aScannerDarkly Posted January 2, 2012 Share Posted January 2, 2012 Ίσως είναι η καλύτερη ιστορία σου που έχω διαβάσει. Πέρα από μερικές υπερβολικά εξεζητημένες εκφράσεις (αλίμονο αν δεν υπήρχαν άλλωστε ), ο λόγος σου είναι πολύ πιο εύστοχος από άλλες φορές. Ο τίτλος είναι πάρα πολύ καλός - αν και δεν είναι ακριβής σε σχέση με το κείμενο - και η αρχή σε ψήνει να συνεχίσεις. Έχεις χειριστεί την ταραγμένη ψυχολογία σωστά - καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Τι δε μου άρεσε: Μεγάλη κατάχρηση των πελώριων περιόδων. Θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικές αν τις είχες χρησιμοποιήσει μόνο σε 1-2 σημεία ιδιαίτερης έντασης. Δεν πείστηκα γιατί σχεδόν δε σκέφτηκε να πάει στο νοσοκομείο - με συνοπτικές διαδικασίες απέκλεισε την πιθανότητα, χωρίς πειστικό λόγο. Το λογίδριο με το ζυμάρι και τα σκουλήκια. Εντελώς αφύσικο - πόσο μάλλον όταν οι διάλογοι που έχεις χρησιμοποιήσει είναι πιο καθημερινοί. Η στροφή του ήρωα στη βία και στη μισανθρωπία ίσως θα ήταν καλύτερο να γίνει πιο κλιμακωτά. (Γενικά δεν είναι λίγες οι φορές που μου δίνεις την εντύπωση ότι εκβιάζεις τη μισανθρωπία στα κείμενά σου). Κι αν δε φαίνεται από όλα τα παραπάνω, η ιστορία μου άρεσε. Απλώς πιστεύω ότι θα πρέπει να ξεφύγεις λίγο από τον συγκεκριμένο τύπο ήρωα που χρησιμοποιείς σχεδόν παντού και -γκοχ γκουχ- να μην ψάχνεις πάντα την πιο δύσκολη λέξη για να πεις κάτι αν δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Μπορώ όμως να πω ότι αυτό το κείμενό σου είναι το πρώτο εδώ και αρκετό καιρό που δείχνει σημαντικά σημάδια προόδου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted January 3, 2012 Share Posted January 3, 2012 Καταιγιστικό σε αγωνία και ροή. Πολύ ωραία σκέψη, πολύ ωραίες-φρικιαστικές εικόνες, πολύ συναισθηματικά φορτισμένο, μου 'σφιξε την καρδιά. Θα 'θελα να έχω ένα στοιχείο για το τι προκάλεσε αυτό το γεγονός. Ήταν κάποιος δαίμονας; Πολύ ωραίο, πάντως. Μπράβο Χρήστο, καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vinegrete Posted January 5, 2012 Share Posted January 5, 2012 Μια απο τις δυνατες συμμετοχες του διαγωνισμου πιστευω. Η ιστορια ειναι ανετη και ευκολοδιαβαστη οπως βλεπω οτι ειπαν και αλλοι παραπανω και αφου με βολευει στην αναγνωση το εκτιμω. Και οι διαλογοι μου αρεσαν (γενικα εχω προσεξει ωραιες ιστοριες που χανουν στους διαλογους, αλλα εδω ηταν καλα δοσμενοι) Ο τρομος δινεται σε διαφορες μορφες, χωρις να λειπει το ανατριχιαστικο.. η πλοκη επισης καλη.. και η εισαγωγη δυνατη καλη επιτυχια Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted January 6, 2012 Share Posted January 6, 2012 Γενικά φίλε Χρήστο, οι ιστορίες(τις δύο για τους πιο πρόσφατους διαγωνισμούς) που έχω διαβάσει από σένα δεν με έχουν κερδίσει (δεν φταις εσύ, απλά τα αναγνώσματα και οι προτιμήσεις μου είναι σε εντελώς άλλο στυλ ).Παρ' όλα αυτά, βρήκα την συγκεκριμένη ιστορία καλύτερη από τις άλλες σου και γενικά μία ιστορία που με ικανοποιήσει και μένα. Μάλλον επειδή η όλη υπόθεση είναι πιο κοντινή σε 'μένα και στον μέσο αναγνώστη(ως έναν βαθμό πάντα). Από τεχνικής φύσεως δεν είμαι σίγουρα σε θέση να σου υποδείξω πράγματα, αλλά σε κάποια σημεία νομίζω πως υπάρχει μία σχετική φλυαρία. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted January 7, 2012 Author Share Posted January 7, 2012 Λίγα θα πω, μιας και δεν ξέρω πόσοι τα διαβάζουν μετά το πέρας του διαγωνισμού. Ευχαριστώ όσους σχολίασαν και ψήφισαν την ιστορία μου, φυσικά Εκπλήσσομαι κάπως με όλα αυτά τα σχόλια περί "βελτίωσης", καθώς θεωρώ ότι έχω γράψει αρκετά καλύτερες ιστορίες -σίγουρα γενικότερα, αλλά και δημοσιευμένες στο σφφ. Μάλλον αυτή εδώ ήταν περισσότερο στο πνεύμα του φόρουμ. Λίγα ειδικά: Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από τη φράση "shoulder angel", που σημαίνει το αγγελάκι της συνείδησης που βγαίνει πάνω από τον ώμο και σου λέει "κάνε αυτό, όχι μην κάνεις εκείνο". Εγώ αντί για άγγελο, έβαλα διάβολο και οι λόγοι είναι προφανείς . Η ιστορία είναι ξεκάθαρα ενταγμένη στο υπερφυσικό, καθώς η γυναίκα του τον βλέπει προς το τέλος με το στόμα στο σβέρκο . Αυτό που έγινε είναι ότι ο καταπιεσμένος εαυτός του ήρωα πήρε τον έλεγχο και ήθελε να βγει προς τα έξω και να "τιμωρήσει" όσους, κατ' αυτόν, έφευγαν. Το φράγμα κάποτε ξεχειλίζει, και χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Εδώ, συμβολικά, τίθεται η ηλικία των 33 ετών ως ένα όριο. @Scanner: Αυτό με τις περιόδους ότι έγινε κατάχρηστη το σκέφτηκα. Αν ήταν μόνο στις στιγμές έντασης όμως, θα έβγαζε μάτι ως αρρυθμία. Οπότε τώρα επέλεξα να είναι γενικότερα το ύφος ταραχώδες, με μεγαλύτερη ένταση σε ορισμένες σκηνές (3-4 μέσα στο κείμενο). Ο διάλογος με το ζυμάρι είναι πράγματι έτσι, αλλά έγινε εμβόλιμα από τον "παραμορφωμένο" εαυτό που άρχισε να εμφανίζεται. Ευχαριστώ και πάλι όλους που σχολίασαν και με ψήφισαν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted January 7, 2012 Author Share Posted January 7, 2012 (edited) Α, κι επειδή μερικοί το είχαν απορία για τα φινάλε που είχα σκεφθεί εναλλακτικά: Το 1ο ήθελε τον εσωτερικό δαίμονα να...βγαίνει με κάποιο τρόπο από το σώμα του ήρωα και αυτός να πεθαίνει καθώς τον βλέπει να σέρνεται στο δωμάτιο, σιχαμερός και "απερίγραπτος" ( the lovecraft way) Το 2ο είχε μια τελευταία παράγραφο από την οπτική της γυναίκας, να καταθέτει συντετριμμένη σε αστυνομία/ψυχίατρο ή κάτι τέτοιο το παραπάνω γεγονός. Το 3ο ήθελε τον ήρωα να "γεννάει" από μέσα του τον κακό εαυτό του και να ζει μαζί του στο μέλλον, κρύβοντάς τον στην ντουλάπα του ή κάπου εκεί, για να τον αγκαλιάζει πού και πού Επέλεξα την εκδοχή που διαβάσατε ως λιγότερο γκροτέσκα και γραφική. Edited January 7, 2012 by Stanley Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted January 7, 2012 Share Posted January 7, 2012 Καλά, η πρώτη και η τρίτη εκδοχή τα σπάνε ρε Σταν! Κρίμα...ειδικά για την τρίτη! Θα γινόταν πολυεπίπεδο το διήγημα. Υ.Γ Εκφράζω προσωπικό γουστο έτσι; Μην πέσετε να με φάτε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted January 7, 2012 Share Posted January 7, 2012 Κι έλεγα, δε θα μας πει τελικά; Κι εγώ προσωπικό γούστο: Το 1ο πάει κι έρχεται, αλλά αυτό που διάλεξες νομίζω κάθεται καλύτερα. Το 2ο, με τίποτα. Το 3ο όμως κάτι μου κάνει... Άντε, γράφ'το και βάλε poll Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted January 7, 2012 Author Share Posted January 7, 2012 Καλά, η πρώτη και η τρίτη εκδοχή τα σπάνε ρε Σταν! Κρίμα...ειδικά για την τρίτη! Θα γινόταν πολυεπίπεδο το διήγημα. Υ.Γ Εκφράζω προσωπικό γουστο έτσι; Μην πέσετε να με φάτε. Καλά, ξαναπές μου μόλις διαβάσεις Πίντσον κλπ Γενικά: Το 3ο κι εμένα μου αρέσει, δίνει μια άλλη διάσταση από αυτό που ήθελα τώρα να πω, γιατί ουσιαστικά ο ήρωας αποδέχεται την κακή του φύση και ζει με αυτήν. Θα το κοιτάξω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 7, 2012 Share Posted January 7, 2012 Το τρίτο μου άρεσε κι εμένα πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.