Tiessa Posted December 8, 2011 Share Posted December 8, 2011 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Βάσω Είδος: Επιστημονική Φαντασία Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 5165 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Είναι μια ιστορία που γράφεται και ξαναγράφεται εδώ και τρία χρόνια. Αυτή είναι η 6η εκδοχή της αρχικής σύλληψης, μετά από πολλές τροποποιήσεις και βελτιώσεις. Η 4η, με 600 περίπου λέξεις λιγότερες, έχει δημοσιευτεί στο τελευταίο τεύχος του "9", τον Ιούνιο του 2010. teaser: «Μπορείς να φανταστείς το φόβο και την απελπισία όλων εκείνων των γενεών, που έβλεπαν κάθε χρόνο τις φλέβες του σκοταδιού ν’ απλώνονται αργά, κι αυτούς να χάνουν ολοένα και περισσότερα, δίχως ελπίδα επέμβασης κι επιστροφής;» Αρχείο: Όλες οι Γεύσεις του Φωτός.doc Edited December 8, 2011 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted December 9, 2011 Share Posted December 9, 2011 Μια ιστορία που την σκεφτόμουν πολύ ώρα αφού την είχα ξαναδιαβάσει. Πυκνογραμμένη, σχεδιασμένη μ' εξαιρετική ακρίβεια, πολύ όμορφα κι ισορροπημένα δοσμένη. Η δύναμη κι ο πλούτος της βρίσκονται κατά τη γνώμη μου κατά ένα μεγάλο μέρος στην αντίστιξη των δύο οπτικών που την ξεδιπλώνουν: την εσωτερική, βιωματική των ιθαγενών και την εξωτερική, επιστημονική των παρατηρητών. Πρόκειται για ένα σχήμα εξαιρετικής δυναμικής, το οποίο δημιουργεί συνεχώς σκέψεις πάνω στις αναλογίες, τα δίπολα και τον τρόπο συνύπαρξης και σύγκρουσης δύο διαφορετικών κοσμοειδώλων που αλληλεπιδρούν χωρίς να γνωρίζει το ένα την ύπαρξη του άλλου. Εάν υπάρχει κάτι, όχι που δε μου άρεσε, αλλά που θα ήθελα να παρατηρήσω, αυτό έχει κάνει καθαρά με τις προσδοκίες που μου δημιούργησε προσωπικά η ιστορία. Μπορεί να στέκεται μια χαρά νοηματικά όπως δίδεται, εγώ όμως περίμενα ένα τέλος που θα την απογειώσει και θα την ολοκληρώσει, όπου δηλαδή με κάποιον τρόπο θα υπάρξει κάποια, έστω στιγμιαία, 'συνάντηση' ή 'διασταύρωση' μεταξύ των δύο οπτικών. Αντ' αυτού οι παρατηρητές απλά αποχωρούν (από φόβο; από σεβασμό;), κάτι που το βρήκα σχετικά αμήχανο σε σχέση με το ρόλο τους. Και στους ιθαγενείς, βλέπουμε την θυσία του Ποιητή, σε μια τελική σκηνή, η οποία αν κι ιδιαίτερα καλογραμμένη, παραμένει στην ουσία της μελοδραματική (οποιαδήποτε θυσία είναι μελοδραματική όταν δεν πείθει ότι είναι απολύτως απαραίτητη – κι εδώ είναι δύσκολο να την παρουσιάσεις ως τέτοια, χωρίς να διαταράξεις τις ισορροπίες του διηγήματος). Άλλωστε είναι ούτως ή άλλως μια 'αποδυναμωμένη' θυσία, μιας κι έχει προηγηθεί αυτή μιας ολόκληρης γενιάς. Εν ολίγοις, κατά τη γνώμη μου η ιστορία στέκεται εξαιρετικά ως 'επεισόδιο' σε έναν ευρύτερο λογοτεχνικό κόσμο, αλλά κάτι της λείπει για να είναι αυτοτελής. Μπράβο Βάσω, πολύ καλή