Guest old#2065 Posted January 14, 2012 Share Posted January 14, 2012 (edited) Όνομα Νίκος Είδος Προτρεπτική φαντασία Στίχοι 15 Σχόλιο Μια ιδέα που ακουμπά σε κάτι αντίστοιχο του μεγάλου ποιητή Ναζιμ Χικμέτ (1901-1063) Όταν η θάλασσα έχει πια μπουκάρει απ το σπειράγιο, Κι ακούγεται του μέταλλου φρικιαστικιά η κραυγή Μιλάει μόνο η καρδιά και τα αφτιά σφαλίζουν Είναι η ώρα που καθείς Με το θεριό μετριέται. Μία καρδιά, αιχμάλωτο και ράθυμο σπουργίτι Απ το κλουβί της σάρκας που κοιμάται Λυτρώστε τη και πέμψτε τη Να σμίξει με τις άλλες. Καθώς ξημέρωμα γλυκό βλέπω να αχνοροδίζει Τα χέρια αρκεί να απλώσουμε σε κάθε διπλανό Γιατί ειν κι αυτός απ΄τη γενιά που βύζαινε τον ήλιο Με μάνες από μάρμαρο Και κύρη από φωτιά. edit:Μετά απο υποδείξεις των φίλων Γιάννη, Κιάρρας και Craft το ποίημα υπέστη σέρβις (αφαίρεσα όλα τα κόματα και άλλαξα τη 2η στροφή) Τους ευχαριστώ. Επισυνάπτω το αρχικό ποίημα με διορθωμένα τα κόματα Προτρεπτικό.pdf Edited January 14, 2012 by npaps Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted January 14, 2012 Share Posted January 14, 2012 (edited) Νίκο, μ' άρεσε το ποίημα σου. Συναισθηματικό και ισχυρό συνάμα. Το παρακάτω τρίστιχο κατ' εμέ είναι πολύ ισχυρό και το καλύτερο της ποιητικής σου σύνθεσης. Γιατί είν κι αυτός απ' τη γενιά, που βύζαινε τον ήλιο Με μάνες από μάρμαρο Και κύρη από φωτιά. Edited January 14, 2012 by Μπόρχες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted January 14, 2012 Share Posted January 14, 2012 Νίκο, μ' άρεσε το ποίημα σου. Συναισθηματικό και ισχυρό συνάμα. Το παρακάτω τρίστιχο κατ' εμέ είναι πολύ ισχυρό και το καλύτερο της ποιητικής σου σύνθεσης. Γιατί είν κι αυτός απ' τη γενιά, που βύζαινε τον ήλιο Με μάνες από μάρμαρο Και κύρη από φωτιά. Ευχαριστώ Γιάννη. Το ξέρω, το ποίημα στήθηκε για να στηρίξει αυτό που επεσήμανες. Ειδικά η δεύτερη στροφή θα πάει για σέρβις΄η απόσυρση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted January 14, 2012 Share Posted January 14, 2012 Νομίζω ότι μπορείς με πολύ λιγότερους στίχους να στηρίξεις το τρίστιχο για το οποίο μιλάμε. Με δέκα στίχους το ποίημα σου θα ήταν ολοκληρωμένο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 14, 2012 Share Posted January 14, 2012 (edited) Εμψυχωτικό και όμορφο. Μου άφησε μια αίσθηση ελευθερίας. Δεν μου αρέσει αυτό εδώ: Των φερεφώνων και δοτών, τα λόγια αγνοήστε και φυσικά τα κόμματα (όλα) Μου αρέσει πάρα πολύ και αυτό εδώ (εκτός από το τέλος): Απ το κλουβί της σάρκας που κοιμάται Να ταξιδέψει πέμψτε τη Να σμίξει με τις άλλες. Edited January 14, 2012 by Nienor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Craft Posted January 14, 2012 Share Posted January 14, 2012 (edited) Ελπίζω να πέτυχα αυτό που είχες στο μυαλό σου. Στή δεύτερη στροφή ήταν λίγο δύσκολο. Προτρεπτικό Μια ιδέα που ακουμπά σε κάτι αντίστοιχο του μεγάλου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ (1901-1063). Όταν η θάλασσα έχει