανιχνευτεί από την ανθρώπινη μαγεία. Οι πειρατές προς τιμή των υπηρεσιών που τους προσέφεραν ,έκτισαν κάποιους ναούς που λειτουργούν μέχρι και σήμερα. Δίπλα από την σελίδα με την αναφορά στα Σιάλχαλα υπήρχε ένας χάρτης με διάφορες τοποθεσίες τέτοιων ναών. Παρατήρησε πως σχετικά δίπλα από την πόλη του υπήρχε ένα από αυτά. Σιαλχάλα σε μία αρχαία και ξεχασμένη γλώσσα σήμαινε “τέρας με κόκκινα μάτια” Δεν φαινόταν όμως να υπάρχει κάποια εμπλοκή στων Σιάλχαλα στην υπόθεση πέρα φυσικά από την ύπαρξη της κόκκινης σκιάς. Μέχρι που ο Κνιλλ σκέφτηκε πως κάποιος θα μπορούσε να ζητήσει από το Σιαλχάλα να του πραγματοποιήσει μία επιθυμία του τύπου “θέλω να δω Τον Ρορυ Τζιμν να αυτοκτονεί” Εξάλλου την επίσκεψη στο μοναστήρι την θεωρούσε απείρως προτιμότερη από το να ξεχυθεί στα δάση και να κυνηγάει τέρατα με το ιδιαίτερα χαρούμενο παρατσούκλι “φονιάς της ύπαρξης” Στο κάτω κάτω της γραφής , η απόσταση ως το ναό ήταν με το ζόρι μία ώρα και επομένως δεν θα έχανε και τίποτα να προσπαθήσει. Έτσι ξεκίνησε για το ναό. * Ο Κνιλλ μπήκε μέσα στον ναό. «ποιος είσαι ;» τον ρώτησε ένας μοναχός «το όνομα μου είναι Κνιλλ. Είμαι μάγος των πέντε στοιχείων. Μήπως θα μπορούσα να μιλήσω με τον δάσκαλο σας ;» «ο δάσκαλος μας » είπε και με δυσκολία ολοκλήρωσε την πρόταση του « πέθανε. Πριν πέντε μέρες» «τι ; πως ;» «Αυτοκτόνησε.» Επομένως ο δάσκαλος πέθανε μετά τον Κρομ και πριν τον Τζιμν σκέφτηκε ο Κνιλλ «Άρα και ο δικός σας δάσκαλος δολοφονήθηκε από το άτομο που ψάχνουμε » «Τι εννοείτε ;» έκανε ο μοναχός απορημένος «Μέσα σε μία βδομάδα στην πόλη έχουν γίνει δύο αυτοκτονίες. Είμαι σίγουρος πως η δεύτερη αυτοκτονία είναι σίγουρα δολοφονία ενώ για την πρώτη παίζεται αν και προσωπικά το θεωρώ κάπως απίθανο να μην συνδέεται. Ψάχνοντας για μαγικά πλάσματα που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο, ανακάλυψα τα Σιάλχαλα και ήρθα εδώ πέρα για να μάθω περισσότερα για αυτά. Το γεγονός πως αυτοκτόνησε ο δάσκαλος σας σημαίνει πως μάλλον η θεωρεία μου είναι σωστή. Γι’ αυτό γνωρίζετε εάν ο δάσκαλος σας συναντιόταν με κάποιον τον τελευταίο καιρό ; » «Ναι εδώ και τρείς μήνες αλλά κανείς από εμάς τους μοναχούς δεν κατάφερε να δει το πρόσωπο του.» «Ήσασταν τυχεροί. Εάν τον είχατε δει θα σας είχε σκοτώσει και εσάς. Τώρα θα ήθελα να μου πεις ορισμένα πράματα σχετικά με τα Σιάλχαλα . Πως μπορώ να καλέσω ένα ;» «Δεν γνωρίζω τα λόγια που χρειάζεται να πει κανείς αλλά ξέρω σχεδόν όλη την υπόλοιπη διαδικασία μιας και ο δάσκαλος δεν πρόλαβε να μας την διδάξει ολόκληρη. Πρώτα λες τα λόγια που χρειάζονται για να καλέσεις το Σιαλχάλα. Ύστερα του προσφέρεις λίγο από το αίμα σου και του λες την επιθυμία σου. Μπορείς να κάνεις και παραπάνω από μία επιθυμίες π.χ οι πειρατές λέγανε ευχές τύπου “σήμερα θέλω να έχει καλό καιρό , να λεηλατήσω κάνα γεμάτο χρυσάφι πλοίο και να βρω πάνω σε αυτό καμία ωραία κοπέλα” έπειτα λες κάποια άλλα λόγια και ύστερα θυσιάζεις έναν άνθρωπο. Αλλά προκειμένου να πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου θα πρέπει το άτομο που θα θυσιάσεις να θέλει αυτή την επιθυμία όσο την θέλεις και εσύ. Γιατί αλλιώς το Σιαλχάλα προσβεβλημένο από την θυσία που του προσέφερες αντί να πραγματοποιήσει την επιθυμία σου ,σε σκοτώνει για την ασέβεια που του έδειξες. Πολλοί πειρατές απήγαγαν παιδιά και τα κλείδωναν μέσα σε σκοτεινά δωμάτια , τα βασάνιζαν και τους έλεγαν πως για να τα αφήσουν ελεύθερα θα έπρεπε να θέλουν να συμβεί κάτι. Και ύστερα από καιρό όταν τα παιδιά ταλαιπωρημένα, θα ήθελαν να πραγματοποιηθεί η επιθυμία , εκείνοι τα θυσίαζαν. Όπως θα έχεις καταλάβει , επειδή τις περισσότερες φορές τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που ήθελαν , οι περισσότεροι πειρατές σταμάτησαν να δοκιμάζουν την τύχη τους με τα Σιαλχάλα. Και γι ’αυτό και τα Σιαλχάλα είναι άγνωστα σε όλον σχεδόν τον κόσμο» «μάλιστα. Τι είδους ευχές πραγματοποιούν τα Σιαλχάλα ;» «Νομίζω τα πάντα εκτός από ευχές αγάπης, πλούτου, αθανασίας και αύξησης δύναμης » «Κάτι τελευταίο. Υπάρχει κάποιος τρόπος για να βρω κάποιο άτομο που έχει κάνει αυτό το ξόρκι ;» «Δυστυχώς δεν ξέρω κάτι τέτοιο» «Να σαι καλά για την βοήθεια σου» «Όλοι μας θα προσεχηθούμε για να τον βρείτε και να τον κάνετε να πληρώσει για το κακό που έκανε στον ναό μας» «Να είσαι σίγουρος γι’ αυτό» Ο Κνιλλ άρχισε να προχωράει για την έξοδο. Λίγο πριν φτάσει σε αυτή σταμάτησε, γύρισε πίσω και τον ρώτησε «Εσείς γιατί υπηρετείτε τέτοια όντα ;» Ο μοναχός του έκανε νόημα να τον ακολουθήσει. Τον οδήγησε σε ένα δωμάτιο γεμάτο με χρυσάφι και άλλα πολυτελή αντικείμενα που θα έκαναν τους ψηλομύτες αριστοκράτες που γνώριζε(και απεχθανόταν) να σκάσουν από την ζήλια τους. «τι είναι όλα αυτά ; » ρώτησε εκθαμβωμένος από τα πλούτη. « Αυτά εδώ είναι κάποιες από τις προσφορές που μας φέρνουν κάθε χρόνο οι πειρατές για να μην προσβάλλουν τα Σιαλχάλα και να κερδίσουν την εύνοια τους » είπε χαμογελώντας Μετά είπε και κάτι αλλά πράγματα που ο Κνιλλ δεν άκουσε μιας και το μυαλό του είχε κολλήσει στην λέξη κάποια . Ο Κνιλλ καθώς περπατούσε προς την πόρτα ,σκεπτόταν τρία πράγματα Πρώτον. Θα έπρεπε να πάει στον Τομ για να μάθει εάν υπήρχαν εξαφανισμένα παιδιά τον τελευταίο καιρό. Δεύτερον. Γιατί ο δάσκαλος είχε διδάξει σε ένα άτομο που πιθανότατα δεν γνώριζε όσα δεν είχε διδάξει στους μαθητές του σε τόσα χρόνια ; Και κυρίως Τρίτον. Γιατί δεν είχε γίνει μοναχός ; * Ο Κνιλλ εξήγησε στον Τομ όλα όσα είχε μάθει από τον μοναχό για τα Σιάλχαλα. Μόλις τελείωσε ,ο Τομ είπε σε έναν νεαρό φύλακα να του φέρει τα χαρτιά με τα αγνοούμενα παιδιά. Ο φύλακας έφερε δέκα κόλλες χαρτί ,τις οποίες ακούμπησε πάνω στο γραφείο του Τομ. Ο Τομ ήπιε μια γουλιά νερό και άρχισε να τις διαβάζει προσεκτικά. «Εδώ είμαστε » είπε στον Κνιλλ και του έδωσε να διαβάσει μία κόλλα χαρτί. Ο Κνιλλ πήρε την κόλλα και την διάβασε από πάνω μέχρι κάτω «Δεν καταλαβαίνω » είπε «τα καμένα χωράφια των Τζιμν και Κρομ. Σε εκείνα καλλιεργούσαν ένα σπάνιο είδος πατάτας, την μπανανοπατάτα. Και σε αυτό το είδος είχαν μονάχα έναν ανταγωνιστή. Τον Ίσακ Νέφιους και ο οποίος μάντεψε που μένει. Στο χωριό Σικοπ απ’ όπου δηλαδή χάθηκε ο Έλλιοτ» * Ο Τομ χτύπησε την πόρτα της κυρίας Γριμνος. Εκείνη ,μαυροφορεμένη ,απάντησε. Έκλαιγε «ποιοι είστε ; τι θέλετε ;» Μετά βίας κατάφερε να πει αυτές τις τέσσερεις λέξεις «Ερευνούμε την υπόθεση της εξαφάνισης του γιου σας. Μήπως θα μπορούσατε να μας πείτε όλα όσα συνέβησαν εκείνη τη μέρα» Και εκείνη τους είπε τα πάντα. Στην επίσκεψη τους αυτή δεν είχαν μάθει κάτι καινούργιο για την υπόθεση τους. Όμως είχαν μάθει πολλά καινούργια πράγματα για την ανθρώπινη δυστυχία και πόσο εύκολο είναι αυτή να σου χτυπήσει την πόρτα. Καθώς η Έλεν Γριμνος έκλεινε την πόρτα από το σπιτικό της αποχαιρετώντας τους ,τα μυαλά του Κνιλλ και του Τομ σκεπτόταν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ο Μπάσταρδος θα πλήρωνε * « σε τι οφείλω την χαρά ;» ρώτησε ο Νέφιους Ο Τομ του βάρεσε μία μπουνιά που τον έριξε κάτω και ύστερα ο Κνιλλ τον κλώτσησε δυνατά. «συλλαμβάνεσαι για τις δολοφονίες των Γουάλας Κρομ, Ρόρυ Τζιμν και του Έλλιοτ Γρίμνος» είπε ο Τομ και όταν ολοκλήρωσε την πρόταση του , τον έφτυσε στο πρόσωπο. 3 Μέρες Αργότερα Ο Κνιλλ κοιτούσε επίμονα για άλλη μια φορά τον Νέφιους. «γιατί δεν το παραδέχεσαι ;» «δεν ξέρω καν για τι μιλάτε. Είμαι αθώος σας παρακαλώ αφήστε με να φύγω» «κόψε το δούλ» την φράση του διέκοψε η είσοδος του Τομ στο γραφείο. «Κνιλλ. Αυτοκτόνησε και άλλος. Ο Τίμοθυ Κουνς» «Είδατε δεν γίνεται να τον σκότωσα εγώ αφού με είχατε κλειδωμένο εδώ μέσα. Ούτε τον ξέρω τον άνθρωπο. Λυπηθείτε με ,θέλω να πάω σπίτι στα παιδιά μου» «και ο Τζιμν είχε μικρά παιδιά και η Γρίμνος δεν θα ξαναδει ποτέ τον γιο της εξαιτίας σου.» είπε φανερά νευριασμένος ο Τομ « Άρα τα είχες σχεδιάσει όλα, για να δημιουργήσεις ένα ισχυρό άλλοθι. Ο μοναχός μου είχε πει πως το Σιάλχαλα είναι ικανό να πραγματοποιήσει πολλαπλές επιθυμίες. Οπότε εσύ θα του είπες να σκοτώσει τους δύο ανταγωνιστές σου αλλά και να σκοτώσει και τον Κουνς για να διώξεις τις υποψίες από σένα εάν ποτέ εμείς καταφέρναμε να δείξουμε πως οι αυτοκτονίες αυτές ήταν στην πραγματικότητα φόνοι. » είπε ο Κνιλλ «σας παρακαλώ. Δεν έχω ιδέα τι είναι αυτά τα Σιάλχαλα που μου λέτε. Αφήστε με να φύγω» «Κνιλλ όπως και να χει νομίζω πως πρέπει να ελέγξουμε εάν υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότατα να κρύβεται πίσω από την αυτοκτονία του Κουνς κάποιος άλλος , που πιστεύει πως φόρτωσε τον δικό του φόνο επάνω σε αυτόν εδώ τον βλάκα» «Έχεις δίκιο Τομ» * «ωραίο σπίτι είχε ο μακαρίτης» είπε ο Κνιλλ Ο Τίμοθυ Κουνς ήταν γνωστός για την απέχθεια που έτρεφε για τους μάγους που έφτανε σε σημείο να μην άφηνε κανέναν μάγο να εισέλθει μέσα στο σπίτι του. Και κάπως έτσι λοιπόν ο Κνιλλ πλέον θα μπορούσε να προσθέσει στο βιογραφικό του πως ήταν ο πρώτος μάγος που είχε καταφέρει να μπει μέσα σε αυτό το σπίτι. Δεν πέρασαν παρά μόνο λίγα λεπτά μέχρις ότου ο Κνιλλ να καταλάβει πως ο λόγος που ο Κουνς δεν έβαζε μάγους μέσα στο σπίτι του δεν ήταν επειδή τους μισούσε αλλά επειδή έκρυβε μέσα στο σπίτι του κάτι που περιείχε μαγική ενέργεια. Κάπου μέσα σε αυτό το σπίτι Άγγιξε τα μάτια του και ψιθύρισε δύο λεξούλες. Ύστερα εστίασε την προσοχή του σε έναν τοίχο στα αριστερά. Άρχισε να τον χτυπάει σε όλη του την επιφάνεια για να εντοπίσει κάποιο σημείο που να ήταν κούφιο. Όταν το εντόπισε , με το μαχαίρι του το έσπασε και αποκάλυψε τον μοχλό που ήταν κρυμμένος . Τον κατέβασε και ακούστηκε ένας θόρυβος από την μέσα κρεβατοκάμαρα. «ακολουθήστε με» είπε σε όλους και άρχισε να κατευθύνεται προς την εστία του θορύβου Οι δύο φύλακες που είχαν μπει στο δωμάτιο προτού έρθουν οι Κνιλλ και Τομ παρατήρησαν με έκπληξη πως μέρος του πατώματος είχε εξαφανιστεί και στην θέση του υπήρχαν ξύλινα σκαλοπάτια που οδηγούσαν σε ένα μυστικό δωμάτιο. Στο δωμάτιο αυτό ήταν κρεμασμένα πολλά μικρά αντικείμενα. Ο Τομ , που δεν είχε ξανά δει παρόμοια αντικείμενα ,ρώτησε τον Κνιλλ εάν γνώριζε τι ήταν. «αυτά Τομ είναι ξωτικοόπλα» «και τι τα ήθελε ο Κουνς τα ξωτικοόπλα » «Φαντάζομαι πως στα νιάτα του κυνηγούσε ξωτικά για να τους κλέψει το χρήμα που κρύβουν στα τσουκάλια τους. Και λογικά από αυτή του την ασχολία πλούτισε και όχι από τις επιχειρησιακές του δραστηριότητες. Απ’ ότι βλέπω δεν ήταν και ο μοναδικός » είπε ο Κνιλλ και από ένα τραπεζάκι σήκωσε μία πέτρινη πλάκα στην οποία υπήρχε χαραγμένο ένα μικρό κειμενάκι Κυνηγοί Ξωτικών Τίμοθυ Κουνς Γκρεγκ Νορθμς Γουαλας Κρομ Ρορυ Τζιμν «ποιος είναι ο Γρεγκ Νορθμς ; » ρώτησε ο Κνιλλ «Ήταν ένας φίλος τους. Πέθανε σε μία φωτιά πριν από δεκαοχτώ χρόνια νομίζω » «Και αυτός πλούσιος πέθανε ε ; » «ναι» «Και αυτόν τον σκότωσε ο Νέφιους. Εάν αποφάσιζε από μόνος του ο Κουνς να αυτοκτονήσει , θα φρόντιζε να εξαφανίσει πρώτα τα ξωτικοόπλα » Το θέμα με τα ξωτικά θα έπρεπε να εξεταστεί. Ο Κνιλλ σκέφτηκε για πρώτη φορά πως ίσως να του την είχαν στημένη του Νεφιους. Ίσως να απήγαγαν τον Έλλιοτ και να έκαψαν τα χωράφια προκειμένου να τους υποδείξουν ως δράστη τον Νέφιους .