δουλειά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted December 9, 2011 Share Posted December 9, 2011 Αχ, Cyrano, μια χαρά τα πήγαινες και στα θετικά και στα αρνητικά. Μέχρι εδώ: [...] η ιστορία στέκεται εξαιρετικά ως 'επεισόδιο' σε έναν ευρύτερο λογοτεχνικό κόσμο, αλλά κάτι της λείπει για να είναι αυτοτελής. Μη της λες τέτοια! Μη της λες τέτοια! (Η Βάσω ξέρει τη γνώμη μου για το διήγημα. Μου αρέσει πολύ, και ειδικά το τέλος.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 9, 2011 Author Share Posted December 9, 2011 (edited) Σ' ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου και για τα σχόλια, Ποθητέ. Χαίρομαι που το βρίσκεις νοηματικά πλήρες, γιατί ένα από τα συνηθισμένα παράπονα που είχα ακούσει σε προηγούμενες εκδοχές της ιστορίας αυτής ήταν ότι έλλειπαν πληροφορίες και δεν γινόταν εύκολα κατανοητή. 1. [...] η ιστορία στέκεται εξαιρετικά ως 'επεισόδιο' σε έναν ευρύτερο λογοτεχνικό κόσμο, αλλά κάτι της λείπει για να είναι αυτοτελής. 2. Μη της λες τέτοια! 1. Παρόλο που αυτή η ιστορία δεν έχει γραφτεί σαν μέρος ή σαν επεισόδιο μιας μεγαλύτερης, δεν έχεις άδικο στην παρατήρηση. Η ιδέα με απασχολεί καιρό και θα ήθελα μια τέτοια σύγκρουση/μη σύγκρουση κόσμων να μπορούσα να τη δουλέψω περισσότερο. Απλώς, τα πλάσματα και το περιβάλλον είναι πολύ διαφορετικά και θα ήταν δύσκολο να αναπτυχθούν σε μεγάλη έκταση. Εμπλέκει μια μάλλον απαιτητική κοσμοπλασία. 2. Μη φοβάσαι, δε φταίει που μου λέει τέτοια. Αν πάει κάποια στιγμή καλά (Βλ. παραπάνω τα περί κοσμοπλασίας), μπορεί και να είναι κάποιο επόμενο πόνημα. Edited December 9, 2011 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted December 9, 2011 Share Posted December 9, 2011 Εγώ πάντως, που το είχα διαβάσει παλαιότερα, το βρίσκω ένα από τα καλύτερα διηγήματά σου που έχω διαβάσει. Ο κόσμος έχει όντως ενδιαφέρον, δεν ξέρω όμως σε μεγάλη έκταση αν θα έχανε τη δύναμή του το συγκεκριμένο επεισόδιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted December 10, 2011 Share Posted December 10, 2011 Περίεργη ιστορία (απο άποψη γραφής εννοώ). Ενώ δεν είναι μεγάλη, έχει τόσες πολλές πληροφορίες που θα χωρούσαν σε μια τριπλάσια σε μέγεθος, ίσως και μεγαλύτερη. Δεν μου έλειψε κάτι και δεν με απογοήτευσε σε κάποιο σημείο. Η γραφή είναι πολύ δυνατή, πλούσια σε περιεχόμενο χωρίς να αναλώνεται σε λογοτεχνικές σάλτσες. Αρκετά βαριά γραφή πάντως για εμένα (που προτιμώ πιο προφορική προσέγγιση στην λογοτεχνία), αλλά αυτό είναι υποκειμενικό. Αν κάτι με πείραξε είναι οτι κατά την ανάγνωση της απαιτούσε όλη την αναγνωστική προσοχή μου (για να καταλάβω τι γίνεται και για τις εναλλαγές Ο.