Βουτιά στον ήλιο.

[Asgaroth]

Όνομα Συγγραφέα: Σπύρος

Είδος: Ξέρω κι εγώ...

Βία: Όχι

Σεξ: Όχι

Αριθμός Λέξεων: 2608

Αυτοτελής: Ναι

Σχόλια: Για το Write-off #64

Βουτιά στον ήλιο.doc

Edited January 16, 2012 by Asgaroth

[Mindtwisted]

Πολύ μου άρεσε αυτό!

 

Έχει αυτή τη μελαγχολία πριν από ένα τέλος που ξέρεις οτι δεν μπορεί να αποφύγεις, που είναι λίγο γλυκιά, λίγο πικρή και μοιάζει με ηρεμία. Έχει λίγο απ' αυτά που θυσιάζει κανείς, αυτά που αποκτά, αυτά που μετανιώνει, και στο τέλος καταφέρνει να βγάζει μια μελαγχολική αισιοδοξία. Όμορφο.

[Mesmer]

Όμορφη ιστορία. Μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο εκμεταλλεύτηκες την εισαγωγή. Από κάτι αφηρημένο την μετέτρεψες σε κάτι άγνωστο και μυστηριώδες που περιβάλει τα πάντα. Γενικά, αυτή η έλλειψη στοιχείων για το τι συμβαίνει, το μυστήριο που πλανάται τριγύρω και ντύνει την ιστορία, της δίνει μια ξεχωριστή γοητεία.

 

Μ' άρεσε και η ατμόσφαιρα της ιστορίας. Αυτή η γλυκιά μελαγχολία της ανακάλυψης, εκ νέου, κάποιων συναισθημάτων που είχαν μείνει ξεχασμένα, η πίστη πως υπάρχει χρόνος για αλλαγή, ενώ όλα δείχνουν το αντίθετο, η ελπίδα πως, ίσως, να υπάρχει ελπίδα, φτιάχνουν ένα πολύ ωραίο περιβάλλον.

 

Καλή επιτυχία.

 

 

[Guest old#2065]

Μια πολύενδιαφέρουσα προσπάθεια. Αυτό το διήγημα των 5 σελίδων, εγώ το εισέπραξα σαν δυο ίσα αλλά και διφορετικά μέρη. Τις πρώτες 2,5 τις έγραψες με το μυαλό. Εκει έπρεπε να βάλεις όλα τα προαπαιτούμενα του διαγωνισμού (εισαγωγή,ε.φ. περιβάλλον κλπ). Εκεί έχω και τις κάποιες (σπαστικές) σημειώσεις.

«Κοίταξε το ξύλινο ρολόι» Για σκέψου το καλύτερα. Ξύλινο κάσωμα σε ρολόι υπάρχει, ξύλινο ρολόι όμως;

 

«Κατευθύνθηκε προς την είσοδο της μικρής του φυλακής», ο αναγνώστης μένει με την αίσθηση ότι μέσα στο σπίτι υπάρχει και άλλος χώρος που είναι φυλακή. Γιατί όταν περιγράφεις από μέσα κάτι σαν είσοδο, δεν πάει το μυαλό σου στην εξώπορτα που είναι έξοδος. Η λέξη «πόρτα» ίσως λύνει την παρεξήγηση.

 

«Κοίταξε από το γυάλινο ματάκι της πόρτας. Ένας άντρας ένστολος, στεκόταν στο διάδρομο.» Αφού ο αναγνώστης βλέπει μέσω των ματιών του ήρωα, βλέπει αμέσως τον Θοδωρή, τον αναγνωρίζει μαζί με τον ήρωα, δεν είναι ενας άγνωστος ένστολος με κοιλίτσα. Αυτό θα ίσχυε αν η περιγραφή γινόταν από τον αφηγητή, από έξω στο διάδρομο.

 

Αποφασίζουμε αμέσως αν ο Θοδωρής είναι αρχιφύλακας η αστυφύλακας, αμέσως όμως.

 

Δεν θα ζητήσω δικαιώματα για το παράθυρο-οθόνη

 

Το δεύτερο μέρος όμως το έγραψες με την καρδιά. Αφού ξεμπέρδεψες με τις συμβατικές υποχρεώσεις, απογείωσες το διήγημα και εμας σε ένα χορό αισθημάτων, λυρισμού και εικόνων. Αυτές οι δεύτερες 2,5 σελίδες δικαιούνται νομίζω, να τους αφιερώσεις χρόνο, να τους δώσεις χώρο γιατί έχουν πολύ ζουμί.

