Jump to content

50 Βιβλία για το 2012


BladeRunner

Recommended Posts

1. One Of Us, M.M.Smith, σ. 307

2. Μη μ' αφήσεις ποτέ, Καζούο Ισιγκούρο, σ. 330 (Μετ. Τόνια Κοβαλένκο)

3. Altered Carbon, Richard Morgan, σ. 470

4. Misterioso, Άρνε Νταλ, σ. 491 (Μετ. Γρηγόρης Κονδύλης)

5. The Night Sessions, Ken MacLeod, σ. 324

6. Άνθρωποι του Millenium, J.G.Ballard, σ. 403 (Μτφ. Μαρία Κονδύλη)

7. Έξι Δισεκατομμύρια Τρόποι Ζωής, Π. Κούστας, σ. 154

8. Η Ρέιτσελ ερωτευμένη, Πατ Μέρφι, σ. 59 (Μτφ. Αναστασία Παπαευσταθοπούλου)

9. Η Κλάρα στο μισοσκόταδο, Χ.Κ. Σομόθα, σ. 607 (Μτφ. Χριστίνα Θεοδωροπούλου)

10. Hyperion, Dan Simmons , σ. 350

11. The Fall Of Hyperion, Dan Simmons

12. The Great Big Beautiful Tomorrow, Cory Doctorow, σ.134

13. The Sense of an Ending, Julian Barnes, σ.150

14. Embassytown, China Mieville, σ. 405

Link to comment
Share on other sites

1. Threads of time - Edited by Robert Silverberg (207)

2. Greece's "Odious" Debt - Jason Manolopoulos (278) non fiction

3. Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα #6-Μέρες πανικού - Τζεφ Κίνι, μετάφραση Ιωάννα Λαμπράκη, εκδόσεις Ψυχογιός (226)

4. Απ' τα κόκαλα βγαλμένα - Γιώργος Δενδρινός, Εκδόσεις Κέδρος (384)

5. Τα ρεμάλια ήρωες - Νίκος Τσιφόρος (240)

6. Η αναρχία του δημοσίου υπαλλήλου - Ιούλιος Αύγουστος, Εκδόσεις Προπομπός (300) non-fiction

7. Φραγκίσκος Μανέλης - Μάκης Μωραίτης, Εκδόσεις Οδός Πανός (138) non-fiction

8. The Rhinemann Exchange - Robert Ludlum (486)

9. Μια αυτοβιογραφία - R.G.Collingwood, μετάφραση Ξενοφών Κομνηνός, Εκδόσεις Ίνδικτος ( 252) non-fiction

10. Portobello - Ruth Rendell (376)

11. The King of Torts - John Grisham (376)

12. Heavy Metal Islam - Mark LeVine (290) non-fiction

13. The Summons - John Grisham (341)

14. Ενικός αριθμός - Λένα Διβάνη (359) Εκδόσεις Καστανιώτη

 

15. Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας - Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Εκδόσεις Ίκαρος (702) non-fiction

 

Βιβλίο ποταμός, ιδιαίτερα απολαυστικό ώρες ώρες. Ο κατ' εμέ κορυφαίος σημερινός Έλληνας συγγραφέας --ή τέλος πάντων ο κατ' εμέ κορυφαίος λογοτεχνικός εκπρόσωπος της γενιάς μου--* παραθέτει σκέψεις και απόψεις για την επικαιρότητα, για τα κείμενα που τον επηρέασαν, για το ίδιο του το έργο. Ιδίως οι φαν του θα το βρουν εξαιρετικά ενδιαφέρον.

 

*χαρακτηρισμοί που δύσκολα μπορούν να γίνουν αντιληπτοί από κάποιον ο οποίος απλώς διάβασε κάποια από τις νουβέλες του που μοιράστηκαν με εφημερίδες. Όσο και να το κάνουμε, ο Β.Ρ. θέλει να τον πιάσεις εξαρχής (Διόδια, Τζιτζίκια) και κατόπιν να διαβάσεις και κάνα τούβλο του.