Ίσως κάποιος να ήθελε να σκοτώσει αυτούς τους τρεις για να τους εκδικηθεί για το παρελθόν τους ως ξωτικόκυνηγοί. Ίσως τα ξωτικά να είχαν πληρώσει κάποιον άνθρωπο να τους εκδικηθεί. Τα ξωτικά ήταν πολύ εκδικητικά όντα και ενδεχομένως η αιτία για τον πόνο του ποδιού του Κρομ να βρίσκονταν σε κάποια δικιά τους κατάρα. Σίγουρα θα είχαν κάνει και άλλο κακό σε αυτούς τους τρεις άντρες. * Όταν γύρισαν στα κεντρικά της ασφάλειας , βρέθηκαν μπροστά σε μία έκπληξη. Δύο άντρες ήταν στο κελί του Νέφιους και συζητούσαν μαζί του. Ο Τομ έμαθε από έναν φύλακα πως αυτοί οι δύο ήταν αποσταλμένοι του βασιλιά. «γεια σας. Ποιοι είστε ακριβώς ; » ρώτησε ο Τομ «Εγώ είμαι ο Ρεγνκ Χαρτς και από εδώ ο συνεργάτης μου ο Κιτς Μιντος. Όταν έμαθε ο βασιλιάς πως στην πόλη σας έχουν πεθάνει δύο τόσο ισχυροί άντρες μας έστειλε εδώ για να μάθουμε τι είχε συμβεί. Βέβαια μόλις τώρα μάθαμε πως τα θύματα έχουν αυξηθεί. Μπορείτε να μας πείτε ό ,τι καινούργιο μάθατε ; » είπε ο πιο μεγάλος από τους δύο, ένας άντρας στα σαραντακάτι. « μόλις τώρα ανακαλύψαμε πως τα τρία θύματα ήταν κάποτε κυνηγοί ξωτικών και θα ψάξουμε και σε αυτόν τον τομέα» «τίποτε άλλο ; » ρώτησε και πάλι ο Χαρτς «όχι» «Τότε να φεύγουμε. Να αφήσουμε και εσάς να μιλήσετε μαζί του» Δύο Μέρες Αργότερα «Ώστε τα παραδέχεσαι όλα ;» «ναι δεν μπορώ να αντέξω άλλο. Εγώ τα έκανα όλα. Απήγαγα το παιδί και ύστερα το σκότωσα για να μου πραγματοποιήσει το Σιάλχαλα τις ευχές που ήθελα. Πρώτα σκότωσε τον Κρομ. Ύστερα τον δάσκαλο για να μην μπορεί εκείνος να με αναγνωρίσει. Μετά τον Τζιμν και τέλος τον Κουνς.» είπε ο Νέφιους με το κεφάλι σκυμμένο έτσι ώστε να μην μπορεί να δει κανείς την έκφραση του προσώπου του. Ενός προσώπου που πιθανότατα θα ήταν γεμάτο με ντροπή για τις πράξεις που είχε κάνει. Του είχε πάρει λίγο καιρό αλλά τελικά ο Ίσακ Νέφιους είχε ομολογήσει τα εγκλήματα του. Ο Τομ είπε σε δύο από τους φρουρούς που βρισκόταν στο δωμάτιο , να μεταφέρουν τον Νέφιους στις φυλακές όπου θα περνούσε την υπόλοιπη ζωή του. «πάλι καλά που τελείωσε και αυτό» είπε ο Τομ ανακουφισμένος που είχε επιτέλους κλείσει μία τόσο δύσκολη υπόθεση «Ναι δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο δολοφόνος είναι ο Νέφιους. Όταν εμείς τον είχαμε συλλάβει ,δεν είχαμε πει για την δολοφονία του δασκάλου και ούτε κανείς του το είχε αναφέρει στις συζητήσεις μαζί του. Επομένως πως θα γνώριζε για τον δάσκαλο εάν δεν είχε δώσει εκείνος την διαταγή στο Σιαλχάλα για να τον σκοτώσει ;» «Βρε Κνιλλ πρέπει πάντα να τα σκέφτεσαι όλα τόσο λογικά ;Πρέπει πάντα να αναλύεις το κάθε τι που συμβαίνει ; Δηλαδή εάν έλεγες πολύ απλά ότι οι αθώοι δεν ομολογούν τι θα γινόταν ;» ρώτησε ο Τομ και ύστερα χαμογέλασε. Ένα χαμόγελο που το χρειαζόταν ύστερα από τα όσα είχε δει σε αυτή την υπόθεση «γκρρ» ήταν η απάντηση του Κνιλλ, μία απάντηση απευθείας από την εποχή των πρωτόγονων που κάθε άλλο παρά ταίριαζε με την εικόνα που θα σχημάτιζε κανείς στο μυαλό του ακούγοντας την προηγούμενη φράση του Τομ. Ο Χαρτς άφησε την τσάντα του πάνω στο τραπεζάκι και ύστερα ήπιε λίγο νερό. «Συγχαρητήρια για την εξαιρετική σας δουλειά. Χωρίς εσάς αυτό το κάθαρμα θα μας είχε διαφύγει .Αυτό είναι ένα μικρό δωράκι από εμάς» είπε και έσπρωξε την τσάντα προς το μέρος τους. Ο Τομ την άνοιξε και είδε πως μέσα σε αυτήν βρισκόταν αρκετό χρυσάφι για να εξοπλίσει τους άντρες του με καινούργιες πανοπλίες και ίσως για να προσλάβει μερικούς ακόμη. «Οι θεοί να σας έχουν καλά. Αλήθεια τι πάθατε στο μάγουλο ;» ρώτησε ο Τομ Ο Χαρτς γέλασε « Κόπηκα στο ξύρισμα ο ηλίθιος» «Α μάλιστα. Ελπίζω να μην έχετε κανονίσει τίποτε γιατί θα θέλαμε να σας κάνουμε το τραπέζι. Πείτε και στον κύριο Μίντος να έρθει μιας και δεν τον βλέπω εδώ τριγύρω για να του το πω εγώ ο ίδιος» «Ε ο Κιτς έπρεπε να φύγει από εδώ και να πάει στο Ράλναες για ένα προσωπικό του θέμα. Όσο για μένα, το ξέρω πως θα σας στεναχωρήσω αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να παρευρεθώ γιατί οι διαταγές μου ήταν να μάθω τι συνέβαινε στην πόλη σας και να γυρίσω ευθύς αμέσως πίσω στην πρωτεύουσα. Την επόμενη φορά που θα ‘μαστέ στην πόλη σας όμως θα έρθουμε σίγουρα.» «Κρίμα. Ελπίζω να τα πούμε κάποια άλλη φορά» είπε ο Τομ Τρεις Μέρες Αργότερα Ο Κνιλλ απολάμβανε το ( περιέργως καλό) μασάζ της κυρίας Κλείον όταν ο Τζακ μπήκε μέσα στο σπίτι σαν σίφουνας «τι συμβαίνει Τζακ ;» «Θαύμα!» είπε ,πήρε μια ανάσα και συνέχισε « ο γιος του Κρομ ήρθε στα συγκαλά του» «Τι ; » έκανε ο Κνιλλ «Σήμερα; Το πρωί ξύπνησε και ήταν διαφορετικός. Έδεσε τα κορδόνια του από μόνος του, άρχισε να μετρά μέχρι το εκατό. Ήταν άλλος άνθρωπος. Όλοι στην πόλη λένε πως οι Θεοί τον λυπήθηκαν που έμεινε ορφανός σε τόση μικρή ηλικία και τον έκαναν καλά» Ο Κνιλλ όμως σε όλα τα χρόνια της ύπαρξης του δεν είχε συναντήσει ποτέ κάποιον Θεό που να φημιζόταν για την μεγαλοψυχία του. Ήταν σίγουρος πως η εξέλιξη αυτή είχε κάποια σημασία στην υπόθεση που θεωρητικά είχε κλείσει. Δεν μπορούσε να βρει όμως ποια ήταν αυτή και για ποιον λόγο είχε συμβεί. Και τότε θυμήθηκε τα ξωτικά και κυρίως τις κατάρες που αυτά έκαναν. Από την στιγμή που αυτοί οι τρεις άντρες εμπλέκονταν με το κυνήγι ξωτικών , ο Κνιλλ ήταν βεβαίος πως τα ξωτικά θα είχαν στείλει απάνω τους πολλές κατάρες. Και ίσως η νοητική υστέρηση του Κουρτ Κρομ να ήταν αποτέλεσμα μία τέτοιας κατάρας και όχι κάποιο γενετικό σφάλμα. Οφθαλμός αντί οφθαλμού. Όπως ο Κρομ κυνηγώντας ξωτικά, έβλαψε πολλούς γιους έτσι και τα ξωτικά έβλαψαν τον δικό του. Ο Κνιλλ σκέφτηκε και την Δεβόρα Κρομ. Η καημένη γυναίκα είχε αυτοκτονήσει επειδή νόμιζε πως το πρόβλημα του γιου της ήταν δικό της λάθος. Πως έφταιγε αυτή. Ήταν όλα τόσο άδικα Άνοιξε ένα από τα βιβλία που είχε αφιερωμένα στα ξωτικά, στο κεφάλαιο σχετικά με τις κατάρες τους. Το βιβλίο ανέφερε χαρακτηριστικά πως οι κατάρες των ξωτικών αποτελούσαν μία πολύ ισχυρή μορφή μαγείας ,την οποία κανείς ανθρώπινος μάγος δεν είχε την δύναμη να σταματήσει. Δηλαδή εάν όντως τα ξωτικά είχαν καταραστεί τον γιο του Κρομ, τότε μόνο εκείνα θα μπορούσαν να σταματήσουν την κατάρα και ο Κουρτ να απαλλαχθεί από την δυσβάσταχτη αυτή κατάρα. Και πάλι όμως πως ακριβώς κολλούσε όλο αυτό στην υπόθεση ; Μπορεί απλά τα ξωτικά να τον λυπήθηκαν. Αλλά ο Κνιλλ γνώριζε πως ούτε και τα ξωτικά ήταν ιδιαίτερα μεγαλόψυχα . Επομένως από μόνα τους δεν θα είχαν σταματήσει την κατάρα τους ούτε σε χίλια χρόνια. Οπότε κάποιος θα πρέπει να τους το είχε ζητήσει. Και επειδή τα ξωτικά είναι και παλιοχαρακτήρες για να πραγματοποιήσουν αυτό που τους ζήτησε, θα έπρεπε εκείνος να τους δώσει κάποιο αντάλλαγμα τεραστίας αξίας(ίσως και όλο του τον χρυσό προκείμενου να ικανοποιήσει την ακόρεστη φιλαργυρία τους) Θα έπρεπε να κάνει αυτό που τόσες μέρες τώρα είχε αποφύγει. Να πάει στο δάσος έξω από την πόλη, να τα βρει και να μάθει ποιος ήταν αυτός ο κάποιος. * «ο μάγος .Ο μάγος ξαναήρθε» φώναξε ο ξωτικοβασιλιάς στα γύρω ξωτικά για να μαζευτούν. Η προηγούμενη επίσκεψη του Κνιλλ στο χωριό των ξωτικών είχε καταλήξει με τον Κνιλλ να δέχεται το κολακευτικό αξίωμα του τσαρλατάνου. Όσες φορές και αν προσπαθούσε να θυμηθεί πως ακριβώς οδηγήθηκαν τα πράγματα εκεί ,πάντα αποτύγχανε. Ήταν το μοναδικό μυστήριο της ζωής του που ίσως και να μην ήθελε κατά βάθος του να λύσει «γεια» είπε με την μούρη κατεβασμένη ως το πάτωμα. «Καιρό είχες να έρθεις από τα μέρη μας. Ποιος καλός άνεμος σε φέρνει ;» «Θέλω να μου πεις ποιος σας ζήτησε να σταματήσετε την κατάρα που είχατε κάνει επάνω στον Κουρτ Κρομ;» «τς τς πάντα βιαστικός .