Sonya Posted December 3, 2011 Share Posted December 3, 2011 Όνομα Συγγραφέα: Σόνια Είδος: σουρεαλιστικός τρόμος Βία; δε θα το 'λεγα... Σεξ; ούτε αυτό θα το 'λεγα... Αριθμός Λέξεων: 1904 Αυτοτελής; ναι Σχόλια:ένας πάρα πολύ έντονος και αρκετά σουρεάλ εφιάλτης Αρχείο: Το πορτρέτο του Ράφαελ.doc 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted December 4, 2011 Share Posted December 4, 2011 Oh... πολύ καλό... το λέγειν και το στυλ σου ταιριάζουν σ'αυτή την ιστορία, κι αν και ο τρόμος σε κάποια σημεία προς το τέλος πλακώνεται από την κοτλέ μπότα της φάντασυ γλώσσας σου, ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα το γεγονός πως δεν είχα ιδέα που το πήγαινες, μέχρι και το τέλος-τέλος. Α, επίσης μου έδωσες έμπνευση για κάτι που γράφω αυτό τον καιρό. Στα πολλά συν η αρχή που σε αρπάζει από τα short &curlies και δεν σ'αφήνει. Εύγε, luv. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted December 4, 2011 Share Posted December 4, 2011 Ναι, καλό. Θα τόνιζα λίγο περισσότερο (και λίγο πιο νωρίς) το ότι ο Ρ θα έβγαινε ακριβώς όπως τον ζωγράφιζε εκείνη. Επίσης, η ιστορία θα γινόταν πολύ πιο "βαριά" (με την καλή έννοια) αν υπήρχαν σύντομες αναφορές (ή έστω υπαινιγμοί) σε συγκεκριμένα περιστατικά της σχέσης τους και γιατί η Κ προσπαθούσε να τον ξεπεράσει. Θα ταυτιζόμασταν καλύτερα μαζί της αν είχαμε μια ιδέα του τι είχε τραβήξει γιαν α φτάσει μέχρι εκεί και με τι ψυχολογικό τίμημα είχε καταφέρει να ξεφύγει στο παρελθόν από τον Ρ και να παντρευτεί. Ζητάω πολλά; Πάρα πολλά -το ξέρω. Αλλά έτσι η ταύτισή μας με την Κ θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. Αλήθεια θα μας πόναγε το δεξί μας χέρι τώρα. Καλό τέλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted December 4, 2011 Author Share Posted December 4, 2011 Περιέγραψα τον εφιάλτη όπως τον "βίωσα". Δηλαδή, η Κ δεν είχε ιδέα ότι ο Ρ θα μεταμορφωνόταν σ' εκείνο που θα ζωγράφιζε (in fact, the whole point was that things would happen the other way around ) μέχρι τη στιγμή που το συνειδητοποίησε. Ναι, θα χωρούσε να βάλω πώς και τι και γιατί, αλλά περιορίστηκα στα συστατικά του εφιάλτη. Ίσως να παίρνει 200-300 λέξεις με σκέψεις κατά τη διάρκεια του πίνακα, να μεγαλώσει λίγο κι η σκηνή, να γίνει πιο "αργή". Θα φύγουμε, βέβαια, απ' τον "καθαρό" εφιάλτη, αλλά what the heck, ας θυσιάσουμε λίγη ονειροφάνεια... :Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted December 4, 2011 Share Posted December 4, 2011 Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία και όπως πάντα η Χριστίνα χρησιμοποιεί μια τόσο θελκτική αφήγηση που σε κρατάει στο κείμενο μέχρι τέλους. Φλερτάροντας ακόμη και με το χιούμορ σε μια σύντομη ιστορία τρόμου, σου αρέσει να τη διαβάζεις, ούτως η άλλως. Προλαβαίνει να πεί όσα χρειάζονται και ακόμη να κάνει τιμητική αναφορά στο έργο του Όσκαρ Γουάιλντ, με το οποίο βέβαια συγγενεύει ελάχιστα. Μόνη ένσταση ίσως αν η ιστορία είναι τρόμου. Και το βάζω ξέροντας ότι έχει γίνει συζήτηση μεγάλη για αυτό. Αναρωτιέμαι αν επειδή υπάρχει αυτοτραυματισμός, φρικιαστικό πορτραίτο, η σκοτάδι στη σπηλιά αν είναι τρόμου. Επίσης μια γενικότητα, άσχετη με το κείμενο της Χριστίνας, πολλοί εδω μέσα μπερδεύουν το αηδιαστικό η φρικιαστικό με τον τρόμο. Ο Χίτσκοκ θα είχε αντίρηση σε αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Α, και