Naroualis Posted February 11, 2012 Share Posted February 11, 2012 18. Agent of Byzantium, Harry Turtledove, σελ. 311 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted February 11, 2012 Share Posted February 11, 2012 (edited) 10.I don't want to kill you-Dan Wells(σελ 310) Μόλις κατάστρεψα το αναγνωστικό μου 2012 το βιβλίο αυτό ηταν τόσο καλό που δεν μπόρεσα να κρατηθώ και το διάβασω μονομιάς. Δεν το χω κάνει για κανένα άλλο βιβλίο... Ναι ήταν τόσο καλό. Τα βίβλια της τριλογίας είναι τα εξής: 1.I am not a serial killer 2. Mr Monster 3.I don't want to kill you και είναι όλα τους γαμ*τα Edited February 11, 2012 by joidv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 11, 2012 Author Share Posted February 11, 2012 (edited) Η μοιραία γυναίκα. Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς Dirty Harry, έχω ήδη διαβάσει το όγδοο βιβλίο της σειράς, το Σκοτεινή υπόθεση, και αναζητώ και τα υπόλοιπα μιας και δηλώνω φαν του Βρώμικου Χάρι και αυτού του είδους τα ανάλαφρα παλπ αστυνομικά. Η ιστορία αρχίζει με την βίαιη δολοφονία του Μπέρναρντ Τούμπερ, υποψήφιου και με τις δημοσκοπήσεις υπέρ του, για την θέση του προέδρου της Ένωσης στο Σαν Φρανσίσκο, όπως και με τη δολοφονία της γυναίκας του και των δυο ανήλικων παιδιών του. Αρκετά βίαιη αρχή μπορώ να πω. Στη συνέχεια έχουμε τον Βρώμικο Χάρι να ερευνά την υπόθεση και να καταλαβαίνει ότι πίσω από αυτήν την δολοφονία βρίσκεται ο Ματ Μπράξτον, πρώην πρόεδρος της Ένωσης που λύνει και δένει στο Σαν Φρανσίσκο και που υποστηρίζει τον Τζον "Βούβαλο" Ράιαν, επίσης υποψήφιο για την προεδρία της Ένωσης και φυσικά μαριονέτα του Μπράξτον. Και φυσικά η έρευνα του Χάρι βρίσκει και εμπόδια μέσα στην αστυνομία, ακόμα και στην εισαγγελία, μιας και εκεί έχει απλώσει τα δίχτυα του ο Μπράξτον. Κλασικό θέμα, διεφθαρμένοι πολιτικοί που κάνουν περιουσίες, αστυνομικοί και δικαστικοί που τα "παίρνουν", συνδικάτα που κλείνουν λιμάνια και ανοίγουν κεφάλια σε όποιον αντιστέκεται... και έναν Χάρι να προσπαθεί να βγάλει άκρη, σώζοντας πρώτα τη ζωή του. Πολλή δράση, με πάρα πολλές και δυνατές σκηνές, με μπόλικο ξύλο, ανταλλαγές πυροβολισμών και αιματοχυσία, με την αποκορύφωση να έρχεται στο νησί του Μπράξτον στην Καραϊβική, όπου ο Μπράξτον διέφυγε και ο Βρώμικος Χάρι τον ακολούθησε... Οι ανατροπές πολύ λίγες και διόλου "συγκινητικές", κενά στην υπόθεση μπορεί και να υπάρχουν, όχι ιδιαίτερα σημαντικά, οι χαρακτήρες δίχως ιδιαίτερο βάθος, αλλά εμένα το βιβλίο μου άρεσε, η όλη παλπ ατμόσφαιρα της δεκαετίας του '80 στο Σαν Φρανσίσκο, το στιλ αυτό που θυμίζει Πολύ σκληρός για να πεθάνει, Φονικό Όπλο και φυσικά Βρώμικο Χάρι, και λοιπά, είναι πράγματα που μου αρέσουν αρκετά. -Φεβρουάριος 18. Εντογκάουα Ράμπο, "Το θύμα και η σκιά του", εκδόσεις Ηριδανός, 1992, σελ. 156(8.5/10) 19. Αγκάθα Κρίστι, "Η υπογραφή του δολοφόνου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1982, σελ. 157(8.5/10) 20. Τζακ Φίνεϊ, "Μια τρύπα στην κόλαση", εκδόσεις Φλωράκη, ?, σελ. 124(7/10) 21. Μέμπο Τζιαρντινέλι, "Φλογισμένη Σελήνη", εκδόσεις Opera, 1998, σελ. 150(8.5/10) 22. Τζιμ Τόμσον, "Η φυγή", εκδόσεις Φλωράκη, ?, σελ. 125(8.5/10) 23. Γκράχαμ Γκριν, "Ο τρίτος άνθρωπος", εκδόσεις Αιγόκερως, 1987, σελ. 143(8.5/10) 24. Τζον Ντίκσον Καρ, "Εννιά λάθος απαντήσεις", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 186(8/10) 25. Μίκι Σπιλέιν, "Η μεγάλη αναμονή", εκδόσεις Πεχλιβανίδη, 1955, σελ. 136(7.5/10) 26. Τζέιμς Τσέιζ, "Φέρετρο από το Χονγκ Κονγκ", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1970, σελ. 189(8.5/10) 27. Λουίζ Γουέλς, "Ο Ταμερλάνος πρέπει να πεθάνει", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2006, σελ. 140(7/10) 28. Έλμορ Λέοναρντ, "Απόδραση στο Μαϊάμι", εκδόσεις Πατάκη, 1998, σελ. 275(9/10) 29. Ντέιν Χάρτμαν, "Η μοιραία γυναίκα", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1983, σελ. 177(6.5/10) Edited August 21, 2012 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
