Jump to content

Αγιότις


jjohn

Recommended Posts

κατάλαβα

πάλι ρεζίλι έγινα :p

 

Δεν υπάρχει ντροπή στο να κάνει κανείς λάθη (to err is human).

Στη θέση σου, αυτό που θα "κρατούσα" δεν είναι η γνώση ότι το "αγιότης" δεν γράφεται με "ι". Θα μάθαινα να γράφω γι' αυτά που ξέρω (και γι' αυτά που δεν ξέρω να ψάχνω)!

 

Και πάλι συγχαρητήρια για την ενδιαφέρουσα ιδέα!

Link to comment
Share on other sites

Το διήγημα αυτό είχε πολύ περισσότερο δυναμικό για τρόμο στην αρχή και μετά το έχανε όσο προχωρούσε.

Παρόλο που είμαι από τα λιγότερο μυημένα άτομα στον τρόμο, έχω περίπου την εξής εικόνα στο μυαλό μου: μια ιστορία τρόμου πρέπει να αρχίζει με κάποιο τρόπο που δεν είναι απαραίτητα τρομακτικός, πρέπει να διατηρεί μια σχετική ατμόσφαιρα και στο τέλος πρέπει να τελειώνει με το υπερφυσικό/τρομακτικό για να πετυχαίνει το στόχο της. Αντίθετα, αυτό το διήγημα ξεκίνησε αρκετά τρομακτικά, με τη γυναίκα στην εκκλησία, με το σταυρό, το αίμα, το σκύλο που αγριέψε και όλα τα συστατικά, ξεφούσκωσε με όλες εκείνες τις κουβέντες με τον "άγγελο" και τελείωσε με ένα πακέτο εξηγήσεων που αφαίρεσαν τα πάντα από την ατμόσφαιρα. Στο τέλος λοιπόν ξεχνάς τον τρόμο και σκέφτεσαι μόνο την απάτη.

Υποψιάζομαι ότι το βασικό πρόβλημα είναι πως έχεις συμπιέσει μια πολύ μεγαλύτερη ιστορία στις λέξεις διηγήματος και δεν σου δόθηκε η δυνατότητα να επεξεργαστείς τις σκηνές με τη λεπτομέρεια που χρειαζόταν. Αν του δώσεις λίγο χώρο παραπάνω, σίγουρα μπορεί να γίνει πολύ καλύτερο.

Link to comment
Share on other sites

Η ιστορία αυτή, μέχρι το σημείο με το σκύλο ήταν μια εν δυνάμει ιστορία τρόμου. Από 'κει και πέρα -για μένα τουλάχιστον- τρόμος δεν υπήρχε. Μάλλον μια εύθυμη διάθεση μου έβγαζε περισσότερο, με αποκόρυφωμα το κομμάτι από το "30 χρόνια μετά" και κάτω όπου πραγματικά γέλασα! Καλό αυτό good.gif

αλλά ίσως όχι για διαγωνισμό τρόμου :p

 

 

Η ιδέα σου ήταν πολύ καλή αλλά νομίζω θα έπρεπε να την πάρεις λίγο πιο σοβαρά.

 

Καλή επιτυχία!

Link to comment
Share on other sites

Λίγο πολύ, τα έχουνε πει όλα οι προηγούμενοι.

 

Μου άρεσε η σκηνή με το σκύλο και νομίζω είχε αρκετές προοπτικές, αλλά η πλοκή θα μπορούσε να είναι καλύτερα δουλεμένη, ώστε να βγάζει περισσότερο τρόμο και έχω την εντύπωση οτι το θέμα δεν υπάρχει όπως θα έπρεπε.

 

Θα μπορούσες να την απλώσεις, ώστε να εξηγηθούν καλύτερα κάποια πράγματα και να έρθουν πιο ομαλά οι μεταβάσεις.

 

Καλή επιτυχία!

Link to comment
Share on other sites

Προσδέσου γερά, γιατί αυτά που θα σου πω θα σε στενοχωρήσουν. Πριν αρχίσω, να τονσω ότι τα λέω με όλη την καλή διάθεση και με μοναδικό μου κίνητρο να βοηθήσω.

 

Η ιστορία έχει πάρα πολλά προβλήματα, τόσο στην ιδέα, όσο και στην εκτέλεση. Το ότι την ανέβασες ενώ είχες όλο το χρονικό περιθώριο να την ξαναδιαβάσεις, να την ζαλίσεις λιγάκι, να τη διορθώσεις, να εξαντλήσεις κάθε περιθώριο βελτίωσης, μου δείχνει ότι τη βιάστηκες. Όταν γράφεις, κάθε σου ιστορία είναι ένα σου παιδί, ένα σου κομμάτι. Σ' αυτό, στον κόπο που έκανες να το "γεννήσεις", ΟΦΕΙΛΕΙΣ να το "μεγαλώσεις" και σωστά. Διάβασε ξανά την ισοτρία σου αργά κι αναρωτήσου: έκανες πραγματικά ό,τι μπορούσες γι αυτήν; Πες μου, με το χέρι στην καρδιά, πόση ώρα θα σου έπαιρνε να πληκτρολογήσεις τον τίτλο στο google και να δεις αν η αρχαΐζουσα ορθογραφία που διάλεξες είναι σωστή; Εμένα μου πήρε λιγότερο από τρία λεπτά να το δω σε πέντε διαφορετικές πηγές.