ξέχασα την πολύ καλή αρχή. Εξαιρετική η πρώτη παράγραφος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted December 5, 2011 Author Share Posted December 5, 2011 (edited) E, είπα, κατόπιν ωρίμου σκέψεως και έμπειρων συστάσεων, να μη χρησιμοποιήσω πρώτα τη σαδομαζό γκόμενα, αλλά το κοριτσάκι που φαινόταν πιο απειλητικό στην αθωότητά του. Πέτυχε, λες, ε; Edited December 5, 2011 by Sonya Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Η ιστορία κάνει κάποια άλματα σε σκηνές, που σώζονται μόνο από την αναφορά στα σχόλια ότι πρόκειται στην ουσία για πραγματικό όνειρο. Επίσης πρέπει να δεχτούμε ντε φάκτο κάποιες συμβάσεις για να προχωρήσουμε στην συνέχεια χωρίς να έχουμε πολλές πληροφορίες (τα είπε ο mman παραπάνω). Ο λόγος ύπαρξης της Μοίρας στο κείμενο μου διαφεύγει. Εκτός αν χρησιμοποιείται για να "χρωματίσει" με όμορφες περιγραφές το έργο. Το ότι το χαρακτηρίζεις σαν σουρεάλ τρόμο με βοήθησε να αντιληφθώ κάποια πράγματα παραπάνω για το πως το είχες πλάσει στο μυαλό σου, παρόλα αυτά όμως αν το έβλεπα σε ένα βιβλίο με διηγήματα, χωρίς την ταμπέλα "σουρεάλ" θα είχα πολύ περισσότερες απορίες. Η γραφή είναι στα γνωστά υψηλά επιπέδα και η χρήση της ατμόσφαιρας υποδειγματική. Η αναφορά στον εφιάλτη στα σχόλια βοηθάει πολύ και σε βάζει στον αποσπασματικό τρόπο σκέψης των ονείρων (αλλά θα το προτιμούσα μέσα στο κείμενο αυτό και όχι στα σχόλια τιτλων). Τρόμου; Ναι σαφώς και είναι τρόμου. Ο τρόμος είναι συναίσθημα, δεν είναι είδος. Ωραίο διήγημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Η πρώτη παράγραφος ήταν και η μεγάλη είσοδος σε αυτό το "ενήλικο" παραμύθι. Γιατί εγώ αυτό βλέπω. Σαν να άκουγα τη φωνή σου όταν το διάβαζα, ήταν καταπληκτικό. Ένα παραμύθι φυσικά που θα ακούσεις μόνο σε παρέες που φοράνε πέτσινα και χρησιμοποιούν μαστίγια. Αλλά ελκυστικό να διαβάζω κι εγώ ;) Μια ηρωίδα που περνάει από σκληρές δοκιμασίες για να πετύχει το λυτρωτικό στόχο της και η Μοίρα να γίνεται "ο Σάτυρος" του "παραμυθιού". Εύγε Χριστίνα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 6, 2011 Share Posted December 6, 2011 Είναι πράγματι εντελώς τρομακτικό να περιμένεις μια πόρτα ν' ανοίξει και να βγει κάτι που εσύ ζωγραφίζεις, ακόμα κι αν δεν είναι τόσο τρομακτικό όσο το περιγράφεις εδώ. Και οι σκηνές που προσπαθούσε να κάνει το χέρι της να σταματήσει, εντελώς ανατριχιαστικές. Ομολογώ ότι η αρχή, με το γάμο και τη βέρα, καθόλου δεν προϊδεάζει για το πόσο φοβερά θα γίνουν αυτά που θ' ακολουθήσουν. Το πιο σουρεαλιστικό κομμάτι πάντως είναι το στενό πέρασμα μέσα από το δρομάκι, με τους τοίχους να την κλείνουν όλο και περισσότερο σε κάθε στροφή και τους ώμους να γδέρνονται στις πέτρες. Πολύ ωραίο, χωρίς περισσότερα άλλα λόγια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Raven Posted December 6, 2011 Share Posted December 6, 2011 Το διάβασα κι εγώ και είπα (αφού πρώτα ξεφορτώθηκα μπογιές, πινέλα κλπ----> για να μη γίνει αυτό λοιπόν) να σχολιάσω. Μου άρεσε και μπορώ να πω ότι τρόμαξα τη στιγμή που κατάλαβα τι γινόταν με τη ζωγραφιά και τι ακριβώς θα έβγαινε από την πόρτα. Επίσης, μου άρεσε και ο λόγος και οι σκηνές που περιγράφεις. Αλλά, αν και η πρώτες παράγραφοι με τη μοίρα ήταν ώραιες, δεν κατάλαβα τι ρόλο έπαιζε στην όλη ιστορία, εκτός βέβαια κι αν έδειχνες με αυτό ότι όλα όσα έγιναν