Jump to content

Σπουδή σε κόκκινο


Ayu

Recommended Posts

Όνομα Συγγραφέα: Ναταλία

Είδος ποιήματος: Περιγραφικό;

Αριθμός στίχων: 46

Σχόλια: Από τη συλλογή κι έκθαμβα, 2002.

 

 

Γυναίκα.

Νεκρή φύση σε φόντο βροχής.

Νεκρά μάτια με φόντο πρόσωπο.

Θολό παράθυρο και, μέσα, γκρίζος δρόμος.

Μερικά πουλιά λιώνουν

κι αρχίζουν να μοιάζουν με σταγόνες βροχής.

Το τζάμι χαρακώνεται κι αναβοσβήνει σε χρώμα κόκκινο.

Επιγραφή νέον,

ή φάρος ίσως, στην άκρη του δρόμου,

προστατεύει τα παγκάκια.

Κόκκινα.

Ματωμένα.

Τηλέφωνο.

Κρύα δάχτυλα.

Φωνή αναμονής σε φόντο σιωπή.

Πόρτα και σκάλες. Στριφογυρίζουν. Φίδι.

Έξω, βροχή.

Άνδρας σηκώνει τη νεκρή φύση στα χέρια.

Τρέχει.

Νερό χορεύει γύρω απ’ τα παπούτσια του,

αυτόβουλα.

Εντύπωση από δέντρα που τρέχουν σε παράταξη.

Φώτα κυλάνε στην άσφαλτο.

Λερώνουν το παντελόνι του.

 

Βρεγμένη φύση με φόντο πήχεις.

 

Μεγάλη πόρτα με τριανταφυλλιές.

Στάζουν κόκκινο.

Φώτα. Εδώ δεν έχει νερό.

Μόνο φως.

Φύσεις σε φόντο απαλό πράσινο παίρνουν τη βροχή από τα χέρια.

Τώρα έχει μείνει μονάχα το φόντο.

Και δυο κόκκινα χείλια.

Τα μαλλιά της έχουν βραχεί.

Κανείς δεν ακούει.

 

 

Μεταβολή. Πόρτα. Πλάκες.

Τα χέρια στάζουν χρώμα.

Γόνατα και δρόμος.

Καμία φύση γύρω.

Μόνο βροχή κι ένας φάρος, ανάβει κόκκινος.

Τώρα μόνο ανάβει.

Τα δέντρα τρέχουν, άτακτα τώρα.

Τον προσπέρασαν. Χάθηκαν.

Και τα παγκάκια, ένα – ένα, δυο – δυο.

Το φεγγάρι σκάλωσε σα χαρταετός στα γυμνά κλαδιά της νύχτας.

Παρατήρησε ότι μερικά αστέρια είχαν βραχεί, κόντευαν να σβήσουν.

Ύστερα σκαρφάλωσε σ’ ένα σύννεφο κι έφυγε, νομίζω.

Link to comment
Share on other sites

Εγω δεν το καταλαβα...δεν ξερω γιατι...:huh:

Παντως απο τα δυο ποιηματα σου που διαβασα εδω, δεν ξερω και αν ηταν το στιλ της ποιητικης σου συλλογης, μου κανει νεκρα φυση, οπως στους πινακες ζωγραφικης. Βρισκω μια στατικοτητα, ακομα και οταν αναφερεις κινηση γινεται σαν σε slow motion...ειχε παντως ομορφες εκφρασεις και νομιζω πως αν γραφεις γενικα ετσι πρεπει να ειναι το στιλ σου αυτο.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Εγω δεν το καταλαβα...δεν ξερω γιατι...:huh:

Παντως απο τα δυο ποιηματα σου που διαβασα εδω, δεν ξερω και αν ηταν το στιλ της ποιητικης σου συλλογης, μου κανει νεκρα φυση, οπως στους πινακες ζωγραφικης. Βρισκω μια στατικοτητα, ακομα και οταν αναφερεις κινηση γινεται σαν σε slow motion...ειχε παντως ομορφες εκφρασεις και νομιζω πως αν γραφεις γενικα ετσι πρεπει να ειναι το στιλ σου αυτο.

