alkinem Posted January 1, 2012 Share Posted January 1, 2012 Εγώ μετά από ολική αναισθησία όταν ξύπνησα ήθελα απλώς να φάω τα πάντα... Από προσωπική εμπειρία, το ξύπνημα μετά από επέμβαση σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή του εγκεφάλου δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted January 2, 2012 Share Posted January 2, 2012 Αδελφέ, ξέρεις ότι είμαι φαν. Εδώ, όμως, θα σε μαλώσω, γιατί, ενώ ΞΕΡΕΙΣ να γράφεις, ΞΕΡΕΙΣ να κεντάς, η δουλειά ήταν πιο πρόχειρη απ' όσο σου αξίζει. Ναι, οκ, έχεις πολύ σημαντικότερα πράγματα να σκέφτεσαι στην παρούσα φάση, γι αυτό κι εγώ σου σημείωσα κάποια χοντρά λάθη να τα φτιάξεις. Στα επιστημονικοτέτοια είμαι ντουβάρι, αν κι εγώ όταν είχα βγάλει τα κρεατάκια (με ολική, γιατί ήμουν 23), με το που συνήλθα απ' τη νάρκωση (και σταμάτησα να λέω ασυναρτησίες), έβγαλα τ' άντερά μου κι έπεσα για ύπνο. :Ρ Ελπίζω οι παρατηρήσεις που σου έκανα να σου φανούν χρήσιμες για ΟΤΑΝ επιμεληθείς την ιστορία σου (να την επιμεληθείς, της αξίζει). Καλή επιτυχία. Κωνάριο.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted January 2, 2012 Share Posted January 2, 2012 Προσωπικά λυπάμαι που η παράθεση επιστημονικών γνώσεων θεωρείται επίδειξη και λογοκρίνεται, ενώ η παράθεση off-topic προσωπικών εμπειριών (που δε συνιστούν καν επαρκές στατιστικό δείγμα) γίνεται ανεκτή. Μια ακόμα ένδειξη ότι το forum είναι περισσότερο μέρος "κοινωνικής δικτύωσης" παρά "εργασίας" - χωρίς αυτό να είναι αντικειμενικά καλό ή κακό. Από την άλλη, τα συγχαρητήριά μου στον συγγραφέα, που κινητοποίησε την αντίδραση των αναγνωστών με μια αμφιλεγόμενη λεπτομέρειά του. Νομίζω ότι είναι ένα touch που δεν πρέπει να χάσεις! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 2, 2012 Share Posted January 2, 2012 Στην αρχή είχα μπερδευτεί και νόμιζα ότι το Κωνάριο ήταν κάτι στο μάτι (Αλλά τελικά αυτά λέγονται κωνία) και ότι θα διάβαζα μια ιστορία όπου μια αλλαγή στο μάτι θα επηρέαζε την εξωτερική εικόνα του κόσμου. Μάλλον καλύτερα που δεν έγινε έτσι. Μου άρεσε η ιστορία, αλλά τη βρήκα κάπως ασύμμετρη. Το είπαν και άλλοι: περνάει πολύς χρόνος στην αρχή με λεπτομέρειες και μετά αναγκαστικά υπάρχει βιασύνη. Δε χρειαζόταν να δούμε τον ήρωα από τη στιγμή που τον σηκώνει ο γιατρός. Άνετα θα μπορούσε να ξεκινήσει λίγο έξω από το νοσοκομείο η ιστορία. Μια που έχω διαβάσει την ιστορία πριν από αρκετές μέρες, είναι καλό που ακόμα υπάρχει μέσα στο μυαλό μου πολύ ζωντανή η σκηνή που αντίκρυσε από το παράθυρό του -με τους αστερισμούς να έχουν αλλάξει και τα πλάσματα να τον πλησιάζουν. Ήταν από τις δυνατές περιγραφές μαζί φυσικά και με τις επικλήσεις στο τέλος και τις αλλαγές που προκαλούν στα σύνορα των κόσμων. Μια απορία: Έτσι όπως φτάσαμε στο "ξύπνημά" του, φαίνεται σαν να έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο που κοίταξε την κάρτα. Όμως λογικά αυτό