laas7 Posted January 18, 2012 Share Posted January 18, 2012 Ονομα συγγραφεα: Μαριαντζελλα-Λαας7 Αριθμος στιχων: 30 Ειδος: πραγματικα δεν ξερω Τιτλος: Ο αφεντης κι η σκια Παιξε... Παιξε μαζι μου! Ελα... Ελα, να παιξουμε κρυφτο. Εγω στον κοσμο σου και εσυ στον δικο μου. Ο,τι κι αν κανεις θα σε βρω. Ψαξε... Ψαξε δεν θα με βρεις. Ας μπεις πισω απο την πορτα της ζωης, στο πυργοσπιτο, το χτισμενο σε βαθυ λαγκαδι μιας τυχης ολο πλανη. Η κατω απ' το τραπεζι της σιωπης, στο πιθαρι κι' αν χωθεις, να κολυμπησεις το θεριευμενο κυμα του ζεστου κρασιου. Ο,τι και αν κανεις εγω θα σε βρω. Ψαξε... Ψαξε εσυ δεν θα με βρεις. Τον εαυτο μου συντηρω, στην κουφαλα του κορμου της ομιλουμενης μουριας, μεσ' την παχια, πλεκτη κουβερτα της μανας, που σταζει θαλπωρη. Κι αυτη ειναι η καλυτερη κρυψωνα. Φτου ξελεφτερια! Σε νικησα σκια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 (edited) Είδος: οριακά φάντασυ θα έλεγα. Μάλλον φανταστικός ρεαλισμός ίσως. Είναι ωραίο και καλογραμμένο, αλλά να (και αυτό είναι κάτι που δεν περίμενα ποτέ να γράψω)...μου έλειψε το φάντασυ! Περίμενα να συμβούν πιο πολλά και πιο φανταστικά πράγματα. Οταν ξεκινάς: Ελα, να παιξουμε κρυφτο. Εγω στον κοσμο σου και εσυ στον δικο μου. έχω προσδοκίες για κόσμους παράλληλους/διαφορετικούς, που τέμνονται και μπερδεύονται. Και το έλα να παίξουμε ή το παίξε μαζί μου φαίνεται τόσο απειλητικό στην αρχη. Οι 10 πρώτοι στίχοι τα σπάνε! Edited January 23, 2012 by Drake Ramore Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 Πολύ ωραίο ποίημα και γεμάτο αμφιλεγόμενα αισθήματα. Το τέλος είναι αναπάντεχο. Αφήνει μια νότα αισιοδοξίας. Όσο πρέπει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 Αυτό το ποίημα έχει πολλά κομμάτια βαθιά εσωτερικά, που δεν μου αφήνουν περιθώρια να τα κατανοήσω. Δεν ξέρω αν αυτό είναι αρνητικό, ίσως η ποίηση αυτό να είναι, η ελευθερία του ποιητή να βγάζει κομμάτια που κι εκείνος καλά-καλά δεν καταλαβαίνει, δεν τα έχει βάλει σε μία τάξη στο μυαλό του. Όμως εμένα αυτό πάντα με μπερδεύει, με κάνει να νιώθω άβολα, και είναι ο λόγος που σχεδόν ποτέ πια δεν διαβάζω ποίηση. Ψάχνω να βρω εικόνες σε τέτοια ποιήματα, αλλά στο συγκεκριμμένο δυστυχώς κι αυτές μπερδεμένες τις βλέπω. Ξεκινάμε καλά, αλλά με μετά σε χάνω. Δεν μπορώ να αποφασίσω όμως αν μου αρέσει ή όχι, είναι περίεργο. Σίγουρα δεν μου ταιριάζει, αλλά από την άλλη βλέπω ότι έχει κάτι που μένει μετά την ανάγνωση, δεν ξέρω τι ακριβώς. Πολύ με μπέρδεψε το ποίημά σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 Έχοντας διαβάσει αρκετά ποιήματα σου, μερικά εκ των οποίων έχω σχολιάσει και λίγο αυστηρά, μπορώ να πω ότι εδώ έχεις κάνει επιτέλους την υπέρβαση. Το στραμπούληγμα που προκαλεί το ποίημα, και επισημαίνει η Άννα, μόνο στα θετικά το τοποθετώ. Και αυτό το παιχνίδι με τη σκιά, με όλους τους συμβολισμούς και τις μνήμες που κουβαλά, σε κάνει να νοιώσεις.Να νοιώσεις αν μη τι άλλο, την ανακούφιση του φινάλε.Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 23, 2012 Author Share Posted January 23, 2012 (edited) Ο Νικος δειχνει να με καταλαβαινει πολυ καλα σε ο,τι γραφω τελευταια, αν λαβουμε υποψη μας και το χαικου μου. Η Αννα εχει κι αυτη τα δικια της. Ειναι πολυ προσωπικο μου ποιημα - τοσο προσωπικο που δεν μπορω να μιλησω αλλιως, γι αυτο ισως δεν ειναι κατανοητο εκ μερους της. Μιλαει για κατι που της ειπα και σε ενα ιδιαιτερο pm μεταξυ μας. Αλλα νομιζω πως αυτη ειναι η μαγεια της ποιησης, να γραφεις ειλικρινα την αληθεια σου, την βαθια φαση σου και να ειναι ισως ορατη μονο υπο ορους, υπο προυποθεσεις γιατι οφειλουμε να προστατευουμε τον εαυτο μας. Και εγω δεν ειμαι ενας ιδιαιτερα ανοιχτος ανθρωπος, μοιαζω ανοιχτη, φαινομαι ανοιχτη, αλλα δεν ειμαι οπως ακριβως φαινομαι. Αυτο συμβαινει με ολους μας νομιζω ... ο καθενας με τον τροπο του. Οι κοσμοι ντρακε ειναι παραλληλοι και τεμνονται και μπερδευονται, σαν το συμπαν της υλης και το συμπαν της αντιυλης. Η αρχη ειναι οντως απειλητικη... χαιρομαι που το προσεξες... δεν ειναι ενα απλο παιχνιδι κρυφτου, ειναι ενα κρυφτο ζωης και θανατου... το να εγραφα για απλες μεταφορες απο τον εναν κοσμο στον αλλο και τετοια, μου φανηκε κλισε και το αναμενομενο που ισως ολοι θα περιμεναν. Θα ηταν πιο ευπεπτο, αλλα δεν γραφω παρα μονο για την καρδια μου και η καρδια μου δεν ηθελε κατι τετοιο στην προκειμενη... ηθελε λιγα να ειπωθουν πολλα να εννοουνται. Αρετη χαιρομαι που σου αρεσε! Edited January 23, 2012 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 25, 2012 Share Posted January 25, 2012 Ενδιαφέρον το παιχνίδι σου. Να προκαλείς κάτι που είναι πάντα μαζί σου, κάτι απ' το οποίο «δεν μπορείς» να κρυφτείς, να παίξει μαζί σου κρυφτό. Και φαντάζομαι, τουλάχιστον για τον ήρωα του ποιήματος, αλλά και για μας που ζούμε μαζί του, ότι είναι πολύ σημαντική αυτή η νίκη, έστω κι αν είναι παροδική. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 25, 2012 Share Posted January 25, 2012 Μ'αρέσει πολύ που χρησιμοποιείς τις λεξούλες του κρυφτού σε όλη την έκτασή του και μου αρέσει αυτή η παιχνιδιάρικη διάθεση που όμως ταυτόχρονα είναι και σαν να περιμένει κάτι πίσω από τη γωνία. Δε μου αρέσει πολύ το φορμάτ του (πχ εκεί που λες ψάξε... /ψάξε δε θα με βρεις, θα το ήθελα ξερωγώ δίπλα δίπλα το ψάξε ψάξε όπως είναι και στο παιχνίδι) μου φαίνεται δηλαδή κάπως απλωμένο και μακρουλό. Ίσως, είναι η αλήθεια, θα έπρεπε να ξέρω κάποια πράγματα για το στίχο και τον τρόπο που περνάς από τον έναν στον άλλο για να σου δικαιολογήσω αυτό που σου λέω -που δεν ξέρω, και το ξέρουμε καλά αυτό Μου άρεσε πολύ κοπελιά κι όντως, αυτό που αισθάνεσαι στο τέλος είναι "ανακούφιση για τη νίκη". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted January 26, 2012 Share Posted January 26, 2012 Αυτό το ποίημα μού δημιούργησε εικόνες και οσμές και ήχους... Δεν έχει σημασία που δεν το κατάλαβα, σημασία έχει το πώς πέρασα μαζί του. Και πέρασα πολύ όμορφα, έχοντας συνέχεια την αίσθηση ενός ξέφρενου κυκλικού χορού με πιασμένα τα χέρια και το κεφάλι γερμένο πίσω, να απολαμβάνει τα παιχνίδια του ανέμου... Κι όλα αυτά, ενώ με διαπερνούσαν θύμησες από το "Χόμπιτ", εικόνες από το Σχιστό Λαγκάδι, η αγωνία του Μπίλμπο και των νάνων όταν προσπαθούσαν να το σκάσουν από τα ξωτικά μέσα σε βαρέλια... Οπότε, για μένα, είσαι καλυμμένη και ως προς το είδος. Αν έχω μια παρατήρηση να κάνω, είναι η εξής. Μήπως στον παρακάτω στίχο, σου ξέφυγε ένα "σ"; Βγάζει μεν κάποιο νόημα κι έτσι, αλλά νομίζω θα ταίριαζε περισσότερο αν αντικαθιστούσες το "το" με "στο". να κολυμπησεις στο θεριευμενο κυμα του ζεστου κρασιου. Σ'ευχαριστώ για όλα όσα ένιωσα και είδα! Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted January 26, 2012 Share Posted January 26, 2012 Για εμένα αυτό το ποίημα ήταν πολύ δύσκολο να το αποκρυπτογραφήσω. Μου άρεσε πολύ, δημιουργεί μια αίσθηση παιχνιδιού, αλλά έχεις την εντύπωση οτι κρύβονται κι άλλα πράγματα από πίσω, διαφορετικά για τον καθένα που θα το διαβάσει. Καλή επιτυχία!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted January 26, 2012 Share Posted January 26, 2012 Όντως διαφορετικό για τον καθένα που θα το διαβάσει. Οι καλύτερες μου στιγμές ήταν στο πιθάρι όπου μπήκα στο εσωτερικό του και μύρισα το κρασί που κυμμάτιζε,παφλάζοντας στα τοιχώματα και η σκηνή με την κουβέρτα όπου ένιωσα την μάλλινη τραχιά υφή. Παιχνίδι είναι σίγουρα, τώρα αν εντάσσεται στο διαγωνισμό ως είδος, νομίζω όχι, εκτός αν η πάλη με την σκιά , έχει μεταφυσική χροια. Καλή επιτυχία Μαριάτζελα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted January 26, 2012 Share Posted January 26, 2012 Ήταν όμορφο... Έχει κι αυτό τη σκοτεινιά του. Όμορφη εικόνα της σκιάς και του κρυφτού. Μου θύμισες κάτι παιδικά παιχνίδια, που πατούσαμε ο ένας την σκιά του άλλου... Σαν κυνηγητό... Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted February 4, 2012 Share Posted February 4, 2012 "μεσ' την παχια, πλεκτη κουβερτα της μανας, που σταζει θαλπωρη." Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted February 4, 2012 Share Posted February 4, 2012 Μου άρεσε αυτό το ποιήμα. Είχε μια κρυμμένη απειλή σε όλη την διάρκειά του. Το παιδί παίζει εμ την σκιά σαν να είναι ζωντανό πλάσμα. Ένα πλάσμα που δεν βλέπουν οι ενήλικες και αυτό για μένα είναι φάνταζυ. O αφέντης είναι το παιδί και η σκιά είναι το παιχνίδι του αφέντη. ΄'Ομως η σκιά είναι ύπουλη, παίζει με το παιδί αλλά δεν ξέρουμε . Ίσως αν κέρδιζε η σκιά να γινόταν κάτι τρομερό στο παιδί και έτσι η νίκη του μας δίνει ανακουφιση. Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted February 11, 2012 Author Share Posted February 11, 2012 Ευχαριστω ολα τα παιδια για τα σχολια σας! Το ποιημα ειναι αφιερωμενο σε ενα πολυ κοντινο μου προσωπο που επρεπε να παιξει και να νικησει την σκια. Και μεσω αυτου του ατομου να "νικησω" και εγω, γιατι η νικη ενος δικου μου ειναι για μενα και δικη μου νικη. Συγνωμη αν αργησα καπως αυτο το ποστ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.