Guest old#2065 Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Όνομα συγγραφέα Νίκος Είδος Βιωματικός τρόμος Λέξεις 780 Αυτοτελής Ναι Χριστούγεννα Όταν οι άνθρωποι παντρεύονται, είναι και λίγο θέμα τύχης, τι θα αποδειχθεί τελικά ο σύντροφός τους. Αυτός παντρεύτηκε ένα ξωτικό. Μια κοπέλα κανονική που όμως αποδείχθηκε πως ήταν το ξωτικό των Χριστουγέννων. Από την πρώτη στιγμή δεν του ζήτησε κάτι παράξενο, μόνο να την αγαπά και να δεχθεί να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα με τον τρόπο της. Το δέχτηκε και αφέθηκε στο να μαθαίνει και να ζει τα δικά της Χριστούγεννα. Από τα πρώτα κιόλας χρόνια, κατάλαβε ότι του άρεσε αυτή η νέα οπτική και σιγά-σιγά ξέχασε αν υπάρχει και άλλος τρόπος να γιορτάζει κανείς τα Χριστούγεννα. Η μόνη ζαβολιά σε σχέση με την αρχική συμφωνία τους, ήταν ότι εκείνη προσπαθούσε να μοιράσει συνήθειες των γιορτών σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Δωράκια σε φίλους η στόλισμα του σπιτιού και σε εποχές που δεν ήταν απαραίτητο όπως το Πάσχα η η Πρωτομαγιά. Τα χρόνια περνούσαν και τα Χριστούγεννα ήταν πια για αυτόν μια υπερπαραγωγή. Το δέντρο δέσποζε κυριολεκτικά στο σαλόνι τους. Η κορυφή του άγγιζε το ταβάνι. Το στόλισμα του ήταν μια τριήμερη ιεροτελεστία. Εκείνος αφού το έστηνε και τοποθετούσε τα τρεις χιλιάδες φωτάκια του, το παρέδιδε σε εκείνη για τα υπόλοιπα. Επί τρεις μέρες έμπαιναν με τη σειρά, από μέσα προς τα έξω μπάλες, αγγελάκια, αηβασίληδες, μήλα, εικόνες, τρομπέτες, τυμπανάκια, πουλιά, κεριά, τριαντάφυλλα και στο τέλος ένα μικρό κόκκινο φιογκάκι σε κάθε κλαδί. Κάτω από το δέντρο, και γύρω από τη φάτνη, κουτιά. Αμέτρητα κουτιά με γιορτινό περιτύλιγμα, κάποια άδεια, από τους προηγούμενους στολισμούς και κάποια γεμάτα με δώρα, που περίμεναν την Άγια Νύχτα για να δοθούν σε μικρούς και μεγάλους, φίλους και συγγενείς. Παιδικά βιβλία, με εικόνες παραμυθένιας θαλπωρής, ήταν τοποθετημένα παντού. Οικογένειες από ποντικάκια, μπροστά στο τζάκι, να πίνουν τσαι σε λιλιπούτια σερβίτσια και να τρώνε μικρούλικα κέικ. Αηβασίληδες, τάρανδοι, αγγελάκια, καμπάνες και ρόδια διασκορπισμένα συμπλήρωναν το ντεκόρ. Δύο κουκλόσπιτα που μέσα τους φώτιζαν χαρούμενα χριστουγεννιάτικα σκηνικά. Και μουσική. Από ορατόρια με αυστριακές χορωδίες, κλασσικά αμερικάνικα η σύγχρονα, μέχρι κάλαντα. Και μέσα σε αυτό το σκηνικό, εκείνη χαρούμενη να τριγυρίζει, να αλλάζει δίσκους στο πικ-απ, να διορθώνει ένα αγγελάκι που έπεσε και να λάμπει. Να λάμπει χαρούμενη, λες και ζούσε όλο τον υπόλοιπο χρόνο για αυτή τη γιορτή. Και εκείνος, με το πέρασμα των χρόνων, άρχισε υποσυνείδητα να χαίρεται στο άκουσμα της πρώτης χριστουγεννιάτικης διαφήμισης, στο στόλισμα του πρώτου