Cassandra Gotha Posted January 19, 2012 Share Posted January 19, 2012 Όνομα παίκτριας: Κασσάνδρα Γκόθα Είδος ποιήματος: μυθοπλασία/κοσμογονία Αριθμός Στίχων: 35 Σχόλια: Παρακαλώ αφήστε σχόλια, συμβουλές, απορίες, παράπονα, κριτικές, απόψεις, τα ρέστα σας, και ό,τι άλλο επιθυμήσετε (και έχει σχέση με το παρόν κείμενο, ε; ). Αντέχω. αρχείο: στο τέλος του ποστ, γιατί δεν ξέρω πώς μπαίνει στην αρχή. Βώλοι Καθόμαστε στον κήπο με τ' άσπρα φουστανάκια μας Με ψάθινα καπέλα τεράστια να μας κρύβουν Απ' το ψηλό παράθυρο μην και μας δει ο πατέρας Λάθος τυχόν μην κάνουμε και μας καλέσει πίσω Να είμαστε έξω θέλουμε όσο φωτίζει ακόμα. Το παιχνίδι που αρχίσαμε είναι πολύ της αρεσκείας μου Παίρνουμε χώμα το κρατάμε κάτω από τη βρύση Της βροχής ώσπου να γίνει λάσπη Κι όταν θα βγάλει μικρά βλαστάρια ακανθωτά Στις χούφτες μας θα το τυλίξουμε μην και κρυώσει. Μου αρέσει έτσι όπως κάνει πώς νιώθει άβολα Τα ακανθωτά βλαστάρια του που το τυλίγουν Ένα κομμάτι γης γεμίζει με πληγές όπως οι πέτρες πάνω Στο φεγγάρι που χαμογελά νομίζεις μα είναι ύφος πόνου Από το μάτι του κυλά μια μαύρη ουσία που 'ναι δάκρυ. Όμως εμείς με τον πηλό στα χέρια της γης κομμάτι μαγικό Φεγγάρια πλάθουμε και τα τρυπάμε με κλαδιά πευκοβελόνες Με κάθε νέα μέρα με κάθε σφαίρα τα μαλλιά μας ρίχνουμε Και κάθε νέο φεγγάρι το πετάμε η μία στην άλλη Χωρίς κακία χωρίς εμπάθεια σκεπτόμενες μόνο τα χρόνια. Δεν είν' πολλά αλλά βαδίζουν πάνω μας όλο και πιο πιο αργά Με τις γεροντικές κυλότες χαμηλά στα νεανικά μας μπούτια Καθόμαστε σαν τις κουρούνες κλωσάμε χωμάτινα φεγγάρια Κι από τη θέρμη μας φυτρώνουν νέα βλαστάρια ευδοκιμούν Άσχημα είναι και στρεβλά σαν του τρελού το μυτερό καπέλο. Είναι δικά μας κι ας τα τρυπάμε χρόνο το χρόνο πιο βαθιά Και κάθε φορά που πέφτει μία τρίχα απ' τα μαλλιά μας ξέρουμε Γνωρίζουμε πως το επόμενο φεγγάρι είν' έτοιμο πως το παλιό έχει πεθάνει Η μία στην άλλη το πετάμε και δεν νοιαζόμαστε για πόνο Ούτε για λύπη γιατί έτσι είναι οι κανόνες κι εμείς στ' αλήθεια υπάκουες. Πολύ μ' αρέσει το παιχνίδι μας κι ας είναι και για πάντα Κι ας μας περάσει ο καιρός ας έρθει το σκοτάδι Όταν το χώμα αυτής της γης θα έχει όλο τελειώσει Όταν θα τό 'χουμε πλάσει μικρές μπαλίτσες με αγκάθια Θα 'ναι η σειρά της τελευταίας σελήνης να πεθάνει. Βώλοι.