Γ), χωρίς όμως παράλληλα να μου δίνει την ευκολία κατανόησης αυτών που διάβαζα. Για να το πω πιο απλά, ένιωθα ότι διαβάζω-μεταφράζω στο μυαλό μου αυτό που διάβασα- αντιλαμβάνομαι σε εικόνα αυτό που μετέφρασα. Ήταν σε πολλά σημεία που ένιωσα οτι μεταφράζω απο μια ξένη γλώσσα. Ίσως είχε παραπάνω science από ότι fiction για τα γούστα μου, ή ίσως δεν έχω παιδευτεί αρκετά στον τρόπο κατανόησης Ε.Φ έργων με τις ιδιομορφίες που αυτά έρχονται. Υ.Γ Δεν έχω διαβάσει τις προηγούμενες 5 εκδοχές της, αλλά πιστεύω οτι η ροή της γραφής στις πρώτες εκδοχές θα ήταν λιγότερο δύσκαμπτη, πιο ελεύθερη και όχι τόσο τεχνικά αυστηρή. Γενικά πιστευω οτι με κάθε διόρθωση που γίνεται σε ένα έργο απο τον ίδιο τον συγγραφέα έρχεται και μια αποστείρωση. Αλλο πράγμα η επιμέλεια απο ένα άλλο πρόσωπο και άλλο 6 απανωτές διορθώσεις απο τον συγγραφέα. Ελπίζω να μην πας και σε 7η εκδοχή! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 10, 2011 Author Share Posted December 10, 2011 Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, Απόστολε και ευχαριστώ και για τα σχόλια. Υ.Γ Δεν έχω διαβάσει τις προηγούμενες 5 εκδοχές της, αλλά πιστεύω οτι η ροή της γραφής στις πρώτες εκδοχές θα ήταν λιγότερο δύσκαμπτη, πιο ελεύθερη και όχι τόσο τεχνικά αυστηρή. Γενικά πιστευω οτι με κάθε διόρθωση που γίνεται σε ένα έργο απο τον ίδιο τον συγγραφέα έρχεται και μια αποστείρωση. Αλλο πράγμα η επιμέλεια απο ένα άλλο πρόσωπο και άλλο 6 απανωτές διορθώσεις απο τον συγγραφέα. Ελπίζω να μην πας και σε 7η εκδοχή! Οι προηγούμενες εκδοχές ήταν όλες πιο σύντομες, και για τον λόγο αυτό πολύ πιο δυσνόητες. Δεν είμαι σε θέση να πω αν ήταν περισσότερο ή λιγότερος τεχνικές. Πάντως, δεν έκανα τις διορθώσεις απανωτά. Μεσολάβησε συζήτηση με αρκετούς ανθρώπους -η τρίτη μάλιστα εκδοχή πέρασε και από το 14ο Λογοτεχνικό Εργαστήριο της ΑΛΕΦ, από όπου μάζεψε πάνω από δέκα διαφορετικές απόψεις, που οι περισσότερες συγκλίνανε στο ότι θέλει χώρο για να γίνει καλύτερα κατανοητό. Μάλλον δε θα πάω σε 7η εκδοχή, αλλά αν το κάνω, θα είναι πια κάτι ριζικά διαφορετικό και όχι μερικές εκατοντάδες λέξεις ακόμα στο ίδιο διήγημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted December 10, 2011 Share Posted December 10, 2011 Βάσω σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω με τον Απόστολο. Επηρρεασμένος από προηγούμενα διηγήματά σου, όπως το Μετείκασμα και το Γλυκόπιοτο φως, εδώ δυσκολεύτηκα. Ίσως η τριπλή ανάγκη περιγραφής πρωτότυπων ¨κόσμων¨να μην μπορεί να βγεί σε ένα σύντομο διήγημα. Ο κόσμος των κατοίκων, ο κόσμος των παρατηρητών και η πλανητική δομή. Με κούρασε και δεν ευχαριστήθηκα αυτό που ήταν και το ζουμί. Δηλ τη σχέση των ιθαγενών με το φως, μεταξύ τους,με την παράδοση, με την "ηθική" κλπ Ίσως αν έκανες ένα διήγημα μόνο για τους κατοίκους; Αφού όπως επισημαίνει και ο Συρανό, τελικά τα δυο διαφορετικά ήδη δεν έρχονται σε επαφή, μήπως