καταστήματος η στην πρώτη κοκα-κόλα με την ετικέτα του Αη Βασίλη. Ήξερε, όπως ο σκύλος στο πείραμα του Παυλώφ, ότι μετά έρχονται μέρες όμορφες, μέρες έστω τεχνητής χαράς και αισιοδοξίας. Και ξαφνικά ,πριν ένα χρόνο, λίγες μέρες πριν ακουστεί η πρώτη διαφήμιση με το τζιγκλ μπελ στο ραδιόφωνο, το ξωτικό των Χριστουγέννων ξεκίνησε για το τελευταίο ταξίδι του. Όλος ο Δεκέμβρης πέρασε στο αμείλικτο κυνήγι της επόμενης στιγμής. Οροί, αναπνευστήρες, καθετήρες, σύριγγες στόλιζαν το ψυχρό δωμάτιο του νοσοκομείου. Μόνο στο διάδρομο, ένα θλιβερό Χριστουγεννιάτικο δέντρο, θύμιζε ότι ήταν Χριστούγεννα. Εκείνος δεν το κατάλαβε, μόνο την Πρωτοχρονιά, καθισμένος δίπλα της στο σκοτεινό και άδειο δωμάτιο, είδε από το παράθυρο τα πυροτεχνήματα, και έσκυψε και τη φίλησε ψιθυρίζοντας «Καλή Χρονιά». Του χαμογέλασε. Ήταν η τελευταία πρωτοχρονιά που τους έβρισκε μαζί. --------------------------------------------------------------------------- Παρόλο που ήταν στην καρδιά του χειμώνα, δεν είχε φοβερό κρύο και άνετα μπορούσες να κάνεις βόλτα στην πόλη, ακόμη και το βράδυ. Μη έχοντας τίποτε συγκεκριμένο να κάνει χάζευε τις βιτρίνες όταν κάποια στιγμή το βλέμμα του επικεντρώθηκε σε μια από αυτές. Δίπλα στις καλοντυμένες κούκλες υπήρχε ένα στολισμένο δέντρο. Γύρω από τη τζαμαρία γιρλάντες από πολύχρωμα φωτάκια. «Δεν ήταν καλή ιδέα τελικά αυτή η βόλτα» σκέφτηκε, καθώς ανεξήγητα ένοιωσε να του χαλάει η διάθεση. Έστριψε τη γωνία του καταστήματος, για να απομακρυνθεί, όταν ξαφνικά ένοιωσε κάτι να τον πνίγει. Έβαλε το χέρι στο λαιμό του και έπιασε κάτι που τον έσφιγγε σαν βρόχος. Γύρισε και με τρόμο είδε τις γιρλάντες με τα φωτάκια, σαν πλοκάμια αλλόκοσμου τέρατος να κινούνται απειλητικά προς το μέρος του. Μία είχε ήδη τυλιχτεί στο λαιμό του. Έπεσε κάτω, παλεύοντας να απαλλαγεί από το θανάσιμο αγκάλιασμα, ανέπνεε με δυσκολία. Κοίταξε γύρω του, με την ελπίδα κάποιας βοήθειας. Οι λιγοστοί διαβάτες δεν έδειχναν να του δίνουν σημασία. Ενώ δεν το είχε προσέξει μέχρι εκείνη τη στιγμή, ήχοι από χριστουγεννιάτικα τραγούδια που ακούγονταν πριν, δυνάμωσαν τόσο έντονα που άρχισαν να χτυπάνε τα τύμπανά του ανυπόφορα και βασανιστικά. Κάτι κοκκινοντυμένα ανθρωπάκια με άσπρα γένια, εμφανίστηκαν από το πουθενά και τον περικύκλωσαν. Ένοιωσε ένα φρικτό πόνο στο χέρι, γύρισε και είδε έναν αηβασίλη με κατακόκκινα γένια να μασουλάει ένα κομμάτι από το χέρι του. Σε λίγο τον δάγκωναν όλοι παντού. Ακινητοποιημένος από τα πλοκάμια- γιρλάντες, είδε έναν αηβασίλη να πλησιάζει το αφτί του, και λίγο πριν το ξεσκίσει με τα δόντια του να του φωνάζει με μια φρικτά διαπεραστική στριγκλιά «Καλά Χριστούγεννα». Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Ωραίο το πρώτο κομμάτι. Το δεύτερο, να πω την αλήθεια, δεν το έπιασα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Να πω την αλήθεια, κι εγώ δεν κατάλαβα τι έγινε στο τέλος. Σαν να το έκοψες στη μέση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Το πρώτο κομμάτι είναι καλό. Σε κερδίζει. Με συναίσθημα και δέος. Το δεύτερο είναι μια καρικατούρα. Μια αποτυχημένη, κακή καρικατούρα. Που μακάρι τα δύο κομμάτια να είναι ασύνδετα και άσχετα μεταξύ τους. Γιατί αν έχουν σχέση, το δεύτερο κομμάτι αμαυρώνει, λεκιάζει, αναιρεί όλη την ομορφιά του πρώτου. Και χωρίς λόγο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα. Το πρώτο κομμάτι πάντως είναι ιδιαίτερο και φτάνει από μόνο του. Θα πρότεινα να σβήσεις τελείως το 2ο κομμάτι και να περάσεις την ιστορία στις "διάφορες ιστορίες" όπου θα ταιριάζει περισσότερο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Εγώ διαφωνώ, παιδιά. Χωρίς την τραβηγμένη κωμικοτραγικότητα του δεύτερου, το πρώτο θα ήταν ορφανό και αποτελματωμένο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Συμφωνώ ότι χρειάζεται το δεύτερο κομμάτι, αλλά κάτι έγινε και δεν κατάλαβα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Λυπάμαι που δεν μπορώ να αλλάξω η να προσθέσω κάτι εκτός ίσως απο το ότι το πρώτο μέρος ήταν ένα γλυκό όνειρο ενώ το δεύτερο είναι ένας βασανιστικός εφιάλτης. Δυστυχώς Ντίνο συνδέονται τα δύο μέρη και πόσο δίκιο έχεις όταν λές ότι το δεύτερο λεκιάζει το πρώτο. Το ξέρω αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτε για αυτό. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Μπορεί να μη μου άρεσε (με την έννοια ότι με λύπησε) η κατάληξη της ιστορίας με το δεύτερο κομμάτι, αλλά αναγνωρίζω πως και η ζωή δεν τα φέρνει πάντα όπως τα θέλουμε. Και μπορεί να μην τα πιάνω όλα, αλλά από την κουβέντα μας στη Βύνη, Νίκο, νομίζω πως καταλαβαίνω τι εστί αυτό που λες "βιογραφικός τρόμος"... Και είναι πράγματι τρόμος αυτός, του χειρότερου είδους. Μπορεί να φαίνεται πως παραληρώ, αλλά νομίζω πως με καταλαβαίνεις, όπως κι εγώ κατάλαβα κάποια πράγματα μέσα από την ιστορία σου. Πολύ όμορφο φαίνεται το σαλόνι σου από τις φωτογραφίες κι εύχομαι να συνεχίσεις να το στολίζεις έτσι, ακόμα και τώρα. Κι εύχομαι να μην κάνω λάθος στην ερμηνεία τόσο της ιστορίας όσο και των φωτογραφιών, γιατί αλλιώς πάλι έγινα ρεζίλι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Μπορεί να μη μου άρεσε (με την έννοια ότι με λύπησε) η κατάληξη της ιστορίας με το δεύτερο κομμάτι, αλλά αναγνωρίζω πως και η ζωή δεν τα φέρνει πάντα όπως τα θέλουμε. Και μπορεί να μην τα πιάνω όλα, αλλά από την κουβέντα μας στη Βύνη, Νίκο, νομίζω πως καταλαβαίνω τι εστί αυτό που λες "βιογραφικός