Scoupafi Posted December 26, 2011 Share Posted December 26, 2011 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Παναγιώτης Είδος: Διήγημα Μικρού Μήκους Βία: Όχι Σέξ: Όχι Αριθμός Λέξεων: 292 Αυτοτελής: Όχι Το Φροντιστήριο Και η σχολική χρονιά ξεκίνησε με τρόπο ηχηρό. Είχε πολύ υψηλές προσδοκίες από τον εαυτό του και αναχαιτιζόταν από την απογοήτευση που έδειχναν οι καθηγητές του. Προτού περάσει την πόρτα του σχολικού κτηρίου, πέντε ημέρες πριν, τον είχαν μυήσει στο Φροντιστήριο. Δεν είχε ξαναπάει εκεί. Μπήκε σε μια μικρή τάξη, έβαλε κάτω την τσάντα του και έβγαλε τη μαύρη πένα του. Έκανε να σηκωθεί, να μιλήσει με τους συμαθητές του για να σκοτώσει την ώρα του. Δεν πρόφτασε. Η άσπρη πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο Καθηγητής της Φυσικής. Χαμογέλασε. Τα παιδιά κάθισαν και αυτός έβγαλε τα λεπτά γυαλιά του. Δεν μίλησε. Έπιασε μια άσπρη κιμωλία και την έτριξε στον πίνακα. "Αυτό είναι το όνομα μου" είπε. Χαμογέλασε ξανά. Τότε το 'νοιωθες πως αυτός που 'χες μπροστά σου δεν ήταν αυτός που περίμενες. Ήταν ένας μεγάλος, έμπειρος εξερευνητής που σου 'πιανε το 'να χέρι και με το άλλο έκοβε τα αγκάθια τραβώντας σε βαθιά στο τροπικό δάσος της μάθησης και της γνώσης. Και γέλαγε. Προσπερνούσε τα θηρία άφοβα. Μόλις ο καθηγητής έβγαινε από την τάξη αυτή αποφορτιζόταν αφήνοντας τους μαθητές με μια ευχάριστη γλύκα και αγαλλίαση. Το κουδούνι χτυπούσε ξανά. Μετά έμπαινε μια στρατηγός. Σε κοιτούσε με μάτια αυστηρά και χαρούμενα και σου κοινοποιούσε ότι πλέον ήσουν στο στρατό της. Μετά, άρπαζε την κυμωλία, καθάριζε τον πίνακα και σου έλεγε: " Την μάχη σου, θα την κερδίσεις εσύ. Να η στρατηγική , μάθε την απ' έξω, μην αυτοσχεδιάζεις μα να είσαι αυθεντικός. Και ίσως νικήσεις" Κι έτσι κυλούσε το μάθημα της Έκθεσης που δεν το πολύ γούσταρε· μα σε ποιον στρατιώτη γουστάρει ο πόλεμος; Όταν έφευγες από το Φροντιστήριο χρειαζόσουν μια ανάσα για να συνηθίσεις την καινούρια κατάσταση. Να διώξεις την έκπληξη και να κρατήσεις την ευχαρίστηση. Και μετά πήγαινες στο σχολείο. Παναγιώτης (ελπίζω να μην πάρετε με τις πέτρες) Edited December 26, 2011 by Scoupafi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted December 26, 2011 Share Posted December 26, 2011 (edited) Καλωσόρισες και χρόνια πολλά. Όχι, δεν θα σε πάρουμε με τις πέτρες, αλλά θα σε κεράσουμε μελομακάρονα και καφέ (σκέτο, για να συνέλθεις από τα ρακόμελα.) Ξαναδιάβασε ήρεμα και φωναχτά την ιστορία σου, και θα αισθανθείς ότι κάποια πράγματα θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί λίγο καλύτερα. (π.