Edited by Count Baltar
Link to comment
Share on other sites

38.Ο κυρίαρχος των ίσκιων, Γράχαμ Π. Τέιλορ, σελ. 374

39. Το κακό και άλλες ιστορίες τς νύχτας, Αντώνης Β. Παπαδόπουλος, σελ. 230

Link to comment
Share on other sites

Η άδεια γη. Πέμπτο βιβλίο του Λουίς Λ'Αμούρ που περνάει στην λίστα με τα διαβασμένα, ακόμα ένα καλό γουέστερν. Πρόκειται για την ιστορία μιας νεότευκτης πόλης χρυσού, της Κονφούζιον. Η πόλη χτίστηκε στα γρήγορα δίπλα σε φλέβες χρυσού σε κάποια περιοχή των ΗΠΑ. Τα γνωστά. Βέβαια, από την πρώτη μέρα τα πράγματα δεν έδειχναν ενθαρρυντικά, όσον αφορά την εγκληματικότητα και την βία. Οι μισοί κάτοικοι της νέας αυτής πόλης ήταν φασαριόζοι, ληστές, κλέφτες, φονιάδες και δολοφόνοι. Οι ληστείες και οι φόνοι, από την πρώτη κιόλας μέρα, έφτασαν σε επικίνδυνα επίπεδα. Ο Ντικ Φέλτον, ένας εκ των ιδρυτών της πόλης, ήθελε μια ήσυχη πόλη, χωρίς όμως να χρησιμοποιήσει βία για να το πετύχει. Αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Και εμφανίζεται στην πόλη ο Ματ Κόμπερν, ένας σκληρός αλλά καλός άντρας, ο καλύτερος και ο πιο γρήγορος στο πιστόλι, ένας άντρας που θα παράταγε το πιστόλι αν οι συνθήκες του το επέτρεπαν. Οι σχέσεις μεταξύ των δυο αντρών δεν είναι και οι καλύτερες: Ο Κόμπερν είναι ένας ρεαλιστής, που καταλαβαίνει ότι χρειάζεται βια για να καθαρίσει το μέρος, ενώ ο Φέλτον είναι ένας ιδεαλιστής, που πιστεύει ότι χρησιμοποιώντας βία για να καθαρίσει το μέρος, θα καταπατούσε τα πιστεύω του. Με τα πολλά, συνεργάζονται, μαζί με άλλους ανθρώπους, για να καθαρίσουν την πόλη. Οι σκηνές δράσης πάρα πολλές, ειδικά προς το τέλος του βιβλίου. Οι περιγραφές των σκηνών δράσης πολύ καλές και κατατοπιστικές. Οι χαρακτήρες πάρα πολλοί, και όπως είναι λογικό χωρίς ιδιαίτερο βάθος, παρ'όλα αυτά δεν είναι χάρτινοι. Η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική. Γενικά ένα καλό γουέστερν, από τον μαιτρ του είδους.

 

-Ιούλιος

 

112. Ντέιβιντ Άμπροουζ, "Εναλλακτική Πραγματικότητα", εκδόσεις Ανατολικός, 2000, σελ. 254(9/10)

113. Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ, "Μερικά σύννεφα", εκδόσεις Άγρα, 2008, σελ. 167(8.5/10)

114. Πολ Ρόμπερτς, "Και οι άγγελοι πεθαίνουν", εκδόσεις Aquarius, 1992, σελ. 166(3/10)

115. Γουίλιαμ Τζέιμς, "Ο πρώτος θάνατος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1980, σελ. 178(8/10)

116. Άλιστερ Μακλίν, "Πολικός σταθμός Ζίμπρα", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 192(8.5/10)

117. Ρόμπερτ Μπ. Πάρκερ, "Το χαμένο χειρόγραφο", εκδόσεις Bell, 1991, σελ. 190(8.5/10)

118. Λουίς Λ'Αμούρ, "Η άδεια γη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 192(8/10)

Edited by BladeRunner
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

1) Algernon Blackwood - Γουέντιγκο (σελ 107)

2) Ωρόρα - Ιστορίες Φανταστικής Σάτιρας (σελ 247)

3) Συλλογικό Έργο - Εκείνες οι Άλλες Πραγματικότητες (σελ 218)

4) Henry Kuttner - Το Κάστρο του Σκότους (σελ 197)

5) William Vollmann - Πόρνες για την Γκλόρια (σελ 167)

6) Avery Corman - Η Παλιά μου Γειτονιά (σελ 207)

7) Adolf Hitler - Ο Αγών μου (σελ 900)

8) Philip Dick - Έρευνα στο Σκοτάδι (σελ 354)

9) Fyodor Dostoevsky - Το Υπόγειο (σελ 140)

10) Eric Frank Russell - Σφήκα (σελ 276)

11) Ωρόρα - Ιστορίες από Βελούδο και Ατσάλι (σελ 262)

12) David Gemmell - Ντρας ο Θρύλος (σελ 415)

13) David Gemmell - Ο Βασιλιάς Πέρα από την Πύλη (σελ 367)

14) Βάσω Χρήστου - Λαξευτές της Παλίρροιας (σελ 571)

15) Βάσω Χρήστου - Λαξευμένο Δίχτυ (σελ 535)

16) Βάσω Χρήστου - Ο Λαξευτής των Στοιχείων (σελ 600)

17) Clive Barker - Hellraiser (σελ 151)

18) Marquis de Sade - Ζυστίν ή Τα Βάσανα της Αρετής (σελ 385)

19) Ωρόρα - Ιστορίες με Ουρλιαχτά και Ψιθύρους (σελ 265)

20) M. R. James - Ιστορίες Φαντασμάτων ενός Αρχαιοδίφη (σελ 247)

21) Larry Niven - Ο Κόσμος Δακτύλιος (σελ 427)

22) Arthur Machen - Η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας (σελ 228)

23) Γιώργος Μπαλάνος - Ιπτάμενοι Δίσκοι: Εισβολείς; (σελ 479)

24) Robert Howard - Ο Πύργος του Ερπετού/ Πέρα από τον Μαύρο Ποταμό (σελ 203)

25) Ray Bradbury - Στα Χρόνια των Πυραύλων (σελ 290)

