Τα τελευταία λόγια της μάγισσας

[jjohn]

Φίλε Κώστα, γενικά μου αρέσουν οι ιστορίες σου αλλά αυτή εδώ δυστυχώς δεν με άφησε πλήρως ικανοποιημένο. Βρήκα ωραία την κεντρική ιδέα με την

"πραγματοποίηση" της επιθυμίας

και πως αυτή γίνεται εφιάλτης αλλά ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η μετάβαση αυτή δεν με άφησε ικανοποιημένο. Θα ήθελα ο τρόμος να ήταν πιο προσωποποιημένος στην κατάσταση της ηρωίδας και όχι απλά ξεμαλλιάσματα/ξενυχιάσματα και γενικά ξε. Κάπου σε εκείνο το σημείο με έχασες και με ψιλοξανακέρδισες στο τέλος. Εάν αποφασίσεις να την ξαναδουλέψεις , θα σου πρότεινα να αλλάξεις κάποια πραγματάκια στο μεσαίο τμήμα και να προσθέσεις ένα κομμάτι στο οποίο

θα μας εξηγούσες τα κίνητρα του ιδιοκτήτη του κινηματογράφου

 

Καλή επιτυχία

Edited January 6, 2012 by joidv

[AlienBill]

Μου άρεσε το γεγονός ότι κάποια συμπεράσματα που έβγαλα διαβάζοντάς το, ήταν καθαρά δουλειά της φαντασίας μου και μόνο. Αυτό θεωρώ ότι είναι πλεονέκτημα στις ιστορίες τρόμου. Το συναίσθημα που μου έβγαλε στην αρχή, μου θύμισε το τραγούδι των Stereo Nova ονόματι "εξώστης". Το πρόβλημα είναι ότι για το μέγεθός του θα έπρεπε να έχουμε κάποιες ενδείξεις για το τι συνέβη στον Μιχάλη ή τι πιστεύει η πρωταγωνίστρια ότι του συνέβη. Αν είναι να το μάθουμε στο τέλος (ή έστω να το υποψιαστούμε) τότε έπρεπε το κείμενο να είναι μικρότερο. Επίσης υπάρχει λίγο διάσταση στη σύνδεση της ατμόσφαιρας των όσων γίνονται στο σινεμά και των όσων παθαίνει η πρωταγωνίστρια στο δεύτερο μισό. Τελείως άλλη ατμόσφαιρα που ξεφέυγει από τον τίτλο κατά πολύ, ενώ ο τρόπος με τον οποίο συνδέονται οι ασύμβατες ατμόσφαιρες στο τέλος, δεν μου φάνηκε επαρκής. Αυτά όμως είναι θέματα που άπτονται του προσωπικού μου υποκειμενισμού και δεν νομίζω ότι έχουν αντικειμενική υπόσταση. Ισως λοιπόν θα μπορούσαν να σε εμπνεύσουν για μία επόμενη ιστορία σου.