Πες μας κάνα ανεκδοτική πρώτα» «ήταν τρεις, έφυγε ο ένας και έμειναν δύο » «πφφ η πόλη έκανε κρύα τα ανέκδοτα σου. Σου τελείωσαν εκείνα ωραία ανέκδοτα που έλεγες την προηγούμενη φορά και μας είχες ρίξει στα πατώματα από τα γέλια. Πόσο αξίζει σε εσένα αυτή η πληροφορία ;» Ο Κνιλλ σκέφτηκε σοβαρά να του αποδείξει πόσο ζεστός άνθρωπος μπορούσε να ήταν εκσφενδονίζοντας μπάλες φωτιάς απάνω του αλλά έπειτα θυμήθηκε πως η δουλειά ήταν υπέρ άνω όλων. Πιο πάνω ακόμη και από τους μαλάκες Ο Κνιλλ πέταξε κάτω στο έδαφος την τσάντα που τους είχε δώσει ο Χαρτς. «απάντηση θέλεις να πάρεις, όχι τσίχλες» του είπε με ειρωνικό ύφος ο ξωτικοβασιλιάς και έτριψε με το μικροσκοπικό χεράκι του την μουσούδα του. «είδες ακόμη και εγώ έχω γίνει πιο αστείος από σένα» είπε και πάλι ο ξωτικοβασιλιάς ακούγοντας τα χαχανιτά των ξωτικών Θα τον σκοτώσω. Τώρα θα τον σκοτώσω είπε από μέσα του ο Κνιλλ και ύστερα έκανε στον ίδιο του τον εαυτό ένα ξόρκι μπας και ηρεμήσει λιγάκι . Έχωσε βαθειά το χέρι στην τσέπη και έβγαλε το τεράστιο διαμάντι που είχε κρυμμένο εκεί. «τι σόι διαμάντι είναι αυτό ;» έκανε ο ξωτικοβασιλιάς ,δείχνοντας για πρώτη φορά πραγματικό ενδιαφέρον . «Αυτό εδώ είναι το περίφημο δάκρυ της γοργόνας. Το θες ή όχι ;» «Το θέλω. Θα πάρεις την απάντηση που ζητάς αλλά σε γρίφο. Αυτά που μου δίνεις είναι ελάχιστα μπροστά στην απάντηση που ζητάς» «Καλά αλλά ο γρίφος να είναι στην δικιά μου γλώσσα και όχι σε καμία γλώσσα που είναι νεκρή εδώ και δέκα αιώνες ;» «Εμ έρχεσαι εδώ σαν τον γύφτο εμ έχεις και απαιτήσεις. Λοιπόν είμαι έτοιμος, πάμε. Υπάρχω γιατί υπάρχεις. Έχεις λόγο να υπάρχεις γιατί υπάρχω . Πως σου φαίνεται ; Δύσκολο ;» «γελοίο» είπε ο Κνιλλ και ετοιμάστηκε μεθοδικά να αναλύσει γιατί η απάντηση ήταν ο πατέρας αλλά τελικά ενθυμούμενος τα λόγια του Τομ αποφάσισε να απαντήσει μονάχα με την απάντηση. Ο ξωτικοβασιλιάς άρχισε να χειροκροτεί . Ο Κνιλλ δέχθηκε τα συγχαρητήρια όλων των ξωτικών στην μορφή ορισμένων χιλιάδων φύλλων. Επομένως το άτομο που πήγε στα ξωτικά για να ζητήσει να γιατρέψουν τον Κουρτ ήταν ο ίδιος του ο πατέρας, κάτι από μόνο του δεν έβγαζε νόημα. Πως θα μπορούσε ένας νεκρός άντρας να ζητήσει από τα ξωτικά κάτι τέτοιο και τι αντάλλαγμα θα μπορούσε να τους δώσει. Άρα θα τους το είχε ζητήσει πριν από τουλάχιστον δύο βδομάδες. Γιατί τα ξωτικά να περιμένουν τόσο καιρό να περιμένουν και μετά να πραγματοποιήσουν την επιθυμία που τους ζήτησε ; Γιατί έπρεπε να συμβούν τέσσερεις φόνοι ; Και τότε μία τρελή σκέψη πέρασε από το μυαλό του. Και μέσα σε όλο το χάος που υπήρχε, αυτή η τρελή σκέψη ίσως ήταν ένα από τα πιο λογικά πράγματα που είχε σκεφτεί ποτέ του. * Βρισκόταν στο νεκροταφείο ,μία περιοχή που σιχαινόταν, και έσκαβε τον τάφο του Κρομ προκειμένου να ελέγξει τις πληγές που είχε. Παρατήρησε πως στο δεξί του χέρι υπήρχε μία πολύ μικρή πληγή η οποία σχεδόν καλυπτόταν ολοκληρωτικά από μία μεγαλύτερη που είχε αποτελέσει και την αιτία θανάτου του Γουάλας Κρομ. Μέσα σε όλο το αίμα που υπήρχε μέσα στο τόπο του εγκλήματος , ήταν λογικό να μην την προσέξει κανένας Πράγματι ήταν σωστός. Ο ένοχος που έψαχνε τόσο καιρό ήταν ο Γουάλας Κρομ. Ο Κρομ σε αυτό τη μακάβρια παράσταση είχε παίξει με εξαιρετική επιτυχία τον ρόλο του θύματος αλλά και κυρίως αυτόν του θύτη. Φέτος λογικά ο Κρομ μαθαίνει πως μία κατάρα των ξωτικών οφειλόταν για την νοητική στέρηση του γιου του. Έτσι πηγαίνει στα ξωτικά και τους ζητάει να κάνουν καλά τον γιο τους. Εκείνα όμως του ζητούν ως αντάλλαγμα να σκοτώσει τους δύο φίλους του και τον εαυτό το. Όμως ο Κρομ στην κατάσταση του δεν μπορούσε να τους σκοτώσει σε μάχη σώμα με σώμα και άρχισε να ψάχνει για εναλλακτικούς τρόπους. Κάπως έτσι μαθαίνει για την ύπαρξη των Σιάλχαλα και πηγαίνει στο μοναστήρι για να μάθει πώς να τα καλεί. Πείθει τον δάσκαλο(πιθανότατα δίνοντας του χρυσό) να τον διδάξει. Όταν νιώθει έτοιμος καίει τα δικά του χωράφια ώστε να εξασφαλίσει έναν λόγο για αυτοκτονία και καλεί το Σιάλχαλα. Του δίνει το απαραίτητο αίμα κόβοντας ελάχιστα το δεξί του χέρι και ύστερα λέει στο Σιάλχαλα τι ακριβώς επιθυμούσε. Του λέει πρώτα να σκοτώσει τον δάσκαλο έτσι ώστε εκείνος να μην μπορεί να πει ποιον είχε διδάξει, μετά να σκοτώσει τον Ρόρυ Τζιμν, αργότερα τον Τίμοθυ Κουνς και τέλος να πάει στα ξωτικά και να τους πει να κάνουν καλά τον γιο του. Ύστερα θυσιάζει τον ίδιο του τον εαυτό κόβοντας τη φλέβα του, καλύπτοντας έτσι την μικρότερη πληγή. Έτσι καταφέρνει να δημιουργήσει ένα άρτιο σχέδιο το οποίο κανένας δεν θα μπορούσε να ξεδιαλύνει καθώς ακόμη και αν μαθαινόταν η εμπλοκή των Σιάλχαλα στην υπόθεση , θα θεωρούσαν λόγω της απαγωγής του Έλλιοτ ότι ο δράστης δεν ήταν άλλος από τον ανταγωνιστή Ίσακ Νέφιους. Αυτή η θεωρεία ήταν πέρα για πέρα ικανοποιητική αλλά ο Κνιλλ ένιωθε πως κάτι δεν κολλούσε στο σύνολο. Πως ένας κουτσός σαν τον Κρομ είχε καταφέρει να πιάσει ένα μικρό παιδί που θα μπορούσε εύκολα να του ξεφύγει τρέχοντας ; Γιατί ο Ίσακ Νέφιους είχε ομολογήσει εφόσον ήταν αθώος ; Ανέτρεξε στην σκηνή της ομολογίας .Θυμήθηκε πως ο Νέφιους είχε καθ’ όλη την ώρα κατεβασμένο το κεφάλι του. Μήπως ήταν όπως αρχικά υποθέσει λόγω της ντροπής ή ήταν επειδή ήθελε να κρύψει κάτι ; Μήπως αυτό το κάτι που ήθελε να κρύψει ήταν μία στην πραγματικότητα μία μικρή κόκκινη σκιά στην ίριδα του ματιού ; Μήπως λοιπόν κάποιος είχε κάνει συμφωνία με ένα Σιάλχαλα προκείμενου ο Νέφιους να ομολογήσει και η υπόθεση να σταματούσε εκεί ; Και μήπως τελικά αυτός ο κάποιος να ήταν ο Ρενγκ Χαρτς ο οποίος και μία πληγή στο μάγουλο είχε(που θα μπορούσε να δώσει το αίμα που απαιτούταν για την τελετή) αλλά και κυρίως έναν εξαφανισμένο συνεργάτη(που θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν η θυσία προς το Σιάλχαλα. Μήπως στην τελική ο Χαρτς μαζί με τον Μίντος αποτελούσαν συνεργάτες του Κρομ ; Μήπως ήταν κάποιος από αυτούς τους δύο που είχε απαγάγει τον Έλλιοτ ; Μήπως ο Χαρτς όταν είδε πως άρχισε να αποκαλύπτεται η εμπλοκή των ξωτικών στην υπόθεση , σκέφτεται πως η υπόθεση πρέπει άρον άρον να τελειώσει; Και γι ’αυτό το συζητάει με τον συνεργάτη του και συμπεραίνει πως και εκείνος πίστευε το ίδιο. Οπότε δίχως να χάσει καιρό καλεί το Σιάλχαλα και εύχεται να ομολογούσε ο Νέφιους ; Τώρα πράγματι έβγαζαν όλα νόημα. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να εντοπίσει τον Χαρτς , αλλά εκείνος είχε φύγει από την πόλη. Ή μήπως δεν είχε φύγει και απλά κρυβόταν ; Σαν συνεργάτης του Κρομ, ο Χαρτς θα ήθελε και εκείνος να γίνει καλά ο Κουρτ. Έτσι όταν εκείνος θα συνερχόταν από την κατάρα ,δεν θα ήταν λογικό να προσπαθήσει να επικοινωνήσει μαζί του και να τον βοηθήσει στα πρώτα του βήματα ; Κάθε άνθρωπος που νοιάζεται για κάποιον, θα έκανε το ίδιο * Έμαθε από τις διάφορες γυναίκες που κουτσομπόλευαν στην πλατεία πως ο Κουρτ είχε επισκεφτεί το πατρικό του. Ό Κνιλλ μπήκε μέσα στο σπίτι και τους είδε «Τα ξέρω όλα Χαρτς. Ξέρω που συνεργάστηκες με τον Κρομ για να σκοτώσετε τον Τζιμν και τον Κουνς και να παγιδεύσετε τον Νέφιους » ο Χαρτς γέλασε «εάν ήξερες έστω και το παραμικρό, τότε θα με φώναζες Νορθμς» «τι ;» ο Κνιλλ είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Αυτό ήταν κάτι που δεν περίμενε «Ας πούμε πως το σώμα που βρέθηκε στην πυρκαγιά δεν ήμουν εγώ αλλά κάποιος άλλος φουκαράς» «τι συμβαίνει ; Γιατί έστησες τον θάνατο σου ;» «Μα γιατί άλλο ;Γιατί ο βασιλιάς με χρειαζόταν. Γιατί του πρότεινα μία ιδέα που μπορούσε να αποβεί εξαιρετικά χρήσιμη για εκείνον. Του πρότεινα την ιδέα ενός ανθρώπου που ήταν ευλογημένος με τις μαγικές ικανότητες των ξωτικών» «Ο Κουρτ. Η νοητική του υστέρηση δεν ήταν κατάρα αλλά χάρισμα…. » «χαίρομαι που τα πιάνεις. Ναι ο Κουρτ είναι ένας από τους πολλούς. Όταν κυνηγούσαμε τα ξωτικά έμαθα για έναν αρχαίο τους θρύλο που έλεγε για την συνένωση ανθρώπου με ξωτικού. Ήξερα πως ο βασιλικός στρατός θα επωφελούταν από την ύπαρξη τέτοιων ατόμων.» «και γιατί συνεργάστηκαν τα ξωτικά μαζί σας ;» «γιατί είναι φιλάργυρα καθάρματα που θα ξεπουλούσαν την ίδια τους την μάνα για το χρυσάφι που τους δώσαμε. Αν και τώρα τελευταία αυτά τα συγκεκριμένα πρέπει να κατάλαβαν τι είχαν κάνει και προσπάθησαν να μας το παίξουν σκληρά. Δεν ήταν όσο έξυπνα ήταν τα ξαδέρφια τους στο δάσος του Νειγλκ που μας παρέδωσαν δεκαπέντε τέτοιους χωρίς να αρθρώσουν ούτε λέξη» «τι εννοείς ; τι έκαναν τα συγκεκριμένα ξωτικά ;» «Η συμφωνία που κάναμε ήταν τα ξωτικά να εφαρμόσουν το ξόρκι τους επάνω στον Κουρτ ,το οποίο θα κρατούσε μέχρι εκείνος να ενηλικιωθεί. Μετά θα πηγαίναμε εμείς να τον παίρναμε και ο Κουρτ θα ήταν παντοδύναμος. Αλλά μόλις εκείνος έγινε δεκαοχτώ τα ξωτικά μας είπαν πως δεν μας τον δίνουν και ότι θα του σταματούσαν το ξόρκι μόνο εάν τους το ζητούσε ο Γουάλας. Και έτσι εμείς αναγκαστήκαμε να βάλουμε έναν δικό μας να παραστήσει τον μάγο και να του πει πως τα ξωτικά είχαν κάνει κακό στον γιο του. Όταν γύρισε ο Γουάλας από τα ξώτικα , του είπε πως του είχαν ζητήσει να σκοτώσει ο ίδιος όλους όσους κυνηγούσαν μαζί του ξωτικά εκτός από εμένα βέβαια γιατί ακόμη και εκείνα με θεωρούσαν νεκρό. Τ α γαμημένα τα είχαν σκεφτεί όλα με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι σίγουρα πως ο Κουρτ δεν θα απαλλασσόταν από το ξόρκι αλλά ακόμη και τα “ πάνσοφα” ξωτικά δεν ήταν τόσο έξυπνα όσο εμείς. Αρχίσαμε να ψάχνουμε τα αρχαία κείμενα για να βρούμε κάποιον τρόπο να τα ξεγελάσουμε και μάθαμε για τα Σιάλχαλα . Τότε καταλάβαμε πως αυτά θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν να τους σκοτώσει όλους από μόνος του . Έτσι βάλαμε τον δικό μας να του πει για αυτά και τον κατεύθυνε στο μοναστήρι όπου είχαμε επιστρατεύσει τον δάσκαλο για να του μάθει πως επικαλείται τα Σιάλχαλα. Δεν χρειάστηκε καν να πιέσουμε τον Γουάλας για να βρει σχέδιο. Μια μέρα τον υπνώσαμε και το μάθαμε .Ήταν κυριολεκτικά πανέξυπνο . Εμείς το κάναμε ακόμη καλύτερο. Απαγάγαμε τον Έλλιοτ έτσι ώστε εάν καταλαβαίνατε εσείς για τα Σιαλχάλα να πέφτατε επάνω στον Νέφιους και να σταματούσατε το ψάξιμο εκεί. Αλλά ο παλιομαλάκας ο Τίμοθυ δεν είχε ξεφορτωθεί το γαμώπραγμα και εσείς αρχίσατε να πιστεύετε πως και εκείνα μπορούσα να έχουν κάποια ανάμιξη στην όλη υπόθεση. Και γι’ αυτό αναγκάστηκα να θυσιάσω τον συνεργάτη μου τον Κιτς προκειμένου να κάνω τον Νέφιους να ομολογήσει.» «ο Έλλιοτ που είναι ; τον σκότωσες ;» «ο Έλλιοτ αυτήν την στιγμή βρίσκεται σε μία βάση και εκπαιδεύεται ώστε κάποια στιγμή να γίνει ένας εθνικός ήρωας. Η μάνα του μπορεί να είναι περίφανη…» «Παλιόμπάσταρδε. Και τώρα μαζί μου τι σκοπεύεις να κάνεις που μου τα είπες όλα. Θα με σκοτώσεις ;» «Όχι. Είσαι ξύπνιος μάγε. Ο Βασιλιάς χρειάζεται ανθρώπους σαν και σένα. Θα ήθελα να έρθεις μαζί μας. Να ξαναγίνεις ένας από μας. Να ξαναθυμηθείς τις παλιές καλές στιγμές» «Προτιμώ να πεθάνω παρά να ξαναγίνω στρατιώτακι όπως στον πόλεμο» είπε ο Κνιλλ και θυμήθηκε ένα διάστημα στην ζωή του που είχε πιστέψει στον βασιλιά. Που είχε πιστέψει σε εκείνον και στον σκοπό του. Ήταν μία εποχή που το μόνο που έκανε ήταν να βάφει τα χέρια του με αίμα. Για το καλό της Πατρίδας. Έτσι του είχανε μάθει να λέει. Από τότε είχαν περάσει πολλά χρόνια αλλά οι πράξεις του από τις μέρες εκείνες ακόμη τον στοίχειωναν στα όνειρα του. Και εκείνος ήθελε να τον στοιχειώνουν για να του υπενθυμίζουν κάθε μέρα πόσο εύκολο ήταν να πάρει κανείς μία λάθος απόφαση στην ζωή. «ξανασκέψου το μάγε. Δεν σε ενδιαφέρει η πατρίδα ;» «χεσμένη την έχω και την πατρίδα και τον γαμημένο τον βασιλιά σας. Το μόνο που θέλω είναι να μην πεθαίνουν αθώοι. Κατέστρεψες τις ζωές τόσων ατόμων για το τίποτα » Η οργή φούντωσε μέσα του. Μάζεψε όση μαγική ενέργεια είχε μέσα του και την χρησιμοποίησε για να φτιάξει μία μπάλα φωτιάς , την οποία έστειλε επάνω στον Νορθμς. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος και ο Κνιλλ δεν ένιωσε τίποτα μέσα του βλέποντας την τσουρουφλισμένη σάρκα. «Σε ευχαριστώ.» του είπε ο Κουρτ και ύστερα έτρεξε υπερφυσικά γρήγορα στο πτώμα του Νορθμς και πήρε από τη θήκη που είχε το σπαθί «στάσου περίμενε!» είπε αλλά ήταν ήδη αργά. Ο Κουρτ είχε ήδη χώσει την λεπίδα στα στήθη του. Καθώς ο Κουρτ αργοπέθαινε ψιθύρισε την φράση “ Δεν θέλω και εγώ να ζήσω έτσι” * Η Κυρία Γρίμνος άνοιξε την πόρτα και είδε εκείνον τον μάγο που της είχε πει πως θα έψαχνε για τον Έλλιοτ ,να στέκεται στην πόρτα της μαζί με δύο παιδιά. «Ο Έλλιοτ είναι ζωντανός. Αλλά δυστυχώς δεν ξέρω που μπορώ να τον βρω. Αλλά αυτά τα δύο παιδιά όπως και εσείς είναι θύματα του ίδιου ανθρώπου . Μήπως θα θέλατε να τα φροντίσετε ; » της είπε Η Έλεν Γρίμνος πέρασε ύστερα από πολύ καιρό την εξώπορτα και αγκάλιασε τα δύο παιδιά. ΤΕΛΟΣ Το μυστήριο με τις Αυτοκτονίες Συμπλήρωσε άλλη μία κόλλα χαρτί. Την άφησε μαζί με τις υπόλοιπες .Έκανε την διαδικασία σχεδόν μηχανικά. Το μυαλό του δεν ήταν εκεί και είχε σκίσει αρκετές κόλλες λόγω μικρών λαθών που είχε κάνει .Το μυαλό του ήταν στον αδικοχαμένο φίλο του που είχε αυτοκτονήσει πριν από μία βδομάδα. Δεν μπορούσε ακόμη να το πιστεύει. Γνώριζε τον Γουάλας από μικρό παιδί και παρ’ όλες τις κακουχίες που του είχαν συμβεί, εκείνος το πάλευε. Ακόμη και η ζημιά που θα προέκυπτε από την καταραμένη φωτιά στα χωράφια θα ήταν μηδαμινή μπροστά στα κέρδη που θα έβγαζαν από όλες τις άλλες ασχολίες τους. Γιατί ; Η κοιλιά του άρχισε να γουργουρίζει. Πήγε στην κουζίνα του για να φάει. Όταν γύρισε στο γραφείο του, παρατήρησε πως ήταν κάπως πιο κρύο απ’ ότι συνήθως. Ίσως να είχε ξεχάσει κάποιο παράθυρο ανοιχτό. Δεν θυμόταν να είχε κάνει κάτι τέτοιο αλλά δεν ήταν σίγουρος πως μπορούσε να εμπιστευτεί το μυαλό του εκείνες τις μέρες. Έλεγξε τα δύο παράθυρα αλλά είδε πως ήταν κλειστά. Περίεργο σκέφτηκε και κάθισε στην καρέκλα για να συνεχίσει την βαρετή του διαδικασία. Μπήκε στο δωμάτιο των δύο του παιδιών. Τα ξύπνησε γλυκά και άρχισε να τους τραγουδά το αγαπημένο τους τραγουδάκι. Εκείνα απόρησαν όταν είδα πως στην τσέπη του πατέρα τους φαινόταν η λαβή ενός μαχαιριού αλλά δεν ρώτησαν. Αντ’ αυτού ανταπέδωσαν το φιλί που τους έδωσε στο μάγουλο. Κάθισε για λίγη ώρα μαζί τους και τους είπε πως έπρεπε να φύγει. Έσβησε το καντήλι και βγήκε από το δωμάτιο. Δεν πρέπει να είχαν περάσει ούτε τρία δευτερόλεπτα, όταν τα καημένα τα παιδιά άκουσαν την κραυγή. Τρεις Μέρες Αργότερα Θεωρητικά αυτό ήταν το σπίτι του. Αλλά στην πραγματικότητα δεν έμοιαζε και πολύ με το σπίτι που εκείνος είχε αφήσει πριν μία βδομάδα , όταν έφευγε για το συμβούλιο των μάγων στο Κατζιμ. «ΤΖΑΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚ» φώναξε Δύο λεπτά αργότερα ο νεαρός μαθητευόμενος του Κνιλλ βγήκε από ένα διπλανό σπίτι κρατώντας μία ασπίδα. «ε γεια σου Κνιλλ » του είπε διστακτικά και ύστερα κρύφτηκε πίσω από την ασπίδα «γιατί το σπίτι μου δεν έχει πόρτες ,παράθυρα και κυρίως τοίχους ;» είπε και επικαλέστηκε την δύναμη του αέρα προκειμένου να απομακρύνει την ασπίδα από τον Τζακ, με ολέθρια αποτελέσματα βέβαια μιας και εκείνη προσγειώθηκε επάνω στο κεφάλι ενός αθώου περαστικού. Ο φουκαράς φοβούμενος πως είχε εκνευρίσει τον μάγο άρχισε να τρέχει. «ουπς. Πίσω στα δικά μας τώρα όμως. Για λέγε…» αποκρίθηκε ο Κνιλλ «ε δεν φταίω εγώ Κνιλλ. Το μόνο που προσπάθησα να κάνω ήταν να φτιάξω ένα φίλτρο για να γίνω αόρατος» «ναι και από τι βλέπω τα κατάφερες περίφημα. Έκανες το δικό μου σπίτι αόρατο» Ο Τζακ έψαξε μέσα του να βρει το ψυχική σθένος να συγκρατηθεί και να μην γελάει αλλά δεν τα κατάφερε. «Σου φαίνεται αστείο ; Τα βιβλία μου τουλάχιστον σώθηκαν ;» «Α ναι. Το μαγικό ξόρκι προστασίας που τους έκανες λειτούργησε μία χαρά . Τα έχω δίπλα στο σπίτι της κυρίας Κλειον» «Πάλι καλά. Λοιπόν εγώ είμαι ψόφιος. Πάω να κοιμηθώ στο πανδοχείο του Λου . Εσύ φώναξε κανέναν μάστορα» είπε και άρχισε να περπατάει μακριά. «ααα μισό » είπε ο Τζακ «ξέχασα. Ο κύριος Χαντ πέρασε πριν από δύο-τρεις μέρες και μου είπε πως αυτοκτόνησε και κάποιος άλλος. Μου είπε το όνομα αλλά δεν μπορώ να το θυμηθώ. Ήταν κάπως περίεργο» «Σκατά. Πάω να δω τι έχει συμβεί» Ο νους του Κνιλλ ανέτρεξε στον Γουάλας Κρομ που μία βδομάδα πριν είχε βρεθεί νεκρός με κομμένες τις φλέβες του. Ο Γουάλας Κρομ παρά τον άφθονο πλούτο του , ήταν ένας άνθρωπος που η ζωή του είχε φερθεί σκληρά. Μπορούσε να περπατήσει μονάχα με ραβδί μιας και το δεξί του πόδι βασανιζόταν χρόνια από κάποιο πρόβλημα για το οποίο οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν κάποια θεραπεία .Ο δε μοναχογιός του είχε γεννηθεί με νοητική υστέρηση πριν από περίπου δεκαοχτώ χρόνια και ζούσε μαζί με άλλους σε ένα ειδικό σπίτι υπό την συνεχή φροντίδα γιατρών. Μία νύχτα η γυναίκα του μην αντέχοντας άλλο ,αυτοκτόνησε παίρνοντας δηλητήριο. Ως εκ τούτου δεν του φάνηκε και ιδιαίτερα περίεργο που ένας άνθρωπος που είχε τραβήξει τόσα πολλά ,θα αποφάσιζε να δώσει ένα τέλος στην ζωή του, ένα τέλος σε όλα του τα προβλήματα. Μην βρίσκοντας κάποια αύρα η ίχνη μαγείας όπως και όλες τις εισόδους/εξόδους κλειστές , δεν δυσκολεύτηκε να βγάλει ως συμπέρασμα πως ο Κρομ είχε αυτοκτονήσει. Και ήταν μία θεωρεία που ταίριαζε τέλεια μέχρι εκείνην την στιγμή . Αυτή η δεύτερη αυτοκτονία άλλαζε πολλά. Ήταν όντως τυχαία ή του είχε ξεφύγει κάτι στον πρώτο τόπο του εγκλήματος. Έπρεπε να μάθει * « Ωπ Κνιλλ καλωσόρισες . Φαντάζομαι πως σε ειδοποίησε ο Τζακ ε ; » είπε ο Τομ «Μην μου θυμίζεις τον Τζακ τώρα γιατί και εγώ δεν ξέρω πως κρατήθηκα πριν και δεν του έσπασα το κεφάλι αλλά ναι. Ποιος αυτοκτόνησε ;» «ο Ρορυ Τζιμν. Είχε μαζί με τον Κρομ εκείνα τα χωράφια που κάηκαν τον προηγούμενο μήνα.» «Χμμ. Για τον Κρομ να το δεχτώ πως θα ήθελε να αυτοκτονήσει. Αλλά ο Τζιμν από όσο ξέρω τουλάχιστον δεν αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα. Γιατί να αυτοκτονήσει ;» «Δεν ξέρω .Και μένα δύο αυτοκτονίες σε τόσο σύντομο διάστημα δεν μου κάθονται καλά. Λες να κρύβεται τίποτα από πίσω ;» «Τι να σου πω Τομ. Στου Κρομ δεν βρήκα τίποτα περίεργο και δεν ασχολήθηκα παραπάνω» «Πάμε λοιπόν στο σπίτι» * « Τομ σίγουρα δεν πειράξατε τίποτα στον χώρο έτσι ;» «ναι ναι Κιλλ. Όλα είναι όπως τα βρήκαμε και εμείς» Ο Κνιλλ έκανε το σύνηθες ξόρκι για να εντοπίσει κάποια μαγική αύρα αλλά οι μόνες αύρες που ανίχνευσε ήταν αυτές του θύματος και των παιδιών του. «Τζίφος και εδώ δεν βρίσκω τίποτα» « Λες τελικά να αυτοκτόνησε από την στεναχώρια του για τον χαμό του φίλου του ;» «Μάλλον. Αλλά στο γραφείο του υπάρχουν πολλά συμπληρωμένα χαρτιά. Γιατί ο Τζιμν εφόσον είχε σκοπό να αυτοκτονήσει , συμπλήρωσε τόσες πολλές φόρμες ; Εάν εγώ ήθελα να αυτοκτονήσω για να γλυτώσω από τις έγνοιες μου , σίγουρα δεν θα βασάνιζα τον εαυτό μου για τόσες πολλές ώρες. Και εδώ όλα ήταν κλειδωμένα ;» «Αυτό με τα χαρτιά το είχαμε προσέξει και εμείς. Ναι , τα παιδία του μας είπαν πως ξεκλείδωσαν μόνο την μπροστινή πόρτα για να φωνάξουν τους γείτονες. Και εμείς όταν ψάξαμε ,βρήκαμε πως μόνο εκείνη ήταν ξεκλείδωτη. Όλες οι άλλες πόρτες και τα παράθυρα ήταν κλειδωμένα από μέσα» «και είπες πως τα παιδιά πέρα από την κραυγή του πατέρα τους δεν άκουσαν τίποτα άλλο ; Κανέναν άλλον θόρυβο ;» «Ναι » «Ας σκεφτούμε λογικά . Ακόμη και εάν ο δολοφόνος κατάφερνε να αποκρύψει την αύρα του από εμάς θα έπρεπε να και με κάποιον τρόπο να καταφέρει να εξαφανιστεί από το σπίτι κάτι που φαινομενικά είναι αδύνατο. Με ποιον τρόπο θα μπορούσε να το καταφέρει αυτό ; » Χαμογέλασε καθώς σκέφτηκε τον Τζακ και το φίλτρο που είχε προσπαθήσει ανεπιτυχώς να φτιάξει. « Πως δεν το είχα σκεφτεί πιο πριν ; Ο δολοφόνος θα μπορούσε να πιει κάποιο φίλτρο για να γίνει αόρατος» «Σωστά. Ο δολοφόνος θα μπορούσε να μπει στο σπίτι όταν θα έμπαινε είτε ο Ρόρυ είτε κάποιο από τα παιδιά του, να σκοτώσει τον Ρόρυ και ύστερα να φύγει όταν τα παιδιά θα άνοιγαν την πόρτα για να φωνάξουν τους γείτονες τους.» «Ναι. Και σκέφτομαι πως ίσως ο δολοφόνος να ανάγκασε τον Τζιμν να δει τα παιδιά του με το μαχαίρι κρυμμένο στην τσέπη έτσι ώστε μετέπειτα εκείνα να μας το πουν και να πιστέψουμε εμείς πως αυτοκτόνησε ή επειδή ήθελε να φύγει και δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι το πρωί που θα ξυπνούσαν τα παιδιά.» «Καλό ακούγεται. Υπάρχει τρόπος να σιγουρευτείς εάν όντως έγινε έτσι ;» «δυστυχώς νομίζω πως ναι» «δυστυχώς ;» «Μπορώ να φτιάξω ένα μαγικό φίλτρο να το δώσω σε κάποιο από τα δύο παιδιά και ύστερα να το “υποχρεώσω” να ξαναζήσει την στιγμή που μπήκε ο πατέρας τους στο δωμάτιο και να δω εάν μπορώ να εντοπίσω την σκιά » «Όταν λες να εντοπίσεις την σκιά τι ακριβώς εννοείς ;» «Ένα ξόρκι αορατότητας δεν σου εξαφανίζει το σώμα, μιας και σε τέτοια περίπτωση θα γινόσουν άυλος. Και αν ο δολοφόνος μας ήταν άυλος δεν νομίζω να έμπαινε σε τόσο κόπο. Θα περνούσε στο σπίτι μέσα από τους τοίχους ,θα τον σκότωνε και θα ξαναέφευγε. Δεν θα χρειαζόταν να τον βάλει να μπει μέσα στο δωμάτιο των παιδιών του. Αυτό που κάνει το φίλτρο είναι να “ξεγελάει” το μάτι και να το κάνει να μην μπορεί να εντοπίσει το σώμα. Αλλά το φίλτρο αυτό δεν μπορεί να ξεγελάσει το φως και έτσι δημιουργείται κανονικά η σκιά. Οπότε αναπάντεχα εάν υπάρχει αόρατος άνδρας ,θα τον εντοπίσουμε μέσω της σκιάς στο δωμάτιο» «Μάλιστα. Και πως είσαι σίγουρος ότι ο αόρατος άνδρας θα έχει μπει στο δωμάτιο ;» «Εγώ πάντως στην θέση του αυτό θα έκανα. Σκέψου ότι εάν δεν έμπαινε στο δωμάτιο πως θα ήξερε ότι ο Τζιμν δεν θα έλεγε στα παιδιά του την αλήθεια έτσι ώστε να είμαστε σίγουροι εμείς πως κάποιος τον σκότωσε ; Εάν ακόμη ο Τζιμν έμπαινε στο δωμάτιο χωρίς να μπει και ο αόρατος άνδρας μαζί γιατί να ξαναβγει και να μην κλειστεί εκεί μέσα όπου θα ήταν ασφαλής ; Δεν είμαι σίγουρος αλλά νομίζω πως πρέπει να δοκιμάσουμε» « Κνιλλ εσύ δεν είσαι πατέρας αλλά εγώ που είμαι , μπορώ να σου πω ότι ο Τζιμν δεν θα έλεγε ποτέ στα παιδιά του κάτι που ενδεχομένως να έθετε την ζωή τους σε κίνδυνο. Και εγώ πάντως συμφωνώ πως πρέπει να το κάνεις αυτό το ξόρκι, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορούμε να μάθουμε » του απάντησε ο Τομ * Ο Κνιλλ κοιτούσε τα δύο παιδιά. Και τα δύο με κόκκινα από το κλάμα μάτια. Και για κάποιο από αυτά , ο εφιάλτης δυστυχώς δεν είχε τελειώσει ακόμη «ποιο από τα δύο ; » ρώτησε ο Τομ «δεν ξέρω Τομ. Δεν μπορώ να διαλέξω. Μπορείς να διαλέξεις εσύ για μένα σε παρακαλώ;» «νομίζεις πως και για μένα είναι καθόλου εύκολο ;» είπε ξεφυσώντας. Ύστερα έκλεισε τα μάτια του και στην τύχη επέλεξε το αγοράκι. «Γεια σου. Θα ήθελες να μας βοηθήσεις να βρούμε τι πραγματικά συνέβη στον πατέρα σου ;» Το αγόρι με έγνευσε καταφατικά. Ο Κνιλλ έδωσε στο αγόρι κάτι να πιει και ύστερα έπιασε τα χέρια του. Ο Κνιλλ σιγοψυθίρισε κάποια αρχαία λόγια και τότε Βρέθηκε στο δωμάτιο και είδε τον Τζιμν να τραγουδάει ένα πολύ όμορφο τραγούδι .