The Song of Silence

[Sonya]

Όνομα Συγγραφέα: Σόνια

Είδος: Φάντασι

Βία: Όχι

Σεξ: Όχι

Λέξεις: 3500 (ακριβώς, χωρίς τον τίτλο)

Αυτοτελής: ερ... τεσπα, ναι

Σχόλια: η ατάκα (στο πρωτότυπο) είναι: "Στις εποχές των αθώων δεν υπάρχουν ήρωες και στις εποχές των ηρώων δεν υπάρχουν αθώοι" και έχει παρθεί απ' το διήγημα του Γρηγόρη Φεϊζατίδη "Αγγελική Απειλή ^3"

 

The Song of Silence.doc

[Mesmer]

Καταρχάς να πω ότι δεν μου πολυαρέσει να διαβάζω ιστορίες γραμμένες στα αγγλικά. Επειδή, μάλλον λόγω του ότι δεν το έχω συνηθίσει, διαβάζω αργά και μου φαίνεται ότι αργεί και η εξέλιξη. Την ίδια αίσθηση είχα και εδώ. Εκτός από αυτό, κατά τα άλλα μου φάνηκε πως ο τρόπος γραφής ήταν αρκετά καλό και προσεγμένος.

 

Πολύ ωραία η ιστορία. Συγκινητική και ευαίσθητη, αλλά και άδικη. Προκαλεί ένα σφίξιμο στο τέλος, που σε κάνει να θέλεις να φωνάξεις: Γιατί!

 

Ξεκινάς παρουσιάζοντάς μας τρία διαφορετικά κομμάτια της ιστορίας: τον πόλεμο, τον Δάκτυλο και τη μικρή μουσικό, τα οποία στη συνέχεια τα δένεις με ένα πολύ καλό και αρμονικό τρόπο, συνθέτοντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Η δε χρήση της ατάκας έρχεται εκεί που πρέπει και είναι απόλυτα συνεπής στο ρόλο που πρέπει να παίξει.

 

Δεν έχω κάποιες παρατηρήσεις να κάνω. Μου άρεσε πολύ.

Καλή επιτυχία.

[mman]

Καλοί διάλογοι, εξαιρετική χρήση ατάκας, showing τέλος. Η ιστορία γενικά με ξεκούνησε αρκετά αλλά δεν με ταρακούνησε. Θα προτιμούσα να γράφεις στα Ελληνικά, επειδή εκεί έχεις κάνει προόδους που νομίζω ότι θα είναι δύσκολο να πετύχεις στα Αγγλικά.

[newbook]

Σόνια, δεν ξέρω αγγλικά και μου στερείς(χωρίς να το ξέρεις) το κειμενάκι σου. Υπάρχει λύση να το διαβάσω και 'γω ο αγράμματος;

[Sonya]

Δεν έχει γραφτεί στα Ελληνικά, αν αυτό ρωτάς. Και δεν προβλέπεται μετάφραση (τουλάχιστον από μένα) για δύο λόγους:

 

α) ξεκινά NaNoWriMo την άλλη εβδομάδα

β) είμαι παντελώς ανίκανη να μεταφράσω δικά μου κείμενα.

 

Αλλά μπορείς να δοκιμάσεις με google translate κι ό,τι βγει. :Ρ

[DinMacXanthi]

Να'μαι κι εγώ. Γι'αρχή το αρχείο με κανα 2 (55) comments και τα γενικά σχόλια έπονται.

The Song of Silence- DinMXdoc.doc

Edited October 28, 2011 by DinMacXanthi

[Sonya]

Oh, I so heartily thank you!

[Guest old#2065]

Δεν έχει γραφτεί στα Ελληνικά, αν αυτό ρωτάς. Και δεν προβλέπεται μετάφραση (τουλάχιστον από μένα) για δύο λόγους:

 

α) ξεκινά NaNoWriMo την άλλη εβδομάδα

β) είμαι παντελώς ανίκανη να μεταφράσω δικά μου κείμενα.

