The Dragonphoenix Chronicles: Indomitable (2013)

[thefwoc]

Δεν είναι καλύτερα να τα λέτε εσείς από ότι εγώ;

[Cassandra Gotha]

 

Θα ήθελα επίσης, αν γίνεται, παρακαλώ δηλαδή, ΝΑ ΒΓΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ. Θέλω να το ξαναδώ, να φέρω και κόσμο και να βγει και μπλουζάκι "ήμουν κι εγώ στην πρεμιέρα του Αδάμαστου". Παρακαλώ δηλαδή.

Θέλω κι εγώ να βγει στις αίθουσες, γιατί δεν την είδα! Μετά από όσα διάβασα κιόλας...

[mman]

Και η δική μου γνώμη:

 

Στα πλην:

—Το εξαιρετικά χαμηλό, σχεδόν μηδενικό, budget, που, εμφανώς περιόριζε τις δυνατότητες των συντελεστών.

—Κάποιες ερμηνείες, παρά τις έκδηλα καλές προθέσεις τους, ήταν ερασιτεχνικές και με τις δύο έννοιες. Οι ηθοποιοί σαφώς και αγαπούσαν αυτό που έκαναν, αλλά η έλλειψη πείρας και/ή γνώσεων περιόριζε σημαντικά το αποτέλεσμα.

—Κάποια σκηνικά και ειδικά εφέ, τα οποία όμως δεν μπορείς παρά να συγχωρήσεις, αναλογιζόμενος το budget.

—Τα κουστούμια και οι στολές/πανοπλίες ήταν πιο ατσαλάκωτα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς. Ειδικά της πρωταγωνίστριας, άργησε πολύ να λερωθεί.

—Το σενάριο ήταν αναμφίβολα το σημαντικότερο πρόβλημα. Τα γεγονότα δεν προέκυπταν πάντα με αιτιακή σχέση μεταξύ τους, υπήρχαν στιγμές που τα διάφορα επεισόδια έδειχναν χαλαρά συνδεδεμένα ή και σχεδόν ασύνδετα, και σίγουρα δεν δικαιολογούνταν οι δύο ώρες διάρκειας. Αν και υπήρχαν σχεδόν όλα τα στοιχεία της επικής φάνταζυ, δεν είδα κάποια σοβαρή προσπάθεια πρωτοτυπίας σε οποιοδήποτε από αυτά.

—Οι διάλογοι σε αρκετά σημεία ήταν τουλάχιστον αδύναμοι. Οι διάλογοι είναι από τα δυσκολότερα συστατικά του σεναρίου, τόσο που όταν υπάρχουν πραγματικά πολλά λεφτά, όπως στο Χόλλυγουντ, επιστρατεύονται ειδικοί σεναριογράφοι γι’ αυτούς. Εννοείται ότι δεν έχω τέτοιες απαιτήσεις εδώ, αλλά υπήρχαν πραγματικά αμήχανες στιγμές. Για παράδειγμα ο πρωταγωνιστής ερωτάται τουλάχιστον τρεις φορές, μετά από κάποιο επεισόδιο ή μάχη «Τι θα κάνεις τώρα;», λες και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες γνωρίζουν ότι η τύχη του είναι αυτό που ενδιαφέρει κάποιους τρίτους (τους θεατές).

 

Στα συν:

+Οι σκηνές μάχης. Αξιοπρεπέστατες, τηρουμένων των αναλογιών, κάλυψαν με μαεστρία τις αναγκαστικά τεράστιες ελλείψεις σε ειδικά εφέ.

+Τα κουστούμια. Ξέρω, αυτό το είπα και στα αρνητικά, αλλά είναι εντυπωσιακό πώς τα κατάφεραν όλ’ αυτά με τόσο λίγα λεφτά.

+Ο Φλάβιος. Όλα τα λεφτά στις ερμηνείες. Απολαυστικότατος.

+Το παρουσιαστικό του πρωταγωνιστή. Πολύ ταιριαστό. Επίσης, η φάτσα του ορισμένες στιγμές. Με τη γλώσσα του σώματός του, έλεγε πολύ περισσότερα απ’ ό,τι με τις λακωνικές ατάκες του.

+Το τραγούδι της ομάδας. Καλή ιδέα.

+Η αιμομιξία. Επίσης καλή ιδέα και κίνητρο, όπως και ο τρόπος της αποκάλυψής της.

+Η σκηνοθεσία. Είμαι άσχετος με το αντικείμενο και δεν μπορώ να το τεκμηριώσω, αλλά έχω την αίσθηση ότι μάλλον πρόσθεσε στο έργο παρά αφαίρεσε.

+Οι ελληνόφατσες. Μου άρεσε που για πρώτη επιτέλους φορά σε τέτοιο έργο, έβλεπα οικείες εθνικά φυσιογνωμίες, τις οποίες θα μπορούσα να συναντήσω στον δρόμο (και, όντως, συνάντησα στο σινεμά). Και, όχι ότι αυτό είναι απαραίτητο για οποιαδήποτε ταινία, αλλά όλες οι κυρίες ήταν τουλάχιστον ευπρόσδεκτα εμφανίσιμες.

+Η ελληνική γλώσσα. Μου άρεσε σε αρκετά σημεία η απλότητα της έκφρασης. Δεν υπήρχε επιτήδευση προς μια πιο βαριά γλώσσα εποχής. Ήταν κανονικά, καθομιλούμενα, νέα ελληνικά.

+Οι χιουμοριστικές ατάκες / twists. Αποζημίωναν για τους υπόλοιπους αδύναμους διαλόγους. Έβγαλαν πολύ γέλιο και ήταν καλά ζυγισμένες και στις σωστές στιγμές.

+Πάνω απ’ όλα το μεράκι. Ξεχείλιζε, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Το αποτέλεσμα δεν είναι, και δεν θα μπορούσε να είναι, επαγγελματικό, αλλά η προσπάθεια και η αγάπη γι’ αυτό ήταν έκδηλη. Είναι προφανές ότι πρόκειται για έναν μικρό(;) άθλο. Αν συνυπολογίσει κανείς τις οικονομικές και πρακτικές δυσκολίες, η ταινία πραγματικά αλλάζει κατηγορία ποιότητας. Όχι, δεν αξιολογώ με τέτοια κριτήρια τα έργα τέχνης, αλλά δεν μπορώ να υποκριθώ ότι δεν φαντάζομαι τις εξωτερικές συνθήκες που τα διαμόρφωσαν.

 

Εύχομαι καλή συνέχεια.

 

Edit:

+Η μουσική. Ναι, η μουσική του ερχόταν γάντι!

Edited September 24, 2013 by mman

[Sonya]

ΚΙ Η ΞΕΝΙΤΙΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΑΔΑΜΑΣΤΟ!

[KELAINO]

ΚΙ Η ΞΕΝΙΤΙΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΑΔΑΜΑΣΤΟ!

 

Η αλήθεια είναι ότι η ξενιτιά αφρίζει και τρώει τα λυσιακά της και άλλα τέτοια αναξιοπρεπή.

[Nihilio]

26/9 η δεύτερη προβολή, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48, Κεραμικός) 22:15 μμ

 

—Τα κουστούμια και οι στολές/πανοπλίες ήταν πιο ατσαλάκωτα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς. Ειδικά της πρωταγωνίστριας, άργησε πολύ να λερωθεί.

Αυτό με τις γυαλιστερές πανοπλίες το είχαμε πει από το promo που είχε βγει. Από ότι μου είχε πει ο Ρούμπους, αυτό έγινε επειδή, από την ARMA, τους είχαν πει ότι τις πανοπλίες πάντα τις άλειφαν με λάδι για να μη λερώνονται, αλλιώς αχρηστεύονταν οι κλειδώσεις. Για το λόγο αυτό και δε μάζευαν σκόνη και γυάλιζαν τόσο. Μην ξεχνάμε επίσης ότι τα γεγονότα στην ταινία συμβαίνουν μέσα σε μία, το πολύ δύο μέρες από όσο κατάλαβα. Όσο να ναι, δεν πολυπρολαβαίνεις να σκονιστείς.

 

Το φόρεμα της πρωταγωνίστριας πάντως είναι η εξαίρεση. Θα έπρεπε να ήταν καταλερωμένο από τα μισά της ταινίας.

[mman]

[...] τις πανοπλίες πάντα τις άλειφαν με λάδι για να μη λερώνονται, αλλιώς αχρηστεύονταν οι κλειδώσεις. Για το λόγο αυτό και δε μάζευαν σκόνη και γυάλιζαν τόσο. Μην ξεχνάμε επίσης ότι τα γεγονότα στην ταινία συμβαίνουν μέσα σε μία, το πολύ δύο μέρες από όσο κατάλαβα. Όσο να ναι, δεν πολυπρολαβαίνεις να σκονιστείς.

 

 

Δεκτό, αλλά οι γρατζουνιές; Τα κοψίματα; Τα βαθουλώματα; Δεν θα έπρεπε να φαίνονται ότι, έστω και καθαρές, είναι χρησιμοποιημένες; Αυτό εννοώ.

[Nihilio]

 

[...] τις πανοπλίες πάντα τις άλειφαν με λάδι για να μη λερώνονται, αλλιώς αχρηστεύονταν οι κλειδώσεις. Για το λόγο αυτό και δε μάζευαν σκόνη και γυάλιζαν τόσο. Μην ξεχνάμε επίσης ότι τα γεγονότα στην ταινία συμβαίνουν μέσα σε μία, το πολύ δύο μέρες από όσο κατάλαβα. Όσο να ναι, δεν πολυπρολαβαίνεις να σκονιστείς.

 

 

Δεκτό, αλλά οι γρατζουνιές; Τα κοψίματα; Τα βαθουλώματα; Δεν θα έπρεπε να φαίνονται ότι, έστω και καθαρές, είναι χρησιμοποιημένες; Αυτό εννοώ.

 

Αν πρόσεξες στο τέλος της ταινίας οι επωμίδες του Ντράγκαρ ήταν ξεβαμμένες. Οι υπόλοιπες πανοπλίες δεν είδαν μάχη (μην ξεχνάμε, πανοπλία φορούσε ο στρατηγός και η τιμητική φρουρά του - σιγά μην είχαν δει μάχη αυτοί). Και εμένα με παραξένεψε, καθώς είμαι συνηθισμένος στα φίλτρα βρωμιάς άλλων μεσαιωνικών ταινιών, αλλά η έλλειψη βρωμιάς δεν είναι παράλογη.

[mman]

Οι υπόλοιπες πανοπλίες δεν είδαν μάχη (μην ξεχνάμε, πανοπλία φορούσε ο στρατηγός και η τιμητική φρουρά του - σιγά μην είχαν δει μάχη αυτοί). 

 

ΟΚ, σωστό, καλύφθηκα.

[wordsmith]

26/9 η δεύτερη προβολή, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48, Κεραμικός) 22:15 μμ 

 

Θα πάει κανείς σήμερα να το δει; Γιατί σκέφτομαι να πάω εγώ. Αν υπάρχουν ακόμα εισιτήρια, εννοείται.

[Nienor]

Δύο αίθουσες (γιατί φυσικά σε μία δε χωράγαμε) τίγκα στον κόσμο και στην δεύτερη προβολή Αυτό βασικά κάλυψε το ξενέρωμά μου που δεν κατάφερα να τη δω στην πρεμιέρα της. Ήτανε ένα... δεν ξέρω πώς να το θέσω ευγενικά, ήτανε πολύ γαμάτο που είχε τόσο πολύ κόσμο (ξανά) καταρχάς γιατί άμα συνεχίσει έτσι η φάση λογικά θα βρεθεί και διανομή της προκοπής. Τι στο καλό, δε μπορεί να μη θέλουνε λεφτά και οι εταιρείες διανόμής, έτσι δεν είναι; Και η μόνη αλήθεια είναι ότι η ταινία το αξίζει αυτό: μια διανομή της προκοπής, έστω στη χώρα της.

 

 

Στα της ταινίας τώρα, εγώ πριν από οτιδήποτε άλλο είμαι πάρα πολύ χαρούμενη για αυτό που είδα. Αν και σε σχέση με τον Δρακοφοίνικα που ξέρουμε και αγαπήσαμε υπήρχανε στην πραγματικότητα πάρα πολλές διαφορές (οκ, και το Χόμπιτ είχε από το Χόμπιτ, προφανώς και λογικά έτσι; και με ένα μπάτζετ αστρονομικό σε σχέση με αυτής εδώ της ταινίας).