θα έπρεπε να γίνει κάποια στιγμή έτσι κι αλλιώς, οπότε ίσως δε θα πρέπει να φαίνεται ότι το κοίταγμα της κάρτας είχε σημασία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted January 2, 2012 Author Share Posted January 2, 2012 Βάσω, με το πέρας του διαγωνισμού θα απαντήσω σε αυτή την απορία σου. Όλο το ζουμί της "μεταμόρφωσης" βρίσκεται εκεί και το ότι δεν είναι ξεκάθαρο είναι ακόμα ένα δείγμα της δουλειάς που χρειάζεται η ιστορία για να στρώσει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 3, 2012 Share Posted January 3, 2012 (edited) Ξεκίνησε πολύ καλά, αλλά δεν προχώρησε με τον ίδιο τρόπο αυτή η ιστορία. Οι περιγραφές σου στην αρχή ήταν τέλειες, γεμάτες σιγουριά. Μετά την επέμβαση όμως άρχισαν τα προβλήματα. Τα περισσότερα από αυτά ήταν οι κλισαρισμένες εκφράσεις στις οποίες πέφτουμε συχνά όταν χάνουμε την συγκέντρωσή μας και μας απασχολεί το τι θα γράψουμε και όχι το πώς. Πιστεύω πως αν του έδινες το χρόνο του και το ξαναπέρναγες με την ησυχία σου θα τα έλυνες. Ένα πολύ σημαντικό: Το βλέμμα του πέφτει πάνω στην εικόνα της Παναγίας. Ποια εικόνα της Παναγίας; Πού την είχαμε δει αυτή; Μου έλειψε μία περιγραφή του δωματίου πριν γίνει ό,τι έγινε. Να ξέρω ότι υπάρχει μία εικόνα εκεί. Έτσι μου ήρθε απότομα. Και κάτι ακόμα: Τρελαίνεται, είναι σίγουρος πια. Νομίζω πως ένας άνθρωπος που βλέπει όλα αυτά που είδε ο δικός σου, δεν σκέφτεται ότι τρελαίνεται. Αν σκεφτεί κάτι τέτοιο, τότε θα είναι σίγουρα ότι είναι ήδη τρελός. Εκτός από κάτι τέτοιες απροσεξίες, βρήκα και ένα μεγάλο πρόβλημα στο διήγημά σου: Πώς είναι δυνατό να ανακαλύψει αυτό που έγινε πάνω του (χωρίς να έχει ιδέα φυσικά), και να μην γίνει ένα θηρίο ανήμερο που θέλει να τους σκοτώσει όλους; Όχι να αλλάξει τον κόσμο, όχι να κάνει ό,τι ήταν γραφτό να κάνει, αλλά να σκοτώσει καταρχήν τους υπαίτιους; Μεταμορφώθηκε τόσο επιτυχώς που δεν ήταν πια ο εαυτός του, που δεν τον πείραζε καθόλου αυτή του η μετάλλαξη, δεν ένιωθε θυμό για την εξαπάτηση; Αυτό δεν βγαίνει μέσα από το κείμενο, πρέπει να το φανταστώ εγώ. Στο κείμενο τον άφησα έναν εξαπατημένο άνθρωπο. Επίσης πραγματικά δεν βρήκα λόγο για τις αλλαγές του χρόνου (ενεστώτας - αόριστος). Edited January 3, 2012 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted January 5, 2012 Share Posted January 5, 2012 (edited) Σταμάτη, είμαι πολύ μεγάλος φαν και ήθελα πάρα πολύ να συμμετάσχεις. Η ιστορία σου είχε όλα τα τυπικά προσόντα για να με ψαρώσει άσχημα. Την είχες γράψει εσύ και ασχολείται με μια θεματολογία που είναι (και δικό μου) μεγάλο πάθος. Χωρίς όμως να είναι κακή, δε με ικανοποίησε αρκετά. Από τη μία, υπάρχουν πολλές άκομψες εκφράσεις, ιδίως στο πρώτο μέρος, όπου οι επιλογές λέξεων είναι συχνά πολύ πιο ξύλινες από όσ ζητάει το διήγημα (μα, αξεδιάλυτο κουβάρι; όχι βρε εκφράσεις δελτίου ειδήσεων!). Υπάρχουν επίσης αρκετές ευκολίες στην εξέλιξη