Ayu Posted November 1, 2011 Share Posted November 1, 2011 Όνομα συγγραφέα: Ναταλία Είδος: Ξέρω 'γω ρε παιδιά; Αλληγορικό φάντασυ. Στίχοι: 63 Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ ή ημίαιμα πανέμορφα χαρίζονται Πόσα χρόνια κουβαλάς πάνω στην πλάτη σου; Πόσα στο στήθος και στις παλάμες; Πενήντα; Εκατό; Όλοι αδέλφια ήμαστε κάποτε, θυμάσαι; (πολλές μορφές στα σκλαβοπάζαρα της ύλης) Κάποιοι πήραν φτερά Άλλοι πτερύγια (εκατό...εκατόν πενήντα... και ένα) Πάντα είχαμε ελευθερία επιλογής (εκατόν πενήντα και δύο, εκατόν πενήντα κι επτά) Κανείς δεν ήταν καταδικασμένος από την αρχή (ασχέτως αν όλοι στο τέλος βρίσκονται ένοχοι) Πολλοί άλλαξαν με τον καιρό Ποιος μπόρεσε όμως να ξοφλήσει τη μοίρα (ύψος...βάθος...πνιγμός) Θέλοντας να βρούμε την αφή--μεγάλη αφή, υψηλή αφή--γίναμε νέο είδος Μισοί δράκοι Μισοί άνθρωποι (Μισές καρδιές – μισά όνειρα) Πάντα κάτω από τη μαλακή επιδερμίδα θα υπάρχει πέτρινο το δέρμα και σκληρό, οι φολίδες, τα νύχια, τα νεύρα παλλόμενα οι μεμβράνες ζεστές (εκατόν πενήντα επτά και μισό) κι έτσι κάποτε ξεδιπλώνουμε τα μέλη μας, κάποτε ο παλμός γίνεται πολύ δυνατός, το τίναγμα ακατανίκητο και οι μεμβράνες σπάνε, οι νευρώνες γίνονται ηλεκτροφόροι, καλώδια τα μαλλιά μας και οι φλέβες γεμάτες αβυσσαλέο ύψος που (χίλια ένα χίλια δύο) μας πνίγει και μας σώζει και πετάμε πάλι ανασαίνοντας φωτιά γύρω γύρω στο δωμάτιο και στα φώτα, και χτυπιόμαστε στους τοίχους γύρω γύρω αλλά δε σπάμε κι ύστερα χτυπιόμαστε στον πάγο κι ύστερα βγαίνουμε στο σφυρί και μας καρφώνουν σ’ έναν τόπο όπου ο χρόνος μετριέται σε μισοσκόταδα και πολλά μισοσκόταδα μετά με λάμπες πετρελαίου και πυρσούς αναπνέουμε το ύψος του κορμιού μας μισοί άνθρωποι μισοί δράκοι μισά φτερά σκισμένες μεμβράνες (χίλια τρία) Μισό αίμα ποιος μας θέλει ποιος μας θέλει; Όλοι μας θέλουν και κανένας, αν και στο τέλος μας προτιμούν Γιατί τα όνειρα είναι πολύ ακριβά και πάντα υπάρχουν ημίαιμα που χαρίζονται. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted November 1, 2011 Share Posted November 1, 2011 Μου αρεσε πολυ! Το βρηκα ακριβως μεσα στο πνευμα της βιβλιοθηκης, με ωραιες καθαρες περιγραφες, ροη που σε παει παρακατω. Η ιδεα μισου ανθρωπου, μισου δρακου μου αρεσε παρα πολυ και την σκεφτηκα μεγαλοπρεπη,οχι απαραιτητα οπως εσυ που την παρουσιαζεις αρνητικα.Για εμενα οι δρακοι ειναι υπεροχα πλασματα,μυθικα και αιωνια. Παρολα αυτα βρηκα το ποιημα (καθολου στατικο!) δυνατο και ωραιοτατο. Δεν καταλαβαινα παντα τι γινεται με τους αριθμους μεσα στις παρενθεσεις,αλλα δεν με πειραξε ιδιαιτερα. Και αν κατι δεν μου αρεσε ειναι ο υποτιτλος του "ημιαιμα πανεμορφα χαριζονται"... ενω στο τελειωμα που το ξαναβαζεις μου αρεσε, σαν υποτιτλος νομιζω πως μειωνει το ποιημα, ενω ο κανονικος τιτλος ειναι αναλογος του "η γενια του δρακου"! Πολυ ωραιος τιτλος επισης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μάρβιν ΑΑΠ Posted November 1, 2011 Share Posted November 1, 2011 Αυτό μου αρέσει περισσότερο από όλα τα μέχρι τώρα (αναρωτιέμαι τι μας επιφυλάσσεις για τη συνέχεια) Αν διαβαστεί ψυθιριστά, έχει σπαστό ρυθμό που δεν κομπιάζει. Μ' αρέσει πώς μπλέκονται οι φωνές, για να μου αφήσουν την αίσθηση ότι στο τέλος δεν προέρχονται από διαφορετικά πρόσωπα -ας τα πούμε. Μ' αρέσει ο μύθος του -είναι μια δυνατή παραλλαγή στο θέμα των μιγαδικών πλασμάτων (ακόμη και οι ηλεκτροφόροι νευρώνες τού δίνουν δύναμη και τον απλώνουν πέρα από τα πλάσματα με σάρκα). Αγαπημένο σημείο το μας