Έφοδος των Μαύρων Μαχητών

[Throgos]

Ένα σύννεφο άρχισε να καλύπτει το αδύναμο φεγγάρι· παρ’ όλο που ήταν χλωμό, φώτιζε αρκετά την απόκρημνη πλαγιά, και σχεδόν κάθε λεπτομέρεια φαινόταν. Τώρα όμως που είχε κρυφτεί ήταν ευκαιρία να κινηθούν γρήγορα.

 

Αμέσως αφότου κρύφτηκε εντελώς το φως του φεγγαριού, μία μαυροντυμένη ομάδα εξήντα επίλεκτων μαχητών άρχισε να τρέχει αθόρυβα προς την πλαγιά, προσπαθώντας να κρύβεται πίσω από βράχους και αγκαθωτούς θάμνους. Ήταν οι Μαύροι Μαχητές, ένα στρατιωτικό τάγμα που από πολλούς θεωρείτο το πιο τέλειο που είχε δημιουργηθεί. Η εκπαίδευση των Μαύρων Μαχητών περιλάμβανε περίπλοκες κινήσεις αντιπερισπασμού και κόλπα για μάχη σώμα με σώμα, αλλά και αναρρίχηση, μεταμφίεση, και ανιχνευτικές ικανότητες.

 

Όλοι ήταν ντυμένοι στα μαύρα: φορούσαν ελαφριές ελαστικές μπότες για να κινούνται αθόρυβα και γρήγορα, μαύρα ρούχα από ύφασμα που δεν αντανακλούσε το φως, μια μαύρη κάπα μέχρι το ύψος του γονάτου και μαύρους σκούφους στο κεφάλι. Κάτω όμως απ’ τα ρούχα φορούσαν πανάλαφρους αλυσιδωτούς θώρακες αλλά και άλλα μέρη της πανοπλίας όλα σφυρηλατημένα από το ίδιο πανίσχυρο υλικό: ένα σκουροκόκκινο μέταλλο που ήταν πάρα πολύ σκληρό, ανοξείδωτο και ελαφρότατο: το Φεώμιο. Κάτω από τους σκούφους φορούσαν ένα ελαφρύ κράνος επίσης από φεώμιο, το οποίο προφύλασσε τα κεφάλια τους. Όλοι ήταν εφοδιασμένοι με δύο κοντά σπαθιά με θήκες στην πλάτη, μαχαίρια και στιλέτα, και διάφορα εξαρτήματα χρήσιμα για οποιοδήποτε εμπόδιο μπορούσαν να συναντήσουν.

 

Τα δυτικά τείχη της πόλης Νάαρμοθ υψώνονταν απότομα και ριψοκίνδυνα χτισμένα στην άκρη μιας απότομης πλαγιάς η οποία κατέληγε σε ένα ξερό ίσιωμα· εκεί είχαν στήσει οι Καλλάπαρ το στρατόπεδό τους, και πολιορκούσαν ασταμάτητα την πόλη. Εδώ και μήνες είχαν αποκλείσει κάθε επικοινωνία της Νάαρμοθ με τον έξω κόσμο και κυρίως με τους συμμάχους της, αλλά παραδόξως αυτοί φαίνονταν σαν να μην έχουν έλλειψη ούτε από τρόφιμα ούτε από νερό, που ήταν ιδιαίτερα πολύτιμο σε εκείνες της ημι-ερημικές περιοχές.

 

Γι’ αυτό είχαν σταλθεί οι Μαύροι Μαχητές να ερευνήσουν το θέμα, χωρίς ιδιαίτερες διαταγές· αυτοί ήξεραν πάντα τι να κάνουν. Ο διοικητής τους, ο Σκοτεινός Νιόθριν, ήταν ένας άντρας με σατανικό μυαλό: μπορούσε να μηχανευτεί τόσο περίπλοκα σχέδια, και να υπερβεί τόσο μεγάλα εμπόδια, που όλοι τον θεωρούσαν στρατιωτική μεγαλοφυΐα. Υπερηφανευόταν μάλιστα ότι ποτέ δεν είχε αποτύχει σε αποστολή που του είχε ανατεθεί· και δεν επρόκειτο να αποτύχει ούτε αυτή τη φορά.

