50 Βιβλία για το 2012

[Δημήτρης]

1) Algernon Blackwood - Γουέντιγκο (σελ 107)

2) Ωρόρα - Ιστορίες Φανταστικής Σάτιρας (σελ 247)

3) Συλλογικό Έργο - Εκείνες οι Άλλες Πραγματικότητες (σελ 218)

4) Henry Kuttner - Το Κάστρο του Σκότους (σελ 197)

[wordsmith]

1)Κουτί σε σχήμα καρδιάς, Joe Hill, Bell.

2)Το κατά Πιλάτον ευαγγέλιο, Ερίκ Εμμανουέλ Σμιτ, Περίπλους.

3)Οrphans of the Sky, Robert A. Heinlein.

4)Νεκρό Δέρμα, Αβραάμ Κάουα, Gemma Press.

5)Rage, by Stephen King (as Richard Bachman)

6)Η ωραία της ημέρας, το ημερολόγιο ενός call girl, Introbooks.

7)The Long Walk, Stephen King.

8)Εγώ το Ρομπότ, Ισαάκ Ασίμοφ, Κάκτος.

9)Τα παιδιά του Μαθουσάλα, Ρ.Α.Χάινλαϊν.

10)α)Η όμορφη Μάγκι των ασημένιων νομισμάτων και β)Ο πεντάχρονος Τζέφτη, του Χάρλαν Έλλισον, Παρά Πέντε.

 

11)Σοφία, Ζωρζ Σαρή, Πατάκης. Μια γλυκιά ιστοριούλα για ένα πανέξυπνο παιδάκι και τι χάλια που τα πέρναγαν οι υπηρέτριες στην Αθήνα το 1930. Μάλλον παιδικό, αλλά η Ζ.Σ. είναι σταθερή αξία(ειδικά για να φτάσω τα 50 - το διάβασα μέσα σε 1 ώρα).

 

Κατά τα άλλα, μου πέρασε τελευταία από το μυαλό η ιδέα των βιβλίων με θέμα τις 5 αισθήσεις και έχω σκεφτεί μέχρι τώρα τα:

-Το άρωμα, του Πάτρικ Ζίσκιντ, Ψυχογιός(όσφρηση)

-Ο Σοκολατοποιός, Φιλιμπερτ Σογκτ, Πατάκης (γεύση)-όχι εξίσου φοβερό και όχι του φανταστικού, αλλά καλό

12)Ο Αρχιτραγουδιστής, Orson Scott Card, Μέδουσα. (ακοή)Γνώμη εδώ. Η μετάφραση(Κώστας Κουντούρης), φίλτατε κόμη Νίκο, είναι οκ, δεν το χαλάει, αλλά πετάει και καμιά κοτρόνα πότε πότε από ορθογραφία μεριά, με χειρότερο το "ανύποτος" αντί για "ανείπωτος". Οπωσδήποτε το συνιστώ με χίλια σε όσους τους αρέσει η μουσική(Sonya; ).

Έχετε υπόψη σας τίποτα για όραση και αφή; Όχι μόνο του φανταστικού, εννοείται. Για όραση έχω και αυτό υπόψη μου, αλλά είναι διήγημα και όχι βιβλίο.

[Count Baltar]

 

πετάει και καμιά κοτρόνα πότε πότε από ορθογραφία μεριά, με χειρότερο το "ανύποτος" αντί για "ανείπωτος".

 

Εξκιουζέ μουά, αλλά αυτό γράφει πάνω "ΠΑΤΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗ". Ο μεταφραστής με την ταχύτητα που μπορεί να χρειάστηκε να το παραδώσει μπορεί να μην πρόλαβε να το ξαναδεί -- ή να το ξανάδε, και αυτό να πέρασε από μπροστά του σαν σίφουνας πάνω στην τούρλα του Σαββάτου. Όμως ο επιμελητής φέρει 100% την ευθύνη της πατάτας.

[melkiades]

Φεβρουάριος

4. Η αγαπημένη μου Ιστορία τρόμου, Εκδ. Anubis (p.345)

 

Περιέχει 15 ιστορίες τρόμου γραμμένες από γνωστούς συγγραφείς και αγαπημένες κάποιων άλλων γνωστών συγγραφέων. Οι καλύτερες κατά τη γνώμη μου είναι οι:

1.Robert Bloch «Γλυκιά Απόλαυση για Ένα Γλυκό Πλάσμα». Ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος.

2.Richard Matheson «Ο Εμπορικός Αντιπρόσωπος». Χε χε, πολύ κακό προκαλείται για δεν ξέρω ποιό λόγο, αλλά ωραίο.

3.Robert Bloch «Το πανηγύρι». Εντάξει, καταλαβαίνεις πού το πάει και έχει και μια υπερβολή στο τέλος αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία.

4.Ramsey Campbell «Το Μοτίβο». Τα έχει όλα, το σπίτι στο λιβάδι, το σκοτεινό δάσος, μέχρι και κραυγές από το μέλλον. Πάρα πολύ ωραίο.