πνίγει και μας σώζει και πετάμε πάλι ανασαίνοντας φωτιά γύρω γύρω στο δωμάτιο και στα φώτα, και χτυπιόμαστε στους τοίχους γύρω γύρω Λίγο σκόνταψα στο αν και στο τέλος μας προτιμούν αρχικά, μου φάνηκε απότομα προσγειωτική διατύπωση για το τέλος· αλλά οι επόμενοι στίχοι κάνουν τον τόνο να ταιριάζει. τελικά οι αριθμοί μετρούν χρόνια ή έπεσα ολότελα έξω στη μαντεψιά αυτή; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted November 2, 2011 Author Share Posted November 2, 2011 (edited) Χαίρομαι που σας άρεσε. Αχ, στον υπότιτλο όμως θα τα χαλάσουμε γιατί τον έχω πολύ κοντά στην καρδιά μου. Είναι παρμένος κατευθείαν από μικρές αγγελίες (αναφέρονται σε σκυλάκια ή γατάκια που αν και πανέμορφα είναι μπάσταρδα και γι' αυτό χαρίζονται). τελικά οι αριθμοί μετρούν χρόνια ή έπεσα ολότελα έξω στη μαντεψιά αυτή; Ναι, κυρίως χρόνια μετρούν, αν και προς το τέλος (αφού βγαίνουν στο σφυρί, χίλια ένα, χίλια δύο, χίλια τρία) μπορείς να τους πάρεις και ως μέτρημα σε πλειστηριασμό. Χμμ, δεν ξέρω αν θα βάλω άλλα ποιήματα όμως. Όπως είπα δε γράφω πλέον ποίηση (once every blue moon, maybe) και τα υπόλοιπα της συλλογής είναι μάλλον υπερβολικά μακριά από τα θέματα του φόρουμ. Όπως πάντα, ευχαριστώ για τα σχόλια. Edit: παναγιά μου ένα ορθογραφικό. Edited November 2, 2011 by Ayu Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted November 2, 2011 Share Posted November 2, 2011 (edited) Στο θεμα του υποτιτλου το καταλαβα αμεσως, γι αυτο με ενοχλησε νομιζω... εχω βαλει τοσες πολλες αγγελιες για να βρω σπιτι σε αδεσποτα η ημιαιμα...ασε... και κατεληξα πως ισως ειναι ματαιο... κουραστηκα...να ζητιανευουμε να δωσουμε ζωακια (που κανονικα θα επρεπε να ειναι τιμη του αλλου και χαρα του να εχει τοση καλοσυνη μαζι του καθε μερα και οχι να τους παρακαλαμε)...(ο σκυλακος μου ειναι πρωην αδεσποτος και περηφανο κοπριτεξ, το καλυτερο παιδι, ο καλυτερος χαρακτηρας που εχω συναντησει)... και το να αγοραζεις ζωα νομιζω πως ειναι δουλεμποριο! Κανω spam αλλα ηθελα να το πω. Edited November 2, 2011 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted November 2, 2011 Share Posted November 2, 2011 Ναταλία για το ποίημα σου τάπαν και οι προηγούμενοι, ισχύουν και για μένα. Εγώ θα σου επισημάνω μια τρελλή και εικαστική διάσταση που εισέπραξα. Η μορφή του ποιήματος (όχι λογοτεχνικά, αλλά απλά σαν σχήμα) μου θύμισε κάτι σαν το δέντρο της ζωής η την έλικα του DNA σε δύο διαστάσεις, πιθανά επηρρεασμένος και από το θέμα. Λέτε να είναι πολύ σοβαρή η περιπτωσή μου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted November 2, 2011 Author Share Posted November 2, 2011 (edited) Χαχαχα, Νίκο, μακάρι να μπορούσα να πω ότι το έκανα επίτηδες Μαριάντζελλα, α, ΟΚ, χαίρομαι που το κατάλαβες, σε κάθε περίπτωση . O.T. Ως προς τα ζώα συμφωνούμε απόλυτα. Η εμπειρία μου λέει ότι τα αδέσποτα (ειδικά τα σκυλιά) είναι πάντα τα καλύτερα παιδιά (όχι ότι τα ράτσας δεν μπορούν να είναι, αλλά έχω συναντήσει και κάτι καθαρόαιμους παλιοχαρακτήρες απίστευτους). Εμείς πάντως έχουμε εγκαταλείψει τις αγγελίες και όσα μπορούμε (κι όσα θέλουν, γιατί μερικά προτιμούν να είναι έξω όλη μέρα και να 'ρχονται μόνο για φαΐ) τα μαζεύουμε στο σπίτι (ευτυχώς στο πατρικό μου έχει αυλή). Και τώρα που τα οικονομικά φθίνουν, όλα μπορεί να τα κόψουμε, το φαγητό των ζώων αποκλείεται να το κόψουμε. Όσο τρώμε εμείς θα τρώνε κι αυτά. Edited November 4, 2011 by Ayu Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.