 

Σου έχω κάνει κάποιες (θα σου φανούν πολλές, αλλά είναι λιγότερες απ' όσες θα μπροούσα) παρατηρήσεις και στο κείμενο. Πάρε μια βαθιά ανάσα και προσπάθησε να μην πανικοβληθείς απ' τον αριθμό. Θα διασπιστώσεις ότι οι περισσότερες είναι πράγματα που με μια δεύτερη και τρίτη ματιά θα τα έβλεπες και θα τα διόρθωνες και μόνος σου. Ελπίζω να σου φανούν χρήσιμες. Καλή επιτυχία. :)

 

Αγιότις.doc

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάντα ψοφάω για σέττινγκ Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας and co. αλλά εδώ δε μπόρεσα να πεισθώ απόλυτα. Μου άρεσε το μαμούχαλο θρησκόληπτο στυλ του "Αγίου" και η σκηνή στο εκκλησάκι (όχι με το δαίμονα απλά οι λέξεις) μιας και μύρισα το θυμίαμα και το κερί και ένιωσα τις βυζαντινές εικόνες να κοιτάνε από ψηλά. Τώρα θέματα ρεαλισμού. Σε ποιά περίοδο αναφέρεται το διήγημα; Γιατί σε αρκετά προχωρημένη φάση του Βυζαντίου, ο Δωδεκαθεϊσμός δεν υπήρχε ούτε ως μακρινή σκιά και θα θορυβούσε ακόμα και έναν θρησκόληπτο υποψήφιο άγιο αυτή η "κατηγορία".

Η σκηνή του συμβουλίου ήταν πολύ αναληθοφανής. Ο "άγγελος" τι δουλειά είχε εκεί; Ο συλλογισμός επίσης δεν στέκει. Άγιοι τρισχειρότεροι από τον δικό μας υπήρξαν με καταγεγραμμένες πράξεις από ιστορικούς που παρόλα αυτά καθόλου δε κλόνισαν την φερεγγυότητα της εκκλησίας. Δε νομίζω ότι κάποιος μιλούσε έτσι απλά σε ένα συμβούλιο για να πετάξει τέτοιες κατηγορίες.

Θα μπορούσες όντως να το είχες χτενίσει λίγο, τουλάχιστον για τα κεφαλαία στα εισαγωγικά.

Καλή επιτυχία εύχομαι.:drinks:

Link to comment
Share on other sites

Η ιστορια ειναι αρκετα πρωτοτυπη και γι'αυτο μου αρεσε.

 

Απο κει και περα διεκρινα καποια λαθη στην αφηγηση (κυριως εκει ειναι το αδυναμο σημειο της ιστοριας), και καποια αλλα στην πλοκη (τα οποια ανεφεραν αναλυτικα οι υπολοιποι νωριτερα). Θελει καποια βελτιωση για να αποδωθει καλυτερα η ιδεα της ιστοριας.

 

καλη επιτυχια :)

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω να πω κάτι καινούριο. Συμφωνώ με τους προηγούμενους ότι το διήγημα έχει πολλά προβλήματα, τόσο στη γλώσσα όσο και στην αφήγηση. Η ίδια η ιδέα-υπόθεση είναι από τις πιο γεμάτες και περίπλοκες του διαγωνισμού(με την καλή έννοια), αλλά στην εκτέλεση μάλλον δεν ήξερες τι να τα κάνεις όλα αυτά και πώς να τα δείξεις παραστατικά και με λογική συνέπεια. Να είσαι πιο αυστηρός με τα κείμενά σου και να τα χτενίζεις περισσότερο - είχες αρκετό χρόνο.

Link to comment
Share on other sites

Δε θα διαφοροποιηθώ πολύ από τις κριτικές που έχουν γίνει ως τώρα. Το κείμενο θέλει αρκετή δουλεία και σε όλους τους τομείς. Στον πυρήνα του έχει μία ιδέα με προοπτικές, αλλά η υλοποίηση είναι μάλλον αφελής και το αποτέλεσμα θυμίζει περισσότερο μαύρη κωμωδία φαντασίας. Ο κεντρικός σου χαρακτήρας θα μπορούσε να ήταν τραγικός, αλλά η αφέλειά του είναι μάλλον υπερβολική για να τρομάξουμε. Και η κατάληξη, με τη μακρά εξήγηση και την τελική σκηνή, δε δουλεύει τόσο καλά.