Είδε την Κλόη και τον Λανς να τραγουδάνε χαρούμενα μαζί του. Να τον φιλάνε .Δίπλα του την σκηνή παρατηρούσε και ο Λανς .Ο Κνιλλ έψαχνε τον χώρο για να εντοπίσει κάποια σκιά ενώ ο Λανς προσπαθούσε να αγκαλιάσει τον πατέρα του χωρίς όμως να τα καταφέρνει. Δεν υπήρχε κάποια σκιά. Αυτό σήμαινε πως ο Τζιμν είχε μπει μόνος του στο δωμάτιο. Αυτό σήμαινε πως κατά πάσα πιθανότητα δεν υπήρχε κανένας αόρατος άνθρωπος και πως ο Ρόρυ Τζιμν είχε αυτοκτονήσει από μόνος του. Αυτό σήμαινε πως το αβάσταχτο μαρτύριο που περνούσε ο Λανς εκείνη τη στιγμή ήταν αχρείαστο. Κοίταξε τον Λανς. Ήταν πάλι δίπλα στον πατέρα του και έκλαιγε. Τότε ο Κνιλλ πρόσεξε κάτι στο βλέμμα του Τζιμν. Πλησίασε και εστίασε πάνω στα μάτια του. Πράγματι υπήρχε μία μικρή κόκκινη σκιά ,που παρά το μικρό της μέγεθος είχε τεράστια σημασία για τον Κνιλλ Απεδείκνυε πως ο Τζιμν ήταν υπό την κατοχή κάποιου όντος. Απεδείκνυε πως ο Τζιμν είχε δολοφονηθεί. Το υπόλοιπο όραμα ήταν για τον Κνιλλ μία τυπική διαδικασία καθώς γνώριζε πλέον πως δεν υπήρχε μέσα στο σπίτι κάποιος άλλος άνθρωπος, αλλά ένα ατέλειωτο βασανιστήριο για τον μικρό Λανς. Όταν το όραμα τελείωσε, ο Κνιλλ το ν αγκάλιασε Λυπάμαι που έχασες τον πατέρα σου μα πάνω από όλα λυπάμαι που σε ανάγκασα να το ξαναζήσεις. Ήταν τα λόγια που ήθελε να του πει. Ένα σκέτο λυπάμαι ήταν αυτό που τελικά είπε. Ίσως να ήταν καλύτερα έτσι… Γύρισε προς την μεριά του Τομ «Τομ δεν νομίζω πως υπάρχει αόρατος άνθρωπος . Ωστόσο πλέον είμαι σίγουρος πως κάτι κρύβεται από πίσω. Ο Τζιμν ήταν υπό την κατοχή κάποιου μαγικού πλάσματος. Δεν ξέρω τι ον ακριβώς αλλά θα ψάξω για να το βρω στα βιβλία μου » * Πέρασε αρκετές ώρες στην βιβλιοθήκη , διαβάζοντας βιβλία και κρατώντας σημειώσεις για διάφορα όντα που ήταν ικανά για τέτοιες πράξεις. Γνώριζε δεκάδες όντα που μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο με την προϋπόθεση όμως πως θα άφηναν πίσω τους κάποιο μαγικό ίχνος. Είχε βρει τέσσερα μαγικά πλάσματα που θα μπορούσαν να κρυβόταν πίσω από τις δύο αυτοκτονίες. Ξανάνοιξε το τεράστιο βιβλίο στην σελίδα που είχε τσακίσει. Σιάλχαλα Τα Σιάλχαλα είναι θεότητες των πειρατών, οι οποίες κατέχουν την μαγική δυνατότητα να πραγματοποιούν τις επιθυμίες κάποιου ανθρώπου. Η προέλευση τους είναι άγνωστη αλλά εικάζεται πως είναι πλάσματα των παλιών Θεών. Η ύπαρξη τους δεν μπορεί να ανιχνευτεί από την ανθρώπινη μαγεία. Οι πειρατές προς τιμή των υπηρεσιών που τους προσέφεραν ,έκτισαν κάποιους ναούς που λειτουργούν μέχρι και σήμερα. Δίπλα από την σελίδα με την αναφορά στα Σιάλχαλα υπήρχε ένας χάρτης με διάφορες τοποθεσίες τέτοιων ναών. Παρατήρησε πως σχετικά δίπλα από την πόλη του υπήρχε ένα από αυτά. Σιαλχάλα σε μία αρχαία και ξεχασμένη γλώσσα σήμαινε “τέρας με κόκκινα μάτια” Δεν φαινόταν όμως να υπάρχει κάποια εμπλοκή στων Σιάλχαλα στην υπόθεση πέρα φυσικά από την ύπαρξη της κόκκινης σκιάς. Μέχρι που ο Κνιλλ σκέφτηκε πως κάποιος θα μπορούσε να ζητήσει από το Σιαλχάλα να του πραγματοποιήσει μία επιθυμία του τύπου “θέλω να δω Τον Ρορυ Τζιμν να αυτοκτονεί” Εξάλλου την επίσκεψη στο μοναστήρι την θεωρούσε απείρως προτιμότερη από το να ξεχυθεί στα δάση και να κυνηγάει τέρατα με το ιδιαίτερα χαρούμενο παρατσούκλι “φονιάς της ύπαρξης” Στο κάτω κάτω της γραφής , η απόσταση ως το ναό ήταν με το ζόρι μία ώρα και επομένως δεν θα έχανε και τίποτα να προσπαθήσει. Έτσι ξεκίνησε για το ναό. * Ο Κνιλλ μπήκε μέσα στον ναό. «ποιος είσαι ;» τον ρώτησε ένας μοναχός «το όνομα μου είναι Κνιλλ. Είμαι μάγος των πέντε στοιχείων. Μήπως θα μπορούσα να μιλήσω με τον δάσκαλο σας ;» «ο δάσκαλος μας » είπε και με δυσκολία ολοκλήρωσε την πρόταση του « πέθανε. Πριν πέντε μέρες» «τι ; πως ;» «Αυτοκτόνησε.» Επομένως ο δάσκαλος πέθανε μετά τον Κρομ και πριν τον Τζιμν σκέφτηκε ο Κνιλλ «Άρα και ο δικός σας δάσκαλος δολοφονήθηκε από το άτομο που ψάχνουμε » «Τι εννοείτε ;» έκανε ο μοναχός απορημένος «Μέσα σε μία βδομάδα στην πόλη έχουν γίνει δύο αυτοκτονίες. Είμαι σίγουρος πως η δεύτερη αυτοκτονία είναι σίγουρα δολοφονία ενώ για την πρώτη παίζεται αν και προσωπικά το θεωρώ κάπως απίθανο να μην συνδέεται. Ψάχνοντας για μαγικά πλάσματα που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο, ανακάλυψα τα Σιάλχαλα και ήρθα εδώ πέρα για να μάθω περισσότερα για αυτά. Το γεγονός πως αυτοκτόνησε ο δάσκαλος σας σημαίνει πως μάλλον η θεωρεία μου είναι σωστή. Γι’ αυτό γνωρίζετε εάν ο δάσκαλος σας συναντιόταν με κάποιον τον τελευταίο καιρό ; » «Ναι εδώ και τρείς μήνες αλλά κανείς από εμάς τους μοναχούς δεν κατάφερε να δει το πρόσωπο του.» «Ήσασταν τυχεροί. Εάν τον είχατε δει θα σας είχε σκοτώσει και εσάς. Τώρα θα ήθελα να μου πεις ορισμένα πράματα σχετικά με τα Σιάλχαλα . Πως μπορώ να καλέσω ένα ;» «Δεν γνωρίζω τα λόγια που χρειάζεται να πει κανείς αλλά ξέρω σχεδόν όλη την υπόλοιπη διαδικασία μιας και ο δάσκαλος δεν πρόλαβε να μας την διδάξει ολόκληρη. Πρώτα λες τα λόγια που χρειάζονται για να καλέσεις το Σιαλχάλα. Ύστερα του προσφέρεις λίγο από το αίμα σου και του λες την επιθυμία σου. Μπορείς να κάνεις και παραπάνω από μία επιθυμίες π.χ οι πειρατές λέγανε ευχές τύπου “σήμερα θέλω να έχει καλό καιρό , να λεηλατήσω κάνα γεμάτο χρυσάφι πλοίο και να βρω πάνω σε αυτό καμία ωραία κοπέλα” έπειτα λες κάποια άλλα λόγια και ύστερα θυσιάζεις έναν άνθρωπο. Αλλά προκειμένου να πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου θα πρέπει το άτομο που θα θυσιάσεις να θέλει αυτή την επιθυμία όσο την θέλεις και εσύ. Γιατί αλλιώς το Σιαλχάλα προσβεβλημένο από την θυσία που του προσέφερες αντί να πραγματοποιήσει την επιθυμία σου ,σε σκοτώνει για την ασέβεια που του έδειξες. Πολλοί πειρατές απήγαγαν παιδιά και τα κλείδωναν μέσα σε σκοτεινά δωμάτια , τα βασάνιζαν και τους έλεγαν πως για να τα αφήσουν ελεύθερα θα έπρεπε να θέλουν να συμβεί κάτι. Και ύστερα από καιρό όταν τα παιδιά ταλαιπωρημένα, θα ήθελαν να πραγματοποιηθεί η επιθυμία , εκείνοι τα θυσίαζαν. Όπως θα έχεις καταλάβει , επειδή τις περισσότερες φορές τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που ήθελαν , οι περισσότεροι πειρατές σταμάτησαν να δοκιμάζουν την τύχη τους με τα Σιαλχάλα. Και γι ’αυτό και τα Σιαλχάλα είναι άγνωστα σε όλον σχεδόν τον κόσμο» «μάλιστα. Τι είδους ευχές πραγματοποιούν τα Σιαλχάλα ;» «Νομίζω τα πάντα εκτός από ευχές αγάπης, πλούτου, αθανασίας και αύξησης δύναμης » «Κάτι τελευταίο. Υπάρχει κάποιος τρόπος για να βρω κάποιο άτομο που έχει κάνει αυτό το ξόρκι ;» «Δυστυχώς δεν ξέρω κάτι τέτοιο» «Να σαι καλά για την βοήθεια σου» «Όλοι μας θα προσεχηθούμε για να τον βρείτε και να τον κάνετε να πληρώσει για το κακό που έκανε στον ναό μας» «Να είσαι σίγουρος γι’ αυτό» Ο Κνιλλ άρχισε να προχωράει για την έξοδο. Λίγο πριν φτάσει σε αυτή σταμάτησε, γύρισε πίσω και τον ρώτησε «Εσείς γιατί υπηρετείτε τέτοια όντα ;» Ο μοναχός του έκανε νόημα να τον ακολουθήσει. Τον οδήγησε σε ένα δωμάτιο γεμάτο με χρυσάφι και άλλα πολυτελή αντικείμενα που θα έκαναν τους ψηλομύτες αριστοκράτες που γνώριζε(και απεχθανόταν) να σκάσουν από την ζήλια τους. «τι είναι όλα αυτά ; » ρώτησε εκθαμβωμένος από τα πλούτη. « Αυτά εδώ είναι κάποιες από τις προσφορές που μας φέρνουν κάθε χρόνο οι πειρατές για να μην προσβάλλουν τα Σιαλχάλα και να κερδίσουν την εύνοια τους » είπε χαμογελώντας Μετά είπε και κάτι αλλά πράγματα που ο Κνιλλ δεν άκουσε μιας και το μυαλό του είχε κολλήσει στην λέξη κάποια . Ο Κνιλλ καθώς περπατούσε προς την πόρτα ,σκεπτόταν τρία πράγματα Πρώτον. Θα έπρεπε να πάει στον Τομ για να μάθει εάν υπήρχαν εξαφανισμένα παιδιά τον τελευταίο καιρό. Δεύτερον. Γιατί ο δάσκαλος είχε διδάξει σε ένα άτομο που πιθανότατα δεν γνώριζε όσα δεν είχε διδάξει στους μαθητές του σε τόσα χρόνια ; Και κυρίως Τρίτον. Γιατί δεν είχε γίνει μοναχός ; * Ο Κνιλλ εξήγησε στον Τομ όλα όσα είχε μάθει από τον μοναχό για τα Σιάλχαλα. Μόλις τελείωσε ,ο Τομ είπε σε έναν νεαρό φύλακα να του φέρει τα χαρτιά με τα αγνοούμενα παιδιά. Ο φύλακας έφερε δέκα κόλλες χαρτί ,τις οποίες ακούμπησε πάνω στο γραφείο του Τομ. Ο Τομ ήπιε μια γουλιά νερό και άρχισε να τις διαβάζει προσεκτικά. «Εδώ είμαστε » είπε στον Κνιλλ και του έδωσε να διαβάσει μία κόλλα χαρτί. Ο Κνιλλ πήρε την κόλλα και την διάβασε από πάνω μέχρι κάτω «Δεν καταλαβαίνω » είπε «τα καμένα χωράφια των Τζιμν και Κρομ. Σε εκείνα καλλιεργούσαν ένα σπάνιο είδος πατάτας, την μπανανοπατάτα. Και σε αυτό το είδος είχαν μονάχα έναν ανταγωνιστή. Τον Ίσακ Νέφιους και ο οποίος μάντεψε που μένει. Στο χωριό Σικοπ απ’ όπου δηλαδή χάθηκε ο Έλλιοτ» * Ο Τομ χτύπησε την πόρτα της κυρίας Γριμνος. Εκείνη ,μαυροφορεμένη ,απάντησε. Έκλαιγε «ποιοι είστε ; τι θέλετε ;» Μετά βίας κατάφερε να πει αυτές τις τέσσερεις λέξεις «Ερευνούμε την υπόθεση της εξαφάνισης του γιου σας. Μήπως θα μπορούσατε να μας πείτε όλα όσα συνέβησαν εκείνη τη μέρα» Και εκείνη τους είπε τα πάντα. Στην επίσκεψη τους αυτή δεν είχαν μάθει κάτι καινούργιο για την υπόθεση τους. Όμως είχαν μάθει πολλά καινούργια πράγματα για την ανθρώπινη δυστυχία και πόσο εύκολο είναι αυτή να σου χτυπήσει την πόρτα. Καθώς η Έλεν Γριμνος έκλεινε την πόρτα από το σπιτικό της αποχαιρετώντας τους ,τα μυαλά του Κνιλλ και του Τομ σκεπτόταν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ο Μπάσταρδος θα πλήρωνε * « σε τι οφείλω την χαρά ;» ρώτησε ο Νέφιους Ο Τομ του βάρεσε μία μπουνιά που τον έριξε κάτω και ύστερα ο Κνιλλ τον κλώτσησε δυνατά. «συλλαμβάνεσαι για τις δολοφονίες των Γουάλας Κρομ, Ρόρυ Τζιμν και του Έλλιοτ Γρίμνος» είπε ο Τομ και όταν ολοκλήρωσε την πρόταση του , τον έφτυσε στο πρόσωπο. 