Μπόρχες Posted November 24, 2011 Share Posted November 24, 2011 (edited) Όνομα Συγγραφέα:Γιάννης Μαργέτης Είδος: Τρόμος Βία: Σχεδόν Σεξ; Οχι Αριθμός Λέξεων:750 Αυτοτελής; Ναί Σχόλια: Αμφιταλαντεύτηκα για το είδος του, αλλά καταλήγω ότι μάλλον ανήκει στον τρόμο. Να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη μου ανάλογη προσπάθεια. Αλλόκοσμο Τοπίο Το τοπίο γύρω σου είναι αλλόκοσμο και άγριο. Το χώμα είναι γκρίζο ή σταχτί, όπως λένε ότι είναι το σεληνιακό τοπίο. Κάτω από το γκρίζο χώμα κινούνται πλάσματα. Βλέπεις την κίνηση τους καθώς το χώμα από πάνω τους αναδεύεται και ανασηκώνεται, αλλά δεν βλέπεις τα πλάσματα. Ίσως να μοιάζουν με φίδια, ίσως και όχι. Μικροί γκρίζοι λόφοι υψώνονται εδώ κι εκεί, όχι ψηλότερα από το διπλάσιο ύψος ενός φυσιολογικού ανθρώπου.Ανάμεσα στους γκρίζους λοφίσκους φυτρώνει αραιά, πολύ αραιά, τόπους τόπους, χλόη. Χλόη όμως που δεν έχει το γνώριμο υγιές πράσινο χρώμα, αλλά το πένθιμο μαύρο. Ο αέρας που αναπνέεις είναι ζεστός. Λίβας! Ο ουρανός από πάνω σου και πέρα, μακριά στον ορίζοντα, έχει χρώμα πορτοκαλί. Αρρωστημένο πορτοκαλί. Κάποιες οντότητες, που δεν είναι πουλιά και οι οποίες μοιάζουν με τα καλαμάρια αλλά έχουν το μέγεθος φάλαινας, τον διασχίζουν. Καπνοί υψώνονται ψηλά στον ουρανό από το έδαφος. Ορισμένοι από τους γκρίζους λοφίσκους δεν είναι απλώς βουναλάκια στάχτης, αλλά κάτι παραπάνω. Είναι μικρά ηφαίστεια, που μέσα τους κοχλάζει το μάγμα και που ο καπνός τους ξεχύνεται προς την ατμόσφαιρα και πιο ψηλά. Καπνός λευκός, αλλά ξεθωριασμένος, ξεπλυμένος και δηλητηριώδης. Μπορείς να μυρίσεις το δηλητήριο στην ατμόσφαιρα. Μπορείς να το νιώσεις να εισβάλει από τα ρουθούνια και το στόμα σου και να δηλητηριάζει τα εσωτερικά σου όργανα. Να δηλητηριάζει ολόκληρο το κορμί σου. Αυτό σου προκαλεί δυσφορία και σε λίγο σε ζαλίζει. Νιώθεις τα γόνατα σου να κόβονται στα δύο και τους μύες σου ασθενικούς. Δεν αντέχεις να στέκεσαι άλλο στα πόδια σου και τελικά πέφτεις στα γόνατα. Θέλεις να κάνεις εμετό, να διώξεις από πάνω σου και από μέσα σου το δηλητήριο, το θανατικό. Κάνεις εμετό και ο εμετός έχει χρώμα κόκκινο σαν αίμα ή ίσως να είναι και αίμα. Δεν είσαι σίγουρος. Είσαι σίγουρος μονάχα ότι δεν νιώθεις καλά, ότι ο δηλητηριασμένος αέρας έχει μολύνει κάθε κύτταρο του οργανισμού σου. Σωριάζεσαι και το πρόσωπο σου συναντιέται -εσύ συναντιέσαι- με το γκρίζο χώμα. Συνειδητοποιείς ότι το γκρίζο χώμα δεν είναι ούτε χώμα ούτε στάχτη. Τώρα που αρκετό από αυτό ήρθε σε επαφή μετα χείλη σου και που κάμποσο από αυτό το κατάπιες, συνειδητοποιείς ότι έχει τη γεύση του αλατιού. Η γεύση του είναι όμως εκατό φορές εντονότερη. Στην προσπάθεια σου να ανασάνεις το γκρίζο αλάτινο χώμα εισχωρεί στα ρουθούνια σου και τελικά φτάνει στους πνεύμονες σου. Εκτός από τον δηλητηριώδη αέρα έχεις να αντιμετωπίσεις και το χώμα μέσα σου. Σε καίει! Θέλεις να κραυγάσεις από τον πόνο, μα το στόμα σου, το πρόσωπο σου είναι