melkiades Posted February 12, 2012 Share Posted February 12, 2012 Φεβρουάριος 4. Η αγαπημένη μου Ιστορία τρόμου, Εκδ. Anubis (p.345) 5. Η γυναίκα με το νούμερο 13, Jose Carlos Somoza (p.507) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 12, 2012 Author Share Posted February 12, 2012 Φεβρουάριος 4. Η αγαπημένη μου Ιστορία τρόμου, Εκδ. Anubis (p.345) 5. Η γυναίκα με το νούμερο 13, Jose Carlos Somoza (p.507) Όποτε μπορέσεις γράψε και καμιά αράδα για το βιβλίο, είναι καλό, δεν είναι...; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted February 12, 2012 Share Posted February 12, 2012 1)Αϋπνία - Stephen King(694) (8,5/10) 2)Σάλεμς Λοτ - Stephen King(510) (9.5/10) 3)Νυχτερινή Βάρδια - Stephen King (455) (10/10) 4)Ντεσπερέισον - Stephen King (633) (8/10) 5)Ο γέρος και η θάλασσα - Έρνεστ Χέμινγουεϊ (122) (8/10) 6)Ο τελευταίος των Μοϊκανών - Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ (139) (9/10) 7)Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα - Stephen King (459) (9/10) 8)Ο Μαύρος Πύργος:Οι ρημαγμένοι Τόποι - Stephen King (613) (9/10) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted February 12, 2012 Share Posted February 12, 2012 01. Τρομερή Ομορφιά, Graham Masterton, εκδόσεις Οξύ, σελ. 399 (8.5/10) 02. Μετά τις Εννιά τόμος 2ος, ανθολογία φαντασίας, αυτοέκδοση από την Ομάδα Παιχνιδιών Ρόλων και Φαντασίας Θέρμης, σελ. 110 03. Η Λέξη για τον Κόσμο είναι Δάσος, Ursula le Quin, εκδόσεις Παρά Πέντε σελ. 174 (9/10) 04. Shadowrise, Tad Williams, σελ. 651 (8/10) Πρόκειται για το 3ο μέρος της τετραλογίας Shadowmarch. Γενικά μου άρεσε πάρα πού. Εντελώς διαφορετικό από τα κλασικά fantasy. Αν το είχα διαβάσει 'κολλητά' με τα προηγούμενα, μάλλον θα του έδινα μισό βαθμό παραπάνω. Τώρα, δυστυχως, δε θυμόμουν πολλά πράγματα. Παρόλα αυτά, το απόλαυσα. Συνεχίζω με το ΄Κουτί σε σχήμα καρδιάς' μετά από τα πολλά καλά σχόλια που διάβασα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 12, 2012 Author Share Posted February 12, 2012 (edited) Το ακρωτήρι του φόβου. Έχω αρκετά βιβλία του Τζον Μακντόναλντ στην βιβλιοθήκη μου, να είναι καλά τα ΒΙΠΕΡ και τα Bell, αλλά αυτό είναι μόλις το πρώτο δικό του βιβλίο που διαβάζω, μπορώ να πω ότι έμεινα ευχαριστημένος, αλλά περίμενα κάτι παραπάνω όσον αφορά το στοιχείο του θρίλερ και του σασπένς. Κλασική ιστορία, γνωστή κυρίως λόγω των δυο πολύ, πολύ γνωστών ταινιών όπου έχουν παίξει ηθοποιοί όπως Robert De Niro, Nick Nolte, Robert Mitchum, Gregory Peck, Jessica Lange, Juliette Lewis και σκηνοθετημένες από πολύ μεγάλους σκηνοθέτες, τους Martin Scorsese και J. Lee Thompson. Αν και καταλαβαίνω ότι το βιβλίο με τις ταινίες έχουν διαφορές, αφού για παράδειγμα δεν βλέπω στις ταινίες να υπάρχουν τα δυο μικρά αγόρια της οικογένειας Μπόουντεν και πιθανολογώ ότι στις ταινίες θα είναι πιο έντονο το στοιχείο του σασπένς. Σαν σκηνικό έχουμε μια μικρή επαρχιακή πόλη των ΗΠΑ της δεκαετίας του '50, με κεντρικούς χαρακτήρες, από την μια μεριά, την οικογένεια Μπόουντεν, που αποτελείται από τον πατέρα, Σαμ, επιτυχημένο