 

Με μια κίνηση του χεριού του, ο Σκοτεινός Νιόθριν μάζεψε όλους τους Μαύρους Μαχητές πίσω από έναν ογκώδη βράχο, που τους έκρυβε από τα τείχη, για μεγαλύτερη ασφάλεια. Αμέσως άρχισε να δουλεύει το μυαλό του:

«Λοιπόν, τριάντα θα τρέξουν όσο πιο προσεκτικά και αθόρυβα μπορούν προς εκείνη τη σπηλιά που είναι κάτω από τον τρίτο πύργο από τα αριστερά· άλλοι τριάντα θα πάνε κολλητά στο βράχο που εκτείνεται κάτω από τον έκτο πύργο και σιγά σιγά με την πλάτη σε αυτόν θα ανέβουν μέχρι τον έβδομο πύργο και θα περιμένουν εκεί αθόρυβα την διαταγή μου. Εγώ με δεκαπέντε θα σκαρφαλώσουμε τον ίδιο βράχο και θα σταθούμε κάτω από τον τέταρτο και τον πέμπτο πύργο. Τώρα είναι η μόνη μας ευκαιρία, που αλλάζουν οι φρουροί. Πάμε!»

 

Αμέσως τριάντα στρατιώτες άρχισαν να κινούνται επιφυλακτικά προς το βορρά και δεκαπέντε προς το νότο. Ο ίδιος με τους δεκαπέντε της ομάδας του έτρεξε αστραπιαία ολόισια, και καθώς έτρεχαν ετοίμαζαν τα σκοινιά και τα άγκιστρα για την αναρρίχηση.

Εν τω μεταξύ οι φρουροί στους έξι πύργους της δυτικής πλευράς των τειχών άλλαζαν, καθώς είχαν τελειώσει οι βάρδιές τους. Καθώς μιλούσαν μεταξύ τους, δεν πρόσεξαν ένα αθόρυβο μαύρο κύμα που ερχόταν σε τρεις ομάδες προς τα τείχη. Όσοι γύρισαν και κοίταξαν προς τα πίσω ακούγοντας ένα ανεπαίσθητο θρόισμα, δεν είδαν σχεδόν τίποτα, και θεώρησαν ότι κάποιο άγριο ζώο είχε αναταράξει την ησυχία της νύχτας, ή ένα αεράκι είχε φυσήξει κινώντας ελαφρά τους θάμνους. Το σχέδιο του Νιόθριν εξελισσόταν τέλεια.

 

Όταν έφτασαν κάτω από τα τείχη, με τη συνθηματική γλώσσα των Μαύρων Μαχητών ο Νιόθριν ενημέρωσε τις δύο άλλες ομάδες ότι πρώτοι αυτοί μαζί με την νότια ομάδα θα ανέβαιναν και θα εξολόθρευαν τους φρουρούς των δύο μεσαίων πύργων οι μεν και των δύο νοτίων οι δε, και θα φορούσαν τα ρούχα των φρουρών πάνω από τα δικά τους· έπειτα μερικοί θα κατευθυνόντουσαν προς τους τρεις βόρειους και πιο καλά φρουρούμενους πύργους και θα τους τραβούσαν την προσοχή, και εν τω μεταξύ η βόρεια ομάδα θα αναρριχόταν στα τείχη και θα εισέβαλλε αθόρυβα από πίσω τους. Θα τους σκότωναν μαζί.

 

Οι στρατιώτες της μεσαίας ομάδας μάζεψαν γρήγορα τα σχοινιά από το βράχο και άρχισαν να σκαρφαλώνουν στα τείχη μαζί με την νότια ομάδα. Η βόρεια περίμενε το σύνθημα του Νιόθριν για να σκαρφαλώσει καλά κρυμμένη στη σπηλιά.