5.Ambrose Bierce «Ένα επεισόδιο στη γέφυρα Οουλ Κρικ». Εκεί που νομίζεις ότι έχεις μια περιγραφή της σωτηρίας ενός Νότιου καταδικασμένου από το στρατό των Βορείων, στον αμερικανικό εμφύλιο, σε κρεμάλα (πολυ ωραία περιγραφή όμως), τελικά σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις.

6. Edogawa Rampo «Η ανθρώπινη καρέκλα» Το συγγραφέα δεν τον ήξερα, το όνομά του είναι λογοτεχνικό ψευδώνυμο και είναι λογοπαίγνιο πάνω στο όνομα του Πόε, επίσης φαίνεται ότι πολύ λίγα έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά από τα ιαπωνικά. Η πιο ιδιαίτερη νομίζω ιστορία και τελικά η αγαπημένη μου αυτής της συλλογής.

Edited February 8, 2012 by melkiades

[melkiades]

Έχετε υπόψη σας τίποτα για όραση και αφή; Όχι μόνο του φανταστικού, εννοείται. Για όραση έχω και αυτό υπόψη μου, αλλά είναι διήγημα και όχι βιβλίο.

Περί τυφλότητος Ζοζέ Σαραμάγκου

Περίληψη (από τις εκδόσεις)

Ένας άνθρωπος χάνει ξαφνικά το φως του. Τα περιστατικά αιφνίδιας τύφλωσης κλιμακώνονται και η κυβέρνηση αποφασίζει να βάλει σε καραντίνα τους τυφλούς. Με γραφειοκρατική ακρίβεια, ο Zοζέ Σαραμάγκου έχει υπολογίσει όλα όσα θα μπορούσαν να συμβούν σ' έναν κόσμο που χάνει την όρασή του. Για πόσο καιρό η κίνηση στους δρόμους θα είναι ομαλή; Για πόσο καιρό θα επαρκούν τα τρόφιμα για τις πεινασμένες ορδές; Πόσος χρόνος χρειάζεται για να καταρρεύσει η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, αερίου και νερού; Τι θ' απογίνουν τα κατοικίδια; Oι σεξουαλικοί φραγμοί; Πόσοι τυφλοί φτιάχνουν μια τυφλότητα;

 

Kαι τέλος: Σε έναν κόσμο τυφλών, τι θα έκανες αν έβλεπες;

 

 

[wordsmith]

πετάει και καμιά κοτρόνα πότε πότε από ορθογραφία μεριά, με χειρότερο το "ανύποτος" αντί για "ανείπωτος".

 

Εξκιουζέ μουά, αλλά αυτό γράφει πάνω "ΠΑΤΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗ". Ο μεταφραστής με την ταχύτητα που μπορεί να χρειάστηκε να το παραδώσει μπορεί να μην πρόλαβε να το ξαναδεί -- ή να το ξανάδε, και αυτό να πέρασε από μπροστά του σαν σίφουνας πάνω στην τούρλα του Σαββάτου. Όμως ο επιμελητής φέρει 100% την ευθύνη της πατάτας.

 

Κάτσε να το ξεχώσω από το ράφι που το είχα μόλις χώσει... Όχι, δε λέει πουθενά "επιμέλεια". Και δεν είναι το μόνο λάθος, έχει ένα κάθε 3-4 σελίδες κατά μέσο όρο. Απλώς αυτό έβγαζε μάτι. Είναι και παλιά έκδοση, μην το παίρνεις προσωπικά.

 

Έχετε υπόψη σας τίποτα για όραση και αφή; Όχι μόνο του φανταστικού, εννοείται. Για όραση έχω και αυτό υπόψη μου, αλλά είναι διήγημα και όχι βιβλίο.

Περί τυφλότητος Ζοζέ Σαραμάγκου

Περίληψη (από τις εκδόσεις)

Ένας άνθρωπος χάνει ξαφνικά το φως του. Τα περιστατικά αιφνίδιας τύφλωσης κλιμακώνονται και η κυβέρνηση αποφασίζει να βάλει σε καραντίνα τους τυφλούς. Με γραφειοκρατική ακρίβεια, ο Zοζέ Σαραμάγκου έχει υπολογίσει όλα όσα θα μπορούσαν να συμβούν σ' έναν κόσμο που χάνει την όρασή του. Για πόσο καιρό η κίνηση στους δρόμους θα είναι ομαλή; Για πόσο καιρό θα επαρκούν τα τρόφιμα για τις πεινασμένες ορδές; Πόσος χρόνος χρειάζεται για να καταρρεύσει η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, αερίου και νερού; Τι θ' απογίνουν τα κατοικίδια; Oι σεξουαλικοί φραγμοί; Πόσοι τυφλοί φτιάχνουν μια τυφλότητα;

 

Kαι τέλος: Σε έναν κόσμο τυφλών, τι θα έκανες αν έβλεπες;

 

 

 

Μερσί. Δεν το έχω διαβάσει. Θα δω πρώτα την ταινία που μου δάνεισες και βλέπουμε για το βιβλίο. Αλλά θα ήθελα κάτι που να λέει για την όραση από μέσα, όπως το Άρωμα για την όσφρηση, όχι τις κοινωνικές συνέπειες της μαζικής τύφλωσης. Εσύ το έχεις διαβάσει;

[Nihilio]

5.Ambrose Bierce «Ένα επεισόδιο στη γέφυρα Οουλ Κρικ». Εκεί που νομίζεις ότι έχεις μια περιγραφή της σωτηρίας ενός Νότιου καταδικασμένου από το στρατό των Βορίων, στον αμερικανικό εμφύλιο, σε κρεμάλα (πολυ ωραία περιγραφή όμως), τελικά σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις.