 

Δε έχω να πω ιδιαίτερα καινούργια πράγματα, κυρίως συμφωνώ με αυτά που λένε και τα παιδιά πάνω, απλά θέλω να πω ότι όοοολα αυτά που βρίσκονται στα πλυν είναι θέματα μπάτζετ. Δηλαδή και για να εξηγηθώ: ο μόνος λόγος για τον οποίο οι πανοπλίες έδειχναν τόσο γυαλιστερές ήτανε ότι οι περισσότερες σκηνές έχουν γυριστεί κάτω από το άπλετο φως του αττικού ήλιου, που ειναι υπέροχος για οτιδήποτε άλλο εκτός από το να κάνεις γύρισμα. Ε, οκ, άμα υπήρχανε λεφτά θα υπήρχανε (αν όχι εισιτήρια για να πάνε τα παιδιά αλλού ) έστω μεγάλα butterfly και ρεφλεκτέρια κι άλλα τζάτζαλα, μαζί με τους χειριστές τους. Οι ατάκες και οι κινήσεις στις μάχες θα χρειαζόντουσαν έναν χορογράφο, έναν δάσκαλο (για ταινίες συγκεκριμένα) μάχης κι άλλον έναν φωνητικής και άλλον έναν ερμηνείας (όχι να πάνε σε σχολή να γίνουνε επαγγελματίες ηθοποιοί, δάσκαλο απλά για τη συγκεκριμένη ταινία, και ναι αυτό είναι επάγγελμα). Οκ, προφανώς αν υπήρχανε λεφτά, δεν υπάρχει συζήτηση θα τους είχανε προσλάβει για να τους βοηθήσουνε. Ειδικά εφφέ και μακιγιάζ και τέρατα (όχι ειδικά, αλλά και πάλι εφφέ) ε, τι να πω τώρα εδώ, προφανώς αν υπήρχανε λεφτά θα υπήρχανε και μηχανήματα και υπολογιστές που να τραβάνε με τα χίλια και να διορθώνουνε φώτα, λάμψεις και κυρίως τις υφές.  Το θέμα είναι τι έχουνε κάνει τα παιδιά χωρίς όλα αυτά, βασικά χωρίς τίποτα από όλα αυτά που φτιάχνουνε ένα σωστό ιλούζιον. Κι αυτό που έχουνε φτιάξει είναι πραγματικά εκπληκτικό. Γιατί τίποτα από όλα αυτά δε σε ενδιαφέρει, τίποτα δεν σου χαλάει την ταινία που παρακολουθείς, ούτε καν η ελληνική γλώσσα που ναι, είναι πάρα πολύ οικεία, αλλά και πάρα πολύ ξένη ταυτόχρονα για τέτοιου είδους ταινίες, ούτε το λιγάκι ασύνδετο των σκηνών (όχι ασύνδετο δεν ξέρω, ίσως όχι ασφυκτικό στο μοντάζ όπως έχουμε συνηθίσει περισσότερο) ούτε κάνα δυο ατάκες που ενδεχομένως μπορούσανε να είναι καλύτερες γιατί πραγματικά θέλεις να ακούσεις τι λένε και θέλεις να μάθεις τι θα γίνει παρακάτω. Έχει δε σκηνές, οι οποίες είναι εκπληκτικές από όλες τις απόψεις και πραγματικά δεν έχω ιδέα πώς τα καταφέρανε και τις γυρίσανε τόσο ας πούμε επαγγελματικά (γιατί δεν έχω καλύτερη λέξη) με όλες αυτές τις ελλείψεις που εικάζω πως υπήρχανε (το πρώτο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι με Ρούμπους και Βαλέρια πίσω από το δέντρο, νύχτα, βροχή, και οι στρατιώτες να πλησιάζουνε, αλλά σίγουρα δεν είναι η μόνη). Υπάρχουν σκηνές που οι ερμηνείες είναι υπέροχες, το ρεπεράζ, τα πλάνα, ο φωτισμός άρτιος από κάθε άποψη, η υποκριτική μια χαρά, το μοντάζ, ο ήχος όλα τέλεια. Τόσο που με κάνανε να προβληματίζομαι για το γιατί αφού γίνεται και έτσι, δηλαδή χωρίς φράγκο βασικά, γιατί δεν έχει ξαναγίνει. Και ταυτόχρονα απάντησα κι όλας στον εαυτό μου: γιατί για να βρεθεί τρόπος να καλύψεις όλα αυτά που δεν μπορείς να έχεις επειδή δεν υπάρχουνε λεφτά, πρέπει να δουλέψεις πάρα πάρα πολύ. Κι απλά για κάτι που γουστάρεις να το κάνεις και θέλεις να γίνει, όχι επειδή υπάρχει καμία περίπτωση να πληρωθείς, ούτε επειδή στην πραγματικότητα θα λάβεις καμιά αναγνώριση χειροπιαστή. Κι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να γίνει κάτι τόσο πολύ καλό όσο ο Αδάμαστος, με πάρα πολύ δουλειά, υπομονή και μεράκι.

 

Σας ευχαριστώ λοιπόν πολύ για αυτή την ταινία, όλους εσάς που δουλέψατε τόσο σκληρά για να βγει. Σας ευχαριστώ γιατί με κάνατε χαρούμενη όταν βγήκε και ακόμα περισσότερο τώρα που την είδα.

[Vanessa Van Hault]

Paidia enhmerwste an 8a paixtei kapou! 8elw kai egw na to dw! Thx!

[aScannerDarkly]

Μια παράκληση εκ μέρους της διαχείρησης: παρακαλώ, γράφετε με ελληνικούς χαρακτήρες. Ευχαριστώ.

[Nihilio]

Paidia enhmerwste an 8a paixtei kapou! 8elw kai egw na to dw! Thx!

Παίχτηκε την Κυριακή και εχθες στις νύχτες πρεμιέρας. Οι δημιουργοί λένε ότι θα προσπαθήσουν να παιχτεί έστω και σε μικρές προβολές ανά την Ελλάδα. Αν θες ρίχνε και ένα βλέφαρο στη σελίδα τους στο facebook όπου και ανανκοινώνουν προβολές: https://www.facebook.com/Indomitable?fref=ts

[Vanessa Van Hault]

 

Paidia enhmerwste an 8a paixtei kapou! 8elw kai egw na to dw! Thx!

Παίχτηκε την Κυριακή και εχθες στις νύχτες πρεμιέρας. Οι δημιουργοί λένε ότι θα προσπαθήσουν να παιχτεί έστω και σε μικρές προβολές ανά την Ελλάδα. Αν θες ρίχνε και ένα βλέφαρο στη σελίδα τους στο facebook όπου και ανανκοινώνουν προβολές: https://www.facebook.com/Indomitable?fref=ts

 

Ευχαριστώ πάρα πολύ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[wordsmith]

Ήμουν κι εγώ χτες στη θέση ακριβώς μπροστά στη Nienor στο σινεμά.

Λοιπόν, είναι πολύ ωραίο και νομίζω ότι είστε πολύ αυστηροί μερικοί από τους αποπάνω. Και ίσως μερικοί άλλοι πολύ επιεικείς.

Αναλυτικά:

-Τα εφέ μού φάνηκαν πολύ καλά. Όχι εντυπωσιακά ή πρωτοποριακά, αλλά σίγουρα τη δουλειά τους την κάνανε απολύτως, τι άλλο θέλετε, δηλαδή; Οκ, το τέρας ήταν παλιάς τεχνολογίας, αλλά και ψηφιακό να το κάνανε δε νομίζω ότι θα είχε μεγάλη διαφορά. Μόνο αυτοί με τις μάσκες και τα κλαδιά-δάχτυλα ήταν χάλια, όχι μόνο δεν έπειθαν ως απειλή, αλλά φαίνονταν ότι αν τους φυσήξεις θα πέσουν και απορούσα που χρειαζόταν σπαθί για να τους αντιμετωπίσουν.