δικηγόρο, την γυναίκα του Κάρολ και τα τρία τους παιδιά, την Νάνσι, τον Τζέιμι και τον Μπάκι και από την άλλη μεριά, τον ψυχοπαθή Μαξ Κέιντι. Δεκατέσσερα χρόνια πριν, ο Κέιντι συνελήφθη από την ναυτική αστυνομία στην Αυστραλία, κατά τη διάρκεια του πολέμου, επειδή βίασε μια 14χρονη κοπέλα. Αυτός που κατάφερε να ακινητοποιήσει τον Κέιντι ώστε να συλληφθεί, ήταν φυσικά ο Σαμ Μπόουντεν. Μετά από δεκατέσσερα χρόνια καταδίκης σε καταναγκαστικά έργα, ο Μαξ Κέιντι αφήνεται ελεύθερος, αλλά δεν ξεχνάει αυτόν που τον φυλάκισε, και έτσι έχει ως σκοπό να εκδικηθεί τον Σαμ και την οικογένειά του. Υπάρχει αρκετό σασπένς, δεν μπορώ να πω, αλλά όχι τόσο έντονο όσο ίσως θα ήθελα, δεν αγωνιούσα δηλαδή και τόσο. Μου άρεσε, βέβαια, πάρα πολύ, η όλη σκιαγράφηση της οικογένειας και πως από τις ανέμελες μέρες που περνούσαν πριν ξαφνικά βρέθηκαν μπλεγμένοι με έναν παράφρονα δολοφόνο που θέλει να τους εκδικηθεί, τι σχέδια οργάνωσαν για να αντισταθούν κλπ. Η σκιαγράφηση του Σαμ και της Κάρολ πολύ καλή (πως ο Σαμ από απλός οικογενειάρχης και με πιστεύω που συμβαδίζουν με ηθικές αξίες και σε καμία περίπτωση δεν αντιβαίνουν τον νόμο, ξαφνικά φτάνει στο σημείο να θέλει να σκοτώσει και να κρύψει το πτώμα του Κέιντι, και πως η Κάρολ δείχνει ότι δεν είναι μια γυναίκα δίχως τσαγανό αλλά μια μάνα που θέλει να προστατεύσει τα παιδιά της, πάση θυσία), η εκβάθυνση στους χαρακτήρες των παιδιών δεν ήταν ιδιαίτερα βαθιά αλλά κατά τ'άλλα εντάξει, όμως, και αυτό είναι το δεύτερό μου παράπονο, ο χαρακτήρας του Κέιντι, δεν είχε και τόσο πολύ βάθος, ή για να είμαι πιο ακριβής, τον έβλεπα σαν φάντασμα που ήταν πίσω από τα κακά που πάθαινε η οικογένεια, δεν τον έβλεπα με τα μάτια μου να κάνει ό,τι κάνει, αλλά απλώς μου έλεγε ο συγγραφέας ότι αυτά που έπαθε η οικογένεια τα έπαθε από αυτόν, κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Γενικά, έμεινα ευχαριστημένος, η όλη ατμόσφαιρα του οικογενειακού αυτού δράματος μου άρεσε πολύ, και μια από τις επόμενες μέρες θα δω και την ταινία του 1991 που έχω στην ταινιοθήκη μου, για να δω τις τυχόν διαφορές και αν όντως η αγωνία στην ταινία είναι πιο έντονη. Το βιβλίο το προτείνω, αλλά δεν είναι θρίλερ που σπάει κόκαλα. -Φεβρουάριος 18. Εντογκάουα Ράμπο, "Το θύμα και η σκιά του", εκδόσεις Ηριδανός, 1992, σελ. 156(8.5/10) 19. Αγκάθα Κρίστι, "Η υπογραφή του δολοφόνου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1982, σελ. 157(8.5/10) 20. Τζακ Φίνεϊ, "Μια τρύπα στην κόλαση", εκδόσεις Φλωράκη, ?, σελ. 124(7/10) 21. Μέμπο Τζιαρντινέλι, "Φλογισμένη Σελήνη", εκδόσεις Opera, 1998, σελ. 150(8.5/10) 22. Τζιμ Τόμσον, "Η φυγή", εκδόσεις Φλωράκη, ?, σελ. 125(8.5/10) 23. Γκράχαμ Γκριν, "Ο τρίτος άνθρωπος", εκδόσεις Αιγόκερως, 1987, σελ. 143(8.5/10) 24. Τζον Ντίκσον Καρ, "Εννιά λάθος απαντήσεις", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 186(8/10) 25. Μίκι Σπιλέιν, "Η μεγάλη αναμονή", εκδόσεις Πεχλιβανίδη, 1955, σελ. 136(7.5/10) 26. Τζέιμς Τσέιζ, "Φέρετρο από το Χονγκ Κονγκ", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1970, σελ. 189(8.5/10) 27. Λουίζ Γουέλς, "Ο Ταμερλάνος πρέπει να πεθάνει", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2006, σελ. 140(7/10) 28. Έλμορ Λέοναρντ, "Απόδραση στο Μαϊάμι", εκδόσεις Πατάκη, 1998, σελ. 275(9/10) 29. Ντέιν Χάρτμαν, "Η μοιραία γυναίκα", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1983, σελ. 177(6.5/10) 30. Τζον Μακντόναλντ, "Το ακρωτήρι του φόβου", εκδόσεις Bell, 1992, σελ. 248(8/10) Edited August 21, 2012 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted February 12, 2012 Share Posted February 12, 2012 (edited) 1. Το τραγούδι του χρόνου - Γιώργος Χατζηκυριάκος, σελ. 217 2. Ο μεγάλος ύπνος - Raymond Chandler, σελ. 321 3. Η όμορφη Μάγκι των Ασημένιων Νομισμάτων - Harlan Ellison, σελ. 94 (εντάξει, τοσοδούλες, αλλά 94 είναι!) 