Και δυστυχώς το συγκεκριμένο φινάλε έχει στοιχειώσει το σινεμά τρόμου...

Και απορρώ πώς στη λίστα δεν είναι και το "Χρώμα από το Διάστημα" του H.P.Lovecraft.

[melkiades]

Και απορρώ πώς στη λίστα δεν είναι και το "Χρώμα από το Διάστημα" του H.P.Lovecraft.

 

Εντάξει, δεν το έβαλα γιατί το είχα ξαναδιαβάσει . Ίσως όμως να ήμουν λίγο άδικη ε;

[Nihilio]

Και απορρώ πώς στη λίστα δεν είναι και το "Χρώμα από το Διάστημα" του H.P.Lovecraft.

 

Εντάξει, δεν το έβαλα γιατί το είχα ξαναδιαβάσει . Ίσως όμως να ήμουν λίγο άδικη ε;

Λίγο;

[BladeRunner]

Ο Ταμερλάνος πρέπει να πεθάνει. Δυο βιβλία της Γουέλς έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, αυτό και το Τελευταίο Καρέ, και τα δυο βιβλία τα βρήκα στο φετινό παζάρι βιβλίου μόνο με 3 και 4 ευρώ αντίστοιχα. Καλή αγορά! Λοιπόν, διάλεξα τον Ταμερλάνο για πρώτη επαφή με αυτήν την συγγραφέα, μιας και ήταν μικρό και διαβαζόταν πολύ γρήγορα, σίγουρα έμεινα ευχαριστημένος, αλλά χωρίς να νιώθω ότι διάβασα κάτι το τρομερό ή το διαφορετικό. Δεν μπορώ να πω ότι έχω και πολλές γνώσεις για τον Κρίστοφερ Μάρλοου και το έργο του (περισσότερα ξέρω για τον Φίλιπ Μάρλοου του Τσάντλερ ), αλλά σίγουρα ήξερα ότι σαν προσωπικότητα ήταν κάπως εκκεντρική για την εποχή του και αρκετό μυστήριο περιβάλλει τον θάνατό του. Το μικρό αυτό βιβλίο (περισσότερο νουβέλα είναι παρά μυθιστόρημα) ασχολείται με τις τελευταίες μέρες της ζωής του Μάρλοου σ'ένα παρακμιακό Λονδίνο όπου επικρατούσε η πανούκλα και ο φόβος του πολέμου. Αφηγητής της μικρής αυτής ιστορίας είναι ο ίδιος ο Κρίστοφερ Μάρλοου, ένας εκκεντρικός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας και συνάμα άθεος, ομοφυλόφιλος και ίσως κατάσκοπος. Τέλος πάντων, η όλη ιστορία ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα, μου άρεσαν πολύ οι περιγραφές του Λονδίνου της Ελισαβετιανής εποχής, ο χαρακτήρας του Μάρλοου σ'αυτό το βιβλίο δεν ήταν και τόσο αντιπαθής, μπορώ να πω ότι τον συμπάθησα σχετικά, αλλά πιστεύω ότι με τόσο ενδιαφέρον θέμα, δηλαδή τη ζωή και τον μυστήριο θάνατο του εκκεντρικού και τόσο γνωστού ποιητή/θεατρικού συγγραφέα, θα μπορούσε να γραφεί ένα πιο μεγάλο μυθιστόρημα με περισσότερα στοιχεία και καλύτερη σκιαγράφηση του Μάρλοου και των υπόλοιπων χαρακτήρων. All in all, ένα ενδιαφέρον μικρό μυθιστόρημα που διαβάζεται γρήγορα και εύκολα χωρίς να εντυπωσιάζει.

 

-Φεβρουάριος

 

18. Εντογκάουα Ράμπο, "Το θύμα και η σκιά του", εκδόσεις Ηριδανός, 1992, σελ. 156(8.5/10)

19. Αγκάθα Κρίστι, "Η υπογραφή του δολοφόνου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1982, σελ. 157(8.5/10)

20. Τζακ Φίνεϊ, "Μια τρύπα στην κόλαση", εκδόσεις Φλωράκη, ?, σελ. 124(7/10)

21. Μέμπο Τζιαρντινέλι, "Φλογισμένη Σελήνη", εκδόσεις Opera, 1998, σελ. 150(8.5/10)

22. Τζιμ Τόμσον, "Η φυγή", εκδόσεις Φλωράκη, ?, σελ. 125(8.5/10)