-Για ερμηνείες δε νομίζω ότι μπορούμε να μιλάμε, εκτός ίσως από τον Φλάβιο, τον Ακιλόνιο και λίγο τις κοπέλες. Οι υπόλοιποι ήταν από υποφερτοί ως χάλια, άσε που οι φωνές και οι προφορές ήταν λάθος, οι βάρβαροι ακούγονταν σαν άκαπνοι φοιτητές και ο Φάλκο είχε μερικές απαράδεκτες στιγμές που παρατρίχα θα τον περνούσες για μάγκα Αθηναίο, έτσι που κολλούσε/έκοβε τις λέξεις.

-Τα κοστούμια επίσης υποφερτά, δεν το χάλασαν κιόλας, εκτός από τις πανοπλίες που ήταν τενεκές 100%.

-Πολλά συν για τις "ελληνόφατσες", που λέει και ο Μμιχάλης. Και για το τόλμημα να βάλουν φάντασυ στα ελληνικά. Θα τα συνηθίσουμε, είναι αρχή ακόμα.

-Ακόμα πιο πολλά συν για το εγχείρημα να βάλουν ένα τραγούδι στρατιωτών μέσα σε μια τόσο ερασιτεχνική ταινία και μάλιστα να καταφέρουν να μην ακούγεται γελοίο. Όσκαρ αυτοπεποίθησης και αγάπης για το αντικείμενο.

-Τα ονόματα, κατά τη γνώμη μου, έπρεπε να μοιάζουν πιο ελληνικά, έστω να κλίνονται όπως τα "Φλάβιος", "Οκτάβιος", "Ακιλόνιος". Να κοπούν κάτι "Ντράγκαρ" και "Φούλγκριμ", άλλο να τα διαβάζεις σε διήγημα του sff και άλλο να τα ακούς με ελληνική προφορά... είπαμε, θα το συνηθίσουμε, αλλά μη μας βάζετε τόσο δύσκολα.

-Αυτός ο Φούλγκριμ πολύ νοστιμούλης (+λακκάκια) και μάλιστα με τα μάτια βαμμένα. Αλλά δε χρειαζόταν τόση πολλή μπογιά, μουντζούρες στα μάτια για τόσους πολλούς, κάργα βάψιμο ακόμα και για τη βάρβαρη σύζυγο και άψογο μακιγιάζ και μαλλί στη Βαλέρια, ακόμα και μετά από όλη αυτή τη φασαρία στα βουνά και τα λαγκάδια.

-Το σενάριο σίγουρα δεν είναι από τα καλύτερα φάντασυ που έχουν γραφτεί από Έλληνες, σόρι, ρε παιδιά, αλλά ο συγγραφέας ατάκας μέσα μου επαναστατεί. Εδώ στο sff έχουμε γράψει πολύ καλύτερους διαλόγους, αν όχι και πλοκές. Πάντως ήταν πολύ λιγότερο κλισέ από ό,τι περίμενα, σίγουρα δεν είναι άσχετοι αναγνώστες αυτοί που το έγραψαν, έχουν όμως μια δόση ασχετοσύνης ως συγγραφείς. It takes one to know one

-Αυτό με το φως που λέει η Κιάρα το σκέφτηκα κι εγώ, ότι στην Ελλάδα έχει πολύ ήλιο κι αυτό απομυθοποιεί, ας πούμε, την ατμόσφαιρα, την κάνει στυλ "μαντίλι καλαματιανό" και δεν την αφήνει να γίνει "φάντασυ". Αλλά δεν είναι απαραίτητα μειονέκτημα αυτό.

-Οι σκηνές μάχης μού έδωσαν την εντύπωση ότι βλέπουμε ταινία 3D χωρίς τα γυαλιά. Κι αυτές πολύ καλύτερες από ό,τι περίμενα, πολύ πιο πειστικές.

-Πολλοί σκοτωμοί και ωμή ντομάτα, για να πείσουμε ότι το φάντασυ δεν είναι (μόνο) για παιδιά; Σας έφαγε το Game of Thrones. Να παίρνετε πιο μπαγιάτικες ντομάτες τουλάχιστον άλλη φορά.

-Πρόσεξε κανείς, στο τέλος, στα ονόματα των κομπάρσων, ποιο εμφανίζεται πρώτο πρώτο εκεί που λέει "Nobles";

Thomas Mastakouris!

Λέτε;

-Γενικά μια πάρα πολύ καλή προσπάθεια, που φαίνεται ξεκάθαρα ότι της λείπουν κυρίως τα λεφτά. Αυτοί οι τύποι ξέρουν πώς πρέπει να είναι μια ταινία φάντασυ, αλλά δεν ξέρουν πώς θα το πετύχουν αυτό και δεν έχουν και budget. Ελπίζω η ταινία να πείσει όποιον έχει τα μέσα πόσο ωραία πράγματα μπορούν να γίνουν σε αυτόν τον τομέα με παραπάνω λεφτά. Ζούμε ιστορικές στιγμές, της γέννησης του ελληνικού epic fantasy cinema, μη σας πω .

Ελπίζω να παιχτεί κι αλλού και βέβαια και στο sff-rated, και να έρθουν και οι συντελεστές να πέσει το σχετικό μπλα μπλα + θάψιμο.

 

Τώρα που το σκέφτομαι...ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΦΙΣΑ; Ούτε καν έξω από την αίθουσα που παίζεται; Ανεβάστε μία και φέρτε τη να την κολλήσουμε εμείς όπου βρούμε.

[Nihilio]

πιθανοτατα ειναι ο γνωστος Μαστακουρης. Και πολλοι αλλοι δημιουργοι κομιξ συμμετεχουν ως κομπαρσοι

[Διγέλαδος]

Δεν την έχω δει την ταινία, αλλά βλέποντας κάποια αποσπάσματα μαζί με άλλα παιδιά που είναι ηθοποιοί μου είπαν ότι είναι κρίμα που δεν τους προσέγγισε κανείς. Υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί που θα παίζανε χωρίς να ζητούσανε λεφτά αν το ήξεραν ότι υπήρχε τέτοια προσπάθεια και τους είχαν καλέσει. Απλώς το λέω για την επόμενη φορά, δεν κρίνω το τωρινό αποτέλεσμα (μπράβο τους κιόλας που το προσπάθησαν και το τελείωσαν).