4. City - Clifford D. Simak, σελ. 242 Ένα βιβλίο που ήθελα να διαβάσω εδώ και πολύ καιρό, μιας και η μικρή επαφή που είχα με το συγγραφέα με είχε αφήσει με τις καλύτερες εντυπώσεις. Περισσότερο σπονδυλωτό μυθιστόρημα θα το έλεγα, παρά συλλογή διηγημάτων, αν και πολλές ιστορίες στέκουν μια χαρά και μόνες τους. Παρακολουθούμε το χρονικό της πτώσης του ανθρώπου, ακολουθώντας τα μέλη μιας οικογένειας ανά τους αιώνες, μέσα από τις ιστορίες που οι σκύλοι λένε στα κουτάβια τους γύρω από τη φωτιά. Οι ιστορίες συνοδεύονται από ψευδο-εισαγωγές, όπου ο σκυλίσιος εκδότης παρουσιάζει τις απόψεις διαφόρων ειδικών για την αυθεντικότητα της κάθε αφήγησης και την άποψή τους πάνω στο μεγάλο ερώτημα αν ο άνθρωπος τελικά υπήρξε ποτέ, ή αν είναι μονάχα ένα κομμάτι της μυθολογίας. Μπορεί να μοιάζει όντως απλοϊκό, ίσως και αφελές και παιδικό το μοτίβο με τα ομιλούντα ζώα, ενώ είναι αλήθεια ότι υπάρχουν κάποιες σεναριακές ευκολίες σε σημεία. Αυτή είναι όμως, τελικά, η ΕΦ του Simak. Χωρίς μεγαλειώδεις αστρικές μάχες, χωρίς εξεζητημένες επιστημονικές εξηγήσεις, γεμάτη με τη ζεστασιά και τη μελαγχολία της απλής ζωής και των ανθρώπων της επαρχίας, που τόσο δείχνει να αγαπάει. Και ο κεντρικός θεματικός άξονας του βιβλίου μπορεί να μοιάζει αφελής και παρωχημένος - ο άνθρωπος ως πληγή του πλανήτη και πηγή των κακών. Είναι όμως τόσο ζεστός και γαλήνιος ο τρόπος που ο Simak αφηγείται τις ιστορίες του, τόσο πλημμυρισμένος από αγάπη προς το τρομακτικό αυτό θηρίο που περιγράφει, τόσο γεμάτος ελπίδα, παρά το ζοφερό μέλλον που φαντάζεται για την ανθρώπινη φυλή, που δεν έχεις παρά να βουτήξεις στη γλυκιά και θλιμμένη μαγεία του μεγάλου αυτού παππού της ΕΦ. Φαντασία που να οργιάζει και τεχνολογικά θαύματα δε θα βρείτε εδώ. Θα βρείτε όμως ένα γέρικο ρομπότ που ζει με τις αναμνήσεις των πάλαι ποτέ αφεντικών του στην κουνιστή του καρέκλα, θα αντικρίσετε τη μαγεία της επιφάνειας (ναι, της επιφάνειας!) του Δία παρέα με τον πιστό σας Τάουζερ και θα νιώσετε όλη την αφοπλιστική αγάπη και τη βαθιά θλίψη που κρύβεται σε ένα αυθεντικό σκυλίσιο βλέμμα. Edited February 12, 2012 by aScannerDarkly 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted February 12, 2012 Share Posted February 12, 2012 (edited) 5.Ambrose Bierce «Ένα επεισόδιο στη γέφυρα Οουλ Κρικ». Εκεί που νομίζεις ότι έχεις μια περιγραφή της σωτηρίας ενός Νότιου καταδικασμένου από το στρατό των Βορείων, στον αμερικανικό εμφύλιο, σε κρεμάλα (πολυ ωραία περιγραφή όμως), τελικά σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. 6. Edogawa Rampo «Η ανθρώπινη καρέκλα» Το συγγραφέα δεν τον ήξερα, το όνομά του είναι λογοτεχνικό ψευδώνυμο και είναι λογοπαίγνιο πάνω στο όνομα του Πόε, επίσης φαίνεται ότι πολύ λίγα έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά από τα ιαπωνικά. Η πιο ιδιαίτερη νομίζω ιστορία και τελικά η αγαπημένη μου αυτής της συλλογής. Ξέχασα να το σχολιάσω αυτό. Πολύ καλές ιστορίες και οι δύο, ιδίως αυτή του Rampo. Τις περισσότερες αυτής της ανθολογίας τις έχω ξεχάσει, αυτές όμως όχι. 1) Algernon Blackwood - Γουέντιγκο (σελ 107) 2) Ωρόρα - Ιστορίες Φανταστικής Σάτιρας (σελ 247) 3) Συλλογικό Έργο - Εκείνες οι Άλλες