odesseo Posted November 12, 2011 Share Posted November 12, 2011 Όνομα Συγγραφέα: odesseo Είδος ποιήματος: σονέτο Αριθμός Στίχων: 16 Σχόλια: The world is too much with us (W. Wordsworth) Τσιφλίκι ο κόσμος – κι άλλοτε και τώρα χαμένοι οι κόποι μας στ’ αλισβερίσι: Δικό μας τίποτα δεν έχει η Φύση· Χαμένες κι οι καρδιές μας: άθλια δώρα! Η θάλασσα, γυμνή μπρος στη σελήνη, Κι οι άνεμοι που ολημερίς ουρλιάζουν Και μ’ άνθη κοιμισμένα τώρα μοιάζουν– Ξένα για μας αυτά, κι όλα, έχουν γίνει Και δεν μας συγκινούν. Θεέ μου! Μακάρι Να λάτρευα θεούς πριν από σένα Και να ’βλεπα από τούτα τ’ ανθισμένα Χωράφια όσα η λήθη μού ’χει πάρει: Τον θεό Πρωτέα στης θάλασσας τα χείλη Και του γερο-Τριτώνου το κοχύλι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted November 13, 2011 Share Posted November 13, 2011 Αναρωτιέμαι: γιατί "γερο-Τριτώνου" κι όχι "γερο-Τρίτωνα"; Μου κάθετα πολύ καλύτερα το δεύτερο. Μου θύμισες τώρα ένα μνημειώδες σχόλιο που είχα ακούσει όταν είχα πρωτογραφτεί στο sff: Απαντούσα σε μερικά σχόλια μιας ιστορίας μου και κάποιος, δεν θυμάμαι ποιος, μου είχε πει:" Κόψε τον πολύ Wordsworth". Και να είχα διαβάσει και ποτέ μου... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted November 13, 2011 Author Share Posted November 13, 2011 (edited) Αναρωτιέμαι: γιατί "γερο-Τριτώνου" κι όχι "γερο-Τρίτωνα"; Για να βγει ο ίαμβος: ΑΤ-ΑΤ-ΑΤ-Α, Ά(τονη)Τ(ονισμένη) συλλαβή. Το "γερο Τρίτωνα" ταράζει το ρυθμό. δεν θυμάμαι ποιος, μου είχε πει:" Κόψε τον πολύ Wordsworth". Και να είχα διαβάσει και ποτέ μου... Τουλάχιστον έμαθες ότι εκείνος γνώριζε τον Wordsworth. Δεν είναι λίγο Edited November 13, 2011 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted November 13, 2011 Share Posted November 13, 2011 Πολύ προσεγμένη τεχνοτροπία και αυτό μου άρεσε. Την δυσκολία της μεταφοράς ενός λογοτεχνικού κειμένου από μια γλώσσα στην άλλη την έχω βιώσει λόγω σχολής... Το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι έχεις κάνει εξαιρετική δουλειά χωρίς να "πληγώσεις" το κείμενο. Μπράβο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted November 13, 2011 Share Posted November 13, 2011 Αναρωτιέμαι: γιατί "γερο-Τριτώνου" κι όχι "γερο-Τρίτωνα"; Για να βγει ο ίαμβος: ΑΤ-ΑΤ-ΑΤ-Α, Ά(τονη)Τ(ονισμένη) συλλαβή. Το "γερο Τρίτωνα" ταράζει το ρυθμό. Αχά. Οκ, είμαι παντελώς άσχετος από αυτά και, για να είμαι ειλικρινής, αντιπαθώ τις τεχνικούρες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted November 13, 2011 Author Share Posted November 13, 2011 Αχά. Οκ, είμαι παντελώς άσχετος από αυτά και, για να είμαι ειλικρινής, αντιπαθώ τις τεχνικούρες Είναι κομμάτι της δουλειάς. Ειδικά αν ασχολείσαι και με τη μελοποίηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted November 13, 2011 Share Posted November 13, 2011 Oυτε και εγω εχω διαβασει Wordsworth και δεν μπορω να πω πως πιανω το νοημα του βιβλιου, που αναφερεται μεσα απο το ποιημα. Ειναι ομως οντως προσεγμενο, αλλα ισως επειδη δεν ξερω ακριβως γιατι μιλαει, μου αφηνει μονο γευση τεχνοτροπιας και οχι καποιου αισθηματος. Ουτε και εγω μπορω να πω πως οι τεχνικουρες που ειπε ο Χρηστος ειναι το καλυτερο μου, αλλα φοβαμαι πως ειναι "σωστο" να τις μαθαινουμε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted November 13, 2011 Author Share Posted November 13, 2011 (edited) Ευχαριστώ όλους σας για τα σχόλια. Ποιας σχολής, Virginia; Και ναι, οι τεχνικούρες είναι απαραίτητο να τις μαθαίνεις, εάν θέλεις να απαλλαγείς κάποτε από αυτές και να βρεις τον δικό σου δρόμο. Δεν κρύβεται κάποιο βιβλίο μέσα στο ποίημα. Το ποίημα είναι μετάφραση του ποιήματος του