 

Αλλά μπορείς να δοκιμάσεις με google translate κι ό,τι βγει. :Ρ

Ρε συ Σόνια, γιατι μας την έσπασες έτσι. Διάβασα τον Ντινο και τον Φατ και με βασανίζεις με τα αγγλικά. Θα σου πω κάτι ακαταλαβίστικο. Όταν γνωρίσω έναν άνθρωπο, αυτός παίρνει μια θάση σε κουτάκια στο μυαλό και στην καρδιά μου. Τυχαία θέση στην αρχή, αλλά μετά, μέσα απο ανέλεγκτες διαδικασίες απο μένα, ανεβαίνει, κατεβαίνει, μεγαλώνει το κουτάκι, πάει σε πισω ράφι κλπ.

Όταν διαβάζω κάτι, τις περισσότερες φορές προσπαθώ να επικοινωνήσω με αυτόν που το γράφει. Είμαι ένας καθόλου αμερόληπτος αναγνώστης λοιπόν, που δεν έχει την ικανότητα να προσεγγίσει κάτι, αποκομμένο απο το δημιουργό του.

Έχοντας επικοινωνήσει μαζί σου και ζωντανά και στο φόρουμ, είσαι η συγκεκριμένη Σόνια "μου" (εννοώ στο κουτάκι μου). Και αυτή τη Σόνια την χάνω στα αγγλικά, και αν ήταν μια άγνωστη Σόνια, θα το πάλευα, τώρα όμως με κομπλάρει. Δεν ξέρω αν κατάλαβες η και αν σε ενδιαφέρει να καταλάβεις, εγώ πάντως στο λέω. (Η τελική μαχαιριά θα μούρθει αν η Μπάμπης γράψει αγγλικά)

Θα το παλέψω πάντως.

[DinoHajiyorgi]

Damn your english! Ναι, τα διαβάζω just fine, αλλά μου τη δίνει να τα διαβάζω από έλληνες. (Σας το έχω ξαναπεί: τα καλύτερα σας αγγλικά και σκαλώνω στην ανάγνωση τους. Αυτό δεν μου τυχαίνει όταν διαβάζω από άγγλους συγγραφείς, χμ, γιατί άραγε;) Και για ποιον το έγραψες δηλαδή; Μη και σκάσει μύτη στο sff ο Μούρκοκ;! Και στην τελική, τι με νοιάζει πόσο καλά τα γράφεις όταν τα μιλάς σαν Sonya the Greek?

 

Και το ξεκίνημα διηγήματος με "ξύπνημα ήρωα", και "μπερδεμένες αισθήσεις" και "δεν είναι σίγουρος για την ταυτότητα του" είναι το ίδιο αβάστακτα κλισέ και bad form στα αγγλικά, όπως ακριβώς και στα ελληνικά.

 

Η ιστορία είναι καλή και μου άρεσε. Κατάλαβα τι θέλει να πει και γιατί τελειώνει όπως τελειώνει. Για να πετύχει όμως το φινάλε τον στόχο του, κατά την προσωπική μου άποψη, απουσιάζει κάτι σημαντικό.

 

Όλο το ζουμί είναι σε αυτή τη φράση: “Please, Atizay, I must know! Are you… accursed? Is your music a gift of demons?” Εκεί θέλεις να πάρεις ένα πιάνο και να το σπάσεις στο κεφάλι του ήρωα. "Ήρωα" ε; Θα ρωτούσε η μητέρα μου ή ο πατέρας μου (απλοί συναισθηματικοί άνθρωποι) αν τους διάβαζα αυτό το διήγημα: "Κι αυτός γιατί δεν κάνει κάτι." Δεν θα καταλάβαιναν το σχόλιο που εξηγεί ότι σαν άνθρωπος της εποχής του και σαν άνθρωπος της κοινωνίας του, είναι το ίδιο στραβάδι όπως και οι υπόλοιποι. Καταλαβαίνεις όμως και την αφελή ερώτηση. Αυτός είναι ο κεντρικός σου χαρακτήρας, και άρα ο ήρωας σου, που μόνο ήρωας δεν είναι. Εμένα μου έλειψε μια ενδοσκόπηση αυτού του άντρα, του γιατί τον διάλεξες σαν "αφηγητή" και γιατί δεν είναι "ήρωας."