26) Clark Ashton Smith - Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν (σελ 186)

27) David Gemmell - Σκοτεινός Ταξιδευτής (σελ 336)

28) David Gemmell - Η Επιστροφή των Ηρώων (σελ 319)

Link to comment
Share on other sites

Μπαίνω κι εγώ από σήμερα στο ωραίο αυτό τόπικ. Θα γράψω με χρονολογική σειρά τα βιβλία που διάβασα μετά το τέλος του Δεκεμβρίου. Βέβαια, δεν είναι πολλά λόγω πανελλαδικών εξετάσεων. :p

 

 

1)Ντούμα Κη- Stephen King (6/10)

2)Το αστέρι του διαβόλου- Jo Nesbo (3/10)

3)Η υπόσχεση- Harlan Coben (7/10)

4)Σάλεμς Λοτ- Stephen King (9/10)

5)To νησί των καταραμένων- Dennis Lehane (8/10)

6)Η ομίχλη- Stephen King (6/10)

7)Δαιμονισμένη ταξιαρχία- Graham Masterton (8/10)

Link to comment
Share on other sites

Μπαίνω κι εγώ από σήμερα στο ωραίο αυτό τόπικ. Θα γράψω με χρονολογική σειρά τα βιβλία που διάβασα μετά το τέλος του Δεκεμβρίου. Βέβαια, δεν είναι πολλά λόγω πανελλαδικών εξετάσεων. :p

 

 

1)Ντούμα Κη- Stephen King (6/10)

2)Το αστέρι του διαβόλου- Jo Nesbo (3/10)

3)Η υπόσχεση- Harlan Coben (7/10)

4)Σάλεμς Λοτ- Stephen King (9/10)

5)To νησί των καταραμένων- Dennis Lehane (8/10)

6)Η ομίχλη- Stephen King (6/10)

7)Δαιμονισμένη ταξιαρχία- Graham Masterton (8/10)

 

 

Δεν μας λες δυο λογακια για το βιβλιο του Νεσμπο;Σκεφτομαι να το ριξω στην σκανδιναβικη αστυνομικη λογοτεχνια και ο Νεσμπο ηταν μια απο τις πρωτες μου επιλογες.Με αυτο το 3/10 μου κοβεις τα φτερα.:hmm:

Edited by gregacm
Link to comment
Share on other sites

Μπαίνω κι εγώ από σήμερα στο ωραίο αυτό τόπικ. Θα γράψω με χρονολογική σειρά τα βιβλία που διάβασα μετά το τέλος του Δεκεμβρίου. Βέβαια, δεν είναι πολλά λόγω πανελλαδικών εξετάσεων. :p

 

 

1)Ντούμα Κη- Stephen King (6/10)

2)Το αστέρι του διαβόλου- Jo Nesbo (3/10)

3)Η υπόσχεση- Harlan Coben (7/10)

4)Σάλεμς Λοτ- Stephen King (9/10)

5)To νησί των καταραμένων- Dennis Lehane (8/10)

6)Η ομίχλη- Stephen King (6/10)

7)Δαιμονισμένη ταξιαρχία- Graham Masterton (8/10)

 

 

Δεν μας λες δυο λογακια για το βιβλιο του Νεσμπο;Σκεφτομαι να το ριξω στην σκανδιναβικη αστυνομικη λογοτεχνια και ο Νεσμπο ηταν μια απο τις πρωτες μου επιλογες.Με αυτο το 3/10 μου κοβεις τα φτερα.:hmm:

 

Κατ' αρχάς να πω πως είχα τις καλύτερες εντυπώσεις για το Νέσμπο και συγκεκριμένα για αυτό το βιβλίο αφού κάθε βδομάδα, όταν πρωτοκυκλοφόρησε, βρισκόταν στις 5 καλύτερες πωλήσεις ξένης λογοτεχνίας σε ένα συγκεκριμένο βιβλιοπωλείο κάθε φορά (σύμφωνα με τα στοιχεία μίας εφημερίδας). Όταν ξεκίνησα, λοιπόν, το βιβλίο το βρήκα καλό -όχι τίποτα το ιδιαίτερο βέβαια, ένα κλασικό αστυνομικό βιβλίο- και ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Στη μέση κάνει μια ανεξήγητη κοιλιά για μένα και κάπου εκεί άρχισα να χάνω το ενδιαφέρον μου να συνεχίσω να το διαβάζω -πιστεύω πως ο συγγραφέας ήθελε να γράψει απλά μερικές σελίδες παραπάνω, μόνο που κατά τη γνώη μου δε βγήκε σε καλό-. Το δε τέλος είναι το χειρότερο τέλος που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής σε βιβλίο. Είχε ένα πολύ απλό τέλος που δεν με ενθουσίασε καθόλου. Κατά τη γνώμη μου, για να σε κερδίσει ένα βιβλίο πρέπει να έχει τουλάχιστον ένα συμπαθητικό τέλος. Αυτό το βιβλίο δεν είχε ούτε εκπλήξεις ούτε ανατροπές -όχι ότι αυτά ζητάω απαραίτητα, αλλά το βρήκα πολύ "ξενέρωτο" το δικό του τέλος-. Επίσης, θέλω να επισημάνω πως τον τίτλο "αστέρι του διαβόλου" τον έχει επιλέξει μόνο και μόνο για να προσελκύσει κόσμο να το αγοράσει -κάτι που με κάνει να αντιπαθώ ιδιαίτερα το συγγραφέα-. Ο τίτλος έχει πολύ μικρή σχέση με το θέμα -ουσιαστικά μόνο ένα κεφάλαιο αναφέρεται στο αστέρι του διαβόλου-. Αν το διαβάσει κανείς, θα καταλάβει τι εννοώ.