 

Το κεφάλι του Νιόθριν πρώτο πρώτο ξεπρόβαλλε πάνω από τις πολεμίστρες· με μια γρήγορη και απότομη κίνηση βρέθηκε μες στα τείχη, ενώ ακολουθούσαν όλοι οι άλλοι. Ένας φρουρός μιλούσε με έναν άλλο στο μέσο τους τείχους που ένωνε τον τέταρτο με τον πέμπτο πύργο· και οι δύο βρέθηκαν σε κλάσματα δευτερολέπτων νεκροί με μαχαίρια καρφωμένα στους πνεύμονες· ούτε μια φωνή δεν ακούστηκε.

Έπειτα εφτά κατευθύνθηκαν σκυμμένοι προς τον πέμπτο και οχτώ προς τον τέταρτο πύργο· σε λιγότερο από δέκα δευτερόλεπτα οι φρουροί στην κορυφή τους έπεφταν αθόρυβα νεκροί στο πέτρινο δάπεδο, και οι Μαύροι Μαχητές τους έβγαζαν τα ρούχα για να τα φορέσουν πάνω απ’ τα δικά τους.

 

Στο μεταξύ, η νότια ομάδα έχοντας σκοτώσει τους φρουρούς στο τείχος χωρίστηκε για να σκοτώσει και αυτούς στους πύργους· αυτό έγινε γρήγορα και αποτελεσματικά, αλλά ξαφνικά είδαν δυο φρουρούς στο τείχος που ένωνε τον πέμπτο με τον έκτο πύργο να ψιθυρίζουν έντονα και να έρχονται προς το μέρος τους. Κατάρα! Ο Νιόθριν έπρεπε να τους έχει «απενεργοποιήσει»! Τι έγινε; σκέφτηκε ο αρχηγός της ομάδας. Αμέσως πέντε άντρες έριξαν τα μαχαίρια τους προς το μέρος των φρουρών· αλλά καθώς ήταν ταραγμένοι μερικά μαχαίρια δε βρήκαν τον στόχο τους, και ο ένας φρουρός πρόλαβε να φωνάξει, ευτυχώς όχι πολύ δυνατά, αλλά αρκετά ώστε να κινήσει το ενδιαφέρον των άλλων φρουρών.

 

Αμέσως μια δεκαριά άντρες μεταμφιεσμένοι σε φρουροί κατέλαβαν τις θέσεις των πραγματικών, και οι υπόλοιποι κρύφτηκαν. Ένας φρουρός με έναν αναμμένο δαυλό πλησίαζε από το νότιο τείχος· γρήγορα έφτασε στον έβδομο πύργο. «Τι έγινε; Ακούστηκε μια κραυγή.»

 

«Α, δεν ήταν τίποτα, απλά ο φίλος μου από δω κόπηκε καθώς ακόνιζε το σπαθί του» Αμέσως ο άλλος μεταμφιεσμένος στρατιώτης που βρισκόταν λίγο παραπέρα γύρισε με μια γκριμάτσα πόνου προς τον φρουρό και πιάνοντας σφιχτά το χέρι του.

 

«Έχετε κανένα μαντήλι; Τρέχει αίμα.» είπε με προσποιητό πόνο.

«Έχω εγώ» είπε ο άλλος στρατιώτης πριν προλάβει ο φρουρός να πει τίποτα. «Μη σας απασχολούμε άλλο, εφ’ όσον δεν ήταν τίποτε μπορείτε να γυρίσετε στη θέση σας»

 

«Καλά, καλά» είπε ο φρουρός ευγενικά. Ένας στεναγμός ανακούφισης ξέφυγε από τους δυο στρατιώτες. Ξαφνικά όμως γύρισε και ρώτησε: «Δε μου λέτε, σε ποιό τάγμα ανήκετε; Πώς και δε σας έχω δει καθόλου εδώ γύρω; Ήρθατε τώρα ή είσαστε από τότε που άρχισε η πολιορκία;»

«Ήρθαμε αργότερα»

«Λαφόντιοι, ε; Καλά κατάλαβα. Φαίνεται από τα χαρακτηριστικά σας.»