Στα υπέρ της, η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι λεπτομέρειες που χρηισμοποιείς.

 

Ίσως, κάποια στιγμή στο μέλλον, να επέστρεφες και να ξαναέγραφες την ιστορία αυτή από την αρχή, χρειάζεται αναθεώρηση για να δουλέψει όπως της αξίζει.

Link to comment
Share on other sites

ευχαριστώ για τα σχόλια σας και τον κόπο που κάνατε για να διαβάσετε το κείμενο μου

 

Δύο -τρία πραγματάκια θα ήθελα να αναλύσω μόνο.

 

Αρχικά πω ότι η γυναίκα στο ναό ήταν ουσιαστικά αυτό που έδινε το έναυσμα για την σφαγή. Δεν είχε σκοπό να σκοτώσει τον παπά μας. Ο σκοπός της ήταν να ενημερώσει τον παπά μας ότι μία δαιμονική παρουσία ήταν στην πόλη. Φυσικά ήταν φτιαγμένη από τον διάβολο και εξού και η εύκολη εξόντωση της από τον άγγελο.

 

Μετά, το μαγικό φλάουτο είχε ως σκοπό να υπνωτίσει τους ζητιάνους και να μην ξυπνάνε από τις τσιρίδα που θα ακούγονταν όταν θα τους σκότωνε ο παπάς μας. Ήταν ήδη κοιμισμένοι επειδή ο αγγελάκος μας φοβόταν μήπως γίνει καμία παρεξήγηση και χαλάσει το σχεδιάκι του( να του μιλήσουν και να καταλάβει έτσι ο παπάς ότι όλα ήταν μία παγίδα){btw , τώρα πρόσφατα που ξανασκέφτηκα λίγο την συγκεκριμένη στιγμή, μου φάνηκε πολύ καλύτερο σαν ιδέα οι ζητιάνοι να είναι ξύπνιοι και να τον παρακαλάνε να τους λυπηθεί. Θα ήταν πολύ πιο δυνατή σκηνή - αν και λίγο αναληθής 40 vs 1 γαρ}.

 

Και τώρα περνάμε στο ψητό. Το όλο σχέδιο του Άγγελου. Δεν θα πω ψέμματα, είναι μια βλακεία που δεν έχει ίχνος αλήθειας απάνω της ,όπως μπορούμε και πολύ εύκολα να παρατηρήσουμε ανοίγοντας την τηλεόραση μας τις τελευταίες μέρες(γκουχ γκουχ Εφραίμ). Αλλά αυτό ισχύει για εμάς, ας μην ξεχνάμε ότι το διήγημα μιλάει για την ίδια κοινωνία όπου είχε εμπλακεί σε εικονομαχίες(γι' αυτό και έγραψα στο αρχικό ποστ για τον διαφορετικό τρόπο σκέψης). Είχα αποφασίσει από την πρώτη στιγμή να γράψω χόρρορ είτε σε αρχαία Ελλάς είτε σε Βυζάντιο και για τον λόγο αυτό δεν ήθελα να γραψω κάτι που μπορούσε κάλλιστα να τοποθετηθεί και στο παρών. Ο διαβολάκος μας λοιπόν έκανε το λεγόμενο "με έναν σμπάρο δύό τρυγόνια" και λέγοντας ένα λογικό-πάντα για την εποχή εκείνη - ψέμα κατάφερε να καταστρέψει δύο ανθρώπους. Ουσιαστικά ο άγγελος είναι ένα υποχείριο στα χέρια του διαβόλου που νομίζει πως μπορεί να αποδείξει κάτι εσφαλμένο και φυσικά την πατάει στο τέλος όταν τελικά θεωρήσει ότι πέτυχε τον σκοπό του.

 

Τέλος ,η αντίδραση των μοναχών είναι υπερβολική αφενός επειδή είμαστε σε διήγημα τρόμου και αφετέρου επειδή μιλάμε για ανθρώπους που είτε εν γνώσει τους εκμεταλλευόταν το κοσμάκη είτε πίστευαν βαθιά μέσα τους ότι ήταν πράγματι επίλεκτοι του Θεού. Με την μία ή την άλλη έννοια δεν νομίζω πως θα ήθελαν να έχουν κάποιον να βρίζει την κότα με τα χρυσά αυγά/ κύριο τους.

 

Ελπίζω να κάλυψα κάποιες απορίες που μπορεί να δημιούργησε η ιστορία μου(πέρα φυσικά από την "γιατί θεέ μου πρέπει να διαβάσω αυτή τη μλκία ; :p")

Αυτά, με λίγα λόγια για όλα φταίει αυτή η ιστοσελίδα

πριν την διαβάσω ούτε με θεούς θα έμπλεκα ούτε με διαβόλους

θα έγραφα σπλαττεριά με καλόγερους και καλόγριες .Καταραμένο research....

Edited by joidv
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..