Wordsworth. Εδώ θα βρείτε το σχετικό άρθρο της Wikipedia για το ποίημα (στα αγγλικά, ασφαλώς). Edited November 13, 2011 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted November 13, 2011 Share Posted November 13, 2011 Τωρα που διαβασα το πρωτοτυπο απο το λινκ, δεν βρισκω το ποιημα σου μεταφραση του ακριβως, οσο παραλληλη εμπνευση απο το συγκεκριμενο... ειναι αρκετα συνηθισμενο απο ενα ποιημα η ενα στιχο να εμπνευονται... μην σας πω, πως μου ηρθε η ιδεα για επομενο θεμα διαγωνισμου (δεν μιλαω για τον επομενο διαγωνισμο, γενικα μιλαω) να κανουμε κατι παρομοιο...ενδιαφερον... Και πως μου κολλησε πως το ποιημα ηταν απο καποιο βιβλιο δεν ξερω! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted November 13, 2011 Author Share Posted November 13, 2011 Τωρα που διαβασα το πρωτοτυπο απο το λινκ, δεν βρισκω το ποιημα σου μεταφραση του ακριβως, οσο παραλληλη εμπνευση απο το συγκεκριμενο Μετάφραση είναι (όχι πιστή, αλλά παραμένει στα πλαίσια της μετάφρασης). Μην ανοίγεις όμως τέτοια κουβέντα, γιατί είναι επικίνδυνα λεπτά τα όρια μεταξύ μετάφρασης και "ελεύθερης επεξεργασίας". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted November 13, 2011 Share Posted November 13, 2011 Κουβεντα υποθετικα θα γινοταν... γιατι οχι? Δεν λεω να επεξεργαστουμε ( ελευθερα και ασυστολα) ιερα τερατα , αλλα σαν μια γενικη ιδεα, χωρις ακροτητες, δεν την βρισκω ασχημη. Ουτε σημαινει πως επειδη το πεταξα, θα το σκεφτουν και αλλοι-ηταν απλα μια ιδεα...no big deal. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μάρβιν ΑΑΠ Posted November 14, 2011 Share Posted November 14, 2011 Πολύ όμορφο και φορτισμένο με τον αναστεναγμό του αρχικού. Πολύ δύσκολο να υπηρετηθεί η φόρμα του σονέτου με τέτοια συνέπεια Έχοντας συνηθίσει στο σχήμα δύο τετράστιχες-δύο τρίστιχες στροφές, με παραξένεψε που προτιμάς την τελευταία δίστιχη. Σκόνταψα επίσης στο «Τριτώνου», που χτυπάει ίσως πιο πολύ επειδή ολόκληρο το προηγούμενο κυλάει τόσο κελαρυστά. Γιατί δεν σκέφτεσαι κάτι σαν «και το πλεχτό του γέρο-Τρίτωνα κοχύλι»; (Το «γέρο» θα μπορούσε ίσως και να παραληφθεί; Δεν ξέρω.) Πολύ ωραίο, πάντως Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted November 14, 2011 Author Share Posted November 14, 2011 Πολύ όμορφο και φορτισμένο με τον αναστεναγμό του αρχικού. Πολύ δύσκολο να υπηρετηθεί η φόρμα του σονέτου με τέτοια συνέπεια Έχοντας συνηθίσει στο σχήμα δύο τετράστιχες-δύο τρίστιχες στροφές, με παραξένεψε που προτιμάς την τελευταία δίστιχη. Σκόνταψα επίσης στο «Τριτώνου», που χτυπάει ίσως πιο πολύ επειδή ολόκληρο το προηγούμενο κυλάει τόσο κελαρυστά. Γιατί δεν σκέφτεσαι κάτι σαν «και το πλεχτό του γέρο-Τρίτωνα κοχύλι»; (Το «γέρο» θα μπορούσε ίσως και να παραληφθεί; Δεν ξέρω.) Πολύ ωραίο, πάντως Ευχαριστώ πολύ, Μάρβιν! Η δίστιχη κατακλείδα προέρχεται μάλλον από την επίδραση των σαιξπηρικών σοννέτων. Όσο για το "Τριτώνου", αισθάνομαι τόσο άνετα με αυτή τη μορφή, ακούγοντας επί χρόνια στην Κέρκυρα να λένε "του Αγίου Σπυριδώνου". Αν το κάνω "και το στριφτό του Τρίτωνα κοχύλι", συμφωνώ ότι θα είναι πιο comme il faut, αλλά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μάρβιν ΑΑΠ Posted November 14, 2011 Share Posted November 14, 2011 Όσο για το "Τριτώνου", αισθάνομαι τόσο άνετα με αυτή τη μορφή, ακούγοντας επί χρόνια στην Κέρκυρα να λένε "του Αγίου Σπυριδώνου". Πρώτη φορά το ακούω και μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted November 14, 2011 Share Posted November 14, 2011 Ή σκέτο τ' Αγιού (ο τόνος πέφτε γιατί γίνεται ουσιαστικό) Συγγνώμη, συνεχίστε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.