Πραγματικότητες (σελ 218) 4) Henry Kuttner - Το Κάστρο του Σκότους (σελ 197) 5) William Vollmann - Πόρνες για την Γκλόρια (σελ 167) Και aScannerDarkly, ένα Huge Poster για την υπέροχη κριτική Edited February 12, 2012 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gregacm Posted February 13, 2012 Share Posted February 13, 2012 1) Το Γερακι της Μαλτας - Ντασιελ Χαμετ (254) 2) Η Μακρια Πορεια - Στιβεν Κινγκ (ως Ριτσαρντ Μπακμαν) (367) 3) Ο Ξενος - Αλμπερ Καμυ (123) 4) Το Τραγουδι της Θεας Καλι - Νταν Σιμονς (268) 5) Ρεκβιεμ - Γκραχαμ Τζοϋς (272) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 13, 2012 Author Share Posted February 13, 2012 Πως ήταν το Ρέκβιεμ; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gregacm Posted February 13, 2012 Share Posted February 13, 2012 Μολις εφραψα κατιτις στο αντιστοιχο τοπικ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 13, 2012 Author Share Posted February 13, 2012 Α, ωραία . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 15, 2012 Author Share Posted February 15, 2012 (edited) Ο Δέκατος Κύκλος της Κόλασης. Πάει και το δεύτερο βιβλίο του Τζιαρντινέλι που έχω στη βιβλιοθήκη μου, περίπου στο ίδιο επίπεδο με το πρώτο, την Φλογισμένη Σελήνη. Περισσότερο νουβέλα είναι, παρά μυθιστόρημα, διαβάζεται πολύ, μα πολύ γρήγορα, μέσα σε ένα δίωρο το τελειώνει κανείς. Αφηγητής της αιματηρής αυτής ιστορίας, είναι ο Αλφρέντο Ρομέρο, ο οποίος πηδιέται (και είναι ερωτευμένος) με την γυναίκα του καλύτερου του φίλου και συνεταίρου, την Γκρισέλντα, ή Γκρις εν συντομία. Ο Αλφρέντο έχει ήδη παντρευτεί δυο φορές, έχει και δυο παιδιά που σπουδάζουν, το ίδιο και η Γκρις. Τόπος διαμονής μια πόλη κάπου στην Αργεντινή, που περιγράφεται από τον συγγραφέα ως μια Πλέιτον Πλέις που αντί για τις ΗΠΑ βρίσκεται στην Αργεντινή. Τέλος πάντων, μην τα πολυλογώ, ο όλος έρωτας καταλήγει σε ένα φοβερό αιματοκύλισμα με πρωταγωνιστές το ζευγάρι αυτό. Και στη μέση μπλέκεται και μια βαλίτσα με διακόσια χιλιάρικα. Αλλά, υποθέτω, ότι το αιματοκύλισμα θα γινόταν έτσι και αλλιώς και ας μην υπήρχαν τα λεφτά στη μέση, και οι δυο ήταν λίγο-πολύ τρελάρες... Πολύ καλογραμμένο μυθιστόρημα και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία που διαβάζεται γρήγορα και με μια ανάσα, έχει και κάποιες σπόντες, τι σπόντες, σωστό κήρυγμα, για την διεφθαρμένη αστυνομία και το επίσης διεφθαρμένο κράτος, αλλά θα ήταν το ίδιο ενδιαφέρον αν η νουβέλα γινόταν πλήρες μυθιστόρημα για να αναπτυχθούν καλύτερα οι χαρακτήρες και να δικαιολογηθούν περισσότερο οι μπόλικοι φόνοι, τι οδήγησε το ζευγάρι να κάνει αυτά που έκανε κλπ. Το τέλος δυνατό και γρήγορο. Δυνατό σφηνάκι που προτείνεται, χωρίς βέβαια να είναι κάποιο αριστούργημα. -Φεβρουάριος 18. Εντογκάουα Ράμπο, "Το θύμα και η σκιά του", εκδόσεις Ηριδανός, 1992, σελ. 156(8.5/10) 19. Αγκάθα Κρίστι, "Η υπογραφή του δολοφόνου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1982, σελ. 157(8.5/10) 20. Τζακ Φίνεϊ, "Μια τρύπα στην κόλαση", εκδόσεις Φλωράκη, ?, σελ. 124(7/10) 21. Μέμπο Τζιαρντινέλι, "Φλογισμένη Σελήνη", εκδόσεις Opera, 1998, σελ. 150(8.5/10) 22. Τζιμ Τόμσον, "Η φυγή", εκδόσεις Φλωράκη, ?, σελ. 125(8.5/10) 23. Γκράχαμ Γκριν, "Ο τρίτος άνθρωπος", εκδόσεις Αιγόκερως, 1987, σελ. 143(8.5/10) 24. Τζον Ντίκσον Καρ, "Εννιά λάθος απαντήσεις", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 186(8/10) 25. Μίκι Σπιλέιν, "Η μεγάλη αναμονή", εκδόσεις Πεχλιβανίδη, 1955, σελ. 136(7.5/10) 26. Τζέιμς Τσέιζ, "Φέρετρο από το Χονγκ Κονγκ", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1970, σελ. 189(8.5/10) 27. Λουίζ Γουέλς, "Ο Ταμερλάνος πρέπει να πεθάνει", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2006, σελ. 140(7/10) 28. Έλμορ Λέοναρντ, "Απόδραση στο Μαϊάμι", εκδόσεις Πατάκη, 1998, σελ. 275(9/10) 29. Ντέιν Χάρτμαν, "Η μοιραία γυναίκα", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1983, σελ. 177(6.5/10) 30. Τζον Μακντόναλντ, "Το ακρωτήρι του φόβου", εκδόσεις Bell, 1992, σελ. 248(8/10) 31. Μέμπο Τζιαρντινέλι, "Ο Δέκατος Κύκλος της Κόλασης", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2003, σελ. 168(8/10) Edited August 21, 2012 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 17, 2012 Author Share Posted February 17, 2012 (edited) Speed Queen. Αυτό το βιβλίο το έψαχνα πολύ καιρό και το πέτυχα εντελώς τυχαία χτες σε ένα από τα γνωστά μου βιβλιοσαφάρι στο Μοναστηράκι. Και φυσικά δεν κρατήθηκα, άρχισα να το διαβάζω. Το Speed Queen είναι το μοναδικό βιβλίο του Στιούαρτ Ο'Ναν που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και δεν είναι καν από τα πιο γνωστά του. Αλλά οι εκδόσεις έκαναν πολύ καλή επιλογή... Ο Στιούαρτ Ο'Ναν είναι φίλος του Στίβεν Κινγκ και το βιβλίο αυτό αφιερώνεται στον μάστορα του τρόμου και φυσικά οι αναφορές στο έργο του Στίβεν Κινγκ είναι πολλές, και όχι μόνο... Αφηγήτρια αυτής της δυνατής και πολύ ενδιαφέρουσας ιστορίας είναι η Μάρτζορι, η οποία περιμένει τη σειράς της για να εκτελεστεί για τα εγκλήματα που διέπραξε - ή λένε ότι διέπραξε. Και τις τελευταίες ώρες της αφηγείται μέσω κασετών την ζωή της, σε ποιον άλλο, τον Στίβεν Κινγκ φυσικά, τον συγγραφέα που πλήρωσε αδρά για να γράψει το βιβλίο όπου θα εξιστορούνται τα γεγονότα από την ματιά της Μάρτζορι. Καλό, ε; Έτσι λοιπόν η Μάρτζορι διηγείται στον Στίβεν Κινγκ την πολυτάραχη και σύντομη ζωή της, από την παιδική της ηλικία μέχρι και το τέλος της. Πως έμπλεξε με τα ναρκωτικά, πως γνωρίστηκε με τον άντρα που παντρεύτηκε και έκανε παιδί μαζί του, τον Λαμόντ, πως γνωρίστηκε με την Νάταλι, όπου έμελλε να είναι η ερωμένη της και τελικά πως έμπλεξε σε αυτό το όργιο ληστειών στα νοτιοδυτικά, με τραγικά αποτελέσματα τους πολλούς φόνους και την αιματοχυσία. Γιατί ονομάστηκε Speed Queen η Μάρτζορι; Γιατί πρώτα - πρώτα έπαιρνε σπιντάκια, αλλά και γιατί οδηγούσε συνεχώς το γρήγορο αυτοκίνητο με το οποίο κινούνταν οι τέσσερις τους, η ίδια, ο Λαμόντ, η Νάταλι και το μωρό της Μάρτζορι - ναι, ήταν και αυτό παρών στα διάφορα τραγικά γεγονότα, αλλά είδε όσα λιγότερα μπορούσε, χάρη στην Μάρτζορι. Καθόλου αντιπαθητικός χαρακτήρας αυτός της Μάρτζορι, μπορώ να πω ότι την συμπάθησα λιγάκι και απλώς μπλέχτηκε, υπό καλύτερες συνθήκες θα είχε κάνει διαφορετική ζωή σίγουρα, αλλά καμιά φορά άσχημα πράγματα συμβαίνουν σε καλούς (ίσως επειδή είναι λίγο παθητικοί κλπ κλπ)... Εξαιρετική η γραφή του Ο'Ναν, χρησιμοποιώντας καθημερινό λεξιλόγιο, μην περιμένετε λεξιλογικά διαμάντια εδώ. Και οι αναφορές σε βιβλία του Κινγκ, σε ταινίες, σε τραγούδια, σε φαστφουντάδικα στις άκρες των δρόμων, σε μενού εστιατορίων κλπ είναι πολλές και γνωστές στους φαν του Στίβεν Κινγκ και τους ανθρώπους που οδηγούν συνεχώς αυτοκίνητο και περνούν εκείνους τους δρόμους. Κατά κάποιο τρόπο είναι και η περιγραφή της Αμερικής, των φαστ φουντ και των γρήγορων αμαξιών. Πολύ καλές περιγραφές όλων των γεγονότων, πέρα για πέρα αληθοφανείς, καλή ανάπτυξη όλων των χαρακτήρων του βιβλίου, ιδιαίτερα της Μάρτζορι, γενικά ένα πολύ δυνατό και τολμηρό βιβλίο. Προτείνεται άνετα! -Φεβρουάριος 