23. Γκράχαμ Γκριν, "Ο τρίτος άνθρωπος", εκδόσεις Αιγόκερως, 1987, σελ. 143(8.5/10)

24. Τζον Ντίκσον Καρ, "Εννιά λάθος απαντήσεις", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 186(8/10)

25. Μίκι Σπιλέιν, "Η μεγάλη αναμονή", εκδόσεις Πεχλιβανίδη, 1955, σελ. 136(7.5/10)

26. Τζέιμς Τσέιζ, "Φέρετρο από το Χονγκ Κονγκ", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1970, σελ. 189(8.5/10)

27. Λουίζ Γουέλς, "Ο Ταμερλάνος πρέπει να πεθάνει", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2006, σελ. 140(7/10)

Edited August 21, 2012 by BladeRunner

[Count Baltar]

πετάει και καμιά κοτρόνα πότε πότε από ορθογραφία μεριά, με χειρότερο το "ανύποτος" αντί για "ανείπωτος".

 

Εξκιουζέ μουά, αλλά αυτό γράφει πάνω "ΠΑΤΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗ". Ο μεταφραστής με την ταχύτητα που μπορεί να χρειάστηκε να το παραδώσει μπορεί να μην πρόλαβε να το ξαναδεί -- ή να το ξανάδε, και αυτό να πέρασε από μπροστά του σαν σίφουνας πάνω στην τούρλα του Σαββάτου. Όμως ο επιμελητής φέρει 100% την ευθύνη της πατάτας.

 

Κάτσε να το ξεχώσω από το ράφι που το είχα μόλις χώσει... Όχι, δε λέει πουθενά "επιμέλεια". Και δεν είναι το μόνο λάθος, έχει ένα κάθε 3-4 σελίδες κατά μέσο όρο. Απλώς αυτό έβγαζε μάτι. Είναι και παλιά έκδοση, μην το παίρνεις προσωπικά.

 

 

 

Ε, αν δεν υπάρχει επιμέλεια, τότε γράφει "ΠΑΤΑΤΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ".

 

 

 

[phaethon]

πετάει και καμιά κοτρόνα πότε πότε από ορθογραφία μεριά, με χειρότερο το "ανύποτος" αντί για "ανείπωτος".

 

Εξκιουζέ μουά, αλλά αυτό γράφει πάνω "ΠΑΤΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗ". Ο μεταφραστής με την ταχύτητα που μπορεί να χρειάστηκε να το παραδώσει μπορεί να μην πρόλαβε να το ξαναδεί -- ή να το ξανάδε, και αυτό να πέρασε από μπροστά του σαν σίφουνας πάνω στην τούρλα του Σαββάτου. Όμως ο επιμελητής φέρει 100% την ευθύνη της πατάτας.

 

Κάτσε να το ξεχώσω από το ράφι που το είχα μόλις χώσει... Όχι, δε λέει πουθενά "επιμέλεια". Και δεν είναι το μόνο λάθος, έχει ένα κάθε 3-4 σελίδες κατά μέσο όρο. Απλώς αυτό έβγαζε μάτι. Είναι και παλιά έκδοση, μην το παίρνεις προσωπικά.

 

Έχετε υπόψη σας τίποτα για όραση και αφή; Όχι μόνο του φανταστικού, εννοείται. Για όραση έχω και αυτό υπόψη μου, αλλά είναι διήγημα και όχι βιβλίο.

Περί τυφλότητος Ζοζέ Σαραμάγκου

Περίληψη (από τις εκδόσεις)

Ένας άνθρωπος χάνει ξαφνικά το φως του. Τα περιστατικά αιφνίδιας τύφλωσης κλιμακώνονται και η κυβέρνηση αποφασίζει να βάλει σε καραντίνα τους τυφλούς. Με γραφειοκρατική ακρίβεια, ο Zοζέ Σαραμάγκου έχει υπολογίσει όλα όσα θα μπορούσαν να συμβούν σ' έναν κόσμο που χάνει την όρασή του. Για πόσο καιρό η κίνηση στους δρόμους θα είναι ομαλή; Για πόσο καιρό θα επαρκούν τα τρόφιμα για τις πεινασμένες ορδές; Πόσος χρόνος χρειάζεται για να καταρρεύσει η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, αερίου και νερού; Τι θ' απογίνουν τα κατοικίδια; Oι σεξουαλικοί φραγμοί; Πόσοι τυφλοί φτιάχνουν μια τυφλότητα;

 

Kαι τέλος: Σε έναν κόσμο τυφλών, τι θα έκανες αν έβλεπες;

 

 

 

Μερσί. Δεν το έχω διαβάσει. Θα δω πρώτα την ταινία που μου δάνεισες και βλέπουμε για το βιβλίο. Αλλά θα ήθελα κάτι που να λέει για την όραση από μέσα, όπως το Άρωμα για την όσφρηση, όχι τις κοινωνικές συνέπειες της μαζικής τύφλωσης. Εσύ το έχεις διαβάσει;

 

Το βιβλίο είναι εξαιρετικό. Η όραση (ή καλύτερα η έλλειψή της) είναι το βασικό αντικείμενο πάντα με τις (όχι ενοχλητικές πάντως)

εμμονές του συγγραφέα. Η ταινία είναι επιεικώς μετριότατη. Δε θα σου συνιστούσα να δεις πρώτα την ταινία...