κολλημένα στο έδαφος. Κάνεις μια ύστατη προσπάθεια και καταφέρνεις να γυρίσεις το κορμί σου ανάσκελα. Σε ύπτια θέση. Τα μάτια σου τσούζουν. Να κι άλλο ένα σημείο πάνω σου που δεν έμεινε απρόσβλητο από το αλάτινο χώμα. Δάκρυα γεμίζουν τα μάτια σου σε μια ύστατη προσπάθεια να ξεπλυθούν. Κραυγάζεις, όχι τόσο από τον αφόρη τον πόνο που νιώθεις εσωτερικά και εξωτερικά, αλλά από πανικό, από φόβο. Και ξέρεις. Ξέρεις ότι επέρχεται η τύφλωση, διότι τα μάτια σου αδυνατούν να ξεπλύνουν με τα λιγοστά τους δάκρυα το αλάτινο χώμα. Ξέρεις ότι μετά την τύφλωση επέρχεται ο θάνατος, διότι το σώμα σου δεν μπορεί να αντέξει το δηλητήριο που κυκλοφορεί μέσα σου. Κραυγάζεις ξανά και κραυγάζεις από πόνο. Τα μάτια σου καίγονται και δεν βλέπεις πια.. Είσαι πλέον τυφλός. Αναπνέεις με δυσκολία. Η καρδιά σου χτυπά με δυσκολία. Σε λίγα δευτερόλεπτα θα χάσεις τις αισθήσεις σου. Το ξέρεις! Κάνεις μια τελευταία ανώφελη σκέψη. Αναπολείς το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού του δικού σου κόσμου. Το πράσινο των λιβαδιών και των λόφων. Το υγιεινό θαλασσινό αεράκι. Έπειτα σκοτάδι. Πέφτεις σε λήθαργο. Οι ζωτικές σου λειτουργίες μάχονται να παραμείνουν ενεργές. Άδικη σπατάλη ενέργειας. Το τέλος πλησιάζει. Είναι ήδη εδώ. Ξεψυχάς! Η καρδιά σου σταματά και ο χρόνος παγώνει. Το χώμα ανασηκώνεται. Από όλες τις κατευθύνσεις πλησιάζουν τη σωρό σου τα υποχθόνια πλάσματα, που ποτέ δεν αποκαλύπτουν τη φύση τους και που πάντοτε μένουν κρυμμένα κάτω από το γκρίζο,αλάτινο χώμα. Το έδαφος σε ρουφάει. Ρουφά το κουφάρι σου αργά, όπως πέφτει η άμμος στην κλεψύδρα. Τα υποχθόνια πλάσματα ρουφούν το άψυχο κορμί σου για να το κατασπαράξουν σαν καλοί πτωματοφάγοι. Το κορμί σου έχει σχεδόν χαθεί. Διακρίνεται μονάχα το πρόσωπο σου, το δεξί σου χέρι, το αριστερό σουπόδι από το γόνατο και κάτω. Το έδαφος, δηλαδή οι πτωματοφάγοι κάτω από το έδαφος εξακολουθούν να σε ρουφούν. Να σε τραβάνε. Έχει απομείνει στην νοσηρή επιφάνεια μονάχα το χέρι σου από τον καρπό και κάτω. Χάνεται κι αυτό. Το γεύμα για τα πλάσματα τελείωσε ή μπορεί και τώρα να αρχίζει. Edited November 24, 2011 by Μπόρχες 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted November 24, 2011 Share Posted November 24, 2011 (edited) Αχ καλέ τι ωραίο μέρος, να πάμε καμμιά εκδρομή εκεί. Γιατί Γιάννη, έστειλες εμένα τον αναγνώστη να πάθω αυτό το κακό και συ απλά μου περιέγραφες τι παθαίνω; ε γιατί; μήπως το ευχαριστιόσουν κιόλας; Μια αρκετά ζωντανή περιγραφή, ενός όχι πολύ πρωτότυπου διαστημικού κόσμου. Αν τα όντα ζούν μόνο απο τα πτώματα των απο πάνω, είναι λίγα τα ψωμιά τους, αφού σε τέτοιο περιβάλλον μόνο αν στέλνεις βαποριές κατάδικους θα βρίσκουν ζωντανό πλάσμα να φάνε. Ενδιαφέρουσα προσπάθεια. (Ελπίζω να μήν έβαλες σκόπιμα τα φίδια για μένα ) Edited November 24, 2011 by npaps Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted November 24, 2011 Author Share Posted November 24, 2011 Δεν