Πολύ καλή προσπάθεια Σπύρο

[Cassandra Gotha]

Εγώ έχω πρόβλημα στο να συνδέσω τα δύο μέρη που πολύ σωστά σου είπε ο npaps ότι χωρίζεται το διήγημά σου. Το πρώτο κομμάτι μου γέννησε ερωτηματικά, που δεν καλύπτονται στο δεύτερο. Σαν να άρχισες κάτι αλλά το άφησες στη μέση γιατί παρασύρθηκες από τις εικόνες του τοπίου.

[laas7]

Συμφωνω με την Κασσανδρα... εχεις ομορφες περιγραφες, ομορφα επιλεγμενες λεξεις , μελαγχολικη ατμοσφαιρα που αρχικα μου αρεσε, προσεκτικα ολοκληρωμενη παρουσιαση οσων μας λες, αλλα η πλοκη ειναι φτωχη για μενα. Οι ερωτησεις μου μενουν αναπαντητες (νομιζω πως το εκανες ηθελημενα, αλλα νομιζω πως δεν "επιασε" η τουλαχιστον σε μενα δεν επιασε) αναρωτιεμαι τι ακριβως συμβαινει, γιατι συμβαινει και νιωθω πως το αφηνεις μισοδουλεμενο. Ειναι πολυ πιθανο να παρασυρθηκες στις περιγραφες και να μην προχωρησες σε περαιτερω αναλυσεις, γιατι θα επρεπε να ειναι πολυ μεγαλυτερο σαν κειμενο...αλλα δειχνεις να ξερεις γενικα τι κανεις...

Edited January 17, 2012 by laas7

[Oceanborn]

Η ιστορία σου έχει έναν ρομαντισμό πολύ όμορφα δοσμένο. Δεν χάνει το μέτρο της και η αγωνία για το αναπόφευκτο δίνει έναν εξαιρετικό ρυθμό στη διήγηση. Φορτίζει τους ήρωες σου και εντείνει τα συναισθήματα και τα πάθη τους.

 

Έχω αναφέρει αρκετές φορές ότι δεν χρειάζονται σε μια ιστορία να εξηγούνται όλα. Ερωτήματα πρέπει να υπάρχουν, αλλιώς δε διαβάζεις ιστορία, διαβάζεις εγκυκλοπαίδεια ή ακόμα χειρότερα, Ιούλιο Βερν. Μου αρέσει το μυστήριο της αρχής λοιπόν και διαφωνώ με τους προλαλήσαντες στο συγκεκριμένο κομμάτι, αλλά ίσως θα ήταν καλύτερο να του αφιέρωνες λιγότερο χώρο. Από την άλλη το δέσιμο με τη χρήση εικόνων μου άρεσε. Ήταν σαν να έφερνες τη φύση και την επιρροή της στον κεντρικό χαρακτήρα σε πρώτο πλάνο.

 

Είχα την αίσθηση ότι έδωσες ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου στο συγκεκριμένο διήγημα.... Μπράβο.

 

Το μόνο αρνητικό: Θα θελα λίγο περισσότερα γεγονότα, πιο έντονη πλοκή δηλαδή.

[dagoncult]

Όπως έγραψα, βρήκα την ιστορία καλογραμμένη. Στο πρώτο κομμάτι, ο διάλογος με έψησε ώστε να θέλω να δω τι θα επακολουθήσει. Από εκεί και πέρα όμως το πράγμα άλλαξε, και ήταν λες κι όλη η συζήτηση με τον Θοδωρή δεν έγινε ποτέ (εννοώ ότι μου άνοιξες ένα δρόμο στην αρχή, οπότε εγώ σαν αναγνώστης περίμενα να μάθω τι έκανε ο ήρωας για να τον κρατούν φυλακισμένο κτλ, αλλά τελικά με άφησες ξεκρέμαστο).

Θα μου άρεσε αν στη βεράντα έπαιζε λιγότερος διάλογος (πχ η συζήτηση για τον κόκορα θα μπορούσε και να λείπει).

Επίσης, στο τελικό κομμάτι θα προτιμούσα λιγότερες σκέψεις (από τη στιγμή που δε μου δίνουν απαντήσεις στα ερωτήματα που έχω από τη συζήτηση με το Θοδωρή) και περισσότερες εικόνες, μυρωδιές ήχους του νησιώτικου τοπίου.