[wordsmith]

1)Κουτί σε σχήμα καρδιάς, Joe Hill, Bell.

2)Το κατά Πιλάτον ευαγγέλιο, Ερίκ Εμμανουέλ Σμιτ, Περίπλους.

3)Οrphans of the Sky, Robert A. Heinlein.

4)Νεκρό Δέρμα, Αβραάμ Κάουα, Gemma Press.

5)Rage, by Stephen King (as Richard Bachman)

6)Η ωραία της ημέρας, το ημερολόγιο ενός call girl, Introbooks.

7)The Long Walk, Stephen King.

8)Εγώ το Ρομπότ, Ισαάκ Ασίμοφ, Κάκτος.

9)Τα παιδιά του Μαθουσάλα, Ρ.Α.Χάινλαϊν.

10)α)Η όμορφη Μάγκι των ασημένιων νομισμάτων και β)Ο πεντάχρονος Τζέφτη, του Χάρλαν Έλλισον, Παρά Πέντε.

11)Σοφία, Ζωρζ Σαρή, Πατάκης.

12)Ο Αρχιτραγουδιστής, Orson Scott Card, Μέδουσα.

13)Μπιλ, ο ήρωας του γαλαξία, του Harry Harrison, Μέδουσα. Από το παζάρι, αφού διάβασα την περιγραφή του Bladerunner, τον οποίο και ευχαριστώ. Μια εντελώς ανελέητη - take no prisoners - σάτιρα για το στρατό, τον πόλεμο, τη γραφειοκρατία και την αποκομιδή των σκουπιδιών(ΑΑΑΧΑΧΑ! Πολλή πλάκα αυτό!). Καταφέρνει να κρατηθεί σε απόσταση αναπνοής από τη σαχλαμάρα και παρουσιάζει τρομακτικούς όγκους καθημερινής τρέλας, ανοργανωσιάς, συμφεροντολογίας και σαδισμού χωρίς να λειαίνει το παραμικρό. Αρκετούς ούμπερ αντιπαθητικούς τύπους μου ήρθε να τους πυροβολήσω, να τους γδάρω και να τους κόψω το λαιμό(ειδικά τον ανώνυμο κομπάρσο που κλαίει όταν ο Μπιλ γλιτώνει τη θανατική ποινή). Και για το τέλος η πιο σκληρή ειρωνεία που μπορεί να φανταστεί κανείς. Μακάριοι όσοι δεν έχουν αρκετή εμπειρία της πραγματικότητας σε τέτοια ζητήματα και το βρουν μόνο αστείο, χωρίς να τρομάξουν καθόλου. Έχουν γραφτεί και sequel, αλλά όχι, δε θέλω άλλο, κε Χάρισον, με ψυχοπλακώσατε. Ίσως (πολύ) αργότερα.

Η μετάφραση(Μαρία Αντωνίου), φίλτατε κόμη, είναι για κλάματα. Ή μάλλον όχι η απόδοση του κειμένου από τη μια γλώσσα στην άλλη, αλλά ο χειρισμός των ελληνικών από τη μεταφράστρια. Ζήτημα αν υπάρχουν δυο σελίδες στη σειρά χωρίς λάθος. Τέτοια εντύπωση έχω, τέλος πάντων.

 

phaethon: Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Αν βρω το βιβλίο θα το τιμήσω. Προς το παρόν έχω μόνο την ταινία.

[Mors Planch]

1. Το Υπέροχο Σάβανο της Εξουσίας, Αλέξης Τότσκας (282)

2. Η Ιστορία της ΑΕΚ, Πανος Μακρίδης (75)

3. Travels in Northern Greece, William Martin Leake (527)

4. To outlive eternity and other stories, Poul Anderson (708)

5. War Maid's Choice, David Weber (496)

 

Advance Reader Copy του τέταρτου βιβλίου της σειράς.

[Count Baltar]

 

Η μετάφραση(Μαρία Αντωνίου), φίλτατε κόμη, είναι για κλάματα. Ή μάλλον όχι η απόδοση του κειμένου από τη μια γλώσσα στην άλλη, αλλά ο χειρισμός των ελληνικών από τη μεταφράστρια. Ζήτημα αν υπάρχουν δυο σελίδες στη σειρά χωρίς λάθος. Τέτοια εντύπωση έχω, τέλος πάντων.