είχα εσένα στο νου μου όταν έβαζα τα φίδια. Το κείμενο είχε και έχει ως μοναδικό στόχο να προκαλέσει δυσαρέσκεια και ανατριχίλα στον αναγνώστη. Δεν ξέρω αν το πετυχαίνω, πάντως ομολογώ ότι ενώτο έγραφα δεν ένοιωθα και πολύ ευχάριστα για όσα περιγράφονται στο κείμενο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted November 25, 2011 Share Posted November 25, 2011 Χαχα! Τι σου φταίμε, μου λες;Αυτός πως βρέθηκε εκεί; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted November 25, 2011 Author Share Posted November 25, 2011 Χαχα! Τι σου φταίμε, μου λες;Αυτός πως βρέθηκε εκεί; Δεν μου φταίτε σε κάτι, ρε συντρόφια! Το πως βρέθηκε; Χμ! Εσείς τί νομίζετε; Και πραγματικά έχει σημασία το πως βρέθηκε εκεί; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted November 25, 2011 Share Posted November 25, 2011 (edited) Και πραγματικά έχει σημασία το πως βρέθηκε εκεί; Τόσος πόνος για ποιον λόγο; Με σκοτώνεις στο διήγημα μόνο επειδή διάλεξα να σε διαβάσω; Edited November 25, 2011 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted November 25, 2011 Author Share Posted November 25, 2011 Και πραγματικά έχει σημασία το πως βρέθηκε εκεί; Τόσος πόνος για ποιον λόγο; Με σκοτώνεις στο διήγημα μόνο επειδή διάλεξα να σε διαβάσω; Ο στόχος του διηγήματος είναι η πρόκληση στον αναγνώστη έντονων συναισθημάτων αποστροφής. Εξ ου και ο δεύτερος ενικός. Τώρα το πως και το γιατί είναι μια καλή ερώτηση, αλλά νομίζω ότι ένα διήγημα δεν χρειάζεται να εξαντλεί το θέμα του. Κατ' εμέ, καλό διήγημα είναι εκείνο το διήγημα, το οποίο επιτυγχάνει να προκαλέσει τον αναγνώστη και που του προκαλεί απορίες. Εξ άλλου, τί είναι το διήγημα αν όχι η περιγραφή ενός επεισοδίου μιας ευρύτερης ιστορίας, που ουδέποτε θα την αφηγηθούμε; Με άλλα λόγια το διήγημα πρέπει να είναι ανοικτό σε ερμηνείες. Νομίζω ότι και οι μεγάλοι μάστορες του είδους αυτό έλεγαν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted November 25, 2011 Share Posted November 25, 2011 Λοιπόν, είναι μια σκηνή θανάτου, μια καλογραμμένη σκηνή θανάτου σε ένα εξωγήινο ίσως τοπίο. Μου άρεσε το σκηνικό και η διαδικασία, κι εκεί με το αλάτι που του μπαίνει στα μάτια ήταν λίγο ανατριχιαστικό. Όμως είναι μόνο μια σκηνή. Αν ήθελες να παρατείνεις τα συναισθήματα, νομίζω ότι θα έπρεπε να το διανθίσεις λίγο. Ίσως να τον γνωρίσουμε κι όλας, να τον δούμε να παλεύει να ξεφύγει για να έρθει μετά το τέλος και να μας φανεί πιο φρικιαστικό. Τώρα το διάβασα με ενδιαφέρον, γιατί μου άρεσε η ατμόσφαιρα, αλλά φρίκη δε μου έβγαλε τόσο πολύ, περιέργεια κυρίως. Συμφωνώ οτι μ' αρέσει να είναι ένα κείμενο ανοιχτό σε ερμηνείες και να γεννά απορίες, αλλά να φαίνεται και ολοκληρωμένο. Εδώ νιώθω οτι του λείπει η αρχή, που την αφήνεις εντελώς στη φαντασία μου. Άλλο αυτό κι άλλο να εξηγώ αλλιώς κάποια σημεία εγώ κι άλλιώς κάποιος άλλος. Κι ίσως αυτή είναι και η δυσκολία της υπόθεσης. Επίσης πιστεύω οτι δεν είναι αναγκαίο να είναι πάντα ανοιχτά σε ερμηνείες τα διηγήματα, ούτε χρειάζεται να υπάρχει πάντα ένα βαθύτερο νόημα για να σε διασκεδάσουν. Γενικά, είναι αρκετά καλό, έχει ατμόσφαιρα και αν μας άφηνε να βυθιστούμε λίγο παραπάνω στον κόσμο του θα έβγαζε πολύ περισσότερη φρίκη, γιατί τώρα είναι ένας απότομος θάνατος. Πάντως, κατα τη γνώμη μου, αν είδες το κείμενο σαν μια άσκηση γραφής, αυτό που ήθελες το πέτυχες αρκετά. . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted November 25, 2011 Author Share Posted November 25, 2011 Λοιπόν, είναι μια σκηνή θανάτου, μια καλογραμμένη σκηνή θανάτου σε ένα εξωγήινο ίσως τοπίο. Μου άρεσε το σκηνικό και η διαδικασία, κι εκεί με το αλάτι που του μπαίνει στα μάτια ήταν λίγο ανατριχιαστικό. Όμως είναι μόνο μια σκηνή. Αν ήθελες να παρατείνεις τα συναισθήματα, νομίζω ότι θα έπρεπε να το διανθίσεις λίγο. Ίσως να τον γνωρίσουμε κι όλας, να τον δούμε να παλεύει να ξεφύγει για να έρθει μετά το τέλος και να μας φανεί πιο φρικιαστικό. Τώρα το διάβασα με ενδιαφέρον, γιατί μου άρεσε η ατμόσφαιρα, αλλά φρίκη δε μου έβγαλε τόσο πολύ, περιέργεια κυρίως. Συμφωνώ οτι μ' αρέσει να είναι ένα κείμενο ανοιχτό σε ερμηνείες και να γεννά απορίες, αλλά να φαίνεται και ολοκληρωμένο. Εδώ νιώθω οτι του λείπει η αρχή, που την αφήνεις εντελώς στη φαντασία μου. Άλλο αυτό κι άλλο να εξηγώ αλλιώς κάποια σημεία εγώ κι άλλιώς κάποιος άλλος. Κι ίσως αυτή είναι και η δυσκολία της υπόθεσης. Επίσης πιστεύω οτι δεν είναι αναγκαίο να είναι πάντα ανοιχτά σε ερμηνείες τα διηγήματα, ούτε χρειάζεται να υπάρχει πάντα ένα βαθύτερο νόημα για να σε διασκεδάσουν. Γενικά, είναι αρκετά καλό, έχει ατμόσφαιρα και αν μας άφηνε να βυθιστούμε λίγο παραπάνω στον κόσμο του θα έβγαζε πολύ περισσότερη φρίκη, γιατί τώρα είναι ένας απότομος θάνατος. Πάντως, κατα τη γνώμη μου, αν είδες το κείμενο σαν μια άσκηση γραφής, αυτό που ήθελες το πέτυχες αρκετά. . Ναι, είναι περισσότερο μια άσκηση γραφής το κείμενο. Σχετικά με την αποστολή του διηγήματος δεν θα διαφωνήσουμε. Σε άλλους αρέσουν τα "ανοικτά" και σε άλλους τα "κλειστά" διηγήματα. Προσωπικά μ' αρέσουν τα πρώτα. Μου ταιριάζουν περισσότερο, χωρίς να σημαίνει ότι δεν απολαμβάνω τα "κλειστά " ή ότι δεν γράφω και τέτοια. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τις χρήσιμες παρατηρήσεις σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted November 25, 2011 Share Posted November 25, 2011 (edited) Φίλε Γιάννη, το κείμενό σου δεν μπορώ να μου ότι μου άρεσε. Μου φάνηκε λιγάκι βαρετό και κουραστικό, μάλλον γιατί οι περιγραφές ήταν αρκετά αναμενόμενες και κοινότοπες, ενώ η επιλογή του β' ενικού δεν με βοήθησε, καθώς, και πάλι λόγω των περιγραφών, δεν απορροφήθηκα και δεν μπήκα στην ιστορία και στο μέρος που περιγράφεις. Ούτε κάποια αποστροφή ένιωσα, μάλλον απαθώς παρατηρούσα τα γεγονότα -σίγουρα είχες σκοπό τη γένεση τέτοιων συναισθημάτων; Μια ειλικρινής γνώμη με καλή διάθεση. Καλή