πια μπουκάρει απ’ το σπειράγιο, Κι ακούγεται του μέταλλου φρικιαστικιά η κραυγή, Μιλάει μόνο η καρδιά και τα αφτιά σφαλίζουν, Είναι η ώρα που καθείς Με το θεριό μετριέται. Των φερεφώνων και δοτών τα λόγια αγνοήστε, Και την καρδιά σας, σαν αιχμάλωτο πουλί Απ’ το κλουβί της σάρκας που κοιμάται, Να ταξιδέψει πέμψτε τη, Να σμίξει με τις άλλες. Καθώς, ξημέρωμα γλυκό, βλέπω μπροστά μας νά ’ναι, Τα χέρια αρκεί να απλώσουμε σε κάθε διπλανό, Γιατί είν’ κι αυτός απ’ τη γενιά που βύζαινε τον ήλιο, Με μάνες από μάρμαρο, Και κύρη από φωτιά. Προτρεπτικό.pdf Edited January 14, 2012 by Craft Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted January 14, 2012 Share Posted January 14, 2012 Νίκο, δες κι αν η παρακάτω τροποποίηση συμβαδίζει με το γούστο σου. Κι ακούγεται του μέταλλου φρικιαστικιά η κραυγή= Κι ακούγεται του μετάλλου η φρικιαστική κραυγή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 15, 2012 Share Posted January 15, 2012 (edited) H λαας τριβει με χαρα τα χερια της... χε χε χε .... ειναι που δεν ηθελες να γραφεις ποιηση πουλακι μου... Εκτος του οτι πολυ μου αρεσει που σ' επιασε και εσενα στα διχτυα της η ποιηση ... μου αρεσε και το ποιημα (ειδικα η διορθωμενη βερσιον). Νομιζω πως με τις διορθωσεις, εγινε πιο αμεσο και μεστο-μου αρεσε και η τελευταια ιδεα που εδωσε ο μπορχες. Εχει ωραιο νοημα, ομορφες εκφρασεις, που μου θυμισαν καββαδια νομιζω... αυτη την αισθηση ειχα, της λαικης... ροκιας, αν μπορω να το πω ετσι...τον ποιητη που αναφερεις δεν τον ξερω, αλλα θα τον ψαξω σιγουρα... Οι δυο τελευταιοι στιχοι ειναι εξαιρετικο κλεισιμο! Τελειωνεις να διαβαζεις και ακομα θυμασαι... με μανες απο μαρμαρο και κυρη απο φωτια!! Edited January 16, 2012 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted January 15, 2012 Share Posted January 15, 2012 Μου άρεσε! ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ!! Σχετικά με τον στίχο που λέει ο Μπόρχες, εμένα προσωπικά θα μου ταίριαζε περισσότερο έτσι: "Και του μετάλλου ακούγεται η κραυγή φρικιαστική" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted January 16, 2012 Share Posted January 16, 2012 Πάρα πολύ μου άρεσε. Με μελαγχόλησε επίσης πολύ. Α ρε Νίκο, χτυπάς κάτι χορδές καμιά φορά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted January 16, 2012 Share Posted January 16, 2012 (edited) Ήθελα να σημειώσω ότι σπιράγιο σημαίναι στη γλώσσα των ναυτικών, φεγγίτης απο την αντίστοιχη Ιταλική λέξη. Τα σπιράγια ασφαλίζονται υδατοστεγώς, αν όμως η θάλασσα, για κάποια αιτία μπουκάρει από κει (και ειδικά απο το σπιράγιο του μηχανοστασίου) τότε το πλοίο συνήθως βυθίζεται. Επίσης από παλιούς ναυτικούς που το πλοίο τους κόπηκε σε ναυάγιο από καταιγίδα, άκουσα ότι λίγο πρίν κοπεί τα μέταλα φτάνοντας στο όριο θραύσης, βγάζουν μια ανατριχιαστική "κραυγή". Σας ευχαριστώ όλους, χάρηκα που σας άρεσε. Edited January 16, 2012 by npaps Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.