 

 

Δυστυχώς δεν έχω πέσει σε δουλειά της συγκεκριμένης συναδέλφου για να έχω προσωπική άποψη. Το πρόβλημα όμως που περιγράφεις συνήθως στέλνει πολλούς επιμελητές σπίτια τους με στομαχικά προβλήματα. Και όπως λέω: τα απαραίτητα για τη μετάφραση είναι: 10% γνώση των τεχνικών της μετάφρασης, 20% καλή γνώση της γλώσσας πηγής (του πρωτοτύπου), 30% εγκυκλοπαιδικές γνώσεις και 40% άριστη γνώση της γλώσσας στόχου (του μεταφράσματος). Αλλιώς, πού πας, ρε Καραμήτρο, με ένα προφίσιενσι;

 

 

 

[Asgaroth]

Η μετάφραση(Μαρία Αντωνίου), φίλτατε κόμη, είναι για κλάματα. Ή μάλλον όχι η απόδοση του κειμένου από τη μια γλώσσα στην άλλη, αλλά ο χειρισμός των ελληνικών από τη μεταφράστρια. Ζήτημα αν υπάρχουν δυο σελίδες στη σειρά χωρίς λάθος. Τέτοια εντύπωση έχω, τέλος πάντων.

 

 

Δυστυχώς δεν έχω πέσει σε δουλειά της συγκεκριμένης συναδέλφου για να έχω προσωπική άποψη. Το πρόβλημα όμως που περιγράφεις συνήθως στέλνει πολλούς επιμελητές σπίτια τους με στομαχικά προβλήματα. Και όπως λέω: τα απαραίτητα για τη μετάφραση είναι: 10% γνώση των τεχνικών της μετάφρασης, 20% καλή γνώση της γλώσσας πηγής (του πρωτοτύπου), 30% εγκυκλοπαιδικές γνώσεις και 40% άριστη γνώση της γλώσσας στόχου (του μεταφράσματος). Αλλιώς, πού πας, ρε Καραμήτρο, με ένα προφίσιενσι;

 

 

 

 

Συμφωνώ απόλυτα.

[BladeRunner]

Εμένα πάλι η μετάφραση μου φάνηκε εντάξει, δεν πρόσεξα τίποτα το κακό. Όχι και για κλάματα, μην πάμε από το ένα άκρο στο άλλο...

[jjohn]

9.Ο Ασώματος Άνθρωπος-John Dickson Carr(σελ 289)

 

Η αλήθεια είναι πως είμαι ζηλιάρης

και όταν είδα πως διάβασε και ο Blade ένα του Carr, είπα να διαβάσω και εγώ τούτο 'δω.

Η υπόθεση του βιβλίου έχει να κάνει με την εξιχνίαση όχι ενός αλλά δύο αδύνατων εγκλημάτων. Ο ένας φόνος είναι ένα κλασικό locked room mystery και ο άλλος είναι ένας φόνος σε ένα πεζοδρόμιο με μάρτυρες τριγύρω!

 

Το βιβλίο μου φάνηκε καλούτσικο. Οι δύο φόνοι φυσικά και εξηγούνται ,αλλά η λύση μάλλον θα προκαλέσει πολλαπλά WTF. Ναι είναι πανέξυπνη ,αλλά οκ

καταλαβαίνεις ότι η λύση που θα δώσει ο Carr είναι υπερβολική, όταν βάζει έναν χαρακτήρα του να λέει για την αντίδραση του κοινού σε ταχυδακτυλουργικά κόλπα

Αλλά με τα σημερινά δεδομένα φτάνει ένα ωραίο και βαρβάτο κόλπο(που το περιέχει) για να κρατήσει το ενδιαφέρoν του αναγνώστη; Δεν νομίζω. Το αστυνομικό μυθιστόρημα καλώς ή κακώς έχει ξεφύγει από την συγκεκριμένη λογική. Εγώ προτιμώ την νεώτερη εκδοχή του , αλλά πρέπει να παραδεχτώ πως ο Carr ήταν ιδιοφυία . Εάν πάντως σας αρέσουν τα αστυνομικά τέτοιου τύπου, θα το απολαύσετε 100%. Και είναι και αρκετά φτηνό

Edited February 10, 2012 by joidv

[Nihilio]

11) Η σκιά της σκιάς - (μεγάλο μεξικάνικο όνομα, τελειώνει σε) Τάιμπο ΙΙ (356)

Αστυνομικο/ιστορικό/πολιτικό μυθιστόρημα, με 4 τυχοδιώκτες λίγο μετά τον Μεξικάνικο Εμφύλιο που πέφτουν σε μία περίεργη σειρά ανθρωποκτονιών.

Ενδιαφέρον βιβλίο, διασκεδαστικό, αλλά δεν ξέρω αν φταίει η γραφή, η μετάφραση ή εγώ ως αναγνώστης για το ότι "έχανα" συνεχώς καρέ.

[aScannerDarkly]

11) Η σκιά της σκιάς - (μεγάλο μεξικάνικο όνομα, τελειώνει σε) Τάιμπο ΙΙ (356)

Αστυνομικο/ιστορικό/πολιτικό μυθιστόρημα, με 4 τυχοδιώκτες λίγο μετά τον Μεξικάνικο Εμφύλιο που πέφτουν σε μία περίεργη σειρά ανθρωποκτονιών.

Ενδιαφέρον βιβλίο, διασκεδαστικό, αλλά δεν ξέρω αν φταίει η γραφή, η μετάφραση ή εγώ ως αναγνώστης για το ότι "έχανα" συνεχώς καρέ.