σου συνέχεια. Edited November 25, 2011 by Stanley Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted November 25, 2011 Author Share Posted November 25, 2011 Φίλε Γιάννη, το κείμενό σου δεν μπορώ να μου ότι μου άρεσε. Μου φάνηκε λιγάκι βαρετό και κουραστικό, μάλλον γιατί οι περιγραφές ήταν αρκετά αναμενόμενες και κοινότοπες, ενώ η επιλογή του β' ενικού δεν με βοήθησε, καθώς, και πάλι λόγω των περιγραφών, δεν απορροφήθηκα και δεν μπήκα στην ιστορία και στο μέρος που περιγράφεις. Ούτε κάποια αποστροφή ένιωσα, μάλλον απαθώς παρατηρούσα τα γεγονότα -σίγουρα είχες σκοπό τη γένεση τέτοιων συναισθημάτων; Μια ειλικρινή γνώμη με καλή διάθεση. Καλή σου συνέχεια. Πάντα με καλή διάθεση. Σ' ευχαριστώ πολύ για τις παρατηρήσεις σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted November 25, 2011 Share Posted November 25, 2011 Φίλε Γιάννη, το κείμενό σου δεν μπορώ να μου ότι μου άρεσε. Μου φάνηκε λιγάκι βαρετό και κουραστικό, μάλλον γιατί οι περιγραφές ήταν αρκετά αναμενόμενες και κοινότοπες, ενώ η επιλογή του β' ενικού δεν με βοήθησε, καθώς, και πάλι λόγω των περιγραφών, δεν απορροφήθηκα και δεν μπήκα στην ιστορία και στο μέρος που περιγράφεις. Ούτε κάποια αποστροφή ένιωσα, μάλλον απαθώς παρατηρούσα τα γεγονότα -σίγουρα είχες σκοπό τη γένεση τέτοιων συναισθημάτων; Μια ειλικρινή γνώμη με καλή διάθεση. Καλή σου συνέχεια. Πάντα με καλή διάθεση. Σ' ευχαριστώ πολύ για τις παρατηρήσεις σου. Ε, ποτέ μην λες "πάντα" Ειλικρινής γνώμη, θεέ μου... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted November 25, 2011 Author Share Posted November 25, 2011 Φίλε Γιάννη, το κείμενό σου δεν μπορώ να μου ότι μου άρεσε. Μου φάνηκε λιγάκι βαρετό και κουραστικό, μάλλον γιατί οι περιγραφές ήταν αρκετά αναμενόμενες και κοινότοπες, ενώ η επιλογή του β' ενικού δεν με βοήθησε, καθώς, και πάλι λόγω των περιγραφών, δεν απορροφήθηκα και δεν μπήκα στην ιστορία και στο μέρος που περιγράφεις. Ούτε κάποια αποστροφή ένιωσα, μάλλον απαθώς παρατηρούσα τα γεγονότα -σίγουρα είχες σκοπό τη γένεση τέτοιων συναισθημάτων; Μια ειλικρινή γνώμη με καλή διάθεση. Καλή σου συνέχεια. Πάντα με καλή διάθεση. Σ' ευχαριστώ πολύ για τις παρατηρήσεις σου. Ε, ποτέ μην λες "πάντα" Ειλικρινής γνώμη, θεέ μου... Για μένα δεν νοείται κάποιος σ' αυτήν εδώ την παρέα να μην σχολιάζει καλοπροαίρετα και με ειλικρίνεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted November 25, 2011 Share Posted November 25, 2011 Για μένα δεν νοείται κάποιος σ' αυτήν εδώ την παρέα να μην σχολιάζει καλοπροαίρετα και με ειλικρίνεια! Για όνομα του θεού, τι ειναι αυτά που λες; (Πόσον καιρό είπαμε οτι είσαι στο φόρουμ; ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted November 25, 2011 Author Share Posted November 25, 2011 Λίγο παραπάνω από μήνα! Σαν παλιότεροι ίσως ξέρετε κάτι περισσότερο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted November 25, 2011 Share Posted