Jump to content

Κρυμμένο


Asgaroth

Recommended Posts

Όνομα Συγγραφέα: Σπύρος

Είδος ποιήματος: Τρόμος ίσως

Αριθμός Στίχων:40

Σχόλια: Το πρώτο ποιήμα που γράφω ποτέ. Δεν είμαι σίγουρος καν αν είναι ποιήμα.

 

 

Κρυμμένο

 

 

Σας προσκαλώ στο σπίτι πέρα από το ρέμα

Τις ομπρελίτσες περιπάτου να αφήσετε στα θάμνα

Ξεφλουδισμένα σανίδια σαν θα δείτε,

κάπως στο χώμα τα γοβάκια θα πεισμώσουν.

Του σαρακιού το τρίξιμο φέρνει μια μελωδία,

κι σα γατίσιο πήδημα

το δισταγμό σας διώχνει.

Με το χεράκι πιάσατε της φούστας σας την άκρη

και δρασκελίσατε αργά το παλιακό κατώφλι.

Οι μεντεσέδες τρίζουνε μονάχα ένα δάκρυ.

Μια ματιά θα ρίξετε στη σάλα τη μεγάλη

Ποιος άραγε εδώ τις μέρες του λησμόνησε;

Η μελωδία σας κάλεσε το σπίτι να χαρείτε.

Κάτι έκρωξε.

Για λίγο θα παγώσετε.

Μονάχα ένας φρύνος.

Κελαρυστά γελάτε.

Εδώνα σας σκέφτομαι,

τη μοναξιά μου σπάτε.

Με φίλντισι ένα γύρο το κουτί

Και μέσα μια γκροτέσκα μπαλαρίνα.

Σπασμένη σα τη δείτε

κάπως θα ξεφυσήσετε.

Και με αγανάκτηση θα κινήσετε

για τα παιγνίδια σας τα αστραφτερά

γελώντας με φίλους μεταξένιους,

για το χαμένο σπίτι θα τους πείτε.

Μα εγώ σας προσκαλώ.

Σε ένα χορό γκροτέσκο.

Μακάβρια να χορέψουμε στη σάλα ένα γύρο.

Να μη λιγοθυμήσετε.

Στο σπίτι να κρυφτείτε.

Πάει καιρός που έπαιξα το παιχνιδάκι εκείνο.

Τα βήματα με φέρνουνε κοντά σας

και σας νοιώθω.

Αχ, μήπως να παίζαμε ακόμη έναν γύρο;

Εδώνα στέκομαι, εγώ θα τα φυλάξω.

Να φύγετε; Όχι, φυσικά.

Γιατί είσαστε δικές μου.

Την αγροικία αυτή κανείς δεν την εγκαταλείπει.

Κρυμμένο.doc

Link to comment
Share on other sites

Πρωτον, το πρωτο σου ποίημα ειναι όντως ποιημα, αρα μπορείς να χαλαρώσεις.

Δευτερον, ειναι σιγουρα στον χωρο του φανταστικου, αρα εντος θέματος.

Τρίτον, είναι καλό. Δεν θα το χαρακτήριζα τρόμου, αλλα καθαρό νταρκ φάντασυ. Στην κατηγορία των παραμυθιών ίσως θα το έβαζα.

Edited by Drake Ramore
Link to comment
Share on other sites

«Οι μεντεσέδες τρίζουνε μονάχα ένα δάκρυ.»

 

Υπέροχος στίχος, θα μπορούσε κάποιος να τον ψάχνει χρόνια!

 

Τα παιχνίδια με μουσική έχουν πάντα κάτι μαγικό.

Link to comment
Share on other sites

Γαμάτο!

 

Πολύ μου αρέσουν αυτά τα ποιήματα, και τα συναντώ τόσο σπάνια (και όμως, κι εσύ και η Lady Nina μας χαρίσατε ένα γι' αυτό το διαγωνισμό, και κάτσε! δεν τα έχω διαβάσει ακόμα όλα).

 

Το μόνο που πρόσεξα ότι βγάζει κάπως αμηχανία, σαν να μην ήξερες πώς να πεις αυτό που ήθελες, ήταν η επανάληψη της λέξης γκροτέσκο. Ήδη από την πρώτη φορά ήταν βαριά λέξη και θα προτιμούσα να με κάνεις να τη νιώσω με εικόνες, αλλά την επανέλαβες, που σε ένα τόσο μικρό ποίημα φαίνεται πολύ.

Link to comment
Share on other sites

Guest old#2065

Σε αυτό το ποίημα, είδα εικόνες και άκουσα ήχους. Είδα εικόνες μιας άλλης αθώας και ρομαντικής εποχής, είδα κοριτσάκια με παρασολ και φουρό, να δυσκολεύονται με τα γοβάκια στη λάσπη. Είδα ένα ερειπωμένο παλιό αρχοντικό, να φυσάει απο πάνω του τη σκόνη για να μου δείξει μια παλιά στιγμή μιας γιορτής. Και εκείνη η χαμηλή, ανυσυχαστικά ήρεμη φωνή που καλωσορίζει τόυς αθώους επισκέπτες μέχρι το φριχτό φινάλε, που το νοιώθεις σαν να το έζησες καθως εικόνα και ήχος κάνουν φέηντ άουτ.Τέλεια στημένη ιστορία, που παρόλη την αφαιρετικότητα που απαιτεί ένα ποίημα, είναι ολοκληρωμένη και σαν σκηνικό και σαν στόρυ αλλά και απο πλευράς πρόκλησης συναισθυμάτων. Πάρα πολύ καλό.:good:

Link to comment
Share on other sites

Πολύ πολύ ωραίο Σπύρο :) Πανέμορφες εικόνες, ολοκληρωμένη ιστοριούλα, πολύ όμορφο, μαγικό :)

Και όχι, το ίδιο το ποίημα δεν είναι γκροτέσκο, ειναι "τρόμου" με έναν σικ τρόπο, χα :)

Link to comment
Share on other sites

Ειναι απο τις καλυτερες συμμετοχες και καθως ειναι το πρωτο ποιημα που γραφεις ειναι εξαιρετικη αρχη.