3 Μέρες Αργότερα Ο Κνιλλ κοιτούσε επίμονα για άλλη μια φορά τον Νέφιους. «γιατί δεν το παραδέχεσαι ;» «δεν ξέρω καν για τι μιλάτε. Είμαι αθώος σας παρακαλώ αφήστε με να φύγω» «κόψε το δούλ» την φράση του διέκοψε η είσοδος του Τομ στο γραφείο. «Κνιλλ. Αυτοκτόνησε και άλλος. Ο Τίμοθυ Κουνς» «Είδατε δεν γίνεται να τον σκότωσα εγώ αφού με είχατε κλειδωμένο εδώ μέσα. Ούτε τον ξέρω τον άνθρωπο. Λυπηθείτε με ,θέλω να πάω σπίτι στα παιδιά μου» «και ο Τζιμν είχε μικρά παιδιά και η Γρίμνος δεν θα ξαναδει ποτέ τον γιο της εξαιτίας σου.» είπε φανερά νευριασμένος ο Τομ « Άρα τα είχες σχεδιάσει όλα, για να δημιουργήσεις ένα ισχυρό άλλοθι. Ο μοναχός μου είχε πει πως το Σιάλχαλα είναι ικανό να πραγματοποιήσει πολλαπλές επιθυμίες. Οπότε εσύ θα του είπες να σκοτώσει τους δύο ανταγωνιστές σου αλλά και να σκοτώσει και τον Κουνς για να διώξεις τις υποψίες από σένα εάν ποτέ εμείς καταφέρναμε να δείξουμε πως οι αυτοκτονίες αυτές ήταν στην πραγματικότητα φόνοι. » είπε ο Κνιλλ «σας παρακαλώ. Δεν έχω ιδέα τι είναι αυτά τα Σιάλχαλα που μου λέτε. Αφήστε με να φύγω» «Κνιλλ όπως και να χει νομίζω πως πρέπει να ελέγξουμε εάν υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότατα να κρύβεται πίσω από την αυτοκτονία του Κουνς κάποιος άλλος , που πιστεύει πως φόρτωσε τον δικό του φόνο επάνω σε αυτόν εδώ τον βλάκα» «Έχεις δίκιο Τομ» * «ωραίο σπίτι είχε ο μακαρίτης» είπε ο Κνιλλ Ο Τίμοθυ Κουνς ήταν γνωστός για την απέχθεια που έτρεφε για τους μάγους που έφτανε σε σημείο να μην άφηνε κανέναν μάγο να εισέλθει μέσα στο σπίτι του. Και κάπως έτσι λοιπόν ο Κνιλλ πλέον θα μπορούσε να προσθέσει στο βιογραφικό του πως ήταν ο πρώτος μάγος που είχε καταφέρει να μπει μέσα σε αυτό το σπίτι. Δεν πέρασαν παρά μόνο λίγα λεπτά μέχρις ότου ο Κνιλλ να καταλάβει πως ο λόγος που ο Κουνς δεν έβαζε μάγους μέσα στο σπίτι του δεν ήταν επειδή τους μισούσε αλλά επειδή έκρυβε μέσα στο σπίτι του κάτι που περιείχε μαγική ενέργεια. Κάπου μέσα σε αυτό το σπίτι Άγγιξε τα μάτια του και ψιθύρισε δύο λεξούλες. Ύστερα εστίασε την προσοχή του σε έναν τοίχο στα αριστερά. Άρχισε να τον χτυπάει σε όλη του την επιφάνεια για να εντοπίσει κάποιο σημείο που να ήταν κούφιο. Όταν το εντόπισε , με το μαχαίρι του το έσπασε και αποκάλυψε τον μοχλό που ήταν κρυμμένος . Τον κατέβασε και ακούστηκε ένας θόρυβος από την μέσα κρεβατοκάμαρα. «ακολουθήστε με» είπε σε όλους και άρχισε να κατευθύνεται προς την εστία του θορύβου Οι δύο φύλακες που είχαν μπει στο δωμάτιο προτού έρθουν οι Κνιλλ και Τομ παρατήρησαν με έκπληξη πως μέρος του πατώματος είχε εξαφανιστεί και στην θέση του υπήρχαν ξύλινα σκαλοπάτια που οδηγούσαν σε ένα μυστικό δωμάτιο. Στο δωμάτιο αυτό ήταν κρεμασμένα πολλά μικρά αντικείμενα. Ο Τομ , που δεν είχε ξανά δει παρόμοια αντικείμενα ,ρώτησε τον Κνιλλ εάν γνώριζε τι ήταν. «αυτά Τομ είναι ξωτικοόπλα» «και τι τα ήθελε ο Κουνς τα ξωτικοόπλα » «Φαντάζομαι πως στα νιάτα του κυνηγούσε ξωτικά για να τους κλέψει το χρήμα που κρύβουν στα τσουκάλια τους. Και λογικά από αυτή του την ασχολία πλούτισε και όχι από τις επιχειρησιακές του δραστηριότητες. Απ’ ότι βλέπω δεν ήταν και ο μοναδικός » είπε ο Κνιλλ και από ένα τραπεζάκι σήκωσε μία πέτρινη πλάκα στην οποία υπήρχε χαραγμένο ένα μικρό κειμενάκι Κυνηγοί Ξωτικών Τίμοθυ Κουνς Γκρεγκ Νορθμς Γουαλας Κρομ Ρορυ Τζιμν «ποιος είναι ο Γρεγκ Νορθμς ; » ρώτησε ο Κνιλλ «Ήταν ένας φίλος τους. Πέθανε σε μία φωτιά πριν από δεκαοχτώ χρόνια νομίζω » «Και αυτός πλούσιος πέθανε ε ; » «ναι» «Και αυτόν τον σκότωσε ο Νέφιους. Εάν αποφάσιζε από μόνος του ο Κουνς να αυτοκτονήσει , θα φρόντιζε να εξαφανίσει πρώτα τα ξωτικοόπλα » Το θέμα με τα ξωτικά θα έπρεπε να εξεταστεί. Ο Κνιλλ σκέφτηκε για πρώτη φορά πως ίσως να του την είχαν στημένη του Νεφιους. Ίσως να απήγαγαν τον Έλλιοτ και να έκαψαν τα χωράφια προκειμένου να τους υποδείξουν ως δράστη τον Νέφιους .Ίσως κάποιος να ήθελε να σκοτώσει αυτούς τους τρεις για να τους εκδικηθεί για το παρελθόν τους ως ξωτικόκυνηγοί. Ίσως τα ξωτικά να είχαν πληρώσει κάποιον άνθρωπο να τους εκδικηθεί. Τα ξωτικά ήταν πολύ εκδικητικά όντα και ενδεχομένως η αιτία για τον πόνο του ποδιού του Κρομ να βρίσκονταν σε κάποια δικιά τους κατάρα. Σίγουρα θα είχαν κάνει και άλλο κακό σε αυτούς τους τρεις άντρες. * Όταν γύρισαν στα κεντρικά της ασφάλειας , βρέθηκαν μπροστά σε μία έκπληξη. Δύο άντρες ήταν στο κελί του Νέφιους και συζητούσαν μαζί του. Ο Τομ έμαθε από έναν φύλακα πως αυτοί οι δύο ήταν αποσταλμένοι του βασιλιά. «γεια σας. Ποιοι είστε ακριβώς ; » ρώτησε ο Τομ «Εγώ είμαι ο Ρεγνκ Χαρτς και από εδώ ο συνεργάτης μου ο Κιτς Μιντος. Όταν έμαθε ο βασιλιάς πως στην πόλη σας έχουν πεθάνει δύο τόσο ισχυροί άντρες μας έστειλε εδώ για να μάθουμε τι είχε συμβεί. Βέβαια μόλις τώρα μάθαμε πως τα θύματα έχουν αυξηθεί. Μπορείτε να μας πείτε ό ,τι καινούργιο μάθατε ; » είπε ο πιο μεγάλος από τους δύο, ένας άντρας στα σαραντακάτι. « μόλις τώρα ανακαλύψαμε πως τα τρία θύματα ήταν κάποτε κυνηγοί ξωτικών και θα ψάξουμε και σε αυτόν τον τομέα» «τίποτε άλλο ; » ρώτησε και πάλι ο Χαρτς «όχι» «Τότε να φεύγουμε. Να αφήσουμε και εσάς να μιλήσετε μαζί του» Δύο Μέρες Αργότερα «Ώστε τα παραδέχεσαι όλα ;» «ναι δεν μπορώ να αντέξω άλλο. Εγώ τα έκανα όλα. Απήγαγα το παιδί και ύστερα το σκότωσα για να μου πραγματοποιήσει το Σιάλχαλα τις ευχές που ήθελα. Πρώτα σκότωσε τον Κρομ. Ύστερα τον δάσκαλο για να μην μπορεί εκείνος να με αναγνωρίσει. Μετά τον Τζιμν και τέλος τον Κουνς.» είπε ο Νέφιους με το κεφάλι σκυμμένο έτσι ώστε να μην μπορεί να δει κανείς την έκφραση του προσώπου του. Ενός προσώπου που πιθανότατα θα ήταν γεμάτο με ντροπή για τις πράξεις που είχε κάνει. Του είχε πάρει λίγο καιρό αλλά τελικά ο Ίσακ Νέφιους είχε ομολογήσει τα εγκλήματα του. Ο Τομ είπε σε δύο από τους φρουρούς που βρισκόταν στο δωμάτιο , να μεταφέρουν τον Νέφιους στις φυλακές όπου θα περνούσε την υπόλοιπη ζωή του. «πάλι καλά που τελείωσε και αυτό» είπε ο Τομ ανακουφισμένος που είχε επιτέλους κλείσει μία τόσο δύσκολη υπόθεση «Ναι δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο δολοφόνος είναι ο Νέφιους. Όταν εμείς τον είχαμε συλλάβει ,δεν είχαμε πει για την δολοφονία του δασκάλου και ούτε κανείς του το είχε αναφέρει στις συζητήσεις μαζί του. Επομένως πως θα γνώριζε για τον δάσκαλο εάν δεν είχε δώσει εκείνος την διαταγή στο Σιαλχάλα για να τον σκοτώσει ;» «Βρε Κνιλλ πρέπει πάντα να τα σκέφτεσαι όλα τόσο λογικά ;Πρέπει πάντα να αναλύεις το κάθε τι που συμβαίνει ; Δηλαδή εάν έλεγες πολύ απλά ότι οι αθώοι δεν ομολογούν τι θα γινόταν ;» ρώτησε ο Τομ και ύστερα χαμογέλασε. Ένα χαμόγελο που το χρειαζόταν ύστερα από τα όσα είχε δει σε αυτή την υπόθεση «γκρρ» ήταν η απάντηση του Κνιλλ, μία απάντηση απευθείας από την εποχή των πρωτόγονων που κάθε άλλο παρά ταίριαζε με την εικόνα που θα σχημάτιζε κανείς στο μυαλό του ακούγοντας την προηγούμενη φράση του Τομ. Ο Χαρτς άφησε την τσάντα του πάνω στο τραπεζάκι και ύστερα ήπιε λίγο νερό. «Συγχαρητήρια για την εξαιρετική σας δουλειά. Χωρίς εσάς αυτό το κάθαρμα θα μας είχε διαφύγει .Αυτό είναι ένα μικρό δωράκι από εμάς» είπε και έσπρωξε την τσάντα προς το μέρος τους. Ο Τομ την άνοιξε και είδε πως μέσα σε αυτήν βρισκόταν αρκετό χρυσάφι για να εξοπλίσει τους άντρες του με καινούργιες πανοπλίες και ίσως για να προσλάβει μερικούς ακόμη. «Οι θεοί να σας έχουν καλά. Αλήθεια τι πάθατε στο μάγουλο ;» ρώτησε ο Τομ Ο Χαρτς γέλασε « Κόπηκα στο ξύρισμα ο ηλίθιος» «Α μάλιστα. Ελπίζω να μην έχετε κανονίσει τίποτε γιατί θα θέλαμε να σας κάνουμε το τραπέζι. Πείτε και στον κύριο Μίντος να έρθει μιας και δεν τον βλέπω εδώ τριγύρω για να του το πω εγώ ο ίδιος» «Ε ο Κιτς έπρεπε να φύγει από εδώ και να πάει στο Ράλναες για ένα προσωπικό του θέμα. Όσο για μένα, το ξέρω πως θα σας στεναχωρήσω αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να παρευρεθώ γιατί οι διαταγές μου ήταν να μάθω τι συνέβαινε στην πόλη σας και να γυρίσω ευθύς αμέσως πίσω στην πρωτεύουσα. Την επόμενη φορά που θα ‘μαστέ στην πόλη σας όμως θα έρθουμε σίγουρα.» «Κρίμα. Ελπίζω να τα πούμε κάποια άλλη φορά» είπε ο Τομ Τρεις Μέρες Αργότερα Ο Κνιλλ απολάμβανε το ( περιέργως καλό) μασάζ της κυρίας Κλείον όταν ο Τζακ μπήκε μέσα στο σπίτι σαν σίφουνας «τι συμβαίνει Τζακ ;» «Θαύμα!» είπε ,πήρε μια ανάσα και συνέχισε « ο γιος του Κρομ ήρθε στα συγκαλά του» «Τι ; » έκανε ο Κνιλλ «Σήμερα; Το πρωί ξύπνησε και ήταν διαφορετικός. Έδεσε τα κορδόνια του από μόνος του, άρχισε να μετρά μέχρι το εκατό. Ήταν άλλος άνθρωπος. Όλοι στην πόλη λένε πως οι Θεοί τον λυπήθηκαν που έμεινε ορφανός σε τόση μικρή ηλικία και τον έκαναν καλά» Ο Κνιλλ όμως σε όλα τα χρόνια της ύπαρξης του δεν είχε συναντήσει ποτέ κάποιον Θεό που να φημιζόταν για την μεγαλοψυχία του. Ήταν σίγουρος πως η εξέλιξη αυτή είχε κάποια σημασία στην υπόθεση που θεωρητικά είχε κλείσει. Δεν μπορούσε να βρει όμως ποια ήταν αυτή και για ποιον λόγο είχε συμβεί. Και τότε θυμήθηκε τα ξωτικά και κυρίως τις κατάρες που αυτά έκαναν. Από την στιγμή που αυτοί οι τρεις άντρες εμπλέκονταν με το κυνήγι ξωτικών , ο Κνιλλ ήταν βεβαίος πως τα ξωτικά θα είχαν στείλει απάνω τους πολλές κατάρες. Και ίσως η νοητική υστέρηση του Κουρτ Κρομ να ήταν