 

 

 

Χμ, ναι, αν δεν καταλάβεις από την αρχή ότι μιλάω για

ένα ατύχημα

το ποίημα είναι τελείως ακατανόητο.

Πάντως το ότι σου κάνει κάτι σε πίνακα ζωγραφικής είναι θετικό γιατί στο συγκεκριμένο αυτός ήταν ο στόχος. Εξ ου και ο τίτλος (Σπουδή σε κόκκινο), που χρησιμοποιείται κυρίως στα εικαστικά. Οι περισσότεροι στίχοι εδώ θα μπορούσαν να είναι τίτλος πίνακα.

Τώρα που το λες το πρόσεξα κι εγώ ότι και στα δύο που έβαλα έχω νεκρές γυναίκες. Ν' ανησυχήσω;

Θα βάλω ακόμα ένα κι αν σου φανεί κι εκείνο στατικό... μπορεί και να 'ναι το στυλ μου τελικά. chinese.gif

Ευχαριστώ για τα σχόλια!

Link to comment
Share on other sites

Ναι, πολύ ωραίο, μπράβο. Μου φάνηκε σαν μια σειρά από καλλιτεχνικές φωτογραφίας με μελαγχολικό και πικρό θέμα. Στατικό είναι, φυσικά, αλλά ποιος είπε ότι το στατικό είναι κατ' ανάγκην και κακό; Αυτό που θα παρατηρούσα είναι ότι μερικές προτάσεις εγώ θα τις έκοβα - π.χ Φύσεις σε φόντο απαλό πράσινο/ παίρνουν τη βροχή από τα χέρια- γιατί έτσι όπως είναι τώρα μου φαίνεται ότι και ο (όποιος) ρυθμός σπάει και κλοτσάει κάπως εμφανισιακά.

Link to comment
Share on other sites

Ναι, πολύ ωραίο, μπράβο. Μου φάνηκε σαν μια σειρά από καλλιτεχνικές φωτογραφίας με μελαγχολικό και πικρό θέμα. Στατικό είναι, φυσικά, αλλά ποιος είπε ότι το στατικό είναι κατ' ανάγκην και κακό; Αυτό που θα παρατηρούσα είναι ότι μερικές προτάσεις εγώ θα τις έκοβα - π.χ Φύσεις σε φόντο απαλό πράσινο/ παίρνουν τη βροχή από τα χέρια- γιατί έτσι όπως είναι τώρα μου φαίνεται ότι και ο (όποιος) ρυθμός σπάει και κλοτσάει κάπως εμφανισιακά.

 

Χμμμ... κι εμένα δεν μου πολυαρέσουν αυτές που ανέφερες. Δε θα σου έλειπαν από την αφήγηση ε;

Χαίρομαι που σου άρεσε :chinese:

Link to comment
Share on other sites

Ναι, πολύ ωραίο, μπράβο. Μου φάνηκε σαν μια σειρά από καλλιτεχνικές φωτογραφίας με μελαγχολικό και πικρό θέμα. Στατικό είναι, φυσικά, αλλά ποιος είπε ότι το στατικό είναι κατ' ανάγκην και κακό; Αυτό που θα παρατηρούσα είναι ότι μερικές προτάσεις εγώ θα τις έκοβα - π.χ Φύσεις σε φόντο απαλό πράσινο/ παίρνουν τη βροχή από τα χέρια- γιατί έτσι όπως είναι τώρα μου φαίνεται ότι και ο (όποιος) ρυθμός σπάει και κλοτσάει κάπως εμφανισιακά.