Η ατμοσφαιρα ειναι γοτθικη και το ποιημα dark fantasy οπως λενε οι προηγουμενοι, αν και εμενα γενικα οι τιτλοι κατηγοριοποιησης δεν μου λενε κατι... για μενα λεει πως ειναι καλογραμμενο, με ροη και στιχους που κυλανε.

Το διαβασα ακουγοντας μαζι την μουσικη και τα βρηκα μαζι πολυ ταιριαστα. Το σχολιο της Νιενορ για σικ τρομο μου αρεσε πολυ και ειναι επισης πολυ σωστο.

Μια μικρη αμηχανια και η καπως ενοχλητικα επαναλαμβανομενη συγκεκριμενη λεξη που αναφερει η κασσανδρα οντως υπαρχουν, αλλα τα βρισκω λεπτομερειες που δεν χαλανε το τελικο αποτελεσμα. Ειναι απλα συστασεις για ακομα καλυτερη μελλοντικη προσπαθεια.

Καλη επιτυχια!

Link to comment
Share on other sites

Όμορφο και σκοτεινό ποίημα, γεμάτο εικόνες και ήχους, που πραγματικά σε κάνουν να θέλεις να επισκεφτείς την αγροικία, χωρίς, όμως, να ξέρεις τα μυστικά που έχει κρυμμένα.

 

Χωρίς να είμαι κανένας ειδικός, θα πω ότι στον τελευταίο στίχο έχασα λίγο το ρυθμό του ποιήματος. Ίσως είναι ο αριθμός των συλλαβών ή το είδος των συλλαβών. Ίσως να μην τον διαβάζω εγώ σωστά. Πιο καλά μού ακούγεται κάπως έτσι: Την αγροικία αυτή ουδείς εγκαταλείπει ή Την αγροικία αυτή κανείς δεν την αφήνει.

 

Πολύ καλό το στοιχειωμένο σπίτι σου.

Link to comment
Share on other sites

Κι εμένα μου άρεσε το στοιχειωμένο σπίτι.

 

Είναι μια πρόσκληση και μια διαδρομή σε ένα σκηνικό, που γίνεται ολοένα και πιο ανησυχητικό, και κλείνει πολύ πετυχημένα κάνοντας τη συνέχεια να σχηματιστεί στο μυαλό του αναγνώστη.

 

Καλή επιτυχία!!:tease:

Link to comment
Share on other sites

Ω ναι είναι ποίημα και μάλιστα καλό.... Νομίζω μετά τον μολυβένιο στρατιώτη του Mindtwisted έχουμε και την "γκροτέσκα μπαλαρίνα". Σα να γράφηκαν σε παράλληλους κόσμους... Και το κομμάτι είναι υπέροχο. +1

Link to comment
Share on other sites

Πολύ ατμοσφαιρικό. Μου έφερε στον μυαλό τον τελευταίο στίχο του εκπληκτικού και πασίγνωστου Hotel California.

 

'' you can check out any time you like, but you can never leave.''

Link to comment
Share on other sites

Μπράβο για το πρώτο σου ποίημα! Είναι πολύ όμορφο. Κι επίσης μου άρεσε το πρόσωπο που χρησιμοποιείς. Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση, αλλά τα δυο δικά σου που έχω διαβάσει είναι γραμμένα σε δεύτερο πρόσωπο και μάλιστα πετυχημένα. Μπράβο! Καλή επιτυχία!

Link to comment
Share on other sites

Πολύ καλό ποιήμα. Είναι τρόμου για μένα με έναν διακριτικό, "σίκ" όπως είπε η Νίενορ τρόπο. Στην αρχή νιώθεις περισσότερο μια νοσταλγική ατμόσφαιρα παρακμής και όσο προχωρά γίνεται πιό απειλητικό μέχρι που κορυφώνει. :good: Καλή επιτυχία.

Link to comment
Share on other sites

Ωραίο και ατμοσφαιρικό, γεμάτο εικόνες σκοτεινές και μη. Η ιστορία είναι υποτυπώδης, αλλά υπάρχει. Και το παιχνίδι επίσης. Διαφωνώ με τον Άγγελο για τον τελευταίο στίχο, εμένα μου άρεσε όπως είναι. Μοιάζει με ρητό ή παροιμία ή κατάρα γραμμένη πάνω από την πόρτα του στοιχειωμένου σπιτιού.

Ως προς το αν είναι ποίημα, δεν είμαι η πιο αρμόδια να το κρίνω, αλλά νομίζω ότι παραλίγο θα είχε μέτρο, αν δηλαδή όλοι οι στίχοι είχαν τον ίδιο αριθμό συλλαβών.

Όμορφο και πετυχημένο.

Link to comment
Share on other sites

“Ποιος άραγε εδώ τις μέρες του λησμόνησε;”

Edited by Πυθαρίων
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..