Edited September 27, 2013 by Διγέλαδος

[Tiessa]

πιθανοτατα ειναι ο γνωστος Μαστακουρης. Και πολλοι αλλοι δημιουργοι κομιξ συμμετεχουν ως κομπαρσοι

 

Ναι, είναι. Επειδή τον έχουμε δει αρκετές φορές πρόσφατα, τον αναγνωρίσαμε σε μια από τις αρχικές σκηνές.

[Nihilio]

Δεν την έχω δει την ταινία, αλλά βλέποντας κάποια αποσπάσματα μαζί με άλλα παιδιά που είναι ηθοποιοί μου είπαν ότι είναι κρίμα που δεν τους προσέγγισε κανείς. Υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί που θα παίζανε χωρίς να ζητούσανε λεφτά αν το ήξεραν ότι υπήρχε τέτοια προσπάθεια και τους είχαν καλέσει. Απλώς το λέω για την επόμενη φορά, δεν κρίνω το τωρινό αποτέλεσμα (μπράβο τους κιόλας που το προσπάθησαν και το τελείωσαν).

Από θέμα ερμηνειών, το prelude δεν είχε καν ηθοποιούς, ενώ τα τρέηλερ δίνουν μάλλον κακή εικόνα. Στην ταινία οι ερμηνείες λειτουργούν καλά, οι "ερασιτέχνες" ηθοποιοί (Ρουμπούλιας-Κερμίτσης-Καπλανίδιης) έχουν τουλάχιστον 2-3 ταινίες μεγάλου μήκους στο ενεργητικό τους και υπάρχει μια εξαιρετική χημεία μεταξύ των ηθοποιών που τα τρέηλερ δε δείχνουν. Αν περιμένεις κακές ερμηνείες θα εκπλαγείς ευχάριστα.

[Nienor]

Αυτό με το φως που λέει η Κιάρα το σκέφτηκα κι εγώ, ότι στην Ελλάδα έχει πολύ ήλιο κι αυτό απομυθοποιεί, ας πούμε, την ατμόσφαιρα, την κάνει στυλ "μαντίλι καλαματιανό" και δεν την αφήνει να γίνει "φάντασυ". Αλλά δεν είναι απαραίτητα μειονέκτημα αυτό.

 

Κέλυ μου, συγνώμη αλλά η Κιάρα δε λέει καθόλου αυτό

 

Καθόλου δεν πιστεύω πως το υπέροχο φως μας απομυθοποιεί τίποτα. Απλώς κάτω από όλο αυτό το φως φαίνονται τα πάντα, δεν υπάρχει περίπτωση να κρύψεις την οποιαδήποτε ατέλεια βρίσκεται μέσα στο καρέ του πλάνου σου, όπως για παράδειγμα την υφή και τη γυαλάδα μιας πανοπλίας (θυμόσαστε πόσο καλύτερες δείχνανε μέσα στη σπηλιά), ένα φουστάνι που είναι λίγο λιγότερο τσαλακωμένο και βρώμικο από ό,τι πρέπει, μια έκφραση του προσώπου που θα ήτανε πολύ πιο δραματική στη συννεφιά γιατί κάνα δυο τρεις ρυτίδες έκφρασης τις φαντάζεσαι περισσότερο παρά τις βλέπεις κτλ Αυτό που είπα στην ουσία για τον ήλιο είναι ότι τεχνικά είναι απίστευτα δυσκολότερο να κάνεις γύρισμα κάτω από τον ήλιο μας. Ούτε ότι το κάνει να δείχνει λαϊκό, ούτε ότι είναι λιγότερο φάντασυ, ούτε ότι απομυθοποιεί τίποτα. Για να εξηγούμαστε έτσι Ίσα ίσα που ο ήλιος μας είναι εξαιρετικά φάντασυ για όλους τους άλλους λαούς

[wordsmith]

 

Αυτό με το φως που λέει η Κιάρα το σκέφτηκα κι εγώ, ότι στην Ελλάδα έχει πολύ ήλιο κι αυτό απομυθοποιεί, ας πούμε, την ατμόσφαιρα, την κάνει στυλ "μαντίλι καλαματιανό" και δεν την αφήνει να γίνει "φάντασυ". Αλλά δεν είναι απαραίτητα μειονέκτημα αυτό.

 

Κέλυ μου, συγνώμη αλλά η Κιάρα δε λέει καθόλου αυτό

 

Καθόλου δεν πιστεύω πως το υπέροχο φως μας απομυθοποιεί τίποτα. Απλώς κάτω από όλο αυτό το φως φαίνονται τα πάντα, δεν υπάρχει περίπτωση να κρύψεις την οποιαδήποτε ατέλεια βρίσκεται μέσα στο καρέ του πλάνου σου, όπως για παράδειγμα την υφή και τη γυαλάδα μιας πανοπλίας (θυμόσαστε πόσο καλύτερες δείχνανε μέσα στη σπηλιά), ένα φουστάνι που είναι λίγο λιγότερο τσαλακωμένο και βρώμικο από ό,τι πρέπει, μια έκφραση του προσώπου που θα ήτανε πολύ πιο δραματική στη συννεφιά γιατί κάνα δυο τρεις ρυτίδες έκφρασης τις φαντάζεσαι περισσότερο παρά τις βλέπεις κτλ Αυτό που είπα στην ουσία για τον ήλιο είναι ότι τεχνικά είναι απίστευτα δυσκολότερο να κάνεις γύρισμα κάτω από τον ήλιο μας. Ούτε ότι το κάνει να δείχνει λαϊκό, ούτε ότι είναι λιγότερο φάντασυ, ούτε ότι απομυθοποιεί τίποτα. Για να εξηγούμαστε έτσι Ίσα ίσα που ο ήλιος μας είναι εξαιρετικά φάντασυ για όλους τους άλλους λαούς

 

 

Μα νομίζω το ίδιο λέμε: ο πολύς ελληνικός ήλιος τα δείχνει όλα και δεν αφήνει τίποτα να πάρει κάποια χροιά πιο δραματική, πιο σκοτεινή, πιο φθαρμένη, πιο παραμυθένια. Αλλά βεβαίως και μπορεί να γίνει ατού αυτό για κάποια ιστορία που θα το λαμβάνει υπόψη της.