αποτέλεσμα μία τέτοιας κατάρας και όχι κάποιο γενετικό σφάλμα. Οφθαλμός αντί οφθαλμού. Όπως ο Κρομ κυνηγώντας ξωτικά, έβλαψε πολλούς γιους έτσι και τα ξωτικά έβλαψαν τον δικό του. Ο Κνιλλ σκέφτηκε και την Δεβόρα Κρομ. Η καημένη γυναίκα είχε αυτοκτονήσει επειδή νόμιζε πως το πρόβλημα του γιου της ήταν δικό της λάθος. Πως έφταιγε αυτή. Ήταν όλα τόσο άδικα Άνοιξε ένα από τα βιβλία που είχε αφιερωμένα στα ξωτικά, στο κεφάλαιο σχετικά με τις κατάρες τους. Το βιβλίο ανέφερε χαρακτηριστικά πως οι κατάρες των ξωτικών αποτελούσαν μία πολύ ισχυρή μορφή μαγείας ,την οποία κανείς ανθρώπινος μάγος δεν είχε την δύναμη να σταματήσει. Δηλαδή εάν όντως τα ξωτικά είχαν καταραστεί τον γιο του Κρομ, τότε μόνο εκείνα θα μπορούσαν να σταματήσουν την κατάρα και ο Κουρτ να απαλλαχθεί από την δυσβάσταχτη αυτή κατάρα. Και πάλι όμως πως ακριβώς κολλούσε όλο αυτό στην υπόθεση ; Μπορεί απλά τα ξωτικά να τον λυπήθηκαν. Αλλά ο Κνιλλ γνώριζε πως ούτε και τα ξωτικά ήταν ιδιαίτερα μεγαλόψυχα . Επομένως από μόνα τους δεν θα είχαν σταματήσει την κατάρα τους ούτε σε χίλια χρόνια. Οπότε κάποιος θα πρέπει να τους το είχε ζητήσει. Και επειδή τα ξωτικά είναι και παλιοχαρακτήρες για να πραγματοποιήσουν αυτό που τους ζήτησε, θα έπρεπε εκείνος να τους δώσει κάποιο αντάλλαγμα τεραστίας αξίας(ίσως και όλο του τον χρυσό προκείμενου να ικανοποιήσει την ακόρεστη φιλαργυρία τους) Θα έπρεπε να κάνει αυτό που τόσες μέρες τώρα είχε αποφύγει. Να πάει στο δάσος έξω από την πόλη, να τα βρει και να μάθει ποιος ήταν αυτός ο κάποιος. * «ο μάγος .Ο μάγος ξαναήρθε» φώναξε ο ξωτικοβασιλιάς στα γύρω ξωτικά για να μαζευτούν. Η προηγούμενη επίσκεψη του Κνιλλ στο χωριό των ξωτικών είχε καταλήξει με τον Κνιλλ να δέχεται το κολακευτικό αξίωμα του τσαρλατάνου. Όσες φορές και αν προσπαθούσε να θυμηθεί πως ακριβώς οδηγήθηκαν τα πράγματα εκεί ,πάντα αποτύγχανε. Ήταν το μοναδικό μυστήριο της ζωής του που ίσως και να μην ήθελε κατά βάθος του να λύσει «γεια» είπε με την μούρη κατεβασμένη ως το πάτωμα. «Καιρό είχες να έρθεις από τα μέρη μας. Ποιος καλός άνεμος σε φέρνει ;» «Θέλω να μου πεις ποιος σας ζήτησε να σταματήσετε την κατάρα που είχατε κάνει επάνω στον Κουρτ Κρομ;» «τς τς πάντα βιαστικός .Πες μας κάνα ανεκδοτική πρώτα» «ήταν τρεις, έφυγε ο ένας και έμειναν δύο » «πφφ η πόλη έκανε κρύα τα ανέκδοτα σου. Σου τελείωσαν εκείνα ωραία ανέκδοτα που έλεγες την προηγούμενη φορά και μας είχες ρίξει στα πατώματα από τα γέλια. Πόσο αξίζει σε εσένα αυτή η πληροφορία ;» Ο Κνιλλ σκέφτηκε σοβαρά να του αποδείξει πόσο ζεστός άνθρωπος μπορούσε να ήταν εκσφενδονίζοντας μπάλες φωτιάς απάνω του αλλά έπειτα θυμήθηκε πως η δουλειά ήταν υπέρ άνω όλων. Πιο πάνω ακόμη και από τους μαλάκες Ο Κνιλλ πέταξε κάτω στο έδαφος την τσάντα που τους είχε δώσει ο Χαρτς. «απάντηση θέλεις να πάρεις, όχι τσίχλες» του είπε με ειρωνικό ύφος ο ξωτικοβασιλιάς και έτριψε με το μικροσκοπικό χεράκι του την μουσούδα του. «είδες ακόμη και εγώ έχω γίνει πιο αστείος από σένα» είπε και πάλι ο ξωτικοβασιλιάς ακούγοντας τα χαχανιτά των ξωτικών Θα τον σκοτώσω. Τώρα θα τον σκοτώσω είπε από μέσα του ο Κνιλλ και ύστερα έκανε στον ίδιο του τον εαυτό ένα ξόρκι μπας και ηρεμήσει λιγάκι . Έχωσε βαθειά το χέρι στην τσέπη και έβγαλε το τεράστιο διαμάντι που είχε κρυμμένο εκεί. «τι σόι διαμάντι είναι αυτό ;» έκανε ο ξωτικοβασιλιάς ,δείχνοντας για πρώτη φορά πραγματικό ενδιαφέρον . «Αυτό εδώ είναι το περίφημο δάκρυ της γοργόνας. Το θες ή όχι ;» «Το θέλω. Θα πάρεις την απάντηση που ζητάς αλλά σε γρίφο. Αυτά που μου δίνεις είναι ελάχιστα μπροστά στην απάντηση που ζητάς» «Καλά αλλά ο γρίφος να είναι στην δικιά μου γλώσσα και όχι σε καμία γλώσσα που είναι νεκρή εδώ και δέκα αιώνες ;» «Εμ έρχεσαι εδώ σαν τον γύφτο εμ έχεις και απαιτήσεις. Λοιπόν είμαι έτοιμος, πάμε. Υπάρχω γιατί υπάρχεις. Έχεις λόγο να υπάρχεις γιατί υπάρχω . Πως σου φαίνεται ; Δύσκολο ;» «γελοίο» είπε ο Κνιλλ και ετοιμάστηκε μεθοδικά να αναλύσει γιατί η απάντηση ήταν ο πατέρας αλλά τελικά ενθυμούμενος τα λόγια του Τομ αποφάσισε να απαντήσει μονάχα με την απάντηση. Ο ξωτικοβασιλιάς άρχισε να χειροκροτεί . Ο Κνιλλ δέχθηκε τα συγχαρητήρια όλων των ξωτικών στην μορφή ορισμένων χιλιάδων φύλλων. Επομένως το άτομο που πήγε στα ξωτικά για να ζητήσει να γιατρέψουν τον Κουρτ ήταν ο ίδιος του ο πατέρας, κάτι από μόνο του δεν έβγαζε νόημα. Πως θα μπορούσε ένας νεκρός άντρας να ζητήσει από τα ξωτικά κάτι τέτοιο και τι αντάλλαγμα θα μπορούσε να τους δώσει. Άρα θα τους το είχε ζητήσει πριν από τουλάχιστον δύο βδομάδες. Γιατί τα ξωτικά να περιμένουν τόσο καιρό να περιμένουν και μετά να πραγματοποιήσουν την επιθυμία που τους ζήτησε ; Γιατί έπρεπε να συμβούν τέσσερεις φόνοι ; Και τότε μία τρελή σκέψη πέρασε από το μυαλό του. Και μέσα σε όλο το χάος που υπήρχε, αυτή η τρελή σκέψη ίσως ήταν ένα από τα πιο λογικά πράγματα που είχε σκεφτεί ποτέ του. * Βρισκόταν στο νεκροταφείο ,μία περιοχή που σιχαινόταν, και έσκαβε τον τάφο του Κρομ προκειμένου να ελέγξει τις πληγές που είχε. Παρατήρησε πως στο δεξί του χέρι υπήρχε μία πολύ μικρή πληγή η οποία σχεδόν καλυπτόταν ολοκληρωτικά από μία μεγαλύτερη που είχε αποτελέσει και την αιτία θανάτου του Γουάλας Κρομ. Μέσα σε όλο το αίμα που υπήρχε μέσα στο τόπο του εγκλήματος , ήταν λογικό να μην την προσέξει κανένας Πράγματι ήταν σωστός. Ο ένοχος που έψαχνε τόσο καιρό ήταν ο Γουάλας Κρομ. Ο Κρομ σε αυτό τη μακάβρια παράσταση είχε παίξει με εξαιρετική επιτυχία τον ρόλο του θύματος αλλά και κυρίως αυτόν του θύτη. Φέτος λογικά ο Κρομ μαθαίνει πως μία κατάρα των ξωτικών οφειλόταν για την νοητική στέρηση του γιου του. Έτσι πηγαίνει στα ξωτικά και τους ζητάει να κάνουν καλά τον γιο τους. Εκείνα όμως του ζητούν ως αντάλλαγμα να σκοτώσει τους δύο φίλους του και τον εαυτό το. Όμως ο Κρομ στην κατάσταση του δεν μπορούσε να τους σκοτώσει σε μάχη σώμα με σώμα και άρχισε να ψάχνει για εναλλακτικούς τρόπους. Κάπως έτσι μαθαίνει για την ύπαρξη των Σιάλχαλα και πηγαίνει στο μοναστήρι για να μάθει πώς να τα καλεί. Πείθει τον δάσκαλο(πιθανότατα δίνοντας του χρυσό) να τον διδάξει. Όταν νιώθει έτοιμος καίει τα δικά του χωράφια ώστε να εξασφαλίσει έναν λόγο για αυτοκτονία και καλεί το Σιάλχαλα. Του δίνει το απαραίτητο αίμα κόβοντας ελάχιστα το δεξί του χέρι και ύστερα λέει στο Σιάλχαλα τι ακριβώς επιθυμούσε. Του λέει πρώτα να σκοτώσει τον δάσκαλο έτσι ώστε εκείνος να μην μπορεί να πει ποιον είχε διδάξει, μετά να σκοτώσει τον Ρόρυ Τζιμν, αργότερα τον Τίμοθυ Κουνς και τέλος να πάει στα ξωτικά και να τους πει να κάνουν καλά τον γιο του. Ύστερα θυσιάζει τον ίδιο του τον εαυτό κόβοντας τη φλέβα του, καλύπτοντας έτσι την μικρότερη πληγή. Έτσι καταφέρνει να δημιουργήσει ένα άρτιο σχέδιο το οποίο κανένας δεν θα μπορούσε να ξεδιαλύνει καθώς ακόμη και αν μαθαινόταν η εμπλοκή των Σιάλχαλα στην υπόθεση , θα θεωρούσαν λόγω της απαγωγής του Έλλιοτ ότι ο δράστης δεν ήταν άλλος από τον ανταγωνιστή Ίσακ Νέφιους. Αυτή η θεωρεία ήταν πέρα για πέρα ικανοποιητική αλλά ο Κνιλλ ένιωθε πως κάτι δεν κολλούσε στο σύνολο. Πως ένας κουτσός σαν τον Κρομ είχε καταφέρει να πιάσει ένα μικρό παιδί που θα μπορούσε εύκολα να του ξεφύγει τρέχοντας ; Γιατί ο Ίσακ Νέφιους είχε ομολογήσει εφόσον ήταν αθώος ; Ανέτρεξε στην σκηνή της ομολογίας .Θυμήθηκε πως ο Νέφιους είχε καθ’ όλη την ώρα κατεβασμένο το κεφάλι του. Μήπως ήταν όπως αρχικά υποθέσει λόγω της ντροπής ή ήταν επειδή ήθελε να κρύψει κάτι ; Μήπως αυτό το κάτι που ήθελε να κρύψει ήταν μία στην πραγματικότητα μία μικρή κόκκινη σκιά στην ίριδα του ματιού ; Μήπως λοιπόν κάποιος είχε κάνει συμφωνία με ένα Σιάλχαλα προκείμενου ο Νέφιους να ομολογήσει και η υπόθεση να σταματούσε εκεί ; Και μήπως τελικά αυτός ο κάποιος να ήταν ο Ρενγκ Χαρτς ο οποίος και μία πληγή στο μάγουλο είχε(που θα μπορούσε να δώσει το αίμα που απαιτούταν για την τελετή) αλλά και κυρίως έναν εξαφανισμένο συνεργάτη(που θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν η θυσία προς το Σιάλχαλα. Μήπως στην τελική ο Χαρτς μαζί με τον Μίντος αποτελούσαν συνεργάτες του Κρομ ; Μήπως ήταν κάποιος από αυτούς τους δύο που είχε απαγάγει τον Έλλιοτ ; Μήπως ο Χαρτς όταν είδε πως άρχισε να αποκαλύπτεται η εμπλοκή των ξωτικών στην υπόθεση , σκέφτεται πως η υπόθεση πρέπει άρον άρον να τελειώσει; Και γι ’αυτό το συζητάει με τον συνεργάτη του και συμπεραίνει πως και εκείνος πίστευε το ίδιο. Οπότε δίχως να χάσει καιρό καλεί το Σιάλχαλα και εύχεται να ομολογούσε ο Νέφιους ; Τώρα πράγματι έβγαζαν όλα νόημα. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να εντοπίσει τον Χαρτς , αλλά εκείνος είχε φύγει από την πόλη. Ή μήπως δεν είχε φύγει και απλά κρυβόταν ; Σαν συνεργάτης του Κρομ, ο Χαρτς θα ήθελε και εκείνος να γίνει καλά ο Κουρτ. Έτσι όταν εκείνος θα συνερχόταν από την κατάρα ,δεν θα ήταν λογικό να προσπαθήσει να επικοινωνήσει μαζί του και να τον βοηθήσει στα πρώτα του βήματα ; Κάθε άνθρωπος που νοιάζεται για κάποιον, θα έκανε το ίδιο * Έμαθε από τις διάφορες γυναίκες που κουτσομπόλευαν στην πλατεία πως ο Κουρτ είχε επισκεφτεί το πατρικό του. Ό Κνιλλ μπήκε μέσα στο σπίτι και τους είδε «Τα ξέρω όλα Χαρτς. Ξέρω που συνεργάστηκες με τον Κρομ για να σκοτώσετε τον Τζιμν και τον Κουνς και να παγιδεύσετε τον Νέφιους » ο Χαρτς γέλασε «εάν ήξερες έστω και το παραμικρό, τότε θα με φώναζες Νορθμς» «τι ;» ο Κνιλλ είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Αυτό ήταν κάτι που δεν περίμενε «Ας πούμε πως το σώμα που βρέθηκε στην πυρκαγιά δεν ήμουν εγώ αλλά κάποιος άλλος φουκαράς» «τι συμβαίνει ; Γιατί έστησες τον θάνατο σου ;» «Μα γιατί άλλο ;Γιατί ο βασιλιάς με χρειαζόταν. Γιατί του πρότεινα μία ιδέα που μπορούσε να αποβεί εξαιρετικά χρήσιμη για εκείνον. Του πρότεινα την ιδέα ενός ανθρώπου που ήταν ευλογημένος με τις μαγικές ικανότητες των ξωτικών» «Ο Κουρτ. Η νοητική του υστέρηση δεν ήταν κατάρα αλλά χάρισμα…. » «χαίρομαι που τα πιάνεις. Ναι ο Κουρτ είναι ένας από τους πολλούς. Όταν κυνηγούσαμε τα ξωτικά έμαθα για έναν αρχαίο τους θρύλο