 

Πάκο Ιγνάθιο, δεν είναι και τόσο μεγάλο

[Nihilio]

11) Η σκιά της σκιάς - (μεγάλο μεξικάνικο όνομα, τελειώνει σε) Τάιμπο ΙΙ (356)

Αστυνομικο/ιστορικό/πολιτικό μυθιστόρημα, με 4 τυχοδιώκτες λίγο μετά τον Μεξικάνικο Εμφύλιο που πέφτουν σε μία περίεργη σειρά ανθρωποκτονιών.

Ενδιαφέρον βιβλίο, διασκεδαστικό, αλλά δεν ξέρω αν φταίει η γραφή, η μετάφραση ή εγώ ως αναγνώστης για το ότι "έχανα" συνεχώς καρέ.

 

Πάκο Ιγνάθιο, δεν είναι και τόσο μεγάλο

Size in in the eye of the beholder.

[Zaratoth]

1) Το Τραγούδι του Χρόνου: Η χώρα των Χαμένων Ευχών - Γιώργος Χατζηκυριάκος (217)

2) Metro 2033 - Dmitry Glukhovsky (458)

 

3) The Island of Dr. Moreau - H.G. Wells (104)

[BladeRunner]

Απόδραση στο Μαϊάμι. Το πολύ γνωστό Out Of Sight που έχει γίνει ταινία και που το Star θα δείξει την μεθεπόμενη βδομάδα (20/2), οπότε στάθηκα τυχερός που βρήκα τώρα το βιβλίο και ήταν ο μήνας με τα αστυνομικά, μιας και θέλω όσο είναι αυτό δυνατό να διαβάζω πρώτα το βιβλίο και μετά να βλέπω την ταινία η οποία βασίζεται στο βιβλίο. Το Απόδραση στο Μαϊάμι είναι μόλις το τρίτο βιβλίο του Λέοναρντ που διαβάζω, μετά το Τισομίνγκο Μπλουζ και το Η επαναστάτρια, και μπορώ να πω ότι είναι και το καλύτερο. Έχω άλλο ένα βιβλίο του στη συλλογή μου, το Στικ, ψάχνω το Cuba Libre από εκδόσεις Πατάκη και περιμένω να εκδοθεί το The Hot Kid - Ο καπάτσος- από τις εκδόσεις Άγρα. Η ιστορία αρχίζει με τον Τζακ Φόλι, ληστή τραπεζών, που απέδρασε από τη φυλακή με τη βοήθεια του κολλητού του Μπάντι που περίμενε στο πάρκινγκ της φυλακής, και ενός άλλου τύπου, του Γκλεν. Όμως κατά την απόδραση ο Φόλι και ο Μπάντι συναντούν την πανέμορφη αστυνομικό Κάρεν Σίσκο που ήταν και αυτή στο πάρκινγκ για άλλη δουλειά και προσπάθησε να σταματήσει την απόδραση. Είναι από τις φορές που κάποιος βρίσκεται στο λάθος σημείο την λάθος στιγμή. Την παίρνουν μαζί, ο Μπάντι οδηγός και ο Φόλι με την Κάρεν στο πορτμπαγκάζ να μιλάνε για ληστείες και ταινίες και κατά κάποιο τρόπο να ερωτεύονται ο ένας τον άλλο και τον Φόλι να αναρωτιέται πως θα ήταν αν συναντιόνταν υπό άλλες συνθήκες, π.χ. σε ένα εστιατόριο ή σε ένα μπαρ. Τέλος πάντων, μετά από διάφορες σκηνές η Κάρεν ξεφεύγει, ο Μπάντι και ο Φόλι φεύγουν από το Μαϊάμι για το Ντιτρόιτ όπου θα έκαναν την τελευταία τους μεγάλη δουλειά, ιδέα του Γκλεν αυτή, μαζί με κάτι άλλους ψυχωτικούς και τελείως μαλάκες τύπους, με την Κάρεν Σίσκο να τους ψάχνει και τον έρωτα μεταξύ αυτής και του Φόλι να παραμονεύει... Πολλά συμβαίνουν μέσα στο βιβλίο, ληστείες, φόνοι, κυνηγητά, αμείωτη δράση και ένταση δηλαδή, με μια πολύ ευχάριστη νότα σε όλα αυτά, δεν είναι βαρύ αστυνομικό ούτε καν κλασικό αστυνομικό, αντιθέτως είναι αρκετά πνευματώδες και με μπόλικο χιούμορ. Εξαιρετική σκιαγράφηση των χαρακτήρων, πραγματικά νοιάζεσαι γι'αυτούς, όπως επίσης και πολύ καλή σκιαγράφηση του κόσμου του εγκλήματος, ωραίοι κοφτοί διάλογοι, γαμάτες περιγραφές, πολύ ωραία ατμόσφαιρα, γενικά ένα κλασικό στο είδος του βιβλίο που είναι πάρα πολύ καλογραμμένο και διαβάζεται γρήγορα και με αμείωτο ενδιαφέρον. Και φυσικά το προτείνω. Μακάρι να μεταφραστούν και άλλα πολλά βιβλία του, να ξέρετε ότι τα περισσότερα βιβλία του έχουν γίνει ταινίες, π.χ. Jackie Brown, Get Shorty, Be Cool, The Big Bounce, Cat Chaser, 3:10 To Yuma, Out Of Sight κλπ. Πραγματικά πολύ αξιόλογος συγγραφέας.