Γενικά, ούτε η ιστορία, ούτε το γράψιμο του Νέσμπο με ενθουσίασαν. Ακόμη, όταν βλέπω στις εφημερίδες να τον αποκαλούν "μετρ" αυτό με κάνει να γελάω. Βέβαια, αυτές είναι προσωπικές μου απόψεις. Στο site του μεταιχμίου, θα βρεις μερικά θετικά σχόλια για το βιβλίο. Θα ήταν περιττό αν έλεγα ότι δεν πρόκειται να ξαναδιαβάσω βιβλίο του. :p

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Οκ,θενξ.Οποτε αν αποφασισω να διαβασω Νεσμπο,ισως να πιασω καποιο αλλο βιβλιο του!:good:

Link to comment
Share on other sites

Αν θέλεις να πιάσεις τον Νέσμπο η γνώμη μου είναι να τα πιάσεις από την αρχή. Πρώτα τον Κοκκινολαίμη, μετά το Νέμεσις και μετά το Αστέρι του διαβόλου γιατί είναι σειρά και τουλάχιστον στα δύο πρώτα που διάβασα εγώ έχει διάφορα σχόλια που δεν τα πολυπιάνεις (αυτό δεν σε επηρεάζει πολύ) αλλά έχει και κάποια στοιχεία για τους χαρακτήρες που δίνονται σιγά σιγά και τους συμπληρώνουν (αυτό νομίζω είναι πιο σημαντικό).

 

Αν θέλεις να διαβάσεις κάποιο εκτός σειράς κυκλοφόρησαν οι Κυνηγοί Κεφαλών που έγιναν και ταινία που βγαίνει στην Ελλάδα αυτή την εβδομάδα.

Edited by melkiades
Link to comment
Share on other sites

8. Οι αρχαίοι είχαν την πλάκα τους, Σαραντάκος (218): Ένα συμπαθέστατο βιβλιαράκι με ιστορίες των αρχαίων, Ελλήνων και μη. Δεν είναι ακριβώς ένα χιουμοριστικό βιβλίο, αν και έχει αρκετές αστείες στιγμές, αλλά μια μίξη διαφορετικών περιστατικών. Μας δίνει μια άλλη εικόνα των αρχαίων από αυτή που έχουμε όλοι κατά νου. Ουσιαστικά δείχνει ότι είχαν κι αυτοί αδυναμίες, χιούμορ, κτλ, ώστε να μην διαπιστώνουμε μεγάλες διαφορές σε σχέση με εμάς. Το πλήθος των ιστοριών αναγκαστικά κάνει κάποιες να ξεχαστούν, αλλά τα κατατάσσω στα καλά βιβλία που έχω διαβάσει. happy.gif

 

9. Μάρα και Νταν, Lessing (646): Ας μην πω εξαιρετικό, αλλά πάρα πολύ καλό. Το βιβλίο αναφέρεται σε 2 αδέρφια και τη ζωή τους από τη νηπιακή ηλικία μέχρι το μεγάλο ταξίδι-έπος που κάνουν, σε μια αναζήτηση για έναν καλύτερο τόπο και τρόπο ζωής. Λίγο στην αρχή δεν μου άρεσε τόσο, πιθανότατα γιατί μου έμοιαζε λίγο αργό και παιδικό, αλλά προφανώς έπρεπε να φτιάξει ένα υπόβαθρο, ώστε να γνωρίσουμε τα 2 παιδιά από μικρά μέχρι το πώς εξελίχθηκαν στα άτομα που θα έκαναν αργότερα το επικό αυτό ταξίδι. Τόπος δράσης είναι η Αφρική μερικές χιλιάδες χρόνια μετά από σήμερα, σε έναν κόσμο που οι παγετώνες έχουν αφήσει σαν κατοικημένες περιοχές μόνο αυτές γύρω από τον Ισημερινό. Αρκετοί διαφορετικοί λαοί, νοοτροπίες, πόλεις κάνουν την εμφάνισή τους. Το ταξίδι έχει τις στάσεις του, τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, ανεπιθύμητες. Οι σχέσεις (κάθε είδους) μεταξύ των ανθρώπων ίσως με ξένισαν σε κάποια σημεία, αλλά αφού πρόκειται ουσιαστικά για έναν πρωτόγονο κόσμο, ίσως έτσι έπρεπε να είναι. smile.gif Είναι λίγο μεγάλο, αλλά αξίζει να διαβαστεί.