[titlos5]

Καμιά προβολή στη Θεσσαλονίκη;

[Electroscribe]

Είδα κι εγώ την ταινία στην πρεμιέρα, αλλά μόλις τώρα ευκαίρησα να γράψω. Η σούμα είναι πως η ταινία είναι σχεδόν στο άνω όριο αυτών που μπορούσαν να επιτύχουν με τα διαθέσιμα μέσα. Φυσικά και δε συγκρίνεται με τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Αλλά είναι καλύτερη από πολλές ανεξάρτητες/β’ διαλογής ταινίες φαντασίας που βγαίνουν στις ΗΠΑ απευθείας στην τηλεόραση ή σε dvd δίχως να περάσουν από τον κινηματογράφο. Απέφυγε τις λούμπες της προχειρότητας, της φτήνιας και της κακογουστιάς που χαρακτήριζαν τις αμέτρητες απομιμήσεις του Κόναν που βγήκαν σωρηδόν τη δεκαετία του ’80, ακόμα κι εκείνες που έγιναν επιτυχίες στη χώρα μας. Δε βρίσκω τον Αδάμαστο κατώτερο σε μέσο όρο από το Κακό (το πρώτο) που δικαίως, κατά τη γνώμη μου, βρήκε κινηματογραφική διανομή στο εσωτερικό και κυκλοφορία σε dvd στο εξωτερικό.

 

Για τις λεπτομέρειες θα κάνω ανάλυση ανά τομέα για να μπορέσω να βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά

 

Πλοκή: η βασικότερη του sword-and-sorcery. Άντρες που κυνηγιούνται και σκοτώνονται μεταξύ τους με σπαθιά, πέφτουν πάνω σ’ έναν μάγο που θέλει να κατακτήσει/καταστρέψει τον κόσμο. Αναγκάζονται να συνεργαστούν για να τον σταματήσουν και στην πορεία πεθαίνουν κι όσοι περίσσευαν (οι κακοί της αρχικής σύγκρουσης)

Χαρακτήρες: Τρεις κεντρικοί, ο λιγομίλητος και σκληρός βάρβαρος Ντράγκαρ που προσπαθεί να φτάσει στην πατρίδα του (ο Αδάμαστος του τίτλου), ο κυνικός μισθοφόρος Φάλκο και η κακομαθημένη αρχοντοπούλα Βαλέρια. Οι δυο πρώτοι είναι «στατικοί», δηλαδή δεν εξελίσσονται τόσο εντός της ταινίας, αλλά οι αποφάσεις τους κινούν την πλοκή. Η Βαλέρια αντι-δρα στα γεγονότα και μετατρέπεται σταδιακά σε δυναμική γυναίκα ικανή να ασκήσει την εξουσία που της δίνει η κοινωνική της θέση.

Για τον Ντράγκαρ θα ήθελα να πω ότι δεν μου θύμισε καθόλου τον Κόναν (καλό αυτό). Πιο πολύ στους ήρωες των σπαγγέτι γουέστερν νομίζω ότι παρέπεμπε, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τελικά τις ικανότητές τους με καταλυτικό τρόπο υπέρ των αμάχων, ενώ στα λόγια δήλωναν αδιάφοροι και παρτάκηδες.

Υπάρχουν αρκετοί δευτερεύοντες χαρακτήρες (ο κακός μάγος, ο πατέρας κι ο αδελφός της Βαλέρια, η γυναίκα του Ντράγκαρ, ο comic-relief έμπορος) οι οποίοι έχουν σαφώς καθορισμένους ρόλους και χρώμα. Όλοι είναι απαραίτητοι και σαφώς προσδιορισμένοι

Οι τρίτοι χαρακτήρες είναι πολυάριθμοι (μισθοφόροι και βάρβαροι, κυρίως) και έχουν ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή τους, οπότε οι περισσότεροι χάνονται μέσα στη βαβούρα, ακόμη κι όταν έχουν όνομα.

Ερμηνείες: Κάποιοι από τους ηθοποιούς είναι επαγγελματίες κι αυτό φαινόταν στη φυσικότητα (μεγαλύτερη για κάποιους όπως ο Φλάβιος) με την οποία έλεγαν ακόμα και ατάκες που δεν ήταν τόσο πετυχημένες ή φυσικές. Πολύ καλά τα πήγαν και οι τρεις ερασιτέχνες που έχουν κάποια εμπειρία από ταινίες (Κερμίτσης, Καπλανίδης, Ρουμπούλιας). Οι δυο πρώτοι είναι χαρισματικοί, αλλά την παράσταση την κλέβει ο τρίτος. Θεωρώ πως η φωνή του δεν είναι αρκετά τραχιά για το ρόλο του Ντράγκαρ, αλλά οι εκφράσεις και οι κινήσεις του είναι τόσο επιτυχημένες που καλύπτουν κάθε κενό με το παραπάνω.

Σκηνοθεσία/φωτογραφία/μοντάζ: Ο Κερμίτσης έχει δείξει και σε προηγούμενες δουλειές πως είναι ένα κλικ παραπάνω από τον φοιτητή που βρήκε μια κάμερα και κάνει χαβαλέ με τους φίλους του. Καδράρει σωστά και εφευρετικά, τολμάει να γυρίσει σε εξωτερικούς χώρους με φυσικό φως (οι σινεφίλ ίσως θυμούνται πόσο μεγάλο κατόρθωμα είχε χαρακτηριστεί πριν κάποια χρόνια η ταινία «Τα ρόδινα ακρογιάλια» ακριβώς για τον ίδιο λόγο) και σπανίως βγαίνει αφύσικη η εικόνα. Στήνει μάλιστα και μια νυχτερινή σκηνή στην οποία δεν είναι ούτε τόσο σκοτεινά που να μη βλέπεις τίποτα, ούτε τόσο φωτεινά που να συμπεράνεις αμέσως ότι είναι ντάλα μεσημέρι με φίλτρο. Ξέρει πως φάνταζυ δεν είναι απαραίτητα καβαλάρηδες με γούνινα σώβρακα να περνάνε μπρος από την κάμερα ανεμίζοντας σπαθιά. Ξέρει ποιες είναι οι σκηνές δραματικού βάρους κι ότι αυτές πρέπει να τις χειριστεί με φειδώ και ακρίβεια.

Εκεί που χάνει είναι στις μεταβάσεις από σκηνή σε σκηνή (υπερβολικά κοφτές, σχεδόν ασύνδετες), καθώς και στις σκηνές δράσης. Αυτές οι τελευταίες έχουν δικές τους απαιτήσεις και χρονισμό, στον οποίο ο Αδάμαστος υστερεί, πότε κάπως αργός στο να πάει από μια οπτική γωνία σε άλλη, πότε βιαστικός σε μεμονωμένα πλάνα που δεν προλαβαίνει ο θεατής να τα δει καλά-καλά. Δεν είναι ακριβώς κακό το αποτέλεσμα, αλλά ίσως το μοντάζ είναι η όψη στην οποία η ταινία απέχει πιο πολύ από το επίπεδο μια περιπετειώδους μεγάλης παραγωγής.