 

Χμμμ... κι εμένα δεν μου πολυαρέσουν αυτές που ανέφερες. Δε θα σου έλειπαν από την αφήγηση ε;

Χαίρομαι που σου άρεσε :chinese:

 

Εννοούσα ότι θα τις έσπαγα σε δύο:

 

Φύσεις σε φόντο απαλό πράσινο

παίρνουν τη βροχή από τα χέρια

κι όχι

Φύσεις σε φόντο απαλό πράσινο παίρνουν τη βροχή από τα χέρια

Link to comment
Share on other sites

Εννοούσα ότι θα τις έσπαγα σε δύο:

 

Φύσεις σε φόντο απαλό πράσινο

παίρνουν τη βροχή από τα χέρια

 

 

Άι, καλά, εγώ νόμιζα ότι ήταν ήδη σε δύο. bangin.gifΚουκουρούκουου.

Ευχαριστώ!

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Δεν είχα καταλάβει πού αναφερόσουν, μέχρι που διάβασα το σχόλιό σου. Και ύστερα ξαναδιάβασα το ποίημα από μια εντελώς διαφορετική οπτική. Και τις δυο φορές, ομολογώ πως μου άρεσε! good.gif

Μου προκάλεσε μια γλυκιά μελαγχολία, από αυτές που σε πιάνουν όταν είσαι σπίτι, τυλιγμένος σε μια κουβέρτα, ενώ έξω βρέχει... Μου άρεσαν πολύ οι εικόνες που περιγράφεις. Και παρ'όλο που μερικές φράσεις μου φάνηκαν κάπως κοφτές, δε νομίζω πως θα άλλαζα κάτι.

Για κάποιον, άγνωστο σε μένα λόγο, λάτρεψα αυτό τον στίχο: "Θολό παράθυρο και, μέσα, γκρίζος δρόμος." Μου φαίνεται ιδιαίτερα μελωδικός!

Δεν έχω διαβάσει κάποιο άλλο ποίημά σου, αλλά θα το ψάξω σύντομα! Μπράβο Ναταλία!

Ότι τώρα εσύ περίμενες από μένα να σου πω "μπράβο"! tease.gif

Link to comment
Share on other sites

Δεν είχα καταλάβει πού αναφερόσουν, μέχρι που διάβασα το σχόλιό σου. Και ύστερα ξαναδιάβασα το ποίημα από μια εντελώς διαφορετική οπτική. Και τις δυο φορές, ομολογώ πως μου άρεσε! good.gif

Μου προκάλεσε μια γλυκιά μελαγχολία, από αυτές που σε πιάνουν όταν είσαι σπίτι, τυλιγμένος σε μια κουβέρτα, ενώ έξω βρέχει... Μου άρεσαν πολύ οι εικόνες που περιγράφεις. Και παρ'όλο που μερικές φράσεις μου φάνηκαν κάπως κοφτές, δε νομίζω πως θα άλλαζα κάτι.

 

Για κάποιον, άγνωστο σε μένα λόγο, λάτρεψα αυτό τον στίχο: "Θολό παράθυρο και, μέσα, γκρίζος δρόμος." Μου φαίνεται ιδιαίτερα μελωδικός!

 

Δεν έχω διαβάσει κάποιο άλλο ποίημά σου, αλλά θα το ψάξω σύντομα! Μπράβο Ναταλία!

 

Ότι τώρα εσύ περίμενες από μένα να σου πω "μπράβο"! tease.gif

 

Η αλήθεια είναι ότι πάντα με απασχολούσε το αν είναι (σχετικά) σαφές το τι συμβαίνει σ' αυτό το ποίημα. Χμ, χμ. Χαίρομαι που σου άρεσε πάντως :)

 

 

Κοίταξε, ως αρκετά ανασφαλές πλάσμα που είμαι, η επιβράβευση μου κάνει καλό. Κι αν είναι και ειλικρινής, ακομα καλύτερα! :bleh:

 

 

Να 'σαι καλά, μιλέδη!

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..