(θεωρείται ε.φ.;)

Edited by Fan-tasy
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

πολυ ενδιαφερον! ναι, αν διαδραματιζεται στο μελλον μαλλον πρεπει να θεωρηθει εφ. αληθεια η lessing εχει γραψει βιβλιο που σου φανηκε παιδικο; γιατι συνηθως θεωρειται σχετικα βαρια συγγραφεας, νομιζω.

Link to comment
Share on other sites

Από Λέσινγκ έχω διαβάσει το Πέμπτο παιδί, το οποίο ήταν βαρύ και ασήκωτο (πολύ καλό πάντως).

Link to comment
Share on other sites

Μην διαβάσετε πάντως τη Σχισμή. Λάθος βιβλίο διάλεξα για να γνωριστώ με τη Lessing. Ξέρω ότι δεν είναι αυτό το στυλ της, η Σχισμή είναι πάντως ΒΑΡΕΤΗ.

Link to comment
Share on other sites

πολυ ενδιαφερον! ναι, αν διαδραματιζεται στο μελλον μαλλον πρεπει να θεωρηθει εφ. αληθεια η lessing εχει γραψει βιβλιο που σου φανηκε παιδικο; γιατι συνηθως θεωρειται σχετικα βαρια συγγραφεας, νομιζω.

 

Τώρα που ξαναδιαβάζω τι έγραψα, όντως μένει η αίσθηση ότι το βάφτισα παιδικό.

Σε καμία περίπτωση! Έχει ερωτικές σκηνές, βίαιες σκηνές, αγωνία, κτλ. μια χαρά ενήλικο βιβλίο. happy.gif

Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι πιθανότατα οι αρχικές σελίδες με τη νηπιακή ηλικία των 2 παιδιών, τις συγκινήσεις τους, τα παιχνιδίσματα κι όλα αυτά, μου έμοιαζαν σαν κάτι πιο βαρετό από αυτό που περίμενα. Απλά φαίνεται ότι αποτελεί την απαραίτητη εισαγωγή για να γνωρίσουμε από την αρχή τα 2 παιδιά και το πώς εξελίχθηκαν μέχρι να ξεκινήσουν το ταξίδι προς τη Μεσόγειο.

 

Άλλαξα λίγο το παραπάνω, ώστε να μην δίνω λάθος νόημα.

Edited by Fan-tasy
Link to comment
Share on other sites

Aπό Ντ Λέσσινγκ διαβάστε το "Το Πέμπτο Παίδί". Ουσιαστικά τρόμου είναι (και πολύ καλό μάλιστα)

Link to comment
Share on other sites

1) Algernon Blackwood - Γουέντιγκο (σελ 107)

2) Ωρόρα - Ιστορίες Φανταστικής Σάτιρας (σελ 247)

3) Συλλογικό Έργο - Εκείνες οι Άλλες Πραγματικότητες (σελ 218)

4) Henry Kuttner - Το Κάστρο του Σκότους (σελ 197)

5) William Vollmann - Πόρνες για την Γκλόρια (σελ 167)

6) Avery Corman - Η Παλιά μου Γειτονιά (σελ 207)

7) Adolf Hitler - Ο Αγών μου (σελ 900)

8) Philip Dick - Έρευνα στο Σκοτάδι (σελ 354)

9) Fyodor Dostoevsky - Το Υπόγειο (σελ 140)

10) Eric Frank Russell - Σφήκα (σελ 276)

11) Ωρόρα - Ιστορίες από Βελούδο και Ατσάλι (σελ 262)

12) David Gemmell - Ντρας ο Θρύλος (σελ 415)

13) David Gemmell - Ο Βασιλιάς Πέρα από την Πύλη (σελ 367)

14) Βάσω Χρήστου - Λαξευτές της Παλίρροιας (σελ 571)

15) Βάσω Χρήστου - Λαξευμένο Δίχτυ (σελ 535)

16) Βάσω Χρήστου - Ο Λαξευτής των Στοιχείων (σελ 600)

17) Clive Barker - Hellraiser (σελ 151)

18) Marquis de Sade - Ζυστίν ή Τα Βάσανα της Αρετής (σελ 385)

19) Ωρόρα - Ιστορίες με Ουρλιαχτά και Ψιθύρους (σελ 265)

20) M. R. James - Ιστορίες Φαντασμάτων ενός Αρχαιοδίφη (σελ 247)

21) Larry Niven - Ο Κόσμος Δακτύλιος (σελ 427)

22) Arthur Machen - Η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας (σελ 228)

23) Γιώργος Μπαλάνος - Ιπτάμενοι Δίσκοι: Εισβολείς; (σελ 479)

24) Robert Howard - Ο Πύργος του Ερπετού/ Πέρα από τον Μαύρο Ποταμό (σελ 203)

25) Ray Bradbury - Στα Χρόνια των Πυραύλων (σελ 290)

26) Clark Ashton Smith - Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν (σελ 186)

27) David Gemmell - Σκοτεινός Ταξιδευτής (σελ 336)

28) David Gemmell - Η Επιστροφή των Ηρώων (σελ 319)