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 Πολύ ατμοσφαιρικό, παράξενο και ωραίο. Θέλει σημεία στίξης και μικρά στην αρχή των προτάσεων κατά τη γνώμη μου. έτσι: Καθόμαστε στον κήπο με τ' άσπρα φουστανάκια μας με ψάθινα καπέλα τεράστια να μας κρύβουν απ' το ψηλό παράθυρο μην και μας δει ο πατέρας λάθος τυχόν μην κάνουμε και μας καλέσει πίσω. Να είμαστε έξω θέλουμε όσο φωτίζει ακόμα. Το παιχνίδι που αρχίσαμε είναι πολύ της αρεσκείας μου. Παίρνουμε χώμα, το κρατάμε κάτω από τη βρύση της βροχής ώσπου να γίνει λάσπη κι όταν θα βγάλει μικρά βλαστάρια ακανθωτά στις χούφτες μας θα το τυλίξουμε μην και κρυώσει. Μου αρέσει έτσι όπως κάνει πώς νιώθει άβολα. Τα ακανθωτά βλαστάριά του που το τυλίγουν. Ένα κομμάτι γης γεμίζει με πληγές όπως οι πέτρες πάνω στο φεγγάρι που χαμογελά νομίζεις, μα είναι ύφος πόνου, από το μάτι του κυλά μια μαύρη ουσία που 'ναι δάκρυ. Όμως εμείς με τον πηλό στα χέρια τής γης κομμάτι μαγικό φεγγάρια πλάθουμε και τα τρυπάμε με κλαδιά πευκοβελόνες. Με κάθε νέα μέρα, με κάθε σφαίρα, τα μαλλιά μας ρίχνουμε και κάθε νέο φεγγάρι το πετάμε η μία στην άλλη, χωρίς κακία, χωρίς εμπάθεια, σκεπτόμενες μόνο τα χρόνια. Δεν είν' πολλά αλλά βαδίζουν πάνω μας όλο και πιο πιο αργά με τις γεροντικές κυλόττες χαμηλά στα νεανικά μας μπούτια. Καθόμαστε σαν τις κουρούνες, κλωσάμε χωμάτινα φεγγάρια κι από τη θέρμη μας φυτρώνουν νέα βλαστάρια, ευδοκιμούν. Άσχημα είναι και στρεβλά σαν του τρελού το μυτερό καπέλο. Είναι δικά μας κι ας τα τρυπάμε χρόνο το χρόνο πιο βαθιά και κάθε φορά που πέφτει μία τρίχα απ' τα μαλλιά μας ξέρουμε γνωρίζουμε πως το επόμενο φεγγάρι είν' έτοιμο πως το παλιό έχει πεθάνει. Η μία στην άλλη το πετάμε και δεν νοιαζόμαστε για πόνο ούτε για λύπη γιατί έτσι είναι οι κανόνες κι εμείς στ' αλήθεια υπάκουες. Πολύ μ' αρέσει το παιχνίδι μας κι ας είναι και για πάντα κι ας μας περάσει ο καιρός, ας έρθει το σκοτάδι. Όταν το χώμα αυτής τής γης θα έχει όλο τελειώσει, όταν θα τό 'χουμε πλάσει μικρές μπαλίτσες με αγκάθια, θα 'ναι η σειρά της τελευταίας σελήνης να πεθάνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 Αργκ, αυτό εδώ είναι πάρα πολύ όμορφο ρε συ Πολύ νοσταλγικό (χωρίς να μου θυμίζει τίποτα όμως - μου δημιούργησε μια νοσταλγική διάθεση για κάτι που είναι παραμύθι κι όχι παρελθοντική αλήθεια - δεν μπορώ να στο εξηγήσω καλύτερα) πολύ μελαγχολικό, πολύ κέντημα. Όλα του πολύ. Πολύ όμορφο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 Κατάρχήν να σταλλεί στο Σερν να μην χάνουν χρόνο για "μπιγκ μπανγκ" και αηδίες Μου άρεσε το ότι ενώ δεν πατά σε κάποια διαδεδομένη δοξασία κοσμογονίας, έχει τη σιγουριά με την οποία μας το παρουσιάζει η δημιουργός του. Αγαπημένο μου σημείο εκεί που ο βώλος νοιώθει...άβολα. Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 (edited) Εχει πολλες δυνατοτητες ... δεν με καλυπτει σαν αποτελεσμα τοσο πολυ. Νομιζω πως απο τον ενθουσιασμο να το ανεβασεις δεν εδωσες τον χρονο που ισως χρειαζοταν για να ξανασκεφτεις καποια σημεια για μικροδιορθωσουλες. Ο στιχος με τις κουρουνες ας πουμε με ενοχλησε βρηκα την παρομοιωση πολλη πεζη η για την ακριβεια ασχετη εντελως απο το μυθοπλαστικο ονειρικο υφος του ποιηματος. Σαν κακοβαλμενη αν θελεις, νομιζω πως ανετα θα μπορουσες να σκεφτεις κατι αλλο. Η στον στιχο με την βρυση της βροχης που ξεκινας τον στιχο με κεφαλαιο ενω ειναι συνεχεια του προηγουμενου. Οι επισημανσεις της Αρετης ειναι σωστες με σημεια στιξης και ξεκινωντας τους στιχους με μικρα αντι με κεφαλαια θα ειχες αποφυγει τετοια θεματακια. Ειναι ομως μια πολλη ομορφη ιδεα, με ωραια εξιστορηση και βγαζει μια γλυκα νομιζω...αυτη την κοριτσιστικη γλυκα που πλεον δεν συναντας συχνα. Μου αρεσε επισης η εναλλαγη γηρατος και νιοτης σε διαφορους στιχους, εκει που τους πεφτουν τα μαλλια και στον στιχο με τις γεροντικες κυλοτες στα νεανικα μπουτια-ειδικα αυτος ο στιχος μου φανηκε πολυ εξυπνος και ομορφος. Καλη επιτυχια! Edited January 23, 2012 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 25, 2012 Share Posted January 25, 2012 Ωραίο ποίημα, με πολύ όμορφες εικόνες κι ένα παράξενο παιχνίδι που τραβάει αμέσως την προσοχή. Είναι γεμάτο μ' εκείνα τα υπέροχα κοσμοπλαστικά στοιχεία που μας έχει συνηθίσει στα διηγήματά σου, μεταφερμένα σ' αυτό το ποίημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted January 26, 2012 Share Posted January 26, 2012 Μου άρεσε πολύ η ιδέα της κοσμογονίας και πως παρουσιάζεται. Είμαι αρκετά άσχετος από ποίηση, αλλά νομίζω θα μου άρεσε άμα γινόταν λιγάκι ποιο λυρικό ωστόσο. Νομίζω οτι θα του ταίριαζε. Καλή επιτυχία!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted January 26, 2012 Share Posted January 26, 2012 (edited) Ποτέ άλλοτε ένας σ-βώλος χώματος δεν ήταν τόσο σημαντικός! Μου άρεσε αυτό το ποίημα, μου άρεσε η αίσθηση που βγάζει και οι εικόνες που γεννάει -σαν μέσα από βιβλίο της Jane Austen. Θέλησα να παραθέσω τους στίχους που μου άρεσαν περισσότερο, μα δεν τα κατάφερα. Θα χρειαζόταν να παραθέσω ξανά όλο σχεδόν το ποίημα. Οι λέξεις λοιπόν, που ανακινούν τη φαντασία και λούζουν το μυαλό με εικόνες και την καρδιά μ'αισθήματα, είναι εκεί, είναι μια χαρά. Αυτό που θα βελτίωνε -ακόμα και θα απογείωνε- το ποίημα θα ήταν μια επιπλέον προσοχή στη μορφή του. Σχετικά με αυτό, δες τις δορθώσεις που έκανε η Τέτη. Κάτι που μου έκανε καλή εντύπωση στο ποίημα ήταν η συνέπεια των στίχων -πέντε σε κάθε στροφή. Ωστόσο, έχω την αίσθηση πως αυτό εγκλωβίζει κάποιες φορές το νόημα του στίχου. Ενώ δηλαδή θα έπρεπε ένας στίχος να χωριστεί σε δύο ή ένα μέρος ενός στίχου να κολλήσει στον προηγούμενο ή τον επόμενο, αυτό θυσιάζεται