μπορεί να αφαιρεθεί η να ελαχιστοποιηθεί το κομάτι με τους παρατηρητές; Επίσης το διαφορετικό στυλ για να περιγράψεις τη γλώσσα μηχανής το βρήκα λίγο "παιδικό" (Αυτό είναι κομπλιμάν ) Με αφορμή την λέξη μετείκασμα που έχεις δύο φορές στο κείμενο, να σε παραπέμψω σε μια ταινία του Ντάριο Αρτζέντο (τέσσερεις μύγες σε γκρι βελούδο) που στηρίζει το έξυπνο τέλος της σε αυτή την ιδιότητα του ματιού (εγκεφάλου;) . (Το σχετικό τόπικ εδώ ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted December 10, 2011 Share Posted December 10, 2011 Πολύ ωραία ιστορία, πολύ καλογραμμένη και με μπόλικες πληροφορίες για δυο «διαφορετικές» όψεις του ίδιου κόσμου. Μου άρεσε η επιστημονική προσέγγιση του ενός είδους, κι η μελαγχολική διάθεση του δεύτερου. Γενικά, συμφωνώ με τις παρατηρήσεις του Cyrano και του Drake. Ήθελε αρκετή προσοχή για να συλλάβουμε όλες τις λεπτομέρειες του κόσμου (ή των κόσμων) που υπήρχαν μέσα στο κείμενο. Είναι αλήθεια ότι περιέχει πολύ υλικό για να γραφτεί μια νουβέλα ή κι ένα (τρία;) μυθιστόρημα. Κάτι που θα ήθελα είναι ένα τέλος που να συμπεριλάμβανε και τα δύο είδη. Τα ακολουθούσαμε ταυτόχρονα σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας κι έτσι θα ήθελα με ένα τρόπο να τέλειωναν την ιστορία από κοινού. Όχι απαραίτητα να έρχονταν σε επαφή, αλλά να υπήρχε ένα κοινό σημείο αναφοράς. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν μου άρεσε το τέλος έτσι όπως μας το έδωσες. Απλά περίμενα κάτι διαφορετικό, όσο διάβαζα την ιστορία. Κι ένα λαθάκι που σου ξέφυγε (επειδή μας έλειψαν οι διορθώσεις της wordsmith ): που γεννιόντουσαν με περίσσια ενέργειας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 11, 2011 Author Share Posted December 11, 2011 Νίκο, Άγγελε: Σας ευχαριστώ πολύ και τους δυο για τον χρόνο που διαθέσατε να διαβάσετε και να σχολιάσετε. Σκεφτόμουνα από χτες -γι αυτό δεν απάντησα και νωρίτερα- πάνω στα παρακάτω, παρόμοια σχόλια, τα οποία έχουν και κάτι κοινό με του Ποθητού: [...] Ίσως αν έκανες ένα διήγημα μόνο για τους κατοίκους; Αφού όπως επισημαίνει και ο Συρανό, τελικά τα δυο διαφορετικά ήδη δεν έρχονται σε επαφή, μήπως μπορεί να αφαιρεθεί η να ελαχιστοποιηθεί το κομάτι με τους παρατηρητές; [...] Κάτι που θα ήθελα είναι ένα τέλος που να συμπεριλάμβανε και τα δύο είδη. Τα ακολουθούσαμε ταυτόχρονα σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας κι έτσι θα ήθελα με ένα τρόπο να τέλειωναν την ιστορία από κοινού. Όχι απαραίτητα να έρχονταν σε επαφή, αλλά να υπήρχε ένα κοινό σημείο αναφοράς. [...] Και προσπάθησα να θέσω αυτό το ερώτημα απέναντι μου και να σκεφτώ συνειδητά για ποιο λόγο δεν το προσπάθησα αυτό μετά από τόσες γραφές και τόσες επεκτάσεις και αλλαγές που έχω κάνει και κατέληξα στα εξής: Πέρα από τα