18. Εντογκάουα Ράμπο, "Το θύμα και η σκιά του", εκδόσεις Ηριδανός, 1992, σελ. 156(8.5/10) 19. Αγκάθα Κρίστι, "Η υπογραφή του δολοφόνου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1982, σελ. 157(8.5/10) 20. Τζακ Φίνεϊ, "Μια τρύπα στην κόλαση", εκδόσεις Φλωράκη, ?, σελ. 124(7/10) 21. Μέμπο Τζιαρντινέλι, "Φλογισμένη Σελήνη", εκδόσεις Opera, 1998, σελ. 150(8.5/10) 22. Τζιμ Τόμσον, "Η φυγή", εκδόσεις Φλωράκη, ?, σελ. 125(8.5/10) 23. Γκράχαμ Γκριν, "Ο τρίτος άνθρωπος", εκδόσεις Αιγόκερως, 1987, σελ. 143(8.5/10) 24. Τζον Ντίκσον Καρ, "Εννιά λάθος απαντήσεις", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 186(8/10) 25. Μίκι Σπιλέιν, "Η μεγάλη αναμονή", εκδόσεις Πεχλιβανίδη, 1955, σελ. 136(7.5/10) 26. Τζέιμς Τσέιζ, "Φέρετρο από το Χονγκ Κονγκ", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1970, σελ. 189(8.5/10) 27. Λουίζ Γουέλς, "Ο Ταμερλάνος πρέπει να πεθάνει", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2006, σελ. 140(7/10) 28. Έλμορ Λέοναρντ, "Απόδραση στο Μαϊάμι", εκδόσεις Πατάκη, 1998, σελ. 275(9/10) 29. Ντέιν Χάρτμαν, "Η μοιραία γυναίκα", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1983, σελ. 177(6.5/10) 30. Τζον Μακντόναλντ, "Το ακρωτήρι του φόβου", εκδόσεις Bell, 1992, σελ. 248(8/10) 31. Μέμπο Τζιαρντινέλι, "Ο Δέκατος Κύκλος της Κόλασης", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2003, σελ. 168(8/10) 32. Στιούαρτ Ο'Ναν, "Speed Queen", εκδόσεις Καπάτου, 2001, σελ. 211(8.5/10) Edited August 21, 2012 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted February 17, 2012 Share Posted February 17, 2012 1) Darker than you think - Jack Williamson 2) Η νύχτα της λευκής παπαρούνας - Κωνσταντίνος Μίσσιος 3) Έγκλημα στην αρχαία αγορά - Claude Mosse 4) Ο βασιλιάς με τα κίτρινα - Robert Chambers 5-8) To Πηγάδι στο Τέλος του Κόσμου - William Morris: oλοκλήρωσα και το τέταρτο -και τελευταίο- βιβλίο. Ως σύνολο, το έργο του Morris είναι αρκετά κουραστικό, ειδικά το τέταρτο βιβλίο. Περισσότερο παρουσιάζει ενδιαφέρον για ιστορικούς λόγους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted February 18, 2012 Share Posted February 18, 2012 1) Algernon Blackwood - Γουέντιγκο (σελ 107) 2) Ωρόρα - Ιστορίες Φανταστικής Σάτιρας (σελ 247) 3) Συλλογικό Έργο - Εκείνες οι Άλλες Πραγματικότητες (σελ 218) 4) Henry Kuttner - Το Κάστρο του Σκότους (σελ 197) 5) William Vollmann - Πόρνες για την Γκλόρια (σελ 167) 6) Avery Corman - Η Παλιά μου Γειτονιά (σελ 207) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 18, 2012 Share Posted February 18, 2012 1)Κουτί σε σχήμα καρδιάς, Joe Hill, Bell. 2)Το κατά Πιλάτον ευαγγέλιο, Ερίκ Εμμανουέλ Σμιτ, Περίπλους. 3)Οrphans of the Sky, Robert A. Heinlein. 4)Νεκρό Δέρμα, Αβραάμ Κάουα, Gemma Press. 5)Rage, by Stephen King (as Richard Bachman) 6)Η ωραία της ημέρας, το ημερολόγιο ενός call girl, Introbooks. 7)The Long Walk, Stephen King. 8)Εγώ το Ρομπότ, Ισαάκ Ασίμοφ, Κάκτος. 9)Τα παιδιά του Μαθουσάλα, Ρ.Α.Χάινλαϊν. 10)α)Η όμορφη Μάγκι των ασημένιων νομισμάτων και β)Ο πεντάχρονος Τζέφτη, του Χάρλαν Έλλισον, Παρά Πέντε. 11)Σοφία, Ζωρζ Σαρή, Πατάκης. 12)Ο Αρχιτραγουδιστής, Orson Scott Card, Μέδουσα. 13)Μπιλ, ο ήρωας του γαλαξία, του Harry Harrison, Μέδουσα. 