ήταν ένα παιχνίδι που της έπαιξε η μοίρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted December 6, 2011 Author Share Posted December 6, 2011 Ε, ναι, περίπου αυτό. Βασικά, αυτό που ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου κατά τη διάρκεια του ονείρου και κατά την καταγραφή του, ήταν η Μοίρα να με δείχνει με το δάχτυλο και να γελάει βροντερά μαζί μου. :Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted December 8, 2011 Share Posted December 8, 2011 (edited) Αυτό το διήγημα μου έβγαλε λύπη και πόνο. Έχει μια αλήθεια που σε κάνει να συμπονάς και να ακολουθείς την ηρωίδα χωρίς κόπο. Η γλώσσα έχει φυσικότητα, ρέει και την ακολουθείς αβίαστα, σε βοηθάει να μπεις για τα καλά στην ιστορία. Εγώ προσωπικά βρήκα έξυπνες τις παραγράφους με τη Μοίρα. Προσθέτουν τον απαραίτητο τόνο ειρωνείας. Απλά θα τις προτιμούσα πιο διάσπαρτες στο κείμενο και όχι τρεις στην αρχή και μία αργότερα. Edited December 8, 2011 by Eugenia Rose Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 5, 2012 Share Posted February 5, 2012 Ζωντανό και κοφτό γράψιμο(αν και μπορούσαν να κοπούν κάποια επίθετα). Η αρχή όντως σε αρπάζει από το λαιμό και σε κάνει να θέλεις να διαβάσεις παρακάτω, αλλά είναι υπερβολικά έντονη σε σχέση με αυτό που ακολουθεί. Δε χτυπάει μετεωρίτης τη γη, απλώς ένας παλιός γκόμενος εμφανίζεται από το πουθενά και ζητάει επανασύνδεση. Και, όπως είπαν και οι αποπάνω, δεν είναι εντελώς ξεκάθαρος ο ρόλος της Μοίρας εδώ, τον οποίο τον τονίζεις και τόσο πολύ μάλιστα. Συμφωνώ ότι θα χρειάζονταν περισσότερες πληροφορίες για τη σχέση αυτή για να ταυτιστούμε, αλλά οκ, αυτό δε με πείραξε εμένα ιδιαίτερα. Εκεί που διαβάζει το σημείωμα που λέει "αν θέλεις να τον ξαναδείς κλπ" δε θα μου έπεφτε εντελώς άσχετο να την ακούσω να λέει "όχι, δε θέλω να τον ξαναδώ" και να τελειώνει εκεί. Οκ, είναι ξεκάθαρο ότι τον θέλει ακόμα, αλλά δε θα ταίριαζε περισσότερο να τα πηγαίνουν εντελώς καλά, πριν τη βάλεις να κάνει κάτι τρομαχτικό για να τον σώσει; Το τι έπρεπε να κάνει η Κ. για να τον ξαναφέρει πίσω δε θα έπρεπε να έχει κάποια σχέση, συμβολική, ξερωγώ, με το πώς ένιωθε γι' αυτόν κλπ; Κάτι σαν "θα τον φέρουμε πίσω μόνο αν μας αποδείξεις ότι τον αγαπάς/ότι αξίζει" κάτι τέτοιο. Αν και αυτό θα το έκανε λίγο μελό, θα μου πεις... Ωραία και έντονη εικόνα το να ανησυχεί, πρώτα, ότι δε ζωγραφίζει αρκετά καλά και ύστερα, όταν το χέρι της παίρνει τον έλεγχο, ότι ζωγραφίζει υπερβολικά καλά και ρεαλιστικά και τονίζει τα κακά του σημεία. Το τέλος είναι από εκείνο το "συντομότερο διήγημα που υπάρχει": Ο τελευταίος άνθρωπος του κόσμου κάθεται σε ένα δωμάτιο. Η πόρτα χτυπάει. Θέμα γούστου, βέβαια, αλλά για μένα αυτό είναι απουσία τέλους και τεμπελιά συγγραφέα. Εννοείται ότι τα παραπάνω αφορούν την περίπτωση που το διήγημά σου θέλεις να αντιμετωπιστεί σαν διήγημα, όχι απλώς σαν απεικόνιση ονείρου. Και επίσης, αν θυμάμαι καλά το όνειρο όπως το είχες περιγράψει στο τόπικ με τα όνειρα, το ζωγράφισμα τελείωνε ως εξής: το αίμα από τον αυτοτραυματισμό του χεριού ολοκληρώνει τον πίνακα παρά τη θέληση της Κ., δηλαδή με το μαχαίρωμα πετυχαίνει το αντίθετο απ'αυτό που ήθελε. Αυτή ήταν μια πολύ ωραία ιδέα και κρίμα που δεν την έβαλες στο διήγημα. Γενικά καλό, αλλά κάπως σαν αποσπασματικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.