για να μείνει σταθερός ο αριθμός των στίχων. Φαντάζομαι καταλαβαίνεις τι εννοώ. Κι ένα μικρό κατιτίς που προσωπικά δε μου έκατσε πολύ καλά είναι το διπλό "πιο" στον παρακάτω στίχο. Δεν είν' πολλά αλλά βαδίζουν πάνω μας όλο και πιο πιο αργά Το υλικό το έχεις, μένει τώρα να του δώσεις την κατάλληλη μορφή, ώστε να φανεί ακόμα περισσότερο η αξία του. Να το δουλέψεις, του αξίζει! Καλή επιτυχία! Edited January 26, 2012 by Lady Nina Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 26, 2012 Author Share Posted January 26, 2012 Ωχ! "Πιο πιο αργά;" Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted January 26, 2012 Share Posted January 26, 2012 εμ, ζχμ, νι, να βάλουμε «πιο...πιο αργά»? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 26, 2012 Author Share Posted January 26, 2012 Εμ, χμ, δεν ξέρω τι εννοείς, (αλήθεια! ) τυπογραφικό ήταν αυτό που ψάρεψε η Λαίδη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted January 27, 2012 Share Posted January 27, 2012 Είναι όντως νοσταλγικό. Τα ψάθινα καπέλα φέρνουν τόσες εικόνες... Όταν θα τό 'χουμε πλάσει μικρές μπαλίτσες με αγκάθια<br style="color: rgb(28, 40, 55); font-size: 13px; line-height: 19px; background-color: rgb(250, 251, 252); ">Θα 'ναι η σειρά της τελευταίας σελήνης να πεθάνει. Προσωπικά, αυτό ξεχώρισα. Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted February 4, 2012 Share Posted February 4, 2012 "Όταν το χώμα αυτής της γης θα έχει όλο τελειώσει Όταν θα τό 'χουμε πλάσει μικρές μπαλίτσες με αγκάθια Θα 'ναι η σειρά της τελευταίας σελήνης να πεθάνει." Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted February 5, 2012 Share Posted February 5, 2012 Πολύ λυρικό ποιήμα, και από άποψη γραφής αλλά και απο θεματολογία. Ο κόσμος να γεννιέται και να πεθαίνει από ένα παιχνίδι. Μου έμοιασε σαν δύο μάγισσες να έπαιζαν ένα παιχνίδι. Κάτι ανθρώπινο και μη ανθρώπινο συνάμα. Και αφού γεννήθηκε ο κόσμος και ο άνθρωπος μιμήθηκε αυτά τα πλάσματα στα δικά του παιχνίδια, πλάθοντας και αυτός τους δικούς του φανταστικούς κόσμους και διαλύοντας. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted February 5, 2012 Author Share Posted February 5, 2012 Ευχαριστώ για τα σχόλια και τις υποδείξεις. Το έχω διορθώσει ήδη ( μικρά όπου χρειάζεται στην αρχή της πρότασης, αν και το σκέφτομαι ακόμη για τα κόμματα). Οι κουρούνες μένουν όμως Μαριάντζελλα, μου αρέσουν τόσο εκεί που είναι! Από το τόπικ του διαγωνισμού: Βώλοι- Cassandra Gotha=πλάσιμο της λάσπης (σε βώλους) Κάνει την εμφάνισή του και το σκάκι, λίγο ντροπαλά, αλλά την κάνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.