Σκηνικά: Πέρα από την πρόσοψη ενός αρχοντικού κι ένα λουτρό στην αρχή (και τα δυο δείχνουν σωστά, όχι αναχρονιστικά), η υπόλοιπη ταινία διαδραματίζεται στην ύπαιθρο. Τα τοπία είναι πολύ σωστά επιλεγμένα και δημιουργούν την αίσθηση βουνών με πυκνά δάση, παρότι βρίσκονται σε Αττική/Βοιωτία/Φωκίδα. Ρησπέκτ. Η σπηλιά είναι επίσης όπως ακριβώς πρέπει. Μόνη παραφωνία ένα εξωτερικό της σπηλιάς που μου φάνηκε ψηφιακά (και άτεχνα) επεξεργασμένο.

Ενδυματολογία: Ορισμένα είναι του βάθους, αλλά τα περισσότερα του ύψους, είτε μιλάμε για φορέματα/χιτώνες, είτε για κεντητές αντρικές φορεσιές, είτε για αρματωσιές και όπλα. Το αποτέλεσμα, βέβαια, απέχει από τον αρχικό σχεδιασμό κατά περίπτωση, αλλά για να τον άγγιζε θα χρειαζόταν όλα τα χρήματα της παραγωγής (10.000 όλα κι όλα, ε;) να ξοδευτούν εκεί. Δεδομένου πως τα περισσότερα κοστούμια και αντικείμενα ήταν δανεικά/δωρεές, μια χαρά πήγαν. Αν έχω κάποιο παράπονο σε αντικείμενα, είναι πως κάποια κομμάτια εξοπλισμού δεν ανήκουν απ’ όσο νομίζω στο ίδιο τεχνολογικό επίπεδο και δε θα έπρεπε να εμφανίζονται μαζί (δεν εννοώ το steampunk τουφέκι, αλλά πρωτομεσαιωνικά και αναγεννησιακά κομμάτια ανάμεικτα). Όσον αφορά τα κοστούμια, η κουκούλα και το μαχαίρι του Φούλγκριμ μου φάνηκαν κακοφτιαγμένα, ενώ ένα κοστούμι μου φάνηκε απόλυτη αποτυχία σαν σύνολο (της Ιλσαρέλ, το οποίο θα το χαρακτήριζα «γκοθού που ράβεται μόνη της»).

Εφέ: Η μαγεία απεικονίζεται με κάποιες μικρές ψηφιακές πινελιές που δε δείχνουν καθόλου ψεύτικες. Υπάρχουν επίσης κάποιοι ακρωτηριασμοί, οι οποίοι είναι πάντα χεριού (οι πιο εύκολοι να κατασκευαστούν), με μέτρια επιτυχία. Κι ένα τέρας «παλιομοδίτικο», δηλαδή μάσκες και άλλα προσθετικά, όχι γραφικά σε υπολογιστή, πολύ πιο ειλικρινές και ταιριαστό με την υφή της υπόλοιπης ταινίας. Δεν προκαλεί άθελά του το γέλιο, ούτε σε κάνει να θυμηθείς πως βλέπεις ταινία και να χάσεις το φήλινγκ.

Μακιγιάζ: Άξιο αναφοράς, με εξαιρετικό αποτέλεσμα. Πάλι έχω ένσταση για την Ιλσαρέλ, που το μακιγιάζ της μου φάνηκε υπερβολικό και να την αδικεί (ως χαρακτήρα και ως ηθοποιό). Δημιουργούνται βέβαια κάποιες πρακτικές απορίες (Γιατί ο Ντράγκαρ κυκλοφορεί με φούμο γύρω από τα μάτια λες και είναι ρακούν; Πού βρίσκει καλλυντικά η γυναίκα του στον βάρβαρο Βορρά;), αλλά νομίζω μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη εξέλιξης στην εμφάνιση των χαρακτήρων. Φυσικά δεν μπορούσαν να σκίσουν τα δανεικά κοστούμια ή να στραβώσουν και να λερώσουν τις δανεικές πανοπλίες (κάποια όπλα φαίνονταν αρκετά χρησιμοποιημένα και φθαρμένα), ούτε και είναι εύκολο να έχεις συνέπεια πλάνο προς πλάνο σε μια ταινία που πήρε δυο χρόνια να γυριστεί. Πιο εύκολο είναι να λάμπουν φρεσκολουσμένα τα μαλλιά σε όλες τις σκηνές παρά να είναι όλο και πιο ιδρωμένα χωρίς ασυνέπειες. Το αναφέρω, όμως, γιατί αν πάει η ταινία παραπέρα-παραέξω όπως ελπίζω κι εύχομαι, δεν είναι υποχρεωμένος ο κάθε θεατής να γνωρίζει τις λεπτομέρειες της παραγωγής ή να νοιάζεται γι’ αυτές.

Χορογραφίες μαχών: Το ελληνικό παράρτημα της ARMA (όμιλος που ασχολείται με τη μεσαιωνική και αναγεννησιακή οπλομαχία) σχεδίασε τις σκηνές δράσης και μέλη ανέλαβαν κάποιους από του πιο μικρούς και απαιτητικούς σε μαχητικές ικανότητες ρόλους. Οι άνθρωποι ξέρουν τι κάνουν και τους αξίζει ένα μπράβο. Εκεί που δεν μπορούσαν να βοηθήσουν ήταν στο κινηματογραφικό σκέλος. Όπως εξηγούν δυο εκπαιδευτές στο βιβλίο που έχουν γράψει, προπονούνται σε τεχνικές με τις οποίες νικάει κάποιος, όχι σε τεχνικές που να τον δείχνουν να νικά εντυπωσιακά (η δουλειά του επαγγελματία χορογράφου μαχών για ταινίες είναι κάτι τελείως διαφορετικό). Επίσης, δε νομίζω να είχαν πολλά να πουν για την αναμέτρηση με τους Shadow Walkers, μιας κι αυτοί χρησιμοποιούσαν νύχια αντί για όπλα. Το αποτέλεσμα είναι ότι η συγκεκριμένη μάχη χωλαίνει σαφώς σε σχέση με όλες τις άλλες (οι Shadow Walkers έκαναν σπαστικές κινήσεις και έμοιαζαν με ακόμα πιο αποτυχημένη εκδοχή των αποτυχημένων Αθάνατων από το 300, γενικά κακή ιδέα).