χ. "Είχε πολύ υψηλές προσδοκίες από τον εαυτό του και αναχαιτιζόταν από την απογοήτευση που έδειχναν οι καθηγητές του" ή "που δεν το πολύ γούσταρε, μα σε ποιον στρατιώτης γουστάρει ο πόλεμος;") Edited December 26, 2011 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted December 26, 2011 Share Posted December 26, 2011 Ενδιαφέρουσα η εναλλαγή προσώπου αφήγησης, από τρίτο σε δεύτερο. Έγινε ομαλά και αυτό είναι θετικό. Κάποια μικρολαθάκια μπορεί να υπάρχουν αλλά για μένα δεν είναι χτυπητά. Το κομμάτι είναι πολύ μικρό ώστε να το κρίνω θεματικά και περιμένω και το υπόλοιπο. Καλή συνέχεια... The only stones I throw are the rolling ones. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted December 26, 2011 Share Posted December 26, 2011 Εγώ δεν κατάλαβα το λόγο της αλλαγής προσώπου. Επίσης δεν κατάλαβα τι θες να πεις με αυτό το κομμάτι, αλλά αυτό είναι ασήμαντο (απλά σου το αναφέρω έτσι, σαν δημοσκόπηση: δέκα κατάλαβαν, τρεις δεν κατάλαβαν). Επίσης, ένα τυπογραφικό που σου ξέφυγε μπερδεύει ακόμα πιο πολύ τα πράγματα με τα πρόσωπα: Ενώ βρισκόμαστε στο δεύτερο πρόσωπο, ξαφνικά έχεις αυτή τη φράση "Κι έτσι κυλούσε το μάθημα της Έκθεσης που δεν το πολύ γούσταρε", και συνεχίζεις ξανά με δεύτερο στις επόμενες. Πάντως, τον τύπο του εξερευνητή τον έχω πετύχει κι εγώ (στο σχολείο και στη σχολή, φροντιστήριο δεν πήγα ποτέ), και μπορώ να πω ότι το μάθημα με τέτοιους καθηγητές είναι μια ωραία περιπέτεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Scoupafi Posted December 26, 2011 Author Share Posted December 26, 2011 Ξέρετε, γράφω (ή τουλάχιστον θέλω να πιστεύω ότι γράφω) έχοντας ένα σχήμα στο μυαλό μου. Ότι τα πράγματα αυτά σημαίνουν κάτι για μένα. Αλλά δεν νομίζω ότι θα δώσω κάποια εξήγηση παραπάνω, γιατί τα κείμενα είναι για να τα μεταφράζει ο καθένας και να τα ερμηνεύει έτσι όπως του κάνει κέφι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted December 26, 2011 Share Posted December 26, 2011 (edited) Αλλά δεν νομίζω ότι θα δώσω κάποια εξήγηση παραπάνω, γιατί τα κείμενα είναι για να τα μεταφράζει ο καθένας και να τα ερμηνεύει έτσι όπως του κάνει κέφι. Δεκτό. Αλλά τότε μπορείς να μου πεις τι σημαίνει η φράση Ελπίζω να με βοηθήσετε, να σας βοηθήσω, να βοηθηθούμε στη συγγραφή. και ειδικά αυτή (ελπίζω να μην πάρετε με τις πέτρες); Γιατί εδώ υπάρχει θέμα, όπως καταλαβαίνεις. Edited December 26, 2011 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Scoupafi Posted December 30, 2011 Author Share Posted December 30, 2011 (edited) Ο λόγος της αλλαγής είναι γιατί απλά, μου χτυπούσε καλύτερα στο μάτι και στο αυτί. Μου μοιάζει σαν ο αφηγητής της ιστορίας μία να αφηγείται την ιστορία του πρωταγωνιστή στον αναγνώστη και μια να μιλά στον πρωταγωνιστή. Ελπίζω να ξεκαθάρισα λιγουλάκι τα πράγματα και να μην παρεξηγήθηκα. Edited December 30, 2011 by Scoupafi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.