«Ναι, Λαφόντιοι» απάντησε ο ένας στρατιώτης χωρίς να έχει ιδέα τι ήταν αυτό.

«Και δε μου λέτε... πώς λένε τον διοικητή σας;» ρώτησε πάλι ο φρουρός.

 

Το αίμα των στρατιωτών πάγωσε· πώς θα ήξεραν το όνομα; Τους είχαν καταλάβει! Ξαφνικά όμως ένας άλλος φρουρός φώναξε από έναν πύργο στο νότιο τείχος. «Πάω να δω τι γίνεται» είπε ο φρουρός και έφυγε.

 

Οι δύο στρατιώτες αναστέναξαν με ανακούφιση για μία ακόμη φορά. Μόλις ο φρουρός χάθηκε πίσω από τον έβδομο πύργο, μερικοί μεταμφιεσμένοι στρατιώτες έτρεξαν προς την μεσαία ομάδα και συνάντησαν τους υπόλοιπους μεταμφιεσμένους. Ο Νιόρθιν ήταν και αυτός ντυμένος φρουρός και όλη η ομάδα πήγε προς τον τρίτο πύργο. Πήρε ένα δαυλό και όταν έφτασε στους πρώτους φρουρούς είπε με αυστηρό ύφος «Επιθεώρηση!» Αμέσως μερικοί στρατιώτες άρχισαν να ψάχνουν τους έκπληκτους φρουρούς, ενώ άλλοι κατευθύνθηκαν προς τους δύο άλλους πύργους. Ο Νιόθριν τότε έσκυψε πάνω από το τείχος και ειδοποίησε τους τριάντα κρυμμένους στρατιώτες να έρθουν. Σε λίγα δευτερόλεπτα οι φρουροί είχαν πέσει νεκροί δίχως άχνα. «Όλα βαίνουν καλώς μέχρι τώρα.» σκέφτηκε ο Σκοτεινός Νιόθριν· «Πάμε λοιπόν στο δεύτερο μέρος του σχεδίου»

[distaros]

Αρκετά καλό σαν ύφος,ενδιαφέρουσες μάχες και όλα τα σχετικά...Απλά αυτή η φάση του "τέλειου-ύπερ-ανίκητου τάγματος εκτελεστών-μαχητών" έχει γίνει πλέον κλισέ του νέου ρεύματος fantasy,και καλό θα είναι αποφευχθεί.

[Throgos]

Δυστυχώς δεν παρακολουθώ το νέο ρεύμα φάνταζυ... άρα δεν έχω ιδέα, αλλά αφού το λες εσύ έτσι θα ναι. Μη φοβάσαι, στη συνέχεια κάτι θα πάθουν.

[Βάρδος]

Συμπαθές. Μου άρεσε το γεγονός ότι είχες σκεφτεί προσεκτικά τις κινήσεις των μαχητών. Αν ήθελε κάποιος, μπορούσε να φτιάξει ένα χάρτη αυτής της εισβολής, μαζί με τις θέσεις που έπαιρναν οι Μαύροι Μαχητές. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν τους ξέρουμε και πολύ, ως χαρακτήρες, οπότε δεν αισθανόμαστε συναισθηματικά δεμένοι μ'αυτούς. Επίσης, καλό θα ήταν να είχες δώσει ονόματα στους μαχητές της νότιας ομάδας. Αφού τους βλέπουμε να μιλάνε και να σκέφτονται, θα έπρεπε να ξέρουμε και ποιοι είναι, εκτός αν θες επίτηδες να δημιουργήσεις μυστήριο σχετικά με την ταυτότητά τους.