τρόμος"... Και είναι πράγματι τρόμος αυτός, του χειρότερου είδους. Μπορεί να φαίνεται πως παραληρώ, αλλά νομίζω πως με καταλαβαίνεις, όπως κι εγώ κατάλαβα κάποια πράγματα μέσα από την ιστορία σου. Πολύ όμορφο φαίνεται το σαλόνι σου από τις φωτογραφίες κι εύχομαι να συνεχίσεις να το στολίζεις έτσι, ακόμα και τώρα. Κι εύχομαι να μην κάνω λάθος στην ερμηνεία τόσο της ιστορίας όσο και των φωτογραφιών, γιατί αλλιώς πάλι έγινα ρεζίλι! Όχι καλή μου δεν κάνεις λάθος. Σε ευχαριστώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Τουλάχιστον όχι ακόμη. 'Αρα μιλάμε για κάτι που ακόμα δουλεύεται.. Εμένα αυτό μ' αρκεί . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Όχι καλή μου δεν κάνεις λάθος. Σε ευχαριστώ. Κουράγιο τότε, Νίκο μου! Και να έρθεις στο μυτίγκιο, να σου φτιάξουμε το κέφι, να αλλάξει το τέλος της ιστορίας! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheSea IsBurned Posted December 5, 2011 Share Posted December 5, 2011 Λυπάμαι που δεν μπορώ να αλλάξω η να προσθέσω κάτι εκτός ίσως απο το ότι το πρώτο μέρος ήταν ένα γλυκό όνειρο ενώ το δεύτερο είναι ένας βασανιστικός εφιάλτης. Δυστυχώς Ντίνο συνδέονται τα δύο μέρη και πόσο δίκιο έχεις όταν λές ότι το δεύτερο λεκιάζει το πρώτο. Το ξέρω αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτε για αυτό. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια. Πολύ καλό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted December 6, 2011 Share Posted December 6, 2011 κι εγώ. Μπορεί λογοτεχνικά να συμφωνώ με τους Ντίνους, καταλαβαίνω όμως ότι στην ουσία δεν έχεις επιλογή. Το να μου αρέσει το δεύτερο μέρος θα ήταν πολύ σκληρό απέναντί σου. Εύχομαι ο εφιάλτης να τελειώσει κάποτε. Να υπάρξει και τρίτο μέρος στην ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted December 8, 2011 Share Posted December 8, 2011 Αν και το πρώτο μέρος ήταν πιο συναισθηματικό από το δεύτερο και ίσως επιφανειακά να μην μοιάζουν, εμένα μου άρεσαν και τα δύο. Ίσως το ξωτικό που παντρεύτηκε και έζησε μαζί του τόσα χρόνια, να τον προστάτευε χωρίς αυτός να το γνωρίζει, από τα δαιμόνια των Χριστουγέννων. Έτσι όταν έφυγε να μην μπορούσε να το κάνει πια. Επειδή είναι αυτοβιογραφικός τρόμος εύχομαι στο τρίτο μέρος της ιστορίας ο ήρωας να βρει ένα άλλο αισιόδοξο νόημα στα Χριστούγεννα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted December 16, 2011 Share Posted December 16, 2011 Όπως βλέπεις δεν έχασα χρόνο. Ύστερα απ αυτά που είπαμε στο meeting, δε θα μπορούσα να το σχολιάσω όπως τα άλλα παιδιά. Δομικά δηλαδή. Άλλωστε δεν είμαι καλή σ αυτό ούτως ή άλλως. Απλά μ έκανε να βουρκώσω. Αυτό. Καλή συνέχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.