November 25, 2011 Να μια ιστοριούλα που θα μπορούσε να μπει σε όλες τις Βιβλιοθήκες... Οι περιγραφές σου είναι πολύ καλές, αλλά ίσως να το παρακάνεις λιγάκι μ' αυτές. Είναι ατμοσφαιρικό, μυστηριώδες και προκαλεί αγωνία. Έφτιαξες έναν περίεργο κόσμο, που θα μπορούσες να τον χρησιμοποιήσεις και σε κάποιο διήγημα, αν θέλεις να τον εξερευνήσεις λίγο παραπάνω. Εμένα θα μου άρεσε να διαβάσω κάτι πιο ολοκληρωμένο γι' αυτόν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted November 25, 2011 Share Posted November 25, 2011 Μπόρχες, κατάλαβα τι ήθελες να πετύχεις με το κείμενο, ούτε μου έλέιψαν λεπτομέρειες του πώς και του γιατί, ούτε τίποτα. Αλλά σε εμένα δεν λειτούργησε. Και ξέρεις γιατί; Γιατί από τη στιγμή που έχασα τις αισθήσεις μου δεν σε άκουγα πια! Πάει μετά, με έχασες, ό,τι γινόταν δεν θα έπρεπε, δεν θα μπορούσα να το μάθω. Άρα θα λειτουργούσε μάλλον καλύτερα αν με έκανες να καταλάβω καλά-καλά τι επρόκειτω να μου συμβεί, και να το περιμένω με τρόμο. Τα σκουλίκια/ίσως και όχι (χμ, θα σου πω και γι΄αυτό) τα είχα ξεχάσει, και στην προκειμένη, λόγω του δευτέρου προσώπου, περίπτωση, δεν έπρεπε. Τα σκουλίκια έπρεπε να είναι διαρκώς στο μυαλό μου, να είναι ο τρόμος μου, το "μετά το τέλος" αναπόφευκτο. Όσο για τα πολλά "αυτό, ή ίσως και όχι αυτό" που χρησιμοποιείς, νομίζω ότι με πέταξαν ακόμη περισσότερο έξω από το κλίμα. Δεν προσθέτουν στην ατμόσφαιρα, στα συναισθήματα. Αντιθέτως, αφαιρούν πολύ από τη σιγουρια΄του αφηγητή. Περιμένω από τον αφηγητή (σε μια διήγηση τρόμου) να παίξει μαζί μου, αλλά αν δεν ελέγχει απόλυτα το παιχνίδι με χάνει. Κράτα σε παρακαλώ σε πρώτη θέση στη σκέψη σου ότι αυτά σου τα λέει μία παντελώς άσχετη με το είδος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted November 25, 2011 Author Share Posted November 25, 2011 Να μια ιστοριούλα που θα μπορούσε να μπει σε όλες τις Βιβλιοθήκες... Οι περιγραφές σου είναι πολύ καλές, αλλά ίσως να το παρακάνεις λιγάκι μ' αυτές. Είναι ατμοσφαιρικό, μυστηριώδες και προκαλεί αγωνία. Έφτιαξες έναν περίεργο κόσμο, που θα μπορούσες να τον χρησιμοποιήσεις και σε κάποιο διήγημα, αν θέλεις να τον εξερευνήσεις λίγο παραπάνω. Εμένα θα μου άρεσε να διαβάσω κάτι πιο ολοκληρωμένο γι' αυτόν. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Έχεις δίκιο. Ο συγκεκριμένος κόσμος θα μπορούσε να εξερευνηθεί καλύτερα με πολλές, και όχι μονάχα μια, ιστορίες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted November 25, 2011 Author Share Posted November 25, 2011 Μπόρχες, κατάλαβα τι ήθελες να πετύχεις με το κείμενο, ούτε μου έλέιψαν λεπτομέρειες του πώς και του γιατί, ούτε τίποτα. Αλλά σε εμένα δεν λειτούργησε. Και ξέρεις γιατί; Γιατί από τη στιγμή που έχασα τις αισθήσεις μου δεν σε άκουγα πια! Πάει μετά, με έχασες, ό,τι γινόταν δεν θα έπρεπε, δεν θα μπορούσα να το μάθω. Άρα θα λειτουργούσε μάλλον καλύτερα αν με έκανες να καταλάβω καλά-καλά τι επρόκειτω να μου συμβεί, και να το περιμένω με τρόμο. Τα σκουλίκια/ίσως και όχι (χμ, θα σου πω και γι΄αυτό) τα είχα ξεχάσει, και στην προκειμένη, λόγω του δευτέρου προσώπου, περίπτωση, δεν έπρεπε. Τα σκουλίκια έπρεπε να είναι διαρκώς στο μυαλό μου, να είναι ο τρόμος μου, το "μετά το τέλος" αναπόφευκτο. Όσο για τα πολλά "αυτό, ή ίσως και όχι αυτό" που χρησιμοποιείς, νομίζω ότι με πέταξαν ακόμη περισσότερο έξω από το κλίμα. Δεν προσθέτουν στην ατμόσφαιρα, στα συναισθήματα. Αντιθέτως, αφαιρούν πολύ από τη σιγουρια΄του αφηγητή. Περιμένω από τον αφηγητή (σε μια διήγηση τρόμου) να παίξει μαζί μου, αλλά αν δεν ελέγχει απόλυτα το παιχνίδι με χάνει. Κράτα σε παρακαλώ σε πρώτη θέση στη σκέψη σου ότι αυτά σου τα λέει μία παντελώς άσχετη με το είδος. Ωχ! Πολλές παρατηρήσεις μαζεμένες! Πρέπει να ταυτίστηκες σε τόσο μεγάλο βαθμό με τον χαρακτήρα, ώστε δεν διάβασες μέχρι τέλους, διότι δυο παραγράφους πριν σε...σκότωσα! Αστειεύομαι, προφανώς. Η παρατήρηση σου είναι καλή και θα την λάβω σοβαρά υπ'όψιν από τεχνικής σκοπιάς. Σχετικά με το "αυτό ή ίσως όχι αυτό" χρησιμοποιούνται για να προκαλέσουν μεγαλύτερη αμφιβολία και οπωσδήποτε ο αφηγητής, κατά την άποψη μου, δεν πρέπει να είναι ένας μικρός θεός, που γνωρίζει τα πάντα. Τουλάχιστον όχι σε όλες τις ιστορίες. Πάντως, και αυτή η παρατήρηση θα μελετηθεί δεόντως. Τέλος, να σημειώσω ότι δεν χρειάζεται κάποιος να είναι σχετικός με κάποιο είδος για να το κρίνει. Η λογοτεχνία εξ άλλου είναι ενιαία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted November 29, 2011 Share Posted November 29, 2011 Ο τιτλος ειναι σωστος. Ειναι ενα αλλοκοσμο τοπιο. Αλλα ακριβως επειδη το προσδιοριζεις και στην πρωτη κιολας φραση του κειμενου, ειναι σαν να λες στον αναγνωστη ε εδω που θα διαβασεις ειναι ενα αλλοκοσμο τοπιο! Θα προτιμουσα να το ανακαλυψω καθως θα διαβαζω, μιας και με εχει προδιαθεσει ο τιτλος. Δεν το βρισκω αποτελεσματικοτερο να μου το ξαναλες αμεσως. Ειναι σαν να το φωναζεις ε καλε εδω το καλο αποκοσμο! Οπως ειπε και ο Χρηστος, η επιλογη του δευτερου ενικου δεν βοηθαει να μπει ευκολοτερα στην ατμοσφαιρα ο αναγνωστης. Θα προτιμουσα πρωτο ενικο. Ειναι πιο κλασικη λυση, αλλα πιο σιγουρη γιατι περιγραφεις οτι εσυ "ζεις" και μπορει ο αλλος ευκολοτερα να το ζησει απο την μερια του. Δεν με κρατησε να το διαβασω. Γρηγορα βαρεθηκα απο τις αναλυτικες περιγραφες και πιεστηκα να το τελιωσω, ακομα και αν ειναι μικρο. Δεν φοβηθηκα σε κανενα σημειο. Ομως, ο κοσμος που περιγραφεις εχει πολλες δυνατοτητες! Θα μπορουσες να το ξαναγραψεις. Η να γραψεις κατι αλλο με αυτη την βαση. Μου θυμιζει ενα σεληνιακο τοπιο, ισως θα μπορουσες να ονομασεις τον κοσμο αυτο μαυρη σεληνη (ειναι αστρολογικος ορος δεν τον εχω σκεφτει εγω, αλλα παντα με ιντριγκαριζε) η τελοσπαντων να τον αναπτυξεις σ' εναν ταδε πλανητη σε εναν ταδε γαλαξια, ισως μεσα απο μια μαυρη τρυπα, οπου εκει ολα η πολλα ειναι αναποδα απο τον δικο μας κοσμο κτλ Η λεξη που επιλεγεις για τα πλασματα πτωματοφαγοι, μου θυμισε Χαρι Ποτερ...