Μουσική: Έχω επιφυλάξεις για κάποια σύντομα σημεία που αποτελούν φόρο τιμής στο κλασικό soundtrack του Κόναν. Κατά τα άλλα, είναι πραγματικά επική η μουσική και μου έμεινε στο μυαλό πολύ περισσότερο από εκείνες κάποιων υπερπαραγωγών που ακολουθούν την πεπατημένη με τα ουδέτερα βιολιά, το τετριμμένο ταν-ταν ταν-ταν στις σκηνές αγωνίας κτλ. κτλ. κτλ. Έχει κι ένα πολυφωνικό τραγούδι δίχως μουσική που θυμίζει κάπως το τραγούδι των νάνων στο Χόμπιτ. Η εκτέλεσή του είναι αξιοπρεπέστατη από τα παιδιά (όλοι ερασιτέχνες), οι στίχοι πραγματικά εντυπωσιακοί και το αποτέλεσμα δημιουργεί την απαραίτητη ανατριχίλα στο σωστό σημείο. Από τα πολύ θετικά σημεία του όλου εγχειρήματος

Σενάριο: Μπορεί να είμαι άδικος που αφήνω το πιο αδύναμο σημείο για το τέλος, μπορεί να ρίχνω πολύ βάρος εδώ γιατί είμαι συγγραφέας ο ίδιος. Αλλά θέλω να το τονίσω γιατί στο σενάριο δεν έχουν καμιά δικαιολογία. Δε θα κόστιζε απολύτως τίποτα να το βελτιώσουν, δε χρειαζόταν καν κόπος. Υπάρχει πολύς κόσμος που θα τους βοηθούσε χωρίς καμία απαίτηση. Τόσος κόσμος που δε θα δυσκολεύονταν να βρουν και να διαλέξουν κάποιον με τον οποίο να συνεργάζονται καλά και να μη φοβούνται πως θα αλλοίωνε το όραμά τους.

Δεν έχω θέμα με την εντελώς κλισαρισμένη πλοκή. Δεν μπορείς να είσαι πρωτοπόρος σε όλους τους τομείς ταυτόχρονα, κάπου πρέπει να πατήσεις. Να καταπιώ και τα προκάτ ονόματα. Επίσης, δε σου είναι ανοιχτές όλες οι επιλογές όταν κάνεις επικό φανταστικό με φραγκοδίφραγκα. Καλή ΕΦ και καλός τρόμος μπορεί να γίνει με δυο άτομα που κάθονται μέσα σε ένα δωμάτιο, αν η ιδέα είναι μερακλίδικη. Ίσως ακόμα και καλό φάνταζυ να γίνεται με έναν μάγο κι έναν βάρβαρο σε ένα κελί. Αλλά επικό δε θα είναι. Εντάξει ως εδώ.

Αλλά οι διάλογοι είναι προβληματικοί, οι ατάκες ακούγονται ξύλινες και/ή ανούσιες. Αν δεν τις γέμιζαν με την παρουσία τους οι ηθοποιοί, το αποτέλεσμα θα είχε κάνει πολύ χειρότερη εντύπωση σε όλους μας. Και πάλι, δεν μπορούν να κάνουν θαύματα. Ας πούμε, η εξέλιξη της Βαλέρια δεν πείθει, γιατί δεν υπάρχει το υλικό να τη στηρίξει.

Ναι, είχε σημεία που το κοινό γέλασε ή χειροκρότησε κι άλλα (ειδικά με τον Ντράγκαρ) στα οποία η σιωπή λειτούργησε καλύτερα από οποιαδήποτε φράση κι αν έβαζαν στη θέση της. Αλλά σαν σύνολο, υπάρχουν προβλήματα ρυθμού και βγαίνει πλαδαρό. Στην πρεμιέρα οι συντελεστές παραδέχτηκαν πως η πλοκή έχει τρύπες γιατί κάποιες εξηγήσεις αναγκάστηκαν να τις κόψουν. Παρότι η ταινία κρατάει πάνω από δυο ώρες! Πιστεύω ακράδαντα πως ένα πιο σφιχτό σενάριο θα χωρούσε περισσότερα πράγματα σε λιγότερο χρόνο και θα είχε πιο έντονα και συνεχή συναισθήματα, με κορυφώσεις στα σωστά σημεία. Ειδικά το πρώτο ημίωρο είναι αμήχανο και αργό.

Α, και από τον κόσμο του Ελέμπρος, όπως κι αν είναι (έχω διαβάσει μόνο ένα τεύχος του κόμικ και δεν ξέρω) στην ταινία δεν πέρασε σχεδόν καθόλου χρώμα. Μόνο κάποιες αναφορές που έκλειναν το μάτι σε φίλους, γνωστούς και συμπαίχτες (ο Ελέμπρος ξεκίνησε ως υπόβαθρο σε παιχνίδι ρόλων) και ήταν ακατάληπτες για τους υπόλοιπους.

 

Ανακεφαλαίωση – υπάρχουν κάποια λίγα σημεία στα οποία θα μπορούσε να είχε γίνει καλύτερη δουλειά  με τα ίδια χρήματα και με τον ίδιο κόπο. Σε πολλά άλλα, μόνο το μεγάλο μεράκι του συνεργείου επέτρεψε να πετύχουν όσα πέτυχαν. Προσπάθησα να πω τη γνώμη μου όπως θα την έλεγα για μια οποιαδήποτε επαγγελματική ταινία. Καταλήγω πως είμαι υπερήφανος που βγήκε μια τέτοια προσπάθεια στην άτολμη χώρα μας. Κι αν έχω άδικο και την υπερτιμώ, μακάρι να μπορέσετε να το κρίνετε μόνοι σας. Οι άνθρωποι δούλεψαν και επωμίστηκαν όλα εκείνα στα οποία μπορεί να έχει λόγο ένας δημιουργός. Για τα πιο πέρα, τη διανομή, το τρέξιμο για τα φεστιβάλ και τα λοιπά, ας κοπιάσει πλέον κάποιος άλλος, πιο αρμόδιος. Για μια φορά, ο ευρύτερος χώρος (φαντασάδες, αρπιτζάδες, κομιξάδες) ήταν εκεί, όχι άφαντος. Τιγκάραμε τις αίθουσες και δείξαμε πως υπάρχει ζήτηση, ότι ο Αδάμαστος δεν μια παρέα που κάνει χαβαλέ και θα ασχοληθούν μαζί της μόνο συγγενείς και φίλοι. Τα ΜΜΕ δε σνομπάρισε όπως κάνει συνήθως με τα «περιθωριακά» είδη. Ας δοθεί, λοιπόν, η ίδια ευκαιρία σ’ αυτή την ταινία όπως και στις «επαγγελματικές» ταινίες, να βγει πιο έξω και να πετύχει όσα μπορεί με το σπαθί της (sic), είτε πολλά είναι αυτά, είτε λίγα.

 

 

Ο Μαστακούρης έπαιζε τον ιδιοκτήτη του αντιπάλου του Ντράγκαρ στη μονομαχία της αρχής, αυτόν που πετάγεται αίμα στο πρόσωπό του

 

Edited October 2, 2013 by Electroscribe

[Naroualis]

Οκέι, τα νέα που περιμέναμε!

 

Η ταινία εξασφάλησε διανομή (Filmboy, μάλλον το Νοέμβριο) και έχει και καινούργιο τριζάτο τρέιλερ. Feast your eyes.

 

 

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=W9v-3IxjUJ4

Edited October 3, 2013 by Naroualis