29) Ωρόρα - Ιστορίες με Θεούς και Δαίμονες (σελ 254)

 

'Ισως τελικά και να τα πιάσω τα 50 φέτος :mf_sherlock:

Edited by Δημήτρης
Link to comment
Share on other sites

Ο λοχαγός Αλατρίστε. Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο της σειράς με τις περιπέτειες του λοχαγού Αλατρίστε. Είναι και το πρώτο βιβλίο του Ρεβέρτε που διαβάζω. Για το βιβλίο είχα ακούσει αμφιλεγόμενες απόψεις για την ποιότητά του, αποφάσισα όμως να ξεκινήσω μ'αυτό την γνωριμία μου με το μεγάλο έργο του Ρεβέρτε (έχω σχεδόν όλα τα βιβλία του που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά). Έμεινα ικανοποιημένος. Στο πρώτο βιβλίο της σειράς, γνωρίζουμε τον λοχαγό Αλατρίστε και πολλά πρόσωπα που θα δούμε και στα υπόλοιπα βιβλία της σειράς. Αυτός που μας λέει την ιστορία, είναι ο Ίνιγο Μπαλμπόα, ο ανήλικος ακόλουθος και προστατευόμενος του Αλατρίστε. Ο Αλατρίστε ζει χάρη στο ξίφος του. Προσλαμβάνεται από δυο παράξενους μασκοφόρους άντρες και πληρώνεται για να τραυματίσει ελαφρά δυο Άγγλους ονόματι Τόμας και Τζον Σμιθ. Την δουλειά θα την έκανε μαζί με έναν άλλο τύπο, κάποιον ποταπό Ιταλό. Όμως δέχεται νέες εντολές, ύστερα από την απομάκρυνση ενός εκ των δυο μασκοφόρων, από τον πάτερ Εμίλιο Βοκανέγρα, πρόεδρο του δικαστηρίου της Ιεράς Εξέτασης (μπρρρ), οι οποίες ήταν όχι απλά να τραυματίσει τους δυο Άγγλους, αλλά να τους σκοτώσει! Τέλος πάντων, από κει και πέρα ο Αλατρίστε μπλέκει στις δολοπλοκίες της Αυλής. Πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα, με ανάλαφρη και πολύ καλή γραφή, με αρκετό χιούμορ. Χάρη στη γραφή το βιβλίο διαβαζόταν υπερβολικά γρήγορα και πολύ εύκολα. Η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική, ο Ρεβέρτε μου ζωγράφισε στην εντέλεια την Μαδρίτη εκείνης της εποχής. Οι σκηνές δράσης όχι πάρα πολλές, αλλά αρκετά χορταστικές. Αλλά το κύριο μέλημα του Ρεβέρτε ήταν να κάνει γνωστό σε νέους και όχι μόνο, πως ήταν η Ισπανία εκείνα τα χρόνια.

 

-Ιούλιος

 

112. Ντέιβιντ Άμπροουζ, "Εναλλακτική Πραγματικότητα", εκδόσεις Ανατολικός, 2000, σελ. 254(9/10)

113. Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ, "Μερικά σύννεφα", εκδόσεις Άγρα, 2008, σελ. 167(8.5/10)

114. Πολ Ρόμπερτς, "Και οι άγγελοι πεθαίνουν", εκδόσεις Aquarius, 1992, σελ. 166(3/10)

115. Γουίλιαμ Τζέιμς, "Ο πρώτος θάνατος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1980, σελ. 178(8/10)

116. Άλιστερ Μακλίν, "Πολικός σταθμός Ζίμπρα", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 192(8.5/10)

117. Ρόμπερτ Μπ. Πάρκερ, "Το χαμένο χειρόγραφο", εκδόσεις Bell, 1991, σελ. 190(8.5/10)

118. Λουίς Λ'Αμούρ, "Η άδεια γη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 192(8/10)

119. Αρτούρο Πέρεθ - Ρεβέρτε, "Ο λοχαγός Αλατρίστε", εκδόσεις Πατάκη, 2005, σελ. 256(8.5/10)

Edited by BladeRunner
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Αν θέλεις να πιάσεις τον Νέσμπο η γνώμη μου είναι να τα πιάσεις από την αρχή. Πρώα τον Κοκκινολαίμη, μετά το Νέμεσις και μετά το Αστέρι του διαβόλου γιατί είναι σειρά και τουλάχιστον στα δύο πρώτα που διάβασα εγώ έχει διάφορα σχόλια που δεν τα πολυπιάνεις (αυτό δεν σε επηρεάζει πολύ) αλλά έχει και κάποια στοιχεία για τους χαρακτήρες που δίνονται σιγά σιγά και τους συμπληρώνουν (αυτό νομίζω είναι πιο σημαντικό).

 

Αν θέλεις να διαβάσεις κάποιο εκτός σειρά κυκλοφόρησαν οι Κυνηγοί Κεφαλών που έγιναν και ταινία που βγαίνει στην Ελλάδα αυτή την εβδομάδα.

 

 

 

 

Ευχαριστω για τις πληροφοριες.