 

Υπάρχει μια παλιά ελληνική ταινία, βαριά και μελό, αλλά αξιώσεων, με τον Πέτρο Φυσσούν στο ρόλο αξιωματικού των ες-ες στην Αθήνα. Ερωτεύεται την γλυκιά Έλλη Φωτίου αλλά μόλις μαθαίνει ότι είναι εβραία την στέλνει στα στρατόπεδα. Στο τέλος αυτοκτονεί από τύψεις, όταν όμως της γυρνάει την πλάτη και την παραδίδει στους ναζί δεν μου προκαλεί έκπληξη, γιατί όλοι αναγνωρίζουμε ποιος είναι. Ανάλογα όμως, και παρά τα όσα έχει δει και βιώσει στον πόλεμο, δεν έχω ιδέα ποιος είναι ο πρωταγωνιστής σου (και το γιατί δεν έχει καμία ρανίδα αμφιβολίας για το σύστημα της κοινωνίας του.)

[Sonya]

Και στην τελική, τι με νοιάζει πόσο καλά τα γράφεις όταν τα μιλάς σαν Sonya the Greek?

 

My accent is British enough to confuse even native speakers. Ask anyone. Now, do I have your permission to write in English?

 

Για τα υπόλοιπα θα περιμένεις μέχρι τη λήξη του διαγωνισμού κλπ...

[DinMacXanthi]

Και στην τελική, τι με νοιάζει πόσο καλά τα γράφεις όταν τα μιλάς σαν Sonya the Greek?

 

 

Πετάγομαι ολίγον τι, αλλά what? Έχεις ακούσει τη Σόνια να μιλάει Αγγλικά; Jane Austen meets the Bronte sisters. Διαβάζοντας τα λόγια της Σεκρέ, ακούω τη Σόνια στο τηλέφωνο. Τόσο αηδιαστικά φυσική βρετανική προφορά έχω ακούσει μόνο από συμφοιτήτρια που κατάγεται από το Cambridge.

[DinoHajiyorgi]

Πετάγομαι ολίγον τι, αλλά what? Έχεις ακούσει τη Σόνια να μιλάει Αγγλικά; Jane Austen meets the Bronte sisters. Διαβάζοντας τα λόγια της Σεκρέ, ακούω τη Σόνια στο τηλέφωνο. Τόσο αηδιαστικά φυσική βρετανική προφορά έχω ακούσει μόνο από συμφοιτήτρια που κατάγεται από το Cambridge.

Τότε στο συγκεκριμένο σαφώς και ζητώ συγνώμη.

[Guest old#2065]

Εγω δεν έχει απάντηση καλε κυρία;

[Sonya]

Τι να σου απαντήσω, ρε Νίκο; Κάποιες ιστορίες μου βγαίνουν στ' αγγλικά, αλλά συνεχίζω να είμαι η ίδια Σόνια, αλήθεια. Αν νομίζεις ότι είναι άλλη, βάλτη στο ίδιο κουτάκι να συγκατοικήσουμε, εγώ δεν έχψω πρόβλημα.

[Guest old#2065]

Τι να σου απαντήσω, ρε Νίκο; Κάποιες ιστορίες μου βγαίνουν στ' αγγλικά, αλλά συνεχίζω να είμαι η ίδια Σόνια, αλήθεια. Αν νομίζεις ότι είναι άλλη, βάλτη στο ίδιο κουτάκι να συγκατοικήσουμε, εγώ δεν έχψω πρόβλημα.

Καλά τότε, θα ρωτήσω και την άλλη, και άμα δέχεται....

[Sonya]

I do.

[Tiessa]

Μου άρεσε πολύ αυτή η ιστορία, αλλά έπρεπε να το περιμένω.

Αποκλείεται να γράψεις ιστορία που να έχει μέσα μουσική και να μην είναι καλή. Ό,τι και να θέλεις να πεις, όταν ξεκινήσει το κομμάτι που πλέκει τη μουσική με το συναίσθημα, το κείμενο απογειώνεται.

