Keuthonymos Posted December 11, 2011 Share Posted December 11, 2011 Όνομα Συγγραφέα: Σπυρίδων (a.k.a Keuthonymos - Κευθώνυνος) Είδος ποιήματος: (Ας το κατηγοριοποιήσουν οι αναγνώστες) Αριθμός Στίχων: 13 Σχόλια: (Το ποίημα αυτό έχει γραφτεί αρκετά χρόνια πριν. Έχει αναρτηθεί σε 2 blogs {σε παλαιότερες αποτυχημένες μου προσπάθειες για blogging} και τώρα αποφάσισα να το ανεβάσω στο forum) Αρχείο: Μαύρα σύννεφα απλώνονται στον ουρανό Σκοτείνιασε ο ορίζοντας, μαύρισε ο τόπος Κι εγώ γυρνώ μονάχος στο πουθενά Παρέα με το τίποτα. Η θλίψη βυθίζει την ψυχή μου Στην θάλασσα της μελαγχολίας. Μέσα μου πόνος και μοναξιά Τίποτα δεν κατάφερα. Ατενίζω το μέλλον, Θολό, σκοτεινό χωρίς καμιά ελπίδα. Όμως το βλέμμα αγέρωχο Καρφωμένο ψηλά στο μουντό ουρανό Ηττημένος αλλά περήφανος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Witch King of Angmar Posted December 11, 2011 Share Posted December 11, 2011 Το ποίημα δεν ξέρω που να το κατηγοριοποιήσω.Σίγουρα όμως μοιάζει σαν να γράφτηκε τώρα,με όλη αυτή την σαπίλα που μεταμορφώθηκε σε αθλιότητα και καταδικάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον ''ανεπτυγμένο'' κόσμο να νιώθουν ηττημένοι αλλά περήφανοι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Keuthonymos Posted December 11, 2011 Author Share Posted December 11, 2011 Σίγουρα όμως μοιάζει σαν να γράφτηκε τώρα,με όλη αυτή την σαπίλα που μεταμορφώθηκε σε αθλιότητα και καταδικάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον ''ανεπτυγμένο'' κόσμο να νιώθουν ηττημένοι αλλά περήφανοι. Κι όμως το κατηγοριοποίησες μια χαρά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Witch King of Angmar Posted December 12, 2011 Share Posted December 12, 2011 (edited) Μα τι να πω τώρα για τον εαυτό μου;Ότι είμαι εκπληκτικός;Θεός;Ήλιος καλοκαιρινός; Φυσικά αστειεύομαι. Edited December 12, 2011 by Witch King of Angmar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted December 12, 2011 Share Posted December 12, 2011 Γεια σου Σπυρο και χρονια πολλα! Δεν εχουμε γνωριστει νομιζω... Οποτε ελπιζω να μην σου φανουν βαρια τα σχολια μου... Ο τιτλος, οπως και το ποιημα, μου φαινονται καπως παροχυμενα...η αισθηση της μοναξιας, του πονου, της μελαγχολιας κτλ ειναι κλασικη επιλογη στην ποιηση. Και εγω καπως ετσι ξεκινησα. Αλλα τωρα, οταν ξαναβλεπω πολλα απο τα κομματια μου και κομματια αλλων, τα βρισκω χιλιοειπωμενα, σε σημειο που βαριεμαι και θελω να δω κατι αλλο. Ενω σαν αισθηση μου βγαζει αυθεντικο συναισθημα, δεν με καλυπτουν και οι απλες φρασεις. Θα ηθελα παραπανω "στολισμα". Νιωθω πως ειναι φρασεις που εβαλες σε μια σειρα και οχι ενα δεμενο ποιημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Keuthonymos Posted December 13, 2011 Author Share Posted December 13, 2011 (edited) Γεια σου Μαριαντζελλα! Σ' ευχαριστώ! Δεν έχουμε γνωριστεί και τώρα είναι μια πολύ καλή ευκαιρία. Κάθε σχόλιο είναι ευπρόσδεκτο γι' αυτόν το λόγο άλλωστε έβαλα το ποίημα εδώ. Χαίρομαι που μπήκες στον κόπο να το διαβάσεις και να σχολιάσεις. Τις επόμενες μέρες θα ανεβάσω ένα ποιημα που το έγραψα λίγο μετά απο το "Ηττημένος αλλά περήφανος". Edited December 13, 2011 by keuthonymos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted December 13, 2011 Share Posted December 13, 2011 Μ! Οκ περιμενω να δω το επομενο σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.