Εσενα πως σου φανηκαν γενικα τα βιβλια;Ισως να το εχεις ξαναγραψει καπου,αλλα που να ψαχνω τωρα...:good:

Link to comment
Share on other sites

Μην διαβάσετε πάντως τη Σχισμή. Λάθος βιβλίο διάλεξα για να γνωριστώ με τη Lessing. Ξέρω ότι δεν είναι αυτό το στυλ της, η Σχισμή είναι πάντως ΒΑΡΕΤΗ.

μα εγω νομιζα πως αυτο σημαινει "βαρυς συγγραφεας", να δυσκολευεσαι να τον διαβασεις και να βαριεσαι. εχω διαβασει κι εγω τη "σχισμη" και συμφωνω πως ειναι βαρετη, αλλα το setting μου φανηκε ενδιαφερον και επισης δεν περιμενα ενας φαν του ασηκωτου faulkner να βρισκει "βαρια" τη lessing.;-) εχω διαβασει και το "αναμνησεις ενος επιζωντος" και τολμω να πω οτι θα το βρεις καλυτερο. μην περιμενεις να εχει και υποθεση, εννοειται...

Link to comment
Share on other sites

Aπό Ντ Λέσσινγκ διαβάστε το "Το Πέμπτο Παίδί". Ουσιαστικά τρόμου είναι (και πολύ καλό μάλιστα)

 

Προσωπικά δε με ενθουσίασε. Απλά ένα καλό βιβλίο. Για να μην πούμε ότι μέχρι να γεννηθεί το πέμπτο παιδί, έχει τελειώσει και το βιβλίο....

Link to comment
Share on other sites

Μην διαβάσετε πάντως τη Σχισμή. Λάθος βιβλίο διάλεξα για να γνωριστώ με τη Lessing. Ξέρω ότι δεν είναι αυτό το στυλ της, η Σχισμή είναι πάντως ΒΑΡΕΤΗ.

μα εγω νομιζα πως αυτο σημαινει "βαρυς συγγραφεας", να δυσκολευεσαι να τον διαβασεις και να βαριεσαι. εχω διαβασει κι εγω τη "σχισμη" και συμφωνω πως ειναι βαρετη, αλλα το setting μου φανηκε ενδιαφερον και επισης δεν περιμενα ενας φαν του ασηκωτου faulkner να βρισκει "βαρια" τη lessing.;-) εχω διαβασει και το "αναμνησεις ενος επιζωντος" και τολμω να πω οτι θα το βρεις καλυτερο. μην περιμενεις να εχει και υποθεση, εννοειται...

Δεν είπα πως είναι βαρύ, είπα πως είναι βαρετό. Ενδιαφέρον είναι όντως το setting, ο τρόπος που έχει διαλέξει για να αφηγηθεί την ιστορία όμως δε σε αφήνει να ενδιαφερθείς για το σκηνικό ή την ιστορία. Λέω εγώ τώρα.

Link to comment
Share on other sites

1. Το Υπέροχο Σάβανο της Εξουσίας, Αλέξης Τότσκας (282)

2. Η Ιστορία της ΑΕΚ, Πανος Μακρίδης (75)

3. Travels in Northern Greece, William Martin Leake (527)

4. To outlive eternity and other stories, Poul Anderson (708)

5. War Maid's Choice, David Weber (496)

6. Man-Kzin Wars XIII, Larry Niven (288)

7. 1636 The Kremlin games, Eric Flint & George Huff (400)

8. Ο κόσμος στα μέτρα του, Χ Χωμενίδης (414)

9. Ρούμελη, Patrick Leigh Fermor (406)

10. Το Εβενινο λαούτο, Παναγιώτης Αγαπητός (582)

11. The Chosen, S.M. Stirling & David Drake (480)

12. Glasshouse, Charles Stross (352)

13. Τα Ουγγρικά ψάρια, Γιάννης Πλιώτας (189)

14. The mammoth book of new Jules Vernes adventures (498)

15.Οι Σύμμαχοι και η κρίση στην Ανατολή, E. Nicol (223)

16. Transition, Ian Banks (469)

17. Τα επόμενα 100 χρόνια, George Friedman (389)

18. The Apocalypse Codex, Charles Stross (326)

19. Εμφύλιος, Κ. Κόλμερ (186)

 