που έλεγε για την συνένωση ανθρώπου με ξωτικού. Ήξερα πως ο βασιλικός στρατός θα επωφελούταν από την ύπαρξη τέτοιων ατόμων.» «και γιατί συνεργάστηκαν τα ξωτικά μαζί σας ;» «γιατί είναι φιλάργυρα καθάρματα που θα ξεπουλούσαν την ίδια τους την μάνα για το χρυσάφι που τους δώσαμε. Αν και τώρα τελευταία αυτά τα συγκεκριμένα πρέπει να κατάλαβαν τι είχαν κάνει και προσπάθησαν να μας το παίξουν σκληρά. Δεν ήταν όσο έξυπνα ήταν τα ξαδέρφια τους στο δάσος του Νειγλκ που μας παρέδωσαν δεκαπέντε τέτοιους χωρίς να αρθρώσουν ούτε λέξη» «τι εννοείς ; τι έκαναν τα συγκεκριμένα ξωτικά ;» «Η συμφωνία που κάναμε ήταν τα ξωτικά να εφαρμόσουν το ξόρκι τους επάνω στον Κουρτ ,το οποίο θα κρατούσε μέχρι εκείνος να ενηλικιωθεί. Μετά θα πηγαίναμε εμείς να τον παίρναμε και ο Κουρτ θα ήταν παντοδύναμος. Αλλά μόλις εκείνος έγινε δεκαοχτώ τα ξωτικά μας είπαν πως δεν μας τον δίνουν και ότι θα του σταματούσαν το ξόρκι μόνο εάν τους το ζητούσε ο Γουάλας. Και έτσι εμείς αναγκαστήκαμε να βάλουμε έναν δικό μας να παραστήσει τον μάγο και να του πει πως τα ξωτικά είχαν κάνει κακό στον γιο του. Όταν γύρισε ο Γουάλας από τα ξώτικα , του είπε πως του είχαν ζητήσει να σκοτώσει ο ίδιος όλους όσους κυνηγούσαν μαζί του ξωτικά εκτός από εμένα βέβαια γιατί ακόμη και εκείνα με θεωρούσαν νεκρό. Τ α γαμημένα τα είχαν σκεφτεί όλα με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι σίγουρα πως ο Κουρτ δεν θα απαλλασσόταν από το ξόρκι αλλά ακόμη και τα “ πάνσοφα” ξωτικά δεν ήταν τόσο έξυπνα όσο εμείς. Αρχίσαμε να ψάχνουμε τα αρχαία κείμενα για να βρούμε κάποιον τρόπο να τα ξεγελάσουμε και μάθαμε για τα Σιάλχαλα . Τότε καταλάβαμε πως αυτά θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν να τους σκοτώσει όλους από μόνος του . Έτσι βάλαμε τον δικό μας να του πει για αυτά και τον κατεύθυνε στο μοναστήρι όπου είχαμε επιστρατεύσει τον δάσκαλο για να του μάθει πως επικαλείται τα Σιάλχαλα. Δεν χρειάστηκε καν να πιέσουμε τον Γουάλας για να βρει σχέδιο. Μια μέρα τον υπνώσαμε και το μάθαμε .Ήταν κυριολεκτικά πανέξυπνο . Εμείς το κάναμε ακόμη καλύτερο. Απαγάγαμε τον Έλλιοτ έτσι ώστε εάν καταλαβαίνατε εσείς για τα Σιαλχάλα να πέφτατε επάνω στον Νέφιους και να σταματούσατε το ψάξιμο εκεί. Αλλά ο παλιομαλάκας ο Τίμοθυ δεν είχε ξεφορτωθεί το γαμώπραγμα και εσείς αρχίσατε να πιστεύετε πως και εκείνα μπορούσα να έχουν κάποια ανάμιξη στην όλη υπόθεση. Και γι’ αυτό αναγκάστηκα να θυσιάσω τον συνεργάτη μου τον Κιτς προκειμένου να κάνω τον Νέφιους να ομολογήσει.» «ο Έλλιοτ που είναι ; τον σκότωσες ;» «ο Έλλιοτ αυτήν την στιγμή βρίσκεται σε μία βάση και εκπαιδεύεται ώστε κάποια στιγμή να γίνει ένας εθνικός ήρωας. Η μάνα του μπορεί να είναι περίφανη…» «Παλιόμπάσταρδε. Και τώρα μαζί μου τι σκοπεύεις να κάνεις που μου τα είπες όλα. Θα με σκοτώσεις ;» «Όχι. Είσαι ξύπνιος μάγε. Ο Βασιλιάς χρειάζεται ανθρώπους σαν και σένα. Θα ήθελα να έρθεις μαζί μας. Να ξαναγίνεις ένας από μας. Να ξαναθυμηθείς τις παλιές καλές στιγμές» «Προτιμώ να πεθάνω παρά να ξαναγίνω στρατιώτακι όπως στον πόλεμο» είπε ο Κνιλλ και θυμήθηκε ένα διάστημα στην ζωή του που είχε πιστέψει στον βασιλιά. Που είχε πιστέψει σε εκείνον και στον σκοπό του. Ήταν μία εποχή που το μόνο που έκανε ήταν να βάφει τα χέρια του με αίμα. Για το καλό της Πατρίδας. Έτσι του είχανε μάθει να λέει. Από τότε είχαν περάσει πολλά χρόνια αλλά οι πράξεις του από τις μέρες εκείνες ακόμη τον στοίχειωναν στα όνειρα του. Και εκείνος ήθελε να τον στοιχειώνουν για να του υπενθυμίζουν κάθε μέρα πόσο εύκολο ήταν να πάρει κανείς μία λάθος απόφαση στην ζωή. «ξανασκέψου το μάγε. Δεν σε ενδιαφέρει η πατρίδα ;» «χεσμένη την έχω και την πατρίδα και τον γαμημένο τον βασιλιά σας. Το μόνο που θέλω είναι να μην πεθαίνουν αθώοι. Κατέστρεψες τις ζωές τόσων ατόμων για το τίποτα » Η οργή φούντωσε μέσα του. Μάζεψε όση μαγική ενέργεια είχε μέσα του και την χρησιμοποίησε για να φτιάξει μία μπάλα φωτιάς , την οποία έστειλε επάνω στον Νορθμς. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος και ο Κνιλλ δεν ένιωσε τίποτα μέσα του βλέποντας την τσουρουφλισμένη σάρκα. «Σε ευχαριστώ.» του είπε ο Κουρτ και ύστερα έτρεξε υπερφυσικά γρήγορα στο πτώμα του Νορθμς και πήρε από τη θήκη που είχε το σπαθί «στάσου περίμενε!» είπε αλλά ήταν ήδη αργά. Ο Κουρτ είχε ήδη χώσει την λεπίδα στα στήθη του. Καθώς ο Κουρτ αργοπέθαινε ψιθύρισε την φράση “ Δεν θέλω και εγώ να ζήσω έτσι” * Η Κυρία Γρίμνος άνοιξε την πόρτα και είδε εκείνον τον μάγο που της είχε πει πως θα έψαχνε για τον Έλλιοτ ,να στέκεται στην πόρτα της μαζί με δύο παιδιά. «Ο Έλλιοτ είναι ζωντανός. Αλλά δυστυχώς δεν ξέρω που μπορώ να τον βρω. Αλλά αυτά τα δύο παιδιά όπως και εσείς είναι θύματα του ίδιου ανθρώπου . Μήπως θα θέλατε να τα φροντίσετε ; » της είπε Η Έλεν Γρίμνος πέρασε ύστερα από πολύ καιρό την εξώπορτα και αγκάλιασε τα δύο παιδιά. ΤΕΛΟΣ Edited November 8, 2011 by joidv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 24, 2011 Share Posted October 24, 2011 (edited) Πού πάει και μπλέκει συνέχεια αυτός ο Κνιλλ... Μπόλικη περιπέτεια, δράση, μυστήριο, δολοπλοκίες... ό,τι χρειάζεται μια καλή ιστορία του Κνιλλ. Παρά το μεγάλο της μέγεθος, διαβάζεται εύκολα και γρήγορα, επειδή είναι γραμμένη απλά. Βέβαια, κάνεις πολύ tell, δηλαδή μας λες συνέχεια, αυτός έκανες το ένα κι εκείνος έκανε το άλλο. Δώσε μας περισσότερες εικόνες για μπορούμε κι εμείς να «δούμε» την ιστορία σου. Αυτό που χτυπάει κάπως άσχημα είναι πως ο Κνιλλ βγάζει πολύ γρήγορα συμπεράσματα, τα οποία φαίνονται να ξεπηδάνε από το πουθενά. Αυτό που χρειάζεσαι είναι πως πρέπει να βάλεις και τον αναγνώστη στο παιχνίδι της επίλυσης του μυστηρίου. Να του δώσεις αρκετά στοιχεία, έτσι ώστε όταν ο Κνιλλ βρει την απάντηση να πει: «Ναι, ρε γαμώτο, γιατί δεν το είδα αυτό;». Φτιάξε καλά το μυστήριό σου και κρύψ' το καλύτερα πίσω από τα στοιχεία που δίνεις. Για παράδειγμα, στο σημείο που ο Τομ λέει στον Χαρτς για το κόψιμο στο μάγουλό του, κατάλαβα ότι αυτός ήταν ο ένοχος. Ήταν πολύ εύκολη επιλογή για να μας δώσεις αυτό το στοιχείο, που στην ουσία αποκαλύπτει και τη λύση. Κάπου αναφέρεις ότι το πρόβλημα του Κουρτ μπορεί να ήταν «γενετικό σφάλμα». Είναι λίγο φάουλ να μιλάς για γενετική σε ιστορία φάντασυ. Καλύτερα να έλεγες ότι μπορεί να οφειλόταν σε κάποια αρρώστια. Υπάρχουν αρκετά λάθη, ορθογραφικά, γραμματικά, τονικά, πολλά λάθη στίξης και λάθη που αφορούν τη μορφοποίηση του κειμένου, Διάβασε προσεκτικά αυτό το τόπικ και φρόντισε να εφαρμόσεις αυτά που λέει. Οφείλεις το καλύτερο στα κείμενά σου, τόσο όσον αφορά την εμφάνιση όσο και το περιεχόμενο, πριν τα παρουσιάσεις στους άλλους. Αυτές είναι οι παρατηρήσεις μου. Κατά τα άλλα, δηλώνω φανατικός οπαδός του Κνιλλ. Καλή συνέχεια. Edited October 24, 2011 by Mesmer τύπο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted October 25, 2011 Author Share Posted October 25, 2011 (edited) πότε πρόλαβες να την διαβάσεις ρε θηρίο! αργκ αφού είχα περάσει το κείμενο απο word δύο-τρεις φορές πως μου ξέφυγαν τα ορθογραφικά πάντως το κείμενο το έγραφα από την Πέμπτη και το τελείωσα χθες και το πόσταρα αμέσως.Απλά αυτή η ιστορία μαζί με μία ακόμη "στοιχειώνουν" το μυαλό μου εδώ και κάτι μήνες και ήθελα να την γράψω για να τελειώνω μαζί της και να μπορέσω να σκεφτώ καμία καινούργια ιστορία. για το σημέιο με το Νορθμς θα συμφωνίσω και εγώ. Είμαι άνθρωπος τον άκρων.Στις δε προηγούμενες ιστορίες δεν ξέρατε που παν τα τέσσερα(επείδη δεν σας έδινα αρκετά στοιχεία) και εδώ πέρα σαν έδωσα τον ένοχο τυλιγμένο σε μία κόλλα χαρτί αν και θα διαφωνήσω πως (εδώ τουλάχιστον) ο Κνιλλ βγάζει συμπεράσματα από το πουθενά πέρα φυσικά από το πως ανακαλύπτει ότι τις αυτοκτονίες τις έκανε ο Κρομ. Εκεί και εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά όπως και να χει,να σαι καλά Άγγελε και ελπίζω πως θα δούμε σύντομα και ιστορία του δίκου σου του Κρέλος γιατί μας έχει λείψει. (άμα θέλεις τους βάζουμε να λύσουν και μυστήριο μαζί.Να το κάνουμε buddy cop situation ) α υπόσχομαι πως θα μελετήσω το thread(ήθελα να το κάνω εδώ και καιρό αλλά....) και την επόμενη φορά θα είμαι τέλειος Edited October 25, 2011 by joidv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 25, 2011 Share Posted October 25, 2011 Σου επισυνάπτω ένα αρχείο με κάποια λάθη που σημείωσα ενώ διάβαζα την ιστορία, για να δεις κι εσύ ποια λάθη δεν μπορεί να σου διορθώσει το Word. Ο Κρέλος αυτήν την στιγμή αναπαύεται, καθώς δεν φαίνεται να υπάρχουν νέες αποστολές υπό σκέψη. Team-up, ε; Θα γινόταν το έλα να δεις Το μυστήριο με τις Αυτοκτονίες.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted December 30, 2011 Author Share Posted December 30, 2011 (edited) Κηδεία Σήμερα κηδεύουμε τον αγαπητό κύριο Κνιλλ ηλικίας εννιά μηνών πέθανε από υπερβολικά χαζό όνομα στην κηδεία του θα βγάλει λόγο ο φίλος του Τομ Χαντ ο οποίος και θα μας διηγηθεί κάποιες από τις πολλές περιπέτειες του όπως αυτήν με την ληστεία της άμαξας τομυστήριο στο μιντς αλλά και το μυστήριο των στραγγαλισμένων γυναικών και βεβαίως βεβαίως την παρθενική εμφάνιση του , τον εξορκισμό αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σταματάω να γράφω ανάλογου είδους ιστορία Απλά θα αλλάξω όνομα(ε σόρρυ κιόλας αλλά ο κύριος Γόνατολ/Υποκλίνομαι δεν παίζει να κάνει διεθνή καριέρα) , θα βάλω κάποιους κανόνες στο φάντασυ κόσμο και κυρίως θα δημιουργήσω από την αρχή ένα background το οποίο δεν θα αλλάζει κάθε φορά που γράφω ιστορία. Επίσης, οι περιπέτειες του θα είναι πιο βαρβάτες από αυτές του Κνιλλ και θα έχουν μέγεθος πάνω κάτω στις 7.000 λέξεις οπότε δεν παίζει να ανεβάσω ιστορία. Μπορεί μονάχα εάν τελειώσω την συλλογή διηγημάτων που έχω βάλλει ως στόχο για το 2012 και υπάρχει λαϊκή απαίτηση(λολ) (καλά εάν δεν βαριέμαι) να δώσω link σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας! [ot]p.s δείτε με τι ωραίο τρόπο έκανα ξεδιάντροπη διαφήμιση[ /ot] Edited December 30, 2011 by joidv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.