Scoupafi Posted December 30, 2011 Share Posted December 30, 2011 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Παναγιώτης Είδος: Διήγημα Μικρού Μήκους Βία: Όχι Σεξ: Όχι Αριθμός Λέξεων: 307 Αυτοτελής: Όχι Σχόλια: [1] Το σχολείο Και μετά πήγαινες στο σχολείο. Το τρένο της απογοήτευσης κυλούσε πάνω σου κι εσύ ανήμπορος, δεμένος στις ράγες της απουσίας και του φόβου της αποβολής, της κακής διαγωγής στον έλεγχο, το ένοιωθες να σε λιώνει. Οι καθηγητές σου βαριόντουσαν. Δεν σε ήξεραν και δεν ήθελαν να σε μάθουν. Μιλούσαν και δεν μπορούσες να τους ακούσεις, μια βοή μόνο έφτανε στ’ αυτιά σου. Ήταν παραδομένοι σε μια μέτρια, βολική τύχη,γεμάτοι προβλήματα. Η κυρία καθηγήτρια που έμπαινε μέσα, κοντή, μετο βλέμμα του αναθεματισμένου διαβόλου, φώναζε. Έλεγε στους μικρούς κύριους και τις μικρές κυρίες πως δεν γνώριζαν τα βάσανα των ενηλίκων. Κι αυτός ήθελε να σηκωθεί, να της κουνήσειτο δάχτυλο και να πει: «Και άλλωστε εσείς τι κάνετε; Μιλάτε σε ανθρώπους που δεν έχουν ζήσει παρα μόνο ελάχιστα. Που το αίμα τους βράζει. Εκτελείται ένα λειτούργημα κι όμως είστε σχεδόν νεκρή συναισθηματικά.Εξευτελίζεστε μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, λεπτό με το λεπτό. «Μπορεί να μην ξέρω αρκετά για τα προβλήματα σαςκι όμως ο καθηγητής πρέπει να τα ξεχνά όλα μόλις μπαίνει στην αίθουσα» Μα δεν το έκανε. Και η ζωή του συνέχιζε. Ελπίζοντας κάθε πρωί για την «ενοικιασμένη» σανίδα σωτηρίας του, το Φροντιστήριο, και κάθε βράδυ να περάσει γρήγορα του μαρτυρικό εφτάωρο που καραδοκούσε. * Όμως υπήρχαν και στο σχολείο Καθηγητές που του άρεσαν και τους αγαπούσε. Αλλά ήταν λίγοι και τους περισσότερους, για κακή του τύχη, τους άλλαξαν σε άλλα τμήματα. Αυτοί ήταν που διατηρούσαν την αξιοπρέπεια του σχολείου σε αυτό το ελάχιστο. Ένα βήμα πριν την καταστροφή. Αυτοί ήταν που πάσκιζαν να μάθουν στα παιδιά κάτι. Που αγαπούσαν τη δουλειά τους και είχαν αγκαλιάσει το καθήκον τους με στοργικότητα και σοβαρότητα. Αυτός χαιρόταν όταν έκανε μάθημα μαζί τους. Τους άκουγε προσεκτικά, γιατί ένοιωθε πως επωφελούταν απ’ αυτούς. Τους αγαπούσε ακόμα κι αν αυτοί δεν νοιάζονταν πολύ γι’ αυτόν και την αξία του. Edited December 30, 2011 by Scoupafi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted December 30, 2011 Share Posted December 30, 2011 Αναρωτιέμαι μήπως θα ήταν προτιμότερο να το ανεβάσεις ολόκληρο, όταν το τελειώσεις. Προσωπικά, δεν βρίσκω το λόγο γιατί να το ανεβάζεις λίγο-λίγο. Αυτά ως πρώτο (και τελευταίο, αν δεν αλλάξει κάτι) σχόλιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted December 30, 2011 Share Posted December 30, 2011 Θα συμφωνήσω με τον Odesseo... Ίσως θα ήταν καλύτερα να το ανέβαζες ολόκληρο ή αν πρόκειται για μεγάλης έκτασης ιστορία να αυξήσεις λίγο το μέγεθος των κεφάλαιών σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Scoupafi Posted December 31, 2011 Author Share Posted December 31, 2011 Έχει άλλο ένα μέρος. Βασικά το ανεβάζω έτσι διότι έχω πραγματικά πολύ διάβασμα που αφήνει πολύ λίγο χρόνο να διορθώσω και να δακτυλογραφήσω από τα χειρόγραφα. Το περιεχόμενο πως σας φαίνεται; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 5, 2012 Share Posted January 5, 2012 Νομίζω πως δεν υπάρχουν καλά νέα όταν τα μόνα σχόλια που έχεις πάρει αφορούν τη μορφή. Αλλά ας μιλήσω για τον εαυτό μου. Ειλικρινά, μου φαίνεται σαν να άνοιξα το ημερολόγιό σου. Τίποτα περισσότερο. Δεν έχει κάτι που να με κάνει να θέλω να διαβάσω αυτά που θα γράψεις παρακάτω. Σου τα λέω αυτά επειδή ζήτησες γνώμες και μερικές φορές η σιωπή είναι σκληρότερη από ό,τι έχει να πει ο καθένας μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Scoupafi Posted January 6, 2012 Author Share Posted January 6, 2012 Όλες οι γνώμες είναι δεκτές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.