 

Πολύ καλά δεμένη η χρήση της ατάκας με το κείμενο, ωραία η ατμόσφαιρα της εποχής του κυνηγιού των μαγισσών -των καταραμένων.

Θα παρατηρήσω ότι υπάρχει μια μικρή ασυμμετρία: πολλές λεπτομέρειες στην αρχή και λίγο τρέξιμο στο τέλος: συνέπεια του ορίου των λέξεων, προφανώς.

Υ.Γ. μακάρι να μπορούσα να γράψω κι εγώ έτσι στα αγγλικά. Τις λίγες φορές που έχω επιχειρήσει να μεταφράσω κείμενό μου βγαίνει σε γλώσσα υπερβολική, άκαμπτη και πομπώδη. Καμία σχέση με τον τρόπο που έρρεε το κείμενο εδώ.

[Stanley]

Άψογη χρήση της αγγλικής, πολύ καλή ροή και διάλογοι, προσεγμένο κείμενο. Το setting δεν είναι κι από τα αγαπημένα μου, αλλά χρησιμοποιήθηκε όμορφα. Πράγματι, όταν μπαίνει η μουσική σε ένα κείμενο, το συναίσθημα ανεβαίνει κατακόρυφα. Εδώ, πάντως, μου φάνηκε ότι μπήκε λίγο σφήνα και λίγο βολικά. Επίσης, βρίσκω το πρώτο μισό σχετικά πιο αδύναμο από τη συνέχεια. Η ιστορία θα μου είχε φανεί μέτρια χωρίς αυτό το τέλος: ήταν πολύ μετρημένο και συνετό, μου άρεσε πάρα πολύ. Και η χρήση της ατάκας, πράγματι, πολύ καλά δεμένη.

 

ΥΓ: "Without another word, weretired to his room".

We? Νόμιζα ότι είχες κάνει ξαφνικά μια αποκάλυψη για το πρόσωπο/ιδιότητα του αφηγητή.

Edited October 30, 2011 by Stanley

[wordsmith]

Πολύ καλό και επιτέλους κάτι που το κατάλαβα όλο. Να το κρατήσεις αυτό, να μην κολλήσεις "ακατανοησία" από τον mman.

Συμφωνώ με τη Βάσω ότι ένα μεγάλο μέρος της αρχής φαίνεται άσχετο ή τέλος πάντων αργείς κάπως πολύ να μπεις στο κυρίως θέμα που είναι η μικρή βάρδος. Και στο τέλος περίμενα κι άλλο ακόμα, δε με έπεισε ότι τελείωσε εκεί.

Ως προς τα αγγλικά, σκέψου σοβαρά να αντικαταστήσεις μερικά "behold" με "see"-δε νομίζω ότι είναι τόσο συνηθισμένο το "behold", ακούγεται πολύ επίσημο.

Πάντως μπράβο.

[Nihilio]

Τα αγγλικά σου Χριστίνα είναι πολύ καλά, αλλά το κείμενο με ταλαιπώρησε απίστευτα. Διάβαζα και διάβαζα και διάβαζα και νόμιζα ότι είχα παγιδευτεί σε walls of text από κάποιο cRPG. Και δεν ήταν κάποιο από τα cRPG με το εξαιρετικό γράψιμο (πχ Baldur's Gate ή The Witcher: Enhanced), ούτε το "τουλάχιστον είμαστε επαγγελματίες" (Dragon Age: Origins), ούτε καν το: "λίγοι μονόλογοι και καλοί" (το πρώτο Diablo). Ήταν κάτι που με inversion, passive voices και βαρύγδουπες εκφράσεις ήθελε να ακουστεί φανταζίστικο αλλά μπαινόβγαινε στο πνεύμα σε όλη τη διάρκειά του.