Αθλίως απαράδεκτό και επιεικώς ασυνάρτητο

Edited by Mors Planch
Link to comment
Share on other sites

Miami Blues. Μαύρο νέο-νουάρ αστυνομικό μυθιστόρημα που έχει παρόμοια θεματολογία με βιβλία του Έλμορ Λέοναρντ και του Τζιμ Τόμσον. Ο Τζούνιορ Φρέγκνερ μόλις έχει αποφυλακιστεί από το Σαν Κουέντιν της Καλιφόρνια, και με ένα πορτοφόλι γεμάτο κλεμμένα χρήματα και κλεμμένες πιστωτικές κάρτες, φτάνει στο Μαϊάμι. Δεν πρόλαβε να φτάσει στο αεροδρόμιο, και έσπασε το δάχτυλο ενός "Χάρε Κρίσνα", ενός νέου που ανήκε σε μια θρησκευτική αίρεση που τα μέλη της ζητιανεύουν σε διάφορα μέρη νόμιμα. Δεν είχε και άδικο, αλλά... το θέμα είναι ότι ο νεαρός Κρίσνα πέθανε λίγο αργότερα από το σοκ, χωρίς βέβαια ο Τζούνιορ να το γνωρίζει. Ο υπαστυνόμος Χοκ Μόσλι αναλαμβάνει την υπόθεση. Ο Τζούνιορ πιάνει ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο, χρεώνοντας τα πάντα σε μια κλεμμένη πιστωτική κάρτα. Ψωνίζει και μια πιτσιρίκα που κάνει βίζιτες, την Σούζαν, και η σχέση τους προχωράει σε άλλο επίπεδο. Όμως, διάφορες καταστάσεις και διαβολικές συμπτώσεις, κάνουν τον υπαστυνόμο Μόσλι να μπαίνει στη μύτη του Τζούνιορ. Αυτός πλακώνει στο ξύλο τον Μόσλι, με άνανδρο τρόπο βέβαια, και από κει και πέρα βλέπουμε τον Μόσλι να προσπαθεί να πιάσει τον Τζούνιορ. Αυτά σε γενικές γραμμές, αλλά συμβαίνουν πολλά περισσότερα πράγματα. Η ανάπτυξη των χαρακτήρων είναι εξαιρετική, ακόμα και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες έχουν βάθος. Ο Τζούνιορ είναι ένας ψυχοπαθής που ζει κλέβοντας και κάνοντας διάφορα κόλπα. Ξέρει ότι κάποια στιγμή θα μπει φυλακή, αλλά αυτός συνεχίζει. Η Σούζαν είναι μια νέα που απλώς ψάχνει έναν άντρα να την φροντίζει, είναι απλή κοπέλα, αλλά όχι χαζή. Ο Χοκ Μόσλι δεν είναι ο συνηθισμένος αστυνομικός. Μεσήλικας περίπου, με έναν αποτυχημένο γάμο, ο μισός μισθός του πάει για διατροφή στην πρώην γυναίκα του και τις δυο έφηβες κόρες του, ζει σε ένα μουντό δωμάτιο σε ένα φτηνό ξενοδοχείο, και έχει πρόβλημα με τα δόντια του: Για την ακρίβεια δεν έχει καν δόντια, φοράει ειδικές μασέλες, οι οποίες τραβάνε τα πάνδεινα μέσα στην ιστορία. Πολύ χιούμορ μέσα, αλλά μαύρο, έτσι όπως μ'αρέσει. Η αφήγηση είναι εξαιρετική, σε κάνει να διαβάζεις το βιβλίο απνευστί. Η ιστορία φυσικά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα με πολλές αξιομνημόνευτες σκηνές. Οι περιγραφές του Μαϊάμι όπως πραγματικά είναι, με όλους τους Κουβανούς, τους Πορτορικάνους, τους εγκληματίες κλπ κλπ, πραγματικά πολύ καλές. Του βάζω άριστα γιατί πραγματικά πέρασα πολύ καλά διαβάζοντάς το. Έχει γίνει και ταινία, με τον ρόλο του Τζούνιορ να τον έχει ο Alec Baldwin και τον ρόλο του Μόσλι ο Fred Ward. Έχω ακούσει καλά λόγια και για την ταινία. Θα την δω κάποια στιγμή. Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε στη σειρά των εκδόσεων Μεταίχμιο με την σήμανση Χαμηλή Τιμή - Βιβλία εναντίον κρίσης (κάτω από 9 ευρώ). Εγώ έχω μια παλιά pocket έκδοση. Σίγουρα αξίζει.

 

-Ιούλιος

 

112. Ντέιβιντ Άμπροουζ, "Εναλλακτική Πραγματικότητα", εκδόσεις Ανατολικός, 2000, σελ. 254(9/10)

113. Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ, "Μερικά σύννεφα", εκδόσεις Άγρα, 2008, σελ. 167(8.5/10)

114. Πολ Ρόμπερτς, "Και οι άγγελοι πεθαίνουν", εκδόσεις Aquarius, 1992, σελ. 166(3/10)

115. Γουίλιαμ Τζέιμς, "Ο πρώτος θάνατος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1980, σελ. 178(8/10)

116. Άλιστερ Μακλίν, "Πολικός σταθμός Ζίμπρα", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 192(8.5/10)

117. Ρόμπερτ Μπ. Πάρκερ, "Το χαμένο χειρόγραφο", εκδόσεις Bell, 1991, σελ. 190(8.5/10)

118. Λουίς Λ'Αμούρ, "Η άδεια γη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 192(8/10)

119. Αρτούρο Πέρεθ - Ρεβέρτε, "Ο λοχαγός Αλατρίστε", εκδόσεις Πατάκη, 2005, σελ. 256(8.5/10)

120. Τσαρλς Ουίλφορντ, "Miami Blues", εκδόσεις Μεταίχμιο, 2003, σελ. 286(10/10)

Edited by BladeRunner
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..