τους υποστηριχτες του κακου μαγου. Θα ηθελα να βρεις μια αλλη λεξη για να μην κανει καποιος τοσο ευκολους συνειρμους. Νομιζω πως αν ειναι δυσκολο να νιωσει ο αναγνωστης φοβο ειναι γιατι δεν περιγραφεις τα συναισθηματα του ηρωα σου. Πως ουρλιαζει καθως τον τρωνε η τον ρουφανε, αν νιωθει πονο, αν εχει τρελαθει απο τρομο και φρικη κτλ. Μονο οι περιγραφες ειναι λιγο στειρες, γιατι ειναι σαν να το βλεπεις απο μακρια και δεν σε αγγιζει. Νομιζω πως αν ξαναγραφτει η αν αποτελεσει βαση για να γραψεις κατι νεο, θα ηταν πολυ δυνατοτερο σαν αποτελεσμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted November 30, 2011 Author Share Posted November 30, 2011 Ο τιτλος ειναι σωστος. Ειναι ενα αλλοκοσμο τοπιο. Αλλα ακριβως επειδη το προσδιοριζεις και στην πρωτη κιολας φραση του κειμενου, ειναι σαν να λες στον αναγνωστη ε εδω που θα διαβασεις ειναι ενα αλλοκοσμο τοπιο! Θα προτιμουσα να το ανακαλυψω καθως θα διαβαζω, μιας και με εχει προδιαθεσει ο τιτλος. Δεν το βρισκω αποτελεσματικοτερο να μου το ξαναλες αμεσως. Ειναι σαν να το φωναζεις ε καλε εδω το καλο αποκοσμο! Οπως ειπε και ο Χρηστος, η επιλογη του δευτερου ενικου δεν βοηθαει να μπει ευκολοτερα στην ατμοσφαιρα ο αναγνωστης. Θα προτιμουσα πρωτο ενικο. Ειναι πιο κλασικη λυση, αλλα πιο σιγουρη γιατι περιγραφεις οτι εσυ "ζεις" και μπορει ο αλλος ευκολοτερα να το ζησει απο την μερια του. Δεν με κρατησε να το διαβασω. Γρηγορα βαρεθηκα απο τις αναλυτικες περιγραφες και πιεστηκα να το τελιωσω, ακομα και αν ειναι μικρο. Δεν φοβηθηκα σε κανενα σημειο. Ομως, ο κοσμος που περιγραφεις εχει πολλες δυνατοτητες! Θα μπορουσες να το ξαναγραψεις. Η να γραψεις κατι αλλο με αυτη την βαση. Μου θυμιζει ενα σεληνιακο τοπιο, ισως θα μπορουσες να ονομασεις τον κοσμο αυτο μαυρη σεληνη (ειναι αστρολογικος ορος δεν τον εχω σκεφτει εγω, αλλα παντα με ιντριγκαριζε) η τελοσπαντων να τον αναπτυξεις σ' εναν ταδε πλανητη σε εναν ταδε γαλαξια, ισως μεσα απο μια μαυρη τρυπα, οπου εκει ολα η πολλα ειναι αναποδα απο τον δικο μας κοσμο κτλ Η λεξη που επιλεγεις για τα πλασματα πτωματοφαγοι, μου θυμισε Χαρι Ποτερ...τους υποστηριχτες του κακου μαγου. Θα ηθελα να βρεις μια αλλη λεξη για να μην κανει καποιος τοσο ευκολους συνειρμους. Νομιζω πως αν ειναι δυσκολο να νιωσει ο αναγνωστης φοβο ειναι γιατι δεν περιγραφεις τα συναισθηματα του ηρωα σου. Πως ουρλιαζει καθως τον τρωνε η τον ρουφανε, αν νιωθει πονο, αν εχει τρελαθει απο τρομο και φρικη κτλ. Μονο οι περιγραφες ειναι λιγο στειρες, γιατι ειναι σαν να το βλεπεις απο μακρια και δεν σε αγγιζει. Νομιζω πως αν ξαναγραφτει η αν αποτελεσει βαση για να γραψεις κατι νεο, θα ηταν πολυ δυνατοτερο σαν αποτελεσμα. Σ' ευχαριστώ! Οι παρατηρήσεις σου σίγουρα θα με βοηθήσουν να ξανακοιτάξω το κείμενο με άλλο μάτι και να σκεφτώ τί δυνατότητες κρύβονται από πίσω του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.