[wordsmith]

Χμμ. Συμφωνώ με τα παιδιά ότι είναι ανολοκλήρωτο και ότι δε μας εξηγεί τα πώς και τα γιατί της αρχής. Επίσης έχει κάμποσα λάθος κόμματα και εκφραστικά λαθάκια. Κατά τα άλλα είναι αρκετά ωραία γραμμένο. Όταν και αν αποφασίσεις να του δώσεις περισσότερη υπόθεση και σκελετό, έχε υπόψη σου το "Αναμνήσεις ενός επιζώντος" της Ντόρις Λέσιγκ: εκεί περιγράφεται τι συμβαίνει μετά από έναν πόλεμο, αλλά δε λέει ποιον πόλεμο(κι αυτό μας επιτρέπει κιόλας να το χαρακτηρίσουμε εφ). Έτσι κι εσύ περιγράφεις τι γίνεται πριν από μια καταστροφή του κόσμου. Χρειάζεται μεν περισσότερες πληροφορίες, αλλά δεν είναι ανάγκη να πεις ακριβώς τι καταστροφή είναι αυτή(μετεωρίτης; πυρηνικός πόλεμος; εξωγήινη εισβολή; ο ήλιος εκρήγνυται; έγινε ο Καρατζαφέρης πρωθυπουργός; ). Πες όλα τα υπόλοιπα.

[Asgaroth]

έγινε ο Καρατζαφέρης πρωθυπουργός; ).

 

χαχαχαχαχαχαχαχαα

[Big Fat Pig]

Εγώ πάλι θυμήθηκα το Last Night Of The World, απ' το Illustrated Man του Bradbury, όπου παρακολουθούμε ένα ζευγάρι στο σπίτι του ενώ ο κόσμος πρόκειται να καταστραφεί.

 

Πράγματι, κάποιες υπόνοιες που αφήνεις στην αρχή, χρειάζονται μια πολύ μικρή βοήθεια ως προς το τι σημαίνουν, αν πράγματι το χρειάζεσαι, αλλιώς θα πρότεινα να τις ξεφορτωθείς.

 

Το διήγημα θα σταθεί μια χαρά και μόνο με την πληροφορία ότι ο κόσμος θα καταστραφεί πολύ σύντομα.

 

π.χ. εγώ υποθέτω ότι πρόκειται για μια ολική φυσική καταστροφή που σχετίζεται με τον ήλιο και ότι κανείς δεν πρόκειται να σωθεί. Αλλά πάλι δεν είμαι σίγουρος γιατί στον αρχικό διάλογο, είχα κάποιες στιγμές την αίσθηση ότι ήταν θέμα επιλογής. Δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να το κάνεις λιανό απλά ό,τι μικρή πληροφορία δίνεις να την δώσεις πιο καθαρά. Επίσης αναφέρεσαι σε κάποια περιστατικά στο κέντρο. Ίσως αναφέρεσαι σε ταραχές που προκαλεί ο κόσμος αλλά έτσι όπως το 'χεις εισάγει, μόνο μπερδεύει. Το να μιλήσεις ξεκάθαρα γι' αυτές --αν έχω δίκιο και το κατάλαβα σωστά-- δεν αφαιρεί απ' το μυστηριακό του πράγματος ούτε αποπροσανατολίζει

 

 

Παρατήρησα ότι πολλές φορές αποφεύγεις να χρησιμοποιήσεις τα ονόματα των ηρώων σου. Λες: ο άνδρας, ο ένστολος κλπ. Δεν υπάρχει λόγος να το κάνεις και τις περισσότερες φορές είναι άκομψο. Επιπλέον, ο αναγνώστης μπερδεύεται έτσι. Το να χρησιμοποιείς τα ονόματα των χαρακτήρων σου, στην πράξη, περνάει απαρατήρητο δεν μετράει ως επανάληψη --μην το φοβάσαι-- και σίγουρα δεν μπερδεύει.

 

Κατά τα άλλα το δεύτερο μέρος ήταν ανώτερο απ' το πρώτο και σε αυτό οφείλεται η τελική θετική εντύπωση που αποκόμισα. Η σκηνή στην ταβέρνα είναι καλή και λειτουργεί καλύτερα σε σχέση με την εναρκτήρια φράση του Nihilio. (Προσωπικά θα ήθελα λίγα παραπάνω στοιχεία από συνήθειες της μάταιης --πλέον-- καθημερινότητας). Πρέπει ίσως να μιλήσεις λίγο για το γιατί επέλεξε να πάει στο νησί τις τελευταίες αυτές ώρες. (Η ψεύτικη θέα απ' το σπίτι του δεν αρκεί.)

Υπάρχουν κάποιοι μικροί σκηνικοί λόξυγγες και κάποιοι διάλογοι που θέλουν λίγο προσοχή. Νομίζω ότι έχεις τον τρόπο και την ικανότητα να κάνεις το διήγημα αυτό ακόμα καλύτερο.

 

Συνολικά, ένα διήγημα που μου άρεσε.