14)Ελευθερία, Τζόναθαν Φράνζεν, Ωκεανίδα. Είναι ακριβώς το είδος του βιβλίου που το βαριόμουν όταν ήμουν 10 χρονών. Θα το έβρισκα μια εκνευριστικά αναλυτική πολυλογία με θέμα τις ζωές 4-5 ανθρώπων που βολοδέρνουν με προβλήματα αισθηματικα, οικογενειακά, επαγγελματικά, ιδεολογικά, δεν ξέρουν τι θέλουν και ενίοτε κάνουν ό,τι τους κατέβει και μετά τσακώνονται για να επέλθει μια κορύφωση. Νόμίζω ότι κυκλοφορούν άπειρα τέτοια βιβλία και δεν είμαι οπαδός του είδους. Αλλά αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο είναι εξαιρετικό και το εξαιρετικό από κάθε είδος το φχαριστιούνται όλοι, νομίζω, ακόμα και αν το ίδιο το είδος το βαριούνται. Πολύ ωραία γραμμένο, φοβερά πειστική απεικόνιση του σύγχρονου κόσμου και των σύγχρονων χαρακτήρων, σχεδόν επιστημονική σαφήνεια στις περιγραφές, ευκολοδιάβαστο, δεν κάνει κοιλιά πουθενά. Ο συγγραφέας φαίνεται πολύ ταλαντούχος, διορατικός, τρομερά πληροφορημένος και μια δόση πολυλογάς(τόοοσες λεπτομέρειες!). Η μετάφραση επίσης πολύ καλή(Ρένα Χατχούτ)και μάλλον θα ήταν και πολύ δύσκολη, με τις τεράστιες προτάσεις κι την πλημμύρα πληροφοριών για την αμερικάνικη κοινωνία. Διαφωνώ με τη μεταφράστρια στο ότι οι μη κυβερνητικές οργανώσεις γράφονται ΜΗ.ΚΥ.Ο. (εγώ παντού Μ.Κ.Ο. το έχω δει) και απορώ που τόσοι Έλληνες συγγραφείς και μεταφραστές αγνοούν το ρήμα "συμμερίζομαι" και το γράφουν/μεταφράζουν "μοιράζομαι", ακόμα και όταν εννοούν "I share somebody's views". Το προτείνω με χίλια, αλλά να έχετε υπόψη σας ότι είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα λέγαμε "λογοτεχνία φυγής" - υπερβολικά προσγειωτικό - και δεν έχει καμία μα καμία σχέση με φανταστικό. Bladerunner, μάλλον δε θα σου αρέσει, πα να πει. Του βάζω 10/10, ξαναευχαριστώ την TheSeaIsBurned που μου το χάρισε(I owe you one!)και αρχίζω να ψάχνω για άλλα του ίδιου συγγραφέα("Οι Διορθώσεις").Και ένα + στις εκδόσεις Ωκεανίδα, που περιποιούνται τα βιβλία που εκδίδουν. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μάρβιν ΑΑΠ Posted February 18, 2012 Share Posted February 18, 2012 Έχετε υπόψη σας τίποτα για όραση και αφή; Όχι μόνο του φανταστικού, εννοείται. Για όραση έχω και αυτό υπόψη μου, αλλά είναι διήγημα και όχι βιβλίο. λοιπόν, σχετικό με την όραση είναι και το Η τύφλωση του Ελίας Κανέττι. Είμαι ακόμη σχετικά στην αρχή, στο σημείο που φαίνεται να αυτοτυφλώνεται, κατά κάποιον τρόπο, ο σινολόγος ήρωάς του. Κανονικότατο ογκώδες μυθιστόρημα με πολύ ενδιαφέρουσες περιγραφές χαρακτήρων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted February 18, 2012 Share Posted February 18, 2012 Κέλλυ για αυτό του Φράνζεν έχω ακούσει παντού διθύραμβους! Θα το τσακώσω και γω μου φαίνεται... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 18, 2012 Author Share Posted February 18, 2012 wordsmith έχω διαβάσει την Ατίμωση του Κούτσι και μου άρεσε και ας μην είναι το είδος της λογοτεχνίας που συνήθως διαβάζω. Οπότε έχει τις πιθανότητές του και ο Φράνζεν, αν και βέβαια το βιβλίο του είναι ένα ΤΟΥΒΛΟ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted February 18, 2012 Share Posted February 18, 2012 18. Agent of Byzantium, Harry Turtledove, σελ. 311 Πως σου φάνηκε; Το έχω υπόψιν μου λίγο καιρό τώρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted February 18, 2012 Share Posted February 18, 2012 Θα γράψω μερικά πράγματα σήμερα αύριο για διάφορα ποστ που θέλω να κάνω, κι ένα από αυτά θα είναι και για τον πράκτορα Basil Argyros. Μέχρι αύριο το απόγευμα θα έχω γράψει μια κριτική σε σχετικό τόπικ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted February 18, 2012 Share Posted February 18, 2012 19. Throne of the Cresent Moon, The Cresent Moon Kingdoms Book 1, Saladin Ahmed, σελ. 274 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.