της υπόθεσης (η κάρτα του τύπου έχει μείνει στο κομοδίνο εδώ και πόσον καιρό, ο Νίκος δεν της έχει δώσει σημασία ποτέ, ούτε καν την έχει γυρίσει ανάποδα και ξαφνικά κάθεται και τη χαζεύει όπως ακριβώς θα έπρεπε/του προτείνουν μια εγχείρηση χωρίς να ξέρει τίποτα για αυτή - όσο απελπισμένος και να είναι, κάποια λεπτομέρεια δε θα ήθελε να μάθει, ένα όνομα έστω;). Το τέλος - ή μάλλον την εξέλιξη από τη στιγμή που πιάνει την κάρτα και μετά - ομολογώ ότι το περίμενα σε γενικές γραμμές, αλλά εκεί είναι που δίνεις αυτό που ξέρεις πολύ καλά να κάνεις, τις απόκοσμες εφιαλτικές εικόνες. Το τελευταίο κομμάτι μοιάζει να έχει έρθει πολύ βιαστικά και το άλμα που γίνεται στην υπόθεση μάλλον είναι πιο μεγάλο από όσο θα ήθελα. Το πρώτο κομμάτι δε με ενόχλησε που είναι μεγάλο, χρειάζεται για να μπούμε στο μυαλό του Νίκου, αλλά έχει αρκετά προβλήματα στην υλοποίηση. Όπως και να 'χει, να σε βλέπουμε πιο συχνά, έτσι; Edit: Εκατομμύρια decibel; Είναι ΠΑΡΑ, ΠΑΡΑ, ΠΑΡΑ πολλά. Edited January 5, 2012 by aScannerDarkly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted January 5, 2012 Share Posted January 5, 2012 Να κάνω ένα άσχετο σχόλιο που τώρα μου ήρθε; Προς Τέταρτο (και κάθε άλλο ενδιαφερόμενο): νομίζω πως, αφού ο συγγραφέας βρήκε τα επιστημονικά σχόλια εποικοδομητικά και χρήσιμα για τον ίδιο και την ιστορία του, θα ήταν καλό να τα επαναφέρεις. Ακόμα, όμως, κι αν ο συγγραφέας ή ο οποιοσδήποτε άλλος αναγνώστης, τα θεωρούσε άχρηστα, απ' τη στιγμή που είναι ΔΙΚΑ ΣΟΥ και δεν παραβαίνουν με κανένα τρόπο τους κανόνες του φόρουμ, δε βρίσκω το λόγο γιατί τα έσβησες. Μάλλον, καταλαβαίνω, αλλά διαφωνώ. Κι εγώ, αν η ιστορία ήταν δική μου, θα ήθελα να γνωρίζω τιις επιστημονικέ ανακρίβειες που θα είχε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted January 5, 2012 Share Posted January 5, 2012 Η εφιαλτική σκηνή με τα όντα και το πουλί θύμιζε τους τρομακτικούς πίνακες του Ιερώνυμου Μπος. Ακριβώς το ίδιο σκέφτηκα! Δε μπορεί και ο συγγραφέας θα είχε το ίδιο στο μυαλό του. Η ιστορία δε με ενθουσίασε ιδιαίτερα, δεν είναι ότι είχε κάποιο πρόβλημα, αλλά από θέμα πλοκής θα ήθελα κάτι άλλο (Λαβκραφτ έχω διαβάσει πολύ λίγο οπότε δε μπόρεσα να πιάσω κάποια αναφορά.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted January 6, 2012 Share Posted January 6, 2012 Φίλε Σταμάτη, στο Κωνάριο με κέρδισε αρκετά η μουντή ατμόσφαιρα που υπήρχε στην αρχή. Μετά την εγχείρηση , σταδιακά άρχισε να εξαφανίζεται αυτή η ατμόσφαιρα και την σκυτάλη πήρε το τρομακτικό κομμάτι της υπόθεσης , το οποίο όμως δεν το βρήκα και πολύ επιτυχημένο. Μου άρεσε η κεντρική πλοκή , βρήκα έξυπνο το κομμάτι θα μας βρεις εσύ αλλά μου φάνηκε ολίγον τι κλισέ. Καλό διήγημα με εξαιρετική γραφή , αλλά θα ήθελα να αφιερώσεις κάποιον περισσότερο χρόνο στο κομμάτι πριν το τέλος. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.