 

-Φεβρουάριος

 

18. Εντογκάουα Ράμπο, "Το θύμα και η σκιά του", εκδόσεις Ηριδανός, 1992, σελ. 156(8.5/10)

19. Αγκάθα Κρίστι, "Η υπογραφή του δολοφόνου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1982, σελ. 157(8.5/10)

20. Τζακ Φίνεϊ, "Μια τρύπα στην κόλαση", εκδόσεις Φλωράκη, ?, σελ. 124(7/10)

21. Μέμπο Τζιαρντινέλι, "Φλογισμένη Σελήνη", εκδόσεις Opera, 1998, σελ. 150(8.5/10)

22. Τζιμ Τόμσον, "Η φυγή", εκδόσεις Φλωράκη, ?, σελ. 125(8.5/10)

23. Γκράχαμ Γκριν, "Ο τρίτος άνθρωπος", εκδόσεις Αιγόκερως, 1987, σελ. 143(8.5/10)

24. Τζον Ντίκσον Καρ, "Εννιά λάθος απαντήσεις", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 186(8/10)

25. Μίκι Σπιλέιν, "Η μεγάλη αναμονή", εκδόσεις Πεχλιβανίδη, 1955, σελ. 136(7.5/10)

26. Τζέιμς Τσέιζ, "Φέρετρο από το Χονγκ Κονγκ", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1970, σελ. 189(8.5/10)

27. Λουίζ Γουέλς, "Ο Ταμερλάνος πρέπει να πεθάνει", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2006, σελ. 140(7/10)

28. Έλμορ Λέοναρντ, "Απόδραση στο Μαϊάμι", εκδόσεις Πατάκη, 1998, σελ. 275(9/10)

Edited August 21, 2012 by BladeRunner

[Nihilio]

12) To διαμέρισμα της Οδού Πατησίων - Μ. Τριανταφύλλου (175)

Από το παζάρι, το τελείωσα γρήγορα για να φύγει, αλλιώς θα στοίχειωνε. Προβλέψιμο ghost story με φόντο το κέντρο της Αθήνας στα τέλη των 90's. Αλλά όταν λέω προβλέψιμο εννοώ προβλέψιμο, στη σελίδα 50 ήξερα σχεδόν όλο το στόρυ.

[Adicto]

Φεβρουάριος

4. Η αγαπημένη μου Ιστορία τρόμου, Εκδ. Anubis (p.345)

 

Περιέχει 15 ιστορίες τρόμου γραμμένες από γνωστούς συγγραφείς και αγαπημένες κάποιων άλλων γνωστών συγγραφέων. Οι καλύτερες κατά τη γνώμη μου είναι οι:

1.Robert Bloch «Γλυκιά Απόλαυση για Ένα Γλυκό Πλάσμα». Ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος.

2.Richard Matheson «Ο Εμπορικός Αντιπρόσωπος». Χε χε, πολύ κακό προκαλείται για δεν ξέρω ποιό λόγο, αλλά ωραίο.

3.Robert Bloch «Το πανηγύρι». Εντάξει, καταλαβαίνεις πού το πάει και έχει και μια υπερβολή στο τέλος αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία.

4.Ramsey Campbell «Το Μοτίβο». Τα έχει όλα, το σπίτι στο λιβάδι, το σκοτεινό δάσος, μέχρι και κραυγές από το μέλλον. Πάρα πολύ ωραίο.

5.Ambrose Bierce «Ένα επεισόδιο στη γέφυρα Οουλ Κρικ». Εκεί που νομίζεις ότι έχεις μια περιγραφή της σωτηρίας ενός Νότιου καταδικασμένου από το στρατό των Βορείων, στον αμερικανικό εμφύλιο, σε κρεμάλα (πολυ ωραία περιγραφή όμως), τελικά σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις.

6. Edogawa Rampo «Η ανθρώπινη καρέκλα» Το συγγραφέα δεν τον ήξερα, το όνομά του είναι λογοτεχνικό ψευδώνυμο και είναι λογοπαίγνιο πάνω στο όνομα του Πόε, επίσης φαίνεται ότι πολύ λίγα έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά από τα ιαπωνικά. Η πιο ιδιαίτερη νομίζω ιστορία και τελικά η αγαπημένη μου αυτής της συλλογής.

 

 

Το "Μοτίβο" ήταν πραγματικά καλό! Του Ράμπο πάλι δεν με ενθουσίασε, αν και ξέρω ότι μάλλον μειονότητα είμαι (και ο Ντάγκον το γούσταρε πολύ αν θυμάμαι καλά).