 

Κάποια σημεία που με παραξέψαν λιγάκι.

 

Ένα σύννεφο άρχισε να καλύπτει το αδύναμο φεγγάρι· παρ’ όλο που ήταν χλωμό, φώτιζε αρκετά την απόκρημνη πλαγιά, και σχεδόν κάθε λεπτομέρεια φαινόταν. Τώρα όμως που είχε κρυφτεί ήταν ευκαιρία να κινηθούν γρήγορα.

 

Έτσι όπως είναι γραμμένο, μοιάζει να εννοείς ότι "παρόλο που ήταν λευκό το σύννεφο", όχι το φεγγάρι.

 

Αμέσως άρχισε να δουλεύει το μυαλό του:

«Λοιπόν, τριάντα θα τρέξουν όσο πιο προσεκτικά και αθόρυβα μπορούν προς εκείνη τη σπηλιά που είναι κάτω από τον τρίτο πύργο από τα αριστερά· άλλοι τριάντα θα πάνε κολλητά στο βράχο που εκτείνεται κάτω από τον έκτο πύργο και σιγά σιγά με την πλάτη σε αυτόν θα ανέβουν μέχρι τον έβδομο πύργο και θα περιμένουν εκεί αθόρυβα την διαταγή μου. Εγώ με δεκαπέντε θα σκαρφαλώσουμε τον ίδιο βράχο και θα σταθούμε κάτω από τον τέταρτο και τον πέμπτο πύργο. Τώρα είναι η μόνη μας ευκαιρία, που αλλάζουν οι φρουροί. Πάμε!»

 

Εδώ δεν κατάλαβα αν αυτά, τελικά, ήταν σκέψεις ή λόγια.

 

και οι δύο βρέθηκαν σε κλάσματα δευτερολέπτων νεκροί με μαχαίρια καρφωμένα στους πνεύμονες· ούτε μια φωνή δεν ακούστηκε.

 

Οι πνεύμονες είναι από τα πιο καλά προστατευμένα όργανα του ανθρώπινου σώματος. Για να τους καταστρέψεις, πρέπει ή να σπάσεις τη θωρακική κοιλότητα (δύσκολο' είναι πολύ σκληρή) ή να περάσεις το όπλο σου ανάμεσα από τα οστά της (εξίσου δύσκολο, ειδικά μες στο σκοτάδι, εκτός αν είσαι εξαιρετικά τυχερός). Έτσι, πιστεύω ότι πιο λογικό θα ήταν να τους χτυπούσαν στο λαιμό. Το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε' πιθανώς και καλύτερο.

 

σε λιγότερο από δέκα δευτερόλεπτα οι φρουροί στην κορυφή τους έπεφταν αθόρυβα νεκροί στο πέτρινο δάπεδο, και οι Μαύροι Μαχητές τους έβγαζαν τα ρούχα για να τα φορέσουν πάνω απ’ τα δικά τους.

 

Δε νομίζω ότι είναι δυνατόν να φορέσεις κι άλλη πανοπλία πάνω από έναν αλυσιδωτό θώρακα που ήδη φοράς, όσο ελαφρύς και λεπτός κι αν είναι. Θα σε δυσκολεύει πάρα πολύ στις κινήσεις... αν καταφέρεις καν να δέσεις τα λουριά. (Υποθέτω ότι οι φρουροί φορούσαν πανοπλία.)

[Throgos]

Όσο για το τελευταίο...δεν το είχα σκεφτεί. Εγώ φανταζόμουν οι φρουροί ότι θα φορούσαν έναν παρόμοιο αλυσιδωτό θώρακα όπως οι μαύροι μαχητές, και από πάνω μια συγκεκριμένη στολή φρουρού. Άρα οι Μαύροι Μαχητές απλά έβγαλαν τα ρούχα και τα φόρεσαν πάνω από τα δικά τους. Ή έβγαλαν τη δικιά τους στολή και φόρεσαν από πάνω τα ρούχα.