προφανή, δηλ. την αύξηση σε μέγεθος που θα το έβγαζε έξω από τα όρια του διηγήματος και φυσικά τη δυσκολία της παρουσίασης μιας τέτοιας σκηνής διασταύρωσης, που θα μπορούσε εύκολα να γίνει αμήχανη και να δώσει μια κλωτσιά στην όλη ατμόσφαιρα, αυτό που βασικά είχα στο μυαλό μου όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω ήταν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα προκύπτει από την ασυμβατότητα: κάτι πολύ κακό συμβαίνει στον κόσμο των Εμφρόνων. Αλλά αυτό που τους στερεί το φως δεν είναι μια κακόβουλη ύπαρξη, που έχει ξεκινήσει με την πρόθεση να τους κάνει κακό. Είναι απλώς ένα εντελώς ξένο στο περιβάλλον τους σώμα -και μάλιστα μια μηχανή- η οποία κάνει μόνο άμυαλα μια εργασία. Σ' αυτή την ιστορία όλοι είναι (σχεδόν) αθώοι (ή μήπως ανεύθυνοι;): οι άνθρωποι που έστησαν τη μηχανή χωρίς να έχουν ανιχνεύσει ζωή στον δορυφόρο Βήτα και την ξέχασαν να δουλεύει όταν κατέρρευσε ο κόσμος τους. Η μηχανή, που καταστρέφει άμυαλα, επειδή πολύ απλά είναι μηχανή. Οι Έμφρονες, που καταστρέφουν ένα μεγαλειώδες έργο κάποιου άλλου πολιτισμού, επειδή τους βλάπτει. Και τέλος οι παρατηρητές, που φτάνουν κατόπιν εορτής και το μόνο που νιώθουν ότι μπορούν να κάνουν είναι να κρατήσουν την ύπαρξη αυτού του κόσμου μυστική. Πολλές φορές αναρωτήθηκα αν θα πρόσθετε κάτι στην ιστορία -πέρα από μέγεθος- η ύπαρξη μιας τρίτης οπτικής, αυτή του ακόμα μεταγενέστερου παρατηρητή-ιστοριογράφου, που θα πάντρευε όλες τις οπτικές, θα συμπλήρωνε τις πληροφορίες που έλλειπαν και θα έκρινε τις διάφορες πλευρές, αλλά φοβήθηκα την πιθανή διδακτική χροιά και το επέφυγα. --Καλά, το βλέπω το μυθιστόρημα να μου γνέφει από τη γωνία. Δεν το γλυτώνω (ουμε)! Με αφορμή την λέξη μετείκασμα που έχεις δύο φορές στο κείμενο, να σε παραπέμψω σε μια ταινία του Ντάριο Αρτζέντο (τέσσερεις μύγες σε γκρι βελούδο) που στηρίζει το έξυπνο τέλος της σε αυτή την ιδιότητα του ματιού (εγκεφάλου;) . (Το σχετικό τόπικ εδώ ) Πολύ ενδιαφέρον αυτό, Νίκο. Δεν το έχω δει, ούτε το ήξερα καν, αλλά αν το πετύχω πουθενά, θα το έχω στα υπόψιν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted December 12, 2011 Share Posted December 12, 2011 Λοιπόν, το διάβασα λίγο μετά που ανέβηκε, αλλά τώρα θα δεήσω να σχολιάσω. Το βρήκα πάρα πολύ καλό, έφυγε μονορούφι. Όμορφες εικόνες και κάθε οπτική έδινε πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Βέβαια είχα μαντέψει πολύ πιο πριν ποιός ήταν ο σκοπός δημιουργίας του διχτυού, αλλά δεν ήμουν εντελώς σίγουρος, οπότε ήρθε ωραία η αποκάλυψη. Στο μόνο σημείο που μου φάνηκε οτι του λείπει κάτι είναι το τέλος. Το βρήκα πολύ καλό, αλλά, δεν ξέρω, ίσως περίμενα κάτι πιο συγκλονιστικό και μου 'λειψε. Πολύ ωραίο κείμενο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.