Η ιστορία που έχεις είναι συμπαθητική, αν και αντέχει με 1000 λέξεις λιγότερες, θέλει να την κλαδέψεις για να κρατήσει μόνο τα ουσιώδη στοιχεία της (και μετά αν θες να την επεκτείνεις και στο characterisation που λείπει). Το βασικό όμως για εμένα είναι να αναπτύξεις το ύφος σου στα αγγλικά. Δεν είναι εύκολο, αλλά αν θες να γράψεις στη γλώσσα πρέπει να έχεις φωνή/ές, όχι απλά ένα patchwork από φωνές άλλων (ελπίζω η Σουηδία να βοηθήσει σε αυτό)

[dagoncult]

Μπράβο γι' αυτήν την ιστορία. Για άλλη μια φορά τα αγγλικά σου (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχα άγνωστες λέξεις) δεν μου δημιούργησαν κανένα πρόβλημα. Ίσα-ίσα, θα έλεγα ότι με κράταγαν σε έναν ρυθμό που μου επέτρεπε να αφομοιώνω καλύτερα αυτά που διάβαζα.

Το τέλος συγκινητικό (εκτός αν υπάρχει κάτι που μου διέφυγε και το οποίο θα με έκανε να θεωρήσω το τέλος τρομαχτικό, που και σ' αυτήν την περίπτωση δλδ μια χαρά μου κάθεται το κλείσιμο). Πολύ απλά, χαίρομαι που διάβασα αυτήν την ιστορία και της δίνω την ψήφο μου.

[Big Fat Pig]

Εξαιρετική η αντιστροφή της ιδέας ότι η μουσική είναι θείο δώρο.

 

Επίσης, ωραία και η ιστορία, αυτή καθαυτή, που παίζει ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι με την ατάκα ηρώων-αθώων σε δύο επίπεδα. Στο υπόβαθρο, με τις "σταυροφορίες", και στην ιστορία της (ερωτικής;) σχέσης πρωταγωνιστή-πρωταγωνίστριας. Το παιχνίδι, δυστυχώς, πέφτει θύμα της μικρής έκτασης του κειμένου ή της μη καλής διαχείρισης των διαθέσιμων σκηνών.

 

Η σχέση της κοπέλας με τον πρωταγωνιστή είναι κάπως βιαστικά δοσμένη ενώ ο ήρωάς σου, τελικά, προκύπτει κάπως απαθής. Δεν τον είδα να ματώνει για να αποτρέψει τη μοίρα της κοπέλας. Λίγο το δράμα δηλαδή - ήθελα περισσότερο και πιο σπαρακτικό. Ένας λόγος, νομίζω, είναι ότι ξεκινάς πολύ νωρίς την αφήγηση και στο τέλος αναγκάζεσαι να τρέξεις. Η εισαγωγή, για παράδειγμα, βοηθάει μεν στο να μας δώσει στοιχεία (όχι ζωτικής σημασίας) για τον ήρωα, αλλά δεν βοηθάει την πλοκή.

 

Η ατάκα μπήκε φυσικά στο κείμενό σου. Με έπεισες ότι θα μπορούσες να την είχες χρησιμοποιήσει από μόνη σου.

 

Και λίγο τρυφερό(!) σφυροκόπημα. Εγώ, με όλο το θάρρος, διαφωνώ ότι τα αγγλικά που διάβασα είναι καλογραμμένα. Ναι, γραμματικά είναι εντάξει όμως σου αρκεί αυτό; Θυμάμαι να το έχω ξαναπεί: αν σοβαρά σ' ενδιαφέρει να γράψεις στ' αγγλικά, χρειάζεται πολύ δουλειά. Ένα πρόβλημα είναι ότι κάπου-κάπως διακρίνω τη συγγραφέα που γράφει σε ξένη γλώσσα ενώ δεν λείπουν και τα συντακτικά ή/και εκφραστικά περίεργα σημεία. Το άλλο, το πιο σημαντικό (δημιουργικά), είναι το άνισο ύφος -φαίνεται έντονα στους διαλόγους-, το οποίο παρουσιάζει διακυμάνσεις από casual σε formal γλώσσα δίνοντας την εντύπωση ότι τσιμπολογάει εκφράσεις και ατάκες από δεξιά κι αριστερά.

Edited November 15, 2011 by Big Fat Pig